Zeitgeist: Moving Forward - ENG MultiSub [FULL MOVIE]

Í hnignandi samfélagi, verður listin,

ef hún er sönn, líka að endurspegla hnignunina.

Og ef hún á að sinna skyldum sínum við samfélagið

verður listin að sýna að hægt er að breyta heiminum.

Og hjálpa til við að breyta honum.

-Ernst Fischer

Miklar óeirðir vegna áætlunar stjórnvalda

um að koma í veg fyrir vanskil á lánum sínum...

er að atvinnuleysi heldur áfram að aukast

og verður að halda áfram að aukast

bara vegna þess að við höfum umframbirgðir af vörum...

þetta er allt lánsfé...

sem er í eigu erlendra banka...

P-E-N-I-N-G-A-R, í formi hentugs einstaklingsláns...

...filter vindlingur sem kemur með bragðið...

45 maltlíkjör... Ert þú heit/ur?!...

eru Bandaríkin að skipuleggja sprengjuárás á Íran?...

...Ameríka fjármagnar hryðjuverkaárásir í Íran...

Sko, amma mín var yndisleg manneskja.

Hún kenndi mér að spila Matador.

Hún skildi að leikurinn gekk út á eignir.

Hún náði öllu sem hún gat og

að lokum, varð hún meistari leiksins.

Og svo sagði hún alltaf það sama við mig.

Hún horfði á mig og hún sagði:

"Seinna lærir þú að spila spilið."

Eitt sumarið spilaði ég Matador næstum því á hverjum degi, allan daginn

og það sumar, lærði ég að spila spilið.

Ég fór að skilja að eina leiðin til að vinna

er að tileinka sér græðgi, algjörlega.

Ég fór að skilja að peningar og eignir...

það er það sem gefur stigin.

Og í lok sumarsins

var ég miskunnarlausari en amma mín.

Ég var tilbúinn að beygja reglurnar ef ég þurfti, til að vinna leikinn...

og ég settist niður með henni til að spila um haustið.

Ég tók allt sem hún átti. Ég horfði á hana

afhenda síðasta dollarann sinn og hætta með algjörri uppgjöf.

Og svo kenndi hún mér eitt í viðbót.

Þá sagði hún:

"Nú fer þetta allt saman aftur í kassann.

Öll húsin og hótelin.

Allar járnbrautirnar og almenningsþjónustufyrirtækin...

Allar eignirnar og allir dásamlegu peningarnir...

Núna fer þetta allt saman aftur í kassann.

Þú áttir ekkert af þessu í raun og veru.

Þú varðst voða spenntur fyrir því í smá stund.

En þetta var til löngu áður en þú settist við spilið

og það verður hérna löngu eftir að þú ferð - leikmenn koma - leikmenn fara.

Hús og bílar...

Titlar og föt...

Meira að segja líkami þinn."

Vegna þess að staðreyndin er sú að allt sem ég gríp og neyti og hamstra

fer allt aftur í kassann og ég glata því öllu.

Svo þú verður að spyrja þig

þegar þú færð loksins hina fullkomnu stöðuhækkun

þegar þú hefur gert hin fullkomnu kaup

þegar þú kaupir hið fullkomna heimili

þegar þú hefur safnað fjárhagslegu öryggi

og klifið stiga velgengninnar

að hæsta þrepi sem hægt er að klífa...

og spennan þverr

- og hún mun þverra -

Hvað þá?

Hversu langt þarftu að ganga eftir þessum vegi

áður en þú sérð hvert hann liggur?

Vissulega skilurðu

að það verður aldrei nóg.

Svo þú verður að spyrja sjálfan þig:

Hvað skiptir máli?

Þau eru flott!

Þau eru rík!

Og þau eru spillt!

Aðalþættirnir í Bandaríkjunum eru komnir aftur!

Gentle Machine Productions kynnir

Mynd eftir Peter Joseph

Þegar ég var ungur maður

að alast upp í New York-borg

neitaði ég að heita bandaríska fánanum hollustu.

Auðvitað var ég sendur til skólastjórans.

Og hann spurði mig "Hvers vegna viltu ekki heita hollustu?

Allir gera það!"

Ég sagði, "Einu sinni trúðu allir að jörðin væri flöt

en það gerir hana ekki þannig."

Ég útskýrði að Bandaríkin skulduðu allt sem þau ættu

öðrum menningarheimum

og öðrum þjóðum

og að ég vildi frekar heita hollustu

jörðinni

og öllum á henni.

Það þarf ekki að taka það fram að það leið ekki á löngu

áður en ég hætti alveg í skólanum

og setti upp rannsóknarstofu í svefnherberginu mínu.

Þar byrjaði ég að læra um vísindi

og náttúruna.

Ég gerði mér þá grein fyrir

að alheiminum er stjórnað af lögmálum

og að manneskjan

ásamt samfélaginu sjálfu

var ekki undanþegin þessum lögmálum.

Þá kom hrunið 1929.

Sem var upphafið af því sem við köllum nú

"Kreppuna miklu."

Mér fannst erfitt að skilja af hverju milljónir manna

voru án vinnu, heimilislausar, sveltandi

meðan allar verksmiðjurnar voru þarna.

Auðlindirnar voru óbreyttar.

Það var þá sem ég gerði mér grein fyrir

að leikreglur hagkerfisins

voru ógildar í eðli sínu.

Stuttu seinna kom seinni heimsstyrjöldin

þar sem ýmsar þjóðir skiptust á

að rústa hver annarri, kerfisbundið.

Seinna reiknaði ég út að öll eyðileggingin

og eyðing auðlinda

sem að fór í þetta stríð

gætu auðveldlega séð fyrir þörfum hverrar

einustu manneskju á plánetunni.

Síðan þá hef ég horft upp á mannkynið

undirbúa sína eigin útrýmingu.

Ég hef horft upp á þegar dýrmætum, takmörkuðum auðlindum

er stöðugt sóað og þær eyðilagðar

í nafni hagnaðar og frjálsra markaða.

Ég hef horft upp á félagsleg gildi samfélagsins breytast

í auvirðilega tilgerð efnishyggjunnar

og hugsunarlausa neyslu.

Og ég hef horft upp á auðvaldið

stýra gerð stjórnmálanna

hjá samfélögum sem eiga að heita frjáls.

Ég er 94 ára gamall núna.

Og ég er hræddur um að afstaða mín

sé enn sú sama og hún var

fyrir 75 árum.

Þessi fjandi þarf að fara.

ZEITGEIST (tíðarandi)

ZEITGEIST: MOVING FORWARD (tíðarandi: höldum áfram)

Aldrei efast um að lítill hópur hugsandi

ákveðinna borgara geti breytt heiminum.

Það er reyndar það eina sem hefur gert það.

-Margaret Mead

I Hluti: Mannlegt eðli

Ef þú ert vísindamaður sem

er einhversstaðar á leiðinni heilaþveginn með spurningunni

um "eðli eða umhverfi."

Hún er að minnsta kosti á pari við spurninguna um Coke eða Pepsi,

og Grikki eða Trójumenn.

Þannig að, eðli eða umhverfi: Þetta er, nú til dags,

mjög of-einfaldað sjónarhorn

þar sem áhrifaþættir

hafa áhrif á allt frá hvernig fruma tekst á við

breytingar á orku upp í

það sem gerir okkur að því sem við erum á hinum sérstæðustu

sviðum persónuleikans.

Og menn hafa byggt sér þessa algjörlega röngu tvískiptingu

í kringum það að eðlið sé ráðandi

og undirstaðan í öllu orsakasamhengi.

Lífið er DNA og tákn táknanna

og hinn heilagi gral, sem knýr allt áfram...

Á hinum endanum er hins vegar tekinn

póll félagsvísindanna sem er:

Við erum "félagslegar lífverur"

og líffræði fjallar bara um myglusveppi.

Mannkynið er laust við líffræði

og augljóslega eru bæði sjónarhornin marklaus.

Það sem menn sjá í staðinn er

að það er eiginlega ómögulegt að skilja

hvernig líffræðin virkar

án samhengis við umhverfið.

Það er í genunum

Ein klikkaðasta hugmyndin,

sem er samt mjög útbreidd

og mögulega hættuleg, er þessi:

"Ó, þessi hegðun er í genunum."

Hvað þýðir það nú?

Það þýðir alls konar óljóst bull

fyrir þá sem þekkja nútíma líffræði, en fyrir flestum

þarna úti, þýðir það þetta:

fyrirframákveðin skoðun á lífinu;

sem á sér rætur í líffræði og erfðafræði;

að gen séu óbreytanleg;

að samasemmerki sé á milli gena og

einhvers sem er óbreytanlegt, og það sé eins gott

sóa ekki orku í að reyna að laga það:

gætum alveg eins sleppt því að nota orku samfélagsins í að reyna

að bæta það vegna þess að genin eru óhjákvæmileg og óbreytanleg...

og það er bara rangt.

Sjúkdómar

Það er almennt álit að raskanir eins og

ADHD séu erfðafræðilega forritaðar.

Að ástand eins og geðklofi sé erfðafræðilega forritað.

Sannleikurinn er hið gagnstæða.

Ekkert er forritað erfðafræðilega.

Það eru mjög sjaldgæfir sjúkdómar

örfáir

sem eru lítið þekktir meðal almennings

sem eru raunverulega ákvarðaðir erfðafræðilega.

Flóknustu sjúkdómar

gætu haft tilhneigingar sem eru að hluta erfðafræðilegar

en tilhneiging er ekki það sama og fyrirfram ákvarðaður erfðagalli.

Hin mikla leit að uppsprettu sjúkdóma í genamenginu

var dæmd til að mistakast áður en nokkrum datt hún í hug

vegna þess að fæstir sjúkdómar eru fyrirfram ákvarðaðir erfðafræðilega.

Hjartasjúkdómar, krabbamein, heilablóðfall

gigtarsjúkdómar, sjálfsónæmissjúkdómar almennt

geðsjúkdómar, fíkn...

ekkert af þessu ákvarðast erfðafræðilega.

Brjóstakrabbamein til dæmis, af hverjum 100 konum með brjóstakrabbamein,

eru aðeins sjö með brjóstakrabbameinsgen.

93 eru ekki með það

og af þeim 100 konum sem hafa genin

þá fá þær ekki allar krabbamein.

Atferli/hegðun

Gen eru ekki bara eitthvað sem lætur okkur hegða okkur

á einhvern ákveðinn hátt úr samhengi við umhverfið.

Gen veita okkur mismunandi leiðir til að bregðast við umhverfinu.

Og, í raun, lítur út fyrir að ákveðið

umhverfi í frumbernsku og uppeldisaðferðir

hafi áhrif á tjáningu gena,

kveiki reyndar og slökkvi á mismunandi genum,

og beini börnum á mismunandi brautir þroska

sem gætu hentað veröldinni sem þau þurfa að takast á við.

Tökum dæmi.

Rannsókn sem var gerð í Montreal á fórnarlömbum sjálfsmorða

kannaði krufningu á heilum þessa fólks

og það kom í ljós að ef fórnarlömb sjálfsmorða

(þetta var yfirleitt ungt fólk)

höfðu verið misnotuð í bernsku hafði misnotkunin beinlínis

valdið breytingum á genum í heilanum

sem voru ekki til staðar í heilum fólks sem hafði ekki verið misnotað.

Það eru formaukningaráhrif.

"Epi" þýðir ofan á, svo

það verða formaukningaráhrif

frá umhverfinu sem annað hvort kveikja eða slökkva á ákveðnum genum.

Á Nýja Sjálandi, var gerð rannsókn

í bæ sem kallast Dunedin

þar sem nokkur þúsund einstaklingar

voru rannsakaðir frá fæðingu fram á þrítugsaldur.

Menn komust að því að þeir gátu borið kennsl á

erfðafræðilega stökkbreytingu, óvenjulegt gen

sem hafði einhverja tengingu við

tilhneigingu til ofbeldishneigðar

en aðeins ef einstaklingurinn hafði líka

sætt alvarlegri misnotkun í æsku.

Með öðrum orðum, börn með þessi óvenjulegu gen voru

ekkert líklegri til að vera ofbeldishneigð en aðrir

og, í raun, höfðu þau lægri tíðni ofbeldis

en fólk með eðlileg gen

svo framarlega sem þau voru ekki misnotuð sem börn.

Frábært viðbótardæmi um aðferðir

þar sem gen eru ekki upphaf og endir alls.

Flott tækni þar sem hægt er

að taka ákveðið gen úr mús

og músin og afkomendur hennar munu ekki bera þetta gen.

Hægt er að "slökkva á" þessu geni.

Þannig að þarna er þetta eina gen sem stjórnar

próteini sem hefur eitthvað að gera

með nám og minni og með þessari stórkostlegu aðferð

er hægt að "slökkva" á þessu geni

og þessi mús lærir ekki eins vel.

"Ó! Erfðafræðilegur grunnur greindar!"

Það sem ekki fékk athygli í þessari tímamótarannsókn,

sem fjölmiðlar fjölluðu þó mikið um,

er að þessar erfðafræðilega sködduðu mýs

sem fengu uppeldi í meira auðgandi

og örvandi umhverfi en venjulegar mýs í búri á rannsóknarstofu

biðu engan skaða af þessari vöntun.

Þannig að, þegar einhver segir samkvæmt skilningi okkar í dag:

"ó, þessi hegðun er erfðafræðileg"

svo framarlega sem það er gild setning yfirhöfuð,

er hann að segja: það er

erfðafræðileg tilhneiging saman við það hvernig þessi

lífvera bregst við umhverfinu;

gen geta hugsanlega haft áhrif á

hversu tilbúin lífveran er að

takast á við ákveðnar áskoranir í umhverfinu.

Þetta er ekki það sem flestir hafa í huga,

án þess að ég ætli að predika neitt,

en að fylgja gömlu

útgáfunni af "Það er erfðafræðilegt!"

er ekki langt frá hugmyndum um kynbætur á mönnum

og þvílíku.

Þetta er útbreiddur miskilningur

og hann getur verið hættulegur.

Ein ástæða þess að

líffræðileg útskýring á ofbeldi...

ein ástæða þess að sú tilgáta

er mögulega hættuleg, ekki bara að hún sé misvísandi,

heldur að hún geti valdið skaða...

er vegna þess að ef menn trúa því

geta þeir auðveldlega sagt:

"Jæja, það er ekkert sem við getum gert

til þess að breyta tilhneigingunni

sem fólk hefur til að verða ofbeldishneigt;

allt sem við getum gert er að refsa því - loka það inni

eða taka það af lífi

en við þurfum ekkert að hafa áhyggjur af að breyta

félagslega umhverfinu eða félagslegum forsendum

sem hugsanlega verða til þess að fólk verði ofbeldishneigt vegna þess

að það kemur málinu ekkert við."

Rökræður um erfðafræði veita okkur þann lúxus að hunsa

gamla og nýja sagnfræðilega og félagslega þætti

og með orðum Louis Menand

sem skrifaði í New Yorker

Af miklu innsæi, skrifar hann:

"þetta er allt í genunum... útskýring á hvernig allt er

sem breytir ekki hvernig allt er.

Hvers vegna ætti nokkur að vera óhamingjusamur

eða taka þátt í andfélagslegri hegðun

þegar þessi manneskja býr í

frjálsasta og blómlegasta þjóðfélagi jarðarinnar?

Það getur ekki verið kerfið.

Það hlýtur að vera galli í manneskjunni sjálfri."

Sem er góð leið til að orða það.

Þessi erfðafræðideila er einfaldlega afsökun

sem leyfir okkur að hunsa

félagslega og efnahagslega og stjórnmálaþætti

sem, í raun, liggja að baki

flestra hegðunarvandamála.

Dæmi: Fíkn

Fíkn er venjulega

talin vera lyfjatengt viðfangsefni

en ef við skoðum hana í víðara samhengi

skilgreini ég fíkn sem hvaða hegðun

sem tengist óslökkvandi löngun

með skammvinnri fróun

og neikvæðum afleiðingum til lengri tíma

samhliða skertri stjórnun á hegðunni þannig að manneskjan

vill hætta eða lofar að gera það

en getur ekki fylgt því eftir

og þegar menn skilja það, sjá þeir að

til er margs konar fíkn

önnur en sú sem tengist lyfjum.

Það er vinnufíkn; kaupfíkn;

internetfíkn; tölvuleikjafíkn...

Það er valdafíkn. Fólk sem hefur völd en

vill meira og meira; ekkert er nokkurn tímann nóg fyrir það.

Öflun - stórfyrirtæki sem verða að eignast meira og meira.

Fíkn í olíu

eða a.m.k. í auðinn og vörurnar sem eru gerðar

aðgengilegar með olíu.

Lítum á neikvæðar afleiðingar á umhverfið.

Við erum að eyðileggja einu plánetuna sem

byggileg er vegna þessarar fíknar.

Nú, þessi fíkn hefur miklu meiri

eyðileggjandi félagslegar afleiðingar

heldur en kókaín- eða heróínneysla sjúklinga minna.

Samt sem áður er hún verðlaunuð og talin vera virðingarverð.

Stjórnandi tóbaksfyrirtækis sem sýnir meiri gróða

mun fá miklu meiri viðurkenningu.

Hann sér engar neikvæðar afleiðingar, hvorki lagalega né í öðru.

Reyndar er hann virtur stjórnarmeðlimur

annara stórfyrirtækja.

En, sjúkdómar sem tengjast tóbaksreyk

drepa 5 ½ milljón manns í heiminum á hverju ári.

Í Bandaríkjunum drepa þeir 400.000 manns á ári.

Og hvað stýrir fíkn þessa fólks? Hagnaður.

Það er með fíkn upp að því marki

að það er í raun í afneitun

á afleiðingar gjörða sinna

sem er dæmigert fyrir fíkla, þessi afneitun.

Og það er virðingarverð fíkn. Það er virðingarvert

að vera með fíkn í hagnað, sama hvað það kostar.

Þannig að, það sem er viðurkennt og það sem er virðingarvert

er mikið geðþóttafyrirbæri í samfélagi okkar

og það lítur út fyrir að eftir því sem skaðinn er meiri

er fíknin virðingarverðari.

Goðsögnin

Það er goðsögn að eiturlyf séu vanabindandi í sjálfu sér.

Í raun, er stríðið gegn eiturlyfjum byggt á

hugmyndinni um að bann við uppruna

eiturlyfja hafi áhrif á fíkn.

Með víðtækari skilningi á fíkn

sést að ekkert er ávanabindandi í sjálfu sér.

Engin efni, engin lyf eru í sjálfu sér ávanabindandi

og engin hegðun er í sjálfu sér ávanabindandi.

Margir geta farið að versla án þess að verða kaupfíklar.

Það verða ekki allir matarfíklar.

Það verða ekki allir sem drekka glas af víni áfengissjúkllingar.

Þannig að það mikilvæga er hvað gerir fólk móttækilegt

þar sem það er blanda móttækilegs einstaklings

og mögulega ávanabindandi efnis eða hegðunar

sem veldur því að fíknin nær undirtökunum.

Það er ekki lyfið sem er ávanabindandi

heldur fer það eftir móttækileika einstaklingsins

til að verða fíkill á ákveðið efni eða hegðun.

Umhverfi

Ef við viljum skilja hvað

gerir þá suma mótækilegri en aðra

verðum við að líta til lífsreynslunnar.

Gamla hugmyndin, þó hún sé gömul er

henni samt haldið fram, að fíkn sé orsökuð af genum

er vísindalega óverjandi.

Staðreyndin er að ákveðin lífsreynsla

gerir fólk móttækilegt.

Lífsreynsla sem mótar ekki bara persónuleika

manneskjunnar og sálfrænar þarfir

heldur líka heilann á ákveðinn hátt.

Og það ferli byrjar í móðurkviði.

Fósturstig

Það hefur verið sýnt fram á það, til dæmis,

að ef það er álag á mæðrum á meðgöngu

eru börnin þeirra líklegri til að hafa

eiginleika sem gera þau mótækilegri fyrir fíkn

og það er vegna þess að þroski mótast

af sálrænu og félagslegu umhverfi.

Þannig að líffræði mannsins verður fyrir miklum áhrifum frá,

og er forrituð með, lífsreynslunni sem byrjar í móðurkviði.

Umhverfið byrjar ekki við fæðingu.

Umhverfið byrjar um leið og þú hefur umhverfi.

Um leið og þú ert fóstur, ertu móttækilegur fyrir öllum

upplýsingum sem koma frá blóðrás mömmunar.

Hormónar, staða næringarefna...

Frábært tímamótadæmi um þetta er

nokkuð sem kallast Hollenski hungurveturinn.

Árið 1944, við hernám nasista í Hollandi

ákváðu þeir, margra hluta vegna,

að flytja allan matinn til Þýskalands;

og allir í Hollandi sultu í þrjá mánuði.

Tugir þúsunda sultu í hel.

Áhrif hollenska hungurvetrarins sýndu:

að líkamar fóstra á öðrum eða þriðja þriðjungi meðgöngu

"lærðu" nokkuð mjög sérstakt yfir hungurveturinn.

Í ljós kom að á öðrum og þriðja þriðjungi meðgöngu er líkaminn

að reyna að læra á umhverfið:

Hversu ógnvekjandi er þarna úti?

Hversu gjöfult? Hvað fæ ég mikið af næringarefnum

frá blóðrás mömmu?

Líkamar fóstra frá þessu tímabili

lærðu að vera alla ævi

mjög nísk á sykur og fitu

og geymdu hverja ögn af því.

Hálfri öld síðar voru þeir sem voru fóstur hollenska hungurveturinn,

að öllu öðru jöfnu,

líklegri til að hafa háan blóðþrýsting,

þjást af offitu eða efnaskiptagöllum.

Þarna er umhverfið að koma inn á mjög óvæntan hátt.

Þú getur lagt mikið álag á dýr á rannsóknarstofunni þegar þau eru þunguð

og afkvæmi þeirra verða líklegri

til að nota kókaín og áfengi þegar þau eru fullorðin.

Þú getur lagt mikið álag á mennskar mæður. Til dæmis í breskri rannsókn

á konum sem voru misnotaðar á meðgöngu

sýndi að þær höfðu meira magn

streituhormónsins cortisol í fylgjunni við fæðingu

og börnin þeirra voru líklegri til að hafa tilhneigingar

sem gerir þau útsett fyrir fíkn við 7 eða 8 ára aldur.

Þannig að streita í móðurkviði undirbýr strax

alls kyns geðræn heilsufarsvandamál.

Í ísraelskri rannsókn á börnum

sem voru fædd af mæðrum sem voru þungaðar

rétt fyrir árásina í stríðinu 1967...

Þessar konur, auðvitað, voru undir mjög miklu álagi

og afkvæmi þeirra eru með hærri tíðni geðklofa

heldur en viðmiðunarhópurinn.

Þannig að, nú bendir margt til þess að umhverfi

fyrir fæðingu hafa gríðarleg áhrif á þroska mannsins.

Frumbernska

Aðalatriðið varðandi þroska mannsins

og sérstaklega þroska heila hans

er að hann fer mikið til fram undir áhrifum frá umhverfinu

og aðallega eftir fæðingu.

Í samanburði við hest

sem getur hlaupið á fyrsta degi ævinnar

sjáum við að við erum mjög óþroskuð.

Við getum ekki safnað saman svo mikilli samhæfingu tauga

jafnvægis, vöðvastyrks, sjónskerpu

fyrr en eins og hálfs, tveggja ára gömul.

Það er vegna þess að heilaþroski hjá hestinum

fer fram í öryggi móðurkviðs

og hjá manneskjunni, verður hann að fara fram eftir fæðingu

og það tengist ákveðinni framvindu í þróun.

Þegar höfuðið stækkar, en það gerir okkur að manneskjum

framheilinn sprettur upp og það

skapar manneskjurnar, í raun.

Á sama tíma göngum við á tveimur fótum svo mjaðmagrindin þrengist

til að aðlagst því. Svo nú höfum við

þrengri mjaðmagrind, stærra höfuð.

Svo við þurfum að fæðast fyrir tímann.

Og það þýðir að þroski heilans hjá öðrum dýrum

fer fram í móðurkviði

en hjá okkur, eftir fæðingu

og mikill hluti hans undir áhrifum frá umhverfinu.

Hugtakið tauga-Darwinismi þýðir einfaldlega

að rafleiðslurnar sem fá viðeigandi inntak frá umhverfinu

munu ná hámarks þroska og þær sem gera það ekki

nái ekki hámarksþroska eða jafnvel engum.

Ef barn sem fæðist með fullkomlega eðlileg augu

er haft í dimmu herbergi í fimm ár

verður það blint það sem eftir er ævinnar.

vegna þess að sjóntaugar þurfa ljósbylgjur til að þroskast

og án þeirra munu jafnvel stærstu

taugar, sem eru til staðar og virkar við fæðingu,

rýrna og deyja og nýjar myndast ekki.

Minni

Á mikilvægan hátt mótar

reynsla í bernsku hegðun á fullorðinsárum

og jafnvel sérstaklega reynsla

snemma á ævinni sem fólk man ekki.

Það hefur komið í ljós að það er tvenns konar minni:

það er meðvitað minni sem er upprifjunarminni

það er þegar þú getur náð í staðreyndir

smáatriði, atvik, aðstæður.

En strúktúrinn í heilanum sem kallast dreki,

og umritar upprifjunarminni,

byrjar ekki að þroskast fyrr en um eins og hálfs árs aldur

og nær ekki fullum þroska fyrr en mikið seinna.

Þess vegna hefur næstum enginn

upprifjunarminni fyrir 18 mánaða aldur.

En það er önnur tegund

minnis sem kallast ómeðvitað minni

sem er, reyndar, tilfinningaminni

þar sem áhrif tilfinninga og hvernig barnið túlkar

þessa tilfinningareynslu eru hafa áhrif á heilann

í formi taugabrauta sem eru tilbúnar að örva

án þess að rifja sérstakleg upp.

Skýrt dæmi um þetta

er að ættleiddir einstaklingar hafa

gjarnan ævilanga höfnunartilfinningu.

Fólk man ekki ættleiðinguna.

Né aðskilnaðinn frá líffræðilegri móður

þar sem það er ekkert til að rifja upp með.

En tilfinningaminnið um aðskilnaðinn og höfnunina

er greypt djúpt inn í heila þeirra.

Þar með eru þau miklu líklegri

til að upplifa höfnunartilfinningu

og mikið tilfinningalegt uppnám

þegar þau upplifa að þeim sé hafnað

af öðru fólki.

Þetta á ekki eingöngu við um fólk

sem er ættleitt en það er sérlega sterkt í því

vegna þess hvernig þetta ómeðvitaða minni virkar.

Fólk sem er fíklar, samkvæmt öllum

rannsóknargögnum og minni reynslu,

sættu hörðustu fíklar eiginlega allir

alvarlegri misnotkun sem börn

eða höfðu upplifað alvarlegan tilfinningalegan missi.

Tilfinningar þeirra eða ómeðvitað minni

eru um heim sem er ekki öruggur

og ekki hjálpsamur; umönnunaraðilar sem ekki var treystandi

og sambönd sem eru ekki

nógu örugg til að opna fyrir viðkvæmni

og þar með hafa þeir tilhneigingu

til að halda sig frá

nánum samböndum;

treysta ekki umönnunaraðilum,

læknum eða öðrum sem reyna að hjálpa þeim

og sjá heiminn sem óöruggan stað, almennt...

og það er eingöngu virkni ómeðvitaðs minnis

sem stundum hefur að gera með atvik sem þeir muna ekki.

Snerting

Nýburar sem fæðast fyrir tímann eru oft í hitakössum

og tengd við ýmis konar tæki og

tól vikum saman og kannski mánuðum,

það er nú vitað að ef þessi

börn eru snert og strokið um bakið

í aðeins 10 mínútur á dag, ýtir undir heilaþroska þeirra.

Mannleg snerting er þannig nauðsynleg fyrir þroska

og staðreyndin er að nýburar sem eru aldrei haldið á deyja.

Það segir okkur hversu mikil grunnþörf

það er fyrir manneskjuna að vera tekinn í fangið.

Í samfélagi okkar er óheppileg tilhneiging

að segja foreldrum að halda ekki á börnum sínum,

ekki að taka upp grátandi börn því það gæti spillt þeim

eða til að hvetja þau til að sofa alla nóttina

þú tekur þau ekki upp...

sem er öfugt við það sem barnið þarfnast

og þessi börn fara aftur að sofa vegna þess að þau gefast upp

og það slokknar á heilum þeirra

sem leið til að verja sig gegn vanmætti þess

að vera hafnað af foreldrum sínum

en ómeðvitað minni þeirra man þannig

að heiminum er andskotans sama.

Barnæska

Mikið af þessum mun skilgreinist mjög snemma í lífinu.

Reynsla foreldranna af mótlæti,

hversu erfitt lífið er eða hversu auðvelt,

mun berast áfram til barnanna

hvort sem það er í gegnum fæðingarþunglyndi

eða foreldra sem eru skapvondir

við börnin sín eftir erfiðan dag

eða eru hreinlega of þreyttir eftir daginn...

og þetta hefur kröftug áhrif

á þroska barnsins, sem við vitum mikið um núna

en þessi næmni fyrst á ævinni er ekki þróunarmistök.

Hún á sér stað í mörgum öðrum tegundum.

Jafnvel í ungplöntum sést aðlögunarhæfni

svo þær geti lagað sig að umhverfinu

en hjá mönnum miðast aðlögunin við gæði félagslegra samskipta.

Og þess vegna, snemma í lífinu

hversu mikla næringu, hversu mikil átök, hversu mikla athygli þú færð

er bragð af því hvers konar heim þú ert að alast upp í.

Munt þú lifa í heimi þar sem

þú þarft að berjast fyrir því sem þú færð;

gæta að þér; verja þig; læra að treysta ekki öðrum? ...

eða muntu lifa í samfélagi þar sem þú getur treyst á

gagnkvæmni, samstöðu, samvinnu, þar sem samúð er mikilvæg

þar sem öryggi þitt veltur á góðum tengslum við annað fólk? ...

og það þarfnast mjög ólíkrar

tilfinningalegrar og vitsmunalegrar þróunar

og um það snýst næmni snemma á ævinni

og foreldrahlutverkið er næstum, afar ómeðvitað,

ferli til þess að bera þessa reynslu til barnanna ....

um hvers konar heimi þau eru í.

Breski barnasálfræðingurinn, DW Winnicott, sagði

að í grundvallaratriðum gæti tvennt farið úrskeðis í bernsku.

Fyrst er þegar að hlutir gerast sem að ættu ekki að gerast

og þegar að hlutir sem ættu að gerast, gerast ekki.

Í fyrri flokknum eru dramatískir atburðir, misnotkun

og reynsla af afskiptaleysi hjá

sjúklingum mínum og hjá mörgum fíklum.

Þetta ætti ekki að gerast en það gerðist.

En svo er það áhyggjulausa

samstillta, ótruflaða athyglin

frá foreldri sem öll börn þarfnast

og fá gjarnan ekki.

Þau eru ekki misnotuð. Þau eru ekki vanrækt

og þau hafa ekki orðið fyrir áfalli

en það sem á að gerast

návist tilfinningalega móttækilegs og örvandi foreldris

er bara ekki í boði fyrir þau

vegna álagsins í samfélaginu og uppeldisumhverfinu.

Sálfræðingurinn Allan Surer kallar það "nálægt afskiptaleysi"

þegar að foreldrið er líkamlega til staðar

en andlega fjarverandi.

Ég hef eytt ...

seinustu um 40 árum lífs míns

við að vinna með ofbeldisfyllsta fólki sem samfélagið framleiðir:

morðingjum, nauðgurum, og svo framvegis.

Til að reyna að skilja hvað veldur þessari ofbeldishneigð.

Ég uppgötvaði að ofbeldishneigðustu fangarnir í fangelsunum

höfðu sjálfir verið fórnarlömb

barnamisnotkunar sem var handan mælikvarða

þess sem ég nokkurntímann notað hugtakið misnotkun um.

Ég hafði ekki hugmynd um dýptina

á ódæðisverkunum sem börn í samfélaginu

verða allt of oft fyrir.

Allra ofbeldisfyllsta fólkið sem ég sá lifðu oft af

morðtilraunir oftar en ekki af höndum foreldra þeirra

eða annars fólks í félagslegu umhverfi þess

eða höfðu lifað af morð á fjölskyldumeðlimum,

sínum nánustu, af hendi annars fólks.

Búdda hélt því fram að allt ylti á öllu öðru.

Hann sagði: "Einn inniheldur marga og margir innihalda einn."

Að þú getir ekki skilið neitt burtséð frá umhverfi þess.

Laufið inniheldur sólina, himininn og jörðina, augljóslega.

Þetta hefur nú verið sýnt fram á, að sjálfsögðu

allstaðar og sérstaklega þegar kemur að þroska mannsins.

Nútímalega vísindaheitið fyrir það er

líf-sál-félagslegt eðli mannlegrar mótunar

sem segir að líffræði mannvera

velti mikið á þáttöku þeirra í

félagslega og sálfræðilega umhverfinu.

Sérstaklega er það geðlæknirinn og fræðimaðurinn

Daniel Siegel við Kaliforníuháskóla, Los Angeles, UCLA

sem hefur búið til orðasambandið "Fjölpersónuleg taugalíffræði"

sem á við að aðferðin

sem að taugakerfið okkar vinnur eftir

veltur afskaplega mikið á persónulegum samböndum.

Í fyrsta lagi við umönnunaraðila sem sinna hlutverki foreldra

og í öðru lagi með öðrum mikilvægum tengslum í lífinu

og í þriðja lagi, með öllu samfélaginu.

Svo að þú getur ekki aðskilið

taugastarfsemi mannveru

frá umhverfinu sem hún ólst upp í

og heldur áfram að vera í

og þetta gildir allt lífið.

Þetta er sérlega mikilvægt þegar menn eru

ósjálfbjarga og heilinn er í mótun

en það gildir líka hjá fullorðnum og jafnvel í lífslok.

Menning

Mannkynið hefur lifað næstum allar tegundir samfélags.

Frá mesta jafnrétti... veiði- og söfnunarsamfélögin

virðast hafa verið jafnréttismiðuð

til að mynda byggð á samnýtingu matar, gjöfum ...

Litlir hópar fólks sem lifa aðallega

á fæðuleit og smávegis veiðum

þar sem langflestir

hafa þekkst allt sitt líf

eða flestir eru umkringdir skyldfólki;

í heimi þar sem það er mikið

flæði milli ólíkra hópa;

í heimi þar sem ekki eru

miklar hugmyndir um efnislega menningu ...

svona hafa mennirnir eytt mestu af hominid-tímabilinu.

Og án undrunar, er það allt annar heimur.

Eitt af því sem fylgir í kjölfarið er mun minna ofbeldi.

Skipulagt hópofbeldi

átti sér ekki stað á þessum tíma

í mannkynssögunni og það virðist frekar skýrt.

Svo að hvar villtumst við af leið?

Ofbeldi er ekki alheimsvandamál.

Það dreifist ekki jafnt um mannkynið.

Það er gríðarlegur munur í magni ofbeldis í ólíkum samfélögum.

Til eru samfélög þar sem ofbeldi þekkist nánast ekki.

Önnur eyða sjálfum sér.

Sumir af Anabaptista trúarhópunum

eru strangtrúaðir friðarsinnar

eins og Amish-fólk, Mennonítar, Hutterítar...

meðal þessara hópa, Hutterítarnir

hafa engar heimildir um morð.

Í stórum stríðum, seinni heimsstyrjöldinni,

þar sem fólk var kvatt til herþjónustu

neituðu þeir að gegna herþjónustu.

Þeir fóru heldur í fangelsi heldur en herþjónustu.

Í Kibbutzim í Ísrael

er ofbeldistíðni svo lág að að sakamáladómstóllinn þar

sendir oft obeldismenn,

fólk sem að hefur framið glæpi,

til þess að lifa í Kibbutzim til þess

að læra hvernig á að lifa ofbeldislausu lífi ...

vegna þess að þannig lifir fólkið sem býr þar.

Við erum sem sagt afar mótuð af samfélaginu.

Samfélögin, í hinum víðari skilningi sem inniheldur guðfræðileg

frumspekileg, tungumálaáhrif, o.s.frv.

samfélögin hjálpa til við að móta hvort við teljum

lífið snúast um synd eða um fegurð;

hvort lífið eftir dauðann muni launa

hvernig að við lifðum eða hvort það skipti ekki máli.

Í víðari skilningi gætu ólík stór samfélög verið

nefnd sem einstaklingsmiðuð eða

samfélagsmiðuð og þú færð mjög ólíkt fólk

og ólíkt hugarfar og mig grunar að

því fylgi ólíkir heilar.

Bandaríkin eru eitt einstaklingsmiðaðasta samfélagið.

Með kapítalisma sem kerfi sem leyfir þér að klifra

hærra og hærra upp ímyndaðan pýramída

og færri og færri öryggisnet eru til staðar.

Það liggur í hlutarins eðli að því lagskiptara samfélag

því færri jafningja á hver einstaklingur - því færra fólk

sem hver hefur sameiginleg, gagnkvæm sambönd við -

og í staðinn hafa menn aðeins endalausa stéttskiptingu...

Heimur þar sem þú hefur fáa félaga á jafnréttisgrunni

er heimur með mun minni fórnfýsi.

Mannlegt eðli

Þá erum við komin að ómögulegu atriði,

að ná vísindalegri yfirsýn ...

á því hvert eðlið er í mannlegu eðli.

Á ákveðinu stigi

að eðli eðlis okkar ætti ekki að vera

sérstaklega takmarkað af eðli okkar.

Við finnum upp á meiri félagslegum

fjölbreytileika en nokkur önnur tegund.

Fleiri trúarkerfi, afbrigðum á fjölskylduformi

og aðferðum við uppeldi.

Hæfileikar okkar til fjölbreytni eru einstakir.

Í samfélagi sem byggt er á samkeppni

og í raun, mjög oft, á miskunnarlausri misnotkun

mannanna hvers á öðrum

á gróða af vandamálum annarra

og mjög oft eru vandamál

sköpuð í gróðavænlegum tilgangi

Ríkjandi hugmyndafræði réttlætir slíkt

með grundvallarhugmyndum um óbreytanlegt mannlegt eðli.

Svo þjóðsagan í samfélaginu er

að fólk sé í eðli sínu kappsamt

og að það sé einstaklingsmiðað og eigingjarnt.

Í raun og veru er þetta þveröfugt.

Við höfum ákveðnar þarfir.

Eina leiðin til að tala af viti um mannlegt eðli

er að viðurkenna mannlegar þarfir.

Við höfum þörf fyrir félagsskap og náin samskipti

að vera elskuð, tengjast, að vera viðurkennd

að vera séð, að vera tekið eins og við erum.

Ef þessum þörfum er mætt, þroskumst við

í ummhyggjusama einstaklinga

sem vinnur saman og sýnir öðrum samúð.

Þannig að...

andstæðan, það sem við sjáum oft í

samfélaginu er í raun afskræming á mannlegu eðli

einmitt vegna þess að svo fáir fá þörfum sínum mætt.

Það er hægt að tala um mannlegt eðli

en aðeins í samhengi við grunnþarfir mannsins

sem vakna á eðlislægan máta

eða réttara sagt, vissar mannlegar þarfir

sem geta af sér ákveðna hegðun ef þeim er sinnt

og annarra eiginleika ef þeim er ekki sinnt.

Þannig að...

þegar við gerum okkur grein fyrir að maðurinn,

sem hefur gríðarlega aðlögunarhæfileika,

sem gerir okkur kleift að lifa við ólíkar aðstæður,

er líka forritaður fyrir sérstök skilyrði úr umhverfinu

eða mannlegar þarfir

koma félagslegar nauðsynjar í ljós.

Rétt eins og líkamar okkar þarfnast næringarefna

krefst mannsheilinn vissra jákvæðra hvata úr umhverfinu

á öllum stigum þroska

á sama hátt og hann þarf vernd

gegn öðru neikvæðu áreiti.

Og ef atburðir sem eiga að gerast, gerast ekki

eða atburðir sem eiga ekki að gerast, gerast

er bersýnilegt að dyrnar geta opnast, ekki bara fyrir

fjöldann allan af geðrænum og líkamlegum kvillum

heldur líka skaðlegri mannlegri hegðun

Svo þegar við snúum okkur að samfélaginu

og skoðum stöðu mála í dag

verðum við að spyrja:

Er ástandið sem við höfum skapað í nútímasamfélagi

heilsusamlegt?

Er grundvallar félags- og efnahagskerfið

jákvætt afl

fyrir mannlega og félagslega þróun og framfarir?

Eða eru grundvallarlögmál samfélags okkar

að vinna gegn grunnþörfum okkar til þróunar

sem þarf til að skapa og viðhalda

persónulegri og félagslegri velferð?

II Hluti: Félagsleg meinafræði

Menn gætu spurt hvar þetta byrjaði?

Það sem við sjáum í dag... er eiginlega heimur

sem er að hruni kominn.

Markaðurinn

Þetta hófst með John Locke.

John Locke kynnti einkaeignina til sögunnar.

Hann setti þrjú skilyrði fyrir réttlátum eignarrétti.

Þessi þrjú skilyrði eru:

Það verður að vera nóg eftir handa öðrum

og ekkert má fara til spillis

og þú verður, fyrst og fremst, að vinna sjálfur.

Þetta virkar réttlátt - Þú leggur til þitt vinnuframlag

og þá áttu rétt á vörunum sem eru framleiddar

svo framarlega sem nóg er eftir handa öðrum

og ekkert fer til spillis

og þú leyfir engu að vera sóað, þá er það í lagi

Hann ver miklum tíma í þetta og hið fræga verk hans "Ritgerð um ríkisvald"

hefur allar götur síðan verið kjarninn

í skilningi okkar á efnahag, stjórnmálum og lögfræði.

Þessi texti er enn mikið lesinn.

Jæja - eftir að hann setur þessi skilyrði

og maður er næstum farinn að hugsa hvort maður sé

fylgjandi einkaeign eða ekki

hann færir trúverðug og áhrifamikil rök

fyrir einkaeign...

Svo sleppir hann þeim!

Afnemur skilyrðin eins og ekkert sé. Með einni setningu.

Hann segir, "En með tilkomu

peninga með samþykktu verðgildi

þá breyttist það..."

og hann segir ekki beint út að þá séu öll skilyrði úr gildi

en það er það sem gerist.

Svo við höfum ekki

vörur og eignir áunnar með vinnuframlagi eiganda,

ó nei, penningar kaupa vinnuafl nú til dags.

Það er ekki lengur hugsað um

hvort það sé nóg eftir handa öðrum

það er ekki lengur hugsað hvort hve mikið fer til spillis

því hann segir að peningar séu

silfur og gull og gull skemmist ekki

og þar af leiðandi bera peningar ekki ábyrgð á sóun...

sem er út í hött. Við erum ekki að tala um peninga

og silfur, við erum að tala um hver áhrifin eru.

Hver hugsanavillan leiðir af annarri.

Alveg hreint ótrúlegar

rökvillur sem hann kemst upp með

en þær henta hagsmunum fjármagnseigenda

Svo kemur Adam Smith fram og bætir við

þessari trúarbragðahugmynd...

Locke taldi þetta kerfi Guðs vilja,

þetta væri réttur Guðs

og nú kemur þetta líka frá Smith

sem segir: "Þetta er ekki aðeins frá Guði..."

hann segir það reyndar ekki orðrétt,

en heimspekilega séð er það inntakið,

hann segir: "Þetta er ekki bara spurning um einkaeign"

Nú er það "fyrirfram ákveðið" - Sjálfsagt!

Og að fjárfestar kaupi vinnuafl - Sjálfsagt!

Það eru engin takmörk fyrir því hve mikið vinnuafl þeir geta keypt

hve mikið þeir græða, hve mikinn ójöfnuð það skapar.

Það er allt sjálfsagt núna.

Hann kemur fram og stóra hugmyndin hans er,

og aftur, þetta er í smáa letrinu, rétt svo minnst á það...

Þegar fólk býður vörur til sölu - framboð

og annað fólk kaupir þær- eftirspurnin og svo framvegis

Hvernig verður framboðið jafnt eftirspurn

eða eftirspurn jöfn framboði?

Hvernig myndast jafnvægi?

Þetta er ein grundvallarhugmynda í hagfræði

hvernig nær þetta jafnvægi?

Og hann segir: "Það er "hin ósýnilega hönd markaðarins"

sem kemur þeim í jafnvægi."

Þá höfum við "Guð sem fylgist með."

Hann gefur ekki bara rétt til eigna

og allt það bolmagn og náttúruleg réttindi

samkvæmt því sem Locke sagði

erum við með kerfið sjálft sem "Guð."

Smith segir meira að segja, þegar hann talar

og það verður að lesa alla

Auðlegð þjóðanna til að finna þessa tilvitnun.

Hann segir "skorturinn á lífsviðurværi

takmarkarkar fjölgun hinna fátæku

og náttúran getur ekki tekist á við það

nema með að útrýma börnum þeirra."

Svo hann sá fyrir þróunarkenninguna á versta veg...

Þetta er langt á undan Darwin.

Og kallaði þetta "kynstofn verkamanna."

Svo kynstofnahyggja var byggð inn í kerfið

sem fól í sér skeytingarleysi gagnvart lífi og drápi á

ótalmörgum börnum

og hann hugsaði: "Það er hin ósýnilega hönd sem lætur framboð

mæta eftirspurn og eftirspurn mæta framboði."

Sjáiði hve vitur "Guð" er?

Svo við sjáum hvernig varasöm

lífsskemmandi, umhverfisspillandi fyrirbæri

sem eru í gangi núna áttu sér að vissu leyti

upprunalegt "hugsanagen" í Smith líka.

Þegar við lítum á hina upprunalegu hugmynd

um hinn svokallaða frjálsa markað - kapítalíska kerfi

sett fram af fyrstu hagfræði-heimspekingum

á borð við Adam Smith

sjáum við að hinn upprunalegi tilgangur "markaðarins"

byggði á raunhæfum, lífsstyrkjandi verðmætum til viðskipta.

Adam Smith sá eflaust aldrei fyrir sér

að hagkvæmasti geirinn í hagkerfi Jarðar

yrði á endanum fjármálabrask

eða svonefndar fjárfestingar

þar sem fé græðist einfaldlega

með því að hreyfa við öðrum peningum

í einhverjum handahófskenndum leik sem skilar

nákvæmlega engu af sér til samfélagsins.

En hvað svo sem vakti fyrir Smith

voru dyrnar fyrir slíkt brask

skildar eftir galopnar með einni grundvallarkenningu;

Peningar eru vörur í sjálfum sér.

Í öllum efnahagskerfum nútímans,

hvaða kenningar sem lönd þykjast aðhyllast

er keppst voið að eignast peninga þeirra sjálfra vegna.

Ástæðan, sem einhverra hluta vegna var talin gild

af Adam Smith með hans trúarlegu yfirlýsingu um

"Hina Ósýnilegu Hönd,"

er að þröngsýn, eigingjörn sókn

í þessi gerviverðmæti

muni á einhvern hátt galdra fram

mannúðlega og félagslega velferð og framfarir.

Raunveruleikinn er sá að þessi peningalega hvatning

eða það sem sumir kalla "Peningalegt samhengi verðmæta"

er nú fullkomlega búin að aftengjast hinum grundvallar

"lífsgildum", sem við getum kallað

"Lífvænlegt samhengi verðmæta"

Það sem hefur gerst hérna er að það er orðinn ruglingur

í efnahagskenningum

milli þessara tveggja samhengja.

Þeir halda að peningalegt samhengi verðmæta

muni leiða til lífvænlegs samhengis verðmæta

þess vegna segja þeir að því fleiri vörur sem seljast

Ef Verg landframleiðsla eykst og svo framvegis,

muni verða meiri velmegun

og við gætum tekið verga landframleiðslu sem mælikvarða

á félagslega heilsu...

En þar liggur misskilningurinn.

Að tala um peningalegt samhengi verðmæta,

þ.e., allar kvittanir og öll innkoma sem fæst

af sölu á vörum

og því er ruglað saman við lífsgildin.

Svo að það er innbyggt í kerfið frá upphafi

algjör viðsnúningur á peningum

og lífvænlegu samhengi verðmæta.

Við erum að kljást við skipulagsranghugmyndir

sem verða sífellt hættulegri

eftir því sem peningarnir hætta að tákna framleiðslu

á nokkru.

Þetta er kerfislæg óreiða

og þessi kerfislega óreiða virðist banvæn.

- Velkominn í vélina -

Í samfélagi nútímans heyrir maður sjaldan talað um

framfarir lands eða samfélags

í samhengi við líkamlega vellíðan, hamingju

traust eða félagslegan stöðugleika.

Í staðinn eru mælikvarðarnir

byggðir á efnahagslegum skilgreiningum

Við höfum verga landframleiðslu, vísitölu neysluverðs,

verðmæti hlutabréfamarkaðarins, verðbólgu...

og svo framvegis.

En segir þetta okkur eitthvað

um raunveruleg gæði lífs okkar?

Nei. Allir þessir mælikvarðar eiga við

um tilfærslu á peningum og ekkert annað.

Sem dæmi, verg Landframleiðsla

er mælikvarði á verðmæti hluta og þjónustu sem er seld.

Þessi mælikvarði er

"velmegun" fólksins í landinu.

Í Bandaríkjunum ber heilsugæsla ábyrgð á

17% af VLF árið 2009

með samtals yfir 2.5 trilljón dollara.

Þetta skapar jákvæð áhrif á þennan efnahagslega mælikvarða.

Og, samkvæmt þessu,

væri það ennþá betra fyrir bandarískan efnahag

ef þjónusta í heilbrigðisgeiranum myndi aukast meira,

segjum í 3 trilljónir... eða 5 trilljónir,

þar sem það myndi skapa meiri vöxt

fleiri störf og yrði í framhaldinu hampað af hagfræðingum

sem aukning á velmegun íbúa landsins.

En bíðum nú aðeins...

Hvað táknar heilbrigðisþjónusta í raun og veru?

Nú, VEIKT OG DEYJANDI FÓLK.

Nákvæmlega - Því fleiri heilsuveilir búa í Bandaríkjunum,

því betri efnahagur.

Athugið að þetta eru ekki ýkjur eða tortryggni.

Í raun, ef við lítum á málið úr hæfilegri fjarlægð

sjáum við að verg þjóðarframleiðsla,

endurspeglar hvorki raunverulega né félagslega heilsu

með neinum hætti

heldur er hún mest mælikvarði

á iðnaðarlega óskilvirkni

og félagslega hnignun.

Og því meira sem hún hækkar, því verri verða hlutirnir

persónulega, félagslega

og umhverfislega.

Vandamál eru gróðaskapandi.

Það er enginn gróði, samkvæmt ríkjandi hugmyndafræði,

í að bjarga lífum, koma jafnvægi á plánetuna,

búa við réttlæti, frið eða nokkuð annað.

Það er einfaldlega engan gróða hægt að fá úr því.

Til er gamalt orðatiltæki:

"Ef þú samþykkir lög, skaparðu viðskipti."

Að minnsta kosti viðskipti fyrir lögfræðinga.

Þannig að glæpir skapa

viðskipti rétt eins og eyðilegging skapar

viðskipti á Haítí.

Núna eru um 2.000.000 manna í fangelsi

í Bandaríkjunum

og á meðal þeirra eru mörg fangelsi rekin

af fyrirtækjum í einkaeign:

Afplánunarfyrirtæki Bandaríkjanna, Wackenhut

og þau eru skráð á hlutabréfamarkaði

byggt á því hversu margir eru í fangelsi.

Það er sjúkt.

En það endurspeglar hvað

þessi hagfræðilegu viðmið kalla á.

Hvað er það sem þessi hagfræðilegu viðmið kalla á?

Hvað er það sem heldur efnahagskerfinu gangandi?

Neysla.

Eða til að vera nákvæmari - Stöðug hringrás neyslu

Þegar við tökum í sundur

grundvöll okkar klassíska markaðshagkerfis

erum við skilin eftir með mynstur peningaviðskipta

sem má alls ekki stoppa,

eða einu sinni hægja á sér,

ef samfélagið eins og við þekkjum það

á að vera starfhæft.

Það eru þrír í aðalhlutverki á sviði efnahagsins:

Starfsmaðurinn, vinnuveitandinn

og neytandinn.

Starfsmaðurinn selur vinnu sína til vinnuveitandans fyrir laun.

Vinnuveitandinn selur framleiðslu eða þjónustu, vörur,

til neytandans fyrir hagnað

og neytandinn, sem er auðvitað einungis annað hlutverk

starfsmanns og vinnuveitanda

eyðir peningunum aftur inn í kerfið

til að hin stöðuga hringrás neyslunnar geti haldið áfram.

Með öðrum orðum, heimsmarkaðskerfið byggir á

þeirri forsendu að alltaf verði nóg

eftirspurn eftir vörum í samfélaginu

til að færa peninga á milli fólks nægilega hratt

til að halda neyslumynstrinu gangandi.

Því hraðar sem hlutfall neyslunnar eykst

þeim mun meira eykst hinn svokallaði hagvöxtur

og þannig heldur vélin áfram...

En, bíðið við-

Ég hélt að hagfræði hefði þann tilgang að... ég veit ekki...?

"Hagræða"?

Er ekki varðveisla innbyggð í hugtakið sjálft

auk skilvirkini og minnkun á sóun?

Svo hvernig getur kerfið okkar, sem krefst meiri neyslu

og því meiri því betri, varðveitt nokkuð

eða "hagrætt" nokkru?

Það gerir það ekki.

Tilgangur markaðskerfisins er í raun andstæða þess

sem raunverulegt hagkerfi ætti að gera,

sem er að skipuleggja á hóflegan og skilvirkan hátt

efnin sem þarf til framleiðslu og dreifingu

á lífsstyrkjandi vörum.

Við höfum ekki óendanlegar auðlindir,

til dæmis tók olíuna sem við notum

milljónir ára að verða til...

Steinefnin sem við notum voru milljarða ára að verða til.

Svo ef við erum með kerfi sem hvetur vísvitandi til

hraðari neyslu

vegna hins svokallaða "hagvaxtar"

er það umhverfismyrðandi brjálæði.

Fjarvera sóunnar, það er skilvirkni.

Fjarvera sóunnar segirðu?

Þetta kerfi sóar meira en nokkuð annað

kerfi í sögu mannskyns.

Hvert einasta stig lífsskipulags og lífkerfa

stendur frammi fyrir neyðarástandi,

hnignun eða hruni.

Ekkert ritrýnt tímarit síðustu 30 ára

mun halda öðru fram:

öll lífkerfi eru í hnignun

á sama hátt og félagsleg kerfi,

aðgangur okkar að ferskvatni.

Finndu eitthvað sem tengist lífsviðurværi okkar

sem ekki er ógnað eða í hættu

Þú getur það ekki.

Það finnst ekkert slíkt og það er verulega, verulega uggvekjandi.

En við áttum okkur ekki á orsakasamhenginu.

Við viljum ekki horfast í augu við orsakasamhengið.

Við viljum bara halda áfram. Skilgreiningin á geðveiki er

þegar þú gerir það sama aftur og aftur

þó það virki augljóslega ekki.

Við erum í rauninni

að fást við eitthvað allt annað en hagkerfi

ég geng svo langt að kalla það and-hagkerfi.

And-hagkerfið

Gamalt orðatiltæki segir að samkeppnis-

markaðsmódelið leitist við að

"skapa bestu mögulegu vörurnar á besta mögulega verðinu."

Þessi fullyrðing er meginhugmyndin um drifkraft

sem réttlætir markaðssamkeppni

byggð á þeirri tilgátu að niðurstaðan

verði framleiðsla á meiri gæðavörum.

Ef ég ætlaði að smíða mér borð

myndi ég auðvitað smíða það úr besta

og endingarmesta efni sem völ væri á, ekki satt?

Með bestu mögulegu endingu í huga..

Af hverju myndi ég vilja búa til eitthvað lélegt

þegar ég vissi að þá þyrfti fljótleg að gera það aftur

og eyða meira hráefni og orku?

Nú, eins rökrétt og það kann að hljóma í raunheminum,

þegar kemur að heimi markaðsins,

er það ekki einungis sérstaklega órökrétt

heldur einu sinni í boði.

Það er tæknilega ómögulegt að framleiða

það besta af einhverju

ef fyrirtæki á að vera samkeppnishæft

og hafa vöruna nógu ódýra fyrir neytandann.

Bókstaflega allt sem framleitt er til sölu,

í hagkerfi heimsins, er mikið lakara

á því augnabliki sem það er framleitt

því það er stærðfræðilega ómögulegt

að búa til vísindalega þróuðustu, skilvirkustu

og sjálfbærast hönnuðu vörurnar.

Þetta er út af þeirri staðreynd að markaðskerfið

þarf "kostnaðarlega skilvirkni"

þ.e. þarf að lágmarka útgjöld,

á öllum stigum framleiðslunnar

Frá launakostnaði, til kostnaðar

hráefnis, og umbúða og svo framvegis.

Þessi samkeppnisstefna, er auðvitað

til að tryggja að almenningur kaupi vörur viðkomandi

frekar en hjá samkeppnisaðila

...sem er að gera nákvæmlega það sama

svo hann geti líka gert vörur sínar samkeppnishæfar og ódýrar.

Þessa gífurlega sóun sem er afleiðing kerfisins

má kalla: Innbyggða úreldingu.

Þrátt fyrir það, er þetta bara hluti af stærra vandamáli:

Ráðandi grunnlögmál markaðshagfræðinnar,

nokkuð sem ekki finnst í skólabókunum,

- er eftirfarandi:

"Ekkert sem er framleitt má endast lengur

en svo

að hægt sé að viðhalda stöðugri hringrás neyslunnar."

Með öðrum orðum, það er bráðnauðsynlegt að hlutir skemmist,

bili, eða renni út fyrir ákveðin tímamörk.

Þetta er kallað - "Ráðgerð úrelding"

Ráðgerð úrelding er burðarás hinnar undirliggjandi markaðs-

stefnu allra fyrirtækja sem framleiða vörur.

Þó mjög fá þeirra myndu, auðvitað,

viðurkenna slíka stefnu hreint út,

fela þau hana innan

innbyggðu úreldingarinnar sem við vorum að ræða,

á meðan þau hunsa gjarnan, eða halda jafnvel niðri,

nýjum tækniuppfinningum

sem gætu skapað sjálfbærari og endingarbetri vörur.

Svo, auk eyðsluseminnar

sem felst í að kerfið getur ekki leyft

framleiðslu á endingarmestu og skilvirkustu vörunum,

byggist ráðgerð úrelding vísvitandi á þeim

skilningi að því lengur sem nokkur vara er í notkun

því verra er það fyrir stöðuga hringrás neyslunnar

og þannig markaðskerfið sjálft.

Með öðrum orðum, notagildi vara

er raunveruleg andhverfa hagvaxtar

og þess vegna er beinlínis hvatning

að tryggja að líftími sé stuttur

á hverri einustu vöru sem er framleidd.

Raunin er sú að kerfið getur ekki virkað á annan hátt.

Litið til hafsjós urðunarstaða sem breiða úr sér um

víða veröld sýna veruleika úreldingar.

Það eru milljarðar farsíma framleiddar með ódýrum hætti

tölvur og önnur tækni

full af dýrmætum efnum sem erfitt er að vinna úr námum

eins og gull, coltan, kopar...

rotnandi nú í stórum hrúgum

venjulega bara vegna bilunar eða úreldingar

lítilla hluta sem, hjá hófsömum samfélögum

væru líklega lagaðir eða uppfærðir

og líftími vörunnar lengdur.

Því miður, eins hagkvæmt og þetta kann að virðast

í náttúrulegum raunveruleika okkar, þar sem við búum á

takmarkaðri plánetu með takmörkuðum auðlindum,

er þetta beinlínis óhagkvæmt með tilliti til markaðarins.

Orðum það betur:

Hagkvæmni, sjálfbærni og

varðveisla eru óvinir efnahagskerfis okkar".

Og efnislegar vörur þarf stöðugt

að framleiða og endurvinna

án þess að horft sé til áhrifa á umhverfið.

Þjónustuiðnaðurinn stjórnast af sömu lögmálum.

Það er bara engin fjárhagslegur ávinningur

af því að leysa vandamál

sem nú skapa þjónustuþörf.

Þegar vinnudeginum líkur

þá er það síðasta sem heilbrigðisgeirinn vill gera

að lækna sjúkdóma eins og krabbamein

sem myndi útrýma fjölda starfa og tekjum upp á milljarða dollara.

Og talandi um það

Þá eru glæpir og hryðjuverk kerfinu af hinu góða!

Allavega fyrir atvinnulífið...

Fjölga þarf í lögreglu,

framleiða hágæða-öryggistæki

og ekki má gleyma verðgildi fangelsa

sem einkaaðilar reka - í hagnaðarskyni.

Og hvað með stríð?

Stríðsreksturinn í Bandaríkjunum hefur stóraukin áhrif á landsframleiðslu -

ein arðbærasta iðngreinin -

framleiðsla á tækjum til dráps og eyðileggingar.

Uppáhald þess iðnaðar er að sprengja í loft upp

og svo er endurbyggt með hagnaði.

Við sáum mörg hundruð milljón dollara

samninga gerða í kjölfar Írak-stríðsins.

Staðreyndin er það félagslega neikvæða

í þjóðfélaginu

hefur gefið jákvæða afkomu fyrir áhættusækin iðnfyrirtæki

og allur áhugi á úrbótum

eða umhverfisþáttum og náttúruvernd

vinnur gegn efnahagslegum stöðugleika.

Þetta er ástæða þess

að þegar landsframleiðsla eykst í hverju landi

þá sést aukning á vöntun

raunverulegri eða falskri,

og vöntun á rætur að rekja til óhagkvæmni.

Þess vegna er aukning í vöntun skilgreint sem aukning í óhagkvæmni.

Brenglun gildismats

Ameriski draumurinn er byggður á

hömlulausri neysluaukningarstefnu.

sem er byggð á þeirri staðreynd

að helstu fjölmiðlar,

sérstaklega auglýsingamiðlar,

- öll þau fyrirtæki sem þurfa óendanlegan gróða -

hafa sannfært okkur eða heilaþvegið

flesta í Bandaríkjunum og allsstaðar,

um að við þurfum ákveðið magn af efnislegum eigum

og möguleika á að öðlast óendanlegt magn

af efnislegum eigum til þess að vera hamingjusöm.

Það er bara ekki satt.

Hvers vegna heldur þessi hegðun áfram,

sem á endanum leiðir til útrýmingar vistkerfisins

á kerfisbundinn hátt?

Klassísk og virk skilyrðing.

Með því að koma skilyrtum tillögum í samfélagið

verður útkoman fyrirframákveðin hegðun

og markmið.

Og öll tæknileg úrræði sem til þarf eru tiltæk

og þeir monta sig af hvernig þeir

komast inn í huga barna

og það sem þau heyra nú þegar hefur áhrif á

hvernig þau venjast vörunni.

Þá sérðu hvernig

fólk hefur verið blekkt.

Því hefur verið kennt að láta plata sig.

Með brengluðu gildismati.

Ef eitthvað er til marks um mótanleika

mannshuganns.

Ef einhverjar sannanir eru fyrir sveigjanleika

hugsana og hversu auðveldlega

má leiðbeina fólki og hafa áhrif á það

í gegnum hvata úr lögmálum umhverfisins

og hvaða afleiðingar það hefur:

er sönnunin heimur auglýsinganna.

Menn hljóta að stara með aðdáun

á heilaþvottinn

þar sem vélmennin sem við köllum "neytendur"

þvælast um landslagið

eingöngu til að ganga inn í næstu búð og eyða

400. þús krónum í merkjatösku

sem kostaði um 1000 kr að framleiða

í þrælakistu í Asíu.

Bara vegna þess hvað þetta vörumerki

táknar í menningu okkar.

Eða ævafornar samfélagshefðir

sem juku traust og samstöðu í samfélaginu

en hefur nú verið rænt af gróðavélinni

og efnishyggjunni þar sem

við skiptumst nú á gagnslausu drasli nokkrum sinnum á ári.

Og hví ætli svo margir, í dag, hafi

áráttu til að versla og kaupa

þegar við höfum verið mötuð þessari áráttu frá barnsaldri,

að búast við veraldlegum gæðum

til marks um stöðu meðal vina og fjölskyldu.

Staðreyndin er sú, að grunnur allra samfélaga

eru þau gildi sem styðja við virkni þess

og samfélag okkar, eins og það er

virkar aðeins ef gildismat okkar styður

hina áberandi neyslu sem þarf

til að viðhalda markaðskerfinu.

Fyrir 75 árum síðan var neysla í Bandaríkjunum

og fyrsta heiminum öllum, helmingur

af því sem hún er í dag, á mann.

Hin nýja neyslumenning

hefur verið framleidd og komið á

vegna raunverulegrar þarfar

fyrir meiri neyslu.

Þetta er ástæða þess að fyrirtæki eyða nú

meiri peningum í auglýsingar en í framleiðsluna

á vörunni sjálfri.

Þau vinna af kostgæfni við að skapa falska þörf til að uppfylla.

Og það vill svo til að það virkar.

"Hagfræðingarnir"

Hagfræðingar eru alls ekki hagfræðingar.

Þeir eru áróðursmeistarar peningaverðmætis

og hægt er að sjá að allar

kenningar þeirra sýna

viðskipti sem sýna hagnað

annarrar hliðar, eða beggja eða hvað sem er,

en þau eru algjörlega ótengd hinum raunverulega

heimi endursköpunar.

Í Ohio borgaði gamall maður ekki rafmagnsreikninginn

þú þekkir kannski tilvikið

og rafmagnsfyrirtækið slökkti á rafmagninu og hann dó.

Ástæða þess að þeir slökktu

var að annað hefði ekki verið hagkvæmt

fyrir þá þar sem hann borgaði ekki reikninginn.

Finnst þér þetta rétt?

Ábyrgðin liggur í rauninni ekki á

fyrirtækinu fyrir að slökkva á rafmagninu

heldur á nágrönnum og vinum þessa manns

og félögum

sem að voru ekki nógu gjafmildir

til að gera honum kleift, sem einstaklingi,

að borga rafmagnsreikninginn.

HMMMMMM...

Heyrði ég þetta rétt?

Sagði hann að dauði manns

sem peningaskortur olli

hafi verið ábyrgð...

annarra...

eða góðgerðarstarfsemi?

Jæja þá, ég býst við að við þurfum

helling af auglýsingum, litlum og ræfilslegum,

söfnunarbauka á búðarborð

og hrúgu af gúrkukrukkum

fyrir þennan milljarð sveltandi fólks

á plánetunni...

út af kerfinu sem Milton Friedman styður.

Þegar að þú fæst við heimspeki

Milton Friedman, F.A. Hyack

John Maynard Keynes, Ludwig von Mises

og annarra helstu markaðshagfræðinga,

fer grundvöllur rökstuðnings þeirra

sjaldan út fyrir peningasvæðið.

Þetta er eins og trúarbrögð.

Greining neyslu, stöðugleikaaðgerðir

eyðsluhalli, heildareftirspurn...

það er til staðar sem óendanlegur, sjálfsvísandi

sjálfshagræðandi hringur umræðu

þar sem alhliða mannlegar þarfir, náttúrulegar auðlindir

og sérhver mynd lífs sem sýnir skilvirkni

er sjálfkrafa ógild

og skipt út fyrir þá einhliða hugmynd að menn

leiti yfirburða hver yfir öðrum fyrir peninga,

knúnir af sinni eigin þröngsýnu eigingirni

og muni á undraverðan hátt mynda sjálfbært, heilsusamlegt, samfélag í jafnvægi.

Það er engin samsvörun við lífið í þessari kenningu,

þessari hugmyndafræði.

Hvað eru þeir að gera?

Það sem þeir eru að gera eru að elta peningaflæðið.

Það er það eina, að elta peningaflæðið

og fara framhjá því sem skiptir máli.

Fyrst: Það er ekkert samræmi við lífið...

vá... ekkert samræmi við lífið!

Í öðru lagi: Að allir séu

í leit að eigin hámarksgróða.

Að enginn hugsi um annað en sjálfan sig

og hvað hann geti fengið fyrir sig.

Það er hin ríkjandi hugmynd um skynsemi:

Val á hámarksgróða

og það eina sem þeir hafa áhuga á að hámarka

eru peningar og vörur.

Hvar koma þá félagsleg samskipti inn?

Þau gera það ekki, fyrir utan gróðasamskipti.

Hvar koma auðlindirnar í samhengið?

Þær gera það ekki, nema arðrán þeirra.

Hvar kemur afkoma fjölskyldunnar í myndina?

Hún gerir það ekki. Þau þurfa að eiga

peninga til þess að geta keypt sérhverja vöru.

Jæja, ætti ekki hagkerfi

að hugsa um mannlegar þarfir?

Er það ekki grundvallaratriði?

Ó, "þörf" er ekki einu sinni í orðabókinni.

Það orð er leyst upp í "löngun"...

og hvað er löngun? Það þýðir

eftirsspurn með peninga eftir kaupum.

Jæja, ef það er eftirsspurnin sem vill kaupa

hefur það ekkert að gera með þörf

þar sem manneskja sem á enga peninga fyrir eftirsspurn

og þarfnast bráðnauðsynlega, til dæmis, vatns.

Eða, kannski vill eftirspurnin gullna klósettsetu.

Jæja, hvert fer það allt?

Í gullnu klósettsetuna.

Og þið kallið þetta hagkerfi?

Í rauninni, ef menn hugsa út í það,

hlýtur þetta að vera ein fáránlegasta

ranghugmynd í sögu mannlegrar hugsunar.

Peningakerfi

Til þessa höfum við einbeitt okkur að markaðskerfinu.

En kerfið er í raun aðeins helmingur

hugmyndafræði um efnahag heimsins.

Hinn helmingurinn er "peningakerfið".

Meðan markaðskerfið sér um samspil manna sem

spila í hagnaðarskyni um litróf vinnuaflsins,

framleiðslu og dreifingu,

er peningarkerfið undirliggjandi regluverk

lagt af fjármálastofnunum

sem skapa skilyrðin fyrir

markaðskerfið, meðal annars.

Það felur í sér hugtök sem við heyrum oft

eins og vextir, lán, skuldir, sjóðir

verðbólga, o.s.frv.

Og þó það geti gert hvern mann gráhærðan að hlusta

á ruglið sem berst frá peningafræðingum:

Vægar forvarnaraðgerðir geta lágmarkað þörf

á alvarlegri aðgerðum seinna meir."

Eru eðli og áhrif þessa kerfis

í raun ósköp einföld.

efnahag okkar...

öllu heldur efnahag heimsins

er stjórnað af þrem grundvallaratriðum.

Eitt þeirra er seðlabankakerfið,

bankar sem prenta peninga úr engu.

Í öðru lagi byggir það á samanlögðum vöxtum.

Þegar þú tekur lán, þarftu að borga meira til baka

en það sem þú fékkst lánað, sem þýðir að í raun

verða til peningar úr engu

sem þarf síðan að halda við með því að búa til enn meiri peninga.

Hugmyndafræðin gerir ráð fyrir óendanlegum vexti.

Efnahagskerfið okkar er svikamylla.

Ekkert vex að eilífu.

Það er ómögulegt.

Eins og mikill sálfræðingur, James Hillman, skrifaði:

"Það eina sem vex í mannslíkamanum eftir

ákveðin aldur er krabbamein."

Það er ekki einungis magn peninganna sem þarf að aukast

heldur einnig fjöldi neytenda.

Neytenda til að taka lán með vöxtum

til að framleiða meiri peninga og augljóslega er það ekki raunhæft

á plánetu með takmarkaðar auðlindir.

Fólk verður að vélum til að framleiða peninga

sem verða að framleiða enn meiri peninga

til að allt saman hrynji ekki í sundur,

en það er að gerast núna.

Það er aðeins tvennt sem allir þurfa að vita

um peningakerfið:

1: Allir peningar eru búnir til úr skuld.

Peningar eru peningavædd skuld

hvort sem þeir verða til úr skuldabréfum,

húsnæðislánum eða greiðslukortum.

Með öðrum orðum, ef allar útistandandi skuldir

væru greiddar núna

yrði ekki eftir ein einasta króna.

og 2: Vöxtum er bætt á svo gott sem öll lán

og peningurinn sem þarf til að greiða þessa vexti

er ekki til í raunveruleikanum.

Einungist höfuðstóllinn er skapaður með lánunum

og höfuðstóllinn er peningaforðinn.

Þannig að ef öll þessi skuld væri endurgreidd núna

yrði ekki eftir ein einasta króna í umferð.

Það yrði ennþá eftir gríðarstór skuld

sem er beinlínis ómögulegt að greiða, því peningarnir eru ekki til.

Þetta veldur því að tvær afleiðingar eru óumflýjanlegar:

Verðbólga

og gjaldþrot.

Hvað varðar verðbólgu, er hún gegnumgangandi í sögu

nánast hvers einasta lands í dag

og auðveldlega tengd ástæðunni

sem er stöðug aukning peningaforða

sem er nauðsynleg

til að greiða vextina og halda kerfinu gangandi.

Hvað varðar gjaldþrot

kemur það í formi skuldahruns.

Þetta hrun er óumflýjanlegt fyrir manneskju

fyrirtæki eða land

og gerist venjulega þegar ekki er unnt

að greiða vaxtargjöldin lengur.

En þetta hefur sína kosti...

allavega fyrir markaðshagkerfið.

Því skuld skapar þrýsting.

Skuld býr til launaþræla.

Sá sem skuldar er líklegri til að sætta sig við lág laun

en sá sem skuldar ekki

og verður þannig ódýr munaður

þannig að það er frábært fyrir fyrirtæki að hafa fjölda fólks

sem er fjárhagslega fast.

En, heyrðu - sama gildir líka um heilu löndin...

Alþjóðabankinn og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn,

sem virka mest sem milliliðir

í hagsmunagæslu alþjóðlegra fyrirtækja,

veita bágstöddum löndum risalán

með mjög háum vöxtum

og svo þegar löndin

eru of skuldug til að geta borgað

er harkalegum aðferðum beitt

fyrirtækin stökkva inn,

setja upp vinnubúðir og taka auðlindir landsins.

Þetta er skilvirkni markaðarins.

En, bíddu – það er meira:

sjáðu til - það er til einstakt

afsprengi peninga og markaðskerfisins

sem kallast hlutabréfamarkaðurinn

þar sem frekar en að, þú veist, í raun framleiða eitthvað ekta

eru peningarnir sjálfir keyptir og seldir.

Og þegar kemur að skuld, veistu hvað er gert?

Það er rétt - þeir versla með hana.

Þeir kaupa og selja skuldir í gróðaskyni.

Allt frá skuldatryggingum

og veðtryggðum skuldaskilmálum fyrir neysluskuldum

til flókinna afleiðuviðskipta sem eru notuð

til að fela skuldir heilu landanna

eins og samsæri

fjárfestingabanka Goldman Sachs og Grikklands

sem felldi næstum Evrópska hagkerfið.

Svo þegar það kemur að hlutabréfamarkaðinum og Wall Street

þá höfum við alveg nýtt brjálæði

sem fæðst hefur af peningalegu samhengi verðmæta.

Allt sem þú þarft að vita um markaðina

var skrifað í leiðara Wall Street Journal

fyrir nokkrum árum,

hann nefndist "Lexíur heilaskemmda fjárfestisins."

Og í leiðaranum útskýrðu þeir af hverju

fólk með smávægilegan heilaskaða

væri betri fjárfestar

en fólk með eðlilega heilastarfsemi.

Af hverju? Vegna þess að manneskjan

með smávægilega heilaskaðann finnur enga samúð.

Það er málið. Ef þú hefur enga samúð

þá vegnar þér vel sem fjárfestir

svo að Wall Street ræktar fólk sem hefur enga samúð.

Til að fara þar inn og taka ákvarðanir

og viðhafa vöruskipti sem þeir iðrast einskis,

hugsa alls ekkert um hvernig það sem þeir gera

gæti haft áhrif á aðra manneskju.

Svo þeir rækta þessi vélmenni.

Þetta fólk hefur enga sál

og þar sem þeir vilja ekki einu sinni borga fólki laun lengur

eru þeir að rækta vélmenni – alvöru vélmenni –

alvöru reikniritaða miðlara.

Goldman Sachs olli miklu viðskiptahneyksli:

þeir settu upp tölvu á hlutabréfamarkaði New York.

Þessi "samstarfs-staðsetta" tölva, eins og þeir kalla hana:

hún forkeyrir öll viðskipti kauphallarinnar

og ræðst á kauphallir með háar upphæðir

á þann hátt að hún "hirðir"

smáaura af kauphöllnni.

Eins og þeir séu að aura peningum allan daginn.

Á síðasta ári voru 30

eða 60 dagar í röð án þess að tapa nokkru

og græddu milljónir dala á hverjum degi.

Það er tölfræðilega ómögulegt!

Þegar ég vann á Wall Street, virkaði það þannig

að allir múta þeim sem er fyrir ofan.

Miðlararnir múta skrifstofustjóranum,

sem mútar svæðisstjóranum.

Svæðisstjórinn

mútar landssölustjóranum.

Þetta er gagnkvæmur skilningur.

Hver fær hæsta jólabónusinn

í venjulegri verðbréfamiðlun? Fylgnifulltrúinn.

Fylgnifulltrúinn situr þarna allan daginn;

hann á að sjá um að allir

virði reglur um hagnað

og menn "fylgi" reglunum.

Auðvitað upp að því marki

sem hægt er að múta fylgnifulltrúanum,

já, einmitt, ertu að fylgja lögunum!

Svo hví er svindl orðið hluti af kerfinu?

Það er ekki lengur fylgifiskur.

Það er í kerfinu.

Eins og gamall Woody Allen brandari. Hann segir:

"Læknir, bróðir minn heldur að hann sé hæna."

Og læknirinn segir: "Taktu pillu

og það ætti að bjarga málunum."

Og hann segir: "Nei læknir. Þú skilur ekki

Við þurfum eggin

Skiljið þið?

Svo að viðskipti með falskar kröfur fram og til baka

á milli banka

til að skapa þóknanir

til að gefa af sér bónusa

hefur orðið til að hækka verga landsframleiðslu,

vélina í efnahag Bandaríkjanna

jafnvel þó þetta séu í raun falskar kröfur

sem engin leið er að borga til baka.

Þeir eru að vinna, mynda og endurtryggja ekkert.

Ef ég skrifa 20 milljarðar dalir á servíettu

og sel J.P. Morgan hana og J.P. Morgan skrifar

20 milljarðar á servíettu

og við skiptumst á servíettum á bar

og við borgum okkur báðir fjórðung úr prósenti í þóknun

erum við komnir með fínan jólabónus.

Hvor um sig er með 20 milljarða servíettu í bókhaldinu

sem hefur ekkert gildi fyrr en

kerfið hættir að geta tryggt verðlausar

servíettur og þá förum við í ríkisstjórnina

og látum borga okkur út.

Og út af Wall Street og alþjóðlega hlutabréfamarkaðnum

eru nú hóflega áætlað um 700 trilljón dalir

af útistandandi falskröfum -

sem kallast afleiður

og eiga eftir að hrynja.

Að verðmæti yfir 10

sinnum heildarframleiðsla

allrar plánetunnar.

Og á meðan höfum við séð björgunaraðgerðir

ríkisstjórnarinnar á stórfyrirtækjum og bönkum

með, auðvitað, lánsfé

frá bönkunum til að byrja með.

Við höfum séð tilraunir til að borga út heilu löndin með

samsteypulánum frá öðrum löndum

í gegnum alþjóðlegu bankana.

En hvernig leysirðu plánetu úr skuldafjötrum?

Öll löndin eru að drukkna í skuldum.

Og það flóð vanskila þjóða sem við höfum séð

getur aðeins verið byrjunin, ef menn kunna að reikna.

Áætlað hefur verið að Bandaríkin ein

þurfi að hækka skatta í 65%

á mann, bara til að borga vexti í nánustu framtíð.

Hagfræðingar eru nú að sjá fyrir að innan nokkurra áratuga

verða 60% af löndum á plánetunni gjaldþrota.

En bíðið við-- Leifið mér að ná þessu.

Heimurinn er að verða gjaldþrota

hvað eiginlega sem það þýðir

vegna þessarar hugmyndar sem kallast "skuld"

sem er ekki einu sinni til í náttúrulegum raunveruleika.

Hún er bara hluti af leik sem við fundum upp...

og samt er nú vellíðan milljarða manna

stefnt í hættu.

Gríðarlegar uppsagnir - tjald borgir- hraðvaxandi fátækt

Lagt er til sparnaðaraðgerða - skólum lokað -

hungur barna...og sviptingar fjölskyldna á öðrum stigum

allt vegna þessa vel útfærða skáldskapar...

Hvað erum við, fokking heimsk?!

Hey! Hey! Mars- minn maður.

Hjálpaðu bróður þínum, ha?

Fullorðnastu, strákur.

Satúrnus! Hvað er að frétta, maður?

Manstu eftir þessari rjúkandi himinþoku sem ég kom þér saman við

fyrir nokkru?

Heyrðu, Jörð.

Við erum verða frekar þreytt á þér.

Þú hefur fengið allt og svo sóar þú því öllu.

Þú hefur nóg af auðlindum og þú veist það.

Reyndu að þroskast og læra

smá ábyrgð í guðanna bænum.

Þú veldur móður þinni vonbrigðum.

Þú sérð um þig sjálfur, góði.

Jæja, mér er alveg sama.

Heilsa almennings

Með allt þetta í huga...

frá sóunarvélinni sem við þekkjum sem markaðskerfið -

til skuldavélarinnar sem við þekkjum sem peningakerfið -

hefur myndast hugmyndafræði peningamarkaðs

sem skilgreinir hagkerfi heimsins í dag...

ein afleiðing gengur í gegnum

alla vélina:

Ójöfnuður.

Hvort sem það er markaðskerfi sem býr til eðlilegt

aðdráttarafl í átt til einokunar auðs og valda,

og um leið örfáar auðugar atvinnugreinar,

sem gnæfa yfir aðrar

burtséð frá gagnsemi -

eins og staðreyndin að helstu

stjórnendur vogunarsjóða á Wall street

þéna 300 milljónir dala á ári

fyrir að leggja ekkert til samfélagsins.

Á meðan vísindamaður sem leitar lækningar á sjúkdómi

til hjálpar mannkyninu

gæti þénað 60 þúsund dali á ári ef hann er heppinn.

Eða hvort sem það er peningakerfið

sem hefur innbyggða stéttaskiptingu.

Til dæmis:

Ef ég á 1 milljón dala og legg hana inn á bundinn reikning

með 4% vöxtum -

Græði ég 40.000 dali á ári.

Ekkert framlag til samfélagsins - ekkert.

Ef ég er lágstéttarmanneskja og þarf að taka lán

til að kaupa bílinn eða íbúð

er ég að borga fyrir vextina sem,

verandi óhlutbundið hugtak,

milljónamæringurinn fær greitt á þennan 4% reikning.

Þessi stuldur frá fátækum til að borga hinum ríku

er grundvallarþáttur, innbyggður í peningakerfið.

Og það væri hægt að kalla þetta "innbyggða stéttaskiptingu."

Í sögulegu samhengi hefur stéttaskipting

alltaf verið talin ósanngjörn

en í heildina augljóslega viðurkennd

þar sem 1% mannkyns á 40% auðs á plánetunni í dag.

En að efnislegu réttlæti undanskildu

er eitthvað annað í gangi

undir yfirborði ójafnaðar

sem veldur gríðarlega versnandi lýðheilsu hjá þorra mannkyns.

Fólk hlýtur að undrast misræmið

í efnislegum árangri samfélags okkar

- fordæmislaus auðsöfnun -

og hin mörgu mistök samfélagsins.

Ef þú horfir á tíðni

lyfjamisnotkunar eða ofbeldis eða sjálfsskaða

meðal barna eða geðsjúkdóma

þá er augljóslega eitthvað mikið að

í samfélagi okkar.

Niðurstöðurnar sem ég hef lýst

sýna einfaldlega það innsæi sem fólk

hefur haft í hundruð ára, að ójöfnuður tvístrar

og eyðileggur samfélagið.

En, þetta innsæi er sannara en nokkur hefði trúað.

Það eru mjög sterk sálræn og félagsleg áhrif

af ójöfnuði. Sem tengist tilfinningu um

yfirburði og vanmátt.

Þesskonar aðskilnaður...

Kannski í tengslum við virðingu eða vanvirðingu

- fólki finnst vera litið niður á sig

sem, hinsvegar, er ástæðan fyrir að ofbeldi er

algengara í ójöfnum samfélögum -

hvatinn að ofbeldi er svo oft að fólki finnst vera litið niður á

það og það vanvirt.

Ef ég mætti leggja áherslu á eina meginreglu

það er, mikilvægustu regluna sem liggur að baki

ofbeldisforvörnum

þá væri það "jöfnuður."

Einn mikilvægasti þátturinn

sem hefur áhrif á tíðni ofbeldis

er staða jöfnuðar eða ójöfnuðar

í því samfélagi.

Svo, það sem við sjáum er einskonar

almenn félagsleg vanvirkni.

Það er ekki bara eitt eða tvennt sem illa fer

þegar ójöfnuður eykst.

Það virðis vera allt, hvort sem við erum að tala um

glæpi eða heilsu eða geðsjúkdóma eða hvaðeina.

Ein virkilega óþægileg staðreynd um heilsufar

er að enginn má gera þau mistök að vera fátækur.

Eða fæðast fátækur.

Heilsa þín fær að borga fyrir það á margvíslegan hátt:

Nokkuð sem kallast "félagshagfræðilegur heilsustuðull".

Þegar þú færist niður frá hæstu lögum

samfélagsins, hvað varðar félagshagfræðilega stöðu,

með hverju skrefi niður á við, verður heilsan verri

vegna óteljandi mismunandi sjúkdóma.

Lífslíkur versna.

Dánartíðni nýbura -

allt sem þú gætir komið auga á.

Risastórt rannsóknarefni er

hvers vegna þessi stuðull sé til.

Einfalt, augljóst svar

sem er, "ef þú ert langveikur, þá verður þú

ekki mjög afkastamikill

þannig að, heilsufarsástand keyrir félagshagfræðilegan mun."

Það er alls ekki rétt -

af þeirri einföldu ástæðu

að hægt er að skoða

félagshagfræðilega stöðu 10 ára barns

og að það muni spá fyrir eitthvað um heilsu þess

áratugum síðar.

Þannig að það er stefna orsakasamhengisins.

Næsta augljósa svar;

fátækt fólk hefur ekki efni á að fara til læknis...

það er aðgangur að heilbrigðisþjónustu?

Það hefur ekkert að gera með það

vegna þess að þú sérð þessa sömu stuðla

í löndum með almenna heilsugæslu og

félagslega læknisþjónustu.

Allt í lagi - næsta "einfalda skýring."

Eftir því sem þú ert fátækari

ertu líklegri til að reykja

og drekka og hafa áhættusaman lífstíl.

Jú, þetta telur en góðar rannsóknir hafa sýnt

að það útskýrir kannski um þriðjung breytunnar.

Hvað er þá eftir?

Það hefur allt að gera

með STREITU vegna fátæktar

Eftir því sem þú ert fátækari, byrjum á

manneskjunni sem er með einum dollara lægri laun en Bill Gates...

eftir því sem þú ert fátækari í þessu landi

að meðaltali, því verri er heilsa þín.

þetta segir okkur nokkuð mjög mikilvægt:

tengsl heilsu og fátæktar

snúast ekki um fátækt heldur tilfinningu fyrir fátækt.

Í auknum mæli upplifum við að langvarandi streita

hefur mikilvæg áhrif á heilsuna

en mikilvægasta uppspretta streitu

eru gæði félagslegra tengsla.

Og ef eitthvað

dregur úr gæðum félagslegra tengsla

er það félagshagfræðileg lagskipting samfélagsins.

Það sem vísindin hafa nú sýnt fram á

að þrátt fyrir efnislegan auð

þá leiðir streitan af því að búa í lagskiptu samfélagi

til gríðarlegs rófs heilsufarsvandamála almennings

og því meiri ójöfnuður, því verri verða þau.

Lífslíkur: hærri hjá jafnari þjóðum.

Lyfjamisnotkun: Minni hjá jafnari þjóðum.

Geðsjúkdómar: Færri hjá jafnari þjóðum.

Félagslegur auður - átt er við

hæfileika fólks til að treysta hverju öðru:

Eðlilega meiri hjá jafnari þjóðum.

Einkunnir: Hærri hjá jafnari þjóðum.

Morðtíðni: lægri hjá jafnari þjóðum.

Glæpir og fangelsunartíðni:

Lægri hjá jafnari þjóðum.

Og það heldur áfram:

Ungbarnadauði - offita - fæðingatíðni hjá unglingum:

Lægri hjá jafnari þjóðum.

og kannski það athygliverðasta:

Nýsköpun: Meiri hjá jafnari þjóðum.

sem veltir þeirri ævagömlu hjátrú að samfélög sem byggja

á samkeppni og lagskiptingu séu meira skapandi og uppfinningasamari.

Einnig var gerð rannsókn í Bretlandi

sem kallaðist WhiteHall rannsóknin

og staðfesti að það er félagsleg dreifing á sjúkdómum

eftir því sem þú ferð frá efri þrepum félagshagfræðilega stigans

til lægstu þrepanna.

Til dæmis, kom í ljós að lægstu þrep

stigveldisins höfðu fjórfalda aukningu

á dánartíðni af völdum hjartasjúkdóma

í samanburði við hæstu þrepin.

Og þetta mynstur er til, óháð aðgengi að heilbrigðisþjónustu.

Þess vegna - eftir því sem fjárhagsstaða einstaklings er verri

því verri verður almenn heilsa hans.

Þetta fyrirbæri á sér rætur í því sem kalla má:

"Sálfélagslega streitu"

og hún stendur undir mestu félagslegu brenglun

sem plagar samfélag okkar í dag.

Orsökin?

Peningamarkaðskerfið.

Velkist ekki í vafa:

Mesti skemmdarvargur vistfræðinnar...

stærsta uppspretta úrgangs, eyðingar og mengunar...

stærsta ástæðan fyrir ofbeldi -

stríði - glæpum - fátækt - dýramisnotkun og ómennsku...

stærsti hvati félagslegrar og persónulegrar taugaveiklunar...

geðsjúkdóma - þunglyndiskvíða...

Ekki svo minnst sé á, stærsta uppspretta félagslegrar lömunar

sem heftir okkur í að færast í átt til nýrra aðferða

til persónulegrar heilsu og sjálfbærni jarðar

og framfara á þessari plánetu

eru ekki einhver spillt stjórnvöld eða löggjöf...

ekki eitthvað slæmt stórfyrirtæki eða bankasamtök...

ekki einhver galli á mannlegu eðli...

og ekki einhver vel falin leynisamtök sem stjórna heiminum.

Það er, raunverulega:

Félagshagfræði kerfið sjálft

frá grunni.

III Hluti: Verkefnið Jörð

Ímyndum okkur að við hefðum möguleika á

endurhönnun siðmenningar mannsins frá grunni.

Hvað ef við ímyndum okkur

að við uppgötvuðum nákvæma eftirmynd af Jörðinni

og eini munurinn milli

þessarar nýju plánetu og okkar gömlu

væri að þróun mannsins hafi ekki átt sér stað.

Hún væri auður strigi.

Engin lönd, engar borgir, engin mengun, engir sjálfstæðismenn...

bara ósnortið, opið umhverfi.

Hvað myndum við gera?

Fyrst þurfum við "markmið", er það ekki?

Og markmiðið hlýtur að vera að lifa af.

Og ekki bara að lifa af, heldur að gera það á sem, heilbrigðastan

og farsælastan hátt.

Flestir kjósa að lifa og

þeir mundu vilja gera það án þess að þjást.

Því þarf grunnur þessarar siðmenningar

að vera stuðningsríkur og einnig

eins sjálfbær fyrir mannslíf og hægt er -

ef tekin er með í reikningin efnisleg þörf

alls fólks í heiminum

meðan reynt er að fjarlægja allt

sem gæti skaðað okkur til langs tíma litið.

Þegar þessi markmið "hámarkssjálfbærni" eru sett

væri næsta spurning um "aðferðir."

Hvernig nálgumst við verkefnið?

Jæja, látum okkur sjá -

síðast þegar ég gáði, var aðferð félagslegrar starfsemi á jörðinni stjórnmál...

þannig að hvað hafa kennisetningar lýðveldissinna, frjálslyndra

íhaldssamra eða jafnaðarmanna að segja um hönnun samfélagsins?

Hmmm... ekki rassgat.

Allt í lagi þá - hvað með trúarbrögð?

Skaparinn mikli hlýtur að hafa sett framkvæmdaráætlun einhversstaðar...

Neibb... ég fann ekkert.

Allt í lagi þá - hvað er eftir?

Það lítur út fyrir að vera eitthvað sem kallast "vísindi".

Vísindi eru einstök að því leyti að aðferðir þeirra útheimta ekki aðeins að hugmyndir

sem koma fram séu prófaðar og endurteknar...

heldur einnig að allt vísindalegt sé hrekjanlegt í sjálfu sér.

Með öðrum orðum, ólíkt trúarbrögðum og stjórnmálum,

hafa vísindin ekkert sjálf

og allt sem þau leggja til inniheldur möguleikann

á að verða afsannað á endanum.

Þau halda ekki í neitt og þróast stanslaust.

Jæja, það hljómar nógu eðlilega fyrir mig.

Svo - byggt á núverandi stöðu vísindalegrar þekkingar,

á fyrri hluta 21. aldar,

samhliða markmiði okkar um "hámarkssjálfbærni"

fyrir mannkynið

hvernig byrjum við eiginlega á uppbyggingarferlinu?

Jæja, fyrsta spurningin er:

Hvað þurfum við til að lifa af?

Svarið, auðvitað, eru auðlindir plánetunnar.

Hvort sem það er vatnið sem við drekkum, orkan sem við notum

eða hráefnin sem við notum til að búa til áhöld og skjól,

plánetan býður upp á mikið magn jarðneskra gæða -

sem margra er þörf til að lifa af.

Að því gefnu

er mikilvægt finna út hvað er til og hvar.

Þetta þýðir að við þurfum að gera könnum.

Við einfaldlega staðsetjum og greinum allar auðlindir á plánetunni

sem við finnum, ásamt magninu á hverjum stað,

frá setlögum kopars, til bestu staðsetningar fyrir

vindstöðvar til orkuframleiðslu

til uppspretta ferskvatns

til mats á magni fisks í sjónum

til fyrsta flokks sáðlands til að rækta mat, o.s.frv.

En, þar sem við mannkynið ætlum að

nýta þessar auðlindir í langan tíma

sjáum við að við þurfum ekki aðeins að staðsetja og greina -

við þurfum líka að fylgjast með.

Við þurfum að fullvissa okkur um að við klárum ekkert af þessu...

það væri slæmt.

Og þetta þýðir ekki aðeins að fylgjast með notkun

heldur líka tíðninni á endurnýjun auðlindanna

eins og hversu lengi tekur það, til dæmis

fyrir tré að vaxa eða uppsprettu að endurnýjast.

Þetta kallast "gangfræðilegt jafnvægi."

Með öðrum orðum, ef við notum tré hraðar en þau vaxa aftur -

erum við komin með alvarlegt vandamál, ójafnvægi.

Svo, hvernig fylgjumst við með birgðunum,

sérstaklega þegar við gerum okkur grein fyrir

að þetta dót er dreift út um allt.

Stórar námur steinefna eru þar sem við köllum Afríku,

uppsöfnuð orka í Mið-Austurlöndum,

svakalegir möguleikar í sjávarfallaorku á Atlantshafsströnd Norður-Ameríku

stærsta forða ferskvatns í Brasilíu, osfrv.

Jæja, einu sinni enn, hafa góðu gömlu vísindin tillögu:

hún kallast "kerfiskenning."

Kerfiskenning viðurkennir að uppbygging hins náttúrulega heims

frá líffræði mannsins til lífhvolfs jarðarinnar

til þyndarafls sjálfs sólkerfisins

er eitt risastórt samvirkandi tengt kerfi - algjörlega samtengt.

Alveg eins og frumur mannsins tengjast til að mynda líffærin okkar

og líffærin okkar tengjast til að mynda líkama okkar

og þar sem líkamar okkar geta ekki lifað án auðlinda jarðar,

matar, andrúmslofts og vatns, erum við eðlislægt tengd jörðinni.

Og svo framvegis.

Þannig að - eins og náttúran leggur til, tökum við alla þessa skráningu

og upplýsingar á notkuninni og búum til "kerfi" til að hafa stjórn á því.

Reyndar, "Alheims stjórnkerfi auðlinda"

til að gera grein fyrir hverri einustu auðlind á jörðinni.

Það er enginn annar kostur ef markmið okkar sem tegundar

er að lifa af til lengdar. Við þurfum að fylgjast með heildinni.

Að þessu gefnu má íhuga framleiðslu.

Hvernig notum við allt þetta?

Hver verður framleiðsluaðferð okkar og hvað þurfum við

að íhuga til að fínstilla þetta eins og mögulegt er

til að hámarka sjálfbærni okkar?

Það fyrsta sem að stendur út úr er staðreyndin að

við þurfum í sífellu að reyna að varðveita.

Auðlindir plánetunnar eru tæmanlegar.

Svo að það er mikilvægt að við gerum áætlun.

"Áætlun um varðveislu" er aðalatriðið.

Það næsta sem við þurfum að bera kennsl á, er að sumar auðlindir

eru ekki eins nytsamlegar og aðrar.

Í raun, þegar sum þessara efna eru notuð

hafa þau hræðilegar afleiðingar fyrir umhverfið

sem undantekningarlaust skaðar heilsu okkar.

Til dæmis: olía og jarðefna eldsneyti, hvernig sem menn snúa því,

losna eyðandi efni út í umhverfið.

Því er mikilvægt að við gerum okkar besta að nota slíkt

aðeins ef ítrustu nauðsyn ber til - vonandi ekki.

Sem betur fer er mikið til af sólar-, vind-, sjávarfalla-, öldu-,

hitamismunar- og jarðhitamöguleikum til orkuframleiðslu

svo að við getum gert hlutlæga áætlun um hvað á að nota og hvar

til að forðast það sem gæti kallast "neikvæð áhrif"

eða allt sem stafar af framleiðslu eða notkun

sem skaðar umhverfið og þar með okkur sjálf.

Þetta köllum við "Áætlun um öryggi"

í samræmi við "Áætlun um varðveislu."

En framleiðsluaðferðir stöðvast ekki þar.

Við þurfum "Áætlun fyrir skilvirkni"

fyrir hið raunverulega gangverk framleiðslunnar.

Og það sem við finnum er að það eru um það bil

þrjár siðareglur sem við verðum að halda okkur við:

Eitt: Öll vara sem við framleiðum verður að vera

hönnuð til að endast eins lengi og mögulegt er.

Eðlilega, því fleiri hlutir sem skemmast

því meira úr auðlindunum þurfum við til að endurnýja þá

og meira rusl verður til.

Tvö: Þegar hlutir skemmast,

eða eru ekki lengur nothæfir einhverra hluta vegna,

er nauðsynlegt að endurnýta eða endurvinna sem mest af þeim.

Þannig að hönnun framleiðslunnar verður að taka þetta

inn í myndina frá fyrstu stigum.

Þrjú: tækni sem þróast hratt, eins og raftæki,

sem eru háð hæstu tíðni tæknilegrar úreldingar

þyrftu að vera hönnuð til að

sjá fyrir og gera ráð fyrir uppfærslu einstakra hluta.

Það síðasta sem við viljum gera er að henda heilu tölvukerfi

aðeins vegna þess að bara einn hluti þess úreldist.

Svo hönnun hlutanna gerir ráð fyrir einfaldri uppfærslu,

hlut fyrir hlut, stöðlun og alheimssamræmi

sem leitast við að sjá fyrir tæknilegar breytingar.

Og þegar við skiljum að forsendur "Áætlunar um varðveislu"

"Áætlunar um öryggi" og "Áætlaðrar skilvirkni"

eru algjörlega tæknilegar athuganir

aðskilið frá öllum skoðunum manna eða hlutdrægni

forritum við einfaldlega þessar áætlanir í tölvu

sem getur vegið og reiknað út allar breytur sem eiga við

og leyfa okkur alltaf að komast fullkomlega

að bestu aðferðinni fyrir sjálfbæra framleiðslu

sem byggð er á núverandi skilningi okkar.

Og þó að það gæti hljómað flókið

er þetta bara upphafin reiknivél

svo ekki sé minnst á að svo fjölbreytt

ákvarðanataka og eftirlit kerfa

er nú þegar notað um alla veröld í dag

í einangruðum tilgangi. Það er einfaldlega ferli til að vega og meta.

Þannig að...

Núna, þegar við höfum stjórnkerfi auðlinda

og líka stjórnkerfi framleiðslu

hvort tveggja getur auðveldlega verið tölvustýrt

til að hámarka skilvirkni, varðveislu og öryggi.

Raunveruleikinn er að mannshugurinn

eða jafnvel hópur fólks, getur ekki fylgst með því sem þarf.

Það þarf að gera með tölvum og það er hægt.

Og þá er næsta mál á dagskrá: Dreifing.

Hvaða vistvænu áætlanir eru skynsamlegar hérna?

Jæja, þar sem við vitum að stysta

leiðin milli tveggja punkta er bein lína

og þar sem það krefst orku til að knýja faratæki,

því styttri flutningsleið, því meiri skilvirkni.

Framleiðsla á vörum í einni heimsálfu og flutningur á þeim yfir til annarrar

er aðeins skynsamlegt fyrir vörur sem er alls ekki hægt

að framleiða í nánasta umhverfi.

Annars, er það bara sóun.

Við verðum að framleiða á staðnum svo dreifing sé einföld,

hröð og þarfnist sem minnstrar orku.

Við köllum þetta "nærumhverfisáætlun"

sem þýðir einfaldlega að við drögum úr

ferðalögum með vörur eins og mögulega er hægt,

hvort sem um er að ræða hráefni eða fullunnar neysluvörur.

Auðvitað, gæti líka verið mikilvægt að

vita hvaða vörur við erum að flytja og hvers vegna...

Og þetta fellur allt undir flokkinn Eftirspurn.

Og eftirspurn er einfaldlega það sem fólk þarfnast til að vera

heilbrigt og til að lifa góðu lífi.

Litróf efnislegra þarfa mannsins

spannar allt frá nauðþurftum,

eins og mat, hreinu vatni og skjóli...

til félagslegs varnings og til afþreyingar sem býður upp á slökun

og persónulega - félagslega ánægju -

allt mikilvægt fyrir heilbrigði manna og samfélagsins í heild.

Þannig að - mjög einfaldlega - gerum við aðra rannsókn.

Fólk gerir lýsingu á þörfum sínum, eftirspurn er

metin og framleiðslan hefst, byggð á þeirri eftirspurn.

Og þar sem stigsmunur á eftirspurn mismunandi varnings mun

eðlilega flökta og vera breytilegur milli mismunandi svæða

verðum við að búa til "Eftirspurnar/Dreifingar kerfi sem fylgir því eftir"

til að forðast offramleiðslu og skort.

Auðvitað, er þetta gömul hugmynd,

hún er notuð í öllum helstu verslunarkeðjum í dag

til að tryggja birgðastjórnun.

En í þetta skiptið, erum við að greina á heimsvísu.

En bíðið aðeins. Við getum einfaldlega ekki skilið eftirspurn til fulls

ef við tökum ekki með í reikninginn raunverulega notkun á vörunum.

Er það rökrétt og sjálfbært að hver einasta manneskja, til dæmis,

eigi eitt af öllu sem framleitt er? Óháð notkun?

Nei. Það væri einfaldlega óhagkvæm sóun.

Ef manneskja þarf vöru en sú þörf er aðeins til að nota í:

45 mínútur á dag að meðaltali

væri það miklu hagkvæmara ef

þessi vara væri gerð aðgengileg fyrir hana

og aðra þegar þeir þurfa á henni að halda.

Margir gleyma að það er ekki varan sem þeir vilja

heldur tilgangur vörunnar.

Þegar við gerum okkur grein fyrir að varan sjálf

er einungis jafn nauðsynleg og notagildið

sjáum við að "ytri takmarkanir"

eða það sem við köllum í dag "eignarhald"

er gífurleg sóun og órökrétt í samhengi við umhverfið

í grundvallar, efnahagslegum skilningi.

Svo við mótum áætlun sem kallast: "Aðgengis áætlun".

Þetta væri grunnurinn að

"eftirspurnar/dreifingar eftirfylgnikerfinu" okkar.

Sem passar upp á að við getum mætt

eftirspurninni á þörfum mannfjöldans

fyrir aðgengi að hverju sem er, hvenær sem er.

Og talandi um að nálgast varninginn,

miðstýrðar og svæðisbundnar aðgengis-

miðstöðvar eru frekar skynsamlegar

þar sem þær eru nálægt mannfjöldanum

og manneskja mundi einfaldlega koma inn, taka hlutinn

nota hann og skila honum þegar hún væri búin að nota hann...

eiginlega eins og bókasöfn virka í dag.

Reyndar, gætu þessar miðstöðvar ekki bara verið til í

samfélaginu eins og við sjáum hverfisverslanir í dag

heldur mundu sérhæfðar aðgangsstöðvar vera á ákveðnum svæðum

þar sem ákveðinn varningur er notaður meira

sem sparar meiri orku með minni samgöngum.

Og um leið og þetta eftirspurnargreiningar kerfi er komið á hreint

er það tengt við framleiðslustjórnunar kerfið okkar

og, auðvitað, við auðlindastjórnunarkerfið

og býr þar með til sameinaða virka uppfæranlega

veraldlega hagkvæma stjórnunarvél

sem einfaldlega passar að við höldum okkur sjálfbærum,

byrjum með því að tryggja að áreiðanleiki endanlegra auðlinda okkar

hreyfist til að vera fullviss um að við sköpum aðeins best

áætlaðan varning sem mögulegt er

á meðan við dreifum öllu á sem

gáfulegastan og hagkvæmasta hátt.

Og einstök afleiðing þessarar nálgunar sem byggist á varðveislu

sem er þvert á margt sem nú er

er að þetta rökrétta, byggt frá grunni

alræði varðveislu og skilvirkni

sem getur aðeins getið af sér sanna sjálfbærni manna á plánetunni

myndi líklega gera eitthvað sem hefur aldrei áður sést í mannkynssögunni.

Ofgnótt aðgengis...

ekki bara fyrir hluta mannkyns...

heldur mannkynið í heild.

Þetta hagkvæma líkan, sem var bara almennt...

Þessi ábyrga, kerfisnálgun á allri

auðlindastjórnun jarðarinnar og ferlum

er aftur hönnuð til að gera ekkert minna

en að annast mannkynið í heild sinni

á sem skilvirkastan og sjálfbæran hátt

gæti verið nefnt:

"AUÐLINDAHAGKERFI".

Hugmyndin var skilgreind á 8.áratugnum af

félagsverkfræðingnum - Jacque Fresco.

Hann áttaði sig á í þá daga að samfélagið var að rekast á

náttúruna og sjálft sig - ósjálfbært á öllum stigum

og ef hlutirnir breyttust ekki

mundum við tortíma sjálfum okkur.

Er allt þetta sem þú ert að tala um, Jacque...

er hægt að búa það til með þeirri þekkingu sem við höfum í dag?

Eða ert þú að giska... byggt á því sem við vitum í dag.

Nei, þetta er allt hægt að gera með því sem við vitum í dag.

Það tæki 10 ár að breyta yfirborði jarðarinnar.

Til að endurbyggja heiminn í annan Edengarð.

Ykkar er valið.

Heimska kjarnorkuvopnakapphlaups...

þróun vopna...

að reyna að leysa vandamál með stjórnmálum

með því að kjósa þennan eða hinn stjórnmálaflokkinn...

að öll stjórnmál eru á kafi í spillingu.

Ég skal segja það aftur:

Kommúnismi, sósíalismi, fasismi... Demókratar,

frjálslyndir - við viljum innlima manneskjur.

Öll félagasamtök sem trúa á betra líf fyrir manninn:

það eru eingin negravandamál eða Pólverjavandamál

eða gyðingavandamál eða Grikkjavandamál

eða kvennavandamál - það eru mannkynsvandamál!

Ég er ekki hræddur við neinn; Ég vinn ekki fyrir neinn;

enginn getur leyst mig frá störfum.

Ég hef engann yfirmann.

Ég er hræddur við að lifa í samfélaginu sem við búum við í dag.

Við getum ekki viðhaldið samfélagi okkar með þess konar vanhæfni.

Það var frábært - kerfi einkarekstrarins -

fyrir u.þ.b. 35 árum. Það var í síðasta skipti sem það var gagnlegt.

Nú, við verðum að breyta því hvernig við hugsum eða farast.

Hryllingsmyndir framtíðarinnar munu vera samfélag okkar...

hvernig það virkaði ekki

og stjórnmál...

verða hluti af hryllingsmynd.

Jæja, í dag nota margir hugtakið "köld vísindi"

vegna þess að þau eru rökvís

og þeir vita ekki einu sinni hvað rökvísi þýðir.

Vísindin þýða: nákvæmari svör

um hvernig heimurinn virkar.

Þau segja sannleikann - allt er eins og það er.

Vísindamenn reyna ekki að gleðja fólk.

Þeir greina frá hverju þeir hafa komist að.

Þeir verða að véfengja alla hluti

og ef einhver vísindamaður kemur fram með tilraun sem sýnir

að ákveðin efni hafi ákveðinn styrk

verða aðrir vísindamenn að geta endurtekið

tilraunina og fengið sömu niðurstöður.

Jafnvel ef vísindamanni finnst að flugvélavængur

samkvæmt stærðfræði og útreikningum

geti haldið uppi ákveðinni þyngd

þá hlaða þeir samt sandpokum á hann

til að sjá hvenær hann brotnar og þeir segja

veistu útreikningar mínir eru réttir eða þeir eru ekki réttir".

Ég elska þetta kerfi því það er hlutlægt

og laust við að halda að stærðfræði geti leyst öll vandamál.

Þú verður líka að prófa stærðfræðina þína.

Ég held að öll kerfi sem hægt er

að prófa ætti að prófa.

Og að allar ákvarðanir ættu að byggja á rannsóknum.

Auðlindahagkerfi er einfaldlega þegar

rannsóknaraðferðum vísindanna er beitt á málefni samfélagsins,

nálgun sem á sér hvergi stað í heiminum í dag.

Samfélagið er tæknileg uppfinning.

Og áhrifaríkustu aðferðirnar til að hámarka heilbrigði mannsins

efnislega framleiðslu, dreifingu, innviði borganna o.s.frv.

liggja á sviði vísinda og

tækni - ekki stjórnmála eða peningahagfræði.

Það virkar á sama kerfisbundna hátt og, segjum flugvél

og það er engin íhaldsöm eða frjálslynd leið til að smíða flugvél.

Alveg eins, er náttúran sjálf

áþeifanlegt viðmið sem við notum til að sanna vísindi okkar

og það er fyrirfram ákveðið kerfi -

sem birtist okkur einungis með auknum skilningi á því.

Staðreyndin er að því er alveg sama um

þína huglægu hugsun eða hverju þú trúir.

Frekar, gefur það þér skoðun:

þú getur lært og verið í takt við

náttúrulögmál þess og framkvæmt í samræmi við það -

undantekningarlaust skapað góða heilsu og sjálfbærni...

eða þú getur farið gegn straumnum - engum til gagns.

Það skiptir ekki máli hversu mikið þú trúir þú getur bara

ekki staðið upp akkúrat núna og gengið upp næsta vegg

þyngdarlögmálið leyfir það ekki.

Ef þú borðar ekki - deyrðu.

Ef færð ekki snertingu þegar þú ert smábarn - deyrðu.

Eins harkalega og það hljómar, er náttúran harðstjóri

og við getum annað hvort hlustað á hana og lifað í sátt við hana

eða þjáðst, óhjákvæmilega, af slæmum afleiðingum.

Þannig að, auðlindahagkerfi er ekkert annað

en fyrirfram ákveðið kerfi, lífsnauðsynlegur skilningur

þar sem allar ákvarðanir eru byggðar á

hámarkssjálfbærni mannsins og umhverfis.

Það tekur mið af "lífsgrundvelli" sem byggist á reynslu

sem hver einasta manneskja deilir sem þörf

þrátt fyrir, aftur, stjórnmála- eða trúarlega- heimspeki þeirra.

Það er engin menningarleg tenging við þessa nálgun.

Hún fer ekki eftir skoðun.

Mannlegar þarfir eru mannlegar þarfir

og það að hafa aðgang að lífsnauðsynjum, eins og hreinu lofti

næringarríkri fæðu og hreinu vatni

samhliða jákvæðri styrkingu, öruggri

umönnun, ofbeldislausu umhverfi, það þarf

vegna andlegrar og líkamlegrar heilsu okkar,

hæfni okkar þróunarlega

og þar af leiðandi lífsafkomu tegundarinnar.

Auðlindahagkerfi

yrði byggt á auðlindum sem eru í boði.

Þú getur bara ekki farið með fullt af fólki á eyju

eða reist borg fyrir 50.000 manns án þess að hafa aðgang

að lífsnauðsynjum.

Þannig að þegar ég nota hugtakið "alhliða kerfisnálgun"

er ég að tala um að gera fyrst úttekt á svæðinu

og ákvarða svo framboð á svæðinu -

ekki bara með nálgun arkitektúrs -

ekki bara með nálgun hönnunar -

heldur verður hönnunin að byggjast á öllum þörfum

sem styðja líf okkar

og það er það sem ég meina með samþættri hugsun.

Matur, föt, skjól, hlýja, ást -

Þetta er alltsaman nauðsynlegt

og ef þú sviptir fólk einhverju af þessu

hefur þú lakari manneskjur, sem virka verr.

Eins og áður var útskýrt, er grunnur Auðlindahagkerfis

á heimsvísu, kerfisnálgun á vinnslu, framleiðslu og dreifingu

byggður á að koma upp sönnum efnahagslegum kerfum eða "aðferðum"

sem tryggja skilvirkni og

sjálfbærni á hverju sviði hagkerfisins.

Síðan ef við höldum áfram hugarþjálfun í sambandi við rökrétta hönnun -

hvað er þá næst í jöfnunni?

Hvar verður þetta allt að veruleika?

Borgir.

Tilkoma borgarinnar er afgerandi þáttur hjá nútímasiðmenningu.

Hlutverk hennar er að auðvelda hagkvæman aðgang að lífsnauðsynjum

samhliða auknum félagslegum stuðningi og samskiptum.

Hvernig myndum við þá fara að því að hanna hina fullkomnu borg?

Hvaða lögun ætti hún að hafa?

Ferningur? Trapisa?

Jæja, sjálfgefið að við munum ferðast um borgina

gætum við alveg eins gert hana eins jafnfjarlæga og mögulegt er til að auðvelda okkur...

þess vegna, hringlaga.

Hvað ætti borgin að innihalda?

Jæja, eðlilega þurfum við íbúðarsvæði, svæði til að framleiða vörur

svæði fyrir orkuframleiðslu; landbúnaðarsvæði.

En við þurfum líka hlúa að okkur sem manneskjur - menningu,

náttúru, tómstundir og fræðslu.

Þannig að við skulum setja fallegan opinn almenningsgarð

fyrir skemmtanir/uppákomur í menningarlegum og félagslegum tilgangi

og fræðslu- og rannsóknaraðstöðu.

Og þar sem við erum að vinna með hring

virðist rökrétt að setja þessi svæði í belti

sem byggjast á stærð landsvæðis sem þarf fyrir hvert markmið,

samhliða auðveldu aðgengi.

Gott og vel.

Nú skulum við fara yfir í smáatriðin.

Fyrst þurfum við að hafa í huga kjarna

grunnvirkni eða þarmana á borgarlífverunni.

Þetta yrðu vatns-, vöru-,

úrgangs- og orkurásir.

Alveg eins og við höfum vatns- og skólpkerfi undir borgum okkar í dag

myndum við teygja þetta rásahugtak til að

samlaga það endurvinnslu á úrgangi og dreifingu.

Ekki fleiri bréfberar eða ruslakarlar.

Það væri innbyggt. Við gætum jafnvel notað

sjálfvirkar leiðslur með þrýstilofti og svipaða tækni.

Sama gilti fyrir samgöngur.

Það þarf að vera samhæft og vel skipulögð hönnun til að draga úr

eða jafnvel fjarlægja þörfina fyrir orkufreka einkabíla.

Rafknúnir sporvagnar, færibönd og

segulsviflestar sem geta flutt þig nánast

hvert sem er í borginni, jafnvel upp og niður

og líka tengt þig við aðrar borgir.

Og svo auðvitað þegar þörf er fyrir bíl

er hann sjálfstýrður í gegnum gervihnött til að tryggja öryggi.

Staðreyndin er að þessi sjálfvirka tækni er í gangi akkúrat núna.

Bílslys drepa um 1.2 milljónir manna á hverju ári;

og slasa um 50 milljónir.

Þetta er fáránlegt og þarf ekki að gerast.

Með hagkvæmri borgarhönnun og sjálfvirkum bílum án bílstjóra

er nánast hægt að útrýma þessu mannfalli.

Landbúnaður.

Með okkar handahófskenndu og kostnaðarlitlu iðnaðaraðferðum,

notkun á skordýraeitri, óhóflegum áburði og öðru slíku

hefur okkur gengið vel að eyðileggja að mestu

ræktanlegt land á þessari plánetu

svo ekki sé talað um gríðarlegt magn eiturefna í líkama okkar.

Staðreyndin er að eiturefni frá iðnaði og landbúnaði

finnast í næstum öllum manneskjum sem er rannsakaðar eru, eins nýburum.

Til allrar lukku er til augljós valkostur -

vatnsræktun og loftræktun þar sem ekki er þörf fyrir jarðveg

sem dregur einnig úr næringar- og vatns-

þörf um næstum 75% af því sem við notum í dag.

Núna er hægt að rækta mat lífrænt í sama magni og iðnaður gerir

í lokuðum lóðréttum býlum.

Eins og á 50 hæðum með 4000 fermetra svæðum -

Það upprætir næstum þörfina fyrir

skordýraeitur og kolvatnsefni yfirleitt.

Þetta er framtíðin í iðnaðarræktun matar.

Hagkvæmt, hreint og í miklu magni.

Svoleiðis háþróuð kerfi myndu vera að hluta til

það sem telur til landbúnaðar beltisins

og framleiðir allan mat sem þarf fyrir alla íbúa borgarinnar

án þess að þurfa að flytja neitt inn að utan

en það sparar tíma, úrgang og orku.

Og talandi um orku -

Orkubeltið myndi virka sem kerfisnálgun til að

draga rafmagn frá endurnýjanlegum miðlum sem væri nóg af

-sérstaklega vind, sólar, jarðvarma og hitamismunar

og möguleikar nálægt vatni - sjávarfalla- og ölduorku.

Til að forðast lægðir og ganga úr skugga um

að það orkan verði hrein

yrðu þessir miðlar að starfa í samþættuðu kerfi

og veita hver öðrum afl eftir þörfum

meðan þeir geyma auka orku í risastórum

raforkuþétti neðanjarðar

þannig að ekkert fari til spillis.

Og ekki aðeins borgin væri sjálfbær um orku

heldur gerðu ákveðin mannvirki slíkt hið sama

með því að búa til rafmagn úr ljósnæmri málningu,

burðarvirkjum með þrýstinemum, tvívarma áhrifum

og annarri tækni sem þekkist í dag en er vannýtt.

En auðvitað vaknar þessi spurning:

Hvernig verður þessi tækni, og varningur

almennt, til í upphafi?

Þetta færir okkur til framleiðslunnar:

Iðnaðarbeltið, fyrir utan sjúkrahús og þess háttar,

væri miðstöð verksmiðjuframleiðslu.

Algjörlega staðbundin myndi hún,

auðvitað, fá hráefni frá

alheims auðlindastjórnunarkerfinu,

þar sem eftirspurn kemur frá fólkinu í borginni sjálfri.

Í sambandi við gangverk framleiðslunnar

þurfum við að ræða nýtt, öflugt fyrirbæri

sem var nýlega uppgötvað í mannkynssögunni

og er að valda hröðum breytingum.

Það kallast vélvæðing

eða sjálfvirkni vinnuafls.

Ef við lítum í kringum okkur sjáum við að næstum

allt sem við notum í dag

er búið til sjálfvirkt.

Skórnir þínir, fötin þín, heimilistækin, bíllinn og svo framvegis...

þetta er allt framleitt af sjálfvirkum vélum.

Getum við sagt að samfélagið hafi ekki orðið fyrir

áhrifum frá þessum miklu tækniframförum?

Að sjálfsögðu ekki.

Þessi kerfi stýra í raun nýjum mannvirkjum

og nýjum þörfum og þau gera margt annað úrelt.

Við höfum stigvaxandi verið að auka við þróun

og notkun á tækninni.

Án efa eykst sjálfvirkni áfram. Það er ekki hægt að stöðva

tækni sem er skynsamleg.

Tæknivæðing og sjálfvirkni vinnuafls liggur að baki

hverri einustu merku samfélagsbreytingu sögunnar.

Frá landbúnaðarbyltingunni og uppfinningu plógsins

til iðnbyltingar og uppfinningar vélarafls

til upplýsingaaldar sem við lifum á nú í gegnum

nauðsynlegar uppfinningar á háþróuðum raftækjum og tölvum.

Og með tilliti til háþróaðra framleiðsluaðferða nútímans

er vélvæðing að þróast að sjálfu sér.

Hún er að færast frá hefðbundnum aðferðum þar sem

hlutir eru settir saman í ákveðna uppstillingu -

til háþróaðra aðferða við að búa til

alla vöruna í einu sjálfstæðu ferli.

Eins og flestir verkfræðingar held ég upp á líffræði þar sem hún býr

yfir svo mörgum dæmum um frábæra verkfræði.

Það sem líffræðin er - hún rannsakar hluti sem afrita sjálfa sig.

Besta skilgreining á lífinu sem við höfum.

Höldum áfram, sem verkfræðingur hef ég alltaf verið

upptekinn af hugmyndinni af vélum sem afrita sig.

RepRap er þrívíddarprentari-

það er að segja hann er prentari sem þú tengir við tölvuna þína og

í staðinn fyrir að búa til tvívíddar blaðsíður með mynstrum á

þá býr hann til raunverulega, efnislega, hluti í þrívídd.

Nú það er ekkert nýtt við það

þrívíddar prentarar hafa verið til í um 30 ár.

Það merkilega við RepRap er að hann prentar flesta sína eigin hluta.

Þannig ef þú átt einn þá geturðu

búið til annan og gefið vini þínum

og einnig prentað út allskonar gagnlega hluti.

Frá því einfaldlega að prenta út helstu hlutina heima hjá þér

að því að prenta út heilan bílskrokk í einu lagi

Háþróuð sjálfvirk þrívíddarprentun hefur nú þann

möguleika að umbreyta nánast öllum sviðum framleiðslu.

Þar á meðal húsbyggingu.

Dýpislínuiðn er

í raun tilbúin tækni -

svokölluð þrívíddar prentun - þar sem þú býrð beint til

hluti í þrívídd út frá tölvulíkani.

Með því að nota dýpislínuiðn, verður mögulegt

að byggja 186 fermetra heimili

algjörlega með vélinni, á einum degi.

Ástæðan fyrir að fólk hefur áhuga á að sjálfvirkja byggingaframkvæmdir

er sú að því fylgja margir kostir.

Til dæmis eru byggingaframkvæmdir mannfrekar

og þó þær veiti ákveðnum geira samfélagsins störf

þá fylgja þeim líka flókin vandamál.

Til dæmis eru byggingastörf hættulegustu störf sem til eru.

Hættulegri en námuvinnsla og landbúnaður.

Þau hafa hæstu tíðni banaslysa í nánast öllum löndum.

Annað vandamál er úrgangurinn.

Meðalheimili í Bandaríkjunum setur frá sér 3 til 7 tonn af úrgangi.

Þetta er risavaxið ef við horfum á áhrifin bygginga

og vitum að um 40% af öllu efni

í heiminum er notað til mannvirkjagerðar.

Þannig að það er mikil sóun á orku og auðlindum

og veldur miklu tjóni á umhverfinu líka.

Að smíða heimili með hamri, nöglum og timbri,

með tæknina eins og hún er í dag, er virkilega fáránlegt

og fer sömu leið og verkamannastéttin okkar

í framleiðslu í Bandaríkjunum.

Nýlega gerði hagfræðingurinn David Autor frá MIT rannsókn

sem segir að millistéttin okkar sé úrelt

og nú sé verið að skipta henni út fyrir sjálfvirkni.

Vélvæðing er einfaldlega afkastameiri

skilvirkari og sjálfbærari en mennskur starfskraftur

í næstum öllum starfstéttum í dag.

Vélar þurfa ekki frí, pásur, tryggingar, ellilífeyri

og þær geta unnið 24 tíma á dag, alla daga.

Framleiðslugetan og nákvæmnin

miðað við mannlega vinnu, er ekki sambærileg.

Mestu máli skiptir að færibandavinna manna er að verða úrelt

og óhagkvæm allsstaðar í heiminum

og atvinnuleysið sem þú sérð í kring um þig í dag

er afleiðing af þessari

þróun á tæknilegri skilvirkni.

Í áraraðir hafa markaðshagfræðingar afneitað þessari þróun

sem gæti verið kallað "Atvinnuleysi vegna tæknivæðingar"

vegna þeirrar staðreyndar að nýir geirar sýndust alltaf

á endanum taka aftur fyrri verkamennmenn.

Í dag er þjónustugeirinn eini raunverulegi vettvangurinn sem er eftir

og í honum starfa nú um 80% af starfskrafti Bandaríkjanna

og í flestum iðnvæddum löndum er svipað hlutfall.

Þessi geiri er, hinsvegar, núna

í síaukinni samkeppni við sjálfvirkar sjoppur –

sjálfvirk veitingahús og jafnvel sjálfvirkar verslanir.

Hagfræðingar í dag eru loksins

að viðurkenna það sem þeir hafa afneitað í áraraðir:

ekki einungis er atvinnuleysi vegna tækniþróunar að auka á

vanda í atvinnumálum sem blasir við hvarvetna

í heiminum vegna fjármálahrunsins

heldur einnig að því dýpri sem kreppan verður

þeim mun hraðar vélvæðist iðnarðurinn.

Hængurinn, sem menn sjá ekki,

er að því hraðar sem þeir vélvæða til að spara pening

því fleira fólki sem þeir segja upp störfum -

þeim minni verður kaupgeta almennings.

Þetta þýðr, á meðan samsteypan

getur framleitt allt ódýrar,

munu færri og færri hafa efni á að kaupa nokkuð

sama hversu ódýrt það verður.

Aðalatriðið er að það að "vinna fyrir

tekjum" leikurinn er að nálgast endalok.

Í rauninni er það svo, ef menn hugsa um

þær atvinnugreinar sem eru til í dag,

sem sjálfvirkni gæti tekið við núna, ef það væri gert,

væri hægt að skipta út 75% af vinnuafli Jarðarinnar

og setja vélar í staðinn strax á morgun.

í hagkerfi sem byggt er á auðlindum er þess vegna

ekkert peningamarkaðskerfi.

Ekki nokkur peningur...

vegna þess að á því er engin þörf.

Hagkerfi sem byggist á auðlindum

þekkir vel skilvirknina sem felst í vélvæðingu

og viðurkennir hana fyrir það sem hún hefur uppá að bjóða.

Það berst ekki gegn þessu, eins og gert er í dag.

Af hverju? Því það er óábyrgt að nýta það ekki

ef við höfum einhvern áhuga á skilvirkni og sjálfbærni.

Og þá erum við aftur komin að borgarkerfum okkar.

Í miðjunni er miðhvelfingin

sem ekki aðeins hýsir

kennsluaðstöðu og samgöngumiðstöð -

hún hýsir einnig tölvukjarnann

sem knýr tæknilegar aðgerðir borgarinnar.

Borgin er, í raun, ein stór sjálfvirk vél.

Hún hefur skynjara í öllum tæknilegum beltum

til að fylgjast með framförunum í landbúnaði –

orkusöfnun, framleiðslu, dreifingu og þvílíku.

Þyrftum við fólk til að hafa umsjón með þessum

aðgerðum ef eitthvað skyldi bila?

Líklegast: já.

En sú tala myndi lækka

með tímanum þar sem tækniþróun heldur áfram.

Hins vegar þyrfti í dag 3%

borgarbúa til að gera þetta þegar

búið er að skilgreina þörfina.

Og ég er þess fullviss:

að þegar efnahagskerfið er

í raun hannað til að annast þig

og tryggja velferð þína

án þess að þú þurfir að lúta

einhverru daglegri harðstjórn...

yfirleitt starfs sem er ýmist

tæknilega óþarft eða samfélagslega tilgangslaust

meðan þú erfiðar oft við skuldir sem eru ekki til

bara til að láta enda ná saman...

Ég ábyrgist það: fólk mun bjóða fram starfskrafta sína

til að viðhalda og bæta kerfi

sem í rauninni sér um það.

Og samfara þessu máli með "hvatningu" –

er þessi algenga ályktun að

ef það er enginn ytri þrýstingur

á mann til "að vinna sér til lífsviðurværis"

myndi fólk bara sitja hingað og þangað og gera ekkert

og breytast í feitar letiklessur.

Þetta er bull.

Atvinnukerfið sem við búum við í dag

keyrir í raun áfram letina –

en leysir ekki það vandamál.

Ef þú rifjar upp þegar þú varst barn –

fullt af lífi, hafðir áhuga á að skilja nýja hluti –

líklega að skapa og kanna...

en með tímanum, ýtti kerfið þér

út í áherslu á hvernig á að græða peninga.

Og allt frá grunnnámi

til háskólanáms, erum við gerð þröngsýnni.

Bara til að verða verkfæri sem þjónar

eins og tönn á hjóli í líkani sem

sendir alla afkomu til þessa 1% þarna uppi.

Vísindalegar rannsóknir hafa nú sýnt fram á að fólk finnur í rauninni

ekki til hvatningar með peningaverðlaunum

þegar það kemur að hugviti og sköpun.

Sköpunin sjálf eru verðlaun.

Peningar virðast í raun bara vera drifkraftur

endurtekinna, hversdagslegra aðgerða –

hlutverk sem við sýndum fram á að vélar gætu sinnt.

Þegar kemur að nýsköpun

hinni raunverulegu nýtni mannsheilans

hefur verið sannað að peningadrifkraftur hindrar,

truflar og dregur úr skapandi hugsun.

Þetta gæti útskýrt af hverju Nikola Telsa, Wright bræður

og aðrir uppfinningamenn sem að lögðu mikið

af mörkum til heimsins

sýndu aldrei merki up peningadrifkraft.

Peningar eru falskur drifkraftur

og veldur 100 sinnum meiri afvegaleiðingu

heldur en hann hjálpar til.

Góðan daginn krakkar. Fáið ykkur sæti.

Það fyrsta sem ég ætla að gera er að fara um herbergið

og spyrja hvað þið viljið verða þegar þið verðið stór.

Hver vill vera fyrstur?

Allt í lagi, hvað með þig Sara?

Ég vil vinna hjá McDonald's eins og mamma þegar ég verð stór!

Ó, fjölskylduhefð?

Hvað með þig, Linda?

Þegar ég verð stór, ætla ég að verða

vændiskona á götum New York borgar!

Ó! Glamúrstelpa, ha?

Afar metnaðarfullt.

Hvað með þig, Tommi?

Þegar að ég verð stór, ætla ég að verða

ríkur, elítuviðskiptajöfur sem að vinnur

á Wall Street og hagnast á

hruni útlendra hagherfa.

Framtakssamur...

Og frábært að sjá fjölmenningarlegan áhuga!

Fórnarlömb menningarinnar

Eins og sagt var áður á orðið Auðlindahagkerfi

við um vísindalega aðferð í þágu félagslegra málefna

og það á ekki aðeins við um tæknilega skilvirkni.

Það tekur líka beint tillit til

mannlegrar og félagslegrar líðunar og hverju hún samanstendur af.

Til hvers er samfélagskerfi ef að það sem

getur ekki séð um að viðhalda hamingju og friði?

Það er mikilvægt að benda á

að með því að afnema peningakerfið

og sjá fyrir nauðsynjum

gætum við séð hnattræna tíðni

glæpa minnka um 95% nánast samstundis

því það er ekkert til að stela, svíkja út eða svindla sér.

95% þeirra sem að sitja í fangelsum eru þar

vegna efnahagsglæpa eða lyfjamisnotkunar

og lyfjamisnotkun er röskun - ekki glæpur.

Svo hvað um þessi 5%?

ofbeldismennina...

sem virðast oft beita

ofbeldi í tilgangsleysi...

er þetta bara "vont" fólk?

Ástæðan fyrir því að ég held að það sé tímasóun

að dæma siðferðislegt gildi

um ofbeldi fólks er vegna

þess að það kemur okkur ekkert áfram

um skilning á orsökum

eða hvernig á að hindra ofbeldishegðun.

Fólk spyr mig hvort ég trúi á að "fyrirgefa" glæpamönnum.

Svar mitt við því er

"Nei, ég trúi ekki á fyrirgefningu

frekar en ég trúi á fordæmingu."

Aðeins ef við, sem samfélag,

getum haft sama viðhorf og komið fram við ofbeldi eins

og vandamál tengt lýðheilsu og forvörnum

heldur en siðferðislega "illsku"...

aðeins þá getum við breytt okkar

eigin viðhorfi og forsendum og gildismati

þannig að okkur muni takast að minnka

glæpatíðni í stað þess að örva hana –

sem er það sem við gerum núna.

Því meira réttlæti sem þú sækist eftir, því meira særist þú

vegna þess að réttlæti er ekki til.

Staðreyndir eru staðreyndir. Það er allt og sumt.

Ef fólk er skilyrt til að vera fordæmandi og þröngsýnt –

og er alið upp í umhverfi sem styður það

getum við ekki kennt einstaklingnum um.

Þeir eru fólnarlömb menningarkima.

Þess vegna þarf að hjálpa þeim.

Málið er, að við þurfum að endurhanna umhverfið

sem skapar afbrigðilega hegðun.

Það er vandinn.

Ekki að fangelsa einstakling.

Þess vegna eru dómarar, lögfræðingar –

"valfrelsi" – og slík hugtök

eru hættuleg, vegna þess að þau eru villandi.

Þessi manneskja er "vond"... og þessi er "fjöldamorðingi."

Fjöldamorðingjar verða til

alveg eins og hermenn verða fjöldamorðingjar með vélbyssu.

Þeir verða að drápsvélum en enginn

lítur á þá sem morðingja eða launmorðingja

vegna þess að það er "eðlilegt".

Svo að við kennum fólki um.

Við segjum, "Jæja, þessi maður var nasisti – hann pyntaði gyðinga!".

Nei, hann var alinn upp til að pynta gyðinga.

Ef við trúum því að fólk

hafi valkosti og þeim sé frjálst

að taka ákvarðanir... Frelsi til

ákvarðana þýðir að verða ekki fyrir áhrifum

og það get ég alls ekki skilið.

Við erum undir áhrifum í öllum ákvörðunum

frá menningunni sem við lifum í, frá foreldrum okkar

og þeim gildum sem ríkja.

Við erum undir áhrifum – þá eru ákvarðanir ekki "frjálsar."

'Hvað er frábærasta land í heiminum?' – rétta svarið er:

Ég hef ekki verið allstaðar í heiminum og ég veit ekki

nógu mikið um ólíka menningarheima til að svara þeirri spurningu.

Ég þekki engan sem svarar svoleiðis.

Þeir segja: "Það eru gömlu góðu Bandaríkin!

frábærasta landið í heiminum!"

Það er engin könnun... "Hefurðu komið til Indlands?" – "Nei."

"Hefurðu komið til Bretlands?" – "Nei."

"Hefurðu komið til Frakklands?" – "Nei."

Svo á hverju byggir þú svar þitt?

Þau geta ekki svarað – verða bara reið.

Segja, "Hver í fjandanum

þykist þú vera, að segja mér hvað ég á að hugsa?!"

Þú veist ... og ekki gleyma: þú ert að fást við skilyrt fólk.

Þau bera ekki ábyrgð á svörunum;

þau eru fórnarlömb menningarinnar og það þýðir

að þau hafa orðið fyrir áhrifum menningarinnar.

VI Hluti: Upprisan

Þegar við íhugum auðlindahagkerfi

hafa ýmsar athugasemdir tilhneigingu til að birtast...

[EH!] (Gripið fram í)

[Eh! Heyrðu!]

[Bíddu nú aðeins!]

[Ég veit hvað þetta er. Það kallast Marxismi, væni.]

[Stalín drap 800 milljarða manna út af hugmyndum eins og þessari...]

[Faðir minn dó í gúlaginu!]

[Kommúnisti! Fasisti!]

[Ef þér er illa við Bandaríkin, ættir þú bara að fara!]

Allt í lagi, róið ykkur niður ...

[Niður með nýja heimsskipan!]

[Niður með nýja heimsskipan!]

Og sem ofsahræðsla

áhorfendanna óx, sleginn og ringlaður:

fékk sögumaðurinn skyndilega banvænt hjartaáfall.

Og kommúníska áróðursmyndin hafði runnið sitt skeið.

[Kerfisvilla]

[Öryggisafrit innstillt - Endurheimt]

Ég hef sagt eitthvað á þessa leið

í "stefnumótandi" aðstæðum

við svonaRómarklúbbs-manngerðir ...

Þeir segja bara: "Marxisti!"

Hvað? Marxisti? Hvaðan kom það?

Þeir hafa þessa táknmynd sem þeir hanga á –

Hún er þeirra heilagi gral

og hún er svo einfölduð.

Fólk spyr hvort að ég sé Sósíalisti eða Kommúnisti eða Kapítalisti

ég segi: ekkert af ofangreindu. Af hverju

haldið þið að þetta séu einu möguleikarnir?

Allar þessar pólitísku kenningar

koma frá höfundum sem að gerðu ráð fyrir

að við lifðum á plánetu með óþrjótandi auðlindir.

Engin þessara pólitísku hugmyndafræða

gerir ráð fyrir skorti á einhverju.

Ég trúi því að kommúnismi, sósíalismi, einkarekstur, fasismi

séu hluti af félagslegri þróun.

Þú getur ekki tekið risastórt skref

frá einum menningarheimi til annars –

það koma kerfi inni á milli.

Áður en "ismar" urðu til, voru grunnlífsskilyrði

og þau eru, eins og ég hef lýst,

einfaldlega þau skilyrði

sem þú þarf fyrir næsta andardrátt

meðal annars loftið sem þú andar,

vatn til að drekka, öryggi,

menntunin sem þú hefur aðgang að –

allt sem við deilum og notum

og ekkert líf eða menningarheimur getur verið án.

Við verðum að rifja upp nauðþurftirnar

og þær tilheyra engum "isma".

Það er "greininga lífsgilda."

[Að fara yfir strikið]

Það er einföld söguleg staðreynd

að ríkjandi hugmyndafræði

hvers samfélags enduspeglar

áhuga valdamesta hóps þess samfélags.

Í þrælasamfélagi

munu viðhorfin til mannvera og mannréttinda

endurspegla þarfir þrælahaldaranna.

Í því samfélagi sem er, aftur, byggt á

valdi sumra til þess að stjórna og hagnast á

lífi og vinnu milljóna annarra

mun ríkjandi hugmyndafræði

endurspegla þarfir ríkjandi hóps.

Svo, ef að þú lítur yfir sviðið

eru ríkjandi hugmyndir í sálfræði og

félagsfræði og sögu

og hagfræði og stjórnmálafræði

að undirbyggja hagsmuni yfirstéttarinnar.

Og fræðigreinarnar sem gera athugasemdir við þá

er gjarnan ýtt til hliðar

eða álitnar "róttækar".

Ríkjandi viðhorf í menningu

hafa tilhneigingu til að styðja og viðhalda

því sem virtast er innan þeirrar menningar.

Og í samfélagi þar sem árangur og

staða er mæld í efnislegum auð

– ekki félagslegu framlagi –

er auðvelt að sjá af hverju ástandið á heiminum er eins og það er í dag.

Við erum að fást við verðmætakerfisröskun

– algjörlega ónáttúrulega –

þar sem forgangurinn á persónulegri og félagslegri heilsu

hafa orðið annars flokks forgangsmál á eftir

hugmyndum manna um tilbúinn auð og endalausan vöxt.

Og, eins og vírus, síast þessi röskun

nú í hvern flöt stjórnvalda

– fréttamiðla – afþreyingu – jafnvel fræðigreinar.

Og byggt inn í skipulag röskunarinnar

er kerfi sem verndar hana

frá öllu sem gæti truflað.

Lærisveinar peningamarkaðstrúarinnar,

hinir sjálfsskipuðu verndarar stöðnunar

sem leita sífellt að aðferðum til þess að hindra allar hugmyndir

sem eru gætu þvælst fyrir trú þeirra.

Þær algengustu eru: Fordæmd tvískipting.

Ef að þú ert ekki Repúblikani, hlýtur þú að vera Demókrati.

Ef að þú ert ekki Kristinn, gætirðu verið Satanisti

finnist þér samfélagið þurfa umbóta við

til að dæmis, kannsi – ég veit ekki –

svo að það geti séð um alla?

þá ertu bara "Fyrirmyndarríkissinni."

Og það skaðlegasta af öllu:

ef þú trúir ekki á "frjálsan markað"

þá hlýturðu að vera á móti frelsi.

Ég trúi á frelsi!

Í hvert sinn sem að þú heyrir orðið frelsi

eða forræðishyggja

þýðir það, í raun og veru,

hömlun á hámarksbreytingum peninga

í meiri peninga fyrir einkaeigendur peninganna.

Það er allt og sumt. Næstum allt þeir segja:

'Ó, við þurfum fleiri vörur fyrir fólkið';

'Ó, þetta er frelsi undan ofríki' o.s.frv.

í hvert skipti sem að þú sérð þetta er það meiningin

og ég held að það sé undantekningalaust samhengið

í hvert sinn sem þeir nota það.

Þetta gætum við kallað, í vissum skilningi:

málskipan. Ríkjandi undirtexti og skilningur á gildum.

Hún stjórnar þó þeir sjálfir skilji það ekki

svo að þeir gætu sagt: "Ég var alls ekki að meina það!"

en í raun, meintu þeir það samt.

Alveg eins og við notum málfræði

og förum eftir málfræðireglum

án þess að þekkja þær ...

og þetta kalla ég "málskipan ríkjandi gilda"

sem að liggur undir þessu. Svo í hvert sinn sem að þeir nota orðin:

'forræðishyggja', 'frelsiskerðing' eða 'frelsi'

eða 'framfarir' eða 'þróun'

þarf að afkóða það yfir í raunverulega merkingu.

Auðvitað er orðið 'frelsi'

oftast notað í sömu setningu

og eitthvað sem kallast 'lýðræði'.

Það er heillandi hvernig að fólk nú á dögum

telur sig hafa teljandi

áhrifun á hvað ríkisstjórnin gerir

og gleymir að hið sanna eðli

kerfis okkar býður allt til sölu.

Eina atkvæðið sem gildir er atkvæði peninganna

og það skiptir eingu máli hversu mikið

aðgerðarsinnar æpa um siðferði og ábyrgð.

Í markaðskerfi er hver stjórnmálamaður, hver löggjöf

og af sjálfu leiðir, hver ríkisstjórn til sölu.

Og jafnvel með 20 trilljón dollara björgunaraðgerðum bankanna

sem að hófust árið 2007,

fjárhæð sem hefði getað breytt,

til dæmis, allri orkuframleiðslu

í algjörlega endurnýtanlegar aferðir,

í stað þess að renna til stofnana

sem gera ekkert fyrir samfélagið,

stofnanir sem mætti

fjarlægja á morgun án afleiðinga ...

ríkir hin blinda sannfæring um að stjórnmál

og stjórnmálamenn verji hag almenningsins, áfram.

Staðreyndin er að stjórnmál eru viðskipti

– eins og öll önnur slík í markaðskerfinu

og þau snúast aðeins um einkahagsmuni.

Ég trúi, í hreinskilni sagt, ekki á pólitískar aðgerðir.

Ég held að kerfið dragist saman og dreifi sér eftir geðþótta.

Það felur í sér þessar breytingar.

Ég held að mannréttindahreyfingin hafi verið fylgifiskur

sumra þeirra sem eiga landið.

Ég held þeir sjái hvar þeirra eigin hagsmunir liggja;

þeir sjá að ákveðið magn frelsis lítur út fyrir að vera gott

– lýðræðisblekking – gefum þessu fólki kosningar á hverju ári

svo þau láti blekkjast af tilgangslausu atkvæði.

Merkingarlausir valkostir – við förum eins og þrælar og segjum

"Ó, ég kaus." Rökræðunni eru takmörk sett í þessu landi

áður en hún hefst einu sinni og allir

aðrir eru settir til hliðar og látnir líta út fyrir að vera

kommúnistar eða svikular persónur

– "furðufugl – er eitt orðið...

og svo "samsæri". Sjáiði – þeir bjuggu það til.

Nokkuð sem enginn ætti að láta sér detta í hug:

Að valdamikið fólk gæti komið saman og lagt á ráðin!

Gerist ekki! Þú ert "furðufugl" Þú ert "samsærisbulla"!

Og af öllum varnarháttunum í þessu kerfi

eru það tveir sem koma endurtekið upp.

Sá fyrsti er þessi hugmynd að kerfið hafi verið "forsenda"

efnislegra framfara sem við höfum séð á þessari plánetu.

Jæja...Nei.

Það eru tvær grunnforsendur sem

hafa valdið aukningu á þessum svokallaða "auð"

og fólksfjölgun sem við sjáum í dag.

Eitt: stigvaxandi framfarir á tækniframleiðslu;

þar af leiðandi vísindaleg hugvitsemi.

Og tvö: upphafleg uppgötvun á kolefnisorku í miklu magni

– sem er grunnurinn af öllu samfélagshagkerfinu í dag.

Frjálsi markaðurinn / auðvaldið / peninga-

markaðskerfið – hvað sem þú vilt kalla það –

hefur ekkert nema notfæra sér þessa atburði

með brengluðu drifkraftskerfi og handahófskenndu

stórlega ójöfnum aðferðum til að nýta og dreifa ávinningnum.

Seinni vörnin er herská félagsleg hlutdrægni

sem á sér rætur í áralöngum áróðri

sem sér öll önnur félagsleg kerfi

sem leiðin til svokallaðs "einveldis"

með allskonar áminningum um Stalín, Maó, Hitler...

og dauðatollana þeirral.

Jæja, eins miklir harðstjórar og þessir menn voru,

samhliða félagslegum aðferðum sem þeir viðhöfðu

þegar það kemur að dauða,

– þegar kemur að kerfisbundnum,

daglegum fjöldamorðum á fólki –

Þá ber engu í sögunni saman við það sem við höfum í dag.

Hungursneyðir – alla síðustu öld sögu okkar,

hafa ekki verið af völdum matarskorts.

Þær hafa verið af völdum afstæðrar fátæktar.

Auðlindum hagkerfisins var dreift svo ójafnt

að þeir fátæku höfðu einfaldlega ekki nóga peninga

til að kaupa matinn sem hefði verið

aðgengilegur ef þeir gætu haft efni á að borga fyrir hann.

Þetta er dæmi um innbyggt ofbeldi.

Annað dæmi: í Afríku og á öðrum svæðum –

Beinum athyglinni að Afríku –

eru tugir milljóna að deyja úr alnæmi.

Hvers vegna deyr fólkið?

Við getum meðhöndlað alnæmi.

Milljónir manna í auðugum löndum

hafa það fínt vegna þess

að til eru sem meðhöndla það.

Fólkið í Afríku sem er að deyja úr alnæmi

er ekki að deyja vegna HIV veirunnar...

það er að deyja vegna þess að það hefur ekki peninga

til að borga með fyrir lyf sem myndu bjarga lífi þess.

Gandhi sá þetta. Hann sagði:

"Banvænasta form ofbeldis er fátækt."

Og það er algjörlega rétt.

Fátækt drepur miklu fleira fólk en öll stríð sögunnar;

fleira fólk en allir morðingjar sögunnar;

fleiri en öll sjálfsmorð sögunnar...

það er ekki bara innbyggt ofbeldi sem drepur fleira fólk

heldur en allt atferlisofbeldi samanlagt

Innbyggt ofbeldi er líka

aðalorsök atferlisofbeldis.

Handan við hápunktinn

Olía er grunnur,

og viðvarandi í gegnum, mikilfengleika siðmenningarinnar.

Það eru 10 hitaeiningar af kolvetnisorku – olíu og jarðgasi –

í hverri hitaeiningu í fæðu sem þú og ég borðum í iðnvæddum heimi.

Áburður er búin til úr jarðgasi.

Skordýraeitur er búið til úr olíu.

Þú keyrir olíuknúnar vélar til þess að planta - plægja - vökva - uppskera

flytja - pakka. Þú vefur matnum

í plast - það er olía. Allt plast er olía.

Það eru 26,53 lítrar af olíu í hverju dekki.

Olían er allstaðar og allsráðandi. Og það er bara vegna

olíu að það eru 7 milljarðar manna eða

næstum 7 milljarðar á þessari plánetu akkúrat núna.

Koma þessarar ódýru og auðveldu orku

sem jafnast til dæmis á við

milljarða þræla sem vinna allan sólarhringinn

breytti heiminum á svo róttækan hátt síðustu öld

og fólksfjöldinn hefur aukist tífalt.

En, um 2050, geta olíubirgðir haldið uppi

minna en helming fólksfjöldans

í heiminum eins og hann lifir í dag.

Þannig að brýn þörf er á að aðlagast nýjum lífsstíl.

Heimurinn notar núna sex tunnur af olíu fyrir hverja tunnu sem finnst.

Fyrir fimm árum notaði hann fjórar

olíutunnur fyrir hverja tunnu sem fannst.

Eftir ár mun hann nota

átta olíutunnur fyrir hverja tunnu sem finnst.

Mér finnst óhugnanlegur

skortur á raunverulegri viðleitni stjórnvalda um allan heim

og iðnaðarleiðtogum um allan heim til að finna aðrar leiðir.

Við gerum hálfkaraðar tilraunir til að virkja meiri vindorku

og kannski eitthvað smá með sjávarföll...

við gerum tilraunir til að gera bílana okkar pínulítið skilvirkari

en það er ekkert sem gefur til kynna

að bylting sé í sjónmáli – þetta er allt frekar lítilvægt

og það finnst mér skelfilegt.

Og stjórnvöldin sem er stjórnað af þessum hagfræðingum

sem vilja ekki heyra það sem við erum að tala um

eru að reyna að örva neyslu til að endurheimta fyrri farsæld

með von um að endurheimta fortíðina.

Þau eru enn að prenta meiri peninga án tryggingar.

Þannig að, ef efnahagsástand lagast og

jafnar sig og hinn frægi vöxtur kemur aftur

verður hann skammvinnur vegna þess

að á stuttum tíma, mánuðum

frekar en árum, mun hann rekast á birgðahindrunina aftur;

það verður annað verðhrun –

og dýpri kreppa. Svo ég held

að nú hefjist vítahringur.

Hagvöxturinn á uppleið – verð hækkar

– allt hrynur. Þar erum við núna.

Svo byrjar allt að spretta upp aftur en nú höfum við þetta

svæði þar sem ekki er hægt að framleiða ódýra orku.

Við erum við toppinn – olíuframleiðsla er á niðurleið.

Það er engin leið að þú sért að fá meira úr jörðinni eða hraðar

sem þýðir að allt stoppar, olíuverðið lækkar

eins það gerði snemma 2009 en þar sem þú hefur "bata"

byrjar olíuverðið að hækka aftur.

Það hefur nýlega verið í kringum 80 dali

á tunnuna og það sem við sjáum er að jafnvel með 80 dali

fyrir tunnuna núna, samhliða fjárhagslegu og efnahagslu hruni

á fólk erfitt með að hafa efni á því.

Olíuframleiðsla í heiminum núna er um 86 milljón tunnur á dag.

Á 10 árum,

voru rúmlega 14 miiljón tunnur á dag sem þurfti að endurnýja.

Það er ekkert til sem getur komið

nálægt 1% að mæta þesskonar kröfum.

Ef ekkert gerist fljótlega

verður mikill orkuskortur.

Ég tel að stóru mistökin vera að skilja ekki

að fyrir áratug síðan hefði þurft markvisst átak

til þess að þróa

aðferðir til framleiðslu sjálfbærrar orku.

Ég held að það sé nokkuð sem að barnabörnin munu sjá

í algjöri vantrú. "Þið vissuð að þið

voruð að fást við endanlegar auðlindir...

hvernig gátuð þið mögulega byggt hagkerfið ykkar

á einhverju sem að var að hverfa?"

Í fyrsta skipti í sögu mannsins

stendur tegundin frammi fyrir eyðingu mikilvægustu auðlindarinnar,

miðlægri í afkomukerfi nútímans.

Og lokahnykkur þessa alls er

að jafnvel þó að olíubirgðir minnki enn meira

mun hagkerfið enn halda í blindni áfram

með hið krabbameinslaga vaxtarkerfi

svo að fólk geti keypt fleiri olíuknúna bíla

til að halda VLF og störfum ... og örva skortinn frekar.

Eru til lausnir til að leysa af hólmi

risavaxna kolefnahagkerfið?

Auðvitað.

En leiðin að framkvæmd þeirra breytinga

liggur ekki í gegnum samskiptareglur markaðskerfisins

þar sem nýjar lausnir er aðeins hægt

að framkvæma í gróðaskyni.

Fólk fjárfestir ekki í endurnýtanlegri orku

því það eru engir peningar í því til lengri eða skemmri tíma.

Og féð sem þarf til framkvæmdanna

veldur alltaf miklu fjárhagslegu tapi.

Þess vegna er engin peningaleg hvatning og í þessu

kerfi, ef engin peningaleg hvatning er, gerist ekkert.

Olíuskortur er

aðeins ein fjölda afleiðinga

umhverfis-félagslega hrunsins sem nú er í gangi.

Önnur hnignun viðkeur ferskvatni

– undirstöðu tilvistar okkar –

en nú mælist

vatnsskortur hjá 2.8 milljarðörðum manns

og þessi skortur nær 4 milljörðum árið 2030.

Matarframleiðsla:

Eyðilegging ræktanlegs lands, sem

99,7% alls matar kemur frá í dag

verður allt að 40 sinnum hraðar en það er endurbætur

og á síðustu 40 árunum, hafa 30%

ræktanlegs lands orðið ófrjótt.

Svo ekki sé minnst á að kolefni er burðarás

landbúnaðar í dag og þegar það hhverfurr ...

gerir matarframboðið það einnig.

Varðandi almenna auðlindanýtingu

í núverandi neyslumunstri, munum við

þurfa 2 plánetur árið 2030 til að halda okkur við.

Fyrir utan áframhaldandi eyðileggingu

lífs sem heldur uppi fjölbreytilegu lífríki

sem mun valda útdauðafaröldrum og

umhverfislegum óstöðugleika um allan hnöttinn.

Og með öllum þessum hnignunum

höfum við nærri veldisstækkandi fólksfjölgun

árið 2030 gætu verið fleiri en

8 milljarðar manns á plánetunni.

Orkuframleiðslan ein þyrfti að

aukast um 44% fyrir 2030 til að standa undir því.

Og þar sem peningar eru eini hvatinn til aðgerða

má reina með að eitthvað land

á Jörðinni muni hafa efni á

þeim gríðarlegu breytingum sem þarf að gera á landbúnaði

vatnsvinnslu, orkuframleiðslu og fleiru?

Þegar að alþjóðlega skuldapýramídasvindlið

er hægt og rólega að slökkva á öllum heiminum ...

Svo ekki sé minnst á staðreyndina að

atvinnuleysið í dag

verður venjulegt ástand

vegna tækniþróunar.

Störfin koma ekki aftur.

Og að lokum, hið félagslega samhengi.

Frá 1970 til 2010, hefur fátækt

á jörðinni tvöfaldast vegna þessa kerfis ..

og miðað við núverandi ástand –

heldur þú í hreinskilni að við munum sjá

eitthvað minna en meiri tvöfaldanir ...

meiri þjáningu og meira hungur?

Upphafið

Það verður enginn bati.

Þetta er engin efnahagskreppa

sem við komumst einhverntíma upp úr.

Ég held að tímabilið sem við sjáum eftir

næsta efnahagshrun verði gríðarlegar óeirðir.

Þegar atvinnuleysisbætur hætta að vera

borgaðar af því að ríkin eiga enga peninga eftir.

Og þegar hlutirnir versna svo mikið að fólk tapar trúnni

á kjörna leiðtoga sína, mun það heimta breytingar,

ef við drepum ekki hvort annað í ferlinu

eða eyðum umhverfinu.

Ég er hræddur um að á endanum verði ekki aftur snúið...

og það truflar mig ósegjanlega.

Við gerum allt til að forðast það.

Það er á hreinu að breytingar eru fyrir höndum í mannlegri tilvist...

Það sem við stöndum frammi fyrir er þessi

grundvallarbreyting frá því sem tíðkaðist á seinustu öld.

Það þarf að vera tenging milli hagkerfisins og

auðlinda plánetunnar,

auðlindinar verandi allt dýra- og plöntulíf;

heilbrigði hafanna og alls annars.

Hin peningalega hugmyndafræði mun ekki

sleppa tökunum fyrr en að seinasta manni dauðum.

Yfirstéttin myn mun gera allt til að halda völdum

og það verða menn að muna.

Þeir munu nota land- og sjóher og lygar...

eða hvað sem þeir þurfa að halda völdum.

Þeir gefast ekki upp

vegna þess að þeir vita ekki um annað kerfi sem styður völd þeirra.

[Í beinni frá New York]

[Alþjóðleg mótmæli lama efnahagskerfi]

[London - Beint]

[Kína - Beint]

[Suður Afríka - Beint]

[Spánn - Beint]

[Rússland - Beint]

[Kanada - Beint]

[Sádí Arabía - Beint]

[Glæpatíðni eykst á Vesturlöndum]

[SÞ lýsa yfir neyðarástandi á heimsvísu]

[Alþjóðlegt atvinnuleysi Nær 65%]

[Ótti um heimsstyrjöld heldur áfram]

[Skuldahrun veldur matarskorti]

[Takið það til baka]

[Þó engar fréttir af ofbeldi hafi borist á meðan

fordæmislaus mótmælin halda áfram

virðast upphæðir sem samsvara trilljónum dala

hafa kerfisbundið verið fjarlægðar af bankareikningum

um allan heim og síðan..

augljóslega verið hent fyrir

framan seðlabanka heimsins.]

[ÞETTA ER ÞINN HEIMUR]

[ÞETTA ER OKKAR HEIMUR]

[BYLTINGIN ER NÚNA]

[WWW.THEZEITGEISTMOVEMENT.COM]