Saul Griffith mówi o latawcach jako przyszłości energii odnawialnej

W tej krótkiej prezentacji Saul Griffith odkrywa przed nami najnowszy wynalazek, nad którym pracowała jego nowa firma Makani Power: ogromne turbiny latawcowe, które wytwarzają zaskakujące ilości czystej energii odnawialnej.

Jeśli choć trochę jesteście podobni do mnie,

to w słoneczne letnie weekendy w San Francisco robicie właśnie to:

budujecie eksperymentalne hydropłaty zasilane latawcami

zdolne do rozwinięcia ponad 30 węzłów.

I zdajecie sobie nagle sprawę, że wiatr to niewiarygodna energia,

o niesamowitych możliwościach.

I pewnego dnia, łódź całkiem jak ta

prawdopodobnie pobije światowy rekord prędkości.

Ale latawce to nie tylko zabawki takie jak ta.

Przedstawię wam teraz krótką historię latawców

i opowiem o świetlanej przyszłości

tej ulubionej zabawki każdego dziecka.

Zatem, latawce mają już ponad tysiąc lat,

Chińczycy znaleźli w nich zastosowanie militarne,

a nawet unosili ludzi.

Więc już wtedy wiedzieli, że latawce mogą przenosić ciężary.

Aczkolwiek, nie wiem dlaczego ten facet ma dziurę w plecach.

(Śmiech)

W 1827, człowiek o imieniu George Pocock

był pionierem w użyciu latawców do powożenia wózków

w wyścigach po angielskiej wsi przeciw zaprzęgom konnym.

Później oczywiście, przed narodzinami lotnictwa,

wszyscy wielcy wynalazcy owych czasów --

jak Hargreaves, czy Langley,

nawet Alexander Graham Bell, twórca telefonu, który ujarzmił ten latawiec, --

postępowali podobnie w pogoni za lotnictwem.

Potem pojawili się ci dwaj panowie,

i zaczęli używać latawców aby rozwinąć system kontroli,

który ostatecznie pozwoliłby na lot człowieka z wykorzystaniem silnika.

Mowa oczywiście o braciach Orville i Wilbur Wright,

i ich Wright Flyer - pierwszym samolocie silnikowym.

Ich eksperymenty z latawcami doprowadziły do

tej wzniosłej chwili, kiedy to ludzkość po raz pierwszy, dzięki silnikowi,

wzbiła się w powietrze na dwanaście sekund.

I to było fantastyczne dla przyszłości lotnictwa na skalę przemysłową.

Lecz niestety, po raz kolejny latawce zostały zdegradowane do rangi dziecięcych zabawek.

Ten status utrzymywał się do 1970, kiedy to przeżywaliśmy ostatni kryzys energetyczny.

Wówczas, wspaniały człowiek o imieniu Miles Loyd

zamieszkujący przedmieścia San Francisco,

napisał nowatorski, a zarazem zupełnie zignorowany, artykuł

dla Journal of Energy,

w którym wyjaśnia podstawowe zastosowanie zaczepionego na linie samolotu

do wytwarzania ogromnych pokładów energii elektrycznej.

Jednak jego kluczowym spostrzeżeniem było to, że

swobodnie unoszące się skrzydło omiata więcej nieba i wytwarza więcej energii

na jednostkę czasu niż stacjonarna turbina wiatraka.

Więc turbiny rozrastały się. I obecnie ich rdzenie montowane są na wysokości nawet 300 stóp,

ale wyższe pułapy są już mniej osiągalne,

a im wyżej tym wiatr jest mocniejszy i wytwarza więcej energii --

co najmniej dwa razy więcej energii.

A więc dziś, nadal mamy kryzys energetyczny,

i dochodzi do tego kryzys klimatyczny. Więc,

ludzkość wytwarza około 12 trylionów watów,

lub inaczej 12 terawatów ze złoży paliw kopalnych.

Dlatego Al Gore mówił, że naszym celem musi być zmniejszenie emisji gazów

co w rzeczywistości oznacza, że w ciągu najbliższych 30 do 40 lat,

musimy w jakiś sposób wytworzyć 10 trylionów watów nowej czystej energii.

Wiatr jest drugim co do wielkości, po słonecznym, źródłem energii odnawialnej

3600 terawatów, wystarczy do zasilenia całej ludzkości 200 razy.

Większość tej energii znajduje się na wysokościach, powyżej 300 stóp,

lecz jeszcze nie mamy technologii by się tam dostać.

Oto początek nowej ery latawców.

To jest nasz latający poligon doświadczalny w Maui.

Pokażę wam teraz

pierwsze niezależne wytwarzanie energii

przy użyciu ulubionej zabawki dzieci.

Jak się zapewne domyślacie, trzeba być robotem żeby latać tym tysiące godzin.

Może przyprawić nudności.

W tym przypadku wytwarzamy 10 kilowatów --

tyle żeby zasilić pięć przeciętnych amerykańskich gospodarstw domowych --

i to za pomocą latawca niewiele większego pianina.

Ale najistotniejsze jest to,

że tworzymy system kontroli

tak jak bracia Wright, który pozwoliłby na długotrwały i stabilny lot.

Nawet w takiej okolicy.

Oto odpowiednik sikania na śnieg za pomocą latawca.

Tak wyglądałoby pisanie imion na niebie.

I właśnie to chcemy osiągnąć.

Przekroczyliśmy już próg 12 sekund.

Teraz naszym celem są maszyny na skalę megawatów,

które wznoszą się powyżej 2000 stóp dając tony czystej elektryczności.

Zapewne zapytacie, jak duże są te maszyny?

No cóż, ten papierowy samolocik mógłby(...) uups!

Wystarczyłby do zasilenia telefonu komórkowego.

Nasza Cessna jest odpowiednikiem 230 kilowatów.

Pożyczcie mi Gulfstream, a ja oderwę mu skrzydła i wytworzę 1 megawat.

Dajcie mi 747, a ja zrobię z niego sześć megawatów,

czyli więcej niż dają największe dzisiejsze wiatraki.

A Spruce Goose to skrzydło o mocy 15 megawatów.

Powiecie, że to zuchwalstwo. Zgadzam się.

Ale taka zuchwałość wielokrotnie miała już miejsce w historii.

To jest fabryka lodówek,

masowo produkująca samoloty na II wojnę światową.

Przed rozpoczęciem wojny produkowali 1000 samolotów rocznie.

Do 1945 100,000 rocznie.

Mając taką fabrykę i 100,000 samolotów rocznie,

wytworzylibyśmy energię elektryczną dla całej Ameryki w 10 lat.

Więc naprawdę jest to historia o zuchwałych planach i marzeniach

młodych ludzi. A jest nas wiele.

Ja mam szczęście pracować z trzydziestoma.

I uważam, że powinniśmy wspierać wszystkie marzenia

dzieciaków, które robią te wszystkie wariactwa.

Dziękuję.

(Brawa) Tłumaczenie: Jakub Bruszewski