Medytacja Pisma Świętego - Cezarea Filipowa [#Mt 16, 13-20] 23.08.2020

Witajcie bardzo serdecznie
w niedzielny wieczór na Medytacji Online.

Dzisiaj mamy ciekawy tekst do medytacji

o Cezarei Filipowej,
która jest miejscem symbolicznym

bo jest tam plejada bogów
i jeden wyjątkowy Bóg,

ale nie musi się okazać, że On jest
taki wyjątkowy - na pierwszy rzut oka -

bo do różnicy między bogami a Bogiem
trzeba nieźle się dokopać.

Opowiem również o moich rekolekcjach,
które mnie zainspirowały do tej medytacji.

Zapraszam do wprowadzenia
i rozpoczynamy naszą medytację o 21:30.

Witaj na Medytacji online.
Cieszymy się, że jesteś z nami.

Jeśli to twój pierwszy raz, teraz będziesz
mógł usłyszeć krótkie wyjaśnienie,

jak możesz modlić się razem
z naszą medytacyjną wspólnotą

Jeśli jesteś tutaj systematycznie
na pewno już wiesz, jak to wygląda.

Medytacje Pisma Świętego
rozpoczynamy zawsze o 21.30.

Wcześniej trwa krótkie
wprowadzenie do medytacji.

W tym czasie przygotuj sobie miejsce,
w którym chcesz medytować.

Medytowanie przy komputerze
jest bardzo trudne.

Najlepszym miejscem jest
wygodny fotel lub krzesło.

Pamiętaj, aby wyłączyć Facebook
oraz inne strony internetowe,

tak aby nic ci nie przeszkadzało.

Streaming medytacji jest także na YouTube.
Są tam lepsze warunki do medytowania.

Link znajdziesz w opisie postu.

Komentowanie filmiku zostaw na później,

będziemy to robić
po zakończeniu medytacji.

Przed medytacją możesz wyłączyć monitor.
Do modlitwy wystarczy sam dźwięk.

Możesz również przygasić światło
lub zamknąć oczy.

W trakcie medytacji nie musisz nic robić,

usiądź, zrelaksuj się i słuchaj
delikatnej muzyki oraz słów prowadzącego.

Po prostu pozwól sobie
na przeżywanie tego,

co rodzi się w Twoich myślach,
wyobrażeniach i uczuciach.

Duch Święty sam poprowadzi Twoją modlitwę
- możesz Mu zaufać.

Nasza medytacja potrwa około 40 minut.

Archiwalne medytacje znajdziesz na stronie
www.medytacja.online.

A teraz rozpoczynamy
wprowadzenie do modlitwy.

Czy mnie teraz słychać?
Czasem mamy problemy techniczne.

Mamy tradycję,
że piszemy w komentarzu, skąd jesteśmy.

Będzie nam też miło, jeśli udostępnicie
tą medytację swoim znajomym.

Przeczytam fragment,
który będziemy medytować.

[Mt 16, 13-20].

Odnośnie rekolekcji,
które robiłem jakiś czas temu,

8 dni w ciszy i milczeniu.

Zazwyczaj w czasie tych rekolekcji
robi się medytację ignacjańską

- podobną do tej, którą tutaj robimy,
tylko robi się ją zupełnie samodzielnie.

Trzeba wziąć tekst Pisma Świętego,
przygotować fragment, przemyśleć go,

i później się medytuje
45 minut - godzinę.

Gdy te rekolekcje robiłem,
byłem strasznie rozproszony.

Zazwyczaj kiedy się wchodzi
w rekolekcje, to jest skupienie,

a ja pół rekolekcji przejechałem na
- nie wiem jak to nazwać - rozdrażnieniu.

Odlatywałem myślami to tu, to tam
- ciężko mi było, bardzo ciężko.

Osoba, która prowadziła rekolekcje,
zaproponowała mi modlitwę,

która jest znana jako Modlitwa Jezusowa,
Modlitwa Głębi - różne ma nazwy.

Polega na powtarzaniu słowa
Chrystus Jezus,

a początki tej modlitwy są takie,
że się tylko obserwuje swój oddech

- wdech i wydech -

Myśli, które przychodzą,
trzeba puścić dalej, aby odeszły,

nawet jak są pobożne,
nawet jak myślę o Panu Jezusie,

o tym, że będę dobrym człowiekiem,
różne rzeczy - to się nie myśli.

Słyszałem o tej modlitwie
wiele razy wcześniej

i nawet raz próbowałem praktykować,
ale mi się to w ogóle nie kleiło.

Na tych rekolekcjach pomyślałem:
spróbuję, co to jest.

To był niesamowity strzał w dziesiątkę,

bo to wstrzeliło się w coś,
co było mi potrzebne.

Nie wiem dlaczego, nie znam się na tym,
ale to się udało, zagrało.

Pamiętam, że jak przyszedłem na rozmowę

(w czasie rekolekcji jest krótka rozmowa
o tym, co jest na modlitwie)

to mówiłem osobie prowadzącej rekolekcje,

że robiąc wdech i wydechy,
mam intencję spotkania z Panem Bogiem

i mam wrażenie, że pojawia się Pan Bóg,
ale jak wołam: oto On, to mi znika zaraz.

Jak skupiałem się:
„Panie Boże chcę być dla Ciebie",

i to wszystko nie było napięte,

nie byłem skupiony, na tym
by coś przemyśleć, coś zrozumieć,

coś w sobie poprawić,
przerobić rzeczy, które się za mną ciągną

tylko byłem skupiony na:
„Jestem teraz, Panie Boże, z Tobą",

to jakbym łapał, że On jest.

To dziwne uczucie, rodzaj pocieszenia,
które nie jest mocno emocjonalne,

to bardzo subtelne poczucie,
ale jednocześnie bardzo karmiące,

że później jak kończyłem medytacje,
to zostawało ze mną dłużej

i na spacerze miałem myśli
ukierunkowane na Pana Boga.

Wszystko wtedy się układało w głowie,
te rozproszenia odchodziły.

Mówię o tym dlatego, że Cezarea Filipowa,
miejsce, do którego Jezus zabiera uczniów,

to miejsce, gdzie było
mnóstwo posągów różnych bogów.

Bogowie w starożytności
reprezentowali zawsze jakąś sferę życia.

Był bóg płodności,
był bóg od finansów,

był bóg od igrzysk, był bóg od zdrowia
- każdy miał jakąś funkcję.

Chciałbym wam zaproponować,
abyśmy weszli w kontemplację,

czyli wyobrazili sobie, że idziemy,
między różnymi posągami bogów,

którzy pełnią jakieś funkcje
w naszym życiu

jest bóg płodności, sukcesu zawodowego,
bóg od związków, rodziny, intelektu.

Idę sobie i tam są bogowie, figurki,
które reprezentują te sfery życia.

Może jest tak, że jakaś figurka
bardzo mnie pociąga,

składam przed nią hołd.

Co ciekawe, możemy naszą potrzebę
związaną z płodnością,

z energią życiową, z rodziną,
z jakąś ważną dla nas sferą,

tę figurkę pomylić z Bogiem.

Tak było u uczniów,
Jezus zabrał ich w to miejsce,

aby popatrzyli na to wszystko,
i zapytał: „A kim Ja jestem dla was?"

Może się zdarzyć tak,
że jest przestrzeń w moim życiu,

którą trochę mylę z Bogiem.

Wydaje mi się,
że Bóg będzie ze mną w życiu,

kiedy mi zdrowie wróci
albo kiedy nie rozsypie mi się małżeństwo,

albo kiedy w końcu pracę znajdę,
albo moralnie się poukładam -

wtedy Bóg będzie ze mną.

Chciałbym was zaprosić do doświadczenia,
że to wszystko to nie jest Pan Bóg.

Nie chodzi o to, że czasami się mówi,

że Bóg nie jest od spełniania
naszych oczekiwań

To tak pretensjonalnie brzmi.

Chodzi o coś takiego,
aby nazwać, co jest moją potrzebą,

- mam potrzebę zdrowia,

potrzebę, aby rodzina była pogodzona,
aby dobrze się w niej wiodło,

potrzebę, aby zawodowo się rozwijać,
aby moralnie być poukładanym.

To moja potrzeba
i warto to sobie powiedzieć.

Może pokłony biję przed tą figurką
i wydaje mi się, że to jest Pan Bóg,

ale to jest moja potrzeba,
Pan Bóg to coś innego.

Spróbować złapać, że „Ty, Panie Boże
nie jesteś moją potrzebą".

Bóg to: „Jestem, który Jestem",

w tym słowie nie chodzi o istnienie,
tylko o bycie - że On cały czas jest.

To było moje doświadczenie na rekolekcjach
- poczucie że po prostu Pan Bóg jest.

Jak Go chcę złapać,
to On się nie daje złapać,

ale jak mam postawę: Ty jesteś, ja jestem,
to On jest wtedy wyczuwalny.

Może komuś z was uda się nazwać
tę potrzebę i zwrócić się do Pana Boga:

„To jest potrzeba, Ty jesteś inny.

Nie znaczy, że Ciebie nie ma,
że mnie opuściłeś,

ale jesteś większy niż moja potrzeba.

Nie zredukuję Ciebie
do moich potrzeb, Panie Boże.

To powoduje, że mam większą sytość,

nie fiksuję na tym,
co mocno ogarnia moje myśli,

a po drugie wiem, że Pan Bóg jest
- jest i to o dziwo wystarcza.

Posłuchajmy fragmentu jeszcze raz
i powoli siadajcie do medytowania.

To już czas na medytowanie,
nie na udostępnianie.

Przygaście światło, usiądźcie wygodnie,
pamiętajcie, aby wszystko inne wyłączyć

i nie leżeć, bo odlecicie w sen,
mam nadzieję nie wieczny.

[muzyka]

Przed rozpoczęciem tej modlitwy,
przez chwilę wsłuchaj się w twój oddech.

Wyprostuj plecy,
usiądź stabilnie i wygodnie,

Obserwuj, jak oddychasz.

[muzyka]

Postaraj się przez chwilę być empatycznym
obserwatorem twojego oddechu.

To pomoże zbliżyć się do siebie samego.

[muzyka]

Postaraj się zaobserwować,
jak przy każdym wdechu i wydechu

pracuje twoja cała klatka piersiowa,
poruszają się twoje barki, szyja, biodra.

Zauważ, jak całe twoje ciało oddycha.

[muzyka]

Pomyśl teraz, jak popatrzyłbyś
na taką osobę jak ty, gdybyś był Bogiem.

[muzyka]

W imię Ojca i Syna,
i Ducha Świętego. Amen.

Panie Jezu, proszę Cię o to,abyś dał mi
swojego Ducha na czas tej medytacji.

Proszę Cię, aby wszystkie moje myśli,
zamiary i decyzje

były skierowane na Ciebie,
na współpracę z Tobą.

[muzyka]

Proszę Cię, Panie,
także za całą naszą Wspólnotę,

za wszystkie osoby,
które teraz się do Ciebie zwracają

i będą się do Ciebie zwracać w przyszłości
- daj nam swojego Ducha.

[muzyka]

Wyobraź sobie, że idziesz przez miejsce,
w którym są posągi różnych bogów,

jest tam zielona trawa, błękitne niebo,
przyjemny, refleksyjny dzień.

Jest tam bóg,
który reprezentuje bogactwo,

obok stoi figura boga,
który reprezentuje płodność,

jest bóg znaczenia i siły,

Rozejrzyj się po tym miejscu,
popatrz na te różne figury.

[muzyka]

Która z tych figur
najbardziej zwraca twoją uwagę?

Przez jakie cechy?

[muzyka]

Może jest jakiś bóg,
przy którym mocniej się zatrzymujesz?

Co ten bóg mówi do ciebie?

[muzyka]

Pomyśl przez chwilę, jakie twoje potrzeby
reprezentuje ten posąg?

[muzyka]

Moje potrzeby są ważne,
nawet bardzo ważne

ale nie warto moich potrzeb
pomylić z Bogiem.

[muzyka]

Moje potrzeby i Bóg
to nie jest to samo.

[muzyka]

Rozejrzyj się i zobacz, że tam nie ma
posągu Jezusa, posągu Boga.

[muzyka]

„Albowiem Ojciec mój
chce mieć czcicieli w Duchu i Prawdzie".

[muzyka]

W swoim wnętrzu
zadaj sobie teraz pytanie:

Skoro moje potrzeby nie są Bogiem,
to gdzie jest Bóg, gdzie mam Go szukać?

[muzyka]

Jeśli chcesz, możesz wrócić
do obserwacji swojego spokojnego oddechu,

możesz mieć intencję:
jestem tu tylko po to, aby spotkać Boga.

Skup się wyłącznie
na patrzeniu na twój oddech.

[muzyka]

Aby Bóg był z tobą,
nie musisz nic przemyśleć,

nie musisz nic wiedzieć,
nie musisz nic poczuć.

Wytrwaj w świadomości,
że Bóg jest teraz w tobie,

obserwuj swój oddech
i bądź w Jego obecności.

[muzyka]

Pod koniec tej modlitwy zostań z tym,
co najbardziej syciło twoją duszę.

[muzyka]

Ojcze nasz,
który jesteś w niebie:

święć się imię Twoje,
przyjdź Królestwo Twoje,

bądź wola Twoja jako w niebie,
tak i na ziemi.

Chleba naszego powszedniego
daj nam dzisiaj.

I odpuść nam nasze winy,
jako i my odpuszczamy naszym winowajcom.

I nie wódź nas na pokuszenie,
ale nas zbaw ode złego. Amen.

W imię Ojca i Syna,
i Ducha Świętego. Amen.

[muzyka]

Skończyliśmy naszą medytację,
zapraszam was teraz na chwilę pomyślenia,

o czym była ta medytacja,
a za chwilę kilka ogłoszeń.

Jedno o nowościach na Pogłębiarce,
które już od jutra

i myślę, że wam się spodobają.

Pomyślmy chwilę o tym,
co było sycące dla mnie w medytacji.

[muzyka]

Z nowości na Pogłębiarce,
już od jutra, od godziny 6 rano,

Romek Groszewski,
którego znacie i lubicie,

będzie codziennie, może poza weekendami,
mówił refleksję na temat Ewangelii.

Bardzo fajne, szerokie myślenie,
zresztą znacie go doskonale.

Subskrybujcie Pogłębiarkę,
można zapisać się na nasz newsletter.

To jest taka historyczna medytacja,
bo jest ostatnia w tym pokoju.

W środę czeka mnie przeprowadzka,
do innego domu w Warszawie się przenoszę.

Będą zmiany i nie będzie tej fioletowej...

to nie jest ściana,
pokażę wam szerzej... tu widać.

To jest przyklejona tapeta,
żeby było w kolorach Pogłębiarki.

Pożegnamy się z tym miejscem,
ale nie z medytacjami.

Z warszawskiej Falenicy
będę się z wami spotykał.

Bardzo dziękuję
całej naszej pogłębiarkowej ekipie,

wszystkim tym, którzy nas wspieracie
w różny sposób: dobrym słowem,

modlitewnie, na Patronite,
wszystkim bardzo dziękuję.

Wszystkim osobom,
które tworzą nasze środowisko,

przez organizację spotkań,
przez dużo pracy organizacyjnej.

To zrzeszenie się ludzi to fajna rzecz,
która się nam wydarzyła w Pogłębiarce.

Jeszcze raz bardzo dziękuję.

Do zobaczenia w przyszłym tygodniu.
Trzymajcie się.