Το κόστος του άγχους στη δουλειά και πώς να το μειώσετε

Σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς, το άγχος που σχετίζεται με τη δουλειά κοστίζει στην οικονομία των Η.Π.Α σχεδόν 300 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο -- και μπορεί να βλάψει την παραγωγικότητά σου και την υγεία σου, λέει ο υποστηρικτής ευεξίας Ρομπ Κουκ. Εδώ μοιράζεται κάποιες στρατηγικές για να σε βοηθήσει να θέσεις ως προτεραιότητα την πνευματική, σωματική και συναισθηματική σου ευημερία.

Άγχος. Όλοι το ξέρουμε και όλοι
το διαχειριζόμαστε διαφορετικά.

Άλλοτε οι σκέψεις μας
τρέχουν ή πάνε πιο αργά,

μας κάνει να τρώμε περισσότερο, ή καθόλου,

μας προκαλεί αϋπνία, ή δεν μπορούμε
να σηκωθούμε από το κρεβάτι.

Ειλικρινά, είναι χάλια.

(Γέλια)

Αλλά υπάρχει και το καλό άγχος,

όπως όταν προετοιμάζεσαι
για την πιο σημαντική σου ομιλία.

(Γέλια)

(Χειροκρότημα)

Σε μια παγκόσμια πλατφόρμα.

(Γέλια)

Και το καλό άγχος ίσως σε χαλάσει.

Αλλά εγώ θα μιλήσω για το κακό άγχος.

Και ίσως όχι για τον λόγο
που θα περιμένατε.

Μανατζάρω τις σχέσεις για εύπορα άτομα.

Εννοώ ότι δουλεύω στενά με πλούσια
άτομα και τις οικογένειές τους,

βοηθώντας τους να πετύχουν
οικονομικούς στόχους.

Μαθαίνω για την οικονομία, γιατί ξέρω
πως ό,τι επηρεάζει την οικονομία

επηρεάζει και τους πελάτες μου,
και αποδεικνύεται ότι το άγχος

επηρεάζει δραματικά την οικονομία.

Αν σας έλεγα, ότι σύμφωνα
με κάποιους υπολογισμούς,

το κόστος του άγχους της δουλειάς
στις Η.Π.Α φτάνει τα 300 δις ετησίως;

Το άγχος της δουλειάς, που έχει
αυτή τη μεγάλη επίδραση,

σχετίζεται με την παραγωγικότητα
και την ευεξία.

Σήμερα, θα μιλήσουμε για αυτό.

Επίσης, συνδέεται
με την απεμπλοκή των υπαλλήλων,

με χρόνιες ασθένειες
που επηρεάζουν την δουλειά

και με τραυματισμούς
και ασθένειες στη δουλειά.

Προσθέτοντας το κόστος
και των πέντε παραγόντων,

συγκεντρώνονται περίπου
2,2 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.

Αυτό αντιπροσωπεύει το 12% του Α.Ε.Π μας.

Ξέρω τι σκέφτεστε,
«Είναι πολλά χρήματα, πώς;»

Το άγχος είναι ένα τόσο προσωπικό θέμα,

που είναι τρελό να σκεφτείς
ότι έχει τόσο μεγάλη επιρροή.

Ακούστε ένα παράδειγμα,
για να καταλάβετε πώς.

Φανταστείτε μια ανύπαντρη μητέρα,

σε μια αγχωτική δουλειά,
σε αγχωτικό περιβάλλον,

όπου περνάει σχεδόν όλη της την ημέρα.

Ίσως δεν έχει χρόνο να μαγειρέψει,

οπότε επιλέγει γρήγορα γεύματα,

που συνήθως σημαίνουν, τι;

Επεξεργασμένες, υψηλές σε σάκχαρα τροφές.

Με την πάροδο του χρόνου
αυτή η κακή διατροφή,

μαζί με το άγχος της δουλειάς,

οδηγεί σε χρόνια ασθένεια.

Ας πούμε σε διαβήτη.

Η περίθαλψη κοστίζει και σε αυτή,
και στην εταιρία περισσότερο,

και αυτό σημαίνει περισσότερο άγχος.

Τώρα αγχώνεται και για την υγεία της
και για να τα βγάλει πέρα,

οπότε αφαιρείται περισσότερο
και είναι λιγότερο παραγωγική.

Αλλά δεν μπορεί να είναι έτσι.

Είναι ανύπαντρη μητέρα.

Και τώρα σκέφτεται,

«Κι αν μου συμβεί κάτι;

Ποιος θα φροντίσει το παιδί μου;

Ποιος θα φροντίσει το μωρό μου;»

Κι άλλο άγχος.

Πάρτε τώρα αυτό το σενάριο,
προσαρμόστε το όπως θέλετε,

και εφαρμόστε το σε όλο το έθνος,

κι ίσως καταλάβετε,

πώς βιώνουμε αυτό το κόστος
πολλών τρισεκατομμυρίων.

Όλα αυτά εμένα μου είναι οικεία.

Ο πατέρας μου είναι ο πιο έξυπνος
και εργατικός άνθρωπος που ξέρω.

Μη με παρεξηγήσετε,

κι η μαμά δούλευε και προσέφερε σ'εμάς,

αλλά ο πατέρας μου
ήταν η κολόνα του σπιτιού.

Και σίγουρα καταλαβαίνετε
την πίεση, το άγχος,

που συνοδεύουν
τη φροντίδα μιας οικογένειας.

Όταν αυτά συνδυάζονται
με το άγχος της δουλειάς

ξέρετε τι θα μπορούσε να συμβεί;

Να ανεβάσετε υψηλή αρτηριακή πίεση,

που θα δημιουργήσει θέμα στα νεφρά σας,

και να περάσετε μια δεκαετία
κάνοντας αιμοκάθαρση, όπως αυτός.

Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση
να πω πως βρήκε μόσχευμα, πέρσι.

Παρ'όλα αυτά...

(Χειροκρότημα και ζητωκραυγές)

Παρ' όλα αυτά, σχεδόν για μια δεκαετία,

ούτε η οικογένειά μου, ούτε η οικονομία
ωφελήθηκε από την εργατικότητά του,

και όπως θα έλεγε ο ίδιος,

αυτό, είναι μια θλιβερή διαπίστωση.

Αυτό που θέλω να πω είναι,

ότι το άγχος επηρεάζει την οικονομία,

μειώνοντας την παραγωγικότητα,

κι αυξάνοντας το κόστος της περίθαλψης.

Λογικό, σωστά;

Να κάτι που δεν είναι.

Πρόσφατη έρευνα του
Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας,

τοποθετεί το παγκόσμιο κόστος
υγείας στα 7,8 τρισεκατομμύρια.

Έρευνα του Ιδρύματος Παγκόσμιας Ευεξίας,

δείχνει πως η βιομηχανία
παγκόσμιας ευεξίας των 4,5 τρισ. δολαρίων,

αυξήθηκε από 3,7 σε 4,2 τρισ.
μεταξύ του 2015 και του 2017,

και βλέπει αυτή την αύξηση
και μέσα στο 2022.

Και λοιπόν, γιατί να σας νοιάζει αυτό;

Γιατί η αύξηση είναι σχεδόν διπλάσια
από αυτή της παγκόσμιας οικονομίας,

κατά μέσο όρο 3,3% την ίδια περίοδο.

Τι σημαίνουν, λοιπόν, όλα αυτά;

Κάθε χρόνο ξοδεύουμε
περισσότερα στην υγεία,

κι οι βιομηχανίες που ενδιαφέρονται
για την ευημερία,

και για μια πιο υγιή ζωή,

αυξάνονται δύο φορές πιο γρήγορα
από την παγκόσμια οικονομία,

και παρ'όλα αυτά χάνουμε τρισ. δολάρια
ανά χρόνο από την παραγωγή.

Οπότε, τι τρέχει;

(Γέλια)

Τα επίπεδα άγχους είναι υψηλά,
και αυτό πρέπει να αλλάξει.

Πρέπει να αλλάξει κι ο τρόπος
που αντιμετωπίζουμε το άγχος.

Ας προσπαθήσουμε να επαναπροσδιορίσουμε
το πώς το βλέπουμε.

Τείνουμε να θεωρούμε το άγχος
ως μια συνέπεια,

αλλά εγώ το βλέπω ως κουλτούρα.

Πού περνάμε τον περισσότερο χρόνο μας;

Στη δουλειά, σωστά;

Εκεί όπου προσπαθούμε να ισορροπήσουμε
μεταξύ ζωής και δουλειάς.

Οπότε η σχέση μεταξύ δουλειάς,
άγχους, υγείας και ευεξίας,

είναι ιδιαίτερα στενή.

Παρ'αυτά, υπάρχει
μεγάλη έλλειψη σύνδεσης,

στο πώς προσεγγίζουμε το άγχος
και την ευεξία στον εργασιακό χώρο.

Μπορούμε να ρίξουμε το φταίξιμο
σε πολλά πράγματα.

Στη νέα τεχνολογία,

την υπερβολική προσήλωση στο κέρδος,

ή με το να ανταγωνιζόμαστε τους γύρω μας,

με φωτογραφίες-ντοκουμέντα
για τα κατορθώματά μας.

Αλλά στην τελική,

φοβάμαι πως δημιουργήσαμε μια κουλτούρα,

όπου το να φροντίζει κανείς τον εαυτό του
δεν αποτελεί προτεραιότητα.

Επομένως, πώς προχωράμε;

Πιστεύω πως η απάντηση βρίσκεται
σε τρία βασικά πράγματα.

Κι αν σκεφτείτε,

«Ρομπ, το έχω ξανακούσει αυτό,
πες μου κάτι που δεν ξέρω»,

αναρωτηθείτε,

αν ξέρουμε ήδη τι να κάνουμε,

τότε τι κάναμε τόσο καιρό;

Πρώτον, οι επιχειρήσεις.

Ειδικά το πώς η κουλτούρα και
το στυλ επικοινωνίας μια επιχείρησης,

παίζουν καθοριστικό ρόλο στο άγχος
και την ευημερία ενός εργασιακού χώρου.

Το DNA μιας εταιρίας
είναι η κουλτούρα της.

Ορίζει το κλίμα,

ή ακόμη, καθορίζει την εταιρία.

Αλλά πιστεύω πως οι εταιρίες
πρέπει να επενδύουν,

στην ευημερία,

των υπαλλήλων τους όπως
επενδύουν στην καινοτομία,

Έρευνα και Ανάπτυξη, σωστά;

Θα αύξανε αυτό την παραγωγικότητα,

και θα μείωνε το άγχος;

Πραγματικά, το πιστεύω.

Αλλά για να λειτουργήσει αυτό,

πρέπει η εταιρία να βρει έναν τρόπο,

να υπολογίζει τη συνολική ευημερία
των υπαλλήλων της,

με την ίδια ακρίβεια που υπολογίζει
την ανάπτυξη και τα κέρδη.

Κι αν αυτό σας μοιάζει
δύσκολο, αναρωτηθείτε,

ποιο είναι το πιο ανταγωνιστικό
προσόν μιας εταιρίας;

Το ανθρώπινο δυναμικό της.

Το γνωρίζουμε αυτό.

Κι όπως όλα σε μια εταιρία,
πρέπει να ξεκινήσει από ψηλά.

Έτσι, αν είστε επικεφαλής,

το να δείχνετε πόσο νοιάζεστε
για την ψυχική σας υγεία κι ευημερία,

αποτελεί έναν τεράστιο καταλύτη.

Δεν το κρύβω, είμαι ποδοσφαιρόφιλος.

έτσι μεγαλώνοντας είχα προπονητές.

Και είχα έναν που πάντα μας έβαζε
δύσκολες ασκήσεις αεροβικής.

Δεν στεκόταν και μας παρακολουθούσε,

αλλά συμμετείχε.

Κι αυτό έκανε τρία πράγματα.

Μου το έκανε δύσκολο να παραπονεθώ.

(Γέλια)

Πάντα φρόντιζα να συμβαδίζω,

και πάντα ένιωθα πιο «μέσα» στην άσκηση.

Είναι το ίδιο πράγμα.

Και τέλος, η επικοινωνία.

Για να βοηθήσω τους πελάτες μου
να πετύχουν οικονομικούς στόχους,

πρέπει να είμαι ενεργός ακροατής
και μετά να απαντάω.

Αφήστε τους υπαλλήλους σας
να σας πουν τι τους αγχώνει.

Αφήστε τους να σας πουν
ποια οφέλη ευεξίας χρειάζονται.

Μετά ενεργήστε.

Κάνοντας πράξη αυτά που σας λένε
θα δείξετε πόσο σοβαρά τους παίρνετε,

κι είμαι σίγουρος πως η εταιρία
θα κερδίσει μακροπρόθεσμα.

Γιατί;

Γιατί οι κατάλληλα εξοπλισμένοι υπάλληλοι,

είναι πιο παραγωγικοί και
λιγότερο αγχωμένοι.

Στην συνέχεια, θα ήθελα να ζητήσω
τη βοήθεια της αγαπημένης όλων.

Σωστά, η κυβέρνηση πρέπει
να παίξει τον ρόλο της εδώ.

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και
το τμήμα Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ,

υπολογίζουν ότι από το 2011 ως το 2030,

σημαντικές χρόνιες παθήσεις
και ψυχικές ασθένειες,

θα κοστίζουν στην παγκόσμια οικονομία
47 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Και είμαστε στο 2020.

Δεν λέω πως το άγχος προκαλεί
όλες τις χρόνιες παθήσεις,

και ψυχικές ασθένειες,
αλλά αν προκαλεί μέρος τους,

σκεφτείτε πόσο θα μειωνόντουσαν

αν η κυβέρνηση έκανε
αυτό που κάνει τόσο καλά,

να υπηρετεί ως όργανο επιβολής,

σε αυτή την περίπτωση
για υψηλότερα στάνταρ στον χώρο εργασίας.

Ίσως ακόμη και για προγράμματα
εταιρικού φορολογικού κινήτρου,

για να ανέβουν τα στάνταρ,

αλλά οι καλύτερες εταιρικές πολιτικές
και πρωτοβουλίες για ευημερία,

οι οποίες στηρίζονται
από την κυβέρνηση,

δεν θα έχουν σημασία χωρίς
τη σημαντική βοήθειά σας.

Χωρίς εσάς.

Σωστά, το άγχος κι η διαχείριση
είναι τόσο δυναμικά,

που πρέπει να συμμετέχετε.

Και θα ωφεληθείτε κι εσείς
και η οικονομία.

Κοιτάξτε φίλοι μου, δεν είμαι ψυχολόγος.

Αλλά έχω κάνει βήματα να
βελτιώσω την ψυχική μου υγεία,

και την ευημερία μου,

οπότε ακούστε την άποψή μου.

Νομίζω ένα βασικό πρώτο βήμα για όλους,

είναι να είστε ειλικρινείς.

Όσον αφορά τι;

Το ότι η η σωματική και πνευματική σας
ευημερία έρχεται δεύτερη,

και το ότι αυτό έχει προκαλέσει ζημιά.

Ειλικρινείς με το ότι βάζετε την
κοινή γνώμη πάνω από την αυτοσυντήρηση.

Σκεφτείτε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ειλικρινείς με το πώς ορίζουμε
τους εαυτούς μας και τι μας ορίζει.

Σίγουρα η καριέρα σας συμβάλλει
σε ένα μέρος του ποιοι είστε.

Αλλά μήπως της επιτρέπουμε
να μας καθορίζει λίγο παραπάνω;

Και αναρωτηθείτε,

«Αξίζει για αυτό που μου κοστίζει;».

Και δεν εννοώ μόνο τα χρήματα.

Για εμένα το να είμαι ειλικρινής
σήμαινε να δω τη σχέση μου,

με τις σκέψεις μου, το θάρρος,
και την αποτυχία.

Ξεκίνησε χρόνια πριν σε ένα τουρνουά,

όταν ήρθε ο προπονητής
και μου είπε, «Ρομπ Κουκ,

ανέβασε ρυθμούς, δεν μπορούμε
να χάσουμε σήμερα».

Οπότε ανέβασα ρυθμούς.

Απέτυχα.

Χάσαμε.

(Γέλια)

Ευχαριστώ που γελάτε.

(Γέλια)

Νιώθω ωραία.

Όχι, εντάξει αλλά...

Ξέρετε, αυτό μετά μου έμεινε
για κάποιο καιρό,

μέχρι που σε κάθε περίσταση
που χρειαζόταν να ωριμάσω, να εξελιχθώ,

έσκυβα ήσυχα το κεφάλι
κι έκανα ένα βήμα πίσω.

Τότε ανακάλυψα την ενσυνειδητότητα.

Και συνεχίζω να την δουλεύω
καθημερινά μέχρι σήμερα.

Να ζω στο παρόν, στο τώρα.

Η ενσυνειδητότητα δεν είναι για όλους,

αλλά όταν σκέφτομαι
τους επιτυχημένους ανθρώπους,

παρατηρώ κάτι κοινό.

Έλεγχος του μυαλού.

Που περιλαμβάνει διαχείριση του άγχους.

Έχει να κάνει με την ανάπτυξη αντίληψης,

την αναγνώριση και
την αποδοχή του παρόντος:

σκέψεις, συναισθήματα, περιβάλλον,
φυσική κατάσταση.

Σωστά;

Δεν λέω να μην
αντιμετωπίσετε ποτέ το άγχος.

Αλλά η διαχείριση αυτού του άγχους,

θα ωφελήσει εσάς και την οικονομία.

Θα σας αφήσω με αυτή τη σκέψη.

Ξέρουμε πως η συνταξιοδότηση έχει να κάνει
με το να αποταμιεύουμε περισσότερα τώρα,

για μετά.

Κι αν αντιμετωπίζαμε
την ψυχική μας υγεία κι ευημερία,

με τον ίδιο τρόπο;

Να βελτιωθείτε και να προστατεύσετε
περισσότερο τον εαυτό σας τώρα,

για αργότερα στη ζωή σας.

Αδράνεια σημαίνει περισσότερο κόστος,
κι ακόμη χειρότερα,

λιγότερος χρόνος.

Κι από τα δύο,

ποιο δεν μπορείτε να πάρετε πίσω;

Ας ξεκινήσουμε να βελτιώνουμε
αυτή την κουλτούρα άγχους

κι ας ξεκινήσουμε να ζούμε
μια πιο ευτυχισμένη, υγιή,

κ ευελπιστώ, πιο παραγωγική ζωή.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)