Κωνσταντίνου και Ελένης 24 Η αμνησία

Σκηνοθεσία: Κώστας Λυχναράς
Σενάριο: Χάρης Ρώμας, Άννα Χατζησοφιά

Περίληψη
Η συνύπαρξη δύο διαφορετικών ανθρώπων και οι αντιδράσεις στα ποικίλα γεγονότα της καθημερινής ζωής είναι το θέμα της σειράς. Ο Θόδωρος Κατακουζηνός, πεθαίνοντας, αφήνει δυο χειρόγραφες διαθήκες γραμμένες την ίδια μέρα, χωρίς να αναγράφεται η ώρα σύνταξής τους. Στη μια κληροδοτεί το νεοκλασικό σπίτι του στο Μαρούσι στον ανιψιό του, Κωνσταντίνο Κατακουζηνό, ενώ στην άλλη το κληροδοτεί στην Ελένη Βλαχάκου, κόρη του πιστού του κηπουρού.

Ο Κωνσταντίνος είναι επίκουρος καθηγητής Βυζαντινολογίας, συντηρητικός, προγονολάτρης, εσωστρεφής, πικρόχολος και γενικά μισάνθρωπος. Η Ελένη Βλαχάκου είναι μια χαρούμενη και "έξω καρδιά" κοπέλα, που έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου, είχε διάφορους άτυχους δεσμούς και εργάζεται σαν σερβιτόρα. Ο καθένας από τους δυο ήρωες θεωρεί ότι η διαθήκη που τον αφορά είναι η έγκυρη. Αρνούνται να βρουν συμβιβαστική λύση, κυρίως εξαιτίας της αδιαλλαξίας του Κωνσταντίνου. Έτσι, καταφεύγουν στα δικαστήρια, ενώ αποφασίζουν να κατοικήσουν και οι δύο στο σπίτι. Από τη συμβίωση των δυο άκρως αντίθετων χαρακτήρων δημιουργούνται διάφορα ευτράπελα. Ωστόσο τους ήρωές μας ενώνει κάτι κοινό: μια αδιόρατη, υπόγεια ερωτική έλξη.

DVDRip by Ft4U

Κάτσε, κάτσε να σε φονεύσω.

Γιατί καλέ να με φονεύσεις;

Κι εσάς θα φονεύσω, αλλά πρωτίστως θα φονεύσω τη μύγα.

Δε μου λες μωρή Κατακουζήνα, πάλι περίοδο έχεις;

Δεσποινίς Βλαχάρα, ακόμη και οι βλαχάρες γνωρίζουν ότι δεν αφήνουμε τα υπολλείματα από τις τούρτες

πάνω στο τραπέζι για να κάνουν μετά συμπόσιο αι μύαι.

Αι μύαι, αι δύαι;

Ειρωνεύεστε κιόλας λιπαρά γκαρσόνα.

Πάντως αν έφαγες ολόκληρη την τούρτα μόνη σου, συντόμως θα είσαι μία χοντρή γουρούνα.

Την έφαγα η γουρούνα, ντρέπομαι που το λέω, αλλά την έφαγα.

Τι να κάνω; Έχω μεγάλο πάθος με τη σοκολατίνα.

Δηλαδή αν θες να με φονεύσεις, ένας τρόπος υπάρχει.

Να μου βάλεις ποντικοφάρμακο μέσα σε μπλακ φόρεστ. Δε γίνεται, θα μασήσω.

Μη μου βάζεις ιδέες.

[Χτύπος από κουδούνι της πόρτας]

Ματίνα: Ελένη, Ελένη, κύριε καθηγητά.

Η Ματίνα. Καλά, έχει μεγάλο πρόβλημα,ε.

Ο πατέρας της λάλησε τελείως.

Και η ίδια λελαλημένη είναι.

Άχου Ελενίτσα μου, ο πατέρας μου έχει πάθει ένα ποιος είμαι εγώ, ποια είσαι εσύ,

που βρίσκομαι, έχει χαζέψει τελείως.

Αυτό το τελείως χαζέψει πρέπει να είναι κληρονομικό, γιατί κι εσείς...

Σκάσε κι εσύ επιτέλους. Και για λέγε ρε Ματίνα, μιλάμε αμνησία κανονική;

Ολική. Και πρέπει να φταίνε τα χάπια. Είναι αγχολυτικά, ε;

Του δίνω ένα κάθε απόγευμα για να ηρεμήσει, αλλά σήμερα του ΄δωσα τρία μαζί.

Και γιατί του ΄δωσες τρία μωρή κακούργα;

Για να αγχολυθεί τελείως και να πάω κι εγώ στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς

να κάτσω τρεις τέσσερις ώρες.

Τρεις τέσσερις ώρες; Από πότε μωρή έγινες τόσο βιβλιόφιλη;

Α, Ελευθερόφιλη έγινα. Θέλω να γίνω φίλη του Λευτέρη που έχει το βιβλιοπωλείο.

Αυτή η λυσανδρία σας, δεσποινίς, έχει κανταντήσει πλέον επικίνδυνη.

Για φέρ'τε εδώ τα χάπια.

Και δε μου λες, πού τον έχεις αφήσει τώρα τον καημένο τον κωλόγερο;

Τον κλείδωσα στο δωμάτιό του, γιατί είναι κι επικίνδυνο.

Δηλαδή, άμα πάει κάποιος τώρα, Ελένη μου, και του πει υπέγραψε το σπίτι είναι δικό μου,

θα υπογράψει και θα χάσουμε και το σπίτι μας.

Ε;

Ε;

Εεε, εδώ, εδώ το γράφει, σε περίπτωση υπερδοσολογίας προκαλείται προσωρινή αμνησία.

Α, άμα είναι προσωρινή πάλι καλά. Δώσ'τε μου τώρα τα χάπια να επιστρέψω. Ευχαριστώ.

Όχι, άσ'τα. Τα χάπια θα μείνουν εδώ.

Μα τι λες Ελένη;

Ξέρω 'γω τι λέω, ξέρω 'γω τι λέω.

Εσύ προκειμένου να κουτουπώσεις κάνα γκόμενο μπορεί να τα δώσεις κι όλα.

Συμφωνώ. Ανησυχώ κι εγώ πάρα πολύ για τον καημένο τον κύριο Μανταρινάκη.

Λοιπόν, δεσποινίς, θα κρατήσω τα χάπια στο γραφείο μου

και κάθε απόγευμα να έρχεστε να σας δίνω από ένα.

Όχι, Κωνσταντίνε, τα χάπια θα τα κρατήσω εγώ,

γιατί εγώ είμαι περισσότερες ώρες στο σπίτι.

Εσύ, Κωνσταντίνε, μερικές φορές αργείς να έρθεις από το πανεπιστήμιο.

Ναι, αλλά, αλλά, αλλά να δω τουλάχιστον που θα τα βάλετε.

Γιατί μπορεί να έρθει ένα βράδυ η δεσποινίς Μανταρινάκη

να πάρει ένα χάπι και 'σεις να λείπετε στο μπαρ

και να μην ξέρω που είναι.

Εντάξει, σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

Φυλάξ'τε τα εσείς κι έτσι θα 'ρχομαι κι εγώ κάθε βράδυ να βλέπω τον Κωνσταντίνο.

Γεια.

Σου 'φεξε.

Δεσποινίς γκαρσόνα, επειδή δε σας έχω καμία εμπιστοσύνη

να δω που ακριβώς θα τα βάλετε τα χάπια.

Ε που θα τα βάλω Κωνσταντίνε; Στην κουζίνα θα τα βάλω.

Ναι, αλλά που ακριβώς στην κουζίνα θα τα βάλετε; Θέλω να δω.

Ορίστε, εδώ τα βάζω. Ησύχασες;

Εντάξει. Γιατί ανησυχώ για τον καημένο τον κύριο Μανταρινάκη.

Γιατί εγώ για ποιον ανησυχώ; Για τον κύριο Πορτοκαλάκη;

Εγώ τώρα θα πάω στη βιβλιοθήκη μου να μελετήσω.

Εσύ θα μείνεις;

Εγώ λέω να πάω να ποτίσω την μπουκαμβίλια.

Μα δεν έχουμε βουκαμβίλιες.

Ευκαιρία να φυτέψω μία.

Επιτρέπεται να μην έχουμε...

Θα τα πούμε αργότερα.

Ναι, μελέτα εσύ τώρα.

Αααα.

[Νευρικά γέλια]

Τι κάνεις εδώ;

Πότε πρόλαβες και μελέτησες;

Εσύ πότε πρόλαβες και φύτεψες τη βουκαμβίλια;

Τα μαθήματα σου, να πας να μελετήσεις τα μαθήματά σου.

Εγώ τώρα είμαι εδώ, γιατί διψάω.

Κι εγώ, κι εγώ διψάω, διψάω πολύ κι εγώ κι εγώ.

Κι εγώ πάρα πολύ διψάω, ήρθα να πιω ένα ποτήρι νερό ρε παιδί μου.

Εγώ κοράκιασα.

Ας πιούμε.

Ας πιούμε.

Ναι, βάλε μου να πιω και ξαναβάλε μου.

Στην υγειά σου Ελένη.

Στην υγειά μας.

Να πάνε κάτω τα χαπάκια.

Παιδιά, στην υγειά του Κωνσταντίνου.

Ποια υγειά βρε Ελένη; Με πέντε χάπια θα τον θανατώσεις τον άνθρωπο.

Σιγά μωρέ, τίποτα δε θα πάθει.

Απλούστατα θα αυξήσω τη δοσολογία

για να 'χω σίγουρο το αποτέλεσμα της αμνησίας.

Και γιατί θα το κάνεις αυτό; Για πλάκα;

Τι για πλάκα ρε Νικόλα; Καλά τόσην ώρα τζάμπα μιλάω;

Αφού μιλάμε ότι το δικό μου το μυαλό είναι σατανικό.

Την ώρα που θα αρχίσει να παθαίνει το χάσιμο,

όπα, θα του 'χω εγώ το χαρτάκι να το υπογράψει αμέσως.

Ποιο χαρτί; Το συγχωροχάρτι;

Είσαι τελείως ηλίθια. Ποιο συγχωροχάρτι μωρή;

Το χαρτί που θα λέει ότι παραιτείται απ' τα δικαιώματά του στη διαθήκη.

Βρε Ελένη μου, τώρα δεν ξέρω αν είμαι ηλίθια,

πάντως το σχέδιό σου δε μου φαίνεται έντιμο.

Αυτό είναι κομπίνα.

Ούτε κομπίνα είναι, ούτε κομπινεζόν, ούτε τίποτα.

Απλούστατα εγώ το σπίτι το δικαιούμαι.

Γιατί να περιμένω τη δίκη για να το πάρω;

Μιαν ώραν ενωρίτερον.

Ότι το δικστήριο θα επιδικάσει υπέρ εμού είναι βέβαιον.

Αλλά γιατί να περιμένω όταν υπάρχει λύση;

Μα τι λύση βρε Κωνσταντίνε; Θα δηλητηριάσεις την κοπέλα.

Σώπα καημένε. Κακό σκίον ψόφον δεν έχει.

Απλώς θα πάθει προσωρινή αμνησία.

Και πως θα τα πάρει αυτά τα χάπια βρε Κωνσταντίνε;

Τι είναι, καραμέλες; Να της πεις πιπίλισε να γλυκαθείς;

Όπως το είπες, να γλυκαθείς.

Και θα 'ναι τέτοια η γλύκα που δε θα αντιληφθεί την πίκρα.

[Τραγούδι]

Ξέχασέ με, έτσι το 'θελε η μοίρα, ξέχασέ με...

γκαρσόνα

και για πάντα απ'τη ζωή σου ξέγραψέ με,

ξέχασέ με, έτσι το'θελε η μοίρα ξέχασέ με

και για πάντα απ'τη ζωή σου ξέγραψέ με...

γκαρσόνα.

[Τραγούδι]

Όλα τα ξέχασες, όλα τα ξέγραψες,

φύγε απ'το δρόμο μου, Κατακουζήνα.

Λα λα λα λα λα λα λα λα λα ρα λα λα

Δεσποινίς, Βλαχάκη.

Αμάν.

Γεια σου, Κωνσταντίνε. Τι κάνεις βρε από'δω από τα μέρη μου;

Τι βλέπω, δεσποινίς Βλαχάρα, ε, Βλαχάκη;

Μαγειρεύετε, μαγειρεύετε; Κάποιος φούρνος θα γκρεμίστηκε.

Ε, κι αν γκρεμίστηκε βρε Κωνσταντίνε, για σένα θα γρεμίστηκε βρε.

Για 'σένα έγινα σκλάβα στην κουζίνα, γλυκιά Κατακουζήνα.

Τι λες θρασυτάτη, ε, γλυκυτάτη Ελενίτσα;

Λέω Κωνσταντίνε μου ότι για 'σένα έφτιαξα αυτήν την ωραία σαλατίτσααααα.

Γεμάτη βιταμίνες.

Μη γουρλώνεις τα μάτια Κωνσταντίνε, μην τα γουρλώνεις.

Κοίτα, το χειρούργησα το μαρουλάκι καλά;

Βλέπω έβαλες και γάντια, τα πρόσεξες όλα.

Εκπλήσσομαι ταμάλα και σ'ευχαριστώ, Ελένη.

Πολύ αλάτι πρέπει να 'χεις βάλει.

Α, ναι, αυτό το άσπρο λες.

Ναι, αυτό είναι αλάτι, είναι. Το βρήκες, Κωνσταντίνε, είναι αλάτι.

Αλλά ξέρεις κάτι; Φαίνεται πολύ γιατί δεν έχω ανακατέψει ακόμα τη σαλάτα.

Να τώρα, βλέπεις; Εξαφανίστηκε.

Τελοσπάντων.

Κι εγώ όμως για τη γλυκύτατη συγκάτοικο

τι έφερε ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός ως ένδειξη φιλίας στην αγαπημένη Ελενίτσα;

Μία τούρτα σοκολάτα που ξέρω ότι αρέσκεσαι να καταβροχθίζεις.

Η γευστική λεπτομέρεια, η τριμμένη ινδική καρύδα, αυτά τα άσπρα που βλέπεις πάνω.

Τι ευγενική χειρονομία είναι αυτή ρε Κωνσταντίνε; Δε μ'έχεις συνηθίσει.

Σ'ευχαριστώ, αλλά κρίμα ρε γαμώτο, γιατί σήμερα άρχισα δίαιτα.

Έκοψα τελείως τα γλυκά.

Τι έκανε λέει;

Έκοψες τα γλυκά; Άρχισες δίαιτα;

Όχι, τα γλυκά δε θα τα κόψεις. Την τούρτα θα τη φας οπωσδήποτε.

Τι λες ρε Κωνσταντίνε τώρα; Δε γίνεται, πήρα δύο κιλά, ε.

Βαρέλα έχω γίνει.

Όχι, όχι. Κι εσύ γουρούνα δε με είπες;

Σε είπα εγώ εσένα γουρούνα;

Είπα εσένα εγώ γουρούνα;

Όχι, δε δε σε είπα γουρούνα.

Γουρουνίτσα, αυτό εννοούσα, γουρουνίτσα μικρή, λεπτή, μινιόν, μινιόν.

Όχι, Ελένη, αντιθέτως. Έχεις ρέψει παιδί μου.

Κοίτα κοίτα, κοίτα, κοίτα. Σαν ακτινογραφία έχεις γίνει.

Όχι, Ελένη μου, πρέπει να φας.

Φάε την τούρτα, φάε την τούρτα να συνέλθεις, φάε.

Μωρέ άσε τώρα την τούρτα. Εδώ, εδώ, φάε τη σαλάτα Κωνσταντίνε, φάε τη σαλάτα.

Εγώ αντιθέτως, Ελενίτσα, τον τελευταίο καιρό έχασα ένα δύο κιλά

και σκέφτομαι να σταματήσω να τρώω καθημερινώς γιαούρτια και σαλάτες.

Σήμερα λέω να φάω μια μακαρονάδα βρε αδερφέ.

Τι θας φας, Κωνσταντίνε; Μακαρονάδα;

Τι είπες ρε χοντρομπαλά;

Ελένη;

Τι Ελένη ρε Κωνσταντίνε; Τι φωνάζεις;

Πρέπει να σου πω όλη την αλήθεια.

Κωνσταντίνε τον τελευταίο καιρό χάλια έχεις γίνει, τελείως χάλια.

Μιλάμε δηλαδή...

κοίτα, κοίτα προγούλι, σου κρέμεται.

Κοίτα, οι μπάκες, σέρνονται οι μπάκες.

Άσε πια η κωλάρα, υδρόγειος.

Εεεε, Ελένη σε ποιον μιλάς; Έχεις τρελαθεί τελείως;

Καθόλου δεν έχω τρελάθεί.

Για να σου δώσω να καταλάβεις, πριν από λίγο πήρε τηλέφωνο ο Μάνθος και τι μου είπε;

Ελένη, που είναι ο τόφαλος;

Οοοο, ο τόφαλος;

Κωνσταντίνε δε γίνεται αλλιώς. Πρέπει να κάνεις δίαιτα.

Και θ'αρχίσεις τη δίαιτα μ'αυτήν εδώ τη σαλατίτσα.

Φάε την τούρτα σου Ελένη.

Φάε τη σαλάτα Κωνσταντίνε.

Είσαι λίγο ψυχρός σήμερα ή μου φαίνεται;

Γιατί το λες αυτό αγαπούλα μου;

Γιατί Μάνθο έχει περάσει μισή ώρα από τη στιγμή που το κάναμε

και δε σε βλέπω να ξαναθέλεις.

Ναι, έχεις δίκιο. Είναι που 'χω στο μυαλό μου συνέχεια τον Κωνσταντίνο.

Τι ομολόγησες τώρα Μάνθο, τι ομολόγησες;

Το ήξερα ότι αυτή η σχέση είναι ύποπτη.

Α, είσαι πυροβολημένη.

Όταν λέω σκέφτομαι τον Κωνσταντίνο, σκέφτομαι αυτά που θέλει να κάνει ο Κωνσταντίνος.

Μμμ, και τι θέλει να κάνει ο Κωνσταντίνος;

Δεν μπορώ να σου πω, γιατί έχω δώσει το λόγο της αντρικής μου τιμής

ότι δε θα πω τίποτα.

Κι εγώ το ίδιο έκανα στην Ελένη.

Έδωσες το λόγο της αντρικής σου τιμής;

Όχι, παιδί μου. Της ορκίστηκα να μη σου πω τίποτα για τα χάπια που θα δώσει στον Κωνσταντίνο.

Αχ, το 'πα.

Ποια χάπια; Τα ίδια χάπια που θα δώσει ο Κωνσταντίνος στην Ελένη;

Αχ, το 'πα κι εγώ.

Τι έκανε λέει;

Θα δώσει αυτός ο απαίσιος χάπια στη φίλη μου;

Γιατί θα τολμήσει αυτή η αδίστακτη η φίλη σου να δώσει χάπια στο φίλο μου;

Μάνθο μου, η Ελένη δικαιούται το σπίτι.

Δηλαδή αυτοί οι δύο μοιάζουν πάρα πολύ.

Εδώ σκέφτονται τις ίδιες εγκληματικές ενέργειες.

Και τι θα γίνει τώρα ρε Μάνθο;

Θα τους αφήσουμε να αλληλοχαπακωθούνε;

Πρέπει κάτι να κάνουμε. Φίλοι τους είμαστε.

Πρέπει να τους βοηθήσουμε. Πρώτα απ'όλα εμείς είμαστε υπεύθυνοι άνθρωποι.

Οπωσδήποτε. Δεν το συζητάω, ναι, βέβαια.

Καλά, ας κάνουμε τώρα εμείς ένα δεύτερο γύρο στα γρήγορα

και μετά γινόμαστε υπεύθυνοι άνθρωποι.

Αχ, Μάνθο.

Ωραία ήταν η σαλάτα, αν και πίκριζε λίγο.

Και δεν ξέρω αν γι'αυτό ευθύνεται η ρόκα ή το αλάτι.

Ήτο κάπως πικρό το αλάτι.

Ε, βέβαια. Το αλάτι ήταν πικρό, γιατί είναι το πασίγνωστο πικραλάτι,

το οποίο το βγάζουμε απ' τις πικραλυκές.

Πάντως κι η τούρτα ρε παιδάκι μου, για γλυκό, μου 'χει αφήσει μια πικρίλα.

Ναι, γιατί αυτή η ινδική καρύδα είναι μια ειδική ποικιλία πικροκαρύδας.

Πώς αισθάνεσαι τώρα;

Μια χαρά, εσύ;

Κι εγώ μια χαρά είμαι Μαρία μου.

Μαρία; Τι λες βρε Γρηγόρη; Εμένα με λένε Μαρία;

Γιατί εμένα με λένε Γρηγόρη;

Καλά, και πώς σε λένε;

Πώς με λένε;

Εσένα πώς σε λένε;

Πώς με λένε;

Συγγνώμη, κύριε, γνωριζόμαστε;

Όχι.

Ε τότε τι μου μιλάς ρε; Καμάκι μου κάνεις; Ου να μου χαθείς.

Σας παρακαλώ, δεσποινίς. Σας παρακαλώ πάρα πολύ.

Μου είστε παντελώς άγνωστη, όπως επίσης μου είμαι παντελώς άγνωστος.

Συγγνώμη, αυτό το σπίτι εδώ είναι δικό σου;

Όχι, δεν είναι δικό σου;

Εγώ πρώτη φορά στη ζωή μου το βλέπω.

Κι εγώ.

Και τότε τι γυρεύουμε δύο παντελώς άγνωστοι σε ένα παντελώς άγνωστο σπίτι;

Ξες τι είναι, ε;

Θα είμαστε επισκέπτες. Μας κάλεσε κοινός γνωστός.

Αχά. Αλλά ποιος είναι; Γιατί δεν τον θυμάμαι καθόλου.

Ούτε κι εγώ τον θυμάμαι.

Αλλά να σου πω. Μην του το πούμε. Μπορεί να στεναχορεθεί.

Πάντως όποιος και να'ναι αυτός, είναι λίγο γουρούνι.

Μας έχει αφήσει ξένους ανθρώπους εδώ πέρα μόνους μας;

Τελοσπάντων. Ας καθίσουμε να τον περιμένουμε.

Ας κάτσουμε.

Εν τω μεταξύ ας συστηθούμε.

Ναι.

Είμαι ο ...

ναι. Εσείς;

Εγώ είμαι η ...

η ... είμαι πάντως.

Ότι είμαι είμαι.

Πάντως, εεε, πάντως αυτό το σπίτι είναι κάπως περίεργο.

Δηλαδή αλλιώς είναι διακοσμημένο από'δω, αλλιώς είναι διακοσμημένο από 'κει.

Δίκιο έχεις. Ξες τι σκέφτομαι;

Αυτός που το 'χει, αυτό το γουρούνι, πρέπει να έχει διχασμένη προσωπικότητα.

Συμφωνώ.

Να προσέχουμε.

'Ελα, έλα, έλα, πάρε, ανησυχώ.

Ναι, ναι, τώρα, τώρα, τώρα.

[Χτύπος τηλεφώνου]

Φτου σου ρε γαμώτο, δεν το σηκώνουν.

Όχι ρε γαμώτο.

Μα είναι σωστό να το σηκώσουμε σε ξένο σπίτι;

Ναι, αλλά χτυπάει επίμονα.

[Χτύπος τηλεφώνου]

Να'το. Επιμένει ακόμα.

Άντε πάμε, πάμε μαζί, γιατί εγώ εδώ μέσα φοβάμαι μόνη μου.

Μπορεί να είναι και τίποτα σοβαρό. Ποιος ξέρει;

Κάθισε κοντά μου, να πάρω κουράγιο.

Ναι.

Έλα Ελένη, επιτέλους.

Δεν είμαι η Ελένη.

Το μυστήριο λύθηκε. Αυτή που μας κάλεσε εδώ τη λένε Ελένη.

Ααα.

Ξέρετε η Ελένη λείπει και μας έχει αφήσει εδώ πέρα μόνους.

Αμάν, τι λέει αυτή;

Καλέ δώσ'τη μου, δώσ'τη μου.

Έλα Ελενίτσα, η Πέγκυ είμαι.

Ποια Πέγκυ; Τι λέει μωρέ;

Ακούστε, δεσποινίς Πέγκυ, εγώ δεν είμαι η Ελένη.

Τι λες καλέ; Η Πέγκυ είμαι, η φίλη σου. Η πρωταγωνίστρια του θεάτρου,

του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.

Τι της λες μωρέ τώρα; Θα την μπερδέψεις περισσότερο.

Αφού έχει πάθει το κούφιο.

Πέγκυ; Κάτι μου θυμίζει αυτό εμένα.

Κάτι μου λέει. Πέγκυ πρωταγωνίστρια.

Ρε'συ, ξες ποια είναι στο τηλέφωνο;

Η Πέγκυ Σταθακοπούλου είναι.

Έλα, Πέγκυ. Τι έγινε ρε; Πού χάθηκες; Γιατί δε σε βλέπω τώρα στην τηλεόραση;

Τι σου λέει;

Καλέ κουφά μου λέει, κουφά.

Δώσ'το μου, δώσ'το μου.

Δώσε μου τον Κωνσταντίνο.

Δεν υπάρχει κανένας Κωνσταντίνος εδώ.

Βλέπεις κάναν άντρα γύρω σου;

Λοιπόν, όποιον άντρα βλέπεις γύρω σου τον θέλω.

Είναι μία αδελφή.

Γιατί μου είπε όποιον άντρα βλέπεις γύρω σου τον θέλω.

Πρέπει να 'ναι πολύ απελπισμένη.

Τι θέλετε ομοφυλόφιλε;

Τι λες βρε Κωνσταντίνε; Ο Μάνθος είμαι.

Εσύ μπορεί να είσαι ο Μάνθος, εγώ δεν είμαι ο Κωνσταντίνος.

Είμαι καλεσμένος κάποιας κυρίας Ελένης, η οποία και μας παράτησε κι έφυγε.

Αμάν, τα πήραν τα χάπια και οι δύο.

Λοιπόν, μην κουνηθείτε καθόλου. Ερχόμαστε αμέσως.

Ε πως θα έρθετε; Απρόσκλητοι; Σας έχει καλέσει κι εσάς αυτή η Ελένη;

Δε μου λες; Αυτόν εδώ τον ξέρεις;

Βρε τι έπαθαν.

Μάνθο μου, πάμε αγόρι μου, γρήγορα.

Αυτοί πάνω στην τρέλα τους μπορεί να κάνουν και 'γω δεν ξέρω τι.

Πού, πού πας μωρή Πέγκυ έτσι, πού πας μωρή Πέγκυ έτσι;

Θα σε δουν και θα νομίζουν ότι ζουν στην αρχαία Ελλάδα.

Αααχ.

Τώρα εμείς, συγγνώμη για την ερώτηση, σε ποια χώρα είμαστε;

Ε να μην είμαστε στη Γαλλία;

Γαλλικά δε μιλάμε τόσην ώρα;

Κατ'αρχήν, εγώ έχω την προφορά, δεν ξέρω αν το πρόσεξες.

Α, περίμενε. Θα κοιτάξω τώρα στον καθρέφτη και θα τη διελευκάνω την υπόθεση.

Ναι, αυτό είναι. Αυτό. Λοιπόν, εγώ είμαι σίγουρη.

Εγώ τώρα είμαι μία εικοσάχρονη Γαλλιδούλα. Ναι,είμαι.

Γιατί έχω και τη μύτη τη Γαλλική, έχω και το μαλλί αλά γκαρσόν, τελείωσε, είμαι Γαλλίδα.

Εμένα τώρα γιατί μου φέρνετε σε Βουλγάρα;

Αλλά δεν μπορεί να είστε. Γιατί τότε θα είμαι κι εγώ Βούλγαρος, εφόσον μιλάμε την ίδια γλώσσα.

Κι εγώ δεν αισθάνομαι καθόλου Βούλγαρος. Αισθάνομαι...

Ναι, πρέπει να είμαστε Γάλλοι.

[Χτύπος από κουδούνι πόρτας]

Συγγνώμη, αυτό τώρα τι είναι; Ξυπνητήρι είναι; Ή τηλέφωνο;

Μα δε βλέπετε ότι κάποιος κρούει τη θύρα;

Μα τι γίνεται τώρα; Θα ανοίγουμε και στους άλλους καλεσμένους;

Πού είναι τελοσπάντων οι νοικοκυραίοι;

Ποιος είναι;

Ελένη.

Να'το. Επιτέλους.

Πού 'σαι μωρή γουρούνα; Δεν ντρέπεσαι;

Να καλείς ξένους ανθρώπους και να σηκώνεσαι να φεύγεις;

Με συγχωρείτε πάρα πολύ, πού είναι τα κλειδιά σας; Τα ξεχάσατε;

Τι λέτε βρε παιδιά; Πλάκα μου κάνετε; Ήρθα να μου δώσετε ένα χάπι για τον πατέρα μου.

Τι είπε αυτή; Να της δώσουμε ένα χάπι;

Συγγνώμη, είμαστε γιατροί;

Ακούστε, δεσποινίς Ελένη, δεσποινίς Ελένη.

Εμείς έχουμε πάθει κάτι που δε θυμόμαστε βασικά πράγματα.

Λίγα, όχι πολλά.

Δηλαδή, ούτε κι εσάς που μας καλέσατε δε θυμόμαστε.

Αχού, δε θυμόμαστε; Μήπως πήρατε τα χάπια;

Μα ποια χάπια; Τελοσπάντων, να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά.

Ναι. Σε ποια πόλη βρισκόμαστε;

Ότι είμαστε στη Γαλλία, αυτό είναι ξεκαθαρισμένο.

Αααααα. Περιμένετε, μη φύγετε, περιμένετε.

Πρέπει να είμαστε στη Λυών, γιατί η αρχιτεκτονική δε μου θυμίζει Παρίσι.

Κάτσε, κάτσε, γιατί μου 'ρχεται. Μου 'ρχεται.

Ναι, το βρήκα. Μου ήρθε.

Λοιπόν εγώ, είμαι η Μπριζίτ Μπαρντό.

Κι εμένα, κι εμένα κάπως μου'ρχεται τώρα.

Να'το. Είμαι ο Ζισκάρ Ντ' Εστέν.

Τι κάνετε;

Χαίρω πολύ.

Καλά;

Πολύ.

Αχ Παναγία μου, βρε Ελένη.

Να σου πω, αυτή αλλήθωρη είναι;

Γιατί φωνάζει την Ελένη, αλλά κοιτάζει εμένα.

Εγώ ξέρετε είμαι η Μπριζίτ.

Τι θα κάνουμε;

Πάμε στην κουζίνα γρήγορα για μια σύσκεψη, πάμε τώρα, τώρα.

Δυο λεπτά. Συγγνώμη, φεύγετε χωρίς καν να συστηθούμε;

Είμαι ο Ζισκάρ Ντ' Εστέν.

Ναι. Κι εγώ είμαι ο Σαρλ Ντε Γκωλ.

Λοιπόν, καθίστε εδώ, ερχόμαστε.

Καλά, τι συμπεριφορά είναι αυτή;

Και ποιοι είναι όλοι αυτοί δηλαδή;

Πώς φέρονται έτσι; Δηλαδή μας έχουν τελείως χεσμένους;

Τι σόι γαλλικά είναι αυτά δεσποινίς; Χεϊσμένους.

Ααα, οι παλιοί οι Γάλλοι είχαν το σωστό αξάν.

Οι καινούργιοι Γάλλοι έχουν χαλάσει τελείως τη γλώσσα.

Ε; [γαλλική προφορά]

Ο πατέρας μου μισοσυνήλθε.

Έχει ακόμη κάποιο χάσιμο, λέει τι θα ψηφίσουμε, Παπάγο ή Πλαστήρα,

αλλά ο γιατρός είπε ότι σήμερα αύριο θα γίνει περδίκι.

Άρα, σε δυο τρεις μέρες πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι να κάνουμε.

Τι να κάνουμε δηλαδή;

Θα εκμεταλλευτούμε αυτήν την αμνησία για το καλό τους.

Αυτοί ο δύο έχουν καταντήσει επικίνδυνοι ο ένας για τον άλλον.

Δηλαδή σε επόμενη φάση μπορεί και να δηλητηριαστούν.

Ααα, Θεός φυλάξοι.

Ο Θεός να τους φυλάξει, αλλά κι εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι.

Τι να κάνουμε βρε Μάνθο;

Θα προσπαθήσουμε να τους τα φτιάξουμε.

Τώρα που δε θυμούνται τίποτα, θα κατασκευάσουμε τη σχέση τους από την αρχή.

Πρώτα απ'όλα.

Θα τους πούμε ότι είναι ζευγάρι. Ότι τα 'χουνε πάρα πολύ καιρό κι ότι είναι στα πρόθυρα γάμου.

Κι εγώ βρίσκομαι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.

Αυτό το σχέδιο Μάνθο στρέφεται εναντίον μου.

Εγώ λέω να πούμε στον Κωνσταντίνο ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου.

Αμνησία έχει πάθει Ματίνα ο άνθρωπος, δεν έχει πάθει μαλάκυνση.

Γιατί το ΄πες αυτό Πέγκυ; Για να με πληγώσεις;

Πού είναι τα χάπια να πάρω καμιά δεκαριά να ξεχάσω ποια είμαι;

Αχ μωρή Ματίνα, κόφ'το. Εδώ μιλάμε σοβαρά.

Λοιπόν, το σχέδιό σου Μάνθο έχει προοπτικές.

Γιατί αν τους τα φτιάξουμε τώρα που 'χουν πάθει την αμνησία

ακόμα κι όταν συνέλθουνε θα είναι ερωτευμένοι.

Και θα λυθεί για πάντα το πρόβλημά τους και 'μας θα ησυχάσει το κεφάλι μας.

Πολύ χαίρομαι τώρα που θα τους ενώσουμε.

Ξέρετε πως αισθάνομαι; Σαν την προξενήτρα του Θόρντον Ουάιλντερ

στο Xάλοου Ντόλι που 'χει γίνει και περίφημο μιούζικαλ.

Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε.

Χελόου ντάρλινγκ.

Μαζέψου Σμαρούλα.

Δε θυμούμαι καθόλου την οικογενειακή μου κατάσταση.

Είμαι άραγε ύπανδρος ή ανύπανδρος;

Πάντως βέρα δε φορώ.

Μήπως εγώ θυμάμαι τίποτα;

Εγώ δε θυμάμαι ούτε μάνα, ούτε πατέρα, ούτε αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά.

Όπα. Τι ήταν αυτό που είπα;

Μια ανοησία.

Όχι καλέ.

Αυτό ήτανε παλιό γαλλικό τραγούδι.

Παιδιά, παιδιά μην τρομάξετε, αλλά θα σας πούμε την αλήθεια για ό,τι σας συμβαίνει.

Τι μας συμβαίνει Ντε Γκωλ;

Έχετε πάθει αμνησία. Δε θυμάστε τίποτα.

Ε όχι και τίποτα, όχι και τίποτα.

Εγώ πριν από λίγο θυμήθηκα ένα τραγούδι του Αζναβούρ.

Αδέρφια μου, αλήτες, πουλιάααα.

Ναι, κι εμένα αίφνης μου ήρθε ένα άλλο αξέχαστο ηρωικό της Εντίθ Πιάφ.

Βάζε ο Ντούτσε τη στολή του και ...

Ποιος Αζναβούρ και ποια Πιάφ παιδιά;

Είμαστε όλοι Έλληνες και ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου, την Ελλάδα.

Μα ναι, ναι. Ελλάδα, Ελλάδα.

Αυτό μου βγαίνει πολύ έντονα από μέσα μου.

Είμαστε Έλληνες. Ακρόπολις, Σωκράτης, Πλάτωνας.

Ναι ρε, Έλληνες. Γιωργάρας, Μητσάρας, Βαγγελάρας.

Αυτοί τι είναι, αρχαίοι Έλληνες;

Όχι, καλέ. Αυτοί είναι αρχαίοι γκόμενοι της Ελένης.

Συγγνώμη, αυτή η Ελένη ρε παιδιά ποια είναι;

Εσύ. Κι αυτός είναι ο Κωνσταντίνος.

Ναι, ναι. Μου βγήκε τώρα.

Είμαι ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος, ο μαρμαρωμένος βασιλιάς.

Όχι ακριβώς. Λίγο μαρμαρωμένος είσαι, αλλά βασιλιάς δεν είσαι.

Είσαι ο Κωνσταντίνος ο Κατακουζηνός.

Και συγγνώμη, αν εγώ είμαι η Ελένη, αυτή εδώ με τη γυαλαμπούκα ποια είναι;

Εγώ είμαι η Ματίνα, ένα τίποτα, ένα μηδενικό, η γειτόνισσά σας.

Μας; Ποιων μας δηλαδή;

Εσένα και της Ελένης βρε Κωνσταντίνε.

Απορώ δηλαδή πως κι αυτό δεν το θυμάστε.

Εσύ και η Ελένη είστε ζευγάρι, και μάλιστα, τρομερά ερωτευμένοι.

Εμείς;

Ε όχι και τρομερά ερωτευμένοι.

Σκάσε βρε Ματίνα. Τρομερά ερωτευμένοι.

Δηλαδή ζείτε μια θρυλική καψούρα.

Αυτή τη στιγμή πανελλαδικά, για να σας δώσω να καταλάβετε, δύο μεγάλοι έρωτες υπάρχουνε.

Του Κωνσταντίνου και της Ελένης, του Μάνθου και της Πέγκυς.

Ποιοι είναι αυτοί η Μάνθος και η Πέγκυ;

Εμείς, οι κουμπάροι σας. Γιατί μας ζητήσατε να σας παντρέψουμε.

Δηλαδή εγώ...

θέλω να παντρευτώ τη...

δεσποινίδα;

Ω σαν τρελός.

Κι εσύ Ελένη μου, ω σαν κολασμένη.

Άντε καλέ, φιληθείτε. Παλιά όλο αυτό κάνατε.

Το κάναμε;

Τι κάναμε;

Καλέ μας είχατε σπάσει τα νεύρα. Συνέχεια φιλιόσασταν.

Και σεξ. Πολύ σεξ αδελφάκι μου, γιατί ο Κωνσταντίνος

να σας θυμήσω κι αυτήν την πικάντικη λεπτομέρεια...

είναι σεξομανής.

Τι είμαι;

Και η Ελένη βέβαια ήτανε πουριτανή, αλλά ευτυχώς την απελευθέρωσε ο σεξομανής.

Όχι, κόιταξε, εγώ τώρα έτσι όπως το λέτε, απελευθερωμένη αισθάνομαι

αλλά συγγνώμη ρε παιδί μου που θα σε προσβάλλω

ε δε μου φαίνεσαι και γι'απελευθερωτής.

Άντε, φιληθείτε τώρα.

Στο στόμα, με γλώσσα, με γλώσσα.

Σιγά καλέ, μην σπρώχνετε.

Ωραία.

Ε άντε τώρα, ας φιληθούμε.

Ε ναι. Να φιληθούμε, γιατί είμαστε και ερωτευμένοι.

Ναι, εεε.

Τα δόντια μας, δεν τα πλύναμε τα δόντια μας βρε παιδιά.

Κι εγώ πρέπει να πάω στον οδοντίατρο, γιατί έχω και μια κουφάλα.

Αφήστε τώρα τις δικαιολογίες και φιληθείτε.

Στο στόμα, με γλώσσα, με γλώσσα.

Ε αφού δεν τους βγαίνει, τι επιμένετε;

Εγώ για να είμαι ειλικρινής, έτσι όπως πλησιαστήκαμε

μου βγήκε, αλλά μου βγήκε ένα άλλο πράγμα.

Μου βγήκε να του δαγκώσω τη μύτη.

Με με με συγχωρείτε πάρα πολύ, όχι ότι θέλω να προσβάλω τη δεποινίδα

αλλά νομίζω, δηλαδή αισθάνομαι, ότι η σχέση μου

πρέπει να είναι μια γυναίκα μορφωμένη, διανοούμενη βρε παιδιά.

Ακριβώς γι'αυτό το λόγο βρήκες την Ελένη.

Είναι αυτή διανοούμενη;

Είμαι εγώ διανοούμενη;

Η νεότερη καθηγήτρια του πανεπιστημίου μας.

Επίκουρος στην έδρα της βυζαντινολογίας.

Τι είναι;

Σκάσε βρε Ματινάκι, σκάσε. Η Ελένη είναι βυζαντινοτέτοια.

Α, είμαι βυζαντινοεπίκουρος, ε. Καλά, μ'αρέσει αυτό, όχι μ'αρέσει πάρα πολύ.

Και δε μου λες; Ο γκόμενός μου τι ρόλο βαράει;

Ο γκόμενός μου ρόλο βαράει; Βυζαντινά μιλάει η μνηστή μου;

Ε, ναι. Ξέρεις την κατέχει καλά αυτή τη διάλεκτο.

Όσο για 'σένα Κωνσταντίνε, από μόρφωση βράσ'τα.

Δουλεύεις τα βράδια γκαρσόνος σε μπαρ.

Δεν είναι δυνατόν.

Και συγγνώμη ρε παιδιά, εγώ κοτζαμάν καθηγήτρια, διπλωματιάρα γυναίκα

τι δουλειά έχω μ'αυτόν τον λεχρίτη τον γκαρσόνο;

Αχ βρε Ελένη μου, δεν το καταλαβαίνεις κοριτσάκι μου, σε κρατάει με το σεξ.

Μα είμαι τόσο δυνατός σ'αυτόν τον τομέα;

Οι αμέτρητες κατακτήσεις του παρελθόντος ακόμα κόβουν φλέβα όταν αναλογίζονται

τις καυτές στιγμές ηδονής που τους χάρισες.

Μα να μην το αισθάνομαι;

Μα να μην του φαίνεται;

Ρε παιδιά, εγώ πριν κάπνιζα; Μην το αρχίζω τώρα τζάμπα.

[Φωνές]

Μα δύο λεπτά, δύο λεπτά. Πού μας πάτε;

Στην κρεβατοκάμαρα, στη φωλίτσα σας.

Μα τι φωλίτσα; Τι είμαστε, χελιδόνια είμαστε για να ΄χουμε φωλίτσα;

Πιτσουνάκια είστε.

Εγώ έχω μια τάση να πάω προς τα εδώ.

[Μάνθος] Όχι.

[Πέγκυ] Έλα εδώ, έλα Ελενίτσα μου να πάμε μέσα, να δεις τι ωραία που είναι.

Κοίτα τι ωραία Ελενίτσα μου.

Ρε παιδιά, συγγνώμη, εμένα σ'αυτή τη φωλίτσα

πιο πολύ μου 'ρχεται να κλωσάω αυγά παρά να το κάνω μ'αυτόν εδώ τον παρακατιανό.

Παιδιά έχετε πάθει σοκ απ' την αμνησία.

Τα σώματα όμως θυμούνται.

Μόλις αγγίξει ο ένας τον άλλον, θα νιώσετε, θα ξυπνήσει μέσα σας αυτή η τρομερή έλξη.

Και γιατί να ξυπνήσει καλέ; Μια χαρά κοιμάται.

Θα πέσετε στο κρεβάτι και θα του δώσετε να καταλάβει.

Του κρεβατιού;

Να καταλάβει το κρεβάτι; Μα τι είναι, νοήμων κρέβατος;

Καλά, τι αμόρφωτος άνθρωπος, δηλαδή, συγγνώμη ρε παιδιά

δεν ξέρω αν έχει αυτό το χάρισμα στο σεξ, αλλά κι αυτή η αγραμματοσύνη είναι πολύ ντεκαυλέ.

Αυτό το ντεκαυλέ πρέπει να είναι της βυζαντινής διαλέκτου.

Λυπούμαι που δεν μπορώ να παρακολουθήσω τη γλώσσα της μνηστής μου.

Καλά, το θέατρο του παραλόγου.

Λοιπόν, εμείς, μέχρι να γίνετε καλά, θα μείνουμε απέναντι στον ξενώνα.

Γιατί απέναντι παιδιά είναι ξενώνας.

Απλά επειδή έχετε πάρα πολλά ρούχα, ο Κωνσταντίνος βάζει τα ρούχα του εκεί.

Λοιπόν, εμείς πηγαίνουμε, να σας αφήσουμε να βγάλετε τα μάτια σας.

Μα γιατί να βγάλουμε τα μάτια μας; Αφού αγαπιόμαστε.

Α μα τι αγραμματοσύνη, τι αγραμματοσύνη.

Ρε παιδιά, σας παρακαλώ, μπροστά του να μιλάμε λίγο πιο της πιάτσας

ε γιατί τι να κάνουμε τώρα, την καθαρεύουσα δεν τη λογάει.

Πάμε.

Αυτά.

Μωρέ τα αυτά καλά είναι, τα άλλα είναι που φοβάμαι.

Δηλαδή, τώρα εμείς, αν αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, θα μας έρθει ένα πάθος;

Τι να σου πω; Για να το λένε οι φίλοι μας έτσι θα'ναι.

Θέλεις να δοκιμάσουμε;

Αν το θέλετε κι εσείς.

Ε, το θέλω, επιβάλλεται.

Α.

Εσύ τώρα παθιάστηκες;

Συγγνώμη, εμείς τώρα είμαστε ερωτευμένοι ή τυφλοί;

Το γέλιο της αρκούδας.

Και θα 'χει πιο πολύ γέλιο.

Μόνο τον Κωνσταντίνο στο μπαρ να σκεφτείς απογειώνεσαι.

Εγώ αγάπη μου την προσγείωση φοβάμαι

όταν θα συνέλθουνε και θ'αρχίσουν να μας κυνηγάνε.

Μέχρι τότε θα τα'χουν φτιάξει κορίτσι μου, μην ανηχυχείς.

Και μετά, θα μας χρωστάνε και χάρη.

Ταυτότητες να εξαφανίσουμε, μη γίνει καμία στραβή και δούνε επαγγέλματα και λοιπά.

Ναι, ναι. Και τα τηλέφωνα εμείς θα τα σηκώνουμε

μην τυχόν και πάρει καμιά αδελφή, καμιά μάνα της και ξεμπροστιαστούμε.

Πάντως ρε Μάνθο, να σου πω κάτι;

Όταν έχεις ένα τρελό πάθος για ένα άτομο, ό,τι και να συμβεί δεν το ξεχνάς.

Εσύ ας πούμε, θα με ξέχναγες ποτέ;

Ε κοίταξε να δεις, άμα πάθαινα ολική αμνησία όπως τα παιδιά θα τις ξεχνούσα όλες.

Ποιες όλες Μάνθο;

Ε, εσένα, τη μάνα μου, τη θεία μου και την παραδουλεύτρα.

Δηλαδή τις τρεις τέσσερις γυναίκες που γνωρίζω.

Α.

Σου'ρχεται τίποτα;

Ναι, μου'ρχεται.

Τι; Ένας πάθος, μια ορμή, μια βαρβατίλα;

Μια ξινίλα, αλλά δε θυμάμαι τι έφαγα.

Σάμπως θυμάσαι και τίποτα άλλο;

Εσένα σου 'ρχεται τίποτα;

Ναι, μου'ρχεται. Μια νύστα.

Εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να κοιμηθώ, γιατί δουλεύω στο μπαρ

και πρέπει να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου.

Αλλά δε θυμάμαι πως γίνεται αυτή η δουλειά.

Μήπως ξέρεις εσύ;

Πού να ξέρω 'γω; Πανεπιστημιακός γυναίκα.

Δε βλέπεις που μιλάω με το 'σεις και με το 'σας;

Και δε μου λες τώρα, εμείς για να ξεπεράσουμε την αμνησία

πρέπει να ρίξουμε κάναν κρύο;

Μη με ταπεινώνεις άλλο επειδή δεν μπόρεσα να μορφωθώ.

Μίλα μου στη δημοτική να καταλαβαίνω κι εγώ.

Ε πως να στο πω τελοσπάντων για να καταλάβεις;

Εμείς τώρα πρέπει δηλαδή να συνουσιασθώμεν;

Ορίστε, μ'έκανες και μιλάω χυδαία.

Άμα πρέπει να συνουσιασθώμεν για να γίνουμε καλά, ας συνουσιασθώμεν.

Άλλωστε εγώ είμαι και σεξομανής, δεν είμαι;

Ναι, είσαι. Αυτό είσαι.

Μου επιτρέπεις να σε αγκαλιάσω;

Σου επιτρέπω.

Σ'άρεσε;

Μ'άρεσε, αλλά τελειώνεις γρήγορα.

Ν'ανάψουμε κάνα τσιγάρο τώρα;

Ελένη, δεν πήραμε προφυλάξεις.

Μήπως μείνω έγκυος;

Γιατί όμως ρε να τους κάνετε τέτοιο χουνέρι;

Εγώ τα 'χασα που τον είδα τον καθηγητή αλλού ντ'αλλού.

Μήπως να φωνάξουμε γιατρό;

Υπόθεση δύο ημερών είναι Νικόλα. Θα τους περάσει σου λέω.

Ναι, αλλά θα μας περάσει το αφεντικό για νέες δεκατέσσερις.

Γιατί με γκαρσόνι τον Κατακουζηνό όλοι οι πελάτες θα την κάνουν.

Έπλυνα όλα τα ποτήρια δέκα φορές, δεκάκις.

Γιατί δεν ξέρω, μου βγαίνει αυθορμήτως μία τάση αποστείρωσης.

Τώρα τι άλλο πρέπει να κάνω συναδέλφισσα;

Συνάδελφοι, μέχρι ένα σημείο.

Εγώ εδώ μέσα είμαι η γκαρσόνα άλφα. Εσύ είσαι ο γκαρσόνος βου.

Εσύ δουλεύεις βασικά.

Και εσύ τι κάνεις;

Εγώ σε προσέχω να δω αν τα κάνεις καλά. Πήγαινε να πάρεις παραγγελία.

Μάλιστα προϊσταμένη μου.

Καλησπέρα σας, τι θα πάρετε;

Μπα; Καινούργια μούρη στο μαγαζί; Πού είναι η Ελένη;

Ποια Ελένη; Η μνηστή μου; Τη γνωρίζετε;

Δε με συνόδευσε, γιατί μελετά για το πανεπιστήμιο.

Ρε Νικόλα, τι λέει αυτός;

Παρήγγειλε ρε Μανώλη τι θέλεις, θα σου εξηγήσω μετά.

Μωρό μου, τι θέλεις; Ένα ουίσκι με σόδα όπως πάντα;

Α, τώρα που είπατε ουίσκι.

Αν ενθυμούμαι καλώς, αυτό είναι αλκοοόλη

και αυθορμήτως μου βγαίνει η τάση να σας αποτρέψω από αυτή την επιλογή.

Αντ'αυτού, θα μπορούσα να σας προτείνω ένα γάλα, ένα κακάο, ένα τσάι, ένα δίκταμο;

Τι γίνεται ρε; Γηροκομείο το κάνατε εδώ μέσα;

Κωνσταντίνε, δε σε αναγνωρίζω.

Εσύ το πιο γερό ποτήρι της πιάτσας, εσύ καταβόθρα

και λες τα παιδιά να μην πίνουνε;

Εννοείτε ότι εγώ πίνω;

Όταν λέμε πίνεις, για σένα έχει γραφτεί το τραγούδι «Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο».

Βόσπορος, Εύξεινος Πόντος και θάλασσα του Μαρμαρά ήσανε θάλασσαι

αίτινες περιέβρεχον την χερσόνησον επί της οποίας εδέζποζεν η Βασιλεύουσαν.

[Χασμουρητό]

Καλά εγώ έχω βασιλέψει.

Τι έγινε Ελενίτσα; Ασχολείσαι με τη μεγάλη σου αγάπη τη βυζαντινολογία;

Την αγαπάω πολύ εγώ αυτήν, ε;

Πιο πολύ κι από τον Κωνσταντίνο.

Αυτό μπορώ και να το πιστέψω.

Και δε μου λες, εγώ τώρα κάνω διατριβή πάνω στο πως το 'παμε

το αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο;

Βεβαίως. Και θα την εκδόσεις και σε βιβλίο.

Τη διατριβή;

Και ποιος θα τις διαβάσει αυτές τις μαλακίες;

Κυρία καθηγήτρια.

Με συγχωρείς, μου βγήκε αυθόρμητα.

Πού θα πάει; Θα τον βρω τον παλιό μου τον εαυτό.

Δεν μπορεί. Κάπου εδώ μέσα είναι κρυμμένος. Θα τον βρω.

Έλα ρε γκαρσόνε, άσπρο πάτο.

Τι άσπρο πάτο; Να βάψω τον πάτο άσπρο;

Να το πιεις μια κι έξω αγόρι μου. Μα καλά, δε μιλάς ελληνικά;

Απ'ό,τι μου λένε οι μέλλοντες κουμπάροι μου

[Δυνατά γέλια]

η προϊσταμένη που χαζογελάει κι ο Μάνθος που μου έκανε δώρο αυτά τα ωραία ρούχα

είμαι τελείως αμόρφωτος.

Κι όμως, βαθιά μέσα μου δεν αισθάνομαι γκαρσόνος.

Αισθάνομαι μια βαθιά αγάπη για τη μάθηση.

Ίσως οι συνθήκες της ζωής, ίσως η φτώχεια των γονέων μου να μη μου το επέτρεψαν

όμως ποτέ δεν είναι αργά.

Εγώ και τώρα θέλω να πάω σε νυχτερινό λύκειο να συνεχίσω.

Τι λύκειο αγόρι μου; Τέλειωσε πρώτα το δημοτικό και μετά τα λέμε.

Δεν έχω πάει ούτε δημοτικό;

Με σταυρό υπογράφεις κακομοίρη.

Γεια σου Πέγκυ. Πού είναι η ωραία Ελένη;

Αμάν. Οι φοιτητές του βυζαντινοτέτοιου.

Αμάν. Ο βυζαντινοτέτοιος.

Όπισθεν ολοταχώς. Έρχεται.

Με βλέπω με πτυχίο στα ογδόντα.

Ε, συναδέλφισσα, θα σερβίρεις εσείς τους πελάτες ή να σερβίρω εγώ;

Ορίστε;

Μας δουλεύει.

Πώς είστε κύριε καθηγητά;

Σε 'μένα μιλάει;

Σε 'σένα γκαρσόνε βου. Επειδή η αρραβωνιαστικιά σου είναι καθηγήτριά τους

σε λένε κι εσένα κύριε καθηγητά.

Από σεβασμό στο όνομα της Ελένης.

Α, μάλιστα. Ευχαριστώ.

Είστε λοιπόν φοιτητές της μνηστής μου;

Τι γίνεται ρε παιδιά; Δεν καταλαβαίνω. Πότε θα μας δείρει ο κύριος καθηγητής;

Θα σας εξηγήσω μετά παιδιά. Πείτε στον γκαρσόνο τι θα πάρετε.

Θα σας πρότεινα τρεις πορτοκαλάδες, αλλά εδώ μέσα με πιέζουν να σερβίρω αλκοοόλ.

Αφού πονάω όταν τσιμπιέμαι, πώς γίνεται να ονειρεύομαι;

Θα σας εξηγήσω μετά παιδιά. Ε, γκαρσόνε, φέρε τρεις μαργαρίτες στα παιδιά.

Πώς είπες;

Έλα παλικάρι μου, πήγαινε, μ'έχεις κουράσει σήμερα.

Μάλιστα προϊσταμένη μου.

Μίλα Πέγκυ, γιατί θα τρελαθούμε.

Παιδιά μιλάμε για φάση αφασία.

Οινοχόε;

Αυτό μου βγήκε αυθορμήτως.

Νικόλαε, δώσε μου σε παρακαλώ το μπουφάν μου.

Γιατί, πού πας;

Η Πέγκυ μου είπε να προσφέρω τρεις μαργαρίτες στους πελάτες μας.

Με συγχωρείς, αν δε βρω ανοιχτό ανθοπωλείο , να ψάξω και σε λιβάδι;

Αααχ, πα πα, δεν μπορώ, ψόφια είμαι. Πολύ κουράστηκα σήμερα.

Ε πώς κουραστήκατε συναδέλφισσα; Αφού εσείς όλο καθόσασταν, όλα εγώ τα έκανα.

Έλα που βγάζεις και γλώσσα τώρα, τσικό.

Λοιπόν, εγώ πάω να χωθώ στην αγκαλιά του Μανθούλη μου.

Πήγαινε κι εσύ στη μνηστή σου.

Δδδδ, δυο λεπτά, εεε, συναδέλφισσα.

Εγώ έλεγα να πάω να κοιμηθώ στον άλλον ξενώνα για να μην την ενοχλήσω κιόλας.

Όχι ρε παιδάκι μου, να την ενοχλήσεις.

Άσε τα νάζια, αφού 'σαι τρομερά ερωτευμένος μαζί της.

Άντε.

Είμαι ερωτευμένος;

Είσαι, είσαι, είσαι, άντε, καληνύχτα.

Καληνύχτα.

Αααα.

Α! Α!

Τι είναι;

Εγώ είμαι.

Καλά και τι κάνεις εκεί πέρα;

Εε, σκέφτηκα να κοιμηθώ στο πάτωμα, γιατί είναι πιο δροσερά.

Αααχ, ωραία, δροσίτσα.

Μα κι αυτά τα παλιόπαιδα οι φοιτητές

είναι τώρα μέσα στη βιβλιοθήκη και τους διδάσκει.

Σπάσανε χθες βράδυ πλάκα με τον Κωνσταντίνο, τι θέλουνε τώρα;

Να σπάσουνε πλάκα και με την Ελένη;

Καλέ δεν το κάνουνε μόνο για πλάκα.

Έχουνε κι απώτερο σκοπό τα μπαγάσικα.

Κι εμείς τα μπαγάσικα έχουμε απώτερο σκοπό για τον Κωνσταντίνο και την Ελένη

αλλά δεν το βλέπω να επιτυγχάνεται.

Χθες βράδυ, ξέρεις, ε; Στο πάτωμα.

Τι; Το κάνανε στο πάτωμα;

Όχι παιδάκι μου, ο ένας στο πάτωμα και η άλλη στο κρεβάτι.

Καλά, πώς έγινε από τόσο μεγάλη απόσταση;

Δε μου λες, έχει τέτοια προσόντα ο Κωνσταντίνος;

Τι λες μωρή τρελή; Αυτοί δε πλησιάζονται καθόλου.

Αλλά έτσι και πλησιαστούν μια φορά, είμαι σίγουρος ότι δε θα ξεκολλάνε ποτέ, δε θα ξεκολλάνε ποτέ.

Όχι, είμαι σίγουρη ότι είστε αριστούχοι, για να το λέτε εσείς.

Για να 'μαι ειλικρινής, εγώ ούτε καν σας θυμάμαι, αλλά αφού το λέτε.

Δε μου λες κορίτσι μου, εσένα τι βαθμό σου 'χα πει ότι θα σου βάλω;

Μου 'χατε πει εννέα.

Εμένα μου 'χατε πει εννιά κι επτά δέκατα.

Δέκατα; Τι είναι τα δέκατα; Σαν πυρετό μοιάζουνε. Θα σου βάλω δέκα.

Εμένα μου έχετε πει δέκα με τόνο.

Με τόνο; Μωρέ και τόνο θα σου βάλω και τονοσαλάτα θα σου βάλω, κολώνω εγώ;

Αχ ρε παιδιά, ευτυχώς που τα θυμάστε εσείς

γιατί εμένα αυτή η αμνησία μ'έχει τσακίσει.

Για να 'μαι ειλικρινής, ούτε να σας διδάξω δε θυμάμαι.

Αποκλείεται. Μια αυθεντία σαν κι εσάς που κατέχει τη βυζαντινολογία ταμάλα.

Ταμάλα;

Ταμάλα. Ταμάλα!

Καλά, αυτό το ταμάλα μου θυμίζει εμένα πράγματα.

Όχι, αυτή τη στιγμή νιώθω ότι βρίσκομαι σε ένα φως.

Σε ένα φως στην άκρη του τούνελ Νικολούλη.

Ρε παιδιά, ποια είναι αυτή η Νικολούλη;

Βυζαντινή αυτοκράτειρα. Πώς ήταν η Θεοφανώ; Ένα τέτοιο πράγμα.

Όπως ήταν δηλαδή η Θεοφανώ, είναι και η Αγγελικώ.

Η Αγγελικώ η Νικολούλη. Μπράβο, μπράβο, μπράβο καλωσήρθατε.

Καλά, κι αυτό μου ήρθε, ε. Ρε παιδιά, με ξεμπλοκάρατε, να 'σαστε καλά.

Λοιπόν, τα θυμήθηκα όλα.

Λοιπόν, σας μάθαινα για το τούνελ της Αγγελικώς της Νικολούλη.

Όχι, τώρα δεν είμαστε στην Αγγελικώ, είμαστε στον Ιουστινιανό με τη Θεοδώρα.

ΔΙδάξ'τε μας. Θα σπάσουμε πλάκα.

Ναι, να σας διδάξω., λοιπόν.

Εεε, η Θεοδώρα.

Η Θεοδώρα, η Θεοδώρα η Ντάκου, καλά το λέω;

Σωστά.

Λάθος.

Σωστά.

Σωστά, σωστά.

Συνεχίστε.

Λοιπόν, συνεχίζω. Προσέξτε τώρα, γιατί θα σας τα πω επιστημονικά

και πρέπει να δώσετε μια προσοχή.

Λοιπόν, η Θεοδώρα η Ντάκου ήτανε ηθοποιός ήταν, χορεύτρια ήταν

πάντως γνωστό ξεκώλι της εποχής ήταν.

Και τα 'μπλεξε με τον Ιουστινιανό που 'τανε γνωστός μαμούχαλος.

Ρε παιδιά, μήπως σας τα λέω πολύ καθαρεύουσα και δεν τα πιάνετε να τα πω δημοτική;

[Ομιλία απ'όλους]

Όχι, συνεχίστε, μια χαρά, τα καταλαβαίνουμε εμείς, είμαστε εκπαιδευμένοι εμείς.

Σας έχω εκπαιδεύσει, ωραία. Προσέξτε τώρα την επιστημονική συνέχεια.

Λοιπόν, ο Ιουστινιανός τα 'μπλεξε με τη Μόνικα.

Πω πω καλά, έχω φωτιστεί, ε, μου 'ρθαν όλα.

Αυτή τώρα η Μόνικα έγινε εκεί μια φάση με έναν λεκέ ήτανε

με ένα πούρο, δε θυμάμαι καλά

αλλά η Θεοδώρα κρατήθηκε στο ύψος της ως πρώτη κυρία.

Μόνο που αργότερα γνώρισε τον Οτσαλάν και ζήσανε πολύ ευτυχισμένοι

στην πρεσβεία μας στο Ναϊρόμπι.

Καλά μου 'ρθανε;

Μα τι αμνησίες και παραμύθια μας λέτε;

Εσείς είστε έτοιμη να δώσετε διάλεξη στο πανεπιστήμιο.

Οι γνώσεις παιδιά μου, οι γνώσεις.

Άμα έχουνε χαραχθεί στη μνήμη σου, δε ξεχνιούνται εύκολα.

Αγαπητοί μου μέλλοντες κουμπάροι, σα να μη μου έφτανε η αμνησία

έχασα και την αστυνομική μου ταυτότητα και τώρα πια δεν έχω κανένα στοιχείο.

Ποιος είμαι, πού πάω, πού πατάω και πού βρίσκομαι;

Πού γεννήθηκα; Πότε γεννήθηκα;

Οι γονείς μου; Έχω γονείς; Αν έχω γονείς να ψάξω να τους βρω κι αν έχω αδέρφια να τα βρω κι αυτά.

Όλα θα τα βρεις Κωνσταντίνε μου, αλλά στην ώρα τους.

Κωνσταντίνε, αυτό που προέχει τώρα είναι να ξαναβρείς τη σχέση σου με την Ελένη.

Θα ξανάρθουμε αύριο κυρία καθηγήτρια.

Για να μας βάλετε και τους βαθμούς, ε.

Α, εδώ είσαι γκαρσόνε; Και σε θέλαμε, ε.

Τι με θέλετε;

Να πάρετε αύριο το πρωί τηλέφωνο στο πανεπιστήμιο και να πείτε:

«Κωνσταντίνος Κατακουζηνός. Θέλω να μου στείλετε τις καρτέλες βαθμολογίας

των φοιτητών Ιωάννου, Μπουκουβάλα, Αναγνώστου».

Για να μας περάσει τη βαθμολογία η κυρία καθηγήτρια.

Και γιατί να μην πάρει η κυρία καθηγήτρια τηλέφωνο αυτοπροσώπως δηλαδή;

Ε μωρέ, χαμαλοδουλειές αυτές για την κυρία καθηγήτρια.

Ε μην την κουράζουμε τώρα και με τέτοια.

Ντάξει βρε μούτρα, πηγαίνετε τώρα, θα φροντίσω εγώ να πάρει τηλέφωνο

ο Κωνσταντίνος και να του στείλουν τις καρτέλες.

Α, ακόμα εδώ είσαστε φοιτητές μου;

Λοιπόν, αύριο θα σας διδάξω ένα εξίσου σπουδαίο κεφάλαιο της ιστορίας μας

που μου 'ρθε τώρα έτσι στο ξεκούδουνο.

Η Κασσιανή και ο Σαντάμ.

Πίουυυ.

Δεν το χάνουμε με τίποτα. Γεια σας.

Γκούντμπάι. Γκούντμπάι. Τσόου τσόου.

Τα καμάρια μου.

Αααα, τι έγινε παιδιά, καλά; Είναι καλά ο κύριος ...

καθηγήτρια;

Αααα.

Όλο και συνέρχεται. Αντίο σας.

Ο πατέρας μου είναι τελείως καλά. και δεδομένου ότι αυτοί εδώ είναι πολύ νεότεροι

τους βλέπω από ώρα σε ώρα να ...

Λοιπόν, πρέπει να βιαστούμε.

Ματινάκι, κάνε λίγο παρέα στον Κωνσταντίνο και στην Ελένη.

Εμείς Μάνθο πάμε πάνω, γιατί έχω ένα καταπληκτικό σχέδιο.

Ματίνα, πρόσεχέ τους, ε, πρόσεχέ τους.

Τους προσέχω εγώ, τους προσέχω.

Μάλιστα, μάλιστα, μάλιστα. Καθίστε λίγο, αυτό.

Α, μνηστή μου, μήπως θα μπορούσα να πάω λίγο στη βιβλιοθήκη σου

να διαβάσω κανένα βιβλίο;

Ξες, ένα περίεργο πράγμα, ενώ είμαι αγράμματος, έτσι αισθάνομαι

μια μεγάλη αγάπη για τα βιβλία.

Πήγαινε μέσα καημένο κούτσουρο.

Και τα γράμματα να μην μπορείς να διαβάσεις, θα χαζέψεις τουλάχιστον τις εικόνες.

Ναι. Ευχαριστώ.

Ευχαριστώ.

Τι κακομοίρης. Θύμησέ μου αύριο να του δώσω ένα χαρτζιλικάκι.

Καλά τώρα μ'έχει κόψει η λόρδα, ε. Πνευματική κόπωσις.

Πάμε, πάμε μέσα να βάλω τίποτα να φάω.

Αχ ρε Ματίνα, δε φέρνεις κι εσύ τίποτα να χλαπακιάσουμε.

Αμάν, αμάν. Αυτό μου βγήκε έτσι τελείως αυθόρμητα.

Αααχ, βρε Ελένη, κι εγώ που νόμιζα ότι θεραπεύεσαι σιγά σιγά από την αμνησία.

Ούτε ξέρεις τι λες κακομοίρα. Εσύ είσαι η μαγείρισσα της γειτονιάς.

Πώς το 'πες αυτό; Είσαι σίγουρη;

Όσο είμαι σίγουρη ότι είσαι καθηγήτρια.

Τώρα θα φτιάξεις μία τυρόπιτα, σουτζουκάκια σμυρνέικα κι ένα παστίτσιο.

Για να πάρω κι εγώ το αίμα μου πίσω.

Τι ΄πες;

Ε, λέω, θα μαγειρέψεις, γιατί λατρεύεις τη μαγειρική.

Μάλιστα. Εγώ τώρα λατρεύω τη μαγειρική.

Βέβαια, βέβαια, βέβαια. Εγώ λατρεύω τη μαγειρική.

Βέβαια, εγώ δεν ξέρω και πως φτιάχνονται αυτά τα πράγματα.

Ε μέχρι να μάθεις, θα ρίξεις ένα καλό σφουγγάρισμα

γιατί λατρεύεις και το σφουγγάρισμα.

Θα σφουγγαρίσεις πρώτα εδώ όλο το σπίτι και μέσα.

Και μετά θα 'ρθεις να σφουγγαρίσεις και το δικό μου.

Και το δικό σου; Τι λες καλέ;

Θα σφουγγαρίσω εδώ και μέσα και το δικό σου;

Κουβάς και σφουγγαρίστρα.

Μάλιστα. Κουβάς και σφουγγαρίστρα.

Μμμ. Πάω λίγο μέσα στον Κωνσταντίνο.

Ναι.

Κουβάς και σφουγγαρίστρα.

Κουβάς και σφουγγαρίστρα.

Γιατί εγώ λατρεύω το σφουγγάρισμα.

Βέβαια, το λατρεύω.

Λοιπόν, αυτός πρέπει να 'ναι τώρα ο κουβάς κι αυτή πρέπει να'ναι η σφουγγαρίστρα.

Μάλιστα, λατρεύω το σφουγγάρισμα. Βέβαια, το θυμάμαι αυτό.

Το λατρεύω. Το λατρεύω το σφουγγάρισμα.

Πολύ ενδιαφέρον σύγγραμμα αυτό το αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο.

Αφού ακόμη κ εγώ ο αγράμματος το διαβάζω με μεγάλη ευκολία.

Η μνηστή μου είναι πράγματι σπουδαία συγγραφεύς.

Μπορώ να περάσω;

Όχι.

Με συγχωρείτε γειτόνισσα, αυτό μου βγήκε αυθόρμητα.

Και γενικώς, όποτε σας βλέπω, μου βγαίνει ένα άι στον κόρακα να το πω.

Πριν πάθω την αμνησία, σας συμπαθούσα;

Όχι απλώς με συμπαθούσες.

Αλλά τι;

Έλα τώρα που δε θυμάσαι, δεν είναι η Ελένη μπροστά.

Δε σας καταλαβαίνω δεσποινίς.

Κόιταξε να δεις. Θα στα θυμήσω όλα εγώ.

Με θέλεις απεγνωσμένα, είσαι αποφασισμένος να χωρίσεις με την Ελένη

και να με ζητήσεις σε γάμο.

Δεν είναι δυνατόν. Όχι εγώ.

Εσύ.

Εγώ βέβαια στην αρχή το αρνήθηκα, γιατί η Ελένη είναι και φίλη μου

αλλά τώρα θα το δεχτώ.

Πάμε αμέσως να με ζητήσεις απ'τον πατέρα μου

κι άπαξ και με ζητήσεις δεν μπορείς να το πάρεις πίσω.

Δεσποινίς, σας παρακαλώ. Αφήστε με ήσυχο.

Θα 'μαστε σαν τον Τιτανικό.

Τι είναι αυτά που κάνετε δεσποινίς; Αφήστε με ήσυχο, σας παρακαλώ.

Έλα 'δω, εγώ είμαι το απωθημένο σου.

Δεσποινίς, σας παρακαλώ αφήστε με.

Σας παρακαλώ πάρα πολύ για τ'όνομα του Θεού και της Παναγίας, αφήστε με σας παρακαλώ.

Βοήθεια.

Κωνσταντίνε, Κωνσταντίνε, τι έγινε;

Μα τι σόι άνθρωπος ήμουνα πριν πάθω την αμνησία;

Καλά να έχω πάθος με την Ελένη, αλλά και για τη γειτονοπούλα; Τόσο διεστραμμένος πια;

Α, γιατί το είπε τώρα αυτό;

Γιατί είσαι μία τρελή και θέλεις να μας τα χαλάσεις.

Άντε τζάσε χριστιανή μου.

Συγγνώμη παιδιά, αλλά αυτό που μου συμβαίνει είναι ένας εφιάλτης.

Δε μου βγαίνει ο παλιός μου εαυτός.

Δε μου λες κοπελίτσα, πως είπαμε το ονοματάκι σου;

Άννα Μανιάνη.

Ωραία, Αννούλα.

Πάρε αυτόν τον κουβά, γιατί μόνο που τον βλέπω μου 'ρχεται να ξεράσω.

Κωνσταντίνε και Ελένη. Ελάτε εδώ, ελάτε εδώ.

Ελάτε μαζί μας πάνω, γιατί σας έχουμε φτιάξει την κατάλληλη ατμόσφαιρα

για να ανακαλύψει ο ένας τον άλλον.

Μα τι ατμόσφαιρα;

Ελάτε.

[Βουητά από Ελένη, Μάνθο και Κωνσταντίνο]

Ματίνα, πάρε τη σφουγγαρίστρα και ρίξε ένα σφουγγαρισματάκι.

Πιάσ' την να ντε.

Φτιάξε κι ένα μουσακά, γιατί τα παιδιά θα πεινάνε μετά.

Λοιπόν, ανεβείτε κι αφήστε τα λόγια.

[Ελένη] Σιγά καλέ.

[Βουητά από όλους]

Πώς είπαμε το ονοματάκι σου;

Σας έχουμε φτιάξει μια ατμόσφαιρα μέσα ερωτική κούκλα. Δώσ 'τε τα όλα.

Όλα.

Ποια να δώσουμε; Πού να τα δώσουμε;

Μιλάμε ρε παιδιά στη δημοτική να καταλαβαίνω κι εγώ.

Έχουμε και τον αμόρφωτο, το τούβλο.

Ρε παιδιά, να σας πω λίγο κάτι; Αφεθείτε ελεύθεροι. Θυμηθείτε την παλιά ηδονή.

[Μάνθος] Περάστε, περάστε.

Αααα.

Παιδιά, τι το κάναμε εδώ πέρα, μπουρδελάκι,μπουρδελάκι;

Ελένη!

Συγγνώμη, αυτό το Ελένη μου βγήκε αυθόρμητα.

Λοιπόν, εμείς σας αφήνουμε και καλή διασκέδαση.

Καλή διασκέδαση.

Δδδδ, δύο λεπτά, κουμπάροι!

Ελένη, τώρα γιατί φύγαν αυτοί, γιατί μας αφήσαν μόνους μας;

Και τι ενοοούν καλή διασκέδαση; Πώς θα διασκεδάσουμε; Θα σβήνουμε τα κεριά;

Όχι, θα μαζέψω τα ροδοπέταλα και θα κάνω γλυκό τριαντάφυλλο.

Γιατί είμαι και καλή μαγείρισσα τρομάρα μου.

Ελένη, απ'ό,τι καταλαβαίνω, οι κουμπάροι μας μας λένε και μας ξαναλένε

να έρθουμε εις συνουσίαν για να ξαναβρούμε τους παλιούς μας εαυτούς.

Ναι, αυτοί το λένε, το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε.

Ρε Κωνσταντίνε, μήπως να το κάνουμε;

Γιατί κι εγώ ρε παιδάκι μου έχω μεγάλο πρόβλημα με τους φοιτητές μου.

Παρουσιάζω κενά στη διδασκαλία.

Κι εγώ. Θέλω να ξαναβρώ την ταυτότητά μου Ελένη.

Δεν μπορώ να είμαι ένας άλλος, θέλω να γίνω ο εαυτός μου.

Δεν μπορεί να με λένε όλοι σεξομανή κι εγώ να μην μπορώ να λειτουργήσω.

Θα λειτουργήσω.

Αλλά πως να λειτουργήσω;

Εντάξει, μην το κουράζουμε. Λοιπόν, έλα. Ρίξε μου έναν πήδουλο.

Ελένη.

Παρ'ότι πιστεύω ότι είμαστε παράταιροι, δηλαδή έτσι το αισθάνομαι

κι εκ διαμέτρου αντίθετες προσωπικότητες

παρ'όλα αυτά, πρέπει να ομολογήσω ότι υποβόσκει μία αμυδρά έλξις.

Ε κοίταξε, κι εγώ, παρ'ότι εσύ είσαι ένας μαλακοπίτουρας...

Άσ΄το, χέσ'το, δε θα το καταλάβεις, είναι καθαρεύουσα.

Παρ'όλα αυτά, μπορώ να πω ότι είσαι παρσάμπλ, μη χέσω βραδιάτικα.

Οπότε ...

Ελένη!

[Ξεφωνητά] Ααααααααααα.

Μωρή, μωρή καταραμένη Κατακουζήνα, τι μου κάνεις μωρή;

Εγώ τι σου κάνω; Εσύ τι μου κάνεις γκαρσόνα; Προσπαθείς να με βιάσεις;

Και τι είναι όλο αυτό το ανεκδιήγητο ντεκόρ στο δώματιό σου;

Κατάφερες να μετατρέψεις την οικία των Κατακουζηνών σε πορνείο της Μαντάμ Ορτάνς;

Τι να σου πω; Εγώ πρώτη φορά τα βλέπω αυτά

δεν έχω ιδέα, δεν έχω ιδέα ούτε πως βρέθηκα εδώ.

Εγώ το μόνο που θυμάμαι είναι που μου 'δωσες να φάω μία ...

Κι εγώ, κι εγώ αυτό θυμάμαι, που, που πήγες να με ταϊσεις μια ...

Παιδιά, ψυχραιμία. Προτού αρπαχτείτε,

πάμε να φάει μια σπέσιαλ τούρτα σοκολάτα η Ελένη και μια σπέσιαλ σαλάτα ο Κωνσταντίνος.

Και μετά συνεχίζουμε από 'κει που ΄χαμε μείνει.

Ε;