ทูษณ์ ขร ตรีเศียร รามเกียรติ์ EP. 37 | Point of View

สวัสดีค่ะ วิวจาก Channel Point of View ค่ะ

กลับมาพบกันทุกวันพุธเช่นเคยนะคะ ที่วิวจะนำเอา

บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ใน
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช

เล่มนี้มาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ

ซึ่งตอนที่แล้วนะคะ วิวเปิดไว้แล้วใช่ไหม บอกว่า

เรากำลังอยู่ในกระบวนการที่จะทำให้ทศกัณฐ์กับนางสีดา
เจอกัน

นี่แหละค่ะ วงศ์วารบ้านเครือของทศกัณฐ์

ใกล้นางสีดาเข้ามาอีกนิดนึงแล้วในคลิปนี้นะคะ

ดังนั้นค่ะ ถ้าใครที่ยังไม่ได้ดูตั้งแต่ต้นนะคะ

อยากรู้เรื่องราวตั้งแต่ตอนแรกมาจนถึงตอนนี้

สามารถกดไปดูได้ตรงนี้เลยค่ะ วิวทำ playlist ไว้ให้แล้วนะคะ

ส่วนใครที่รู้สึกว่าแบบ ไม่ ฉันอยากฟังรวดเดียวจบ
ไม่ต้องละเอียดก็ได้

วิวเคยเล่าทั้งเรื่องเลยนะคะ ให้จบในแค่ 10 นาทีค่ะ
สามารถกดไปดูได้ตรงนี้เช่นกันค่ะ

โอเค ถ้าพร้อมจะฟังเรื่องราวที่ทั้งสนุกแล้วก็มีสาระกันแล้ว

อย่าลืมกดติดตามวิวในโซเชียลมีเดียต่างๆ ให้ครบทุกช่องทางนะคะ

แล้วก็ไปฟังกันได้เลยค่ะ

หลังจากที่คราวที่แล้วค่ะ เราเล่าถึงนางสำมนักขา
นางสำมนักขาน้องสาวสุดที่รักของทศกัณฐ์นะคะ

ที่พยายามจะไปจีบพระรามแล้วสุดท้ายก็นก ก็เลยพาลไปไล่ตบนางสีดา สุดท้ายก็เลยโดนพระรามกับพระลักษมณ์เนี่ย

ร่วมมือกันขับไล่แล้วก็ทำโทษ โดยการเอาพระขรรค์นะคะ
กรีดนู่นกรีดนี่ เรียกได้ว่าเลือดซกไปทั้งตัวเลยนะคะ

นางสำมนักขารักก็รัก กลัวก็กลัวค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง

นางสำมนักขาก็เลยตัดสินใจ วิ่งไปฟ้องพี่ชาย

แต่พี่ชายที่นางสำมนักขาวิ่งไปฟ้องนะคะ ไม่ใช่ทศกัณฐ์

เพราะว่าทศกัณฐ์อยู่ไกลค่ะ ข้ามมหาสมุทรไป
อยู่ในเกาะใช้ไหมคะ

นางสำมนักขาเลือกไปหาเมืองๆ หนึ่งค่ะ ก็คือ

เมืองโรงคัลนั่นเอง

ซึ่งเมืองโรมคัลเนี่ยนะคะ เป็นที่อยู่ของพี่ชายตนหนึ่งของนางค่ะ ชื่อว่า พระยาขร

เรียกได้ว่าน้องทศกัณฐ์อะ อาจจะไม่ใช่คนที่เก่งที่สุด
แต่ก็เก่งพอๆ กันนะคะ

ตอนที่นางสำมนักขาเข้าไปค่ะ พระยาขรกำลังอยู่ในเมือง
กำลังว่าราชการต่างๆ นานาอยู่

หันไปนะคะ เจอน้องสาวสุดที่รักของตัวเอง วิ่งพล่าน แท่ดๆๆ เข้ามากลางเมือง

แล้วสภาพที่เข้ามานี่แบบว่า อู้วหู้ว เละทั้งตัวว่างั้นเถอะ

เลือดซกทั้งตัวเลย พระยาขรแบบ

เกิดอะไรขึ้นกับน้องฉัน โกรธมาก ใครทำอะไรน้อง
เล่าให้พี่ฟังเดี๋ยวนี้นะคะ

แน่นอนค่ะ ตอนที่แล้วนางสำมนักขาแต่งเรื่องไปถึง
2 เรื่องแล้วด้วยกันนะคะ

มาถึงพระยาขรนางสำมนักขาก็รู้สึกว่า
จะเล่าตรงๆ ก็ไม่เวิร์คเท่าไหร่

ดังนั้นนางสำมนักขาก็เลย

แต่งเรื่องเป็นเรื่องที่ 3 ค่ะ เพื่อไปหลอกพระยาขรนะคะ

นางสำมนักขาเล่าให้พี่ชายฟังค่ะ บอกว่า

พี่ชาย พี่รู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตฉัน ชีวิตของฉันมันพังไปหมดแล้วพี่ชาย ผัวของฉันเนี่ยอยู่ปกป้องบ้านเมืองอย่างดี

ก็โดนพี่ชายทศกัณฐ์ฆ่าทิ้งด้วยความเข้าใจผิด
หลังจากที่ผัวตาย ฉันก็เศร้ามาก

ส่วนลูกของฉันก็ออกมาบำเพ็ญตบะ ฉันหาลูกไม่เจอ
ฉันก็เลยออกเดินทางมาตามหาลูก

ระหว่างเดินทางตามหาลูกอยู่นั้น
พี่ก็รู้ว่าฉันเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง

เป็นผู้หญิงสวยที่กำลังเดินไปเดินมาอยู่กลางป่า

แล้วฉันก็ไปเจอฤาษีชีไพร 2 ตน

ชื่อว่าพระรามกับพระลักษมณ์ ฤาษี 2 ตนนั้นน่ะ พยายามมาจีบฉัน ด้วยความสวยของฉันและความที่ฉันเดินอยู่คนเดียวกลางป่า

จีบยังไงฉันก็ไม่เล่นด้วย ด้วยความที่ฉันมีผัวแล้ว พี่ก็รู้นี่

ดังนั้น 2 คนนั้นมันก็เลยโกรธ

พอมันโกรธแล้วฉันไม่เล่นด้วย มันก็เลยทำกับฉันแบบนี้นี่แหละ

ฉันเลือดโทรมไปหมดเลย

โอ้โห้ กลับหน้ามือเป็นหลังมือเลย ไปบอกว่าเขามาจีบตัวเองแล้วจีบไม่ติดพาลทำร้ายร่างกาย

นึกสภาพพี่ชายมีน้องสาวมาเล่าเรื่องแบบนี้ให้ฟัง

พระยาขรโกรธมาก พระยาขรแบบ

ไอ้รามไอ้ลักษมณ์แกเป็นใคร ฉันต้องไปฆ่าแกให้ได้

พระยาขรนะคะ ก็เลยสั่งจัดทัพใหญ่มากค่ะ แล้วก็ขึ้นรถศึกค่ะ
แล่นไปที่กุฏิพระรามค่ะ

ไปถึงก็ไปล้อมหลายชั้นเลย ล้อมๆๆๆ ไว้

ซึ่งพระรามเนี่ย เห็นปุ๊บก็รู้ทันทีเลยว่า อ๋อ น้องลักษมณ์
สงสัยนะ ญาติอีสำมนักขาแน่นอน

รับประกัน นางบอกแล้วว่านางไม่ใช่ยักษ์โลว์คลาส
นางเป็นระดับแบบว่าเจ้าหญิงแห่งเมืองยักษ์

อีเนี่ยญาติมันแน่ๆ

อะ ลักษมณ์อยู่ในกุฏินะ เฝ้านางสีดาไว้ให้ดี ดูแลนางสีดาไว้ให้ดี เดี๋ยวพี่จะออกไปข้างนอก ไปจัดการยักษ์เอง

ว่าแล้วนะคะ พระรามก็เดินออกไป ดุ่ยๆๆ ออกไปคนเดียวเลย

ถือลูกศร ถือธนูอะไรไป ไปถึงนะคะ พระรามก็ไล่ยิงธนูฆ่า
ลูกกระจ๊อกยักษ์แหลกลาญไป

แล้วก็ทำให้พระยาขรเนี่ยโกรธมาก มาถึงก็ชี้หน้าด่าพระรามเลย ประมาณว่าแบบ

แก แกเป็นใครลูกเต้าเหล่าใคร
แกทำยังงี้กับน้องสาวฉันได้ยังไง

ฉันรู้ว่าน้องสาวฉันสวยแต่จีบแล้วไม่เล่นด้วย
มาทำแบบนี้ได้ยังไง

ซึ่งพอเล่านั้นนะคะ พระรามต้องโกรธมาก พระรามแบบ

จะบ้าเหรอ ใครจะไปจีบน้องสาวเธอ น้องสาวเธอมาจีบฉัน แล้วฉันไม่เล่นด้วย

น้องสาวเธอก็เลยพาล แล้วไปไล่ตบเมียฉันเนี่ย

ฉันก็เลยต้องป้องกันตัวเข้าใจไหม

ซึ่งพอเล่าแบบนั้นไปนะคะ แน่นอนพระยาขร พระยาขร
ก็เลยด่าไปทันทีเลย ประมาณว่า

จะบ้าเหรอ กล้าพูดมากเลยน้องสาวฉันจะไปจีบเธอ น้องสาวฉันจะไปหน้าด้านขนาดจีบผู้ชายได้ยังไง

โดยเฉพาะผู้ชายที่ไม่เล่นด้วย แล้วมีเมียแล้ว

มันมีที่ไหนในโลกผู้หญิงที่หน้าด้านขนาดไปจีบเขาก่อนแบบนั้นน่ะ

อู้วหู้ว เหมือนลากน้องสาวตัวเองไปตบกลางสี่แยกเลยนะ
โชคดีที่สำมนักขาไม่ได้ยินประโยคนี้

เพราะสำมนักขานั่งพักอยู่ที่เมืองโรมคัลน่ะนะคะ

หลังจากนั้นนะคะ ทั้งสองคนก็เลยจัดการรบกันอย่างรุนแรง
นะคะ

เริ่มจากพระยาขรก่อนเลย พระยาขรนี่เป็นยักษ์ที่มีพลังมากนะ

ก็หยิบลูกศรแล้วก็หยิบธนูขึ้นมา ยิงธนูไป

ปิ้ว ยิงแม่นมากชนอะไรรู้ไหม ชนคันศรของพระราม
ธนูของพระรามที่ถืออยู่เนี่ย แตกคามือเลยค่ะ พระรามก็แบบ

อ้าว อุ่ย ไม่มีอาวุธ อื้มหื้ม พระยาขรนี่เป็นยักษ์ที่มีฤทธิ์มากเหมือกันนะ ไม่ได้การละ ฉันจะต้องหาอาวุธวิเศษ

ไม่ต้องกลัว ถึงแม้ฉันจะไม่มีอาวุธอยู่ในมือ แต่ฉันมีอาวุธที่ฉันเก็บไว้ใน cloud จำกันได้ใช่ไหมคะ ทุกคน

พระรามเก็บอาวุธแค่ใน cloud ฝากพระพิรุณเอาไว้

พระรามก็เลยตะโกนบอกพระพิรุณ ประมาณว่า

พระพิรุณขอธนูหน่อย ธนูที่ฝากไว้อะ เอาคืนมาได้แล้ว

พระพิรุณนะคะ ก็เลยรีบไปหยิบธนูของรามสูรที่พระรามฝากเอาไว้ แล้วก็ลงมาถวายธนูให้พระรามตอนนั้นเลยค่ะ

ทำให้พระรามใช้ธนูของรามสูรยิงลูกศรกลับไป แล้วก็ทำให้ธนูในมือของพระยาขรเนี่ยแตกคืนบ้าง

เมื่อพระยาขรไม่มีอาวุธนะคะ

พระยาขรไม่ได้ฝากอาวุธ ไว้ใน cloud เหมือนกันไง
พระยาขรก็เลยต้องหาอาวุธรอบตัวมาใช้น่ะเนาะ

ก็ไล่ตั้งแต่ไปหยิบต้นไม้มาแถวนั้น ต้องรังต้นใหญ่ๆ
เอามาไล่ฟาดพระราม พระรามก็ยิงธนูต้นรังแตก

พระยาขรก็ไปขุดภูเขามา เอาภูเขาไปไล่ฟาดพระราม
พระรามก็ยิงภูเขาแตกอีกนะคะ

จนในที่สุดค่ะ พระรามก็ยิงลูกศรดอกสุดท้าย

ปักอกพระยาขรแล้วก็ทำให้พระยาขรตายตรงนั้นเลยน่ะนะ

ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ ทำให้เหล่ายักษ์บริวารลูกกระจ๊อกเนี่ย

ตกใจมากก็เลยทำอะไรถูก ก็เลยวิ่งไปที่เมืองชนบท
ไม่ได้หมายถึงว่าวิ่งไปบ้านนอก

แต่หมายถึงว่าวิ่งไปที่เมืองที่ชื่อว่าชนบท

ซึ่งเป็นที่อยู่ของน้องชายอีกตนหนึ่งของทศกัณฐ์ค่ะ

นั่นก็คือพญาทูษณ์นั่นเอง

ไปถึงนะคะ ก็ไปเล่าเรื่องราวทั้งให้พญาทูษณ์ฟังบอกว่า
อุ่ย สำมนักขาโดนนั้น โดนนี่

แล้วนี่นะพระยาขรบุกไปนะโดนฆ่าตายไปแล้ว

แน่นอนพญาทูษณ์ได้ยินเรื่องพี่ชายตาย

โกรธ โกรธมาก ก็อาบน้ำแต่งตัวยกทัพออกไป ไปหาพระราม

ไปถึงนี่ก็ขี่ม้ามาเลย พญาทูษณ์นี่ขี่ม้ามา

แล้วพญาทูษณ์นี่มีความสามารถพิเศษอย่างหนึ่ง
คือล่องหนหายตัวได้

พญาทูษณ์นี่ก็แบบล่องหนหายตัวมาทั้งม้าเลย

พระรามนี่นะคะ หลังจากที่ฆ่าลูกกระจ๊อกไปสักพักหนึ่ง
ก็ได้ยินเสียงม้า กุบกับๆๆ มา

พระรามก็รู้สึกว่าแบบ เฮ้ย!

ไม่เห็นตัว ยักษ์ตนนี้จะต้องล่องหนหายตัวได้แน่ๆ เลย

ฉันจะต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว

แต่ไม่เป็นไร ฉันเป็นคนหูดี ดังนั้นนะคะพระรามก็เลยหยิบลูกศรแล้วก็ธนูขึ้นมาค่ะ

เล็งไปที่เสียงของม้า ว่าแล้วก็ยิงออกไป

ปิ้ว ธนูนะคะ ตัดคอม้าพญาทูษณ์ขาด ฟึบ พญาทูษณ์ตกม้าลงมากลิ้งอยู่ที่พื้นเลยค่ะ

ทำให้พญาทูษณ์รู้สึกว่าไม่ได้การละ ฉันต้องไปปลุกเสกอาวุธเทพมาสู้กับพระรามละ

พญาทูษณ์นี่มีหอกวิเศษอยู่อันหนึ่ง ได้มาจากพระพรหม

คือถ้าไปบริกรรมคาถาต่างๆ หอกวิเศษนี้จะเรืองแสง วิ้งๆๆ
หอกแบบหอกไฟบรรลัยกัลป์ อะไรอย่างงี้

พุ่งไปโดนใครคนนั้นตายนะคะ

พญาทูษณ์นะคะก็ เลยเหาะขึ้นไปกลีบเมฆค่ะ

ไปนั่งอยู่บนเมฆแล้วก็กำบังตัวอยู่

ก็คือเสกให้ตัวเองล่องหนหายตัว พระรามก็หาไม่เจอ
พระรามก็แบบ

เอ๊ ไอ้ยักษ์อยู่ไหนนะ อยู่ไหนนะ อยู่ไหนนะ

ระหว่างนั้นค่ะพญาทูษณ์ก็ไปนั่งสวดมนต์ภาวนาต่างๆ ปลุกเสก หอกวิเศษ

ปลุกเสกๆๆ ปลุกเสกจนสำเร็จ

หอกวิเศษเรืองแสง ตัวเองหายตัวอยู่ ซ่อนตัวอยู่

แต่ปลุกเสกหอกวิเศษ เรืองแสง แล้วเป็นหอกวิเศษมาก
เรืองแสงไม่ใช่เรืองแสงวิบๆ ธรรมดา แสงโชติช่วงชัชวาลย์

เหมือนกับพระอาทิตย์ดวงหนึ่ง

พระรามเงยหน้าขึ้นไป อ๋อ หอกวิเศษ วิ้งๆ อยู่ตรงนั้น

แกอยู่ตรงนั้นแน่ๆ เลยทูษณ์ พระรามก็เลยหยิบธนูหยิบลูกศร
ง้างธนูแล้วก็ยิง ปิ้ว ไปตรงที่หอกอยู่

ถามว่าพญาทูษณ์ถือหอกอยู่ โดนไหม โดน

พญาทูษณ์ก็เลย ตกลงมา ตาย

จบ

ตายโง่

ตายโง่มาก

อะไรคือ point ของการแบบกำบังตัวแล้วก็แสดงตัวให้เขาเห็น
ด้วยเสียงม้า และหอกเรืองแสงวิ้งๆ น่ะนะคะ

หลังจากนั้นค่ะ ก็ทำให้ยักษ์ลูกกระจ๊อกทั้งหลายเนี่ย รู้สึกตกใจ แล้วก็วิ่งไปที่อีกเมืองหนึ่งค่ะ ชื่อว่าเมืองมัชวารี

เพื่อไปหาน้องอีกคนหนึ่งของทศกัณฐ์นะคะ ชื่อว่าตรีเศียร

ตรีเศียรนี่เป็นยักษ์สามหัวน่ะนะ

ไปถึงก็ไปเล่าให้ตรีเศียรฟังว่าเกิดนู่นเกิดนี่ขึ้น

ทำให้ตรีเศียรเนี่ย ยกทัพมาอีกรอบ

ซึ่งคราวนี้ตรีเศียรมาใหญ่มาก

ขี่ช้างมาเลยค่ะ ขี่ช้างมาถึงก็แท่ดๆๆ

มาจะมารบกับพระราม

ปรากฏว่ามาถึงนะคะตรีเศียรนี่ก็เอาจักรขว้างใส่พระรามเลย

จักรนี่ก็หมุนรอบตัวพระราม ล้อมนู่นล้อมนี่พระราม
พระรามก็ยิงธนูใส่จักร

จักรแตก ยิงธนูใส่ช้างงาหัก ยิงนู่นยิงนี่

สู้กันไปสู้กันมาค่ะ

หลังจากนั้นก็มีการยิงด้วยศรกันใหญ่โต แต่ว่าก็ไม่ได้แฟนซีอะไรมาก คือไม่ได้ตายโง่เหมือนพี่ชายน่ะนะ

ในที่สุดพระรามก็ยิงโดนตรีเศียรทำให้ตรีเศียรตายไปค่ะ

และแน่นอนว่าเรื่องทั้งหมดนี้ก็ต้องไปถึงหูของนางสำมนักขา

นึกภาพนางสำมนักขานอนเอนหลังอยู่ในเมืองโรมคัล
อารมณ์ประมาณแบบ

เหอะ

ชิลล์จังเลย ฉันนอนอยู่ตรงนี้

เดี๋ยวพี่ๆ ของฉันก็ไปแก้แค้นให้ฉัน

ถ้าจับมาเป็นเชลยได้นะ เสร็จฉันทั้งพี่เลย มีความสุขนะคะ

ปรากฏว่าได้ยินข่าวว่า

อุ๊ย

พี่ชายไปตาย เรียบร้อยแล้ว พี่ชายที่ไปแก้แค้นให้ที่รู้สึกว่า
เป็นคนเก่งมากเนี่ย

ตาย แล้วไม่ใช่ตายคนเดียวนะ

ลากตายไป 3 เมืองแล้ว โอ้ยตายแล้ว ฉันทำพี่ตายไป 3 เมือง ฉันทำอะไรดี

สุดท้ายนะคะสำมนักขาทำอะไรไม่ถูกค่ะ ก็เลยตัดสินใจ

วิ่งกระเซอะกระเซิง เหาะข้ามมหาสมุทรกลับไปที่กรุงลงกา

ตั้งใจว่า ฉันจะต้องไปฟ้องพี่ทศกัณฐ์

พี่ทศกัณฐ์ผู้เก่งกาจจะต้องแก้ปัญหานี้ให้ฉันได้

แล้วพี่จะต้องโกรธมากที่น้องชายของตัวเองเนี่ย
ตายไปถึง 3 คน

ปะ ฉันจะต้องฟ้องพี่ทศกัณฐ์ตอนนี้แหละ

แต่ตอนนี้ฉันคิดว่าวีดีโอฉันยาวไปแล้วละ

ฉันคิดว่าควรจะตัดจบแล้วไปฟ้องพี่ทศกัณฐ์อาทิตย์หน้า
ดีกว่านะคะ

อันนี้ไม่ใช่สำมนักขาบอกอันนี้วิวบอกเองนะคะ

ดังนั้นเราไปดูกันสัปดาห์หน้าที่ดีกว่า หลังจากที่สำมนักขา
ทำพี่ตายไป 3 คนแล้วเนี่ย

จะไปฟ้องอะไรทศกัณฐ์ จะไปแต่งเรื่องอะไรอีก แล้วจะให้ทศกัณฐ์ รู้สึกยังไงค่ะ

สำหรับคลิปนี้ ถ้าใครชื่นชอบคลิปนี้อย่าลืม

ลืมกด like เป็นกำลังใจให้วิว
แล้วก็กด share เพื่อชวนเพื่อนๆ มาดูด้วยกันนะคะ

ใครมีความเห็นอะไรยังไง อย่าลืม

comment คุยกันด้านล่างค่ะ

แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้าค่ะ บ๊าย บาย

สวัสดีค่ะ

จริงๆ สเต็ปมันก็แอบแปลกนิดนึงนะ ตอนระหว่างที่ไปรบเนี่ย

คือถ้าใครอ่านตัวบทจริงๆ นะคะ จะเห็นว่าหลังจากที่สำมนักขานะคะ วิ่งกระเซอะกระเซิง ไปบอกพระยาขร

พระยาขรก็ต้องไปจัดทัพ อาบน้ำ แต่งตัว แล้วก็ยกทัพออกมารบกับพระราม

แล้วพระรามก็ยืนรออยู่ตรงนั้น

ในขณะที่กองทัพเนี่ยออกไปบอกพญาทูษณ์ พญาทูษณ์ก็อาบน้ำแต่งตัว

คือพระรามก็ยืนรอพญาทูษณ์อาบน้ำแต่งตัวอยู่อะนะ

แล้วก็ยกทัพมาอีกรอบหนึ่ง

อะไรทำนองนี้

ซึ่งก็เข้าใจแหละว่ามันไม่ make sense แต่ว่าอยากให้คิดนะคะว่า

เรื่องราวทั้งหมดเนี่ย เขาไม่ได้เขียนขึ้นมาเพื่อให้อ่านเล่น

แต่มันคือการเขียนขึ้นมาเพื่อให้ใช้เป็นบทละคร
เอาไว้รำละคร เอาไว้รำโขนนะคะ

ดังนั้นการออกแอคชั่น การรำบทอาบน้ำแต่งตัว เขาเรียกว่าบทสระสรงทรงเครื่องเนี่ย

เป็นการโชว์ความสามารถของนักแสดง

ดังนั้นถ้าใครไปอ่าน อย่ารำคาญอะไรพวกนี้เลย มันจะมีบทแปลกๆ แบบที่ใส่มาทำไมไม่รู้ ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องมาก

เช่นแบบว่า

แต่งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าเป็นยังไง

นึกสภาพถ้าเป็นละคร ตอนนั้นคือตอนโชว์ตัว ตัวละคร
เปิดฉากมาฉากแรกแบบ ข้าพระยาขร หล่อตั้งแต่หัวจดเท้า

อ่า อะไรยังงี้ เหมือนในละคร ทำนองนั้นเลยค่ะ

ก็เป็นความรู้เสริมให้นิดๆ หน่อยๆ
เกี่ยวกับศิลปะการแสดงของไทยนะคะ

วันนี้ลาไปก่อนค่ะ บ๊าย บาย สวัสดีค่ะ