Zeitgeist: Moving Forward - ENG MultiSub [FULL MOVIE]

Во општество што се распаѓа и уметноста,

доколку е веродостојна, мора да одразува распаѓање.

Освен ако не сака да ја изневери својата општествена функција

Уметноста мора да го прикаже светот како менлив

И да помогне во неговото менување.

- Ернест Фишер

Смртоносни немири поради планот на Владата

да го избегне не-исплаќањето на нејзините кредити...

дали поради тоа што невработеноста продолжува

да расте и дали мора да се одржува во пораст

само затоа што ние имаме вишок на понуда на стоки...

сето ова се позајмени пари...

а долгот е во сопственост на банки од други земји..

П-А-Р-И во форма на кредит што вам лично ви одговара...

...филтер цигара што ви го нуди посакуваниот вкус...

45 години старо виски...Топло ви е?!...

дали САД планира да го бомбардира Иран..

...Америка спонзорира терористички напади врз Иран?

Вака, баба ми беше прекрасна личност,

ме научи како се игра Монопол.

Таа сфатила дека името на играта значи да присвојуваш.

Ќе насобереше се што можеше

и на крај стануваше мајстор на играта.

Потоа, секогаш ми кажуваше една иста работа.

Ќе ме погледнеше и ќе ми кажеше:

„еден ден и ти ќе научиш како се игра.“

Едно лето играв Монопол речиси секој ден, по цел ден,

токму тоа лето научив како се игра оваа игра.

Сфатив дека единствениот начин да победиш

е да се посветиш целосно на присвојување.

Почнав да сфаќам дека парите и стекнатите добра...

тоа е она што ти го одржува резултатот.

До крајот на тоа лето

бев уште понемилосрден од баба ми.

Бев спремен да ги прекршам правилата само за да победам...

и следната есен седнав со неа да играме.

И земав се што имаше. Ја гледав

како го дава и последниот долар и се откажува крајно поразена.

Во тој момент, таа реши да ме поучи уште една работа.

И тогаш таа рече:

„Сега сето тоа оди назад во кутијата.

Сите тие куќи и хотели.

Сите патишта и јавни претпријатија...

Целиот имот и сите тие прекрасни пари...

сега сето тоа оди назад во кутијата.

Ништо од тоа не беше навистина твое.

Ти ептен се загреа по тоа за момент.

Но беше тука долго време пред ти да седнеш на масата

и ќе биде овде и кога тебе ќе те нема - играчите доаѓаат и заминуваат.

Куќите и колите...

Титулите и облеката....

Дури и твоето тело.’’

Бидејќи факт е дека се што јас ќе зграбам, освојам и сочувам

ќе оди назад во кутијата и јас ќе го изгубам сето тоа.

Затоа мора да се запрашаш себеси

кога конечно ќе го добијам крајното унапредување

кога ќе ја направам крајната набавка

кога ќе го купам крајниот дом

кога ќе обезбедам финансиска сигурност

и ќе ја искачам скалата на успехот до

највисокиот ранг на кој би можеле да се искачам...

И возбудата ќе исчезне,

а ке исчезне...

Што тогаш?

Колку далеку треба да одиш по патот

за да видиш каде води.

Сигурно разбираш

дека никогаш нема да биде доволно.

Затоа мора да се запрашаш себеси

Што е тоа што ти значи?

Тие се жешки!

Тие се богати!

И тие се разгалени!

Шоуто на Америка бр.1 се враќа!

Gentle Machine Productions ви претставува

филм на Питер Џозеф

Кога бев млад

растејќи во Њујорк

одбив да се заколнам на верност пред знамето.

Секако бев пратен во канцеларијата на директорот.

И тој ме праша ‘зошто не сакаш да дадеш Заклетва на верност?

Сите го прават тоа!‘

Јас реков, ’Сите некогаш верувале дека земјата е рамна

но тоа не ја прави рамна.’

Објаснав дека Америка се што има им го должи

на другите култури

и другите нации

и дека порадо би се заколнал на верност

кон планетата земја

и кон сите на неа.

Не треба да се каже дека не помина премногу време

пред целосно да го напуштам училиштето

и да поставам лабораторија во мојата спална соба.

Таму почнав да учам за науката

и природата.

Тогаш сфатив

дека универзумот е управуван од закони

и дека човечките суштества

заедно со општеството

потпаѓаат под тие закони.

Тогаш дојде падот во 1929.

Што ја започна тоа што ние сега го нарекуваме

„Големата депресија”.

Ми беше тешко да разберам зошто милиони

беа отпуштени од работа, бездомни, прегладнети

додека сите фабрики и понатаму беа тука.

Ресурсите беа непроменети.

Тогаш беше моментот кога сфатив

дека правилата на економската игра

се погрешни по природа.

Наскоро после тоа дојде Втората Светска Војна

каде разни нации се свртија против себе

систематски уништувајќи се едни со други.

Јас подоцна пресметав дека сето уништување

и фрлени ресурси

потрошени на таа војна

можеа лесно да обезбедат доволно за секоја

човечка потреба на планетата.

Оттогаш го гледам човештвото

како ги поставува темелите за сопственото исчезнување

Гледав како драгоцените ограничени ресурси

постојано се трошат и уништуваат

во името на профитот и слободните-пазари.

Гледав како социјалните вредности во општеството се сведуваат

на ниска извештаченост на материјализам

и безумна потрошувачка.

И гледав како монетарната моќ

ја контролира политичката структура

во наводно слободните општества.

Сега имам 94 години.

И, за жал, моето мислење

е исто какво што беше

уште од пред 75 години.

Ова срање мора да си оди.

[ZEITGEIST]

[ZEITGEIST: ЧЕКОР НАПРЕД]

[Не сомневајте се дека мала група промислени,

посветени граѓани може да го смени светот.

Всушност, тоа е единственото нешто што го сменило.

-Маргарет Мид]

[Прв дел : Човековата Природа]

Значи, ти си научник

и со текот на времето, набиено во твојот ум

е неминовното „вродено наспроти стекнато“

во секој случај таму е заедно со Кока Кола наспроти Пепси

или Грците наспроти Тројанците.

Значи вродено наспроти стекнато, овој, досега

наполно поедноставуван поглед

на потеклото на влијанијата.

Влијанија од тоа како една клетка се справува

со енергетска криза се до тоа

што не прави она што сме на најиндивидуалните

нивоа на личноста.

И тоа што го добивате е потполно погрешна дихотомија

изградена околу вроденото како детерминистичко

како основа причина за се.

Животот е ДНК и кодот на кодовите

и светиот Грал, и се е придвижено од неа...

а на другиот крај имаме многу повеќе

социјална научна перспектива која вели

ние сме 'општествени организми'

а биологијата е за калапи од кал.

Луѓето се ослободени од биологија

и очигледно е дека и двата погледи се бесмислени.

Она што го гледате наместо тоа е

дека виртуелно е невозможно да се разбере

како функционира биологијата

надвор од контекстот на животната средина.

[Генетско е]

Една од најлудите

но сепак многу раширена и

потенцијално опасна концепција е:

„О, таквото однесување е генетско“.

Е сега што навистина значи тоа?

Тоа значи секакви видови на суптилни работи ако

знаеме модерна биологија, но за повеќето луѓе

во светот, тоа се сведува на:

детерминистички поглед на животот;

поглед вкоренет во биологијата и генетиката;

гените се нешто кое не може да биде променето;

гените се поистоветуваат со работи кои се

неизбежни, па затоа може да се решиме и да не

потрошиме никакви ресурси пробувајќи да ги поправиме;

нема потреба да вложиме социјален напор обидувајќи се

да се подобриме, бидејќи е неизбежно и неменливо...

и сето тоа е чиста глупост.

[Болести]

Широко е познато дека состојби како

ADHD се генетски програмирани

состојби како шизофренија се генетски програмирани.

Вистината е токму спротивното.

Ништо не е генетски програмирано.

Постојат многу малку болести

само неколку

екстремно ретко распоредени меѓу популацијата

кои се вистински генетски утврдени.

Повеќето комплексни состојби

може да имаат предиспозиција која содржи генетска компонента

но предиспозиција не е исто што и предодреденост.

Целата потрага по изворот на заболувањата внатре во геномот

беше осудена на пропаст пред уште некој да помисли на неа

бидејќи повеќето заболувања не се генетски предодредени.

Срцево заболување, рак, мозочни удари

реума, автоимуните состојби општо

состојби на менталното здравје, зависности...

ништо од нив не е генетски одредено.

Ракот на дојка, на пример, од 100 жени со рак на дојка

само седум ќе ги носат гените за ракот.

Но не и останатите 93

и од 100 жени кои ги носат овие гени

нема сите да заболат од рак.

[Однесување]

Гените не се само нешта кои не тераат да се однесуваме

на одреден начин без оглед на нашата средина.

Гените ни даваат различни начини на реагирање на нашата средина.

И, всушност, се чини дека некои од раните

влијанија во детството и начинот на одгледување на детето

влијаат врз изразувањето на гените

всушност исклучуваат и вклучуваат различни гени

и ве стават на различна патека на развој

која може да одговара на типот на свет со кој треба да се справите.

Така, на пример.

Истражување направено во Монтреал со жртви на самоубиство

изврши преглед на аутопсиите на мозоците на овие луѓе

и се покажа дека ако жртвите на самоубиство

(ова се најчесто млади луѓе)

биле злоупотребувани како деца, злоупотребата всушност

предизвикала генетска промена во мозокот

која била отсутна во мозоците на луѓето кои не биле злоупотребувани.

Тоа е епигенетско влијание

“епи“ значи над, така што

епигенетското влијание е она што се случува

во животната средина кое или активира или деактивира одредени гени.

Во Нов Зеланд постои истражување

кое е направено во градот Дјунедин

во кој неколку илјади индивидуи

беа истражувани од денот на раѓање до нивните 20-ти.

Беше откриено дека може да се идентификува

генетска мутација, абнормален ген

кој има некаква врска со

предиспозицијата да се изврши насилство

но само ако покрај тоа личноста

била подложена на сурово злоставување како дете.

Со други зборови, дете со овие абнормални гени

не би било понасилно од било кој друг

и, всушност, ваквите деца имаат пониска стапка на насилство

од луѓе со нормални гени

под услов да не биле злоставувани како деца.

Еве уште еден пример за начинот на кој

гените не се почеток и крај.

Постои фина техника со која можете да

земете одреден ген од извесен глушец

и тој глушец и неговите потомци нема да го имаат тој ген.

Вие сте го ’разбиле’ тој ген.

Значи еве еден ген кој кодира

протеин кој има врска со

учењето и меморијата и со оваа фабулозна демонстрација -

сте го ’разбиле’ тој ген и сега

имате глушец кој не учи баш најдобро.

„Ах! Генетска основа на интелегенцијата!“

Тоа што беше занемарено во оваа типична студија

која доби внимание од лево и десно ориентираните медиуми

е фактот дека ако тие генетски осакатени глувци

се одгледувани во поблагородна

стимулативна средина отколку нормален глушец во лабораториски кафез

тие се способни комплетно да го надминат дефицитот.

Така, кога некој во современа смисла ќе рече нешто како

“ох, ова однесување е генетско“

под претпоставка дека тоа е валидна фраза која можете да ја употребите

тоа што го велите е : постои

генетски придонес кон начинот на кој

еден организам одговара на средината;

гените можат да влијаат на

подготвеноста со која еден организам ќе се

соочи со одреден предизвик во средината.

Знаете, тоа не е верзијата која повеќето луѓе ја имаат на ум

и не сакам да проповедам,

но да се продолжи со старата верзија

„тоа е генетика“

не е така далеку од историјата на еугениката

и слични такви нешта.

Тоа е широко распространета заблуда

и е потенцијално мошне опасна.

Една причина поради која

биолошко објаснување за насилство ...

една од причините поради која хипотезата е

потенцијално опасна, не е само погрешното информирање

таа навистина може да направи штета ...

затоа што ако верувате во неа

можете многу лесно да кажете:

"Па, ништо не можеме да сториме

за да се промени предиспозиција

луѓето мораат да станат насилни;

Се што можеме да направиме е да ги казниме - да ги затвориме

или да ги погубиме

но не треба да се грижиме за менување на

општествената средина или на општествените предуслови

кои можат да ги наведат луѓето да станат насилни, бидејќи

тоа е небитно".

Генетичкиот аргумент ни го дозволува луксузот да игнорираме

историски и општествени фактори, во минатото и сегашноста

и со зборовите на Луј Менанд

кој напиша за New Yorker

Многу итро, рече тој :

"сè е во гените ... објаснување за за тоа какви се работите

тоа не е закана за тоа како се поставени работите.

Зошто некој треба да се чувствуваат несреќен

или да се вклучи во антисоцијално однесување

кога таа личност живее во

најслободната и најпросперитетната нација на земјата?

Тоа не може да биде системот.

Мора да има грешка некаде во инсталацијата."

Што е добро објаснување.

Значи, генетичкиот аргумент е едноставно само алиби

кое ни овозможува да ги игнорираме

социјалните и економските и политичките фактори

кои, всушност, лежат во основа на

многу проблематични однесувања.

[Истражување: Зависност]

Зависностите вообичаено се

сметаат како проблем поврзан со дроги,

но гледано на поопшт начин

јас ја дефинирам зависноста како однесување

што е поврзано со копнеж,

со привремено олеснување

и со долгорочни негативни последици

проследени со попречена контрола над истото, така што личноста

посакува да се откаже или ветува дека тоа ќе го стори

но не го прави тоа

и кога ќе го разберете тоа, ќе видите дека

постојат многу други зависности

од оние поврзани со дроги.

Постои зависност од работа; зависност од шопинг;

од интернет, од видео игри...

Тука е зависноста од моќ. Луѓе кои имаат моќ но

сакаат повеќе и повеќе; ништо не е доволно за нив.

Присвојување - корпорации што мора да поседуваат повеќе и повеќе.

Зависноста од нафта

или макар од богатството и од производите

што ни се достапни поради нафтата.

Погледнете ги негативните последици врз животната средина.

Ја уништиваме самата земја на која сме

населени поради таа зависност.

Сега, овие зависности се далеку поразорни

како социјални последици отколку навиките

на земање кокаин или хероин на моите пациенти од Истсајд.

Без разлика на тоа, тие се наградувани и гледани со почит.

Извршен директор во тутунска индустрија што постигнува повисок

профит ќе добие многу поголема награда.

Тој не се соочува со правни или поинакви негативни последици.

Всушност, тој е почитуван член на

бордот на директори во повеќе корпорации.

Но, болести поврзани со чад од цигари

убиваат 5.5 милиони луѓе годишно низ целиот свет.

Во САД убива 400 000 луѓе годишно.

И овие луѓе се зависни од што? Од профит.

До тој степен се зависни

што тие ги одрекуваат

негативните влијанија на нивното однесување

што е типично за зависници што е одрекување.

И тоа е за почит. За почит е

да се биде зависен од профит без разлика на цената.

Значи што е прифатливо и за почит

е многу произволен феномен во нашето општество

и изгледа дека колку поголема е

штетата толку попочитувана е зависноста.

[Митот]

Постои општо уверување дека дрогите создаваат зависност.

Всушност, војната против дрогата е заснована

на уверувањето дека ако да го забраните

изворот ќе се справите со зависноста.

Сега, ако ја разбереме зависноста во поширока смисла

гледаме дека ништо само по себе не е зависно.

Ниедна супстанца или дрога сама по себе не е зависна

и ниедно однесување само по себе е зависно.

Многу луѓе може да одат на шопинг без да станат зависни од тоа.

Не секој станува зависник од храна .

Не секој што ќе се напие чаша вино станува алкохоличар.

Значи вистинското прашање е што ги прави луѓето подложни

бидејќи комбинацијата од подложна личност

и потенцијално зависна супстанца или однесување

го прави созревањето на зависноста.

На кратко, не е дрогата таа што е зависна

во прашање е подлежноста на личноста

да биде зависна од одредена супстанца или однесување.

[Средина]

Ако сакаме да разбереме што

е тоа што ги прави некои луѓе подложни

ние всушност треба да погледнеме во животното искуство.

Старата идеја, стара, но сеуште широко распространета,

дека зависностите се поради некоја генетска причина

која едноставно не е научно издржана.

Проблемот е што одредени животни искуства

ги прават луѓето подложни.

Животни искуства кои не само што ги оформуваат

личноста и психолошките потреби на лицата

туку и самите нивни мозоци на одреден начин.

А тој процес започнува во утробата.

[Преднатални услови]

На пример, покажано е дека

ако мајките за време на бременоста се под стрес,

поверојатно е нивните деца да имаат

поголема предиспонираност кон зависности

и тоа е така затоа што развојот е обликуван

од психолошката и социјалната средина.

Значи, биологијата на човекот е под значително влијание на

и програмирана од животното искуство почнувајќи од утробата.

Средината не започнува со раѓањето.

Средината започнува во моментот кога се има средина

уште во фаза на фетус, подложен си на каква било

информација што доаѓа преку циркулацијата на мајката

Хормони, ниво на хранливи материи...

Типичен пример за ова -

нешто наречено Данска зима на глад

Во 1944, Нацистите ја окупираат Холандија

и поради повеќе причини одлучиле да

ја земат сета храна и да ја пратат во Германија;

во период од три месеци сите таму гладувале

десетици илјади луѓе изгладнеле до смрт.

Ефектот на Данската зима на гладот е:

ако си бил фетус во второ или трето тромесечие за време на гладот

твоето тело „научило“ нешто многу уникатно во тој период.

Испаѓа дека, второто и третото тромесечие е кога

твоето тело се обидува да ја осознае средината:

Колку заканувачко место е надворешниот свет?

Какво е изобилството? Колку хранливи материи се добиваат

преку циркулацијата на мајката?

Ако си фетус кој гладувал во тој период, тогаш твоето тело

се програмира засекогаш да биде

многу, многу претпазливо и штедливо со шеќери и масти,

што значи дека ќе го складира секое делче од нив.

Ако си бил фетус за време на Данската зима на глад,

половина век подоцна, се останато е исто,

имаш поголеми шанси да имаш висок крвен притисок,

дебелина или пореметување поврзано со метаболизмот.

Ова е пример како средината влијае на непредвиден начин.

Може да изложите лабораториски животни на стрес

и нивните потомци ќе бидат повеќе

склони кон употреба на кокаин и алкохол како возрасни.

Можете да ги заплашете мајките, на пример во Британска студија

жените кои биле злоупотребувани за време на бременост

имале повисоко ниво на

стрес хормонот кортисол во плацентата за време на пораѓање

и нивните деца е поверојатно да имаат состојба која

им дава предиспозициja за зависност за време на 7та и 8та година.

Значи материчниот стрес веќе го спрема ’пиштолот’

за сите видови ментални здраствени проблеми.

Израелска студија направена на деца

родени од мајки кои биле бремени

пред почетокот на војната во 1967...

Овие жени, нормално биле под голем стрес

и нивните деца имаат поголема веројатност за шизофренија

од просечното.

Значи, има многу докази дека пренаталните ефекти

имаат огромен удел во понатамошното развивање на човекот.

[Рано детство]

Суштината на човековиот развој а

посебно развојот на човековиот мозок

е дека се случува најчесто под влијание на околината

и претежно после раѓањето.

Сега, ако се споредиме со коњ

кој што може да трча на првиот ден од својот живот

можеме да забележиме дека сме доста неразвиени.

Не можеме да постигнеме толку голема невролошка координација,

баланс, мускулна сила, изостреност на видот

се до година и пол или двегодишна возраст.

Тоа е поради тоа што мозочниот развој на коњот

се случува во сигурноста на утробата

а кај човекот тоа мора да се случи после раѓањето

и тоа е поврзано со едноставна еволутивна логика.

Како што расте главата, она што не прави луѓе

рапидното ширење на предниот дел од мозокот е

всушност она што го креира човековиот род.

Исто - одиме на две нозе, значи нашата карлица се стеснува

за да го овзможи тоа. Значи ние

имаме тесна карлица, поголема глава

бинго: ние мора да бидеме родени предвремено.

И тоа значи дека мозочниот развој што кај другите животни

се случува во утробата

кај нас, се случува после раѓањето

и во голема мера под влијание на средината.

Концептот на Невронскиот Дарвинизам, едноставно, значи

дека колата кои добиваат соодветна побуда од околината

оптимално ќе се развијат, а оние кои нема да добијат

нема оптимално или воопшто нема да се развијат.

Ако земеме дете со совршено добар вроден вид

и го ставиме во темна соба пет години

тоа ќе остане слепо до крајот на својот живот,

бидејќи колата за вид имаат потреба од светлосни бранови за нивниот развој

и без нив, дури и најосновните

вродени и активни кола

ќе атрофираат и ќе умрат, а нови нема да се развијат.

[Меморија]

Постои значајна тенденција при што

раните искуства го обликуваат однесувањето на возрасните,

и тоа посебно оние рани

искуства на кои можеме да се присетиме.

Произлегува дека постојат два вида меморија:

јасна меморија, помнење на кое се сеќаваме, кое

се случува кога можеме да се присетиме на фактите

деталите, епизодите, околностите.

Структурата во мозокот наречена хипокампус

која го кодира помнењето на кое се сеќаваме

не ни започнува да се развива во целост пред година и половина

а не е целосно развиена и многу подоцна.

Затоа одвај некој да може

да се присети на сеќавање од пред 18 месечна возраст.

Но постои и друг вид

меморија кое се нарекува имплицитна меморија

кое е, во суштина, емоционална меморија

при што влијанието на емоциите на детето и нивното толкување

согласно емотивните искуства е вкоренето во мозокот

во облик на нервни кола кои се подготвени да се вклучат

без на нив јасно да се сеќаваме.

За да дадеме јасен пример

луѓето кои се посвоени имаат

многу често чувство на отфрленост во текот на целиот живот.

Не можат да се присетат на посвојувањето.

Не можат да се присетат на одделувањето од родената мајка

бидејќи не постои нешто на кое што можат да се присетат.

Но емоционалното сеќавање на разделба и одбивање

е длабоко вкоренето во нивните мозоци.

Оттука многу е поверојатно тие

да искусат чувство на одбиеност

и голема емоционална вознемиреност

кога тие ќе се согледаат себеси како одбиени

од другите луѓе.

Тоа не важи само за луѓето кои се

посвоени но кај нив е исклучително силно

поради оваа функција на имплицитната меморија.

Луѓето кои се зависници, со оглед на сета

истражувачка литература и моето искуство

оние хард-кор зависници сите биле

значително злоупотребувани како деца

или претрпеле сериозен недостаток на емоции.

Нивната емоционална или имплицитна меморија

е за свет кој не е безбеден

и не помага; негуватели на кои не требало да им се верува

и односи кои не се

доволно безбедни за да може да им се отвориме

и оттука нивниот одговор е да се стремат

да се чуваат себеси на растојание од

навистина интимни односи;

да не им се верува на негувателите

докторите и други луѓе кои сакаат да им помогнат

и општо го гледаат светот како небезбедно место...

и тоа е стриктно функција на имплицитната меморија

која понекогаш е поврзана со инциденти на кои не се ни сеќаваат.

[Допир]

Предвреме родените или новороденчињата кои биле во инкубатор

и други видови на апаратури и

машинерии со недели а можеби и месеци,

денес е познато дека ако овие

деца се допираат и галат по грбот барем

10 минути дневно дека тоа им го подобрува развојот на мозокот.

Значи, човечкиот допир е од суштинска важност за развојот,

новороденчиња кои нема да бидат подигнати од човечки раци ќе умрат.

Еве колку суштинска потреба

претставува држењето во раце за човечките суштества.

Во нашето општество, за жал постои тенденција

да им се кажува на родителите да не ги креваат децата, да не ги држат

да не креваат бебиња кои плачат, од страв да не ги разгалат

или да ги охрабрат да спијат навечер

вие не ги кревате...

што е токму спротивното од она што му е потребно на детето

и овие деца можат да се вратат на спиење бидејќи се предаваат

и нивниот мозок се исклучува како

начин на одбрана против ранливоста

од вистинското напуштање од нивните родители

но нивните имплицитни мемории ќе бидат

за свет кој не се грижи за нив.

[Детство]

Многу од овие разлики се структурирани многу рано во животот.

На некој начин, тегобноста на родителското искуство

колку животот е тежок или лесен,

е пренесено на децата

било преку мајчинска депресија

или родители кои се однесуваат лошо со

своите деца затоа што имале тежок ден

или само затоа што се преморени на крајот од денот...

и овa има многу големи ефекти во програмирањето

на развојот на децата, за кој денес имаме големи познавања

Но таа рана чувствителност, не е само еволуциска грешка.

Постои и кај многу различни видови.

Дури и кај младиот расад постои ран процес на адаптација

на видот на средина во која расте растението

но за луѓето, адаптацијата е за квалитетот на социјалните односи.

И така, раниот живот:

како одгледувањето, конфликтите и вниманието што го добивате

е проба на видот на свет во кој би можеле да растете.

Дали растете во свет каде што

мора да се борите за она што можете да го добиете;

си го чувате грбот; се браните себеси; учите да не им верувате на другите...

или вие растете во општество во кое зависите од

реципроцитет, заемност, соработка, во кое сочуството е битно

каде што вашата сигурност зависи од добрите односи со другите луѓе...

и каде што има потреба од многу различен

емоционален и когнитивен развој

раната чувствителност се однесува на тоа

и родителството е речиси, прилично несвесно

систем за пренесување на тоа искуство на децата...

од видот на свет во кој тие се.

Големиот Британски детски психијатар, DW Winnicott, кажа

дека воглавно две нешта можат да тргнат наопаку во детството.

Едната е кога се случуваат нешта што не требало да се случат

и потоа нешта што требало да се случат, но не се случиле.

Во првата категорија се драматичните, навредливи

и искуства за напуштање на моите

пациенти во центарот на Истсајд и на многу зависници.

Тоа е нешто што не требало да се случи но се случило.

Но, потоа го имаме и ненагласеното

прилагодено, компактно внимание

од родителот потребно на секое дете

кое многу често детето не го добива.

Тие не се злоупотребени. Тие не се запоставени

тие не се трауматизирани

но тоа што требало да се случи

присуство на емоционално достапниот, грижлив родител

едноставно не им е достапен поради

стресовите во нашето општество и родителската средина.

Психологот Алан Шурер ова го нарекува „Проксимално напуштање"

кога родителот е физички присутен

но емоционално отсутен.

Ги потрошив...

грубо последните 40 години од мојот живот

работејќи со најнасилните луѓе што ги создава нашето општество:

убијци, силувачи и така натаму.

Во обид да сфатам што го предизвикува ова насилство,

јас открив дека најнасилните криминалци во нашите затвори

и самите биле жртви

на степен на детска злоупотреба која била преку границата на

тоа што јас сум го мислел како примена на тој поим.

Не бев свесен за длабочината

на изопаченоста со која децата во нашето општество

се толку често третирани.

Најнасилните луѓе што ги видов и самите преживеале

обид за убиство, најчесто од нивните родители

или други луѓе во нивната социјална средина

или преживеале убиство на членови на нивното семејството

нивните најблиски членови на семејството, од други луѓе.

Буда говорел дека се зависи од нешто друго.

Тој вели: ’поединечното се состои во мноштвото и обратно’

Не можете да разберете нешто изолирано од неговата средина

Листот, очигледно, го содржи сонцето, небото и земјата.

Ова сега се покажува вистинито на повеќе рамништа

а посебно во доменот на човечкиот развој.

Модерниот научен термин за тоа е

“био психо социјалната“ природа на човечкиот развој

според која биологијата на луѓето

значително зависи од нивната интеракција

со социјалната и психолошка средина.

Психологот и истражувач

Daniel Siegel во Калифорнискиот Универзитет, Лос Анџелес, UCLA

ја скова фразата „Интерперсонална Невробиологија“

која сака да каже дека начинот

на кој функционира нашиот нервен систем

значително зависи од нашите лични односи.

На прво место со старателите негуватели, на

второ место со останати важни фигури за кои сме приврзани

и на трето место, со целата култура.

Значи не можете да го одделите

невролошкото функционирање на еден човек

од средината во која тој или таа пораснала

и во која продолжува да постои

и ова е точно низ животниот циклус.

Ова е посебно точно кога сте

зависни и беспомошни и вашиот мозок се развива

но точно е дури и кај возрасни и при крајот на животот.

[Култура]

Луѓето живееле во речиси секаков вид општества.

Од најправедни... општествата на ловци и собирачи

делуваат како да биле праведни,

основани на поделба на храната, размена на подароци...

Мали групи луѓе кои живеат во основа

од собирање храна, но и нешто лов

помеѓу луѓе кои во најчест случај

ги познавате целиот свој живот

или пак сте опкружени од трети пратучеди или поблиски;

во свет во кој постои голема

мера на флуидност помеѓу различни групи;

во свет во кој нема многу

во рамки на материјалната култура...

овој е начинот на кој луѓето ја поминале својата хоминидна историја.

И не е изненадување, што придонесува за еден сосема поинаков свет.

Една од работите добиени како резултат на тоа е далеку помалку насилство.

Организираното, групно насилство не е

нешто што се случувало во тоа време

од човечката историја и тоа се чини сосема јасно.

Значи каде згрешивме?

Насилството не е универзално.

Тоа не е подеднакво распределено низ целата човечка раса.

Постои огромна разлика во количината на насилство во различни општества.

Постојат некои општества во кои речиси нема никакво насилство.

Постојат други кои се уништуваат самите.

Некои од Анабаптистичките религиозни

групи, кои се комплетно строги пацифисти

како Амишите, Менонитите, Хутеритите ...

меѓу некои од овие групи, кај Хутеритите

нема регистрирани случаи на убиства.

За време на нашите најголеми војни, како Втората Светска Војна

каде што луѓето беа регрутирани

тие одбивале да служат воен рок.

Тие попрво би оделе во затвор отколку да служат воен рок

Во Кибуцимите во Израел

нивото на насилство е толку ниско што на кривичните судови таму

често испраќаат насилни престапници

луѓе кои извршиле злосторства

да живеат во Кибуцим со цел да

научат како да живеат ненасилен живот ...

затоа што тоа е начинот на кој луѓето живеат таму.

Значи, ние сме целосно обликувани од општеството.

Нашите општества, во поширока смисла вклучувајќи ги нашите

теолошки, метафизички, јазични влијанија, итн.

нашите општествата не обликуваат до таа мера дали ќе гледаме

дека животот е поврзан со грев или со убавина,

дали во задгробниот живот ќе треба да платиме за

тоа како сме го живееле животот или тоа е небитно.

Во поширок смисол различни големи општества може да

да се наречат индивидуални или

колективистички и ќе добиете многу различни луѓе

и различни начини на размислување а верувам и

различни мозоци кои доаѓаат заедно со тоа.

Ние во Америка сме во едно од најиндивидуалистичките општества.

Со капитализмот како систем кој ви дозволува да се движите

се повисоко на потенцијалната пирамида,

поентата е во тоа што со него доаѓаат помалку ’мрежи за спасување’.

По дефиниција, колку пораслоено општество

толку помалку луѓе на кои може да сметате, помалку луѓе со кои

имате симетрични, реципрочни односи

и на крај се што добивате се спротивни точки и бескрајни хиерархии...

а светот во кој имате малку реципрочни партнери

е свет со многу помалку алтруизам.

[Човечка природа]

Значи ова не‘ води кон целосно невозможен спој -

кон обидот да пронајдеме смисла во перспективна наука...

за тоа каква е природата на човечката природа.

Знаете, на некое ниво

во природата на нашата природа е да не сме

особено ограничени од нашата природа.

Имаме поголема социјална

разноликост од било кој друг вид.

Повеќе системи на верување, на типови на семејни структури

на начини на воспитување на деца. Потенцијалот

за разноликост во нас е извонреден.

Во општество кое е предусловено од конкурентност

и навистина, многу често, од безмилосно експлоатирање

на еден човек од страна на друг

профитирањето на сметка на проблемите на другите луѓе,

а многу често и создавањето на

проблеми со цел да се профитира

владеачката идеологија често ќе го оправда ваквото однесување

на основа на некоја суштинска и неменлива човекова природа.

Значи, митот во нашето општество е

дека луѓето се конкурентни по природа

и дека се индивидуалисти и себични.

Но, вистинската реалност е сосема спротивна.

Ние имаме одредени човечки потреби.

Можете да зборувате конкретно за човечката природа

единствено ако сте свесни за овие човечки потреби.

Имаме човечка потреба за дружење и близок контакт

да бидеме сакани, да бидеме поврзани, да бидеме прифатени

да бидеме видени, да бидеме примени какви што сме.

Ако тие потреби се задоволени, се развиваме

во луѓе кои сочувствуваат

кои се кооперативни и кои сочувствуваат со други луѓе.

Значи...

спротивното, што често може да се види во нашето

општество, е всушност изобличување на човечката природа

баш поради тоа што на малку луѓе им се задоволени потребите.

Значи, може да се зборува за човечката природа

но само во смисла на основните човечки потреби

што се појавуваат инстинктивно

или може треба да речам, одредени човечки потреби

што водат кон одредени карактеристики ако се задоволени

и друга група карактеристики, ако не се.

Значи...

кога ќе го препознаеме фактот дека човечкиот организам,

што има голема флексибилност за прилагодување,

која ни дозволува да преживееме во различни услови,

е исто така ригидно програмиран за одредени нужности

или човечки потреби,

се појавува социјален императив.

Исто како што нашите тела имаат потреба од физички нутритиенти

човечкиот мозок бара позитивни форми на стимулација од средината

во сите фази на развојот,

и во исто време заштита

од негативни форми на стимулација.

И ако нешта што треба да се случат, не се случат....

или нешта што не треба да се случат, се случат...

се гледа дека сега вратата е отворена не само за

низа ментални и физички заболувања

туку и за многу штетни човечки однесувања.

И, како што ја променуваме перспективата нанадвор

и ги земаме во предвид нештата што се случуваат денес

мора да се запрашаме:

Дали состојбата која сме ја создале во модерниот свет

го поддржува нашето здравје?

Дали темелот на нашиот социо-економски

систем делува како позитивна сила

за човечкиот и социјалниот развој и напредок?

Или, основното тежнеење на нашето општество

всушност оди против суштинските еволуционерни потреби

за создавање и одржување на

нашата лична и социјална благосостојба?

[Втор дел: Социјална патологија]

Некој може ќе се запраша, каде започна сето ова?

Она што го имаме денес… всушност е еден свет во состојба на

кумулативен колапс.

[Пазарот]

Започнува со Џон Лок.

А Џон Лок ја воведува сопственоста.

Тој има три постулати за праведно лично право и сопственост.

А тие три постулати се:

Мора да остане доволно и за другите

и не смее да се дозволи да се троши попусто,

и дека, пред се‘, морате да го помешате и својот труд со тоа.

Се чини оправдано - го споделувате трудот со светот

бидејќи така имате право на производот,

а се додека има доволно остатоци за останатите,

и се додека не распипувате,

а и не дозволувате било што да ви отиде попусто, тогаш се е во ред.

Тој троши многу време на ова, а неговата позната студија за владата

од тогаш наваму е канонски текст

за разбирање на економијата, политиката и правото.

Сеуште е класичен текст кој се изучува.

Е сега - откако ги поставил овие услови,

а вие веќе размислувате за тоа дали

сте за приватна сопственост или не,

ни дава и многу добра остварлива и моќна одбрана

на приватното сопствеништво овде...

Всушност, ја отфрла!

Ја отфрла, туку така. Во една реченица.

Вели, ’Веднаш по воведувањето на парите

со премолчана согласност на луѓето

тогаш веќе се стана....’

а не вели дека сите постулати се избришани -

туку едноставно тоа е она што се случува.

Затоа сега немаме

производ и вашата сопственост не е заработена со вашиот труд -

е, не - сега парите го купуваат трудот.

Повеќе не се размислува

за тоа дали има доволно и за останатите;

нема повеќе грижа за тоа дали се троши попусто

бидејќи тој кажал парите се како

сребро и злато, а златото не може да се расипе

и затоа парите не може да бидат одговорни за загубата...

што е смешно. Ние не зборуваме за пари

и сребро, ние зборуваме за ефектите од нив.

Тоа се нелогични изјави - една по друга.

Тоа е само најневеројатната

логичка измама со која се извлекува

затоа што им одговара на интересите на сопствениците на капиталот.

Тогаш се појавува Адам Смит и ја додава

религијата на сето ова...

Лок започна со Господ и стигна до овде

тоа е Господово право,

и сега ние се расправаме исто и со Смит

кој вели „Не е само Господово...“

добро, тој всушност не кажува така но

тоа е она што се случува филозофски, во принцип

тој кажува дека „не е само прашање на приватна сопственост...“.

Сето е „преодредено“ - Тоа е Дадено.

И дека постојат „инвеститори на пари кои купуваат работна сила“ - Дадено

Нема ограничувања на тоа колку туѓа работна сила можат да купат

колку можат да соберат, колку многу „нееднаквост“

сето тоа се подразбира само по себе сега.

Тогаш се појавува тој со неговата голема идеја, која

повторно е претставена во заграда, на поминување...

Знаете, кога луѓето нудат стока за продажба - понуда,

а други луѓе ја купуваат - побарувачка итн.

како да имаме еднаква понуда на побарувачката

или побарувачка еднаква на понудата?

како можат тие да дојдат во рамнотежа?

тоа е една од централните идеи во економијата,

како тие всушност доаѓаат во рамнотежа...

и тој вели: тоа е „Невидливата Рака на Пазарот“

што ги доведува до рамнотежа.

И сега ние имаме “Господ е всушност неизбежен“

Тој само не ги даде правата за сопственост

и сите поврзани права и неговите „природни права“

во врска со тоа Лок рече...

сега системот сам по себе е „Господ“.

Всушност, Смит кажува, кога зборува

и треба да ја прочитате цела

„Богатство на нациите“ за да го најдете овој цитат

Кажува: „оскудноста на условите за преживување

поставува граници на репродукцијата на сиромашните

и дека природата не може да се справи со ова на друг начин

освен да ги елиминира нивните деца.“

Значи тој ја предвидел теоријата на еволуција во најлоша смисла...

години пред Дарвин.

Ги нарекол „Расата на работниците“.

Можете да видите: постоел вроден расизам вграден тука

постоела вродена животна слепост да се убиваат

безброј деца

и помислил „тоа е Невидливата Рака што прави понудата

да ја задоволи побарувачката и побарувачката да ја задоволи понудата.“

Значи, гледаке колку е мудар „Господ“?

Гледате, повеќето заразни

уништувачки, еко-геноцидни нешта

што се случуваат сега имаат, на некој начин,

„мисловен ген“ и кај Смит исто.

Кога размислуваме на оригиналниот концепт на

т.н. слободен пазар - капиталистички систем

започнат од раните економски филозофи

како што е Адам Смит

гледаме дека првичната намена на „пазарот“

била базирана на вистински, опипливи, добра битни за животот - за трговија.

Адам Смит никогаш не предвидел дека

најпрофитабилен економски сектор на планетата

на крајот ќе биде арената на финансиската трговија

или т.н. инвестиции

каде самите пари едноставно

се добиваат преку движењето на други пари

во произволна игра која нема

никаква продуктивна придобивка за општеството.

Но и покрај намерата на Смит,

вратата за такви навидум аномални појави

била широко отворена преку еден темелно начело на оваа теорија:

Парите се третираат како Стока, сами по себе.

Денес, во секоја економија во светот

без разлика на социјалниот систем кон кој се придржува

парите се барани за пари и за ништо друго.

Во основа на оваа идеја, која беше мистериозно оквалификувана

од Адам Смит со неговата религиозна објава на

’Невидливата рака'

е дека ограничената, себична потрага

по оваа фиктивна стока

некако магично ќе манифестира

човечка и социјална благосостојба и напредок.

Реалноста е дека интересот за монетарен поттик

или она што некои го нарекуваат :„Вредност на Парична Секвенца”

е сега целосно раздвоено од основниот

’животен интерест’ - кој може да се нарече

„Вредност на Животна Секвенца.“

Се случила комплетна конфузија

во економската доктрина

помеѓу овие две секвенци.

Тие мислат дека Вредноста на Паричната Секвенца

ја носи и Вредноста на Животната Секвенца

и поради тоа тие велат ако повеќе добра се продадени

ако БДП расте и така натаму...

ќе има поголемо подобрување на благосостојбата

и оттука можеме да го земеме БДП како наш основен индикатор

за социјалното здравје...

Па, тука можете да ја забележувите конфузијата.

Зборува за Вредност на Паричната Секвенца

која претставува, сите приходи и сите даноци кои

се добиени од продажба на добрата

и тие го мешаат тоа со животната репродукција.

Значи, имате вградено директно во ова уште од самиот почеток

комплетно спојување на вредноста на паричната

со животната секвенца.

Што значи, се справуваме со еден вид на структурна заблуда

која постанува се повеќе и повеќе смртоносна

како што паричната секвенца се раздвојува од производството

на било што.

Заради тоа, ова е системско нарушување,

а системското нарушување делува како фатално.

[Добредојдовте во Машинеријата]

Во денешното општество, ретко се слуша некој да зборува

за напредокот во нивната земја или општество

во однос на нивната физичка благосостојба, состојба на среќа,

доверба или социјална стабилност.

Наместо тоа, мерките ни се претставени

преку економски апстракции.

Имаме бруто домашен производ, потрошувачки ценовен индекс,

вредност на берзата, стапка на инфлација...

и така натаму.

Но дали ова, ни зборува нешто од реалната вредност

за квалитетот на животот на луѓето?

Не. Сите овие мерки укажуваат

за самата секвенца на парите и ништо повеќе.

На пример, Бруто Домашниот Производ на една земја

е мерка за вредноста на продадените добра и услуги.

Се тври дека таа мерка е во сооднос со

„стандардот на живеење“ на жителите на една држава.

Во САД здравството претставуваше над

17% од БДП за 2009

трошејќи износ од над 2.5 трилиони.

Така што се создава позитивно ефект со ваквата економска мерка.

И, базирано на ваквата логика

за економијата на САД би било дури и подобро

ако здравствените услуги уште повеќе се зголемат до...

можеби 3 трилиони долари... или 5 трилиони

на тој начин ќе се создаде уште поголем раст,

повеќе работни места што ќе биде истакнато од економистите

како пораст на стандардот на живеење во државата.

Каква лекомисленост.

Што всушност претставуваат здравствените услуги?

ЛУЃЕ КОИ СЕ БОЛНИ И ПРЕД УМИРАЊЕ.

Токму така - колку што има повеќе заболени луѓе во Америка

толку е подобра економијата.

Тоа не е претерување или цинична перспектива.

Всушност, ако доволно се навратиме

ќе сфатиме дека БДП

не само што не го одразува јавното или социјалното здравје

на било какво опипливо ниво

туку, во суштина, главно е мерка

на индустриската неефикасност

и социјалната деградација.

Колку повеќе расте толку полоши стануваат работите

во поглед на личниот, социјалниот

и интегритетот на животната средина.

Мора да се создадат проблеми, за да се создаде профит.

Нема профит под постоечката парадигма

во спасување животи, воспоставување рамнотежа на оваа планета,

праведноста и мирот или нешто друго.

Во нив едноставно нема профит.

Има една поговорка -

’Усвои закон и направи бизнис’.

Без разлика дали создаваш бизнис за некој адвокат или било кој.

Значи, криминалот навистина создава

бизниси исто како што уништувањето создава

бизниси во Хаити.

Моментално има околу 2.000.000 затвореници

во САД

и од нив голем број се наоѓаат во затвори управувани

од страна на приватни корпорации:

Corrections Corporation of America, Wackenhut

кои тргуваат со своите акции на берзата

врз основа на тоа колку луѓе се моментално во затвор.

Е тоа е веќе болно.

Но тоа е само одраз на она што

оваа економска парадигма го бара.

Што е тоа што всушност го бара оваа економска парадигма ?

Што е тоа што овозможува нашиот економски систем да функционира?

Потрошувачката.

Или попрецизно - Цикличната Потрошувачка.

Кога ќе ја разглобиме

основата на класичната пазарна економија

ќе видиме дека ни остануваат само низи од монетарни размени

кои едноставно не смее да се дозволи да сопрат

или дури и значително да се забават

ако општеството какво што го знаеме

сакаме да остане функционално.

Има 3 главни актери на економската сцена:

вработениот, работодавачот

и потрошувачот.

Вработениот продава труд на работодавачот за приход.

Работодавецот ги продава своите производни услуги, и со тоа стоки,

на потрошувачот за приход,

а потрошувачот, се разбира, претставува уште една улога

на работодавачот и на вработениот

трошејќи пари назад кон системот

за да овозможи продолжување на цикличната потрошувачка.

Со други зборови, глобалниот пазарен систем е базиран врз

претпоставката дека секогаш ќе има доволно

побарувачка на продукти во општеството

да се движат доволно пари наоколу, со стапка

која може да го одржува процесот на потрошувачка.

И колку побрза е стапката на потрошувачка

толку повеќе се претпоставува т.н. економски раст

и така машината се движи...

Меѓутоа, почекајте-

Јас мислев дека економија треба да, незнам...

“Економизира“?

Не треба самиот поим да има врска со зачувување

и ефикасност и намалување на отпад?

Тогаш како нашиот систем кој бара потрошувачка

и тоа колку повеќе толку подобро, да биде ефикасен во зачувување

или да “Економизира“ воопшто?

Па... не го прави тоа.

Намерата на пазарниот систем, всушност, е токму спротивното

од она што вистинската економија би требала да го прави,

а тоа е ефикасно и конзервативно ориентирање

на материјалите за производство и дистрибуција

на артиклите потребни за живот.

Ние живееме на конечна планета, со ограничени ресурси

каде, на пример, за нафтата која ја користиме биле потребни

милиони години да се создаде...

каде што биле потребни милијарди години да се создадат минералите.

Значи... да се има систем кој намерно го промовира

забрзувањето на потрошувачката

за доброто на т.н. “економски раст“

е чисто екоцидно лудило.

Отсуство на отпад, тоа е ефикасност.

Отсуство на отпад?

Системов произведува повеќе отпад од сите други

системи кои постоеле во историјата на планетата.

Секое ниво на животна организација и животен систем

е во состојба на криза и предизвик

и распад или колапс.

Секое рецензирано списание во последните 30 години

ќе ви го каже истото:

дека секој животен систем е во пад

како и социјалните програми...

како и нашиот пристап до вода.

Обидете се да именувате некој аспект на животот кој

не е загрозен и во опасност...

Не можете.

Навистина нема ниеден и тоа е многу, многу очајно.

Но не сме го сфатиле дури ни механизмот причинител.

Не сакаме да се соочиме со механизмот причинител.

Сакаме само да продолжиме. Знаете, тука е лудоста -

кога правите иста работа повторно и повторно

иако тоа јасно не функционира.

Значи, вие навистина

не се соочувате со економски систем

туку би одел дотаму да кажам анти-економски систем.

[Анти-Економијата]

Има една стара поговорка дека конкурентниот

модел на пазарот има за цел да

"создаде најдобра можна стока по најниски можни цени".

Ова тврдење е во основа концептот на поттик

кој ја оправдува конкуренцијата на пазарот

базирана на претпоставката дека резултатот

е производство на поквалитетни добра.

Ако сакам да си направам маса од нула,

се разбира дека ќе ја правам од најдобрите

најиздржливите можни материјали, нели?

Со намера таа да трае што е можно подолго.

Зошто би сакал да направам нешто лошо

знаејќи дека евентуално би морал да го направам пак

и да потрошам повеќе материјал и повеќе енергија?

Меѓутоа, колку тоа да делува разумно во физичкиот свет

кога станува збор за светот на пазарот

не само што е експлицитно неразумно

туку не се ни зема како можност.

Технички е невозможно да се произведе

било што најдобро

ако компанијата сака да ја задржи конкурентската предност,

а со тоа да остане и пристапна до потрошувачот.

Буквално се што е создадено и наменето за продажба

во глобалната економија е инфериорно

во моментот кога е произведено

бидејќи математички е невозможно

да се направи научно најнапреден, ефикасен

и стратешки одржлив производ.

Ова се должи на фактот дека на пазарниот систем

му е нужна оваа “рентабилност“

или потребата да се скратат трошоците

која постои во секоја фаза од производство.

Од цената на трудот, до цената на

материјалите, амбалажата итн.

Оваа конкурентна стратегија, се разбира,

постои со цел јавноста да ги купува нивните

наместо производите на конкурентниот производител

...кој го прави потполно истото

за да ги направи своите производи конкурентни и достапни.

Постојаната расипничка последица на системот

може да се нарече: Вградена излишност.

Сепак, ова е само дел од поголем проблем:

Основното управувачко начело на пазарната економија

кое нема да го најдете во никој учебник, патем речено -

е следното:

„Не смее да се дозволи ниеден производ да има животен век

подолг од тој кој е потребен

за да продолжи цикличната потрошувачка“.

Со други зборови, од критична важност е нештата да се расипуваат,

кршат и истекуваат во одреден период.

Ова се нарекува - „Планирана излишност“.

Планираната излишност е 'рбетот на маркетинг

стратегиите за секоја корпорација производител која постои.

Ретко која од нив, се разбира,

отворено ќе ја признае ваквата стратегија,

ќе се обидат да ја прикријат под маската на

феноменот на Вградената излишност за кој зборувавме погоре,

притоа игнорирајќи, дури и потиснувајќи ги

новите технолошки пронајдоци

со кои може да се создадат поодржливи, издржливи стоки.

Значи, не е доволно деструктивно

што во системот е вродено да не смее да дозволи да се

произведуваат најтрајните и ефикасни стоки,

Планираната излишност намерно

признава дека колку подолго работи одредена стока

толку е полоша за одржување на цикличната потрошувачка,

а со тоа и самиот пазарен систем.

Со други зборови, одржливоста на производите

е всушност обратно пропорционална од економскиот раст

и заради тоа постои директен, засилен поттик

да се осигура кус животен век

за било која произведена стока.

И, во суштина, системот не може да работи на друг начин.

Еден поглед врз морето од депонии кои се шират низ

светот ја покажува реалноста на излишноста.

Сега постојат милијарди евтино направени мобилни телефони

компјутери и други технологии,

секоја од нив полна со скапоцени материјали, тешки за откопување,

како што е златото, колтанот, бакарот ...

кои сега скапуваат во огромни купови

обично заради дефект или застареност

на малите делови кои, во конзервативно општество

веројатно би можеле да се поправат или ажурираат

со што би им се продолжил рокот на траење.

За жал, колку и да се чини како ефикасно

во нашата физичка реалност, живеењето

на ограничена планета со ограничени ресурси,

е особено неефикасно, во поглед на пазарот.

Да се стави во една фраза:

"Ефикасноста, одржливоста, и

зачувувањето се непријатели на нашиот економски систем ".

Исто така, не само физичките стоки треба да бидат постојано

произведувани и репродуцирани

без оглед на нивното влијание врз животната средина

индустријата на услужни дејности работи со истата логика.

Факт е дека не постои парична корист

во решавањето на проблемите

кои тековно се опслужуваат.

На крајот на краиштата

последната работа која медицинскиот естаблишмент навистина ја сака

е лекување на болестите како што е ракот

што би елиминирало безброј работни места и трилиони во приходи.

А бидејќи сме на темата...

Криминалот и тероризмот во овој систем се добри!

Па, барем од економска гледна точка...

бидејки ја вработуваат полицијата,

генерирајќи стоки поврзани за безбедноста со висока вредност,

а да не ја споменувам вредноста на затворите

кои се во приватна сопственост - за профит.

А што е со војната?

Воената индустрија во Америка е огромен двигател на БДП

- една од најпрофитабилните индустрии -

произведувајќи оружје за убивање и уништување.

Омилената игра на оваа индустрија е да ги дига нештата во воздух

а потоа да оди да ги гради повторно, за профит.

Го видовме ова со ненадејните договори од билиони долари

направени од војната во Ирак.

Во крајна линија, општествено негативните

атрибути на општеството

станаа позитивно наградени потфати за индустријата

и било кој интерес за решавање на проблемите

или за одржливоста и зачувувањето на животната средина

е суштински спротивен на економската одржливост.

Токму поради тоа

секој пат кога ќе видите дека се покачува БДП на некоја земја

сведочите пораст на потребата,

без разлика дали е вистинска или измислена,

и по дефиниција, потребата во својот корен има неефикасност.

Оттука, зголемената потреба значи и зголемена неефикасност.

[Нарушување на системот на вредности]

Американскиот сон се заснова на

на неконтролирана потрошувачка.

Се базира на фактот дека

популарните медиуми,

а особено комерцијаното рекламирање

- сите корпорации на кои им е потребен овој безграничен раст -

не имаат убедено или им ги имаат испрано мозоците

на мнозинството луѓе во Америка и светот

дека мораме да имаме одреден број на материјални добра

како и опција за здобивање со бесконечно многу повеќе

материјални добра, за да бидеме среќни.

Тоа, едноставно, не е вистина.

Тогаш зошто луѓето продолжуваат да купуваат на овој начин

кој е ултимативно еко - геноциден.

во својот кумулативен системски ефект?

Тоа е само класично и оперативно условување.

Едноставно имате влезови на условување во организмот

и имате излези на посакуваните однесувања

или цели.

И ги имаат сите технолошки ресурси

и имаат само добри зборови за тоа како

влегуваат во мозоците на децата

и она што го слушаат веќе ги прави

условени на брендот.

Тогаш ви станува јасно зошто

луѓето се такви будали.

Тие биле учени да бидат будали.

Тоа е нарушување на системот на вредност.

Знаете, ако некаде има сведоштво за пластичноста

на човечкиот мозок.

Ако некаде има доказ за тоа колку лесно се оформува

човековата мисла и колку лесно

можат да бидат водени и условувани луѓето

на основа на стимулите од нивната средина

и што тие засилуваат:

тогаш светот на комерцијалното рекламирање е доказот.

Ти треба да стоиш со стравопочит

пред степенот на перење мозок

пред тие програмирани роботи познати како „потрошувачи“

талкаат наоколу

само за да влезат во продавница и потрошат, на пример

4000 долари за ташна

која најверојатно чини 10 долари за да се изработи

во работилница некаде преку море.

Само за статусот кој брендот наводно

го претставува во културата.

Или можеби древните традиции во заедниците,

кои ја зголемуваат довербата и кохезијата во општеството -

а кои се сега киднапирани од страна на присвојувачките

материјални вредности при што ние сега годишно

разменуваме непотребни глупости неколку пати.

Можеби ќе се запрашаме зошто толку луѓе денеска имаат

силна потреба да купуваат и присвојуваат

кога е јасно дека се условени од детство

да очекуваат материјални добра

како знак на нивниот статус кај пријателите и семејството.

Фактот е дека темелите на кое било општество

се вредностите што го подржуваат неговото функционирање

и нашето општество, какво што е

може само да функционира ако нашите вредности ја поддржуваат

очигледната потрошувачка која е

потребна за да продолжи пазарниот систем.

Пред 75 години потрошувачката во Америка

и поголемиот дел на Западниот свет била половина

од тоа што гледаме денес, по човек.

Новата потрошувачка култура на денешницата

била произведена и наметната

поради многу реалната потреба за поголем

и поголем степен на потрошувачка.

Тоа е причината зошто повеќето од корпорациите сега трошат

повеќе пари на рекламирање, отколку на вистинскиот процес

на создавање на самиот производ.

Тие напорно работат да создадат лажна потреба за вие да ја исполните.

И тоа функционира.

[„Економистите“]

Знаете, економистите всушност воопшто не се економисти.

Тие се пропагатори на парична вредност

и ќе откриете дека сите нивни

модели се сведуваат на симболички

размени што се верни на профитот

од една страна или обострано или било како

но тие се целосно одвоени од вистинскиот

постоечки свет на репродукција.

Во Охајо, еден стар човек не ја платил сметката за струја

можеби го знаете овој случај,

и компанијата за електродистрибуција му ја исклучила струјата и тој умрел.

Причината зошто ја исклучиле е

поради тоа што не би било профитабилно

за нив да ја остават уклучена затоа што тој не ја платил сметката.

Дали верувате дека тоа било правилно?

Одговорноста навистина не е во

компанијата за електродистрибуција за исклучувањето

туку на соседите и пријателите на овој човек

и колегите

кои не биле доволно добротворни

да му овозможат, како индивидуа

да ја плати сметката за струја.

ХММММММ...

Дали добро слушнав?

Дали тој штотуку рече дека смртта на човек

предизвикана од немање пари

била одговорност на...

други луѓе...

или последица на добротворноста?

Па ако е така, претпоставувам ќе ни треба

едно чудо информативни реклами, мали мизерни

касички за донации во маркети

и еден куп тегли од туршија

за милијардата луѓе кои гладуваат до смрт

на оваа планета...

поради самиот систем што Милтон Фридман го промовира.

Дали ќе се занимавате со филозофиите на

Милтон Фридман, Ф.А. Хајек,

Џон Мајнард Кејнс, Лудвиг вон Мисес

или кој било друг голем пазарен економист

основата на размислувањето

ретко оди подалеку од паричната секвенца.

Тоа е како религија.

Анализа на потрошувачката, стабилизирачки политики

трошење на дефицит, агрегатна побарувачка...

постојат како бескраен, авто-референцијален,

авто-рационализиран дискурзивен круг,

каде универзалните човечки потреби, природните ресурси

и секоја форма на физички живот кој поддржува ефикасност

се исклучени од почеток

и заменети со единственото уверување дека луѓето

барајќи надмоќ едни над други само за пари

мотивирани од нивниот сопствен, тесен личен интерес

магично ќе создадат одржливо, здраво, балансирано општество.

Не постои животна координата во целата оваа теорија

во целата доктрина.

Што прават тие?

Тоа што тие го прават е следење на текот на парите.

Тоа е се, следење на текот на парите

претпоставувајќи дека тоа е она што е важно.

Прво: Не постојат животни координати...

...нема животни координати!

Второ: Сите претставници се

себе-максимизирачки трагачи по погодности.

Поточно, не мислат на ништо друго освен на самите себе

и што повеќе да приграбат за себе.

Тоа е главната идеја на рационалноста:

себе-максимизирачки избор,

а едниственото нешто што ги интересира во себе-максимизирањето

се или парите или стоките.

Добро, каде се социјалните односи?

Ги нема, освен во размената за себе-максимизирање.

Каде се нашите природни ресурси?

Ги нема, освен да бидат експлоатирани.

Каде е семејството кое што можеше да опстане?

Го нема. Треба да имаат

пари за да можат да платат за било што.

Добро, нели би требало една економија

некаде да се справи со потребите на луѓето?

Нели е тоа основниот проблем?

Ох, „потреба“ го нема дури ни во вашиот вокабулар.

Го разложувате на „посакувања“...

а што е тоа посакување? Тоа значи

побарување на пари кои сакаат да купуваат.

Но, ако таа побарувачка на пари која сака да купува

таа нема никаква врска со потребата

бидејќи човекот може да нема побарувачка на пари,

а очајно да има потреба од, да речеме, вода.

Или, можеби побарувачката на пари посакува златна тоалетна школка.

Па, каде не води сето ова?

Кон златната тоалетна школка.

И вие го нарекувате ова економија?

Навистина, ако размислите за тоа,

ова мора да е најбизарната

измама во историјата на човековата мисла.

[Монетарен Систем]

Досега се фокусиравме на пазарниот систем.

Но овој систем е всушност само

половина од глобалната економска парадигма.

Другата половина е „Монетарниот систем“.

Додека пазарниот систем се однесува на интеракцијата на луѓето

кои работат за профит ширум спектарот на трудот

производството и дистрибуцијата,

Монетарниот систем е во својата основа е збир на политики

одредени од финансиските институции

кои ги создаваат условите за

пазарниот систем, меѓу другите нешта.

Вклучува термини за кои често слушаме

како каматни стапки, кредити, долгови, снабдување со пари

инфлација и така натаму.

И додека можеби сакате да си ја искубете косата слушајќи ги

глупостите кои ги брборат монетарните економисти:

„Скромните превентивни мерки, можат да ја избегнат потребата

за подрастични мерки во иднината.“

природата и ефектот од овој

систем се всушност многу едноставни:

Нашата економија има...

или глобалната економија има

три основни нешта што ја управуваат.

Едната е банкарството со фракционални резерви,

или банките кои печатат пари од ништо.

Тоа е исто така засновано на насобрана камата.

Кога позајмувате пари, мора да вратите повеќе

од она што сте го позајмиле, што значи дека вие, всушност

создавате пари од ништо

што, повторно, мора да биде опслужено со создавање уште повеќе пари.

Ние живееме во бесконечна парадигма на раст.

Економската парадигма во која живееме денес е Понзиева шема.

Ништо не расте вечно.

Не е возможно.

Како што напиша истакнатиот психолог Џејмс Хилман

„Единственото нешто кое расте во човековото тело после

одредена возраст е рак.“

Не е само количината на пари онаа која мора да продолжи да расте

туку и бројот на потрошувачи.

Потрошувачите да позајмуваат пари со одредена камата

за да создадат повеќе пари и очигледно, тоа не е возможно

на ограничена планета.

Луѓето се во основа средства за само да се создаваат пари

кои мораат да создаваат повеќе пари

за да не се распадне целата работа

што е она што се случува во моментов.

Навистина, има само две работи што секој треба да ги знае

за монетарниот систем:

1: Сите пари се создадени од долг.

Парите се циркулирачки долг,

било дали е материјализиран од државни обврзници

договори за станбени кредити или кредитни картички.

Со други зборови, ако целиот неподмирен долг

би се исплатил во моментов

нема да има ни еден долар во циркулација.

И 2: Каматата се наплатува на скоро сите направени кредити

и парите потребни да се врати таа камата

не постојат во залихата на пари во моментов.

Само основата е создадена од заемот

и основата е залихата на пари.

Значи, ако целиот овој долг би се исплатил во моментов

не само што нема да остане ниту еден долар да кружи

би имало огромна сума на долг

која е буквално невозможно да се исплати, бидејќи не постои.

Последицата од сето ова е дека две работи се неизбежни:

Инфлација

и Банкрот.

Во поглед на инфлацијата, ова може да се гледа како историски тренд

во скоро секоја денешна земја

и лесно врзан со неговата причина

која е постојано зголемување на залихата на пари

која е потребна

да се покријат каматните трошоци и да се одржува системот.

А што се однесува на банкротирањето

тоа доаѓа во форма на колапс на долгови.

Овој колапс неизбежно ќе се случи со личност,

компанија или земја

и типично се случува кога каматните трошоци

е невозможно да се исплатат.

Но има и светла страна на се ова...

барем од гледна точка на пазарниот систем.

Бидејќи долгот создава притисок.

Долгот создава робови за плата.

Човек во долгови поверојатно би прифатил ниска плата

отколку човек што не е

станувајќи евтина стока

значи одлично е за корпорациите да имаат група луѓе

кои немаат финансиска поткрепеност.

Но, таа иста идеја важи и за цели држави...

Светската банка и Меѓународниот Монетарен Фонд

кои најчесто служат како посредници за

транснационални корпоративни интереси

даваат огромни кредити на проблематични земји

со многу високи каматни стапки

и потоа, штом еднаш земјите влезат

длабоко во бездната и не можат да платат,

се применуваат сурови мерки

корпорациите ненадејно се појавуваат,

основаат експлоататорски компании и ги земаат нивните природни ресурси.

Е тоа e ефикасностa на пазарот.

Но, тоа не е се:

гледате, тука е тој единствен

хибрид од монетарниот и пазарниот систем

наречен берза на хартии од вредност

во кој наместо да произведуваат нешто реално

тие само купуваат и продаваат пари.

Знаете што прават кога доаѓа до долг?

Токму така - тргуваат со него.

Тие всушност купуваат и продаваат долг за профит.

Од размени на неплатени кредити

и колатерални должнички обврски за потрошувачки долгови

до сложени дериватни шеми кои се користат

да се камуфлира долгот на цели држави

како што е тајниот договор меѓу

инвестициската банка Goldman Sachs и Грција

што речиси ја уништи целата Европска економија.

Па кога зборуваме за берзата и Вол Стрит

имаме сосема ново ниво на лудило

изведена од Паричната секвенца на вредност.

Се што треба да знаете за пазарите

беше напишано во воведната статија на Wall Street Journal

пред неколку години

и беше наречено "Предавања од инвеститорот со оштетен мозок"

И во ова издание, тие објаснуваат зошто

луѓето со благо мозочно пореметување

се подобри инвеститори

од луѓето со нормална мозочна функционалност.

Зошто? Бидејќи луѓето со

благо пореметување немаат сочуство.

И тоа е клучот. Ако немате сочуство

поминувате одлично како инвеститор

и така Вол Стрит подржува луѓе кои немаат сочуство.

Да се биде таму и да се носат одлуки

и да се тргува, тие немаат грижа на совест

и не размислуваат кој е ефектот на тоа што го прават

врз останатите луѓе.

Затоа ги одгледуваат овие роботи.

Овие луѓе кои немаат душа

и бидејќи веќе не сакаат ни да ги плаќаат овие луѓе -

сега прават роботи - вистински роботи -

вистински алгоритмички трговци.

Goldman Sachs и скандалот со тргување со висока фрекфенција:

тие поставиле компјутер до Њујоршката берза.

Овој компјутер, овој ’ко-лоциран’ компјутер, како што го нарекуваат:

ги претркува сите тргувања на берзата и

на берзата и дава големи нарачки

на начин што „дере“

ситни парички од размената.

Тоа е како да цицаат пари по цел ден.

Минатата година цел квартал,

30 или 60 дена беа без ни еден лош ден

и правеа милиони долари секој еден ден?

Тоа е статистички невозможно!

Кога јас работев на Вол Стрит, работите одеа

со тоа што сите даваа поткуп погоре.

Брокерите ги поткупуваат менаџерите

менаџерите ги поткупуваат менаџерите за регионални продажби.

Менаџерите за регионални продажби

ги поткупуваат националните.

Тоа е премолчан договор.

На Божиќ, кој го добива најголемиот бонус со просечна

брокерска работа? Службеникот за усогласеност.

Службеникот за усогласеност седи таму цел ден;

тој би требало да се осигура дека вие

нема да прекршите некое од основните правила

и дека сте во "соглaсност" со законот.

Се разбира, да, до мерката кога

можете да го поткупите службеникот,

да, тaка е, ти си во согласност со законот!

Па, како измамата стана систем?

Тоа веќе не е нуспроизвод.

Тоа е системот.

Како во онаа стара шега на Вуди Ален. Тој вели:

„Докторe, брат ми мисли дека е кокошка“.

А докторот вели „Напиј се апче

и тоа би требало да го реши проблемот“.

И тој вели, „Не докторе. Вие не разбирате

нам ни требаат јајцата".

Во ред?

Така, трговијата со лажни побарувања напред-назад

меѓу банките

за да соберат провизии,

за да соберат бонуси,

стана погонот за производство на БДП

за пораст на екомонијата на САД

иако тие во основа тргуваат со лажни побарувања

за кои апсолутно нема никаква надеж дека некогаш ќе се платат.

Тие обработуваат, генерираат и ре-осигуруваат воздух.

Ако напишам 20 милијарди долари на салфетка

и ја продадам на J.P. Morgan, а исто така и J.P. Morgan напишат

20 милијарди долари на салфетка

и ги размениме овие две салфетки на шанкот

и ако секој од нас си плати четвртина од 1% за провизија,

ќе направиме многу пари за нашите Божиќни бонуси.

Секој од нас во својот извештај има салфетка од 20 милијарди долари

која нема вистинска вредност, се додека

системот веќе не е во состојба да поддржува лажни

салфетки, во кој случај одиме кај владата

за да не извлече.

И заради Вол Стрит и глобалната берза

сега постојат загрижувачки 700 трилиони долари

од извонредни лажни побарувања -

познати како деривати

кои чекаат да пропаднат.

Вредност во износ 10

пати над бруто домашниот производ

на целата планета.

И додека ние ги имаме видено помагањата на

корпорациите и банките од страна на владите...

кои, секако, комично ги позајмуваат

нивните пари од банките за почеток.

Сега ние гледаме обиди финансиски да се помогнат цели земји

од страна на конгломерати на други земји

преку интернационалните банки.

Но како финансиски да спасиш планета?

Нема ниедна земја која не е преполна со долгови.

Каскадата на неплаќање на државни долгови која ја видовме

можеби е само почетокот, кога разгледуваме математички.

Само во САД се проценува

дека данокот на приход ќе треба да е покачи до 65%

по човек, само за да ја покрие каматата во блиска иднина.

Економистите сега предвидуваат дека за неколку декади

60% од земјите на планетата ќе бидат банкротирани.

Но застанете-- да расчистиме нешто.

Светот оди кон банкрот

што по ѓаволите и да значи тоа

заради оваа идеја наречена „долг“

кој што не ни постои во физичката реалност.

Тоа е само дел од играта која ја измисливме...

а сепак благосостојбата на милијарди луѓе

сега е доведенa во прашање.

Масовни отпуштања - сиромашни квартови - забрзано осиромашување

Наметнати мерки за штедење - затворање училишта -

гладни деца... и други нивоа на семејна беда...

се заради оваа детално испланирана фикција...

Што сме ние, ебано глупави?!

Еј! Еј! Марс - друже.

Ќе даеш некој динар, а?

Порасни, мали.

Сатурн! Како иде брат?

Се сеќаваш на онаа жешка небула со која те запознав

пред некое време?

Слушај, Земјо.

Навистина сме уморни од тебе.

Се ти беше дадено и се потроши.

Имаш изобилство на ресурси и го знаеш тоа.

Ај порасни и научи се

на малку одговорност, аман.

Ја растажуваш мајка ти.

Сама си, другар.

Аха, сеедно.

[Јавно Здравје]

Сега, имајќи се во предвид...

од машината за трошење позната како пазарен систем-

до машината за долгови позната како монетарен систем-

кои ја создаваат парадигмата на монетарен-пазар

која ја дефинира глобалната економија денес...

постои една последица што ќе влијае

на целата машина:

Нееднаквост.

Без разлика дали пазарниот систем е оној кој создава природна

гравитација кон монополот и јакнење на моќта

истовремено создавајќи збирови на богати индустрии

кои се наметнуваат над другите

без оглед на намената-

како фактот дека врвните

менаџери на ограничените фондови на Вол Стрит

сега заработуваат над 300 милиони долари годишно

за придонес кон буквално ништо.

Додека научник кој бара лек за болест

обидувајќи се да му помогне на човештвото

може да направи 60.000 долари годишно ако има среќа.

Или дали монетарниот систем

кој има вградено класна поделба во неговата структура.

На пример:

Ако имам екстра 1 милион долари и ги ставам во депозит

со 4% камата -

Јас ќе направам 40,000 долари годишно.

Нема општествен придонес - нема ништо.

Сепак, ако сум личност од ниската класа и морам да земам кредити

да си купам автомобил или дом

Плаќам камата која

на крајот

ќе му исплати на милионерот со 4% депозит.

Оваа крадење од сиромашните за да им се плати на богатите

е темелен, вграден аспект на монетарниот систем.

Истиот може да биде означен како „Структурален класизам“

Се разбира, социјалното раслојување отсекогаш

историски било гледано како нефер

но очигледно било прифатено

бидејќи сега 1% од популацијата поседува 40% од земјеното богатство.

Ако ја оставиме материјалната праведност на страна,

ќе видиме дека нешто друго се случува

под површината на нееднаквоста

што предизвикува неверојатно нарушување на јавното здравје во целина.

Верувам дека луѓето често се збунети од контрастот

помеѓу материјалниот успех на нашето општество,

незапаметени нивоа на богатство,

а огромен број општествени неуспеси.

Ако ги погледнете стапките на

употреба на дрога или насилство или самонаштетување

помеѓу деца, или ментални болести

јасно е дека нешто сериозно не е во ред

со нашето општество.

Податоците кои ги опишав

едноставно ја докажуваат интуицијата која луѓето

ја имале веќе стотици години, дека нееднаквоста дели

и е општествено разорна.

Оваа интуиција е поточна отколку што некогаш замислувавме.

Нееднаквоста има многу големи психолошки

и социјални ефекти. Претпоставувам тоа има врска

со чувството на супериорност и инфериорност.

Ваквиот тип на поделба...

Или ако одиме со почитта и непочитта -

кога луѓето се чувствуваат дека се гледани од високо,

што, патем речено, е причината зошто насилството

е почесто во помалку еднаквите општества -

поводот за насилство често е начинот на кој луѓето се гледани

од високо и непочитувани.

Ако има едно начело кое би го нагласил

тоа е дека најважното начело зад

превенцијата на насилството

е „Еднаквоста“.

Најзначајниот фактор

кој влијае врз стапката на насилство

е степенот на еднаквост наспроти степенот на нееднаквост

во даденото општество.

Значи, она што го гледаме е еден вид на

целосна општествена нефункционалност.

Не е дека една или две работи ќе тргнат во погрешен правец

со зголемување на нееднаквоста,

туку се одеднаш, без разлика дали зборуваме за

криминал или здравје или ментална болест или што и да е.

Едно од навистина вознемирувачките откритија во јавното здравство

е никогаш да не си ја дозволите грешката да бидете сиромашни.

Или пак да се родите сиромашни.

Вашето здравје плаќа на безброј начини:

нешто што е познато како „здравствена социоекономска градација.“

Како што се движите надолу од највисоките слоеви

во општеството, во смисла на социоекономскиот статус,

со секој чекор надолу, здравјето е се полошо

за неизмерно многу различни болести.

Животниот век се намалува.

Степеност на смртност кај новороденчињата -

се што би можеле да набљудувате.

Затоа, огромно прашање е

зошто всушност постои оваа градација.

Еден прост и очигледен одговор е

дека, „ако сте хронично болни, нема да

бидете многу продуктивни, па според тоа

здравствените проблеми се двигател на социоекономските разлики“.

Воопшто не е тоа бидејќи -

на најпросто можно ниво

би можеле да го погледнете

социоекономскиот статус на 10 годишник,

и да предвидите нешто поврзано со неговото здравје

децении подоцна.

Толку за насоката на последиците.

Следно - „Ох, премногу е очигледно“ -

сиромашните не можат да си дозволат да одат на доктор...

се работи за пристап до здравството?

Нема никаква врска со тоа

бидејќи ги гледате истите овие градации

во земји во кои има државно здравство

и социјализирана медицина.

Во ред - следното „едноставно објаснување“

Ох -во просек- колку си посиромашен

толку е поголема веројатноста да пушиш

и да пиеш и сите животни стилови со ризични фактори .

Да, тие придонесуваат, но темелни студии покажале

дека се должни за можеби третина од променливоста.

И што остана?

Тоа што преостанува има многу врска со

со СТРЕСОТ од сиромаштија .

Колку си посиромашен, почнувајки од

лицето кое е еден долар заработувачка зад Бил Гејтс...

колку посиромашен си во оваа земја

во просек, се полошо е твоето здравје.

Ова ни кажува нешто навистина важно:

врската помеѓу здравјето и сиромаштијата

не е во тоа да бидеш сиромашен, туку да се чувствуваш сиромашно.

Се повеќе го препознаваме хроничниот стрес

како важно влијание на здравјето,

но најважните извори на стрес

се квалитетите на социјалните врски,

и ако таму има нешто

што го намалува квалитетот на социјалните врски

тоа е социоекономската поделба на општеството.

Она што науката сега го докажа

е дека, без оглед на материјалното богатство,

стресот од самото живеење во поделено општество

води кон огромен спектар на здравствени проблеми кај луѓето

и колку е поголема нееднаквоста ,толку се полоши проблемите.

Просечен животен век: подолго во поеднакви земји.

Злоупотреба на дрога: помала во поеднакви земји.

Психички болести: помалку во поеднакви земји.

Општествен капитал - значи

способноста на луѓето да си веруваат меѓу себе:

Се разбира поголем во поеднакви земји.

Образовни резултати: Повисоки во поеднакви земји.

Стапка на убиства: помала во поеднакви земји.

Криминал и стапка на затворање:

Помали во поеднакви земји.

Тоа трае и трае:

Смртност на новороденчиња, дебелина, стапка на тинејџерски бременост:

Помали во поеднакви земји.

и можеби најинтересно:

Иновација: повисока во поеднакви земји.

Што го оспорува дамнешното мислење дека конкурентско

слоевито општество е некако покреативно и инвентивно.

Уште повеќе, истражување спроведено во Обединетото Кралство

наречено WhiteHall Истражување

потврдило дека постои општествена поделба на болести

како што одите од врвот на социоекономското скалило

до дното.

На пример, откриено е дека најниските степени

од хиерархијата имала четирикратно зголемување

на смрност предизвикана од срцеви болести

споредено со највисоките степени.

А оваа шема постои, без оглед на пристапот до здравството.

Според тоа - што полоша е финансиската состојба на лицето

толку полошо ќе и нивното здравје во просек.

Овој феномен е вкоренет во нешто што може да се нарече

Психосоцијален стрес

и се наоѓа во темелите на најголемите општествени нарушувања

кои го мачат денешното општество.

Причината?

Монетарниот пазарен систем.

Не грешите:

најголемиот уништувач на екологијата...

најголемиот извор на отпад, исцрпување и загадување...

најголемиот поттикнувач на насилство-

војна - криминал - сиромаштија - злоупотреба на животни и нехуманост...

најголемиот произведувач на општествена и лична невроза...

ментални пореметувања, депресија, страв...

Да не спомнуваме, најголемиот извор на социјална парализа

што не кочи во движењето кон нови методологии

за лично здравје, глобална одржливост

и напредок на планетава-

не е некоја корумпирана влада или закон...

не е некоја одметничка корпорација или банкарски картел...

не е некој недостаток во човечката природа...

и не некоја скриена интрига што го контролира светот.

Тоа е всушност

самиот на Социо-економски систем

во неговото основа.

[Трет дел: Проектот Земја]

Да си замислиме само за момент дека имаме можност

да ја редизајнираме човечката цивилизација од нула.

Што би било, хипотетички кажано,

да откриеме целосна реплика на планетата Земја

со тоа што оваа нова планета

единствено би се разликувала од нашата моментална

по тоа што човечката еволуција на нејзе не се случила.

Еден вид отворена палета.

Без земји, без градови, без загадување, без републиканци...

само исконска, отворена животна средина.

Што би направиле тогаш?

Најпрво ни треба некаква „цел“, нели?

Сигурно е дека таа цел би била да преживееме.

И не само да преживееме, туку да го направиме тоа на еден оптимален,

здрав и просперитетен начин.

Повеќето луѓе, навистина, имаат желба да живеат

и би сакале да го прават тоа без страдање.

Поради тоа, основата на оваа цивилизација

треба да го поддржува, притоа

и одржува човечкиот живот, колку е можно повеќе -

притоа земајќи ги во предвид материјалните потреби

на сите луѓе на светот

и трудејќи се да отстранува се

што би можело да не повреди на долги патеки.

Ако сме ја сфатиле оваа цел за „Максимална одржливост“

следното прашање ни е поврзано со „методот“.

Како би пристапиле?

Па, да видиме - кога последен пат проверив

политиката беше метод за општествени оперирања на Земјата.

а што имаат да кажат доктрините на републиканците, либералите,

конзервативците или социјалистите за општествениот дизајн?

Хмммм.... ама баш ништо!

Добро, тогаш - што е со религијата?

Секако, големиот устроител зад себе некаде морал да остави некакви нацрти...

Не баш....ништо не успеав да најдам.

Добро, тогаш што ни останува?

Се чини нешто што се вика „Наука“.

Науката е уникатна по тоа што нејзините методи не бараат само идеите

предложени да бидат тестирани и пресликани....

туку се откриено со науката е исто така проверливо по природа.

Со други зборови, за разлика од религијата и политиката

науката нема его

и се што се предлага ја прифаќа можноста

евентуално да биде докажано како погрешно.

Не се држи до нешто и постојано еволуира.

Па, тоа звучи доволно природно за мене.

И така - базирано на моменталната состојба на научното знаење

во раниот 21-ви век

заедно со нашата цел за „максимална одржливост“

за човечката популација

како да се започне актуелниот процес на изградба?

Па, првото прашање би било:

Што ни треба за да преживееме?

Одговорот, се разбира, се Ресурсите на планетата.

Дали е тоа водата што ја пиеме, енергијата што ја користиме

или сировините што ги користиме за да создадеме алатки и засолништа

планетата содржи палета на ресурси -

од кои голем број се неопходни за нашиот опстанок.

Значи, во таква реалност

критично е да сфатиме што имаме и каде е тоа.

Тоа значи дека треба да спроведеме истражување.

Едноставно го лоцираме и идентификуваме секој постоечки ресурс на планетата

ние можеме, заедно со количината достапна на секоја локација

од залихите на бакар, до најдобрите локации за

ветерници за производство на енергија

до природните извори на вода за пиење

до проценка на количината на риба во океанот

до најдобрата обработлива површина за одгледување на храна и така натаму.

Но, бидејќи ние луѓето ќе ги

трошиме овие извори со текот на времето

ние тогаш сфаќаме дека не само што треба да лоцираме и идентификуваме -

ние исто така треба и да следиме.

Треба да се осигураме дека нема да ни снема ниту една од овие работи...

тоа би било лошо.

И тоа значи дека не само да ги следиме стапките на употреба

туку и стапката на регенерација на земјата исто така

како што е на пример колку време му треба

на дрвото да порасне или на изворот да се пополни.

Ова е наречено “Динамична рамнотежа“

Со други зборови, ако ги искористиме дрвата побргу одошто можат да израстат повторно

имаме сериозен проблем, затоа што е неодржливо.

Значи тогаш, како да ги следиме ресурсите

особено кога знаеме дека сите

нешта се расфрлани насекаде.

Имаме големи рудници на минерали во Африка

енергетска концентрација во Блискиот Исток

огромни можности за плиматска енергија на Атланското крајбрежје на Северна Америка

најголема количина на свежа вода во Бразил и така натаму.

Епа, уште еднаш, старата добра наука има предлози:

наречена е „Системска теорија“.

Системската теорија препознава дека самата основа на природниот свет

од човечката биологија до земјината биосфера

до гравитациската сила на самиот сончев систем

е еден огромен синергиски поврзан систем - целосно меѓусебно врзан.

Како што човечките клетки се поврзуваат да ги формираат органите

и ограните се порвзуваат да создадат тело,

и штом нашите тела не можат да живеат без земјени ресурси

како храна, воздух и вода, ние сме тесно поврзани со земјата.

И така натаму.

Значи - како што природата предлага да се земат расположливите средства

и податоците за следење и да се направи „систем“ за управување на сето.

„Глобален систем за управување со ресурси“, всушност

што води сметка за секој значаен ресурс на планетата.

Едноставно нема логичка алтернатива ако наша цел како вид

е долгорочно преживување. Треба да водиме грижа како целина.

Ако тоа го разбрабме, можеме да размислуваме за производство.

Како ги користиме сите овие нешта?

Каков ќе биде нашиот процес на производство и што ни е потребно

да разгледаме за да бидеме сигурни дека е најоптимално решение

за да се достигне највисок степен на одржливост?

Па, првото нешто на што налетуваме е фактот дека

мораме постојано да се трудиме да зачувуваме.

Ресурсите на планетава се во основа конечни.

Значи, важно е да постапуваме „стратешки“.

„Стратешко зачувување“ е клучот.

Второто нешто што го препознаваме, е дека некои ресурси

не се толку добри во споредба со својствата на други.

Всушност, некои од овие нешта, кога се користат

имаат ужасен ефект врз животната средина

што неизбежно го влошува нашето здравје.

На пример: нафтата и фосилните горива, без разлика како се користат

испуштаат некои доста деструктивни агенси во средината.

Поради тоа, клучно е да се потрудиме да ги користиме овие работи

само кога навистина неопходно - ако воопшто е.

За наша среќа,гледаме цели тони на различна соларна-ветар-плима-бранова-

топлина како и геотермални можности за произведување на енергија

за да можеме да поставиме објективна стратегија што да користиме и каде

да ги избегнеме така наречените “негативни ретроакции”

или било што кое резултира од производство или употреба

на материи кои се штетни за средината, а воедно и за нас.

Ова ќе го наречеме “Стратешка сигурност”

како пар заедно со нашето "Стратешко одржување”.

Но производствените стратегии не застануваат тука.

Ќе ни биде потребна и "Стратегија на ефикасност”

за фактичката механика на самото производство.

И тоа што го откриваме е дека има приближно

три специфични протоколи до кои мора да се придржуваме:

Еден: Секое добро кое го произведуваме мора да биде

дизајнирано да трае колку што е можно повеќе.

Нормално, колку повеќе нештата се кршат

толку повеќе ресурси ќе ни се потребни да ги заменеме

и повеќе отпадок ќе биде создаден.

Два: Кога нештата се кршат

или не се повеќе употребливи од која било причина

клучно е да ги собираме, или рециклираме колку што е тоа можно.

Значи дизајнот на производството мора да го земе ова во

предвид директно уште во најраните фази.

Три: Брзо еволуирачките технологии, како електрониката

кои се субјект на најбрзите стапки на технолошко застарување

ќе биде потребно да бидат дизајнирани да ги

предвидат и да се прилагодени за физички надградби.

Последното нешто што сакаме да го направиме е да фрлиме цел компјутерски

систем само поради тоа што има еден расипан или застарен дел.

Значи ние едноставно ги дизајнираме компонентите да бидат лесно надградливи,

дел по дел, стандардизирани и универзално заменливи

предвидени од страна на сегашниот тренд на технолошка промена.

И кога ќе сфатиме дека механизмот на „Стратегиско Зачувување“

„Стратегиска Безбедност“ и „Стратегиска Ефикасност“

се чисто технички проценувања

лишени од човечко мислење или влијание

ние едноставно ги програмираме овие постапки во компјутер

способен да ги содржи и пресметува сите релевантни променливи

и ни дозволува секогаш да дојдеме до

апсолутно најдобриот метод за одржливо производство

втемелен на сегашните сознанија.

Иако тоа може да звучи комплицирано

тоа е само усовршен пресметувач,

а да не споменуваме дека носењето одлуки

со повеќе променливи и надгледување на системите

веќе и денес се користат низ светот

за одделни потреби. Тоа е проста постапка на зголемување.

Така...

Сега, не само што имаме Систем за Управување со Ресурсите

туку и Систем за Управување со Производството,

секој од нив, лесно компјутерски автоматизиран

за да се максимизира ефикасноста, одржувањето и безбедноста.

Реалноста за информациите е таква што човечкиот мозок,

дури и на група луѓе, не можат да го следат она што треба да се следи.

Тоа мора да биде направено од компјутери и може да биде.

Ова не носи на наредното ниво: Дистрибуција.

Какви одржливи стратегии тука имаат смисла?

Значи, ако знаеме дека најкраткото

растојание помеѓу две точки е права линија

и бидејќи е потребна енергија за работат транспортните машини,

пократко транспортно растојание значи поголема ефикасност.

Да се произведуваат добра на еден континент и да се испорачуваат на друг

има смисла само ако побаруваните добра едноставно не можат

да се произведат на одредената територија.

Во спротивно, тоа е само расипничко.

Мораме да го локализираме производството за дистрибуцијата да биде едноставна,

брза и да бара помало количество енергија.

Ова ќе го наречеме „Приближувачка Стратегија"

што едноставно значи намалување на

патувањето на продуктите, колку е можно повеќе

без разлика дали се работи за сировини или крајни производи.

Секако, важно е да

знаеме кои добра ќе ги транспортираме и зошто...

Ова спаѓа под категоријата Побарувачка.

А побарувачката едноставно е она што им е треба на луѓето да бидат

здрави и да имаат висок квалитет на живот.

Спектарот на материјалните човечки потреби

се протега од основните потреби за живот

како храна, питка вода и засолниште...

до социјални и рекреативни продукти кои овозможуваат релаксација

и лично - општествено уживање -

и обата важни фактори во целосното човеково и општествено здравје.

Така - многу едноставно - правиме уште еден преглед.

Луѓето ги опишуваат своите потреби, побарувачката е

утврдена и производството започнува врз основа на таа побарувачка.

И бидејќи нивото на побарувачка на различни продукти

природно ќе варира и ќе се менува во различни области

мора да создадеме „Систем за Следење на Побарувачката / Дистрибуцијата“

за да избегнеме појава на преголеми залихи и дефицити.

Секако, оваа идеја не е нешто ново

денес се користи во секој поголем ланец на продавници

за да ги следат своите залихи.

Само што овој пат, ние следиме на глобално ниво.

Но, чекајте малку. Ние не можеме целосно да ја разбереме побарувачката

ако не ја земеме во предвид вистинската употреба на самиот производ.

Дали е логично и одржливо секој човек, да речеме,

да има едно од се направено? Без оглед на нивната употребливост?

Не. Тоа би било едноставно расипничко и непродуктивно.

Ако некој човек има потреба од некој производ, но таа потреба е околу:

45 минути на ден

би било многу поефикасно ако

тој производ биде достапен за него

но и за други кога ќе им треба.

Многумина забораваат дека не го сакаат производот

туку намената на тој производ.

Кога ќе воочиме дека самиот производ

е онолку важен колку и неговата намена

ќе видиме дека „надворешното ограничување“

или она што денес би можеле да го наречеме „сопственост“

е крајно расипничко и еколошки нелогично

во суштинска, економска смисла.

Затоа мора да развиеме стратегија наречена „Стратешки Пристап“

Ова би била основата на нашиот

„Систем за Следење на Побарувачката / Дистрибуцијата“.

кој осигурува да можеме да ги исполниме

барањата и потребите на популацијата

за пристап до се што им треба, кога и да им треба.

А што се однесува до физичка набавка на добрата,

централизирани и регионални пристапни

центри имаат смисла, во најголем дел

сместени во близина на популацијата

и човек едноставно би влегол, би го земал предметот

би го употребил и кога ќе заврши, би го вратил ако веќе не е потребен...

нешто како што денес функционира библиотека.

Всушност, овие центри би можеле да постојат не само

во заедницата на начин како што постојат денешните локални продавници,

туку би постоеле специјализирани пристапни центри во определени области

каде одредени продукти често се употребуваат

штедејќи повеќе енергија со помало повторување на транспортот.

И штом овој Систем за Следење на Побарувачката е во функција

тој е поврзан со нашиот Систем за Управување со Производството

и, секако, со нашиот Систем за Управување со Ресурсите

и со тоа создавајќи обединета динамично ажурирана

глобална економска машина за управување

која едноставно осигурува да останеме одржливи

започнувајќи со обезбедување на интегритетот на нашите конечни ресурси

продолжувајќи со осигурување дека ние ги создаваме само најдобрите

најстратешките можни добра,

додека се се дистрибуира на

најинтелигентниот и најефикасниот начин.

И единствениот резултат од овој пристап базиран на зачувување,

кој е интуитивно спротивен на многу,

е дека овој логичен, темелен

емпириски процес на зачувување и ефикасност

кој може само да дефинира вистинска човечка одржливост на планетата

веројатно би овозможил нешто досега невидено во човековата историја.

Пристап до изобилство...

не само за процент од глобалната популација...

туку за целата цивилизација.

Овој економски модел, како што беше опишан...

Овој одговорен, системски пристап за тотално

управување со ресурсите и процесите на Земјата

одново дизајниран да не прави ништо помалку,

туку да се грижи за човештвото како целина

на најефикасниот и најодржлив начин

може да се нарече:

“ЕКОНОМИЈА БАЗИРАНА НА РЕСУРСИ“.

Идејата се појави во 1970-тите од

социјалниот инженер Жак Фреско.

Тој сфатил дека тогашното општество е во судир

со природата и самото со себе - неодржливо на секое ниво

и ако работите не се сменат

ќе се уништиме себеси, на еден или на друг начин.

Дали сите овие работи за кои зборуваш, Жак...

можат да бидат изградени со она што денес го познаваме?

Или претпоставуваш... врз основа на она што денес го познаваме.

Не, сите овие работи можат да се изградат со она што го знаеме денес.

Би биле потребни 10 години за да се смени лицето на Земјата

Да се реконструира светот во втората Рајска Градина.

Изборот е во тебе.

Глупоста на трката за нуклеарно оружје...

развојот на оружјето...

обидот твоите проблеми да ги решиш политички

со избирање на оваа или онаа политичка партија...

дека цела политика е потоната во корупција.

Дозволете ми да кажам повторно:

Комунизмот, социјализмот, фашизмот... Демократите

Либералите - сакаме да проголтуваме човечки суштества.

Сите организации што веруваат во подобар живот за човекот:

нема Црнечки проблеми или Полски проблеми

или Еврејски проблеми или Грчки проблеми

или проблеми на жените - има човечки проблеми!

Не се плашам од никој ; Не работам за никој;

никој не може да ме отпушти.

Немам шеф.

Се плашам да живеам во општеството во кое живееме денес.

Нашето општество не може да се одржи со оваа неспособност.

Слободниот пазар беше супер

пред 35 години. Тогаш за последен пат беше корисен.

Сега мораме да го смениме нашиот начин на размислување или да исчезнеме.

Нашето општество ќе биде како хорор филмовите за иднината...

начинот кој не успеа

и политиката...

ќе биде дел од хорор филмот.

Па, многу луѓе денес го користат терминот 'ладна наука'

бидејќи е аналитичка,

а не ни знаат што значи аналитичка.

Науката значи: приближни претпоставки

за начинот на кој светот навистина функционира.

Значи, ја кажува вистината - она што е

Научникот не се труди да се согласува со луѓето.

Им кажуваат само кои се нивните откритија.

Мораат да ги истражат сите работи

и ако некој научник излезе со експеримент што покажува дека

одредени материјали имаат одредени карактеристики

други научници ќе мораат да го повторат

тој експеримент и да дојдат до истите заклучоци.

Дури и ако научникот претпоставува дека крилото на авионот

поради математика или пресметки

може да издржи одредена количина маса

тие сепак трупаат вреќи

да видат кога ќе се скрши и велат:

„знаеш, моите пресметки се точни или не се точни“.

Го сакам тој систем бидејќи е ослободен од влијанија

и ослободен од мислењето дека математиката може да ги реши сите проблеми.

Мора да ја тестирате и вашата математика.

Мислам дека секој систем кој може

да биде тестиран, треба да биде тестиран.

И дека сите одлучки треба да бидат донесени врз основа на истражување.

Економијата базирана на Ресурси е едноставно

научниот метод применет по општествените прашања -

пристап крајно отсутен во денешниот свет.

Општеството е технички пронајдок.

И најефикасните методи за оптимизирање на човечко здравје

физичката продукција, дистрибуцијата, градската инфраструктура и слично

лежат во полето на науката и

технологијата - не во политиката и монетарната економија.

Функционира на истиот систематски начин како, да речеме, авионот

и не постои Републикански или Либерален начин да се изгради авион.

На тој начин, самата природата е

физичкиот референт што го користиме за да ја докажеме нашата наука

и тоа е поставен систем-

кој се појавува само од нашите разбирања за него.

Всушност, тој нема врска со она што вие

субјективно мислите или верувате дека е вистина.

Наместо тоа, ви дава опција:

можете да научите и да се подредите според

природните закони и да се однесувате следствено-

создавајќи непроменливо добро здравје и одржливост...

или може да одите против течението - кон бескорисност.

Не е важно колку верувате дека можете само да

станете и да почнете да одите по ѕидот до вас

законот на гравитација нема да го дозволи тоа.

Ако не јадете - ќе умрете.

Ако не сте биле допрени како деца - ќе умрете.

Колку и да звучи остро, природата е диктатура,

а ние може или да ја слушаме и да бидеме во хармонија со неа

или да страдаме од неизбежните негативни последици.

Значи, Економијата базирана на Ресурси не е ништо повеќе

од збир докажани знаења кои го поддржуваат животот,

каде сите одлуки се носат според

оптималната одржливост на човекот и околината.

Ги зема во предвид емпириските „животни основи“

кои секое човечко суштество ги има како потреба,

повторно независно од неговата политичка или религиозна филозофија.

Нема културен релативизам во овој пристап.

Не е прашање на одредено мислење.

Човечките потреби се човечки потреби

и да се има пристап до неопходностите на животот, како чист воздух,

хранлива храна и чиста вода

заедно со една позитивно зацврстена, стабилна,

поддржувачка, ненасилна средина, ова е неопходно

за нашето ментално и физичко здравје,

нашата еволутивна кондиција

и од ова, самиот опстанок на расата.

Економијата базирана на Ресурси

би била базирана врз достапните ресурси.

Не можеш само да донесеш многу луѓе на остров

или да изградиш град за 50,000 луѓе, без да имаш пристап

до сите неопходности за живот.

Значи, кога го користам терминот „комплетен системски пристап“

зборувам да однапред извршен попис на областа

и одредување со што таа област би можела да не снабди-

не само архитектонски пристап-

не само дизајнерски пристап-

туку дизајн базиран врз сите потребни услови

за да се подобри човечкиот живот,

на ова мислам кога велам интегриран начин на размислување.

Храна, облека, засолниште, топлина, љубов -

Сите тие нешта се неопходни

и ако на луѓето им одземете било кое од нив

ќе добиете помало човечко суштество, помалку способно за функционирање.

Како што претходно посочивме, Економијата базирана на Ресурси

втемелена глобално, систематскиот пристап кон користењето, производството и дистрибуцијата

го базира врз група вистински економски механизми, или „стратегии“

кои гарантираат ефикасност и

одржливост во секоја област на економијата.

Значи, ако продолжиме со ова размислување во врска со логичкиот дизајн-

што е следно во нашата равенка?

Каде се материјализира сето ова?

Градовите.

Воскревањето на градовите е дефинирачка одлика на современата цивилизација.

Нивната улога е да ни овозможат ефикасен пристап до животните потреби

заедно со зголемената општествена поддршка и соработка на заедницата.

Како би почнале да дизајнираме идеален град?

Во кој облик треба да го направиме?

Квадратен? Трапезоиден?

Па, бидејќи ќе треба да се движиме низ ова здание

може и да направиме се‘ да ни биде на што е можно подеднаква далечина...

оттаму и кружната форма.

Што би требало да содржи овој град?

Нормално, потребна ни е населена област, област за производство на добра,

област за производство на енергија, земјоделска област.

Но, како човечки суштества, и нам ни треба грижа - затоа ја имаме културата,

природата, рекреацијата и образованието.

Па, да вклучиме и убав отворен парк,

област за забава/настани од културна природа и социјализирање

и образовни и истражувачки центри.

А бидејќи работиме со круг

се чини логично да ги ставиме овие служби во Појаси

според големината на површината која е потребна за секоја цел,

а сето тоа со лесен пристап.

Многу добро.

Сега, да се сконцентрираме на прецизирање:

Прво, треба да се обмисли суштинската

инфраструктура или утробата на градскиот организам.

Тоа би биле водата, добрата,

отпадот и каналите за пренос на енергија.

Како што имаме вода и канализација под нашите градови денес

би го прошириле овој концепт на канализирање

во споен концепт за рециклирање на ѓубрето и дистрибуција.

Веќе нема поштар или ѓубреџија.

Се е вградено. Дури и можеме да користиме

автоматизирани воздушни туби или слични технологии.

Истото важи и за транспортот.

Треба да биде вклопен и стратешки дизајниран за да ја намали,

дури и отстрани потребата од потрошувачки, сопствени автомобили.

Електрични трамваи, конвеери, трансвеери и

маглеви, кои можат да ве однесат речиси

секаде во градот, дури и горе и долу

притоа поврзувајќи ве и со други градови.

Се разбира, во случај кога е потребна кола

таа е управувана од сателит, поради безбедност и прегледност.

Всушност, оваа автоматизирана технологија работи и сега.

Автмобилските несреќи убиваат околу 1,2 милиони луѓе секоја година;

се повредуваат околу 50 милиони.

Ова е апсурдно и не мора да се случува.

Во ефикасниот градски дизајн и автоматските коли без возачи

оваа стапка на смртност може скоро да се елиминира.

Земјоделство.

Денес, преку нашите неорганизирани методи за намалување на трошоците во индустријата

со користење пестициди, премногу ѓубриво и други средства

ние успеавме да уништиме многу

од обработливата површина на оваа планета

да не го спомнеме постојаното загадување на нашите тела.

Всушност, индустриските и земјоделските хемиски токсини

сега се појавуваат во скоро секој тестиран човек, вклучувајќи ги и бебињата.

За среќа, има сјајна алтернатива -

методите кои не бараат земја, како хидропониката или аеропониката

кои имаат помала потреба од одгледување и вода,

дури до 75% од сегашниот начин на користење.

Сега храната може да биде органски одгледувана на индустриско ниво

во затворени вертикални фарми.

Во 50 катни парцели на земјиште од 4 декари -

скоро исчезнува потребата од

пестициди и јаглеводороди воглавно.

Ова е иднината на индустриско одгледување на храна.

Ефикасно, чисто и во изобилство.

Значи, напреден систем од овој вид би бил, делумно

она што го сочинува земјоделскиот појас

што ја произведува сета храна потребна за целото население на градот

без потреба за увоз на што било однадвор

што заштедува време, отпад и енергија.

И кога сме кај енергијата-

Енергетскиот појас би работел во системски пристап за

користење струја од изобилен обновлив извор

- поточно ветерна, сончева, геотермална и топлински разлики

и ако има воден потенцијал - плиматска и бранова енергија.

За да не си пречат едни на други за да се осигура

позитивeн поврат на енергетската мрежа

овие медиуми би работеле во интегриран систем

кој ќе ги напојува другите кога е потребно

додека складира вишок на енергија во големи

подземни супер-кондензатори

за да нема никаква загуба.

И не само што градот има сопствено напојување

туку и одредени згради ќе имаат самостојна енергија

и ќе произведуваат струја преку фотоволтаични бои

притисочни конвертори на конструкциите, термопарен ефект

и други сегашни но не доволно искористени технологии.

Но, се разбира, се појавува прашањето:

како овие технологии, и продукти

во глобала, првично се создаваат?

Ова нè води до Производство:

Индустрискиот појас, покрај присутството на болници и слично,

би бил централниот дел од фабричкото производство.

Целосно локализиран во поголемиот дел,

се разбира, би добивал суровини преку

глобалниот систем за управување со ресурси, штотуку дискутиран-

со побарувачката поттикната од популацијата на самиот град.

Кога станува збор за механиката на производство

мора да разговараме за нов, моќен феномен

што се појави многу бргу во човечката историја

и со силно темпо променува сè.

Се вика Механизација

или автоматизација на трудот.

Па, ако погледнете наоколу, ќе забележете дека скоро

се што користиме денеска

е изградено автоматски.

Вашите чевли, вашата облека, домашна апаратура, автомобил и така натаму...

сите се направени од машини на автоматизиран начин.

Дали можеме да кажеме дека општеството не е

под влијание на овие големи технолошки достигнувања?

Се разбира дека не.

Овие системи навистина ги одредуваат новите структури

и новите потреби и тие прават многу други нешта застарени.

Значи, се движиме нагоре во однос на развојот

и употребата на технологијата на експоненцијален начин.

Што значи, автоматизацијата дефинитивно ќе продолжи. Не можете да запрете

технологии кои едноставно имаат смисла.

Автоматизацијата на трудот преку технологијата е основа

на многу големи социјални трансформации во човечката историја.

Од земјоделската револуција и пронаоѓањето на плугот,

до индустриската револуција и пронаоѓањето на парната машина,

па се до информативната доба во кој живееме сега со

главното пронаоѓање на напредната електороника и компјутери.

И со оглед на напредните производствени методи денеска

механизацијата сега сама се развива.

Одалечувајќи се од традиционалниот метод на

монтажа на составните делови во една конфигурација -

во напреден метод на креирање

на целосни производи во еден единствен процес.

Како и повеќето инженери, jас сум фасциниран од биологијата бидејќи е

толку полна со примери на извонредни инженерски парчиња.

Она што е биологијата - е изучување на нешта кои се копираат себеси.

Најдобра дефиниција за животот која ја имаме.

Повторно како инженер, секогаш бев

заинтригиран од идејата за машини кои се копираат себеси.

Rep-Rap е три-димензионален принтер-

всушност, принтер кој го вклучувате во вашиот компјутер и

наместо да направи дво-димензионални листови хартија со шеми на нив

тој прави вистински, физички, три-димензионални објекти.

Но нема ништо ново во тоа,

3-Д принтерите постојат веќе 30 години.

Големата работа со "RepRap" е во тоа што ги копира повеќето сопствени делови.

Така што, ако имаш еден, можеш да

направиш уште еден и да му го дадеш на пријател,

како и можноста да ископираш многу корисни нешта.

Од едноставно копирање на основните куќни предмети во вашиот дом

сѐ до копирање на цела автомобилска школка со еден замав,

напредното, автоматизирано 3-Д копирање сега има

потенцијал да го преобрази речиси секое поле на производство.

Вклучувајќи го и домашното градежништво.

Контурната Изработка е

всушност технологија за произведување-

така наречено 3-Д копирање- кога директно градиш

3-Д објекти од компјутерски модел.

Употребувајќи Контурна Изработка, ќе биде возможно

да се изгради еден дом од 180 квадратни метри

во еден ден, само од машината.

Причината поради која луѓето се интересираат да го автоматизираат градежништвото

е во тоа што тоа навистина носи многу придобивки.

Како пример, изградбата е доста интензивна работа

и иако обезбедува работни места во еден сектор од општеството,

исто така има проблеми и компликации.

На пример, градежништвото е најопасната работа која постои.

Поопасна е и од рударството и од земјоделието.

Има највисок степен на смртност во скоро секоја земја.

Друг проблем е отпадот.

Еден просечен дом во Америка има 3 до 7 тони отпад.

Ова е премногу ако го погледнеме влијанието на градежништвото

знаејќи дека околу 40% од сите материјали

во светот се користат при изградба.

Значи, голема е потрошувачката на енергија и ресурси

и големо е оштетувањето на околината.

Правејќи домови со користење на чекани и клинци и дрва

имајќи ја денешната технолошка состојба, е навистина апсурдно

и ќе води кон тоа нашата работничка класа

да се гледа како манифактурата во САД.

Неодамна, имаше студија од економистот Дејвид Оутор од MIT

која вели дека нашата средна класа е исчезната

и е заменета со автоматизацијата.

Сосема искрено, механизацијата денес е производствено

поефикасна и поодржлива отколку човечката работа

во скоро секој дел од денешната економијата.

На машините не им треба одмор, паузи, осигурување, пензија

и можат да работат 24 часа на ден, секој ден.

На крај, потенцијалот и прецизноста

во однос на оние при човековата работа, се неспоредливи.

Заклучокот е: репетитивната човечка работа станува бескорисна

и непрактична низ целиот свет

и невработеноста која денес ја гледате околу вас

е главниот резултат на оваа

еволуција на ефикасноста во технологијата.

Пазарните економисти со години ја отфрлаат оваа шема во пораст

која може да се нарече „технолошка невработеност“

поради самиот факт што секогаш се појавуваат

нови сектори кои го реапсорбираат вишокот на работници.

Денес, услужниот сектор е еднинственото вистинско јадро

и моментно содржи над 80% од Американската работна сила,

процент кој е доста блиску до оние на повеќето индустриски држави.

Како и да е, овој сектор е се' позагрозен

од страна на автоматизирани киосци,

автоматизирани ресторани, па дури и автоматизирани продавници.

Економистите денес конечно го признаваат

она што со години го негираа:

технолошката невработеност не само што ја влошува

постоечката криза на човечки труд што ја гледаме низ целиот

свет како резултат на падот на глобалната економија,

туку и со продлабочувањето на рецесијата

индустријата се' побрзо се механизира.

Трикот, кој не се согледува,

е во тоа што колку побрзо се врши механизација за да се заштедат пари;

колку повеќе се заменуваат луѓето -

толку повеќе се намалува куповната моќ на потрошувачите.

Ова значи дека, додека корпорацијата

произведува се' поевтино,

се' помалку и помалку луѓе ќе имаат пари да купат било што,

без разлика колку е тоа ефтино.

Заклучокот е дека на играта „труд

за приход“ полека и' се ближи крајот.

Всушност, ако за момент ги разгледаме

работните места кои постојат денес

и кои автоматизацијата би можела веднаш да ги преземе, кога би се применила,

тогаш 75% од глобалната работна сила би можела

уште утре да се замени со механизација.

Затоа, во Економија базирана на ресурси

Нема Монетарно-Пазарен систем.

Пари нема воопшто...

Бидејќи нема потреба.

Економијата базирана на ресурси

ја препознава ефикасноста на механизацијата

и ја прифаќа заради она што го нуди.

Не се бори против неа, како што ние се бориме денес.

Зошто? Зашто е неодговорно да не се придава

важност на ефикасност и одржливост.

И со ова се навраќаме на нашиот градски систем.

Во центарот се наоѓа Централната купола

во која не само што се сместени

објектите за едукација и транспортните центри-

туку и централниот компјутер кој

управува со техничките операции на градот.

Градот е, всушност, една голема автоматизирана машина.

Има сензори во сите технички појаси

за да го следи напредувањето на архитектурата-

собирање енергија, производство, дистрибуција и слично.

Дали би имало потреба луѓето да ги надгледуваат овие

операции во случај на дефект и слично?

Најверојатно: да.

Но нивниот број би се намалувал

со време, како што напредуваат подобрувањата.

Меѓутоа, споредено со денес, би биле потребни

само околу 3% од градската популација

за оваа работа.

А ве уверувам:

дека во економски систем кој

е дизајниран да се грижи за вас

и да ја осигура вашата благосостојба

без да морате да потклекнувате на

секојдневна приватна диктатура...

Најчесто на професија која е или

технички непотребна, или општествено бесмислена,

додека често се борите со непостоечки долг

само да сврзете крај со крај...

Ви гарантирам: насекаде ќе има доброволци што ќе се грижат

да се задржи и подобри системот

кој навистина се грижи за нив.

А заедно со прашањето на „Поттик“-

се јавува и вообичаената претпоставка дека

ако нема некој надворешен притисок

за човек да „работи за живот“,

луѓето само би седеле, не би правеле ништо

и би се претвориле во дебели мрзливци.

Ова се глупости.

Работниот систем што го имаме денес

е всушност генератор на мрзеливост-

а не лек за истата.

Ако се сетиш на времето кога си бил дете-

полн со живот, заинтересиран да дознаеш нови нешта-

веројатно си создавал и проучувал...

Но како што минувало времето, системот те притискал

кон тоа како да смислиш начин за правење пари.

И од раното образование

да студираш на универзитет, те стеснуваат.

Само за да испливаш како суштество кое служи

како забец на тркалото во модел што

го дава сиот плод за висок 1%.

Научните истражувања укажуваат на тоа дека луѓето, всушност,

не ги мотивира паричната награда

кога станува збор за проникливост и создавање.

Самото создавање е награда.

Парите се јавуваат само како поттик

за повторливи, секојдневни активности-

улога за која само што покажавме дека може да се замени со машина.

Кога станува збор за иновации,

употребата на човечкиот мозок

докажува дека паричниот поттик е само пречка

која се вмешува и одвлекува од креативно размислување.

А со ова би се објаснило и зошто Никола Тесла, Браќата Рајт

и други пронаоѓачи кои дале значаен придонес

за светов во кој живееме

никогаш не покажале паричен поттик за да го сторат тоа.

Парите се всушност лажен мотив

и предизвикуваат 100 пати повеќе изобличување,

отколку придонес.

Добро утро, ученици. Ве молам за внимание.

Прво би сакал да прошетате низ училницата

и секого да го прашате што сака да биде кога ќе порасне.

Кој сака да биде прв?

Добро, може ли ти, Сара?

Кога ќе пораснам сакам да работам во Мекдоналдс како мајка ми!

Семејна традиција, а?

А ти, Линда?

Кога ќе пораснам ќе бидам

проститутка во Њујорк!

Опа! Гламурозна девојка, а?

Многу амбициозно.

А ти, Томи?

Кога ќе пораснам, јас ќе бидам

богат, елитистички бизнисмен кој работи

на Вол Стрит и профитира од

колапсот на економиите на други земји.

Проникливо...

Одлично е да се види малку мултикултурен интерес!

[Жртви на Културата]

Како што рековме претходно, Економијата базирана

на ресурси го применува Научниот метод кон општествените прашања

и тоа не ограничено само на техничка ефикасност.

Исто така, директно ги зема предвид

човечката и општествената благосостојба и она што ги нарушува.

Од каква корист е општествениот систем ако, најпосле,

не нуди среќа и мирен соживот?

Значи, важно е да се нагласи дека

со отстранување на паричниот систем

и обезбедување на потребите за живот

би се забележало глобално намалување на

криминалот за околу 95%, речиси веднаш,

зашто не би имало што да се украде, проневери, измами и слично.

95% од луѓето во затворите денес се таму

заради некое злосторство поврзано со пари или дрога,

а злоупотребата на дрога е растројство - не криминал.

Но што е со останатите 5%?

Оние навистина насилни...

За кои често се мисли дека се насилни

само заради тоа што сакаат да се насилни.

Дали се тие само „злобни“ луѓе?

Причината поради која искрено сметам дека е губење време

да се вклучувам во осуда на моралните вредности

во врска со насилството е

зашто не го продлабочува ни за трошка

нашето сфаќање ни за причините,

ни за спречувањето на насилното однесување.

Луѓето понекогаш прашуваат дали мислам дека треба да им се „прости“ на криминалците.

Мојот одговор е

„Не, не верувам во проштевање

исто како што не верувам ни во осуда.“

Само ако ние, како општество,

можеме да го заземеме истиот став кон третирањето на насилството како

проблем на јавното здравство и превентивната медицина

наместо како морално „зло“...

Само тогаш кога ќе ги промениме сопствените

ставови и претпоставки и вредности,

ќе може навистина да успееме во намалувањето на

нивото на насилство, наместо да го поттикнуваме-

а баш тоа го правиме сега.

Колку повеќе трагаш по правда, толку повеќе се повредуваш

зашто правдата не постои.

Постои што е да е тоа што е таму. Тоа е тоа.

Со други зборови, ако луѓето се условени да бидат фанатични расисти-

ако израснале во средина која се залага за тоа

зошто се обвинува личноста?

Тие се жртва на субкултурата.

Оттука, треба да им се помогне.

Поентата е дека треба да ја преизградиме средината

што произведува несоодветно однесување.

Тоа е проблемот.

А не да го затвориме човекот.

Затоа судии, адвокати-

„слобода на избор“ - таквите концепти

се опасни, зашто ви даваат погрешни информации.

Дека лицето е „лошо“... Или дека лицето е „сериски убиец“.

Сериските убијци се создаваат

исто како што војниците стануваат сериски убијци со митралез.

Стануваат машини за убивање, но никој

не ги гледа како убијци или атентатори

зашто тоа е „природно“,

Така, ги обвинуваме луѓето.

Велиме: „Па, типов беше Нацист - измачуваше Евреи“

Не, тој беше одгледан да измачува Евреи.

Штом еднаш прифатиш дека луѓето

имаат индивидуален избор и се слободни

да го направат тој избор... Слободни да прават

избор значи без некој да влијае на нив,

а тоа воопшто не го разбирам.

Се влијае на сите нас и на сите наши избори

од страна на културата, родителите

и вредностите што доминираат.

Значи, се влијае на нас и не може да имаме „слободен“ избор.

Која е најголемата земја во светов? - Вистинскиот одговор:

Не сум бил секаде во светов и не знам

доволно за различните култури за да одговорам.

Не познавам никого што би го рекол ова.

Велат дека тоа се „старите добри САД!

Најголемата земја во светов!“

Нема истражување... „Сте биле ли во Индија?“ - „Не.“

„Сте биле во Англија?“ - „Не.“

„Сте биле во Франција?“ - „Не.“

Тогаш врз која основа расудувате?

Не можат да одговорат - ви се лутат.

Велат, „Ѓавол да те земе! Што се замислуваш ти,

па ми кажуваш што да мислам?!“

Знаете... Запомнете: си имате работа со ограничени луѓе.

Тие не се одговорни за своите одговори,

тие се жртви на културата, а тоа значи дека

културата влијаела на нив.

[Четврти дел: Подем]

Кога разгледуваме Економија базирана на ресурси

се јавуваат бројни аргументи кои никнуваат...

[Еј]

[Еј! ЕЈ!]

[Почекај малку]

[Знам што е ова. Ова ти се вика Марксизам, братче]

[Сталин убил 800 милијарди заради идеи како оваа...]

[Татко ми загина на Гулаг!]

[Комунист! Фашист!]

[Ако не ти се допаѓа Америка, оди си!]

Во ред, смирете се...

[Смрт за Новиот Светски Поредок!]

[Смрт за Новиот Светски Поредок!]

И додека ирационалноста на шокираната

и збунета публиката растеше:

наеднаш нараторот доби смртоносен срцев удар.

И филмот, навидум комунистичка пропаганда, заврши.

[Внатрешна грешка]

[Почни враќање - Вратено]

Знаете, сум им го рекол тоа на такви луѓе

во ситуации во кои вреди да се размисли,

знаете, типови од Римскиот Клуб и така натаму...

И велат „Марксист!“

Што? Марксист? Од каде пак сега тоа?

Тие си имаат една икона и се држат до неа-

нивниот Свет Грал,

а, знаете, тоа е барем лесно.

Луѓето прашуваат дали сум Социјалист или Комунист или Капиталист.

Јас велам дека не сум ништо од наведеното. Зошто

мислите дека тие се единствените опции?

Сите тие политички концепти

се создадени од автори кои претпоставиле

дека живееме на планета со бесконечни ресурси.

Ниту една од тие политички философии не ни

помислува дека може да постои недостаток на било што.

Верувам дека комунизмот, социјализмот, слободниот пазар, фашизмот

се дел од општествената еволуција.

Не може да се направи џиновски чекор

од една култура до друга-

постојат системи меѓу нив.

Пред да се појави некаков „изам“, има услови за живот,

а условите за живот, како што опишав,

се - едноставно - оние услови

кои се потребни за да го вдишеме следниот здив

и во нив спаѓаат воздухот што го дишеме,

водата што ја добиваме, безбедноста која ја имаме,

достапното образование - сето

она што го делиме и користиме, и без кое

животот, во било која култура, не може да опстои.

Значи, мораме да се вратиме на Условите за живот,

а условите за живот не се некаков „изам“.

Тоа е „анализа на животните вредности“.

[Преку Бледилото]

Едноставно, се работи за историски факт

дека доминантната интелектуална култура

на кое било општество е одраз

на интересите на доминантната група во тоа општество.

Во робовладетелско општество

верувањата за човечките суштества и човечките права

и така натаму се одраз на потребите на робовладетелот.

Во општеството, пак, кое е базирано на

моќта на одредени луѓе да го контролираат и профитираат од

животот и работата на милиони други,

доминантната интелектуална култура

е одраз на потребите на доминантната група.

Значи, ако добро погледнете,

водечките идеи во психологијата и

социологијата и историјата

и политичката економија и политичките науки

во суштина се одраз на одредени елитни интереси.

А академиците кои се сомневаат премногу во тоа

обично се истуркани на страна или

се третирани како некој вид „радикали“.

Доминантните вредности на една култура

обично го поддржуваат и поттикнуваат

она што се наградува во дадената култура.

А во општество во кое успехот

и положбата се мерат со материјално богатство

- не општествен придонес -

лесно се гледа зошто состојбата на светот е таква каква што е денес.

Имаме работа со растројство во системот на вредности

- целосно оттргнат од природата -

каде приоритетот на лично и општествено здравје

се поставува зад штетноста

на вештачко богатство и неограничен пораст.

И, како вирус, ова растројство

го обзема секој аспект на владеење

- медиуми - забава - па дури и академски кругови.

А механизмите за одбрана

против се' што може да се вмеша

се вградени во неговата структура.

Следбениците на Монетарно-Пазарната религија,

Само-назначените чувари на Статус Кво состојбата

постојано трагаат по начини на избегнување секакви форми на

размислување кое би можело да се спротистави на нивните сфаќања.

Од кои најчести се: Проектираните дуалности.

Ако не си Републиканец, мора да си Демократ.

Ако не си Христијанин, можеби си Сатанист.

И ако сметаш дека општеството може значајно да се подобри,

да речеме, можеби - што знам? -

се грижиш за сите?

Тогаш си само „Утопист“

И најподмолното од сите:

ако не си за „слободен пазар“,

мора да си и против самата слобода.

Јас верувам во слободата!

Секогаш кога ќе го чуеш зборот слобода,

каде и да е изговорен, како интервенција на власта

изречена било каде, тоа - декодирано - значи:

блокирање на максимизацијата за претворање на парите

во повеќе пари за приватни поседувачи на пари.

Тоа е тоа. Цело време повторуваат:

„О, потребни се повеќе добра за луѓето“;

„О, ова е слобода против тиранија“ и така натаму.

Секогаш кога ќе го видиш, можеш да го декодираш

и мислам дека постои еднаква корелација

секојпат кога го користат.

А ова, на некој начин, може да се нарече:

Синтакса. Владина синтакса на разбирање и вредност.

Значи, управува без нивно признание,

па можат да речат: „О, не мислев така воопшто!“

Но, всушност, тоа и го прават.

Исто како што може да се зборува за граматика

и правила на граматиката кои треба да се следат

без свесно да се препознаваат...

И така, имаме таканаречена „Синтакса на владеачки вредности“

на која се' се потпира. И секојпат кога ги користат зборовите:

„интервенција на власта“; „недостиг на слобода“ или „слобода“

или „напредок“ или „развој“

сите може да се декодираат до нивното првично значење.

Се разбира, кога го слушаме зборот „слобода“

обично е во истата реченица

со нешто што се нарекува „демократија“.

Зачудувачки е тоа што луѓето денес веруваат

дека навистина имаат релевантно

влијание врз она што го прават нивните влади,

а забораваат дека самата природа на

нашиот систем нуди се' на продажба.

Единствен глас што се брои е монетарниот глас

и не е важно колку некој

активист вреви за етика и одговорност.

Во пазарниот систем, секој политичар, секој закон,

а, оттука, и секоја влада е на продажба.

Па дури и со банкарските гаранции од 20 трилиони долари

од 2007 година,

износ на пари кој би можел да ја промени,

да речеме, инфраструктурата за глобална енергија

до целосно обновливи методи,

наместо да минува низ низа институции

кои буквално не прават ништо за да му помогнат на општеството,

институции кои би можеле

уште утре да се отстранат без регрес...

Слепите убедувања дека политиката и

политичарите постојат за општо добро и натаму продолжуваат.

Вистината е дека политиката е бизнис

- во никој случај поинаков од било кој друг во пазарниот систем

и тие се грижат пред се' за својот сопствен интерес.

Јас, најискрено, ни најмалку не верувам во политичка активност

Сметам дека системот се стеснува и се шири како што сака.

Располага со ваквите промени.

Сметам дека движењето за граѓански права беше актуелизирано

од тие кои ја поседуваат земјава.

Мислам дека сфаќаат што е добро за нивното користољубие;

сфаќаат дека извесен степен на слобода изгледа привлечно

-илузија на слобода- дај им на луѓево ден за гласање еднаш годишно

за да се под илузијата на беззначаен избор.

Беззначен избор - тоа што одиме, како робови и велиме

„О, јас гласав.“ Границите за дебатирање во земјава се поставени

уште пред да почне дебатата и секој

е маргинализиран и се прави да изгледа или

како комунист, или како некој вид нелојална личност

-„чукнат“- тоа е добар збор...

И веќе се работи за „заговор“. Гледаш-тие го создаваат тоа.

Нешто за што не би требало да се размислува ни за миг:

дека моќните луѓе можеби се собираат и кројат план!

Не е можно! Ти си „чукнат“! Ти си „љубител на заговори“!

А од сите одбрамбени механизми на овој систем

има два кои постојано се јавуваат.

Првиот е идејата дека системот е „причината“

за материјалниот напредок на оваа планета.

Епа... Не.

Во основа постојат две главни причини кои

го создаваат зголемувањето на таканареченото „богатство“

и порастот на популацијата што го гледаме денес.

Прво: експоненцијалниот напредок на производната технологија;

оттука, и научната инвентивност.

И второ: пронаоѓањето на изобилство јаглеводородна енергија

-која во моментов е основа на целиот социо-економски систем.

Слободниот / капиталистички / монетарен

пазарен систем - наречете го како сакате -

не прави ништо, освен што плови на бранот на овие достигнувања

со растроен систем на поттикнување и ризичен, страшно

неурамнотежен метод на искористување и дистрибуција на овие добра.

Втора одбрана се агресивните општествени предрасуди

кои се резултат на долгогодишна пропаганда

која го гледа секој друг општествен систем

како патека до таканаречената „тиранија“

зачинета со имињата на Сталин, Мао, Хитлер...

И посмртните ѕвона кои ги предизвикале.

Сепак, колкави деспоти и да биле овие

и покрај општествените пристапи кои ги овековечиле...

Кога се работи за играта наречена смрт

- кога се работи за систематско

секојдневно масовно уништување на човечки суштества -

Ништо во историјата не се споредува со она што го имаме денес.

Гладот - барем низ целиот изминат век од нашата историја

не беше предизвикан од недостаток на храна.

Беше предизвикан од релативна сиромаштија.

Економските ресурси беа толку нерамномерно распределени

што сиромашните едноставно немаа доволно пари

за да ја купат храната која би била

достапна кога би можеле да си дозволат да ја платат.

Ова би бил пример за Структурно насилство.

Друг пример: во Африка и други области-

ќе се фокусирам посебно на Африка-

десетици милиони луѓе умираат од СИДА.

Зошто умираат?

Не зашто не знаеме како да лекуваме од СИДА.

Имаме милиони луѓе во богатите земји

кои се снаоѓаат зачудувачки добро зашто

имаат лекови кои им помагаат.

Луѓето во Африка кои умираат од СИДА

не умираат заради ХИВ вирусот...

Умираат бидејќи немаат пари за да

ги платат лековите кои би ги одржале во живот.

Ганди го согледа ова. Рече:

„Најсмртоносен облик на насилство е сиромаштијата.“

И тоа е апсолутно точно.

Сиромаштијата убива далеку повеќе луѓе отколку сите војни во историјата;

повеќе луѓе од сите убијци во историјата;

повеќе од сите самоубиства во историјата...

Не само што Структурното насилство убива повеќе луѓе

од сето насилно однесување заедно,

Структурното насилство е исто така и

главната причина за насилно однесување.

[После нафтениот зенит]

Нафтата е темелот

и насекаде присутен дел од колосалноста на цивилизацијата.

10 калории јаглеводородна енергија - нафта и природен гас - има

во секоја калорија од храната што ја јадеме во индустријализираниот свет.

Ѓубривата се направени од природен гас.

Пестицидите се направени од нафта.

Возиме машини кои работат на нафта за да посадиме - ораме -

наводнуваме - жнееме - пренесеме и спакуваме. Храната ја

пакуваме во пластика - тоа е нафта. Целата пластика е нафта.

Има 26 литри нафта во секоја автомобилска гума.

Нафтата е насекаде; сеприсутна е. Само поради нафта

има 7 милијарди луѓе или

речиси 7 милијарди луѓе сега на планетава.

Појавата на оваа ефтина и лесно достапна енергија

која, патем, соодветствува на

милијарда робови што работат до исцрпување

го промени светот толку радикално во последниот век

и популацијата се зголеми 10 пати.

Но, до 2050 резервите на нафта ќе можат да обезбедат

помалку од половина од светската популација

да продолжи со сегашниот начин на живот.

Значи, размерот на приспособување на поинаков живот е огромен .

Светот сега користи 6 барели нафта за секој барел што ќе го најде.

Пред пет години користеше 4

барели нафта за секој барел што ќе го најде.

За една година ќе се користат

8 барели нафта за секој барел што ќе биде најден.

Она што е вознемирувачко за мене е

недостигот на реален напор од владите и индустриските

лидери ширум светот да променат нешто.

Имаме, наводни, обиди да се гради за енергија од ветрот

или нешто да се направи со енергијата од приливот...

имаме обиди да ги направиме автомобилите поефикасни

но нема ништо што изгледа како

револуција - сите овие се незначителни

и мислам дека тоа е прилично застрашувачко.

А владите водени од овие економисти

кои баш и не го ценат она за што зборуваме

се обидуваат да стимулираат потрошувачка со надеж

дека ќе се врати минатото и минатиот просперитет.

Печатат уште пари без обзир на придружната штета.

Па ако економијата се подобри и

се опорави и фамозниот пораст се врати

ќе биде само краткотрајно бидејќи

во краток временски период, сметан во месеци

а не во години, повторно ќе ја стигне бариерата на средства;

ќе има уште еден шок на цените -

и подлабока рецесија. Затоа мислам

дека сме во серија магични кругови

Значи економскиот раст се зголемува - цените растат -

се се умртвува. Сега сме таму.

Тогаш повторно оживува, но сега веќе немаме можност

за производство на ефтина енергија.

Сега сме во зенитот - оттука одиме надолу во производство на нафта

Не постои начин да се испумпа повеќе и побрзо од земјата

што значи нештата замираат, цената на нафтата ќе паѓа

што се случи на почетокот на 2009, но штом има ’опоравување’

цената на нафтата повторно се враќа.

Неодамна се движеше околу 80 долари

за барел и гледаме дека дури и по оваа цена

со финансискиот и економскиот колапс

луѓето тешко можат да си ја дозволат.

Светското производство на нафта е околу 86 барели дневно во овој момент.

Во рок од десет години, имате работа со

околу 14 милиони барели дневно што треба да се заменат.

Нема ништо што може да се приближи

ни до 1% од задоволување на таа побарувачка.

Доколку не направиме нешто брзо

ќе има голем енергетски дефицит.

Мислам дека големата грешка е што не се препозна

пред една деценија потребата од заеднички напор

за да се развијат овие

одржливи форми на енергија.

Мислам дека тоа е нешто кон кое нашите внуци ќе гледаат

со неверување. ’Вие сте знаеле

дека имате работа со конечна стока...

како е можно да сте ја основале вашата економија

на нешто што ќе исчезне?’

За првпат во човечката историја

нашиот вид е соочен со исчезнувањето на основен ресурс

централен за нашиот систем на опстанок.

Поентата на целата ситуација е што

дури и со недостигот на нафтата

економскиот систем ќе го турка

својот тумороиден модел на развој...

за луѓето да купуваат повеќе автомобили на нафта

да развијат БДП и работни места...засилувајќи ја пропаста.

Дали постојат решенија со кои би се заменила

колосалната јаглеводородна економија?

Секако дека има.

Но, патот по кој треба да се остварат овие промени

нема да се оствари преку Протоколите на Пазарниот Систем

бидејќи новите решенија можат да бидат

спроведени единствено преку Механизмот на Профит.

Луѓето не инвестираат во обновливи извори на енергија

бидејќи нема пари во тоа, краткорочно и долгорочно.

А потребната посветеност за да се случи нешто такво

е можна само при тешки финансиски загуби.

Значи, нема паричен поттик и во овој систем

ако нема паричен поттик, нештата не се случуваат.

Згора на тоа, Нафтениот Зенит е

само една од видливите последици

на еколошко-социјалниот воз на распадот кој зема сила.

Другите загуби ја вклучуваат Водата за пиење

- самата основа на нашето постоење -

која моментално е во

недостаток за 2.8 милијарди луѓе

и тој недостаток е на пат да достигне 4 милијарди до 2030.

Производство на храна:

Уништувањето на обработлива земја, од која

доаѓаат 99.7% од целата храна наменета за луѓето, денес

се случува 40 пати побрзо отколку што е потребно да се обнови

и во последниве 40 години, 30 % од

обработливата земја стана непродуктивна.

Да не споменувам дека јаглеводородите се 'рбетот

на денешното земјоделство и како што се намалуваат...

ќе се намалува и залихата на храна.

А што се однесува општо на ресурсите

со сегашните трендови на потрошувачка, до 2030

ќе ни требаат 2 планети ако ја задржиме сегашната стапка.

Да не го споменувам постојаното уништување

на биодиверзитетот кој го одржува животот,

уништување кое предизвикува грчеви на истребување и

дестабилизација на животната средина на планетата.

И со сите овие опаѓања

ние имаме речиси експоненцијален раст на популацијата

при што до 2030 би можело да има преку

8 милијарди луѓе на оваа планета.

Само производството на енергија ќе треба

да се зголеми за 44 % до 2030 за да задоволи таква побарувачка.

И пак, бидејќи парите се единствениот иницијатор за делување -

дали ние треба да очекуваме дека секоја земја на

планетата ќе биде во можност да си ги дозволи

големите промени потребни да се револуционизира земјоделството,

обработката на вода, производството на енергија, и слично?

Кога глобалната пирамидна шема на долгот

полека го замира целиот свет...

Да не го споменуваме фактот дека

невработеноста која моментално ја гледаме

ќе стане вообичаеност поради

природата на технолошката невработеност.

Работните места нема да се вратат.

И конечно, широка социјална перспектива.

Од 1970 до 2010, сиромаштијата на оваа

планета се удвои благодарение на овој систем...

и со оглед на моменталната состојба -

дали навистина мислите дека ќе видиме

нешто помалку од уште удвојувања...

уште страдање и масовен глад?

[Почетокот]

Нема да има никакво опоравување.

Ова не е некоја долга депресија

од која ќе се извлечеме некој ден.

Мислам дека наредната фаза која ќе ја видиме по

наредната низа економски падови е масовни јавни немири.

Кога социјалната помош ќе престане да се исплаќа

бидејќи државата нема повеќе пари.

И кога работите ќе станат доволно лоши луѓето да изгубат доверба

во одбраните лидери, тие ќе бараат промени

доколку не се испоубиеме меѓусебно во процесот

или ја уништиме природата.

Се плашам дека може да дојдеме до точка од која нема враќање...

а тоа ме мачи до немајкаде.

Правиме се што можеме за да ја избегнеме таа состојба.

Очигледно сме на работ на голема транзиција во човечкиот живот...

Она со кое се соочуваме сега е суштинска

промена на животот каков што го знаевме во минатиот век.

Мора да постои врска помеѓу економијата и

ресурсите на оваа планета

се подразбира, ресурси како живиот свет,

состојбата на океаните и се останато.

Ова е монетарна парадигма која нема да

си оди додека не го убие и последното човечко суштество.

„In“ групата ќе направи се што може за да ја зачува моќта

и тоа е нешто што треба да го имате на ум.

Тие ќе ја употребат армијата и морнарицата и лагите...

и се останато шо можат за да ја зачуваат моќта.

Тие нема да се откажат

бидејќи не знаат за друг систем што ќе го продолжи нивниот вид.

[Во живо од Њу Јорк]

[Глобални протести ја замреа светската економија]

[Лондон - во живо]

[Кина - во живо]

[Јужна Африка - во живо]

[Шпанија -во живо]

[Русија - во живо]

[Канада - во живо]

[Саудиска Арабија - во живо]

[Стапките на криминал на Запад се зголемуваат]

[ОН објавува Глобална Вонредна Состојба]

[Глобална невработеност до 65 %]

[Стравувањата од Светска Војна продолжуваат]

[Должничката криза предизвикува недостиг на храна]

[Вратете го]

[Без известувања за насилство

продолжуваат досега невидени протести

Се чини дека нешто околу трилиони долари

систематски се повлекуваат од банкарските сметки

низ светот и за возврат...

очигледно сега се фрлени

пред светските централни банки]

[ОВА Е ТВОЈОТ СВЕТ]

[ОВА Е НАШИОТ СВЕТ]

[РЕВОЛУЦИЈАТА Е СЕГА]

[WWW.THEZEITGEISTMOVEMENT.COM]