Gordon Brown: interconectando unha rede pra o ben global

Estamos nun intre único na historia, dí o Primer ministro do Reino Unido Gordon Brown:podemos usar a interconectividade de hoxe pra desenvolver unha ética global compartida e traballar xuntos pra enfrentarnos ós retos da pobreza, a seguridade, o cambio climático e a economía.

¿Podo dicir o encantado que estou de estar alonxado

da calma de Westminster e Whitehall?

Esta é Kim, unha nena vietnamita de nove anos

coas costas queimadas polo Napalm

ela espertou a conciencia da nación americana

pra comenzar o fin da Guerra do Vietnam

Esta é Birhan, que foi a nena etíope

que lanzou a campaña Live Aid nos oitenta

a 15 minutos de morrer cando foi rescatada

e esta foto do seu rescate circulou por todo o mundo

Esta é a praza de Tiananmen

un home diante dun tanque converteuse nunha foto

que voltouse nun símbolo da resistencia pra todo o mundo

A seguinte é unha nena sudanesa

uns intres antes de morrer

e no fondo agardando un voitre

unha foto que percorreu o mundo

e levou á xente a actuar contra a pobreza

Esta é Neda, a nena iraniana

que morreu dun disparo nunha manifestación co seu pai no Irán,

hai unhas semanas e hoxe é, xustamente, o foco de atención

da xeración YouTube

¿Qué teñen todas estas fotos e eventos en común?

o que teñen en común é o que vemos revélanos

o que non podemos ver

O que vemos revélanos os lazos invisibles

e ligazóns de simpatía que nos unen

pra convertírmonos nunha comunidade humana

O que estas fotos amosan é que

sentimos a dor dos outros

inda que estean lonxe

O que penso que estas fotos amosan

é que cremos nalgo máis grande ca nós mesmos

O que estas fotos amosan é

que hai un sentido moral en tódalas relixións, en tódalas fes,

en tódolos continentes -- un sentido moral de que

compartimos non só a dor dos outros

e cremos nalgo máis grande ca nós mesmos

senón que temos a obriga de actuar cando vemos cousas

que son incorrectas e necesitan ser endereitadas

vemos danos que teñen que ser corrixidos

vemos problemas que teñen que ser rectificados

Hai unha historia sobre Olof Palme, o Primeiro ministro sueco

cando foi ver a Ronald Reagan a America nos oitenta

Antes de que él chegara Ronald Reagan dixo --

e él era o Primeiro ministro sueco

"¿Non é este home un comunista?"

A resposta foi: "Non, Señor Presidente, él é un anti-comunista."

E Ronald Reagan dixo: " Non me importa que clase de comunista sexa!"

(Risas)

Ronald Reagan preguntoulle a Olof Palme

ó Primeiro ministro Social Demócrata Sueco

"Ben ¿e vostede en que cree? ¿Quere abolir ós ricos?"

Él Contestoulle "Non, eu quero abolir ós pobres"

A nosa responsabilidade é permitir que todos teñan a oportunidade

de desenvolver o seu potencial por completo©

Eu creo que existe un sentido moral e unha ética global

que merece a atención da xente de calquera relixión,

de calqueira fe e da xente sen fe.

Pero eu creo que o que é diferente é que agora temos a capacidade

de comunicarnos instantáneamente cruzando fronteiras

por todo o mundo

Temos agora a capacidade de atopar unha razón común

con xente que nunca coñeceremos

pero que coñeceremos a través do Internet e a través

de tódolos medios modernos de comunicación

que agora temos a capacidade de organizar

e actuar colectivamente, xuntos

pra afrontar os problemas ou as inxustizas

que queiramos tratar,

e eu creo que isto fai desta época un momento único na historia humana

e é o comezo do que eu chamaría

a creación dunha verdadeira sociedade global

Retornemos 200 anos atrás cando o comercio de escravos estaba

baixo presión de William Wilberforce e todolos manifestantes.

Protestaron por toda Gran Bretaña.

Gañaronse a opinión pública por un largo periodo,

pero levoulles 24 anos de campaña para alcanzar o éxito.

¿Qué terían feito coas fotos que poderían amosar

se tivesen a súa disposición os medios modernos de comunicación

pra gañarse os corazóns e as mentes da xente?

Ou vexan a Eglantyne Jebb,

a muller que creou "Save the Children" hai 90 anos,

Ela estaba tan arrepiada do que estaba a acontecer en Austria

como consecuencia da Primeira Guerra Mundial e do que lle estaba acontecendo ós nenos

que eran parte das familias derrotadas de Austria

que en Gran Bretaña quixo actuar,

pero tivo que ir de casa en casa,

de folleto en folleto, pra acadar a atención do publico pra que acudira

a unha concentración no teatro Royal Albert Hall

e co tempo naceu "Save the Children",

unha organización internacional que hoxe é totalmente recoñecida

como unha das grandes institucións na nosa terra e no mundo.

¿Pero canto máis tería feito

se tivese os medios modernos de comunicación a súa disposición

pra xerar o sentimento no que as inxustizas que vía a xente

puidesen ser afrontadas inmediatamente?

Agora vexamos o que sucedeu nos últimos dez anos

Nas Filipinas no 2001, Presidente Estrada

un millón de persoas enviáronse mensaxes de texto sobre a corrupción do rexime

que co tempo caeu e foi chamado, por suposto, o "golpe do texto"

Tamén teñen a Zimbawe, a primeira elección baixo Robert Mugabe, fai un ano,

Debido a que a xente puido tomar fotos cos seus mobiles

do que estaba acontecendo nos postos electorais, foi imposible

que o primer ministro arranxara as eleccións na forma que quería facelo.

Ou vexan Burma e os monxes que estiveron blogeando,

un país onde ninguen sabía o que estaba a acontecer ata que os blogs

dixéronlle ó mundo da represión existente,

que estábanse a perder vidas

e que a xente estaba sendo perseguida e de Aung San Suu Kyi

que é unha das grandes encadeadas de concencia do mundo,

que tiña que ser escoitada.

Vexamos o Irán mesmo e o que a xente esta facendo agora,

seguindo o que lle aconteceu a Neda,

a xente que estan a evitar que os servizos de seguridade de Irán atopen as persoas

que estan a bloguear fora de Irán,

cambiando os seus enderezos a Teherán, Irán

e facendo a vida difícil ós servizos de seguridade.

Polo tanto, vexamos do que é capaz a tecnoloxía moderna:

O poder do noso sentido moral ligado co poder das comunicacións

e da nosa capacidade de organizármonos internacionalmente

Iso, dende o meu punto de vista, danos a primeira oportunidade como comunidade

de cambiar fundamentalmente o mundo

A política exterior xa non pode ser a mesma de novo.Non pode ser xestionada polas elites;

debe ser xestionada escoitando a opinión pública da xente que esta a bloguear

que esta a se comunicar cos seus semellantes ó redor do mundo.

Hai 200 anos o problema que tiñamos que resolver era a escravitude;

Hai 150 anos,supoño que o problema principal dun país como o noso♪

era como cumprir co dereito á educación pra os nenos e a xente nova:

hai 100 anos na maioría dos paises europeos, a presión era pra acadar o dereito ó voto

hai 50 anos anos a presión era pra obter o dereito á seguridade social e ó benestar

Nos últimos 50-60 anos vimos fascismo, antisemitismo, racismo, apartheid,

discriminación de sexo, xénero e sexualidade;

todos estes teñen estado baixo presión

debido ás campañas da xente para cambialo mundo.

Hai un ano estiven con Nelson Mandela cando estivo en Londres,

Estaba nun concerto ó que él asistía co motivo do seu aniversario

e pra a xeración de novos recursos pra a súa fundación.

Estaba sentado a carón de Nelson Mandela --tiña ese enorme privilexio --

cando Amy Winehouse achegouse ó estrado

e Nelson Mandela estaba bastante abraiado da aparición da cantante

e expliqueille nese momento quen era ela.

Amy Winehouse dixo: "Nelson Mandela e mais eu temos moito en común.

Meu esposo tamén pasou moito tempo na cadea"

(Risas)

Entón Nelson Mandela acudiu ó escenario

e resumiu o reto que temos todos.

Dixo que na súa vida escalara unha gran montaña, a montaña

de retar e logo vencer a opresión racial e derrotar ó apartheid.

Agregou que había por diante desafíos máis grandes,

o desafío da pobreza, do cambio climático e dos retos globais

que necesitan solucións globais

e necesitan da creación dunha sociedade auténticamente global.

Somos a primeira xeración que está na posición de facelo,

Combinar o poder dunha ética global

co poder da nosa capacidade pra comunicarnos

e organizármonos globalmente pra afrontar os retos actuais,

moitos dos cales son de natureza global.

O cambio climático non pode solucionarse nun país soamente

senón que ten que ser solucionado por todo o mundo traballando xunto.

Unha crisis financeira, tal como a vimos, non pode ser

resolta polos Estados Unidos ou Europa soamente;

necesita todo o mundo traballando en conxunto.

Vexamos os problemas de seguridade e terrorismo e, igualmente,

o problema dos dereitos humanos e o desenvolvemento:

África soa non os pode solucionar;

Estados Unidos ou Europa sós non os poden solucionar.

Non podemos solucionar estes problemas a menos que traballemos xuntos.

Entón o gran proxecto da noxa xeración, paréceme,

é construir por primeira vez dende unha ética global

e a nosa capacidade global de comunicación

e de organización conxunta, unha sociedade auténticamente global,

construida sobre esa ética pero con institucións

que poidan servir á sociedade global e fagan un futuro diferente.

Hoxe temos, e somos a primeira xeración, o poder de facelo.

Consideremos o cambio climático. Non é absolutamente escandaloso

que teñamos unha situación

na que sabemos que hai un problema de cambio climático

na que todos sabemos tamén que isto significa que debemos dar máis recursos

ós países máis pobres pra que lle fagan fronte,

na que queremos crear un mercado do carbón global,

pero non existe unha institución global

na que a xente poida alcanzar un acordo

para afrontar este problema?

Unha das cousas que debe xurdir de Copenhague nos próximos meses

é un acordo pra que haxa

unha institución medioambiental global

que sexa capaz de afrontar

ós problemas de persuadir a todo o mundo

de avanzar cunha axenda de cambio climático.

(Aplausos)

Unha das razóns polas que unha institución soa non é suficiente

é que temos que persuadir á xente ó redor do mundo

pra cambiar o seu comportamiento tamén,

polo tanto necesítase unha ética global de xustiza e responsabilidade

en todalas xeracións.

Consideremos a crise financeira

Se a xente dos paises máis pobres poden sufrir por unha crise que comeza en Nova york

ou comeza no mercado dos créditos "subprime" nos Estados Unidos

Se a xente pode atopar que ese producto "subprime"

foi transferido entre as nacións

moitas, moitas veces ata rematar nos bancos de Islandia

ou no resto da Gran Bretaña

e os aforros da xente común vense afectados por elo

entón non se pode confiar nun sistema de supervisión nacional.

Pra ter estabilidade, crecimento económico,

traballos, así como estabilidade financeira a largo prazo,

requírense institucións económicas globais que aseguren

que o crecemento a soster sexa compartido

e construido sobre o principio

de que a prosperidade deste mundo é indivisible.

Polo tanto, outro reto pra nosa xeración é crear institucións globais

que reflictan as nosas ideas de xustiza e responsabilidade

e non as ideas que foron a base

da última etapa do desenvolvemento financeiro durante estes anos recentes.

Entón consideremos o desenvolvemento e as asociacións que necesitamos entre os nosos países

e o resto do mundo, a parte máis pobre do mundo.

Non temos as bases dunha asociación apropiada pra o futuro,

e nembargantes, do desexo da xente dunha ética global

e unha sociedade global se pode facer.

Falaba recentemente co Presidente de Serra Leona,

Este é un país con seis millóns e medio de habitantes,

pero só teñen 80 doutores, 200 enfermeiras

e 120 parteiras.

Non se pode comezar a construir un sistema de saude pra seis millóns de persoas

con recursos tan limitados.

Ou consideren a nena que coñecín cando estiven en Tanzania,

unha nena chamada Miriam;

tiña 11 anos e os seus pais morreran os dous de SIDA,

a súa nai e logo o seu pai

Era unha orfa do SIDA que pasara

por diferentes familias pra o seu cuidado.

Ela mesma sufría do VIH,

e padecía tuberculose.

A coñecín nun campo, en farrapos, sen zapatos,

cando a miras ós ollos, calquera nena de once anos

está a esperar o futuro,

pero había unha tristeza inalcanzable nos ollos desta nena

que si eu puidese traducir ó resto o do mundo ese momento,

Eu creo que todo o traballo que se fixera polo fondo global do VIH/SIDA

veríase recompensado por xente disposta a facer donacións.

Debemos entón construir una relación axeitada entre os países

máis ricos e os máis pobres

basada no noso desexo de que poidan valerse por sí mesmos

coa inversión que sexa necesaria na súa agricultura,

de modo que África non sexa un importador neto de alimentos senón un exportador de alimentos.

Consideremos os problemas dos dereitos humanos e

os problemas de seguridade en tantos países ó redor do mundo.

Burma está encadeada, Zimbawe é unha traxedia humana,

no Sudán miles de persoas morreron innecesariamente

por guerras que poderíamos evitar.

No Museo Infantil de Ruanda,

hai unha fotografía dun neno de 10 anos

e o Museo Infantil conmemora as vidas que se perderon

no xenocidio de Ruanda no que morreron un millón de persoas.

Hai unha fotografía dun neno chamado David,

ó carón da fotografía hai información da súa vida,

que dí: "David, idade 10 anos."

David, a súa ambición: ser doutor.

Deporte favorito: futbol ¿qué lle gustaba máis?

Facer rir á xente,

¿cómo morreu?

Torturado a morte.

As últimas palabras que lle dixo a súa nai que tamén foi torturada ata morrer:

"No te preocupes, as Nacións Unidas van chegar."

e nunca o fixemos

E este rapaz creu nas nosas promesas,

que axudaríamos á xente en dificultades en Ruanda,

e nunca o fixemos.

Entón non só temos que crear neste mundo

institucións pra manter a paz e de axuda humanitaria,

senón tamen de reconstrucción e seguridade

pra algúns dos estados cheos de conflictos no mundo.

Polo tanto o meu argumento hoxe é fundamentalmente este:

Temos os medios cos que podemos crear unha auténtica sociedade global.

Con nosos esforzos podemos crear as institucións desta sociedade global;

Que a ética global pode infundir a xustiza e responsabilidade que é necesaria

pra que estas institucións funcionen

pero non debemos perder a oportunidade nesta xeración,

nesta década en particular, co Presidente Obama nos Estados unidos,

e con outra xente traballando con nos ó redor do mundo

pra crear institucións globais pra o medioambiente,

pra as finanzas

e pra a seguridade e o desenvolvemento,

que dean sentido a nosa responsabilidade cara as outras personas,

o noso desexo de concilialo mundo e

a nosa necesidade de afrontar os problemas que todos sabemos que existen.

Dise que na Roma Antiga, cando Cicerón dirixíase a súa audiencia,

a xente mirábase entre sí e dicían de Ciceron: "Gran discurso."

Mais dise que na Grecia antiga

cando Demóstenes dirixíase a súa audiencia,

a xente mirábanse e non dicían: "Gran discurso"

dicían: "Imos logo"

Debemos ir tamén nós cara a unha sociedade global.

Gracias.

Aplausos