De mythes rond OCS ontzenuwd - Natascha M. Santos

Kijk naar de volledige les: http://ed.ted.com/lessons/debunking-the-myths-of-ocd-natascha-m-santos

OCS roept beelden op van iemand die zijn spullen heel precies organiseert of heel vaak zijn handen wast of zijn reis tot in het kleinste detail organiseert. OCS (obsessieve-compulsieve stoornis) is echter een ernstige psychiatrische stoornis die vaak niet begrepen wordt door de samenleving en hulpverleners. Natascha M. Santos ontzenuwt de mythes rondom OCS.

De les is van Natascha M. Santos, de animaties zijn gemaakt door Zedem Media.

Er is een algemene misvatting

dat als je jouw spullen
nauwgezet organiseert,

je handen schoon houdt,

of je weekendje weg
tot in de kleinste details plant,

dat je misschien OCS hebt.

Maar OCS, wat
obsessieve-compuslieve stoornis betekent,

is een ernstige psychiatrische aandoening

die door de samenleving
niet goed begrepen wordt

en ook niet door psychische hulpverleners.

Laten we dus beginnen
wat mythes te ontzenuwen.

Mythe 1: gewoontes of rituelen zijn
hetzelfde als OCS.

Zoals de naam suggereert

heeft een obsessieve-compulsieve
twee aspecten:

de storende gedachten, beelden
of impulsen, die we obsessies noemen,

en de dwangmatige gedragingen
die mensen hebben

om de angst te doen afnemen
die de obsessie veroorzaakt.

De typische gedragingen die mensen
vaak associëren met OCS,

zoals overmatig handen wassen,
of zaken steeds maar controleren,

kunnen voorbeelden zijn van obsessieve
of dwangmatige neigingen

die velen van ons soms laten zien.

De echte stoornis is veel zeldzamer
en kan heel invaliderend zijn.

Patiënten hebben weinig of geen
controle over hun obsessieve gedachten

en dwangmatige handelingen,

die vaak heel tijdrovend zijn

en die werk, school of
een sociaal leven zo verstoren

dat ze aanzienlijk leed veroorzaken.

De diagnostische criteria scheiden
de mensen die lijden aan OCS

van hen die misschien
gewoon heel precies zijn

of meer bezig met hygiëne dan normaal.

Mythe 2: het belangrijkste symptoom
van OCS is overmatig handen wassen.

Hoewel we handen wassen vaak
als stereotype van OCS zien,

kunnen obsessies en dwanghandelingen
in vele vormen voorkomen.

Obsessies kunnen zich uiten
als angst voor besmetting en ziekte,

bezorgd zijn om anderen
schade te berokkenen

of in beslag genomen worden door getallen,
patronen, moraal of seksuele identiteit.

Dwanghandelingen kunnen variëren
van excessief schoonmaken en controleren

tot spullen heel precies neerzetten

of tot lopen volgens bepaalde patronen.

Mythe 3:

mensen met OCS begrijpen niet dat
zij zich irrationeel gedragen.

Veel mensen met OCS begrijpen
best goed wat de relatie is...

tussen hun obsessies en
hun dwanghandelingen.

Omdat zij hun denken en doen
niet kunnen veranderen

terwijl ze weten
dat het irrationeel is,

is er mede de reden van dat OCS
zo veel last veroorzaakt.

Mensen met OCS zeggen
dat zij gek zijn

omdat zij angst voelen
op basis van irrationele gedachten

en vinden het moeilijk om hun reactie
in toom te houden.

Wat is nou precies de oorzaak van OCS?

Het frustrerende is
dat we het niet precies weten.

Maar er zijn wel belangrijke aanwijzingen.

OCS wordt beschouwd als
een neurobiologische aandoening.

Onderzoek lijkt aan te tonen
dat de hersenen van mensen met OCS

geprogrammeerd zijn om
bepaald gedrag te vertonen.

Het wijst naar drie
gebieden in het brein,

die betrokken zijn bij sociaal gedrag,
complexe cognitieve planning,

vrijwillige bewegingen

en emotionele en enthousiaste reacties.

Een ander stukje van de puzzel

is dat OCS geassocieerd wordt met
een laag serotoninegehalte,

een neurotransmitter die communiceert
tussen hersengebieden

en vitale processen helpt reguleren,

zoals stemming, agressie, impulscontrole,

slaap, hongergevoel,
lichaamstemperatuur en pijn.

Maar zijn serotonine en de activiteit in
deze hersengebieden de bron van OCS

of zijn het symptomen van
een onderliggende oorzaak van de stoornis?

Waarschijnlijk weten we het pas

als we veel beter begrijpen hoe
de hersenen werken.

Het goede nieuws is dat er effectieve
behandelingen van OCS zijn,

waaronder medicijnen die
het serotoninegehalte verhogen

door de heropname ervan in
de hersencellen te beperken,

door gedragstherapie die de patiënten
minder gevoelig maakt voor hun angsten,

en in sommige gevallen
door elektroshocktherapie,

of een operatie als de OCS niet reageert
op andere behandelingen.

Weten dat je eigen hersenen je voorliegen

terwijl je het niet kunt weerstaan,
kan afschuwelijk zijn.

Maar met kennis en begrip kun je
ook de kracht vinden om hulp te zoeken,

en verder hersenonderzoek

kan eindelijk de antwoorden geven
die we zoeken.