-
ความรักของพวกเรา อย่างที่คาดเลย
-
ตั้งแต่เริ่มก็เป็นได้แค่โชว์เดี่ยว
-
ทั้งที่คิดว่าฉันอยู่กับเธอตลอดแท้ ๆ
-
แต่กลายเป็นว่า ฉันเป็นแค่ผู้ชม
-
คำขอโทษไร้อารมณ์ เป็นแบบนี้เสมอ
-
แต่พอคุ้นแล้วก็ไม่แย่เท่าไรหรอก
-
ความรักของฉันก็เหมือนกับชีวิตคน
-
ไม่มีทางจะยืนยาวอยู่แล้ว
-
ถ้าได้เลือกเส้นทาง และความสัมพันธ์แบบอื่น
-
เพื่อให้เราได้พบกันในโลกคู่ขนานก็คงดี
-
ฉันอยากแสดงความรักด้วยนิสัยที่ต่างออกไป
-
และให้คุณค่าอีกแบบหนึ่ง
-
แต่ก็รู้ว่ามันเปล่าประโยชน์
-
ลาก่อนนะ
-
ฉันไม่ใช่เนื้อคู่ของเธอ
-
ถึงจะเจ็บปวดแต่ก็ปฏิเสธไม่ออก
-
จะให้ปล่อยวางก็ทำไม่ได้
-
แค่ได้สัมผัสผมเธอก็ปวดใจแล้ว
-
แต่มันก็รู้สึกหอมหวานเหลือเกิน ไม่นะ
-
ลาก่อนนะ
-
แล้วถ้างั้น เธอเป็นอะไรสำหรับฉันล่ะ
-
ฉันไม่รู้คำตอบ และก็ไม่อยากรู้ด้วย
-
แต่ความจริงสิ่งเดียวที่ฉันรู้คือ
-
"เธอสวยจริง ๆ เลย"
-
คนที่เย่อหยิ่งคุยโวเรื่องความรัก
-
แต่ไม่เห็นเข้าท่าเลยสักนิด
-
เหมือนได้มองทิวทัศน์ยามค่ำคืน
ของเมืองที่ไม่รู้จักผ่านหน้าต่างเครื่องบิน
-
ถ้าได้เลือกเส้นทางและความสัมพันธ์แบบอื่น
-
เพื่อให้เราได้พบกันในโลกคู่ขนานก็คงดี
-
ฉันหวังว่าจะสมหวังในความรัก
-
และได้บอกชอบเธอจากใจจริง
-
โดยไม่ต้องแบกความรับผิดชอบใด ๆ ไว้
-
แต่คงเป็นได้เพียงคำอธิษฐานอันว่างเปล่า
-
ลาก่อนนะ
-
เมื่อฉันล้ำเส้นเพื่อจับมือเธอ
-
มันจะถึงจุดจบแล้วนะ
-
ยิ่งยืดเวลาออกไปอีกเท่าไร
-
ฉันก็เห็นอนาคตอันเจ็บปวดที่ไม่มีเธออยู่ตรงนั้นแล้ว
-
และมันเป็นความจริงอันน่าเศร้าที่ฉันอยากจะร้องไห้ออกมา
-
มันเจ็บปวดเกินไป
-
ลาก่อนนะ
-
ฉันไม่ใช่เนื้อคู่ของเธอ
-
ถึงจะเจ็บปวดแต่ก็ปฏิเสธไม่ออก
-
จะให้ปล่อยวางก็ทำไม่ได้
-
แค่ได้สัมผัสผมเธอก็ปวดใจแล้ว
-
แต่มันก็รู้สึกหอมหวานเหลือเกิน ไม่นะ
-
ลาก่อนนะ
-
แล้วถ้างั้น เธอเป็นอะไรสำหรับฉันล่ะ
-
ฉันไม่รู้คำตอบ และก็ไม่อยากรู้ด้วย
-
แต่ความจริงสิ่งเดียวที่ฉันรู้คือ
-
"เธอสวยจริง ๆ เลย"
-
ถ้าความรักมีกฏอยู่แค่นี้ก็ไม่ได้แย่นะ
-
เพราะไม่สามารถให้คำสัญญาอันเป็นนิรันดร์ได้อยู่แล้ว แต่ว่า
-
"เธอสวยจริง ๆ เลย"