< Return to Video

Πώς προσδιορίζεις ΕΣΥ τον εαυτό σου | Λίζι Βελάσκεζ | TEDxAustinWomen

  • 0:06 - 0:09
    Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη
    που είμαι εδώ.
  • 0:09 - 0:11
    Θέλω να σας πω
  • 0:11 - 0:14
    λίγα περισσότερα για...
    -- δεν θέλω να πω τα βασικά --
  • 0:14 - 0:17
    γιατί δεν γνωρίζουμε τίποτα
    για το σύνδρομό μου.
  • 0:17 - 0:20
    Γεννήθηκα με αυτό
    το πολύ σπάνιο σύνδρομο,
  • 0:20 - 0:24
    που απ' όσο ξέρω, έχουν μόνο δύο άτομα
    στον κόσμο, μαζί με μένα.
  • 0:24 - 0:28
    Βασικά αυτό το σύνδρομο με κάνει
    να μη μπορώ να πάρω βάρος.
  • 0:28 - 0:31
    Ναι, ακούγεται τόσο καλό όσο είναι.
  • 0:31 - 0:34
    (Γέλια)
  • 0:34 - 0:37
    Θα μπορούσα να φάω απολύτως
    ό,τι θέλω, όποτε θέλω
  • 0:37 - 0:40
    και δεν θα πάρω καθόλου βάρος.
  • 0:40 - 0:43
    Τον Μάρτιο κλείνω τα 25,
  • 0:43 - 0:47
    και δεν ήμουν ποτέ πάνω
    από 29 κιλά σε όλη μου τη ζωή.
  • 0:47 - 0:50
    Όταν ήμουν στο κολέγιο, έκρυβα
  • 0:50 - 0:53
    -- δεν το έκρυβα, όλοι ήξεραν ότι ήταν εκεί --
  • 0:53 - 0:58
    αλλά ήταν μια τεράστια λεκάνη
    με γλυκά, ντόνατ, τσιπς, καραμέλες,
  • 0:58 - 1:01
    και η συγκάτοικός μου έλεγε,
    «Σε άκουγα στις 12μισι τη νύχτα
  • 1:01 - 1:04
    να παίρνεις το φαγητό
    κάτω από το κρεβάτι σου».
  • 1:04 - 1:08
    Αλλά εγώ λέω, «Ξέρεις κάτι;
    Δεν πειράζει, μπορώ να τα κάνω αυτά!»
  • 1:08 - 1:11
    Επειδή αυτό το σύνδρομο
    έχει και πλεονεκτήματα.
  • 1:11 - 1:14
    Το να μην μπορείς να πάρεις βάρος
    έχει πλεονεκτήματα.
  • 1:14 - 1:17
    Το να έχεις προβλήματα όρασης
    έχει πλεονεκτήματα.
  • 1:17 - 1:20
    Το να είσαι πολύ μικρόσωμη
    έχει πλεονεκτήματα.
  • 1:21 - 1:23
    Πολύς κόσμος πιστεύει,
  • 1:23 - 1:26
    «Λίζι, πώς στο καλό λες
    ότι έχει πλεονεκτήματα
  • 1:26 - 1:28
    όταν μπορείς να δεις μόνο
    από το ένα μάτι;»
  • 1:28 - 1:31
    Λοιπόν, ας σας πω
    τα πλεονεκτήματα
  • 1:31 - 1:34
    επειδή είναι σπουδαία.
  • 1:34 - 1:40
    Φοράω ΦΑΚΟ επαφής.
    Το μισό από ΦΑΚΟΥΣ επαφής.
  • 1:40 - 1:42
    (Γέλια)
  • 1:42 - 1:47
    Όταν φοράω τα γυαλιά μου,
    μόνο τα μισά είναι συνταγογραφημένα.
  • 1:47 - 1:52
    Αν κάποιος με ενοχλεί,
    είναι αγενής:
  • 1:52 - 1:53
    Κάτσε στα δεξιά μου.
  • 1:53 - 1:55
    (Γέλια)
  • 1:55 - 1:59
    Λες και δεν είσαι καν εδώ.
    Δεν ξέρω καν ότι στέκεσαι εκεί.
  • 1:59 - 2:02
    Τώρα, αν σταθώ έτσι,
    δεν έχω ιδέα
  • 2:02 - 2:04
    ότι υπάρχει όλη αυτή
    η πλευρά του δωματίου.
  • 2:06 - 2:12
    Επίσης, επειδή είμαι μικρόσωμη,
    προθυμοποιούμαι
  • 2:12 - 2:19
    να πάω σε κέντρα αδυνατίσματος
    ή σε γυμναστήρια και να πω,
  • 2:19 - 2:23
    «Γεια, είμαι η Λίζι.
    Θα γίνω η διαφημιστική σας αφίσα.
  • 2:25 - 2:29
    Βάλτε το πρόσωπό μου
    πάνω σε ό,τι θέλετε, και θα πω
  • 2:29 - 2:32
    «Γεια! Έκανα αυτό το πρόγραμα.
    Δείτε πόσο καλά δούλεψε».
  • 2:32 - 2:35
    (Γέλια)
  • 2:35 - 2:39
    Αν και υπάρχουν σπουδαία πράγματα
    που ήρθαν από αυτό το σύνδρομο,
  • 2:39 - 2:44
    υπάρχουν και πράγματα που ήταν
    πολύ δύσκολα, όπως μπορείτε να φανταστείτε.
  • 2:44 - 2:50
    Μεγάλωσα 150% κανονικά.
  • 2:50 - 2:53
    Ήμουν το πρώτο παιδί των γονιών μου.
  • 2:53 - 2:56
    Όταν γεννήθηκα, οι γιατροί
    είπαν στη μαμά μου,
  • 2:56 - 3:00
    «Η κόρη σου δεν έχει
    αμνιακό υγρό γύρω της.
  • 3:00 - 3:02
    Καθόλου».
  • 3:02 - 3:06
    Έτσι όταν γεννήθηκα, ήταν θαύμα
    ότι βγήκα ουρλιάζοντας.
  • 3:06 - 3:08
    Οι γιατροί είπαν στους γονείς μου,
  • 3:08 - 3:11
    «Απλώς θέλουμε να σας προειδοποιήσουμε:
    Μην περιμένετε να μπορέσει η κόρη σας
  • 3:11 - 3:17
    να μιλήσει, να μπουσουλήσει, να σκεφτεί
    ή να κάνει οτιδήποτε μόνη της».
  • 3:17 - 3:23
    Τώρα, ως γονείς για πρώτη φορά,
    θα νομίζατε ότι θα έλεγαν,
  • 3:23 - 3:29
    «Ωχ όχι. Γιατί;
    Γιατί το πρώτο μας παιδί
  • 3:29 - 3:32
    έχει όλα αυτά τα άγνωστα προβλήματα;»
  • 3:32 - 3:34
    Αλλά δεν το έκανα αυτό.
  • 3:34 - 3:36
    Το πρώτο πράγμα
    που είπαν στον γιατρό ήταν,
  • 3:36 - 3:39
    «Θέλουμε να τη δούμε
    και θα την πάρουμε σπίτι
  • 3:39 - 3:43
    και θα την αγαπήσουμε και
    θα τη μεγαλώσουμε όσο καλύτερα μπορούμε.»
  • 3:43 - 3:46
    Και αυτό έκαναν.
  • 3:46 - 3:50
    Σχεδόν όλα όσα έχω κάνει στη ζωή μου
    οφείλονται στους γονείς μου.
  • 3:50 - 3:53
    Ο μπαμπάς μου είναι εδώ μαζί μου σήμερα
    και η μαμά μου παρακολουθεί από το σπίτι.
  • 3:53 - 3:56
    Γεια σου μαμά!
    (Γέλια)
  • 3:56 - 3:59
    Αναρρώνει από χειρουργείο.
  • 3:59 - 4:01
    Αυτή κράτησε την οικογένειά μας ενωμένη
  • 4:01 - 4:06
    και μου έδωσε τη δύναμη να δω
    ότι πέρασε τόσα πολλά
  • 4:06 - 4:10
    αλλά έχει αυτό το μαχητικό πνεύμα
    που πέρασε και σε μένα,
  • 4:10 - 4:16
    έτσι ώστε να μπορώ να σταθώ περήφανα
    μπροστά από κόσμο και να πω,
  • 4:16 - 4:20
    «Ξέρετε κάτι;
    Η ζωή μου ήταν πραγματικά δύσκολη.
  • 4:20 - 4:22
    Αλλά δεν πειράζει».
  • 4:22 - 4:26
    Δεν πειράζει. Ήταν τρομαχτικό,
    ήταν δύσκολο.
  • 4:26 - 4:27
    Ένα από τα μεγαλύτερα πράγματα
  • 4:27 - 4:29
    που έπρεπε να αντιμετωπίσω
    καθώς μεγάλωνα
  • 4:29 - 4:30
    ήταν κάτι που είμαι σίγουρη
  • 4:30 - 4:33
    ότι έχει αντιμετωπίσει κάθε ένας
    από εμάς σε αυτό το δωμάτιο.
  • 4:33 - 4:36
    Μπορείτε να μαντέψετε τι είναι;
  • 4:36 - 4:38
    Ξεκινάει με «Ν».
    Μπορείτε να το μαντέψετε;
  • 4:38 - 4:40
    (Κοινό): Νεαροί!
    (Λίζι): Νεαροί;
  • 4:40 - 4:42
    (Γέλια)
  • 4:42 - 4:43
    Το νταηλίκι, τον σχολικό εκφοβισμό!
  • 4:43 - 4:46
    (Γέλια)
  • 4:46 - 4:48
    Ξέρω τι σκέφτεστε.
  • 4:48 - 4:50
    (Γέλια)
  • 4:50 - 4:53
    Γιατί δεν μπορώ να κάτσω μαζί τους;
    (Γέλια)
  • 4:53 - 4:57
    Αντιμετώπισα πολύ τον εκφοβισμό,
    αλλά όπως είπα, μεγάλωσα κανονικά,
  • 4:57 - 4:59
    έτσι όταν ξεκίνησα
    το νηπιαγωγείο,
  • 4:59 - 5:02
    δεν είχα ιδέα
    ότι φαινόμουν διαφορετική.
  • 5:02 - 5:03
    Ιδέα δεν είχα.
  • 5:03 - 5:06
    Δεν μπορούσα να δω ότι έμοιαζα
    διαφορετική από τα άλλα παιδιά.
  • 5:06 - 5:10
    Το βλέπω σαν ένα μεγάλο χαστούκι
    πραγματικότητας σε ένα 5χρονο,
  • 5:10 - 5:14
    επειδή πήγα στο σχολείο την πρώτη μέρα,
    ντυμένη με εξοπλισμό Ποκαχόντας.
  • 5:14 - 5:16
    Ήμουν έτοιμη!
  • 5:16 - 5:17
    (Γέλια)
  • 5:17 - 5:19
    Πήγα με τη σάκα μου
  • 5:19 - 5:22
    που έμοιαζε σαν καβούκι χελώνας
    επειδή ήταν μεγαλύτερη από μένα,
  • 5:22 - 5:25
    και πήγα σε ένα κοριτσάκι
    και της χαμογέλασα,
  • 5:25 - 5:28
    και με κοίταξε λες
    και ήμουν τέρας,
  • 5:28 - 5:31
    λες και ήμουν το πιο τρομαχτικό πράγμα
    που είχε δει ποτέ στη ζωή της.
  • 5:31 - 5:32
    Η πρώτη μου αντίδραση ήταν,
  • 5:32 - 5:34
    «Είναι πολύ αγενής.
  • 5:34 - 5:35
    (Γέλια)
  • 5:35 - 5:38
    Εγώ έχω πλάκα, αυτή χάνει.
  • 5:38 - 5:41
    Θα πάω λοιπόν εκεί να παίξω
    με τα τουβλάκια. Ή τα αγόρια».
  • 5:41 - 5:44
    (Γέλια)
  • 5:44 - 5:46
    (Η Λίζι γελάει)
  • 5:46 - 5:49
    Νόμιζα ότι η μέρα θα καλυτέρευε,
    αλλά δυστυχώς δεν έγινε αυτό.
  • 5:49 - 5:53
    Η μέρα όλο και χειροτέρευε.
    Πολλοί απλώς δεν ήθελαν
  • 5:53 - 5:57
    καμία σχέση μαζί μου
    και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί.
  • 5:57 - 6:01
    Γιατί; Τι έκανα;
    Δεν τους έκανα τίποτα!
  • 6:01 - 6:03
    Στο μυαλό μου ήμουν ακόμη
    και πολύ πρώτο παιδάκι.
  • 6:03 - 6:05
    Έπρεπε να πάω σπίτι
    και να ρωτήσω τους γονείς μου,
  • 6:05 - 6:06
    «Τι δεν πάει καλά μαζί μου;
  • 6:06 - 6:08
    Τι έκανα;
    Γιατί δεν τους αρέσω;»
  • 6:08 - 6:10
    Με κάθισαν κάτω και είπαν,
  • 6:10 - 6:12
    «Λίζι, το μοναδικό πράγμα
    που είναι διαφορετικό με σένα
  • 6:12 - 6:14
    είναι ότι είσαι πιο μικρόσωμη
    από τα άλλα παιδιά.
  • 6:14 - 6:18
    Έχεις αυτό το σύνδρομο, αλλά
    δεν θα ορίσει ποια είσαι».
  • 6:18 - 6:22
    Είπαν, «Πήγαινε σχολείο,
    σήκωσε ψηλά το κεφάλι σου, χαμογέλα,
  • 6:22 - 6:24
    συνέχισε να είσαι ο εαυτός σου,
    και ο κόσμος θα δει
  • 6:24 - 6:26
    ότι είσαι σαν κι αυτούς».
  • 6:26 - 6:28
    Και αυτό έκανα.
  • 6:28 - 6:32
    Θέλω να σκεφτείτε,
    να να αναρωτηθείτε, αμέσως τώρα:
  • 6:32 - 6:34
    Τι προδιορίζει ΕΣΑΣ;
  • 6:34 - 6:36
    Ποιοι είστε;
  • 6:36 - 6:39
    Είναι η καταγωγή σας;
    Είναι το υπόβαθρό σας; Είναι οι φίλοι σας;
  • 6:39 - 6:40
    Τι είναι;
  • 6:40 - 6:43
    Τι προσδιορίζει ποιοι είστε σαν άτομα;
  • 6:43 - 6:48
    Μου πήρε πολύ χρόνο
    να βρω τι με προσδιορίζει.
  • 6:48 - 6:50
    Τόσο πολύ που νόμιζα
    ότι αυτό που με προσδιορίζει
  • 6:50 - 6:54
    είναι η εξωτερική μου εμφάνιση.
    Νόμιζα ότι τα μικροσκοπικά μου πόδια,
  • 6:54 - 6:58
    και τα χεράκια μου,
    και το μικρό μου πρόσωπο ήταν άσχημα.
  • 6:58 - 7:00
    Νόμιζα ότι ήμουν αηδιαστική.
  • 7:00 - 7:03
    Μισούσα όταν ξυπνούσα το πρωί
    στο γυμνάσιο
  • 7:03 - 7:06
    και κοιταζόμουν στον καθρέφτη
    όταν ετοιμαζόμουν και σκεφτόμουν:
  • 7:06 - 7:09
    «Μπορώ απλώς να τρίψω
    αυτό το σύνδρομο και να φύγει;
  • 7:09 - 7:14
    Θα ήταν πολύ πιο εύκολη η ζωή μου
    αν απλώς μπορούσα να το βγάλω τρίβοντας.
  • 7:14 - 7:17
    Θα έμοιαζα με τα άλλα παιδιά,
    δεν θα χρειαζόταν να αγοράζω ρούχα
  • 7:17 - 7:21
    με την Ντόρα την Εξερευνήτρια.
    Δεν θα χρειαζόταν να πάρω πράγματα
  • 7:21 - 7:25
    που ήταν της μόδας, όταν προσπαθούσα
    να είμαι σαν τα δημοφιλή παιδιά».
  • 7:25 - 7:29
    Ευχόμουν και προσευχόμουν
    και ήλπιζα και έκανα ό,τι μπορούσα
  • 7:29 - 7:32
    έτσι ώστε να ξυπνήσω το πρωί
    και να ήμουν διαφορετική,
  • 7:32 - 7:34
    και δεν θα είχα να αντιμετωπίσω
    αυτές τις δυσκολίες.
  • 7:34 - 7:36
    Αυτό ήθελα κάθε μέρα,
  • 7:36 - 7:39
    και κάθε μέρα απογοητευόμουν.
  • 7:39 - 7:44
    Έχω γύρω μου
    ένα εκπληκτικό σύστημα υποστήριξης,
  • 7:44 - 7:50
    που δεν με λυπούνται ποτέ,
    που με ανεβάζουν όταν είμαι στεναχωρημένη,
  • 7:50 - 7:53
    που είναι εκεί να γελάσουν μαζί μου
    στις καλές στιγμές,
  • 7:53 - 7:58
    και που μου έμαθαν ότι
    ακόμη κι αν έχω αυτό το σύνδρομο,
  • 7:58 - 8:03
    αν και τα πράγματα είναι δύσκολα,
    δεν πρέπει να το αφήσω να με προσδιορίσει.
  • 8:03 - 8:09
    Η ζωή μου είναι στα χέρια μου,
    όπως οι δικές σας ζωές είναι στα δικά σας.
  • 8:09 - 8:12
    Εσείς είστε στη μπροστινή θέση
    του αυτοκινήτου σας,
  • 8:12 - 8:14
    Εσείς αποφασίζετε
  • 8:14 - 8:18
    αν το αυτοκίνητό σας πάει
    σε ένα καλό ή ένα κακό μονοπάτι.
  • 8:18 - 8:22
    Εσείς αποφασίζετε
    τι σας προσδιορίζει.
  • 8:22 - 8:26
    Να σας πω κάτι:
    Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να βρείτε
  • 8:26 - 8:28
    τι σας προσδιορίζει,
    γιατί υπήρξαν στιγμές
  • 8:28 - 8:31
    που ήμουν τόσο ενοχλημένη
    και συγχυσμένη, και έλεγα:
  • 8:31 - 8:33
    «Δεν με ΝΟΙΑΖΕΙ τι με προσδιορίζει!»
  • 8:33 - 8:36
    Όταν ήμουν στο λύκειο,
    βρήκα ένα βίντεο
  • 8:36 - 8:38
    που είχε ανεβάσει κάποιος,
    με μένα, δυστυχώς,
  • 8:38 - 8:40
    και με χαρακτήριζε
    ως την ασχημότερη γυναίκα στον κόσμο.
  • 8:40 - 8:44
    Αυτό το βίντεο είχε πάνω από
    τέσσερα εκατομμύρια θεάσεις,
  • 8:44 - 8:47
    οκτώ δευτερόλεπτα διάρκεια, χωρίς ήχο,
    χιλιάδες σχόλια, ο κόσμος έλεγε,
  • 8:47 - 8:52
    «Λίζι, σε παρακαλώ, ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ,
    κάνε μια χάρη στον κόσμο,
  • 8:52 - 8:55
    βάλε ένα όπλο στο κεφάλι σου,
    και αυτοκτόνησε».
  • 8:57 - 9:02
    Σκεφτείτε το,
    αν σας το έλεγε αυτό ο κόσμος,
  • 9:02 - 9:05
    αν άγνωστοι σας το έλεγαν αυτό.
  • 9:05 - 9:08
    Πλάνταξα στο κλάμα,
    και ήμουν έτοιμη για αντεπίθεση
  • 9:08 - 9:10
    και κάτι έκανε κλικ στο μυαλό μου,
  • 9:10 - 9:14
    και σκέφτηκα,
    «Απλώς θα το αφήσω».
  • 9:14 - 9:19
    Άρχισα να συνειδητοποιώ
    ότι η ζωή μου ήταν στα χέρια μου.
  • 9:19 - 9:22
    Είτε θα επέλεγα
    να το κάνω πολύ καλά,
  • 9:22 - 9:25
    ή θα επέλεγα να το κάνω
    πολύ άσχημα.
  • 9:25 - 9:27
    Θα μπορούσα να είμαι ευγνώμων
    και να ανοίξω τα μάτια μου
  • 9:27 - 9:30
    και να συνειδητοποιήσω
    αυτά που όντως έχω,
  • 9:30 - 9:34
    και να τα κάνω αυτά
    να με προσδιορίσουν.
  • 9:34 - 9:37
    Δεν μπορώ να δω από το ένα μάτι,
    αλλά μπορώ να δω από το άλλο.
  • 9:37 - 9:41
    Μπορεί να αρρωσταίνω πολύ,
    αλλά έχω πολύ ωραία μαλλιά.
  • 9:41 - 9:42
    (Γέλια)
  • 9:42 - 9:44
    (Κοινό) Έχεις, έχεις!
  • 9:44 - 9:45
    Ευχαριστώ.
  • 9:45 - 9:47
    Είσαστε το καλύτερο τμήμα εδώ.
  • 9:47 - 9:50
    (Γέλια)
  • 9:50 - 9:52
    (Η Λίζι γελάει) Με κάνατε να χάσω
    τον ειρμό των σκέψεων μου!
  • 9:52 - 9:54
    (Γέλια)
  • 9:54 - 9:56
    Εντάξει... πού ήμουν;
  • 9:56 - 9:57
    (Κοινό) Τα μαλλιά σου!
  • 9:57 - 10:01
    Μαλλιά! Μαλλιά. Εντάξει, ευχαριστώ.
    Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ.
  • 10:01 - 10:04
    Μπορούσα να επιλέξω να είμαι
    ευτυχισμένη ή θα μπορούσα να επιλέξω
  • 10:04 - 10:07
    να στεναχωρηθώ με όσα έχω
    και να συνεχίσω να γκρινιάζω,
  • 10:07 - 10:10
    αλλά τότε άρχισα
    να συνειδητοποιώ:
  • 10:10 - 10:13
    Θα αφήσω αυτούς που με αποκάλεσαν
    τέρας να με προσδιορίσουν;
  • 10:13 - 10:18
    Θα αφήσω να με προσδιορίσουν αυτοί
    που είπαν, «Σκοτώστε το με φωτιά!»;
  • 10:18 - 10:23
    Όχι. Θα αφήσω τους στόχους μου και
    την επιτυχία μου και τα κατορθώματά μου
  • 10:23 - 10:28
    να είναι αυτά που με προσδιορίζουν --
    Όχι η εξωτερική μου εμφάνιση,
  • 10:28 - 10:31
    όχι το γεγονός ότι έχω
    πρόβλημα στην όραση,
  • 10:31 - 10:36
    όχι το γεγονός ότι έχω αυτό
    το άγνωστο σύνδρομο.
  • 10:36 - 10:39
    Έτσι είπα στον εαυτό μου
    ότι θα δουλέψω σκληρά
  • 10:39 - 10:41
    και θα κάνω ό,τι μπορώ
    να γίνω καλύτερη,
  • 10:41 - 10:47
    επειδή στο μυαλό μου, ο καλύτερος
    τρόπος να εκδικηθώ όλους αυτούς
  • 10:47 - 10:50
    που με κορόιδευαν,
    που με πείραζαν,
  • 10:50 - 10:52
    που με έλεγαν άσχημη,
    που με έλεγαν τέρας,
  • 10:52 - 10:55
    ήταν να κάνω τον εαυτό μου καλύτερο,
    και να τους δείξω:
  • 10:55 - 10:56
    Ξέρετε κάτι;
  • 10:56 - 10:58
    Πείτε μου αυτά τα αρνητικά πράγματα,
  • 10:58 - 11:00
    θα τα γυρίσω ανάποδα
  • 11:00 - 11:02
    και θα τα χρησιμοποιήσω
    σαν σκάλα
  • 11:02 - 11:04
    να φτάσω τους στόχους μου.
  • 11:04 - 11:05
    Αυτό έκανα.
  • 11:05 - 11:08
    Είπα στον εαυτό μου ότι ήθελα
    να γίνω παρακινητική ομιλήτρια,
  • 11:08 - 11:09
    ήθελα να γράψω ένα βιβλίο,
  • 11:09 - 11:12
    να αποφοιτήσω από το κολέγιο,
    να κάνω οικογένεια και καριέρα.
  • 11:13 - 11:15
    Μετά από οχτώ χρόνια,
    στέκομαι μπροστά σας,
  • 11:15 - 11:19
    συνεχίζοντας να κάνω
    παρακινητικές ομιλίες.
  • 11:19 - 11:21
    Κατάφερα το πρώτο πράγμα.
  • 11:21 - 11:25
    Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο.
    Σε μερικές εβδομάδες
  • 11:25 - 11:29
    θα υποβάλλω το χειρόγραφο
    για το τρίτο μου βιβλίο.
  • 11:29 - 11:34
    (Χειροκρότημα)
  • 11:34 - 11:38
    Ήθελα να αποφοιτήσω από το κολέγιο,
    και μόλις το τελείωσα.
  • 11:38 - 11:41
    (Επευφημίες και χειροκρότημα)
  • 11:41 - 11:45
    Παίρνω πτυχίο σε Σπουδές Επικοινωνίας
  • 11:45 - 11:47
    από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο
    του Τέξας στο Σαν Μάρκος,
  • 11:47 - 11:49
    και δευτερεύον πτυχίο στα Αγγλικά.
  • 11:49 - 11:53
    Προσπάθησα πραγματικά να χρησιμοποιήσω
    την προσωπική μου εμπειρία
  • 11:53 - 11:58
    για να πάρω το πτυχίο μου
    και οι καθηγητές μου δεν το δέχονταν.
  • 11:58 - 12:02
    Και τέλος, ήθελα να έχω
    τη δική μου οικογένεια και καριέρα.
  • 12:02 - 12:06
    Το κομμάτι της οικογένειας αργεί ακόμη,
    και στο κομμάτι της καριέρας μου,
  • 12:06 - 12:10
    νιώθω ότι τα πάω πολύ καλά
    αν σκεφτεί κανείς ότι
  • 12:10 - 12:13
    όταν αποφάσισα ότι ήθελα να γίνω
    παρακινητική ομιλήτρια, πήγα σπίτι,
  • 12:13 - 12:16
    έκατσα στο λάπτοπ μου,
    πήγα στο Google και έγραψα:
  • 12:16 - 12:18
    «Πώς να γίνεις παρακινητικός ομιλητής».
  • 12:18 - 12:19
    (Γέλια)
  • 12:19 - 12:21
    Δεν κάνω πλάκα.
  • 12:21 - 12:24
    Δούλεψα σκληρά.
    Χρησιμοποίησα αυτούς που μου έλεγαν
  • 12:24 - 12:27
    ότι δεν μπορούσα να το κάνω
    για να με παρακινήσουν.
  • 12:27 - 12:31
    Χρησιμοποίησα την αρνητικότητά τους
    για να μπορέσω να συνεχίσω.
  • 12:31 - 12:35
    Χρησιμοποιήστε την. Χρησιμοποιήστε ΤΗΝ.
    Χρησιμοποιήστε αυτή την αρνητικότητα
  • 12:35 - 12:38
    που έχετε στη ζωή σας
    για να κάνετε τον εαυτό σας καλύτερο,
  • 12:38 - 12:42
    επειδή σας εγγυώμαι
  • 12:42 - 12:44
    --σας εγγυώμαι--
  • 12:44 - 12:47
    Θα κερδίσετε.
  • 12:47 - 12:51
    Θέλω να τελειώσω με την ίδια ερώτηση.
  • 12:51 - 12:56
    Θέλω να φύγετε από εδώ
    και να αναρωτηθείτε τι σας προσδιορίζει.
  • 12:56 - 12:58
    Αλλά θυμηθείτε:
  • 12:58 - 13:00
    Η γενναιότητα ξεκινάει εδώ.
  • 13:01 - 13:02
    Σας ευχαριστώ.
  • 13:02 - 13:09
    (Χειροκρότημα)
Title:
Πώς προσδιορίζεις ΕΣΥ τον εαυτό σου | Λίζι Βελάσκεζ | TEDxAustinWomen
Description:

Σε έναν καιρό όπου η ομορφιά προσδιορίζεται από σούπερ μοντέλα, η επιτυχία από τον πλούτο και η διασημότητα από τον αριθμό των θαυμαστών σας στα κοινωνικά δίκτυα, η Λίζι Βελάσκεζ κάνει την ερώτηση: Πώς προσδιορίζεις ΕΣΥ τον εαυτό σου; Η Λίζι μοιράζεται μαζί μας όσα της δίδαξε το σπάνιο ιατρικό σύνδρομο για την αγάπη για την οικογένεια και τον εαυτό της, για το κουράγιο στο πρόσωπο της σκληρότητας, και για το να είμαστε αρχιτέκτονες της ίδιας μας της ζωής.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDxTalks
Duration:
13:11

Greek subtitles

Revisions Compare revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.