Μια νέα σειρά φαρμάκων που θα προλαμβάνει την κατάθλιψη και τη ΔΜΣ

Οι τρέχουσες θεραπείες για κατάθλιψη και ΔΜΣ, το μόνο που κάνουν είναι να καταστέλλουν τα συμπτώματα, και αυτό αν λειτουργήσουν. Τι Θα λέγατε αν μπορούσαμε να προλαμβάνουμε αυτές τις ασθένειες από το να αναπτυχθούν; Η νευροεπιστήμονας και υπότροφος του TED Ρεμπέκα Μπράχμαν, μοιράζεται την ιστορία της τυχαίας ανακάλυψης μιας νέας σειράς φαρμάκων από την ομάδα της, που για πρώτη φορά, θα μπορούσε να προλαμβάνει τις αρνητικές συνέπειες του στρες και να τονώσει την ικανότητα του ατόμου να αναρρώσει και να αναπτυχθεί. Μάθετε πώς αυτά τα φάρμακα που ενισχύουν την αντοχή, θα μπορούσαν να αλλάξουν τον τρόπο που θεραπεύουμε την ψυχική ασθένεια.

Τα πρώτα αντικαταθλιπτικά
φτιάχτηκαν, φανταστείτε,

από καύσιμα πυραύλων, που είχαν ξεμείνει
από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.

Το οποίο ταιριάζει, εφόσον σήμερα,

ένας στους πέντε στρατιώτες
αναπτύσσουν κατάθλιψη,

ή διαταραχή μετατραυματικού
στρες ή και τα δύο.

Αλλά δεν είναι μόνο οι στρατιώτες που
έχουν υψηλό ρίσκο γι' αυτές τις ασθένειες.

Είναι πυροσβέστες, ιατροί στα επείγοντα,
καρκινοπαθείς, εθελοντές, πρόσφυγες,

οποιοσδήποτε εκτίθεται σε τραύμα
ή μείζονος σημασίας στρες.

Ωστόσο, όσο κοινές και να είναι
αυτές οι διαταραχές,

οι τωρινές θεραπείες, αν λειτουργούν,

απλά καταστέλλουν τα συμπτώματα.

Το 1798, όταν ο Έντουαρντ Τζένερ
ανακάλυψε το πρώτο εμβόλιο --

έτυχε να είναι της ευλογιάς --

δεν ανακάλυψε απλώς
μια πρόληψη για μια ασθένεια,

αλλά έναν εντελώς νέο τρόπο σκέψης:

ότι τα φάρμακα μπορούν
να προλαμβάνουν ασθένειες.

Ωστόσο, για πάνω από 200 χρόνια,

δεν πίστευαν ότι αυτή η πρόληψη
επεκτείνεται σε ψυχιατρικές ασθένειες.

Μέχρι το 2014, όταν η συνάδελφός μου
και εγώ ανακαλύψαμε τυχαία

τα πρώτα φάρμακα που ίσως
προλαμβάνουν την κατάθλιψη και τη ΔΜΣ.

Ανακαλύψαμε τα φάρμακα με ποντίκια,

και τώρα μελετάμε
αν λειτουργούν στους ανθρώπους.

Αυτά λοιπόν τα προληπτικά ψυχοφάρμακα

δεν είναι αντικαταθλιπτικά.

Είναι μια νέα σειρά φαρμάκων.

Λειτουργούν αυξάνοντας
την ανθεκτικότητα στο στρες,

έτσι ας τα ονομάσουμε ενισχυτές αντοχής.

Σκεφτείτε μια αγχωτική περίοδο
στο παρελθόν από την οποία συνήλθατε.

Ίσως ένας χωρισμός ή εξετάσεις
ή χάσατε μια πτήση.

Η ανθεκτικότητα στο στρες είναι
η ενεργή βιολογική διαδικασία

που μας επιτρέπει να επανέλθουμε
μετά από το στρες.

Όπως σε ένα κρυολόγημα,

το ανοσοποιητικό μας σύστημα
το καταπολεμά.

Η ανεπαρκής ανθεκτικότητα μπροστά
σε ένα αρκετά σημαντικό στρεσογόνο,

μπορεί να καταλήξει σε ψυχιατρική
διαταραχή όπως την κατάθλιψη.

Στην πραγματικότητα,
οι περισσότερες περιπτώσεις

σημαντικών καταθλιπτικών διαταραχών
προκαλούνται κυρίως από το στρες.

Απ' ό,τι είδαμε μέχρι στιγμής
στα ποντίκια, οι ενισχυτές αντοχής

μπορούν να προστατέψουν
από καθαρά βιολογικά στρεσογόνα,

όπως οι ορμόνες του στρες,

και κοινωνικών και ψυχολογικών στρεσογόνων
όπως ο εκφοβισμός και η απομόνωση.

Εδώ έχουμε ένα παράδειγμα
όπου δώσαμε στα ποντίκια

για τρεις εβδομάδες υψηλά
επίπεδα στρεσογόνων ορμονών.

Με άλλα λόγια,ένα βιολογικό
στρεσογόνο χωρίς ψυχολογικό συστατικό.

Αυτό προκαλεί καταθλιπτική συμπεριφορά.

Εάν λοιπόν δώσουμε αντικαταθλιπτική αγωγή
τριών εβδομάδων εκ των προτέρων,

δεν έχει καμία ωφέλιμη επίδραση.

Αλλά μία μόνη δόση ενισχυτών αντοχής
λαμβανόμενο μια εβδομάδα νωρίτερα,

προλαμβάνει εντελώς
την καταθλιπτική συμπεριφορά.

Ακόμα και μετά από τρεις
εβδομάδες σε στρες.

Αυτή είναι η πρώτη φορά
που ένα φάρμακο δείχνει

να προλαμβάνει τις επιδράσεις του στρες.

Η κατάθλιψη και η ΔΜΣ είναι χρόνιες
και συχνά ισόβιες ασθένειες.

Επίσης αυξάνουν το ρίσκο
της κατάχρησης ουσιών, έλλειψης στέγης,

καρδιακής ασθένειας,
Αλτσχάιμερ και αυτοκτονίας.

Το κόστος μονο της κατάθλιψης ανέρχεται
σε τρία τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.

Αλλά τώρα, φανταστείτε ένα σενάριο όπου
γνωρίζουμε ότι κάποιος, εκ των προτέρων,

είναι σε υψηλό ρίσκο έκθεσης
σε υπερβολικό στρες.

Ας πούμε, μια εθελόντρια του Ερυθρού
Σταυρού που πάει σε σεισμική ζώνη.

Μαζί με το εμβόλιο του τύφου,

θα μπορούσαμε να της δώσουμε ένα χάπι
ή μια ένεση ενίσχυσης ανθεκτικότητας

πριν φύγει.

Ώστε όταν βρεθεί με πιστόλι στον κρόταφο
από λεηλάτες η άλλα χειρότερα,

θα ήταν τουλάχιστον προστατευμένη
εναντίον της ανάπτυξης κατάθλιψης ή ΔΜΣ

μετά το γεγονός.

Δεν θα την προλαμβάνει
από το να βιώνει το στρες,

αλλά θα της επιτρέψει
να αναρρώσει από αυτό.

Αυτό είναι και το επαναστατικό εδώ.

Με το να αυξάνουμε την ανθεκτικότητα,

μπορούμε να μειώσουμε δραματικά την
ευαισθησία στην κατάθλιψη και στη ΔΜΣ,

πιθανόν σώζοντάς την
από το να χάσει τη δουλειά της,

το σπίτι της, την οικογένειά της
ή ακόμα και τη ζωή της.

Αφού ο Τζένερ ανακάλυψε
το εμβόλιο κατά της ευλογιάς,

ακολούθησαν γρήγορα πολλά άλλα εμβόλια.

Αλλά χρειάστηκαν πάνω από 150 χρόνια

μέχρι να γίνει ευρέως διαθέσιμο
το εμβόλιο της φυματίωσης.

Γιατί;

Εν μέρει, επειδή η κοινωνία
πίστευε ότι η φυματίωση

έκανε τούς ανθρώπους πιο ευαίσθητους,
δημιουργικούς και συμπονετικός.

και ότι προκαλείται από την ιδιοσυγκρασία
και όχι από τη βιολογία.

Παρόμοια πράγματα λέγονται
ακόμη και σήμερα για την κατάθλιψη.

Ακριβώς όπως η ανακάλυψη
του Τζένερ άνοιξε την πόρτα

όλων των μετέπειτα εμβολίων,

τα φάρμακα που ανακαλύψαμε,
άνοιξαν έναν εντελώς νέο τομέα:

τα προληπτική ψυχοφαρμακα.

Αλλά είτε περάσουν 15 χρόνια,

ή 150 χρόνια,

εξαρτάται όχι μόνο από την επιστήμη

αλλά από το επιλέγουμε σαν κοινωνία
να κάνουμε με αυτήν.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)