Erretiro frankofonoa, igandea, 2013ko martxoak 13

"Urrats oro zoriona da. Eta urrats bakoitzaz gozatzeko, libre izan behar dugu. Zeretik libre? Iraganean ez pentsatu, etorkizunean ez pentsatu, oraingo momentuan ondo finkatu."

Sentsazio mingarri bat,

emozio gogor bat,

arindu ahal dugu

praktikaren bitartez.

Harago joan gaitezke, sufrimendu hori alda dezakegu.

Praktikaren bidez, zera egin dezakegu,

zorion uneak sortu,

egunean edozein momentutan.

Ikas dezakegu poztasuna sortzen,

zoriona.

Eta goza ditzakegu

zorion une txiki horiek,

egunerokoak. Posible da.

Harreman estua dago
sufrimendu eta zorionaren artean.

Sufrimenduak zeregin handia du

zoriona sortzerakoan.

Garrantzitsua da.

Landatzen baditugu

loto loreak, lohia behar dugu.

Zoriona lore mota bat da,

lotoaren antzera.

Eta zoriona

baldintza batzuk behar ditu gauzatzeko.

Lore hau bezala.

Lore hau ederra da.

Zoriona adierazten du.

Baina ez-lore elementuez dago osatuta.

Euria bezala, euria ez da lore bat.

Ez-lore elementu bat da,

beharrezkoa dena

lorea jaiotzeko.

Loreari begiratzen diogunean

lurra ikusten dugu. Lurra ez da lore bat.

Ez-lore elementua da,

lorea jaiotzeko funtsezkoa dena.

Ez-lore elementu asko dago

lorean daudenak,

eta ez-lore elementu horiek
lorean antzeman ditzakegu.

Loreari kentzen badizkiogu ez-lore elementu denak,
lorea ez da existituko.

Horrela ikasten da budismoan:

izatea ez da posible,
guztiarekin elkarrizan behar dugu munduan.

Lorea ezin da berez izan,

eguzkiarekin, lurrarekin behar du elkarrizan,

euriarekin, guztiarekin.

Beraz, zoriona lore mota bat da.

Ez-zorion elementuez dago eginda,

sufrimendua barne.
Sufrimenduak zeregin garrantzitsua du

zoriona egiteko.

Zoriona sortzeko.

Beraz, praktikatzen dugunean

sufrimendua erabiltzen ikasten dugu

zoriona eratzeko.

Zorionaren arteaz aritu gara.

Zoriona sortzeko arte bat dago,

baina ez gara mintzatu sufrimenduaren arteaz.

Sufritzen ikasi behar dugu.

Sufritzen ikasi behar dugu.
Sufritzea bizitzaren parte bat delako.

Baina nola sufritu jakinez gero,
gutxiago sufrituko duzu.

Asko ikas dezakegu sufrimendutik.

Sufrimendua zoriona sortzeko erabili ahal dugu.

Erretiro honetan horretaz hitz egingo dugu.

Elkarrekin praktikatuko dugu ahalmen hori irabazteko,

sufrimendua gobernatu eta zoriona sortzeko.

Eskuarki, ez dugu gustuko

sufrimenduan pentsatzea.

Ez zaigu gustatzen sufrimendua ukitzea.

Beldurra diogu

sufrimendua ukitzeari. Ez da gauza atsegina,

sufrimendua ukitzea.

Horregatik, saiatzen gara beti

sufrimendua alde batera uzten.

Sufrimendurik ez balego gisa aritzen gara.

Baina hortxe dago, gugan eta munduan.

Budak esan zigun

sufrimendua sakon ulertzeak

sufrimendua aldatzen lagunduko digula.

Sufrimendua ukitzeko beldurra badugu,

honengatik da,

arreta osoaren energia sortzen ez dakigulako.

Meditazioa ibiltzen praktikatzen badugu,

arnasa arreta osoan hartzea praktikatzen badugu,

arreta osoaren energia sortuko dugu.

Eta arreta osoaren energia horri esker

zuregana itzuli eta sufrimendua antzeman ahalko duzu

eta samurki besarkatu.

Horrela,

ez gaitu azpiratuko

sufrimenduak.

Psikologia modernoan
kontziente eta inkontzienteaz aritzen gara.

Budismoan ere bai.

Inkontzientea da zati bat

kontzientziaren atal batena,

hondoan dagoen biltegia,
budismoan kontzientzia-biltegia deritzona.

Eta mentala. Kontzientzia-biltegia behean eta mentala goian.

Eguneroko bizitzan,

inkontzienteak

pentsamendu eta irudi ugari

sortzen ditu.

Hor zaude jesarrita,

eta zure inkontzienteak lanean dihardu.

Inkontzienteak pentsamenduak agerrarazten ditu.

Irrati antzeko bat dabil

gure buruan.

Plum Villagen deitzen diogu

NST irratia, Non Stop Thinking.

Ideia batetik bestera pasatzen gara,

etengabe gertatzen da.

Irudiak, ideiak.

Ezin gara

gelditu

aztertzeko

ideia hori, ideia zuzena, bidezkoa den ikusteko.

Eta ez dakigu

ideia hori zergatik dagoen hor.

Ezin ditugu ikusi azaltzen den ideia horren erroak.

Eta horrela, aurrera doa irratia.

Inkontzienteak jaten ematen digu.

Eta ez da janari ongarria.

Ideia horiek barruan daramatzatelako

sufrimendua,

beldurra,

estualdia, baita irudiak ere.

Hor gaude, eta jaten ari gara

gure kontzientzia.

Pentsatzen duzunean, arnasa hartzen duzunean,

arreta arnasan jartzen baduzu,

arnasa hartzen zaudela konturatzen zara.

Hori arreta osoan arnastea deitzen da.

Konturatzen gara

arnasa hartzearen ekintza ari dela gertatzen.

Arnasa hartzean, badakit arnasa hartzen dudala.

Hori da arretaren presentzia.

Eta ibiltzean,

arreta osoan ibil gaitezke.

Ematen dugun urrats bakoitzaz ohartzen gara.

Jaten dugunean,

arreta osoan ahal dugu jan.

Kontziente gara

hortxe gaudela,

lagunekin, janaria mahai gainean dagoela,

Sangharekin janaria partekatzen ari garela.

Eta jatorduaren une bakoitza

arreta osoan bizi dezakegu. Praktika bat da.

Tea edaterakoan,

arreta osoan edan dezakegu tea.

Beraz, inkontzienteak

ideiak, irudikapenak, irudiak ekartzen dizkigu.

Kontzientziak egin dezake

doikuntza

lana.

Gera gaitezke ikusteko, begiratzeko,

pentsamenduak, irudiak antzemateko,

inkontzienteak agerrarazten dituenak.

Ideia, irudi horiek izan daitezke

gehiegizkoak, deformatuak.

Bere erroak

izan daitezke

pertzepzio okerrak.

Ideia, irudi horiek bultzatzen gaituzte

eta hitz egitean, jardutean,

inkontzienteak emandakoaren eragina jasotzen dugu.

Arreta osoa energia bat da

gertatzen ari denaz konturatzen lagundu ahal gaituena.

Lehenengo, gure gorputzean.

Baliteke

gure gorputzean

tentsioa egotea.

Tentsioa beti dago hor.

Baina ez dakigu tentsioa hor dagoela.

Beraz, arreta osoarekin hartzen dut arnasa

eta nire gorputzaren presentziaz ohartzen naiz.

Arnasketaren arreta oso honi esker

gorputz bat daukadala antzematen dut.

Eta tentsioa dago nire gorputzean.

Tentsio asko badago, ez daukat ongi izaterik.

Arreta oso honek nire gorputzean tentsioa dagoela esaten dit.

Honek pentsatzera behartzen nau,

erabaki bat hartzera:

praktikatuko dut erlaxatu ahal izateko,

tentsio hau askatzeko.

Eta arnasa botatzean, tentsioa

gorputzetik irteten uzten dut.

Arnasa hartu, badakit tentsioa hor dagoela, nire gorputzean.

Arnasa bota, erlaxatzen naiz.

Arretaren lana da.

Arreta osoaren lana.

Eta sortzen bada

sentsazio bat

gorputzean, gogoan,

sentsazio horretaz ohartzen gara.

Sentsazio honek gorputzean eduki dezake bere erroa

edo pertzepzioetan.

Horrela, antzematen dugunean

sentsazio hau,

ikus dezakegu sentsazioa gorputzetik datorren

edo pertzepzioetatik.

Behar bada, adibidez,

gorputzaren tentsioak

sor dezake

sentsazio ezatsegin bat.

Ukitzen dugunean

sentsazio ezatsegin hura arreta osoarekin,

badakigu sentsazio hori

gorputzetik datorrela.

Gorputzaren sentsazioa antzeman.

Eta zerbait egin dezakegu

sentsazio ezatsegin hori zaintzeko.

Gorputzaren tentsioa lasaitzean

sor dezakegu

sentsazio atseginago bat.

Ongizate sentsazioa.

Egin dezakegun gauza bat da,

eguneroko bizitzan une oro.

Sentsazio mingarri bat badago,

pertzepzio batetik datorrena,

bera antzeman ahal izango dugu.

Pertzepzio okerrek

beti ekartzen dizkigutelako sentsazio

mingarriak.

Hala nola beldurra,

haserrea, etab.

Arreta osoarekin sentsazioa antzeman dezakegu.

Eta jarraituz gero, kontzentrazio nahikoa izango dugu

sentsazioan sakon begiratu ahal izateko,

gai izateko

bere erroak antzemateko,

sentsazioaren erroak.

Pertzepzio oker batek

sor dezake

sentsazio mingarri bat.

Honela,

ondo behatu ahal diogu pertzepzioari.

Ahal izango dugu

pertzepzio oker hori zuzendu,

eta horrela

sentsazio mingarria transformatu.

Dena arreta osoaren energiarekin egiten da.

Praktikanteak garenez,

ahalmen hura izan behar dugu,

sufrimendu bat gobernatzearena.

Sentsazio mingarri bat gobernatzeko gai izan behar dugu.

Emozio gogor bat.

Zerekin?

Arreta osoaren energiarekin.

Horrela,

eguneroko bizitzan

praktikatzen dugu

arreta osoaren energia bertan egon dadin

egunean zehar.

Energia honekin
gorputzean gertatzen dena antzeman ahal izango dugu,

sentsazioetan

eta pertzepzioetan.

Horregatik,

hona,

Plum Villagera zatozenean, guk egiten duguna egiten duzu

egunean une oro,

eguneroko bizitzan,

arreta osoan bizitzera entrenatzen gara.

Tea edaten duzunean,

arreta osoan egin dezakezu.

Hau da,

pentsamendua geldiarazi.

Pentsamendua hor bada, ez zaude tearekin, zure buruarekin.

Arrea osoz arnasa hartzeari esker

konturatzen gara hor gaudela, oraingo unean.

Te katilua daukagula eskuetan

eta tea edango dugula bakean, pozez.

Eta tea edaten duzun bitartean,

ez dago pentsamendu gehiagorik,

sentsazio atseginak baino ez daude.

Hor zaude, ez daukazu zereginik, tea edan baino ez.

Eta

tea edan dezakezu

arreta osoan, kontzentrazioarekin

eta ikusmen sakonarekin.

Zure gorputzaren ehuneko ehuna

tea edaten erabili dezakezu.

Zure gogoaren ehuneko ehuna erabili dezakezu

tea edateko egintza horretan.

Benetan

kontzentratua

momentu horretan.

Hor zaudela dakizu, bizirik.

Eskuetan te katilu bat daukazula dakizu.

Tea modu honetan edan dezakezu.

Modu horretan

edaten du Budak tea.

Buda baten antzera edan dezakezu tea.

Arreta osoan, zoli.

Eta lekuz aldatu behar zarenean,

arreta osoan ibiltzen zara.

Hau da, ez diozu besterik gabe jarraitzen

pentsamenduari,

inkontzienteari.

Zure arreta arnasan jartzen duzu,

ematen duzun urrats bakoitzean.

Arreta osoak esaten digu

hortxe gaudela, bizirik.

Mundua hortxe dagoela, bere mirari guztiekin.

Urrats bat ematea,

planeta zoragarri hau

ukitzea,

zoriona dela.

Urrats bakoitza arreta osoan goza dezakezu.

Urrats bakoitza zoriona da.

Eta urrats bakoitzaz gozatzeko,

zorionaz gozatzeko, libre izan behar duzu.

Askatasuna da zorionaren oinarria.

Zeretik libre?

Libre

ahanzturatik. Ahanztura arreta osoaren aurkakoa da.

Iraganetik libre zara.

Ez duzu iraganean gehiago pentsatzen.

Ez zaude iraganak hartuta.

Ez duzu etorkizunean pentsatzen. Ez zara etorkizunaren beldur.

Ez zaude etorkizunak hartuta.

Libre zara benetan oraingo unean finkatzeko.

Libre zarenez,

ematen duzun urrats bakoitzaz goza dezakezu benetan.

Lurrean ibiltzea

miraria da.

Beraz,

urrats bakoitzeko zorion unea sor dezakezu.

Eta zorion horrek sendatuko gaitu

eta elikatu.

Hortzak garbitzen dituzunean,

arreta osoan egin dezakezu.

Poztasuna posible da

hortzak garbitzen dituzun bitartean ere.

Baita

txiza egitean,

arreta osoan egin dezakezu.

Momentu atsegina izan daiteke.

Kaka egitean ere.

Eskuak garbitzen dituzunean,

platerak garbitzen dituzunean,

momentu oro izan daiteke poztasun unea

arreta osoa bertan egonez gero.

Txorrota ireki eta ura darionean,

arreta osoan bazaude,

ohartuko zara miraria dela

ura zugana heltzea

mendietatik.

Lurraren

hondotik.

Eta poz zaitezke

atzamarretatik igarotzen den uraz.

Une bakoitza izan daiteke zorion unea.

Horregatik, Plum Villagen beti esaten dugu

arreta osoa poztasun iturria dela,
zorion iturria.

Arte bat da,

arreta osoaren bidez zoriontsu izatea.

Bizitzaren une oro zorion une bihurtu ahal da.

Eta eroso egiten da,

erraz, Sangharen laguntzarekin.

Besteek gauza bera egiten saiatzen direlako.

Horrela ibiltzen saiatzen dira,

horrela arnasten,

horrela prestatzen janaria, garbitzen.

Une oro zorion unea izan daiteke.

Norberak ikasi behar du

zorion une, poztasun une txikiak sortzen.

Eta gozatzen

une oro poztasun txiki horietaz

sendatu ahal izateko, transformatu ahal izateko,

jan ahal izateko.

Eta hori egin daiteke

sufrimendua gobernatuz.

Sentsazio mingarria agertzen bada,

ondo dakigu zer egin

sufrimendu hori zaindu ahal izateko.

Arreta osoarekin, ibiltzen,

sentsazio hori antzeman dezakegu.

Sakon begiratu ahal diogu

sentsazioaren izaerari

bere erroak

antzeman ahal izateko.

Transformatu daiteke.

Eta beti arindu ahal dugu

samin hori, sentsazio hori.

Sentsazio hori

energia bat delako.

Eta arreta osoa beste energia bat da.

Arreta osoa,

ibiltzen, arnasten ekoiztutakoa,

irri egiten,

energia bat da.

eta energia honek sufrimenduaren energia antzematen du

eta sufrimenduaren energia hau besarkatzen du,

ama baten antzera,

besoetan bere umea hartzen duena.

Ume bat dago sufritzen,

ama bat dago maitasunaren energiaz beteta.

Eta amaren maitasunaren energiak, samurtasunak,

umearen gorputzean sartzen hasten da.

Horrek on handia egiten du,

berehala dakar

arindura.

Gauza bera egiten da

arreta osoaren praktika honen bidez.

Samina antzematen eta besarkatzen dakigunean,

berehala lortzen dugu arintzea.

Hau baita ama, hau da samurtasuna,

Buda da, arreta osoa da.

Kontzentrazioa.

Horrela zure burua zain dezakezu, zure sufrimendua zaindu.

Arreta osoaren energia

sartu ahal izango da energiaren sufrimenduan

eta arintzea ekarri.

Minutu bat edo bi

praktikatu ondoren

nabarituko duzu

berehalako arindura.

Amak,

umea besoetan hartu ostean,

sumatzen du umeak ez duela jadanik negar egiten.

Samurtasunaren energia,

maitasunaren energia, umean sartu delako

eta umeak gutxiago sufritzen du.

Amak aurrera egin dezake.

Amak begiratzen jarraitzen du

umearen sufrimenduaren kausa aurkitzeko.

Baliteke umea gose izatea.

Baliteke

bero larregi izatea, horrelako zerbait.

Eta amak sufrimenduaren kausa antzematen duenean,

egoera azkar alda dezake.

Horrela da ere gure praktikan.

Lehen urratsa sufrimendua antzematea da

bera den bezalakoa.

Antzeman.

Antzemate hutsa.

Bigarren urratsa besarkatzea da.

Energia batek bestea besarkatzen du.

Praktika da hori. Ez dago indarkeriarik.

Samina zure umea delako.

Ez duzu zure umearekin indarra erabili behar.

Eta sufrimendua besarkatzen duzunean,

arindura dator.

Eta urrunago joan gaitezke.

Zure sufrimendua besarkatzen jarraitzen duzu

kontzentrazioarekin.

Arreta oso honekin, kontzentrazio honekin,

minaren erroak ulertuko dituzu,

sentsazio mingarriarenak.

Eta

min honen erroak antzematen dituzunean

bazaude transformazioaren, sendaketaren bidean.

Beraz,

minaren gaineko arreta osoak,
kontzentrazioak eta ikusmen sakonak

transformatu eta osatu ahal dute.

Praktikatzen dugunean

komunitatean,

askoz errazagoa da.

Denek

praktikatzen dutenez,

energia kolektiboa sor daitekeelako.

Eta energia kolektibo honek praktikan lagunduko digu.

Bihotzeko samin honi buruz egin dugu hitz.

Sangharen energia kolektiboari

gure mina antzeman eta besarkatzen lagatzen diogu.

Arinduta sentituko gara.

Beste praktikanteek laguntzen zaituzte,

inguruan dituzun horiek.

Denek egiten baitute gauza bera:

une oro arreta osoan bizitzen saiatzen dira,

arreta osoa, bake eta gupidaren energia sortzen.

Norbaitek

praktikatzen duenean,

arreta osoaren energia sor dezake

benetan hemen eta orain egoteko.

Eta sufrimendua antzeman dezakeenez,

ulermenaren energia sor dezake.

Ulermena da batez ere sufrimenduaren ulermena.

Sufrimendua ulertzea

funtsezkoa da.

Eta sufrimendua ulertzen duzunean,

gupida jaiotzen da.

Gupida honek transformatuko gaitu

eta hurkoari transformatzen lagunduko dio.

Lagun hurkoaren sufrimendua.

Beraz,

praktikatzen duenaren barnean energia positiboa dago.

Beregan dauka

arreta osoaren energia,

hemen egoten laguntzen diona

oraintxe.

Arreta osoak

ulermen eta gupidaren energia ekartzen du.

Pertsona horrek

ingurura igortzen du

energia antzeko zerbait.

Bibrazioa irteten ikusten duzu,

osasungarria, atsegina.

Pertsona hura

arreta osoaren,
ulermenaren eta gupidaren energiaz beteta dagoelako.

Horrelako norbaiten aldamenean eserita bazaude,

ondo, hobeto sentitzen zara.

Bibrazio osasuntsua dago,

eta bibrazio hori nabaritu ahal duzu.

Ehunkada pertsonek

energia mota hori badute,

energia

kolektiboa

oso indartsua izango da.

Eta gu beti

probetxua atera dezakegu

energia kolektibo horretatik

geure transformazio eta sendaketarako.

Elkarrekin praktika dezakegu.

Gaur

proposatuko dizkizuet

zenbait praktika, lagunduko digutenak

egunean zehar arreta osoan bizitzen.

Gaur eta bihar.

Ni hamasei urterekin

monje nobizio egin nintzenean,

irakatsi zidaten

hori nola egin.

Badira zenbait bertso

nobizioak ikasi behar dituenak
arreta osoa praktikatzeko.

Eskuak garbitzen dituzun bakoitzean,

bada poema labur bat,

gatha bat, zenbait bertso,

esan beharrekoak

arretaz arnasten duzun bitartean.

Nobizioek liburuxka bana jasotzen dute

berrogeita hamar poema dituenak

eguneroko bizitzan arreta osoa praktikatzeko.

Hau monjeen bizimoduari dagokio,

baina praktikante laikoekin partekatu ahal da.

Jaikitzean,

goizean jaikitzean,

bada

praktikatzeko gatha bat.

Lehena da arnasa hartu eta gatharen lehen bertsoa esatea.

Liburu honetan, “Bihotzaren Kantuak”, aurkituko dituzu

ehun bat gatha egunero praktikatzeko.

Esnatzean

“Gaur goizean esnatzean, irri egiten dut.”

Goizean lehenengo gauza irri egitea da.

Arnasa hartzen.

“Gaur goizean esnatzean, irri egiten dut.”

Munduari, neure buruari egiten diot irri.

Eguna hasteko modu ederra da.

“Hogeita lau ordu ditut aurretik.”

Arnasa botatzean da.

Eta arnasa botatzen duzun bitartean,

ikusmen zuzen hau duzu,

aurrean bizitzeko hogeita lau ordu berri dituzula.

Bizitzaren oparia da.

Bizitzeko hogeita lau ordu berri.

Ondoren, berriz hartzen duzu arnasa:

“Une oro sakon biziko dudala zin dagit.”

Ez dut nire bizitza alperrik galduko.

Sakon eta pozik biziko dut
bizitzeko eman zaidan istant bakoitza.

Hau da

esaten duzuna

arnasa hartzen duzun bitartean.

Ondoren, laugarren bertsoa:

“Eta munduari maitasunaren begiekin begiratuko diot.”

Nire praktika da

ingurukoei begiratzen saiatzea

gupidaren begiekin.

Horrela begiratzen duzunean, ez duzu gehiago sufritzen.

Honelako gatha bat

oso garrantzitsua da.

Antzerako ehunka gatha dago

praktikatzeko.

Nobizio nintzenean,

Vietnamen,

lo egiten genuen

eltxo-sarearen barruan,

eltxo asko zegoelako.

Eta gathaz oroitzeko,

jarri nuen

hosto bat,

eroritako hostoa,

eta esnatzean bera ikusi

eta praktikatzen akordatzen nintzen.

Orduan, arnasa hartu eta esaten nuen

gatharen lehen bertsoa.

Garai hartan

gathak

ez zeuden vietnamera modernoan.

Txinera klasikoan zeuden.

Egin nintzenean

irakasle, itzuli egin nituen

vietnamerara.

Eta gero ingelesera, frantsesera.

Zuk ehun bat gatha dituzu praktikatzeko.

Ura botatzen duzunean

eskuak garbitzeko.

Garai hartan ez zegoen txorrotarik.

Nire tenpluan ez zegoen argindarrik,

ez zegoen txorrotako urik.

Uretan putzura joan behar genuen.

Konketa urez betetzen genuen eta hor garbitzen ginen.

Beste gatha bat dago, poema bat,

praktikatzeko.

Horrela, egun osoan zehar zaude arreta osoan.

Orain praktika hau jakinarazi nahi dizuet.

Proposatzen dizuet

bakoitzak

aukera ditzala lau edo bost gatha praktikatzeko.

Hiru, lau edo bostekin hasten gara.

Orain zenbait gatha irakurriko ditut

ideia bat

eduki dezazuen.

Bada bat

txorrota irekitzean erabiltzeko.

“Ura menditik bera dator.

Ura lurraren hondotik gora dator.

Ura miragarriki guregana dator.

Nire bihotza esker onez gainezka dago.”

[vietnamiera]

Bada asko maite nuen gatha bat,

nobizio nintzenean.

Lehenik,

arnasa hartzen nuen aurreneko gatharekin.

Jaiki,

eta oinekin bilatzen ditut

txapinak.

Gatha horrelakoa da:

“Goizetik gauera

izaki bizidun guztiek

euren burua zaindu behar dute.

Zoritxarrez

zapalduko banu

zuetako bat,”

hau da, gerta daiteke ibiltzean

intsektu bat, horrelako zerbait zapaltzea,

hori ez da

intentzioa daukadalako

zuetako bat akabatzeko, txikitzeko.

“Otoi egiten dut

berehala birjaio zaitezten

erreinuan,

Amitabha Budaren erreinuan.”

Gatha hau

gupida handitzeko da.

Bizitzean

beste izakiei bizitza ken diezaiekegu.

Batez ere

izaki txikienena.

Eta gupida handitzeko

gatha hau esaten dugu.

Saiatzen gara ez hiltzen

inolako izaki bizidunik,

nahiz eta txikiak izan.

Beraz, bizitza errespetatzen baduzu,

izaki txikiez errukitzen zara.

Horrela, ezin izango duzu

gizakirik hil,

inguruan dituzunak.

Gupida praktikatzea da hori.

Gaur

proposatzen dizkizuet

lau gatha.

Lehena

erabili dezakezu pizten duzunean

argia,

kontaktua.

Argia piztu nahi baduzu,

giltzari eragin baino lehen

gelditu era arnasarekin batera errezitatzen duzu.

Arnasa hartu lehen bertsoarekin,

arnasa bota bigarren bertsoarekin.

Honela.

Ahanztura

“Barreiamendua ilunpearen antzekoa da.

Zolitasuna, arreta osoa, argiaren antzekoa da.

Arreta osoa agerraraziko dut

Mundu hau distirarazteko.”

[vietnamiera]

Eta nahi baldin baduzu,

gatha hau gaur praktikatzeko botoa egin dezakezu.

Kontaktua ukitzen duzun bakoitzean

arnasa hartzeko gelditzen zara.

Izan bedi argia.

Ilunpeak daude, adierazten dutena

ezjakintasuna.

Eta buru nahasmendua.

Beti bizi gara,

askotan, barreiamenduan.

Ez gaude kontzentratuta, ez gaude arreta osoan.

Beraz, ilunpeek ezjakintasuna, barreiamendua adierazten dute.

Eta arreta osoak argia adierazten du.

“Arreta osoa agerraraziko dut

Mundua edertasunez distirarazteko.”

Lehen gatha argia pizteko da.

Bigarren gatha txorrota irekitzeko da

ura izateko.

Egunero egiten ditugun ekintza direnez,

praktikatzeko aukera dugu.

Hirugarrena txiza egiteko izan daiteke.

Saia zaitez txiza egiten halako eran,

non zoriona eta poza horren bitartean posible diren.

Nik beti praktikatzen dut hau, egunero.

Hortzak garbitzean, txiza egitean,
une oro zorion unea behar du izan,

erlaxazio, lasaitasun unea.

Eta hori ohitura bihur daiteke.

Ohitura ona.

Eta gaur bertan hasiko gara.

Kanpaia entzutean.

Kanpaia entzuten dugun bakoitzean gelditu egiten gara,

arnasa hartu, bota.

“Badantzut, badantzut,

soinu zoragarri honek nire benetako etxera narama.”

Zera egin aurretik,

telefonoz deitu aurretik,

telefonoa ukitu eta arnasten duzu.

Horretarako gatha bat dago.

Arnasa hartu, bota,

birritan, gatha amaitzeko.

Honela,

errukiberagoa izango zara, lasaiago.

Eta elkarrizketaren kalitatea hobea izango da.

Ondorengoa proposatzen dizuet:

liburu honetan,

“Bihotzaren Kantuak”,
honelako ehun bat gatha aurkituko dituzue.

Nahi baduzue, zuen praktikarako gathak idatz ditzakezue.

Gatha berriak sortzea lortzen baduzue

gurekin elkarbanatu beharko zenituzkete.

Gatha kopurua igoko dugu.

Telefonoa hartzean

Hirurogeita zortzi

“Hitzek milaka kilometro egiten dute.

Hitzek milaka kilometro egiten dute.

Maitasuna eta konfiantza eraikiko ditut.

Nire hitz bakoitza bitxia izan dadila.

Nire hitz bakoitza izan dadila lore.”

Gaur goizean,

irakaspenaren ondoren, guztiak gonbidatzen zaituztet

nirekin meditazioa ibiltzen egitera.

Ibiliko gara halako eran,

non ematen dugun urrats orok ekarriko digun

bakea, lasaitasuna, zoriona.

Ahal izango dugu

baliatu

energia kolektiboaz

zuzen ibili ahal izateko.

Ziur naiz

sendaketa,

eraldatzea,

erretiro honetan bertan gerta daitezkeela.

Ondo praktikatzen baduzu,

praktikarako azalpenak jarraitzen badituzu,

ikasten duzun guztia praktikan jarri ahal baduzu,

eraldatzea, sendaketa

erretiroan gerta daitezkeela.

Esan nahi nizuke

arnas hartze, botatze oro

izan daitekeela,

lagun diezagukeela osatzen.

Ez dago sendatzera daraman biderik.

Sendatzea da bidea.

Beraz, urrats bat ematen duzunean

horrela, bakean, geldialdian,

lasai,

urrats horrek

sendatzen laguntzen du.

Behin hartzen duzunean arnasa

eta zure gorputza eta sentsazioak baretzen dituzunean,

hori sendatzea da jadanik.

Sendatzea une oro.

Hori posible da.

Bada

energia kolektibo bat, eusten gaituena.

Beraz, eguneroko une oro izan daiteke
sendatzeko, eraldatzeko unea.

Sanghatik, energia kolektibotik onura atera dezakegu.

Aukera hori

erabili dezakegu

elkarrekin sendatu ahal izateko.

Hitz egiten dugunean

zorionari buruz,

zorion une txikiei buruz,

une oro edozeinek sor ditzakeenak,

badakigu bere osagaiak,

zorionaren elementuak, hortxe daudela jada.

Adibidez,

arreta osoa.

Honela idazten da txineraz.

Zati honek gogoa adierazten du,

zati honek oraingo momentua adierazten du.

Gogoa oraingo momentura ekarri.
Hau da arreta osoa.

Iturri bat da, arreta osoa,
poztasun eta zorion iturria da.

Poztasun hazia dugu

gure kontzientziaren

zatirik barrenenean.

Zorionaren

hazia dugu

gure kontzientziaren barrenenean.

Jardun behar dugu halako eran,

non poztasun , zorionaren hazia ureztatuko dugun.

Poztasuna posible delako, zoriona posible delako.

Denek dugulako poztasun eta zorionaren hazia.

Arreta osoak poztasun eta zorionaren hazia ukituko du,

kontzientzian agerrarazten

lagunduko du.

Bada

kontzientziaren zati hau, biltegia deritzona,

hondoan.

Haziak hemen daude lurperatuta.

Hazi onak, hau da, poztasuna, zoriona,

eta hazi txarrak, hau da, haserrea, etsipena,

denak daude hortxe.

Berri ona

hazi ongarriak daudela da, hara nola poztasuna, zoriona.

Aukera bat eman behar diegu.

Poztasunaren hazia ureztatu behar dugu.

Arreta osoaren energia erabili behar dugu
hazi horiek antzemateko.

Ibiltzen garen une oro
sendaketa unea izan daiteke.

Ez dugu denbora alperrik galdu behar,

lurrean daukaguna.

Arnasa hartzen duzunean,

urrats bi edo hiru eman ditzakezu.

Arnasa hartu,

hartu,

hartu.

Arnasa botatzean lau edo bost urrats eman ditzakezu.

Arnasa bota,

bota.

(...) sentimendu

miragarria.

Geroago, arnasa hartzean hiru urrats
eta botatzean bost egingo dituzu.

Urrats bakoitzaz gozatu behar zara.

Urrats oro zoriona da.

Eta sendatzea posible da.

(...) elkarrekin meditazio saioa ibiltzen.

Kanpaia entzutean,
etor zaitezkete gurekin kanpandorrera

eta ibiltzen hasiko gara.