Ιερή σεξουαλικότητα, Επεισόδιο 2: Η κρυφή Ιστορία της Ανθρωπότητας

Η ιστορία μας είναι πολύ πιο απίστευτη από όσο υποψιάζονται η σύγχρονη επιστήμη ή η θρησκεία.

Αντί να είμαστε απόγονοι πιθήκων ή δύο θεϊκά δημιουργημένων ανθρώπων (και της αιμομιξίας των παιδιών τους), είμαστε το αποτέλεσμα ενός πολύ μακρινού και αργού σπειροειδούς κύκλου —εξέλιξη και απεξέλιξης — του οποίου το μοτίβο περιλαμβάνει την άνοδο και την πτώση πολιτισμών που θυμούνται αμυδρά σε μύθους και γραφές. Πιο σημαντικά, σε αυτή την ιστορία μαθαίνουμε την αλήθεια για την προέλευση του πόνου μας και πώς σχετίζεται με το σεξ.

00:00 - Αρχή
03:48 - Η Μυστική Διατριβή
09:36 - Εξέλιξη και Διαστάσεις: Το Δέντρο της Ζωής
14:03 - Εξέλιξη και Ανθρώπινες Φυλές
15:44 - Οι Δημιουργοί Θεοί: Ελοχίμ, Πραγιάπατις
20:27 - Ανδρόγυνοι Υπερβόρειοι
24:16 - Ερμαφρόδιτοι Λεμούριοι
27:20 - Η Άφιξη του Γένους: ο Διαχωρισμός των Φύλων
34:57 - Το Δέντρο της Γνώσης και το Απαγορευμένο Φρούτο
37:40 - Η απαρχή του Πόνου: ο Διωγμός από την Εδέν
44:12 - Ατλαντίδα και η Παγκόσμια Πλημμύρα

Μάθετε περισσότερα:
https://glorian.org/learn/topics/anthropology
https://glorian.org/learn/topics/love-and-sex

Σχετικά με τη χρήση βασικών όρων:
Ελοχίμ: https://glorian.org/learn/glossary/e/elohim

Βιβλία για να μάθετε περισσότερα:
https://glorian.org/books/the-elimination-of-satans-tail
https://glorian.org/books/gnostic-anthropology
https://glorian.org/books/the-narrow-way
https://glorian.org/books/the-perfect-matrimony

Εκφράζουμε τη βαθύτατη ευγνωμοσύνη μας στους δωρητές που έκαναν δυνατό αυτό το βίντεο. Οι θυσίες τους θα βοηθήσουν πολλούς ανθρώπους να βρουν τις διδασκαλίες που ανακουφίζουν τον πόνο.

Θέλουμε επίσης να ευχαριστήσουμε τους εκατοντάδες καλλιτέχνες που δημιούργησαν όλες τις εκπληκτικές εικόνες και μουσική. Χωρίς το ταλέντο και τη δουλειά τους, αυτό το βίντεο δεν θα μπορούσε να γίνει.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην Bridgeman Images για τη συνεργασία με τον Glorian για την άδεια χρήσης των πινάκων και των φωτογραφιών.

Μουσική:

#αγάπη #πνευματικότητα #θρησκεία

[ΜΟΥΣΙΚΗ]

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 2
Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

[ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ]

Ο καθένας από εμάς είναι το
αποτέλεσμα δισεκατομμυρίων

ετών εξέλιξης και απεξέλιξης.

Δισεκατομμύρια ετών ενεργειών και των

αποτελεσμάτων τους έχουν οδηγήσει σε αυτή
τη στιγμή.

Οι ενέργειες αυτών που έζησαν
πριν από εμάς

μας έδωσαν αυτό το σώμα και αυτή τη ζωή.

Αυτό είναι στα αλήθεια ένα

απίστευτα πολύτιμο δώρο.

Αλλά τι κάνουμε με αυτό;

Πως η σημερινή συμπεριφορά μας δημιουργεί

αποτελέσματα για τα παιδιά

μας και τα εγγόνια τους;

Δυστυχώς, η κατάσταση μας
είναι πολύ θλιβερή

και γίνεται όλο και περισσότερο
απειλητική.

Αντιμετωπίζουμε τόσους πολλούς
τεράστιους κινδύνους και

ακόμα αγνοούμε εντέλως
τους χειρότερους από αυτούς.

Για να καταλάβουμε την πραγματικότητα της

κατάστασης πρέπει να

καταλάβουμε πως φτάσαμε εδώ.

Μόνο τότε θα μπορέσουμε να καταλάβουμε

πως να αλλάξουμε τις ζωές μας πραγματικά.

Όπως λέγεται συχνά, αυτοί που αγνοούν την

ιστορία τους είναι βέβαιο
πως θα την επαναλάβουν.

[ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ]

Κάθε παιδί μαθαίνει μέσα απο ιστορίες.

Είναι προφανές πως οι παιδικές ιστορίες

δεν είναι ιστορικά ή πραγματικά γεγονότα.

Είναι δημιουργίες που έχουν φτιαχτεί
με τρόπο

να βοηθήσουν τον αναγνώστη να καταλάβει

υποσυνείδητα βασικές αλήθειες.

Οι μύθοι και οι θρησκευτικές ιστορίες
είναι το ίδιο.

Κάθε θρησκεία και μυθολογική παράδοση

διδάσκει ιστορίες για το πως ο κόσμος

δημιουργήθηκε αλλά και για
τους προγόνους μας.

Όμως οι σύγχρονοι άνθρωποι κάνουν το λάθος

του να μεταφράσουν αυτές
τις ιστορίες κυριολεκτικά.

Οι θρησκευτικές αλλά και οι
μυθικές ιστορίες δεν κυριολεκτούν.

Είναι συμβολικές και ο καθένας
πρέπει να ξέρει

πως να τις μεταφράσει.

Πράγατι, το μυστικό μυστικιστικό
βιβλίο του

Ιουδαϊσμού, το Ζοχάρ, μας λέει:

"Οι ιστορίες της διδασκαλίας είναι το

κάλυμμα της διδασκαλίας.

Αλίμονο σε αυτόν που νομίζει το κάλυμμα

για την ίδια τη διδασκαλία."

"Υπάρχουν ανόητοι άνθρωποι, που όταν

δουν έναν άνθρωπο ντυμένο με ωραία ρούχα,

δεν κοιτάνε παραπέρα από τα ρούχα.

Και όμως είναι το σώμα το οποίο

δίνει αξία στα ρούχα

και ακόμα περισσότερο πολύτιμη
είναι η ψυχή του."

Η διδασκαλία έχει επίσης σώμα και ψυχή."

"Οι αφελείς δε λαμβάνουν υπόψιν

τίποτα παραπάνω από το κάλυμμα,

την ιστορία της διδασκαλίας,

δεν ξέρουν τίποτα παραπάνω και δε βλέπουν

τι κρύβεται από κάτω.

Οι καλά ενημερωμένοι δε σκέφτονται

τα ρούχα αλλά το σώμα

το οποίο η ιστορία καλύπτει.

Εν τέλει, οι φρόνιμοι σκέφτονται
μόνο την ψυχή,

η οποία είναι το θεμέλιο όλων
των υπολοίπων

και η οποία είναι η ίδια η διδασκαλία."

Οι θρησκευτικές ιστορίες, μύθοι και θρύλοι

που όλοι ξέρουν και

ερμηνεύουν κυριολεκτικά και
χρησιμοποιούν ως τη βάση

για το δόγμα και

τις παραδόσεις τους είναι σαν
τις ιστορίες των παιδιών.

Δεν είναι κυριολεκτικές

ιστορίες, αλλά συμβολικές.

Κρύβουν επίπεδα νοημάτων τα οποία

δε θα φανταζόταν ποτέ ο κόσμος.

Για παράδειγμα, οι

ελληνικοί μύθοι είναι διάσημοι και

αμέτρητα βιβλία έχουν γραφτεί για

τη σημασία τους, αλλά

κανένα από αυτά δεν είναι αληθές.

Τα πραγματικά νοήματα των ελληνικών μύθων

δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ στο κοινό.

Αυτό είναι εξίσου αλήθεια για

κάθε θρησκεία του κόσμου.

Κάθε μύθος αλλά και θρησκευτική
ιστορία είναι

συμβολικά και έχουν

επίπεδα κρυμένων νοημάτων.

Σε αυτή τη σειρά, μόνο

θα εισάγουμε αυτό το θέμα.

Είναι αδύνατο να περιλάβουμε όλους τους

θρύλους και μύθους

από τις πολλές παραδόσεις μας

ή να μπούμε βαθιά σε λεπτομέρειες
από τα πολλά

δισεκατομμύρια χρόνια ιστορίας.

Εδώ, θα δείξουμε ότι

υπάρχουν πολλά για εμάς να μάθουμε.

Αυτοί οι οποίοι επιθυμούν να μπουν
πιο βαθιά στο

θέμα θα βρουν έναν πολύ αξιόπιστο οδηγό

στο βιβλίο "Το Μυστικό Δόγμα"
της Ε.Π. Μπλαβάτσκυ.

Αυτό το απίθανο βιβλίο από

το 1888 έθεσε τα θεμέλια για

την ανάπτυξη του 20ου αιώνα.

Ξύπνησε τους Δυτικούς στην παγκόσμια

κοινή ρίζα όλης της πνευματικής γνώσης.

Ήταν επίσης το βραδυνό ανάγνωσμα

του πιθανώς πιο σημαντικού επιστημονικού

μυαλού των πρόσφατων αιώνων:

Άλμπερτ Αϊνστάιν.

Οτιδήποτε θα σκιαγραφήσουμε
εν συντομία εδώ

είναι πλήρως καταγεγραμμένο

στο "Μυστικό Δόγμα,"

και αναλύθηκε περαιτέρω στον

20ο αιώνα από τον Σαμαέλ Αούν Βεόρ.

"Η σύγχρονη επιστήμη επιμένει

στο δόγμα της εξέλιξης.

Το ίδιο λέει και η ανθρώπινη λογική

αλλά και το μυστικό δόγμα.

Και η ιδέα επιβεβαιώενται από τους

αρχαίους θρύλους και μύθους.

Και από την ίδια τη Βίβλο, όταν

διαβάζεται αναμέσα στις γραμμές."

Η σύγχρονη επιστήμη έχει υποθέσει
ένα χρονοδιάγραμμα

της εξέλιξης βασισμένη σε κομμάτια

φυσικών στοιχείων.

Παρόλα αυτά η περισσότερη ιστορία μας

δε συνέβη σε φυσική ύλη.

Η εξέλιση δεν ξεκινά ή

τελειώνει στο φυσικό κόσμο.

Στην πραγματικότητα, ο φυσικός κόσμος
είναι απλά ένα

εξωτερικό κάλυμμα, ένα λεπτό δέρμα.

Είναι η πιο

επιφανιακή πτυχή της εξέλιξης.

Η ζωή αναδύεται από πολύ βαθύτερα.

Το δέντρο της ζωής

συμβολίζει τους νόμους της φύσης

και έχει πολλά επίπεδα νοήματος.

Είναι η μυστική βάση

των Δυτικών θρησκειών.

Για το σκοπό αυτής της εξήγησης, μπορούμε

να τα δούμε σαν επίπεδα πυκνότητας.

Η ύπαρξη αναδύεται από έναν

αρχέγονο αφηρημένο χώρο,

και συμπυκνώνεται προοδευτικά

ως ύλη, ενέργεια, και

συνειδητότητα σε επίπεδα αυξανόμενης

πυκνότητας, αυτό που μπορούμε να
ονομάσουμε διαστάσεις.

Αυτό το ξεδίπλωμα πραγματοποιείται
σε κύκλους.

Επεκτείνεται εξωτερικά,

εξελίσσεται λίγο, και μετά υποχωρεί.

Είναι όπως η αναπνοή μας ή ο χτύπος
της καρδιάς.

Αναδύεται και μετά υποχωρεί.

Αυτός ο κύκλος επαναλαμβάνεται
ξανά και ξανά

σε χρονικές κλίμακες που είναι

πραγματικά αδιαννόητες.

Με κάθε επέκταση, φτάνει παραπέρα.

Μέσα σε απέραντους αιώνες, τα στρώματα
της φύσης

γίνονται πιο πυκνά προοδευτικά,

έως ότου τελικά ο

φυσικός κόσμος αποκρυσταλωθε.

Εδώ και τώρα, υπάρχουν πολλά επίπεδα της

φύσης τα οποία είναι πιο αιθαίρια από

το φυσικό επίπεδο, αλλά δεν τα
αντιλλαμβανόμαστε

με τις φυσικές μας αισθήσεις.

Μπορούμε να βιώσουμε αμυδρά κάποια
από αυτά τα επίπεδα

όταν ονειρευόμαστε.

Δυστυχώς όμως,

ονειρευόμαστε χωρίς συνείδηση.

Δεν έχουμε επίγνωση αυτών των κόσμων, ενώ

υπάρχουμε μέσα σε αυτούς εδώ και τώρα.

Στην τωρινή μας κατάσταση, περιοριζόμαστε

στις φυσικές μας αισθήσεις,

οι οποίες αποκαλύπτουν μόνο
το εξωτερικό κάλυμμα

ή επιφάνεια πολύ βαθύτερων

γεγονότων τα οποία αναδύονται από τα

πιο αιθέρια επίπεδα της φύσης.

Για να βοηθηθούμε να καταλάβουμε αυτό,
μπορούμε να

παρατηρήσουμε ένα πρόσωπο και

να δούμε την έκφραση του

αλλά δε μπορούμε να καταλάβουμε
την αιτία για αυτό.

Η έκφραση του στο φυσικό σώμα είναι

ένα αποτέλεσμα του τι

συμβαίνει μέσα τους,

των σκέψεων,

συναισθημάτων και εσωτερικών αισθήσεων.

Οι φυσικές μας αισθήσεις δε μπορούν

να δουν αυτά τα επίπεδα της φύσης.

Οτιδήποτε αντιλλαμβανόμαστε στο φυσικό

κόσμο είναι αποτέλεσμα του τι έχει ήδη

συμβεί στους εσωτερικούς κόσμους,

στα αιθέρια επίπεδα της φύσης.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο
μπορούμε να ονειρευτούμε

πράγματα που συμβαίνουν αργότερα.

Οτιδήποτε στο φυσικό κόσμο συνέβη πρώτα

στους αιθέριους κόσμους.

Αυτό συμπεριλαμβάνει την ανθρώπινη
φυλή μας.

Η εξέλιξη μας ξεκίνησε στους
εσωτερικούς κόσμους.

Δεν είμαστε η πρώτη

ανθρώπινη φυλή σε αυτόν τον πλανήτη.

και δε θα είμαστε η τελευταία.

Πριν από εμάς, υπήρξαν

τέσσερις μεγάλοι πολιτισμοί.

Οι παλαιότερες μας γραφές συμβολίζουν τους

προγόνους μας διαφορετικά
σε κάθε παράδοση.

Όμως από τη στιγμή που θα μάθει κάποιος
τις ενδείξεις

μπορεί να διαπιστώσει πως όλες λένε
την ίδια ιστορία.

Δισεκατομμύρια χρόνια πριν,
υπήρξε μια φυλή

στα αιθέρια επίπεδα της φύσης η οποία είχε

άμορφα σώματα φτιαγμένα

από φως.

Λόγω εναπομείναντος

κάρμα από προηγούμενες εποχές,

αυτά τα όντα έπρεπε να

κρυσταλλοποιηθούν σε χαμηλότερες μορφές.

Άρχισαν να καταλαμβάνουν σώματα με μορφή.

Δισεκατομμύρια χρόνια πριν, όταν

η γη ήταν ακόμα σε σχηματισμό,

οι αιθέριες μορφές στις εσωτερικές

διαστάσεις κρυσταλλοποιούντουσαν

αργά στο φυσικό επίπεδο.

"Και η γη ήταν άμορφη και κενή,

και υπήρχε σκοτάδι πάνω

στο πρόσωπο του βάθους.

Και οι Ελοχίμ (Θεοί) [της πρώτης εποχής]

μετακινήθηκαν επάνω στο πρόσωπο
των υδάτων."

Οι μυθολογίες μας περιγράφουν αρχέγονους

τιτάνες, μεγάλους θεούς και

θεές των αρχαίων εποχών.

Αυτοί οι μύθοι, όπως το Άβαλον και οι
Τουάθα ντε Ντανάν,

αντιπροσψπεύουν την

αρχαία φυλή των Πολάριων.

Η γη τους μνημονεύεται ως Θούλε

Τούλα, Άζτλαν, Άβαλον,

Άσγκαρντ και πολλά άλλα ονόματα.

"Αυτή η ιερή γη είναι η μόνη της οποίας

η μοίρα είναι να διατηρηθεί από

το ξεκίνημα μέχρι το τέλος.

Είναι το λίκνο του πρώτου ανθρώπου και η

κατοικία του τελευταίου θεϊκού θνητού."

Σήμερα, το φυσικό κομμάτι αυτων
των περιοχών

είναι κάτω από το βόρειο πάγο.

Η Πολάρια φυλή ήταν

ημί-αιθέρια, ημί-φυσική.

Ήταν πολύ όμορφοι, με πλούσιο

μαύρο χρώμα, και δεν

είχαν φύλο ή φυλή.

Ήταν γεμάτοι με

αρετές, σοφιά και ευφυΐα.

Τα σώματά τους ήταν κολοσσιαία,
αλλά λεπτεπίλεπτα,

άμορφα, κάτι σαν

μια αμοιβάδα ή ένα κύτταρο.

Στις γραφές Άμπχιντάρμα του Βουδισμού,

περιγράφονται έχοντας

σώματα φωτός

τα οποία δεν περιορίζονται από τους

νόμους του φυσικού κόσμου.

Μπορούσαν να τεντωθούν ή

να περιορίσουν τους εαυτούς τους
κατά βούληση.

Ο σκοπός τους ήταν να θέσουν τις βάσεις

για ζωή σε αυτόν τον κόσμο και να
τον καθοδηγίσουν

για δισεκατομμύρια ετών.

Στις αρχαίες γραφές, έχουν πολλά

ονόματα και συμβολικές αναπαραστάσεις.

Οι Ινδικές γραφές τους ονομάζουν

Πραγιαπατις, δηλαδή αυτογεννημένους.

Στη Βίβλο ονομάζονται Ελοχίμ.

Η πρώτη φυλή ήταν μια θεϊκή

ανθρωπότητα, μια φυλή θεών.

Υπάρχουν ακόμα σήμερα, αλλά

στα αιθέρια επίπεδα της φύσης.

Οι Πολάριοι δεν είχαν φύλο.

Ήταν ανδρόγυνοι, άνδρας-γυναίκα,

και αναπαράγονταν με
σχισματική ασεξουαλική

αναπαραγωγή, χώριζαν απλώς το

σώμα τους ωστε να δημιουργήσουν
ένα καινούριο.

Όπως και σήμερα τα κύτταρα
δεν έχουν φύλο και

αναπαράγονται ασεξουαλικά με διαχωρισμό,

έτσι οι αρχαίοι μας πρόγονοι

αναπαράγονταν, και είναι

ο τρόπος με τον οποίο το σώμα μας ξεκινά.

Οι αρχαίοι μύθοι των θεών δημιουργών

αντιπροσωπεύουν την Πολάρια φυλή.

Από βαθιά μέσα στα αιθέρια επίπεδα της

φύσης, οδηγούν

την εξέλιξη της ζωής

σε αυτόν τον πλανήτη για δισεκατομμύρια
ετών.

Όταν η στιγμή ήταν σωστή, έκαναν

τεράστιες προσπάθειες ώστε να

επιτελέσουν μεγάλα κατορθώματα
δημιουργίας,

ώστε να ξεκινήσει έναν καινούριο
κύκλο εξέλιξης,

μια καινούρια φυλή ανθρώπινων όντων.

Κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων
ετών εξέλιξης, οι

Ελοχίμ καθοδήγησαν την

ανάπτυξη μιας καινούριας φυλής

σε μια ελαφρώς πιο πυκνή μορφή.

Τους ονομάζουν Υπερβόρειους.

Το φυσικό κομμάτι κάποιας γης τους

υπάρχει ακόμα σήμερα στη

βόρεια Ευρώπη και Ασία.

Οι Υπερβόρειοι ήταν μικρότεροι από τους

Πολάριους, αλλά και πάλι

τεράστιοι σε σχέση με έμας.

Τα σώματα τους ήταν ελαφρώς πιο πυκνά

από αυτά των Πολάριων,

αλλά όχι ακόμα εντελώς υλικά.

Στη Βίβλο, αυτό αναφέρεται ως

ένα ακόμα επίπεδο φωτός.

"Και οι Ελοχίμ [της πρώτης περιόδου]
είπαν,

"Και εγένετο φως,

και υπήρξε φως."

Ήταν επίσης

ανδρόγυνοι, άντρας-γυναίκα σε ένα ον,

αλλά μπορούσαν να εκδηλωθούν

ως άντρας ή γυναίκα όπως απαιτούνταν.

Οι Υπερβόρειοι αναπαράγονταν
με εκβλάστηση,

με το να φυτρώνουν ένα καινούριο σώμα
πάνω στο σώμα τους.

Κατά τη διάρκεια πολλών
εκατομμυρίων ετών, οι

Υπερβόρειοι εξελίχθηκαν και devolved.

Ο πολιτισμός τους είχε

στάδια, όπως έχει και η κάθε μέρα:

ξημέρωμα, μεσημέρι, δύση και μεσάνυχτα.

Υπάρχουν τέσσερις εποχές.

Η Χρυσή Εποχή, Ασημένια Εποχή

Χάλκινη Εποχή και Σιδερένια Εποχή.

Τα τέσσερα στάδια στη ζωή σε οτιδήποτε.

Τα στάδια της εξέλισης και της απεξέλιξης.

Στη Σιδερένια τους Εποχή, κάποιου από τους

Υπερβόρειους άρχισαν να δείχνουν

σημάδια προσωποκού συμφέροντος,

εγωϊσμού.

Κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών,

αυτός ο εγωϊσμός προκάλεσε
σε μερικούς από τους

Υπερβόρειους να

εκφυλιστούν περισσότερο και περισσότερο.

Άρχισαν να δείχνουν ιδιότητες
των κατώτερων

βασιλείων της φύσης, των ζώων.

Τελικά, μετατράπηκαν σε μορφές

παρόμοιες με αυτές των
πρωτεύοντων θηλαστικών,

και αυτός ο εκφυλλισμός έχει

συνεχιστεί μέχρι και σήμερα.

Τα φυσικά σώματα των σύγχρωνων

πρωτεύοντων είναι εκφυλισμένες μορφές
που ξεκίνησαν

πίσω στην εποχή των Υπερβόρειων.

Και αυτά τα αρχαία κόκκαλα
ζωόμορφων ανθρώπων

που επιστήμονες έχουν

πει ότι είναι οι πρόγονοι μας

είναι στην πραγματικότητα τα κατάλοιπα

εκφυλισμένων Υπερβόρειων.

Στο τέλος της εποχής των Υπερβόρειων,
υπήρξε

βία και σκοτάδι.

Η εποχή των Υπερβόρειων

καταστράφηκε από τυφώνες.

Μία επιλεγμένη ομάδα από αυτούς σώθηκε
για να

θέσει τα θεμέλια για μια

καινούρια εποχή ανάπτυξης.

"Και οι Ελοχίμ της πρώτης εποχής είπαν,

"Ας συγκεβτρωθούν τα νερά

κάτω από τον ουρανό

σε ένα μέρος, και

και ας φανεί η ξηρά."

Η ήπειρος Λεμούρια, ή Μου, ήταν η

πρώτη ξηρά στη Γη.

Αυτή ήταν η εποχή όπου το υλικό

επίπεδο αποκρυσταλλώθηκε πλήρως.

Στη Βίβλο, ονομάζεται Εδέν.

Η αρχαία ήπειρος

ήταν στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Απομεινάρια αυτού του πολιτισμού
μπορούν να

φανούν κατά μήκος όλου του Ειρηνικού,

όπως τα Νησιά του Πάσχα,

και η Αυστραλία.

Οι Λεμούριοι ήταν μικρότεροι από τους

Υπερβόρειους, αλλά και πάλι γίγαντες
σε σύγκριση με εμάς.

Η μέση διάρκεια ζωής των

Λεμούριων ήταν 1.500 χρόνια.

Μιλούσαν πρόσωπο με πρόσωπο

με τους θεούς, τους Ελοχίμ.

Οι Λεμούριοι μπορούσαν να δουν όλες τις

διστάσεις της φύσης.

Ήξεραν το σκοπό τους και το μέλλον τους.

Δεν είχαν πόνο στο θάνατο ή στη γέννηση.

Μετά από 150.000 χρόνια εξέλιξης, οι

Λεμούριοι έφτασαν ένα

σημείο πολιτισμού

το οποίο σήμερα είμαστε ακόμα

πολύ μακριά από να το φτάσουμε.

Είχαν ιπτάμενα πλοία και

καράβια που τροφοδοτούντουσαν
με ατομική ενέργεια.

Χρησιμοποιούσαν πυρηνική ενέργεια.

Είχαν κοσμικά σκάφη τα οποία
τους επέτρεπαν

να ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους.

"Και οι Ελοχίμ [της πρώτης εποχής] είπαν,

"Ας κάνουμε την ανθρωπότητα

κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν."

"Οπότε οι [ανδρόγυνοι] Ελοχίμ
δημιούργησαν μια καινούρια

φυλή [μέσω εξέλιξης] κατά

τη δικιά τους [ανδρόγυνη] εικόνα.

Κατά την εικόνα των Ελοχίμ τους
δημιούργησαν.

Τους δημιούργησαν ανδρόγυνους."

Οι πρώτοι Λεμούριοι ήταν ερμαφρόδιτοι.

Ένας ερμαφρόδιτος έχει και

αντρικά και γυναικεία σεξουαλικά όργανα

και αναπαράγει το είδος ασεξουαλικά,

μόνος του, γονιμοποιόντας

ένα αυγό με ένα μόνο σπερματοζωάριο.

Μέσα από εκατομμύρια

ετών εξέλιξης,

οι Ελοχίμ καθοδήγησαν το

διαχωρισμό των φύλων.

Μέσα από σταδιακή εξέλιξη, τα παιδιά

των Λεμούριων άρχισαν να γεννιούνται

με το ένα σεξουαλικό όργανο περισσότερο

ανεπτυγμένο από το άλλο.

Αυτό άρχισε να γίνεται όλο και
πιο συχνό έως ότου

τελικά τα παιδιά άρχισαν να

γεννιούνται με ξεκάθαρο φύλο

ως άντρας ή γυναίκα.

Αυτό δε συνέβη

εν μία νυκτί.

Ο διαχωρισμός των φύλων

διήρκησε εκατομμύρια ετών.

Ο διαχωρισμός της Εύας από τον Αδάμ στη

Βίβλο συμβολίζει το διαχωρισμό των

φύλων ο οποίος συνέβη στην εποχή
των Λεμούριων.

Αυτό επιβεβαιώνεται στην ανάπτυξη

κάθε εμβρύου σήμερα.

Στην αρχή το έμβρυο δεν έχει φύλο.

Μετά έρχεται μια στιγμή όπου το έμβρυο

εξελίσσεται να είναι είτε αγόρι
είτε κορίτσι.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο
οι άντρες του

σήμερα έχουν μη ανεπτυγμένες (αδρανείς)
θηλές.

Αυτός είναι ο λόγος που οι γυναίκες
του σήμερα έχουν

κλειτορίδα, η οποία είναι ένα
ατροφημένο πέος.

Τα φυσικά μας σώματα σήμερα
έχουν κατάλοιπα

του αρχαίου παρελθόντος όταν τα
ανθρώπινα όντα

ήταν ερμαφρόδιτα.

Προφανώς, όταν τα φύλα διαχωρίστηλαν,

χρειαζόταν σεξουαλική συνεργασία
προκειμένου

να αναπαραχθεί το είδος.

Η εμμηνόρροια παρέμεινε στο γυναικείο

φύλο, αλλά το αυγό παρέμενε μη
γονιμοποιημένο.

Ήταν απαραίτητο να υπάρξει η συνεργασία

του αρσενικού φύλου

για να γονιμοποιήσει το αυγό ώστε να

αναπαραχθεί το είδος.

Όλο αυτό ήταν σε συμφωνία με τα

σχέδια των Ελοχίμ.

Στην αρχή, η σεξουαλική συνεργασία του
άντρα

και της γυναίξας ήταν ένα ιερό

γεγονός μόνο για αναπαραγωγή

το οποία πραγματοποιούνταν μόνο

σε συγκεκριμένες στιγμές του έτους,

και μόνο στους ναούς κάτω από την

καθοδήγηση των Ελοχίμ.

Αυτή είναι η προέλευση της

παράδοσης του μήνα του μέλιτος,

ένα ξεχωριστό ταξίδι για το
παντρεμένο ζευγάρι

ώστε να ξεκινήσει η αναπαραγωγή.

Τότε, η σεξουαλική πράξη ήταν μια πράξη

προσευχής, και δεν υπήρχε πόθος
ή οργασμός.

Το ζευγάρι θα ενωνόταν σεξουαλικά στους

ναούς και θα παρέμενε έτσι, εστιάζοντας σε

προσευχή και διαλογισμό.

Οι Ελοχίμ θα καθοδηγούσαν
ένα μόνο σπερματοζωάριο

από τον άντρα στο

ωάριο στο σώμα της γυναίκας.

Οι Λεμούριοι εξασκούσαν "άψογη σύλληψη,"

αναπαραγωγή χωρίς οργασμό.

Όπως μπορείτε να δείτε, από φυλή σε φυλή,

στο διάστημα δισεκατομμυρίων ετών,
η σεξουαλική

αναπαραγωγή εξελίχθηκε.

Η Πολάρια φυλή εξελίχθηκε ώστε
να αναπαράγεται με

σχισματική ασεξουαλική

δημιουργία, με διάσπαση.

Οι Υπερβόρειοι εξελίχθηκαν
να αναπαράγονται με

ασεξουαλική εκβλάστηση.
Οι Λεμούριοι εξελίχθηκαν

από εκβλάστηση στην αρχή, αναπαραγωγή

διαμέσω ενός αυγού, και μετά

αναπαραγωγή με σεξουαλική συνεργασία.

Διαμέσω αυτών των διαφορετικών ανθρώπινων
φυλών για εκατομμύρια

ετών, η ανθρωπότητα

εξελίχθηκε με σεξουαλική αγνότητα,

και πλησίαζε ένα κρίσιμο βήμα, την

ευκαιρία να γίνουν Ελοχίμ

οι ίδιοι, θεοί και θεές.

Για να προχωρήσει η εξέλιξη της
ανθρωπότητας

περαιτέρω, οι Ελοχίμ χρειαζόντουσαν
οι Λεμούριοι

να αποκρυσταλλωθούν πλήρως
στο φυσικό κσόμο.

Τα φυσικά σώματα τους ήταν έτοιμα,

αλλά η συνειδητότητα τους δεν είχε πλήρως

αναπτυχθεί στα φυσικά τους σώματα.

Ήταν τόσο αφοσιωμένοι

στη θεϊκότητα, και τόσο αγνοί, τόσο αθώοι,

ώστε να μη θέλουν να

πάνε στο φυσικό κόσμο.

Μπορούσαν μόνο θολά να αντιλληφθούν τον

φυσικό κόσμο.

Υπό μία έννοια, η αντίλληψη τους ήταν

η αντίθετη από τη δικιά μας.
Εμείς αντιλλαμβανόμαστε

τους εσωτερικούς κόσμους

αμυδρά, όπως στα όνειρα.

Για αυτούς, ήταν το ανάποδο.

Ο φυσικός κόσμος ήταν θολός. Ήταν

αντιλληπτός, αλλά όχι ενδιαφέρον.

Αγαπούσαν το φως της θεϊκότητας το

οποίο έβλεπαν με τις ανώτερες
αισθήσεις τους.

Ήθελαν να βλέπουν τη θεϊκότητα, όχι το

φυσικό κόσμο. Οπότε βρισκόντουσαν

σε ένα σύνορο μεταξύ

τον άυλο κόσμο της τέταρτης διάστασης

και τον υλικό κόσμο

της φυσικής διάστασης,

και δεν ήθελαν να συνεχίσουν την

ανάπτυξη τους στο

φυσικό κόσμο.

Οπότε οι Ελοχίμ

καθοδήγησαν την εξέλιξη των Λεμούριων

σωμάτων να αναπτύξουν ένα

ειδικό όργανο ώστε να προσελκύσουν της

συνειδητότητα τους προς τις αισθήσεις της

φυσικότητας.

Στον εσωτερισμό, το όργανο αυτό

ονομάζεται "κουνταμπάφερ".

Βρισκόταν στο κάτω μέρος της

σπονδυλικής στήλης και σχημάτιζε ουρά.

Αυτό το γεγονός αντικατοπτρίζεται
στην εξέλιξη

μας ως έμβρυα.

Για ένα σύντομο διάστημα,
το ανθρώπινο έμβρυο

έχει ουρά.

Αυτό είναι μια ανακεφαλαίωση του

αρχαίου παρελθόντος μας.

Με την ουρά στη θέση της,

οι Λεμούριοι

έστρεψαν οριστικά την προσοχή τους

προς το φυσικό κόσμο.

Και μέσω εκατομμυρίων ετών,

η συνειδητότητα τους εξασφαλίστηκε πλήρως

στα φυσικά σώματα, και

συνεπώς στο φυσικό κόσμο.

Όταν η ουρά δεν ήταν πλέον απαραίτητη,

οι Ελοχίμ καθοδήγησαν

τη φύση ώστε να το απορρίψει,

και με την πάροδο του χρόνουτ
απορρίφθηκε από τα

φυσικά σώματα των Λεμούριων.

Έχουμε ακόμα ένα ίχνος του στη βάση

της σπονδυλικής μας στήλης.

Ονομάζεται κόκκυγας.

Δυστυχώς, αυτή η ουρά

παρέμεινε για λίγο παραπάνω χρόνο.

Άφησε μία σκιά στην ψυχή μας:

γοητεία με τις φυσικές αισθήσεις.

Στις Δυτικές γραφές, ο Αδάμ και η Εύα

συμβολίζουν τη Λεμουριανή ανθρωπότητα.

Ο Μύθος λέει ότι η Εύα δελεάστηκε από ένα

ερπετό να φάει το απαγορευμένο φρούτο,

το φρούτο του δέντρου της γνώσης.

"Από το δέντρο της γνώσης
της טוב [καθαρότητας]

and רע [impurity],

δε θα φάτε από αυτό.

Διότι την ημέρα που θα φάτε από αυτό,

θα πεθάνετε σίγουρα."

Το δέντρο της γνώσης είναι επίσης
συμβολικό.

Το αληθινό του νόημα υπονοείται δια μήκος
διαφόρων γραφών.

"Και ο Αδάμ ήξερε την Εύα, τη γυναίκα του,

η οποία συνέλαβε και γέννησε τον Κάιν."

"Και ο άγγελος της είπε,

Θα συλλάβεις,

και θα γεννήσεις έναν γιο,

και θα τον ονοάσεις Ιησού, "σωτήρα."

Και τότε είπε η Μαίρη στον άγγελο,

πως θα γίνει αυτό,

εφόσον δεν έχω γνωρίσει άντρα;"

Η εβραϊκή λέξη דעת

υποννοεί σεξουαλική γνώση.

Δυστυχώς, οι γραφές που αφορούν αυτό

μεταφράστηκαν λάθος

ώστε να ενισχυθεί η δογματική φιλοσοφία
που διδάχθηκε

στο κοινό για το

αναφερόμενο ως "καλό και κακό."

Το μυθολογικό συμβολικό δέντρο της

γνώσης κρύβει

μυστικές διδασκαλίες για το σεξ.

Τόουμπ טוב σημαίνει "αγνό, καλό, ηθικό,
γλυκό."

Ρα רע σημαίνει "μόλυνση, μη καθαρότητα,
κακοήθεια."

Αυτές είναι οι πολικότητες της σεξουαλικής
δράσης

και τα πιθανά αποτελέσματα του σεξ.

Υπάρχει μία αγνή ηθική μορφή σεξουαλικής

συνεργασίας και υπάρχει και μία μη καθαρή,

μολυσμένη μορφή του σεξ.

Η αγνή μορφή μπορεί να δημιουργήσει έναν

Ελοχίμ, ένα Βούδα, ένα Δάσκαλο.

Η μη καθαρή μορφή δημιουργεί διαβόλους,
τέρατα,

πόνο και βάσανα.

Αυτό είναι αυτό είχε κρυφτεί, επειδή η
γνώση

είναι δύναμη, και η σεξουαλική

γνώση είναι πολύ επικύνδυνη.

Μέσω δισεκατομμυρίων ετών, οι πρόγονοι μας

εξελίχθηκαν ώστε να φτάσουν σε
σεξουαλική συνεργασία,

και ετοιμάζονταν από τους Ελοχίμ να

χρησιμοποιήσουν το σεξ με έναν αγνό

τρόπο βασισμένο σε γνήσια αγάπη,

ώστε να αναπτύξουν τη συνειδητότητα τους
ώστε

η ανθρωπότητα να γίνει Ελοχίμ και
να προχωρήσει

στα ανώτερα βασίλεια της φύσης.

Αλλά οι Λεμούριοι δελεάστηκαν από
την ηδονή.

Όντας μακριά από

τους ναούς, οι άντρες, λαχταρώντας

την ένωση με τις γυναίκες, τις δελέασαν

με τα συμβολικά

φίδια, δηλαδή με τα σεξουαλικά
τους όργανα,

και οι γυναίκες δοκιμάζοντας αυτή
την ηδονή

ήθελαν περισσότερη.

Είναι προφανές ότι η ιστορία του Αδάμ και
της Εύας είναι

συμβολική, και είναι προφανές οτί αφορά

το σεξ, αλλά η ανθρωπότητα ποτέ δεν

το κατάλαβε. Τώρα όμως θα καταλάβετε.

Ο πειρασμός του Αδάμ και της Εύας
συμβολίζει

όλους τους αρχαίους Λεμούριους

οι οποίοι άρχισαν να πραγματοποιούν
τη σεξουαλική

πράξη μακριά από τους ναούς.

Δελεάστηκαν από τα ίδια τους τα μυαλά

και από ηδονή, και τελικά

ανακάλυψαν τον οργασμό.

Ο οργασμός συμβαίνει όταν το σώμα

υπερφορτίζει με σεξουαλική ενέργεια

την οποία και δε μπορεί να ελέγξει.

Ο οργασμός είναι ένα

βραχυκύκλωμα που αποβάλλει

όλη τη συγκεντρωμένη ενέργεια.

Ο οργασμός συμβολίζεται

με το απαγορευμένο φρούτο.

Είναι απαγορευμένο

επειδή η σεξουαλική ενέργεια δημιουργεί

ζωή εξωτερικά αλλά και πνευματικά.

Η σεξουαλική δύναμη είναι το

καύσιμο της συνειδητότητας,

τα "ζωντανά νερά" που δημιουργούν
αιώνια ζωή.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σοβαροί

ασκητές σε όλες θερησκείες

διατηρούν τη σεξουαλική τους ενέργεια.

Όταν τρως

το απαγορευμένο φρούτο,

σπαταλάς τη σεξουαλική σου ενέργεια,

αντι να τη χρησιμοποιείς για το σκοπό

που προορίζεται, την

ανάπτυξη της ανθρώπινης ψυχής.

Όταν η σεξουαλική ενέργεια αποβάλλεται,
χάνεται,

μέσω του οργασμού, η

συνειδητότητα αποδυναμώνεται.

Μέσω του οργασμού, οι Λεμούριοι

απέβαλλαν τη σεξουαλική τους ενέργεια

η οποία τους προσέφερε την ομορφιά τους,

πνευματικές δυνάμεις, και αγνότητα.

Οπότε εκφυλίστηκαν.

Δελεασμένοι από επιθυμία για ηδονή,

αυτή η αρχαία ανθρωπότητα

μόλλυνε τη σεξουαλική πράξη.

Αντί το δέντρο της γνώσης να οδηγήσει

σε καλό, σε αγνότητα,

οδήγησε σε μόλυνση, μη καθαρότητα.

Πριν από αυτό το λάθος, ήταν αγνοί,

χαρούμενοι, και αθώοι, και ήξεραν

τη Θεϊκότητα πρόσωπο με πρόσωπο.

Αφού μόλυναν τη σεξουαλική πράξη με τον

οργασμό, ανακάλυψαν

ντροπή, φόβο, και δυσφορία.

Έχασαν τα ίχνη της Θεϊκότητας.

Ανακάλυψαν τον πόνο,

το συναισθημα του να είσαι

αποσυνδεδεμένος από τη θεϊκότητα,

και αποσυνδεδεμένοι από τους άλλους.

Η Εδέμ, "η ευτυχία", χάθηκε.

Στο μύθο του Αδάμ και της Εύας, όταν τους

έδιωξαν από την Εδέμ,

αυτό αντιπροσωπεύει πως η

Λεμούρια ανθρωπότητα εισήχθη εντελώς στο

φυσικό κόσμο.

Αυτό υποτίθεται ότι θα γινόταν έτσι
κι αλλιώς,

αλλά διατηρώντας τη συνειδητότητα των

εσωτερικών κόσμων.

Το πρόβλημα ήταν,

ότι έφαγαν το απαγορευμένο φρούτο.

Οπότε αντί να εισέλθουν στο

φυσικό κόσμο συνειδητά,

οι Λεμούριοι εισήλθαν μέσω της τέρψης

στην επιθυμία, με τις

συνέπειες που προκύπτουν από αυτό,

βάσανα, πόνο και απώλεια συνειδητότητας.

Οι Λεμούριοι έχασαν τη δυνατότητα

να βλέπουν τις ανώτερες διαστάσεις.

Έχασαν τη δυνατότητα να

βλέπουν τους θεούς, τους Ελοχίμ.

Έχασαν την

ομορφιά και αθωότητα τους,

και αντ' αυτού κρυσταλλώθηκαν πλήρως

στο φυσικό κόσμο, έκπτωτοι, διωγμένοι

από τον παράδεισο.

Αυτό επίσης συνέβη μέσα σε μία μακρά
περίοδο

χρόνου. Δε συνέβη

από τη μία μέρα στην επόμενη.

Στη συνέχεια, επειδή είχαν χάσει τις

δυνάμεις τους, επιδίωκαν να

τις ανακτήσουν με εγωϊστικούς τρόπους.

Άρχισαν να χρησιμοποιούν τις τελετουργίες
τους και

την πνευματική τους γνώση εγωϊστικά,

πράγμα που το μετατρέπει σε μαύρη μαγεία.

Στις τελευταίες μέρες της Λεμούρια,

η μαύρη μαγεία είχε απλωθεί παντού.

Οι Λεμούριοι εκφυλίστηκαν σε

πολεμοχαρείς φιλές, και μέσα στην
έπαρση και

το θυμό τους, εξαπέλυσαν

ατομικά όπλα ο ένας στον άλλο.

Για 10.000 χρόνια, σεισμοί κατέστρεφαν

την ήπειρο της Λεμούρια

και τη βύθισαν όλη στο

βάθπς του ωκεανού.

Σήμερα, απομένου μόνο μερικά ίχνη.

Την τελευταία στιγμή, μία επίλεκτη ομάδα

Λεμούριων φυγαδεύτηκαν ώστε να γίνουν

οι σπόροι για την ανάπτυξη

μιας καινούριας εποχής.

Οι Ελοχίμ πολέμησαν γενναία

να φυτέψουν αυτούς τους σπόρους
και πραγματοποίησαν

μεγάλες θυσίες για αυτούς να εξελιχθούν
περισσότερο, αλλά

οι συνέπειες της πτώσης από την Εδέμ

δε μπορούσαν να αποφευχθούν.

Και έτσι ο κύκλος της

εξέλιξης και απεξέλιξης ξεκίνησε ξανά.

Η Ατλάντεια ανθρωπότητα ήταν ο
επόμενος μεγάλος

πολιτισμός των αρχαίων χρόνων,

εκατομμύρια χρόνια πριν ακόμα.

Στην αρχή, στη

χρυσή τους εποχή,

ο πολιτισμός της Ατλαντίδας ήταν όμορφος.

Ο νόμος και η ηθική αντιμετοπίζονταν με
σεβασμό και ιερότητα.

Η αγάπη και το σεξ

θεωρούντουσαν ιερά και άγια,

και η σεξουαλική πράξη πραγματοποιούνταν
μόνο

για την αναπαραγωγή του είδους.

Οι Ατλάντειοι είχαν επίσης τεχνολογία

πολύ πιο ανεπτυγμένη από τη δικιά μας.

Ταξίδευαν σε άλλους πλανήτες.

Συνδύαζαν την επιστήμη με τις

πνευματικές δυνάμεις. Ήξεραν

πως να τοποθετήσουν τη συνειδητότητα

ζωντανών όντων σε ανθρωποειδή

ρομπότ για να τους υπηρετούν.

Ήξεραν πως να απο-βαρυτοποιούν

οτιδήποτε, κάνοντας το εύκολο να

μετακινούν ακόμα και τεράστια αντικείμενα.

Είχαν όμορφες θρησκείες.

Όλες οι θρησκευτικές διδασκαλίες

των Ίνκας,

Μάγια, Αζτέκων, Ελλήνων, Φοινίκιων,

Σκανδιναβών, αλλά και των Ινδουϊστών

όλες έχουν Ατλάντεια προέλευση.

Οι θεοί και θεές εκείνων των

παραδόσεων ήταν οι ήρωες,

βασιλιάδες και βασίλισες της Ατλαντίδας.

Οι Ατλάντεοι έφτασαν το υψηλότερο σημείο

πολιτισμού, κουλτούρας, και γνώσης

στην ιστορία μας.

Τότε, στο αποκορύφωμα της κρίσης

που ήταν απαραίτητη για την ανάπτυξη της

ανθρωπότητας, οι Ατλάντειοι έπρεπε

να αντιμετωπίοσυν τον πειρασμό

του δέντρου της γνώσης.

Οι Ατλάντειοι δελεάστηκαν από

το απαγορευμένο φρούτο,

και οι περισσότεροι απέτυχαν.

Τότε η ανθρωπότητα χωρίστηκε

σε δύο αντίθετα μονοπάτια,

τους αγνούς και τους μη αγνούς.

Οι αγνοί διατηρούσαν τη σεξουαλική
τους δύναμη.

Απέρριψαν τον οργασμό

ώστε να κερδίσουν κάτι

καλύτερο: πνευματική φωτιά και το

δυνάμωμα της συνειδητότητας τους.

Οι μη αγνοί ενθάρρυναν τον οργασμό.

Αναζητούσαν ηδονή και δύναμη,

και η επιρροή τους εξαπλώθηκε γρήγορα.

Ως αποτέλεσμα, η απεξέλιξη των

Ατλάντειων επιταχύνθηκε.

Το σεξ έγινε εργαλείο για απόλαυση

και δύναμη.

Οι Ατλάντειοι έκαναν όργια.

Ανακάτευαν το σεξ με τη μαγεία

και ανέπτυξαν λαγνεία,

περηφάνεια, θυμό και ζήλεια.

Τα φυσικά σώματα των Ατλάντειων

ήταν μικρότερα από αυτά των Λεμούριων,

και δε ζούσαν τόσο πολύ. Εκεί που

οι Λεμούριοι ζόυσαν από 1200 έως
1500 χρόνια,

οι Ατλάντειοι ζούσαν

μόνο 600 με 700 χρόνια.

Για να επεκτείνουν την ομορφιά αλλά
και τη διάρκεια ζωής

των πλούσιων και ισχυρών,

οι Ατλάντειοι άρχισαν

να συλλέγουν αδένες και ορμόνες

από τους φτωχούς.

Μεταμόσχευαν

καρδιές, νεφρά, ακόμα και εγκεφάλους.

Ως αποτέλεσμα, ένας Ατλάντειος μπορούσε
να παραμείνει

ζωντανός για πολλούς αιώνες

πέρα του κανονικού προσδόκιμου ζωής,

και διαμέσω πολλών σωμάτων

χωρίς διακοπή.

Οι αισθήσεις τους ήταν επίσης

λιγότερο δυναμομένες από των

Λεμούριων και με το πέρασμα του χρόνου,

εξαιτίας των πολλών

καταχρήσεων που έκαναν,

η αντίλληψη τους χειροτέρεψε.

Έχασαν την αντίλληψη

των ανώτερων εσωτερικών κόσμων

και έχασαν την ικανότητα να βλέπουν
τους θεούς.

Μέσα στην περηφάνεια τους και επιθυμία
τους να ανακτήσουν

τις χαμένες δυνάμεις τους,

επανέφεραν τη μαύρη μαγεία

του παρελθόντος και την ανέπτυξαν

ώστε να γίνει ακόμα πιο ισχυρή.

Εν συντομία, οι Ατλάντειοι εκφυλλίστηκαν

αρκετά περισσότερο από τους Λεμούριους.

"Και ο Θεός είδε

ότι το רע της ανθρωπότητας

ήταν μεγάλο στη γη,

και πως κάθε φαντασία των

σκέψεων της καρδιάς τους

ήταν μόνο רע συνεχώς."

Αυτοί στο αγνό μονοπάτι τους
προειδοποίησαν

ότι το τέλος του

πολιτισμού τους πλησίαζε,

αλλά οι Ατλάντειοι γέλασαν

και τους κορόϊδεψαν.

Στη σιδερένια εποχή τους, οι Ατλάντειοι

εκφυλλίστηκαν σε μία σειρά πολέμων

τόσο μεγάλων που θυμούνται ακόμη

σήμερα στη Μαχαμπαράτα.

Αυτή η σειρά πολέμων κράτησε εκατοντάδες

χιλιάδες ετών,

και οδήγησε στη χρήση

ατομικών όπλων,

τα οποία προκάλεσαν τεράστιους σεισμούς.

Ο πρώτος συνέβη

800.000 χρόνια πριν.

Ο δεύετρος συνέβη

200.000 χρόνια πριν.

Ο τρίτος και τελευταίος,

ήταν αυτός ο οποίος

τελείωσε την Ατλαντίδα για τα καλά,

συνέβη περίπου 11.000 χρόνια πριν,

και προκάλεσε μια πλημμύρα

η οποία βύθισε τελειώς τα απομεινάρια του

Ατλάντειου πολιτισμού.

Εκείνη την τελευταία στιγμή,

μία επίλεκτη ομάδα

Ατλάντειων από το αγνό μονοπάτι

σώθηκαν,

ακριβώς όπως συνέβη

και με τις προηγούμενες φυλές.

Κουλτούρε ανά όλο τον κόσμο

θυμούνται το γεγονός στις ιστορίες του

Νώε, Βαϊβασβάτα, Ουτναπιστίμ,

Δευκαλίων και εκατοντάδες ακόμα.

...ιστορίς που συμβολίζουν πως μια χούφτα

αγνών Ατλάντειων απέδρασαν

για να προετοιμαστούν για τη δημιουργία

του επόμενου πολιτισμού:

εμάς, τη σύγχρονη ανθρωπότητα.