Κέλτι Φέρρις Ζωγραφίζοντας στην Μοναξιά με σπρέι | "Νέα Υόρκη Από Κοντά" | Art21

Πώς συνδέεται ένας καλλιτέχνης που δουλεύει μόνος του με τον κόσμο; Σε αυτό το φιλμ η καλλιτέχνις Κέλτι Φέρρις ξεκινάει μια σειρά από αφηρημένους πίνακες στο στούντιό της στο Μποθσγουίκ του Μπρούκλιν. Ζωγραφίζοντας απομονωμένη η Φέρρις μιλάει για τις χαρές και τις αγωνίες που έχει κάποιος που δουλεύει μόνος του. Σε όλη τη διάρκεια του φιλμ η Φέρρις κοιτάζει έξω από την καθημερινή δουλειά της στο στούντιο για να βρει συνδέσμους με τον κόσμο, δίνει βάση τις απόψεις του κόσμου απέναντι στη δουλειά της, αντλεί έμπνευση και σε βιβλία και στο αστικό περιβάλλον, και τοποθετεί τους πίνακές της σε μια καλλιτεχνική ιστορική παράδοση. Δουλεύει με λαδομπογιά με διάφορες τεχνικές —πινέλο, σπάτουλα και σπρέι -- Η Φέρρις μετατρέπει στρώσεις με σημάδια για αρκετές εβδομάδες σε πολύπλοκα σχέδια και σχήματα. Είναι βέβαιη ότι η αφηρημένη τέχνη αφορά «την προσπάθεια να αφαιρείς ονομασίες στη ζωή» η Φέρρις περιγράφει τους πίνακές της σαν «προσπάθεια να δεις μέσα από άλλες λέξεις».

Keltie Ferris (b. 1977, Louisville, Kentucky, USA) lives and works in Brooklyn, New York.

CREDITS | "New York Close Up" Created & Produced by: Wesley Miller & Nick Ravich. Editor: Joaquin Perez & Mary Ann Toman. Cinematography: Rafael Moreno Salazar & Ava Wiland. Sound: Nicholas Lindner, Wesley Miller & Ava Wiland. Associate Producer: Ian Forster. Production Assistant: Paulina V. Ahlstrom, Don Edler & Maren Miller. Design & Grahics: Crux Studio & Open. Artwork: Keltie Ferris. An Art21 Workshop Production. © Art21, Inc. 2011. All rights reserved.

"New York Close Up" is supported, in part, by public funds from the New York City Department of Cultural Affairs in partnership with the City Council. Additional support provided by The 1896 Studios & Stages.

For more info: http://www.art21.org/newyorkcloseup

[Μουσική]

♪oh ♪oh oooh♫ the Lord, the lord♪

[η μουσική συνεχίζεται]

Όπως και το Καράτε Κιντ.

[γελάει]

η δημιουργία ενός πίνακα είναι μοναχική δουλειά.

Ένα απ' τα πράγματα που αλήθεια παλεύω για το αν θα μπορούσα να το κάνω σε όλη μου τη ζωή,

είναι ότι δεν ξέρω αν θα μπορούσα να μείνω μόνη μου για τόσο πολύ.

Είχα δυσκολίες όταν άφησα το σχολείο και ξεκίνησα να ζωγραφίζω μόνη μου και με πλήρη απασχόληση.

Ζούσα και εργαζόμουν στο σπίτι. Δεν υπήρχε λόγος να βγω από το σπίτι,

έτσι πήγαινα να αγοράσω γάλα και έπιανα την κουβέντα με τον πωλητή για [Γελάει]

για πολλή ώρα.

«Μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά»;

«Φυσικά»!

[Γελάει]

Νομίζω ότι έτσι βάφουν τα αυτοκίνητα.

Αλλά δεν χρησιμοποιούν λαδομπογιά, χρησιμοποιούν βερνίκι.

Νομίζω ότι είναι και λίγο ενοχικό το να είσαι καλλιτέχνης στις μέρες μας,

ενώ θα μπορούσες να κάνεις κάτι πιο δυναμικά θετικό που θα απευθύνεται στον κόσμο.

Είναι δύσκολο να κάνεις κάτι που να μην αιτιολογείται.

Δεν ξέρω αν το έχω καταφέρει, αλλά αυτός είναι ο στόχος.

[Ήχος σπρέι]

Υπάρχει κάτι ικανοποιητικό στη ζωγραφική.

Η προσωπική μου δημιουργικότητα αποτυπώνεται στην επιφάνεια και μπορείτε να θαυμάσετε την

μοναδική διαδακασία του επιχρίσματος.

Παλεύω μ' αυτό όλη την ώρα, αλλά περιστασιακά παλεύω και με το τι θα κάνω στη ζωή μου.

[κοροϊδεύει]

Είναι ένα πολύ άσχημο στάδιο του πίνακα. [γελάει]

Ο Θεέ μου, δεν πιστεύω ότι σας το δείχνω αυτό.

Είναι φριχτό.

[αναστενάζει] Δεν ξέρω.

Νομίζω ότι πρέπει να βάλω περισσότερο μωβ. Δεν μ' αρέσει, μοιάζει με καλαμάρι μπροστά από κτήριο.

Πολλοί άνθρωποι λένε ότι οι πίνακές μου τους θυμίζουν τα γκράφιτι στους δρόμους

ή χάρτες και πλέγματα με την κυριολεκτική έννοια.

Στην αρχή όταν μου έλεγαν ότι αντλώ έμπνευση από την πόλη, απαντούσα «Όχι, δεν ισχύει...».

Μετά κατάλαβα ότι από το στούντιό μου βλέπω το Μανχάταν.

Είναι η κυρίως θέα μου όταν ζωγραφίζω, καθώς κοιτάζω απ' το παράθυρο.

Οι πίνακές μου νομίζω ότι εκφράζουν την άλλη όψη του κόσμου, ίσως κρύβουν ή εκθέτουν

ένα σύμπλεγμα δρόμων πάνω από το μετρό ή κάτω από το σύστημα εναέριας κυκλοφορίας.

Αυτό είναι το αφηρημένο σχέδιο, δεν αφορά σε πράγματα που μπορείς να ονοματήσεις,

είναι σαν να αφαιρείς ονομασίες πραγμάτων στη ζωή.

Αυτό κοιτάζω και στον Μπερνάρντ Άλμπερτ Άλλεν, απλά κοιτάζω..., μόλις βρήκα ή ξαναβρήκα

αυτούς τους κίτρινους πίνακες, τους κίτρινους πίνακες του Άλμπερτ.

[ξεφυσάει] «Θεέ μου»!

Δεν το αντέχω, ξέρεις!

[γελάει]

Το χρώμα είναι υπέροχο. Τι; Είναι πορτοκαλί μαζί με κίτρινο.

Η ζωγραφική είναι από τα πιο παλιά πράγματα στον κόσμο.

Όχι μόνο είναι από το παλαιότερα πράγματα στον κόσμο, αλλά όταν κάνεις έναν πίνακα

δεν έχεις ιδέα πόσο θα διαρκέσει.

Μπορεί να διαρκέσει για πολύ καιρό. Μπορεί και όχι, μπορεί να καταλήξει και στα σκουπίδια.

Μπορεί σε εκατοντάδες χρόνια οι άνθρωποι να κοιτάζουν τους πίνακές μου.

Ίσως ως έργα τέχνης, σχετικά με το τι έκαναν χαζοί άνθρωποι στη Νέα Υόρκη κάποια στιγμή.

Νομίζω ότι η ομορφιά της ζωγραφικής είναι η αίσθηση ττης συγγένειας, τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή, του κόσμου.

Αισθάνεσαι λιγότερο μόνος στον κόσμο και είναι υπέροχο.

[μουσική]