Return to Video

Wat microben in de oceaan ons vertellen over de klimaatverandering

  • 0:01 - 0:03
    Ik ben biologisch oceanograaf.
  • 0:04 - 0:08
    Ik heb het absolute voorrecht
    om microben te bestuderen
  • 0:08 - 0:10
    in de Stille Oceaan.
  • 0:10 - 0:12
    Ik ga het zo hebben over microben,
  • 0:12 - 0:15
    maar eerst wil ik jullie
    een besef van plaats
  • 0:15 - 0:16
    en van schaal geven.
  • 0:16 - 0:20
    De Stille Oceaan is ons grootste,
    diepste oceaanbekken.
  • 0:20 - 0:23
    Hij beslaat 156 miljoen
    vierkante kilometer.
  • 0:23 - 0:25
    Als we alle continenten samenvoegden
  • 0:25 - 0:27
    tot een klein Pangea 2.0,
  • 0:27 - 0:31
    zouden ze mooi passen
    in de Stille Oceaan, met nog plaats over.
  • 0:31 - 0:33
    Het is een enorm ecosysteem,
  • 0:33 - 0:37
    van het blauw van de open zee
    naar het groen van de continentale randen.
  • 0:37 - 0:41
    Daar bestudeer ik de basis
    van de voedselketen:
  • 0:41 - 0:42
    plankton.
  • 0:43 - 0:46
    Nu is er in mijn onderzoek,
  • 0:46 - 0:50
    en ook op het hele gebied
    van de oceanografie van microben,
  • 0:50 - 0:52
    een thema opgedoken,
  • 0:52 - 0:55
    en dat thema is 'verandering'.
  • 0:55 - 0:59
    Deze microbiële ecosystemen
    veranderen op reële en meetbare manieren
  • 0:59 - 1:02
    en dat is niet eens moeilijk om te zien.
  • 1:02 - 1:05
    Oceanen bedekken
    70 procent van onze planeet,
  • 1:05 - 1:08
    dus is verandering van de oceaan,
    verandering van de planeet,
  • 1:08 - 1:11
    en het begint allemaal met de microben.
  • 1:12 - 1:16
    Ik wil twee ideeën met jullie delen.
  • 1:16 - 1:22
    Ze zijn bedoeld om liefdesverhalen
    voor microben te worden.
  • 1:22 - 1:25
    Maar ik moet eerlijk zeggen
    dat een aspect ervan
  • 1:25 - 1:27
    een afknapper is,
  • 1:27 - 1:30
    en, pas op, focus op de liefde.
  • 1:30 - 1:33
    Toch? Daar gaat het me om.
  • 1:33 - 1:36
    Ten eerste moet je weten
  • 1:36 - 1:40
    dat de bossen van de zee microbieel zijn.
  • 1:40 - 1:43
    Daarmee bedoel ik dat in grote lijnen
  • 1:43 - 1:46
    planten in de open oceaan
    microscopisch zijn
  • 1:46 - 1:50
    en ze veel overvloediger voorkomen
    dan we ons realiseren.
  • 1:50 - 1:54
    Ik toon jullie wat kiekjes
    van deze organismen
  • 1:54 - 1:56
    die ik heb verzameld door de jaren heen.
  • 1:56 - 1:59
    Dit zijn de laagste niveaus
    van de voedselketen in de oceaan.
  • 2:00 - 2:02
    Dit zijn kleine planten en dieren
  • 2:02 - 2:04
    die voorkomen in allerlei soorten
  • 2:04 - 2:07
    vormen, maten, kleuren en stofwisseling.
  • 2:07 - 2:11
    Er zitten er honderdduizenden
    in één milliliter zeewater.
  • 2:11 - 2:14
    Je zwemt ertussen in zee.
  • 2:14 - 2:17
    Ze produceren zuurstof, ze nemen CO2 op
  • 2:17 - 2:19
    en vormen de basis van de voedselketen
  • 2:19 - 2:22
    waar alle andere vormen van leven
    in de oceaan afhankelijk van zijn.
  • 2:23 - 2:26
    Ik bracht ongeveer 500 dagen
  • 2:26 - 2:28
    van mijn wetenschappelijke
    leven door op zee,
  • 2:28 - 2:31
    en nog veel meer
    voor een computer of in het lab,
  • 2:31 - 2:36
    dus moet ik er jullie wel
    een aantal verhalen over vertellen.
  • 2:37 - 2:40
    Laten we beginnen
    aan het Pacifische Noordwesten.
  • 2:40 - 2:43
    Deze plek is groen.
    Ze is mooi.
  • 2:43 - 2:46
    Hier bloeit fytoplankton,
    vanuit de ruimte te zien
  • 2:46 - 2:49
    langs de westkust van de Verenigde Staten.
  • 2:49 - 2:52
    Het is een ongelooflijk
    productief ecosysteem.
  • 2:52 - 2:56
    Daar vis je op zalm en heilbot
    en kijk je naar walvissen.
  • 2:56 - 2:58
    Het is een prachtig deel van ons land.
  • 2:58 - 3:01
    En hier bestudeerde ik
    10 jaar lang, onder andere
  • 3:01 - 3:05
    het verheffende onderwerp
    van schadelijke algenbloei.
  • 3:06 - 3:09
    Dit is bloei van
    gifproducerend fytoplankton.
  • 3:09 - 3:14
    Dat kan voedselketens besmetten
    en zich ophopen in schelpdieren en vis
  • 3:14 - 3:16
    die geoogst worden
    voor menselijke consumptie.
  • 3:17 - 3:21
    We hebben geprobeerd om te begrijpen
    waarom ze bloeien, waar ze bloeien,
  • 3:21 - 3:22
    wanneer ze bloeien,
  • 3:22 - 3:24
    zodat we deze oogsten konden beheren
  • 3:24 - 3:26
    en de menselijke gezondheid beschermen.
  • 3:26 - 3:29
    Het probleem is dat
    de oceaan een bewegend doel is
  • 3:29 - 3:35
    en, net als sommige mensen in ons leven,
    toxiciteit varieert tussen het plankton.
  • 3:35 - 3:36
    (Gelach)
  • 3:36 - 3:37
    Toch?
  • 3:37 - 3:39
    Om deze uitdagingen aan te pakken,
  • 3:39 - 3:42
    combineerden we satelliet-teledetectie
  • 3:42 - 3:44
    met drones en zweefvliegtuigen,
  • 3:44 - 3:46
    regelmatige bemonstering
    van de brandingsstreek
  • 3:46 - 3:49
    en veel tijd op zee
  • 3:49 - 3:52
    in kleine bootjes voor de kust van Oregon.
  • 3:52 - 3:55
    Ik weet niet of velen van jullie
    het al hebben mogen meemaken,
  • 3:55 - 3:57
    maar het is niet gemakkelijk.
  • 3:57 - 3:59
    [Zelfs oceanografen worden zeeziek]
  • 3:59 - 4:00
    Hier een paar arme studenten.
  • 4:00 - 4:01
    (Gelach)
  • 4:01 - 4:04
    Ik verborg hun gezichten
    om hun identiteit te beschermen.
  • 4:04 - 4:07
    (Gelach)
  • 4:07 - 4:08
    Dit is een uitdagende plek.
  • 4:08 - 4:13
    Het zijn dus moeilijk verkregen data
    waar ik over ga praten, oké?
  • 4:13 - 4:15
    Door het combineren van al onze data
    met onze medewerkers,
  • 4:15 - 4:19
    kregen we 20-jaar-lange
    tijdreeksen van toxines
  • 4:19 - 4:21
    en aantallen van fytoplanktoncellen.
  • 4:21 - 4:25
    Daarmee begrepen we
    de patronen van deze bloeien
  • 4:25 - 4:28
    en konden we modellen bouwen
    om ze te voorspellen.
  • 4:28 - 4:32
    We vonden dat het risico
    van schadelijke algenbloei
  • 4:32 - 4:35
    nauw gekoppeld was
    aan aspecten van het klimaat.
  • 4:35 - 4:37
    Onder ‘klimaat’ versta ik niet
    het weer van elke dag.
  • 4:37 - 4:40
    Ik bedoel de lange-termijn-veranderingen.
  • 4:41 - 4:44
    Deze wisselingen waar je
    misschien al over hoorde --
  • 4:44 - 4:47
    de Pacifische Decadale
    Oscillatie, El Niño --
  • 4:47 - 4:50
    brengen warme, droge winters
    met zich mee in deze regio,
  • 4:50 - 4:53
    maar ze verzwakken ook de sterkte
    van de Californische stroom,
  • 4:53 - 4:58
    die van noord naar zuid loopt
    langs de Pacifische Noordwest,
  • 4:58 - 5:00
    en warmen de oceaan aan de kust op.
  • 5:00 - 5:02
    Dat zijn de rode punten op deze grafiek,
  • 5:02 - 5:03
    warme anomalieën,
  • 5:03 - 5:06
    sterke positieve indices van de PDO.
  • 5:06 - 5:09
    En dan zijn er ook nog
    deze veranderingen in circulatie
  • 5:09 - 5:10
    en temperatuur,
  • 5:10 - 5:13
    het risico van schadelijke
    algenbloei wordt verhoogd,
  • 5:13 - 5:16
    maar ook de zalmaanwas is afgenomen,
  • 5:16 - 5:20
    en we zien invasieve soorten
    zoals de strandkrab binnendringen.
  • 5:20 - 5:24
    Dit zijn de ecologische en economische
    gevolgen van klimaatverandering.
  • 5:25 - 5:26
    Als onze modellen kloppen
  • 5:26 - 5:29
    dan zal de frequentie en de ernst hiervan
  • 5:29 - 5:31
    alleen maar toenemen,
  • 5:31 - 5:33
    samen met deze warmte-anomalieën.
  • 5:33 - 5:35
    Om dat te illustreren:
  • 5:35 - 5:39
    2014 kende waarschijnlijk
    een van de ergste schadelijke algenbloeien
  • 5:39 - 5:41
    in de geschiedenis van Oregon.
  • 5:41 - 5:43
    Het was ook het warmste jaar
  • 5:43 - 5:46
    in de moderne klimaatgeschiedenis
    tot op dat moment.
  • 5:46 - 5:49
    Dat wil zeggen tot 2015,
  • 5:49 - 5:51
    2016,
  • 5:51 - 5:54
    2017, 2018.
  • 5:54 - 5:57
    In feite waren de vijf warmste jaren
    in de moderne klimaatgeschiedenis
  • 5:57 - 5:59
    de laatste vijf.
  • 5:59 - 6:02
    Dat kondigt de schadelijke
    algenbloei echt goed aan
  • 6:02 - 6:04
    en is slecht voor de gezondheid
    van het ecosysteem.
  • 6:05 - 6:08
    Jullie geven misschien
    niet veel om schelpdieren,
  • 6:08 - 6:13
    maar deze veranderingen zijn van invloed
    op de economisch belangrijke visserij,
  • 6:13 - 6:14
    zoals van krab en zalm,
  • 6:14 - 6:17
    en ze bedreigen de gezondheid
    van zeezoogdieren zoals walvissen.
  • 6:17 - 6:20
    Dat is misschien een beetje belangrijker.
  • 6:20 - 6:22
    Misschien raakt dat een snaar.
  • 6:22 - 6:28
    Daar heb je je doemdagverhaal
    voor de randen van de Stille Oceaan.
  • 6:29 - 6:32
    Maar deze ecosystemen
    herstellen zich snel.
  • 6:32 - 6:35
    Dat doen ze als we ze de kans geven.
  • 6:35 - 6:39
    Het punt is om de veranderingen
    die we zien niet te negeren.
  • 6:39 - 6:42
    Dat brengt me bij mijn tweede idee.
  • 6:43 - 6:48
    Later ging ik naar de meest afgelegen
    eilandketen op aarde,
  • 6:48 - 6:49
    de Hawaiiaanse eilanden,
  • 6:49 - 6:53
    waar ik het nieuwe hoofd ben van
    het programma Hawaiian Ocean Time-series.
  • 6:53 - 6:56
    Dit programma maakte al 31 jaar lang
  • 6:56 - 7:00
    een maandelijkse pelgrimstocht
    naar de plek Station ALOHA.
  • 7:00 - 7:02
    Het is midden in de Stille Oceaan,
  • 7:02 - 7:05
    in het midden van dit uitgestrekte,
    wervelende stromensysteem
  • 7:05 - 7:09
    dat we de Noord-Pacifische
    Subtropische Gyre noemen.
  • 7:09 - 7:11
    Het is ons grootste oceaan-ecosysteem.
  • 7:11 - 7:14
    Vier keer de grootte
    van het Amazone-regenwoud.
  • 7:14 - 7:16
    Het is warm, op een goede manier.
  • 7:16 - 7:17
    Het is blauw water
  • 7:17 - 7:20
    en absoluut het soort plek
    waar je wil duiken en zwemmen.
  • 7:20 - 7:22
    Dat gaat niet vanaf onderzoeksboten,
  • 7:22 - 7:23
    want... haaien.
  • 7:23 - 7:25
    Google het.
  • 7:26 - 7:29
    (Gelach)
  • 7:29 - 7:31
    Het is een prachtige plek.
  • 7:31 - 7:34
    Hier komen sinds oktober 1988
  • 7:34 - 7:39
    generaties van onderzoekers
    op maandelijkse bedevaart.
  • 7:39 - 7:42
    We bestuderen de biologie, de chemie,
    de fysica van de open oceaan.
  • 7:42 - 7:46
    We hebben de temperatuur gemeten
    vanaf het oppervlak tot aan de zeebodem.
  • 7:46 - 7:49
    We volgden de stromen,
    traceerden de golven.
  • 7:49 - 7:52
    Mensen vonden hier nieuwe organismen.
  • 7:52 - 7:54
    Mensen creëerden hier
    grote genoombibliotheken
  • 7:54 - 7:56
    die een revolutie teweegbrachten
  • 7:56 - 7:59
    over wat we denken over de diversiteit
    van mariene micro-organismen.
  • 7:59 - 8:02
    Het is niet alleen
    een plaats van ontdekking,
  • 8:02 - 8:04
    maar het belangrijke van tijdreeksen
  • 8:04 - 8:06
    is dat ze ons een gevoel
    van geschiedenis geven,
  • 8:06 - 8:09
    een gevoel van context.
  • 8:09 - 8:10
    Met 30 jaar aan gegevens
  • 8:10 - 8:14
    konden we de veranderingen
    per seizoen zien
  • 8:14 - 8:17
    en maakten we
    de vingerafdruk van de mensheid
  • 8:17 - 8:18
    op de natuurlijke wereld zichtbaar.
  • 8:19 - 8:22
    Er is nog een iconische
    tijdreeks in Hawaii,
  • 8:22 - 8:24
    de Keelingcurve.
  • 8:24 - 8:26
    Ik hoop dat jullie
    die allemaal hebben gezien.
  • 8:26 - 8:30
    Deze tijdreeks documenteerde
    de snelle toename van koolstofdioxide
  • 8:30 - 8:31
    in de atmosfeer.
  • 8:31 - 8:35
    Ze geeft niet alleen de mate van,
    maar ook de snelheid van toename weer.
  • 8:35 - 8:37
    De snelheid van toename
    aan kooldioxide in de atmosfeer
  • 8:37 - 8:40
    is ongekend voor onze planeet.
  • 8:40 - 8:42
    Dat heeft gevolgen voor onze oceanen.
  • 8:43 - 8:46
    Oceanen absorberen ongeveer 90 procent
    van de warmte die wordt gegenereerd
  • 8:46 - 8:48
    door de uitstoot van broeikasgassen
  • 8:48 - 8:50
    en ongeveer 40 procent
    van het kooldioxide.
  • 8:52 - 8:56
    We konden dat meten op Station ALOHA.
  • 8:56 - 8:59
    Elk van deze punten is een tocht.
  • 8:59 - 9:01
    Het vertegenwoordigt
    het leven van de mensen
  • 9:01 - 9:03
    die 30 jaar lang deze metingen
    probeerden te doen.
  • 9:03 - 9:06
    En het duurde 30 jaar
    voor we dit konden zien.
  • 9:06 - 9:07
    CO2 neemt toe in de atmosfeer,
  • 9:07 - 9:09
    CO2 neemt toe in de oceaan.
  • 9:09 - 9:10
    Dat is de rode lijn.
  • 9:11 - 9:12
    Een gevolg daarvan
  • 9:12 - 9:15
    is een fundamentele verandering
    in de chemie van het zeewater,
  • 9:15 - 9:17
    een daling van de pH --
  • 9:17 - 9:19
    pH is een logaritmische schaal,
  • 9:19 - 9:20
    hier die blauwe lijn.
  • 9:20 - 9:24
    We zagen 30 procent daling
    van de pH in de oppervlakte-oceaan
  • 9:24 - 9:25
    in deze tijdreeks.
  • 9:26 - 9:29
    Dat heeft gevolgen voor organismen
    die moeten eten, schelpen bouwen.
  • 9:29 - 9:32
    Het verandert de groei,
    de metabolische interacties
  • 9:32 - 9:34
    en het beïnvloedt niet alleen plankton --
  • 9:34 - 9:37
    het beïnvloedt ecosystemen
    zo groot als koraalriffen.
  • 9:38 - 9:41
    Een van de dingen die we konden
    aantonen in deze tijdreeks
  • 9:41 - 9:44
    is dat hier nog veel meer achter zit.
  • 9:44 - 9:47
    Verhogingen van CO2
    en een daling van de pH
  • 9:47 - 9:51
    worden gemeten over de bovenste
    500 meter van de waterkolom.
  • 9:52 - 9:55
    Ik vind dat zeer ernstig.
  • 9:55 - 9:59
    Dit is echt een van de meest
    afgelegen plekken op onze planeet
  • 9:59 - 10:03
    en we beïnvloeden de bovenste
    500 meter van de waterkolom.
  • 10:04 - 10:06
    Nu zijn deze twee dingen --
  • 10:06 - 10:09
    schadelijke algenbloei,
    verzuring van de oceaan --
  • 10:09 - 10:10
    nog niet alles, natuurlijk.
  • 10:10 - 10:11
    Jullie hoorden al over de rest:
  • 10:11 - 10:15
    zeespiegelstijging, eutrofiëring,
    het smelten van de poolkappen,
  • 10:15 - 10:17
    vergroting van plekken
    met weinig zuurstof,
  • 10:17 - 10:19
    vervuiling, verlies aan biodiversiteit,
  • 10:19 - 10:20
    overbevissing.
  • 10:20 - 10:22
    Ik kan nog amper een student vinden --
  • 10:22 - 10:25
    je ziet mijn probleem, toch?
  • 10:25 - 10:26
    (Gelach)
  • 10:27 - 10:29
    (Zucht)
  • 10:29 - 10:33
    Toch denk ik dat deze systemen,
    deze microbiële ecosystemen,
  • 10:33 - 10:35
    enorm veerkrachtig zijn.
  • 10:35 - 10:38
    We kunnen zo niet niet blijven doorgaan.
  • 10:39 - 10:42
    Persoonlijk denk ik dat
    de aanhoudende observatie
  • 10:42 - 10:43
    van onze oceanen en onze planeet
  • 10:43 - 10:46
    de morele plicht is voor
    onze generatie wetenschappers.
  • 10:47 - 10:49
    We zijn getuigen
  • 10:49 - 10:51
    van de veranderingen
    die worden toegebracht
  • 10:51 - 10:54
    aan onze natuurlijke gemeenschappen,
  • 10:54 - 10:55
    en door dit te doen,
  • 10:55 - 10:58
    kunnen we ons aanpassen
  • 10:58 - 11:01
    en een mondiale verandering
    bewerkstelligen,
  • 11:01 - 11:02
    als we maar willen.
  • 11:02 - 11:06
    Dus zijn de oplossingen
    voor deze problemen veelledig.
  • 11:06 - 11:08
    Het gaat om een scala
    aan oplossingen,
  • 11:08 - 11:09
    lokale verandering,
  • 11:09 - 11:12
    maar ook tot aan het stemmen voor mensen
    die ons milieu zullen beschermen
  • 11:12 - 11:14
    op wereldwijde schaal.
  • 11:14 - 11:19
    (Applaus)
  • 11:28 - 11:30
    Terug naar de liefde.
  • 11:30 - 11:32
    (Gelach)
  • 11:32 - 11:34
    Microben tellen mee.
  • 11:34 - 11:36
    Deze organismen zijn klein,
  • 11:36 - 11:38
    overvloedig, oud,
  • 11:38 - 11:40
    en ze zijn van cruciaal
    belang voor het behoud
  • 11:40 - 11:42
    van onze mensen en onze planeet.
  • 11:42 - 11:46
    Toch gaan we onze uitstoot
    van koolstofdioxide nog verdubbelen
  • 11:46 - 11:47
    in de komende 50 jaar.
  • 11:47 - 11:49
    De analogie die ik daarvoor gebruik
  • 11:49 - 11:53
    is dat we nog steeds eten
    alsof we 20 zijn
  • 11:53 - 11:55
    en denken dat er
    geen gevolgen zullen zijn --
  • 11:55 - 11:56
    maar ik ben over de 40,
  • 11:56 - 12:00
    ik weet dat er gevolgen zijn
    voor mijn brandstofverbruik. Niet?
  • 12:00 - 12:02
    (Gelach)
  • 12:02 - 12:04
    De oceanen zitten vol leven.
  • 12:04 - 12:07
    Deze ecosystemen zijn niet ingestort.
  • 12:08 - 12:11
    Nou ja, misschien dan
    behalve voor de Noordpool.
  • 12:11 - 12:12
    (Gelach)
  • 12:12 - 12:16
    Maar de aanhoudende waarnemingen
    die ik vandaag met jullie deelde,
  • 12:16 - 12:19
    het werk van generaties
    van wetenschappers,
  • 12:19 - 12:22
    wijzen erop dat we beter
    voor onze oceanen moeten zorgen
  • 12:22 - 12:24
    alsook voor de microben
    die ons onderhouden.
  • 12:25 - 12:27
    Vandaar dat ik wil eindigen
  • 12:27 - 12:29
    met een citaat van een van mijn helden,
  • 12:29 - 12:31
    Jane Lubchenco.
  • 12:32 - 12:34
    Deze dia is daarvoor geschikt.
  • 12:35 - 12:37
    Jane heeft gezegd dat de oceanen
  • 12:37 - 12:40
    niet te groot zijn
    om in de vernieling te gaan,
  • 12:40 - 12:42
    noch te groot om ze in orde te krijgen,
  • 12:43 - 12:46
    maar de oceanen zijn
    wel te groot om ze te negeren.
  • 12:48 - 12:49
    Dank je.
  • 12:49 - 12:53
    (Applaus)
Title:
Wat microben in de oceaan ons vertellen over de klimaatverandering
Speaker:
Angelicque White
Description:

Wanneer de oceaan verandert, verandert de planeet -- en het begint allemaal met microben, zegt biologisch oceanograaf Angelicque White. Gesteund door tientallen jaren aan gegevens, deelt White met ons hoe wetenschappers deze oude micro-organismen gebruiken als een cruciale barometer voor de gezondheid van de oceaan -- en hoe we ze kunnen verjongen als de zeetemperaturen gestaag stijgen.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
13:05

Dutch subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.