Një kategori e barit që parandalon depresionin dhe PTSD-në.

Trajtimet aktuale për depresionin dhe PTSD-në vetëm frenojnë simptomat, nëse ato vecse funksionojnë. Po sikur të mund të parandalonim që këto sëmundje të zhvillohen? Neuroshkencëtarja dhe TED Fellow Rebecca Brachman ndan historinë e zbulimit aksidental të ekipit të saj për një kategori të re të barit që, për herë të parë ndonjëherë, mund të parandalojë efektet negative të stresit - dhe të rrisë aftësinë e një personi për t'u shëruar dhe rritur. Mësoni se si këto ilaçe që përforcojnë rezistencën mund të ndryshojnë mënyrën se si ne trajtojmë sëmundjen mendore.

Antidepresantët e parë u bënë nga

karburantet e tepërta të raketave
pas Luftës së Dytë Botërore.

Që përshtatet, kur shohim sot se,
një në pesë ushtarë vuajnë nga depresioni

ose çrregullimi i stresit
post-traumatik ose të dyja.

Por nuk janë ushtarët të vetmit
në rrezik të lartë nga këto çrregullime.

Janë zjarrfikësit, mjekët ER, pacientët me
kancer, punonjësit ndihmës, refugjatët

kushdo që i ekspozohet traumës
ose stresit të madh të jetës.

E megjithatë, varësisht se sa
të zakonshme janë këto çrregullime,

trajtimet tona aktuale,
nëse ato funksionojnë,

ato vetëm frenojnë simptomat.

Në vitin 1798, kur Edward Jenner
zbuloi vaksinën e parë

atë të lisë

zbulimi i tij nuk ishte vetëm
një parambrojtës për një sëmundje

por një mënyrë krejt e re
të të menduarit:

ai ilaç mund të parandalojë sëmundjen.

Sidoqoftë, për më shumë se 200 vjet,

ky parandalim nuk besohej se
shtrihej edhe te sëmundjet psikiatrike.

Deri në vitin 2014, kur kolegu im
dhe unë rastësisht zbuluam

ilaçet e para që mund ta parandalojnë
depresionin dhe PTSD-në.

Ne i zbuluam ilaçet tek minjte

dhe aktualisht po studiojmë
nëse ato punojnë te njerëzit.

Dhe këto parandalues psikofarmaceutikë

nuk janë antidepresantë.

Ata janë një kategori krejt e re e barit.

Ata punojnë duke përforcuar
rezistencën stresuse,

pra që le t'i quajmë ata
përforcues të rezistencës.

Pra, mendoni një kohë stresuese
që pastaj keni rimarrë vetën.

Mbase një ndarje ose një provim,
ju ka ikur aeroplani.

Rezistenca ndaj stresit
është procesi aktiv biologjik

që na lejon të kalojmë stresin.

Ngjashëm kur ftohemi dhe
sistemi ynë imunitar lufton atë.

Dhe një rezistencë e pamjaftueshme

përballë një stresori mjaft te madh

mund të rezultojë
në çrregullim mental, si depresioni.

Në fakt, shumica e rasteve
të çrregullimeve madhore depresive

fillimisht shkaktohen nga stresi.

Dhe nga ato që kemi parë deri tani
në minj,

përmirësuesit e rezistencës mund
të na ruajnë nga stresorët biologjikë,

siç janë hormonet e stresit

dhe stresorët social e psikologjik,
si ngacmimi dhe izolimi.

Pra, ja një shembull
ku u kemi dhënë minjve

për tre javë nivele të larta
të hormoneve të stresit.

Për ndryshe, një stresor biologjik
pa një element psikologjik.

Dhe kjo shkakton sjellje depresive.

Dhe nëse paraprakisht u japim
për tre javë trajtim antidepresiv,

nuk ka efekte të dobishme.

Por vetëm një dozë e përforcuesit
të rezistencës, e dhënë një javë para,

plotësisht parandalon sjelljen depresive.

Edhe pas tre javësh stresi.

Kjo është hera e parë që një ilac
për herë të parë

parandalon efekte negative të stresit.

Depresioni dhe PTSD janë sëmundje
kronike, shpesh afatgjat, klinike.

Ato poshtu rrisin rrezikun
e abuzimit të substancave, varfërinë

sëmundje të zemrës,
Alzheimerit, vetëvrasjes.

Vetëm kostoja globale e depresionit është
mbi tre trilion dollarë në vit.

Por tani, imagjinoni një skenar
ku njohim dikë që i parashikohet

një rrezik i lartë për shkak
të ekspozimit ndaj stresit ekstrem.

Ta zëmë, një vullnetar i kryqit të kuq
që shkon në një zonë tërmeti.

Përveç vaksinës tifoide,

mund t'i jepnim një hap ose një injeksion
të përforcuesit të rezistencës

përpara se ajo të largohej.

Pra, kur para saj mbahet një armë
nga grabitësit ose më keq,

ajo së paku do të mbrohej nga
zhvillimi i depresionit ose PTSD-së

pas veprimit.

Kjo nuk do ta parandalojë atë
të përjetojë stresin,

por do t'i lejojë asaj të shërohet nga ai.

Dhe kjo është ajo që është
revolucionare këtu.

Duke rritur rezistencën,

mund të ulim dramatikisht ndjeshmërinë
e saj ndaj depresionit dhe PTSD-së,

duke e shpëtuar nga humbja e punës,
shtëpisë, familjës apo dhe jetës së saj.

Pasi Jenner zbuloi vaksinën e lisë,

shumë vaksina të tjera
e ndoqën me shpejtësi.

Por kaluan 150 vjet

përpara se një vaksinë e tuberkulozit
të ishte e disponueshme.

Pse?

Pjesërisht sepse shoqëria besonte

se tuberkulozi i bënte njerëzit më
të ndjeshëm dhe kreativë dhe empatikë.

Dhe kjo ishte shkaktuar
nga kushtetuta dhe jo nga biologjia.

Dhe gjëra të ngjashme thuhen
edhe sot për depresionin.

Dhe ashtu si zbulimi i Jenner hapi derën

për të gjitha vaksinat që pasuan,

ilaçet që kemi zbuluar hapin
mundësinë e një fushe krejt të re:

psikofarmakologjinë parandaluese.

Por pavarësisht nëse kjo
është 15 vjet larg,

ose 150 vjet larg,

varet jo vetëm nga shkenca,

por nga ajo që ne
si shoqëri zgjedhim të bëjmë me të.

Ju falemnderit.

(Duartrokitje)