Γιατί σταμάτησα να βλέπω πορνό | Ραν Γκαβριέλι | TEDxjaffa

O Ραν Γκαβριέλι ζει στο Τελ Αβιβ και σπουδάζει τα φύλα στον πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ. Εργάζεται με νέους και ενήλικες σε όλη τη χώρα σε μελέτες σχετικές με τη σεξουαλικότητα και τα φύλα και τη δημιουργία θετικής σεξουαλικής εικόνας σε έναν κόσμο γεμάτο από σεξιστικές εικόνες με αρνητικές χροιές. Ο Ραν συγγράφει και κάνει διαλέξεις σχετικά με το συναισθηματικά και σωματικά ασφαλές σεξ, την πορνογραφία και πολιτισμικές ζημιές που οφείλονται σ' αυτήν, τις σχέσεις μεταξύ φύλων και εξουσίας, και τη σχέση σεξ και οικειότητας.

Αυτή η ομιλία δόθηκε σε μια εκδήλωση TEDx, χρησιμοποιώντας τη μορφή των συνεδρίων TED αλλά με ανεξάρτητη παραγωγή από μια τοπική κοινότητα. Μάθετε περισσότερα στο http://ted.com/tedx

Σταμάτησα να βλέπω πορνό
κυρίως για δύο λόγους.

Ο πρώτος ήταν πως

το πορνό φέρνει πολύ θυμό και βία
στις προσωπικές μου φαντασιώσεις.

Και αυτά ήταν θυμός και βία
τα οποία δεν ήταν εκεί εξ αρχής.

Και δεν τα ήθελα πλέον για μένα.

Αυτό δεν ήμουν εγώ και
αποφάσισα να βάλω ένα τέλος σε αυτό.

Ευκολότερο να το λες παρά να το κάνεις.
Το κατάλαβα αργότερα, αλλά...

Ο δεύτερος λόγος ήταν
ότι άρχισα να καταλαβαίνω...

Κατάλαβα ότι μόνο με το να βλέπω πορνό

συμμετέχω στη δημιουργία ζήτησης
για κινηματογραφημένη πορνεία,

γιατι αυτό είναι πραγματικά το πορνό:
κινηματογραφημένη πορνεία.

«Pornē» σημαίνει πόρνη,
«graphia» σημαίνει καταγραφή.

Η πορνεία δεν ήταν
το παιδικό όνειρο κανενός,

είναι πάντα το αποτέλεσμα
ταλαιπωρίας και δυστυχίας.

Λοιπόν, το κατάλαβα αυτό σταδιακά
όταν βοήθησα εθελοντικά

άνδρες και γυναίκες που εκπορνεύονταν,
κάποιοι θύματα σωματεμπορίας,

προσφέροντας βοήθεια σε πορνεία, κάτω
από γέφυρες και σε διασταυρώσεις δρόμων.

Αλλά δεν χρειάζεται
να τα κάνεις όλα αυτά για να καταλάβεις

πώς λειτουργεί ο μηχανισμός
του πορνό και της πορνείας.

Γιατί το πορνό είναι ένα είδος,

δεν έχει σχέση με το ερωτικό
ή την υγιή σεξουαλική επικοινωνία.

Έχει να κάνει με την ανδρική κυριαρχία
επί των γυναικών, την υποταγή τους.

Όχι μόνο ως η σεξουαλική πρακτική,
αλλά και ως τρόπος ζωής,

ως φυλετική ιεραρχία σε αυτόν τον κόσμο.

Αν ρωτάγαμε το πορνό,

πώς ορίζει κάτι ως σεξουαλικό;

Τι χαρακτηρίζει,
τι ορίζει κάτι ως σεξουαλικό;

Το πορνό θα μας γέλαγε κατάμουτρα.

Τι ορίζει το σεξουαλικό;
Οτιδήποτε βρίσκουν οι άνδρες ερεθιστικό.

Ερεθίζονται οι άνδρες
όταν πνίγουν μια γυναίκα;

Να κάνουν κτηνώδες σεξ χωρίς ένα
άγγιγμα, μια αγκαλιά, ένα φιλί, ένα χάδι;

Ε, τότε είναι σεξουαλικό.

Ερεθίζει τους άνδρες να βλέπουν
μια γυναίκα ή ένα παιδί να κλαίει;

Είναι σεξουαλικό.

Αν ερεθίζει τους άνδρες να βιάζουν
μια γυναίκα, τότε είναι σεξουαλικό.

Σε κάθε γνωστή πορνογραφική ιστοσελίδα

θα βρούμε την κατηγορία των βιασμών
δίπλα σε αυτή των εξευτελισμών,

της κακοποίησης, του εγκλήματος κ.λ.π.

Αλλά και το κανονικό πορνό
είναι γεμάτο με αυτά τα κίνητρα.

Ακόμα και στην πιο ελαφριά μορφή του πορνό

αυτό που προβάλλεται για περίπου
το 80% ή και 90% του χρόνου,

είναι σεξ χωρίς καμία επαφή με τα χέρια.
Δεν είναι αυτό που επιθυμούμε αρχικά.

Συγγνώμη θα το επαναλάβω αυτό, βλέπω
το βλέμμα σας. Σεξ χωρίς χέρια, εντάξει.

Αν εγώ κι εσείς δεν σταματήσουμε
να βλέπουμε πορνό,

στο επόμενο που θα δείτε,
απλά προσέξτε ότι

οι κάμερες στο πορνό δεν έχουν
σαν στόχο να καταγράψουν

τις συνήθεις αισθησιακές δραστηριότητες,

όπως χάδια, ερωτοτροπίες, επαφές,
αγκαλιές, φιλιά... Όχι...

Αυτό που ενδιαφέρει τις κάμερες
του πορνό είναι η διείσδυση.

Οπότε κανονικά, η σκηνή θα είναι
ένας άνδρας και μία γυναίκα,

-ελπίζουμε μία, εντάξει-
λοιπόν, ένας άνδρας και μία γυναίκα...

Το πέος του είναι μέσα της.

Δεν έχει σημασία πού μέσα. Κάπου μέσα.

Το πέος του είναι κάπου μέσα της, εντάξει;

Και για να μην εμποδίζει την κάμερα

για να κάνει αυτό
το πάρα πολύ κοντινό στη διείσδυση,

στέκεται με τα χέρια του πίσω
από την πλάτη την περισσότερη ώρα.

Και η γυναίκα είναι
σε αυτή την... άβολη θέση

και πρέπει να χειριστεί το πέος μέσα της

χωρίς να χαλάσουν το χτένισμα
ή το μεϊκ-απ ή να κοιτάξει τον εαυτό της

γιατί σ' αυτά έχουν επενδυθεί
χρήματα και χρόνος.

Χωρίς να ενοχλεί την επιθετική του κίνηση
και κυρίως χωρίς να εμποδίζει την κάμερα.

Έτσι το αποτέλεσμα είναι
δύο άνθρωποι που κάνουν σεξ,

διαφορετικά σχήματα και ακροβατικά
ή κάτι τέτοιο... αλλά κάνουν σεξ,

ενώ τα μόνα μέρη του σώματος
που ουσιαστικά εφάπτονται

είναι το πέος
και το σημείο της διείσδυσης.

Χωρίς χέρια.

Μίλησα περίπου 250-300 φορές σε ένα χρόνο,
σε στρατιώτες, φοιτητές, μαθητές...

Κανείς δεν ήρθε να μου πει,

«Ραν, αυτό το σημείο με το σεξ χωρίς χέρια

ήταν η αυθεντική μου επιθυμία,
όταν ήμουν 11 ή 12 χρονών.

Δεν ήθελα να φιλήσω
ή να ακουμπήσω κανέναν.

Δεν ήμουν περίεργος για αυτό.
Ήθελα να ξεκινήσω με τη διείσδυση».

Κανείς δεν το ειπε ποτέ αυτό...
- πριν το πορνό.

Μετά το πορνό...

στις προσωπικές μου φαντασιώσεις
πριν να παρακολουθήσω πορνό,

υπήρχε πάντα μία έντονη αφήγηση

και η αφήγηση ήταν
για φιληδονία και αμοιβαιότητα.

Που σημαίνει ότι πάντα φανταζόμουν,
τι θα της έλεγα;

Τι πιθανώς θα απαντούσε;

Τι επιλογές είχα για να απαντήσω;

Στην πραγματικότητα
ποτέ δεν έβγαινε όπως το σχεδίαζα,

αλλά ήταν σημαντικό στο μυαλό μου
από την άποψη του ερεθισμού

η εξέλιξη της ιστορίας, ο χώρος,
η τοποθεσία, πού θα είναι;

Ποιες είναι οι συνθήκες που εγώ κι εκείνη
θα βρεθούμε ξαφνικά μόνοι.

Πώς θα προέκυπτε βήμα βήμα
αυτή τη σωματική ζέση μεταξύ μας;

Ήταν πολύ σημαντικό... πριν το πορνό.

Αφού το πορνό σου γίνει συνήθεια,

κατακτά τo μυαλό σου
και εισβάλλει στον εγκέφαλό σου.

Και έχασα την ικανότητά μου να φαντάζομαι.

Που σημαίνει πως έπιασα τον εαυτό μου
-και δεν θα είμαι πολύ σαφής-

να προσπαθώ να αυνανιστώ
απλώς κλείνοντας τα μάτια,

να προσπαθώ απελπισμένα
να φαντασιωθώ κάτι ανθρώπινο,

και να μην το καταφέρνω
επειδή το κεφάλι μου βομβαρδιζόταν

από όλες αυτές τις εικόνες γυναικών
που βιάζονταν και υποτάσσονταν

και αναγκάζονταν να υποκρίνονται

ότι απολάμβαναν σατανιστικές
τελετουργίες σπέρματος.

Οπότε, αυτό είναι πάνω κάτω το αποτέλεσμα.

Είμαστε όλοι ευάλωτοι στην πορνογραφία.
Δεν είναι μόνο οι νέοι.

Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.

Όχι μόνο για ό,τι βάζουμε στο σώμα μας
με την έννοια της διατροφής.

Αλλά και της διατροφής του νου μας.

Οτιδήποτε βλέπουμε, εισβάλλει μέσα μας.

Θα σας φέρω ένα μικρό παράδειγμα
από τομείς άσχετους με το σεξ.

Τις προάλλες γύρισα σπίτι

και η αγαπημένη μου
έβλεπε μια σαβουροεκπομπή.

Έβλεπε μια οντισιόν καραόκε,
αυτές με τις πολυθρόνες που γυρνάνε.

Δεν έχουμε τηλεόραση σπίτι,

αλλά μόνο γιατί μας επιτρέπει
να παρουσιάζουμε ψευδώς τους εαυτούς μας

ως βαθυστόχαστα πρόσωπα.
(Γέλια)

Δεν το έχω ακούσει ποτέ αυτό.

Μαστεκτομή ποιά; Η Αντζελίνα;
Όχι δεν έχουμε τηλεόραση.

Βλέπουμε κάθε σκουπίδι
που δείχνει η τηλεόραση, εντάξει;

Ούτε εγώ ούτε εκείνη
στοχαζόμαστε περί υπάρξεως.

Κατεβάζουμε πράγματα από το διαδίκτυο.
Και κατεβάζουμε σαβούρες.

Βλέπω αυτά τα 20λεπτα σόου καραόκε.

Και ήταν τόσο βαρετό και ανιαρό.

Δύο λεπτά ομιλίας, τέσσερα λεπτά φλυαρίας.

Έχασα την υπομονή μου μετά από 20 λεπτά
και πήγα να κάνω ένα ντους

και το πιο ενδιαφέρον μέρος
ήταν μέσα στο ντους.

Γιατί εκεί διαπίστωσα
την πιο οικτρή πλευρά του εαυτού μου.

Θα τη μοιραστώ μαζί σας.

Θέλω να νιώθω ότι με δέχεστε
και με αγαπάτε,

οπότε θα μοιραστώ την πιο οικτρή στιγμή
και θα πρέπει να τη δεχθείτε.

Δεν ξέρω, μέχρι να συνέλθω
μου πήρε πέντε, επτά, δέκα λεπτά

για να συνειδητοποιήσω
ότι κάθομαι κάτω από το ντους

μελετώντας ενδελεχώς ποιο τραγούδι
θα έλεγα αν πήγαινα σε οντισιόν.

Βαθυστόχαστα, προσέξτε!

Δεν θα τραγουδήσω Ριάννα ή Λέιντι Γκάγκα.

Αλλά το Como Un Pájaro Libre
της Μερσέντες Σόσα.

Θα κάνω μια διασκευή
του Blind Willie McTell του Μπομπ Ντίλαν.

Δεν είναι αυτό βαθυστόχαστο;

Έπρεπε να συνειδητοποιήσω πως είμαι χαζός
γιατί δεν έχω κανένα ταλέντο στη μουσική.

Κι ακόμα περισσότερο,
δεν ήθελα ποτέ να γίνω

ούτε μουσικός, ούτε τραγουδιστής,
ούτε στιχουργός.

Δεν ήταν ποτέ μέρος του κόσμου
και των επιθυμιών μου, εντάξει;

Αλλά άνθρωπος είμαι, τι να κάνω;

Το έβλεπα αυτό για 20 λεπτά
και μπήκε στο μυαλό μου για λίγο.

Οπότε αν πάρουμε αυτό σαν παράδειγμα
μπορούμε να προσπαθήσουμε να εκτιμήσουμε

την επίδραση 20 λεπτών παρακολούθησης
οποιουδήποτε περιεχομένου,

πώς εισβάλλει στο μυαλό μας
και κατακτά τις επιθυμίες μας.

Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε,
ή θα το μοιραστώ μαζί σας προφορικά,

ποια είναι η επίδραση
παρακολούθησης 20 λεπτών πορνό,

μία δύο φορές την εβδομάδα,
τίποτα υπερβολικό.

Μας προσπερνά.

Και η πορνογραφία έχει μπει στο σπίτι μας,
είτε το θέλουμε είτε όχι,

και πιστεύω ότι δεν συμφωνεί
με την ευημερία μας.

Επειδή έχουμε το διαδίκτυο

στον δυτικό κόσμο και πλέον παντού,
πλέον σχεδόν σε κάθε κινητό τηλέφωνο,

όταν έχουμε το 90% των 12χρονων
να βλέπουν πορνό τακτικά,

και έχει εθιστικό αποτέλεσμα
και μας παραλύει.

Είναι εθιστικό γιατί αναπτύσσει
μια κάποια εξάρτηση από το πορνό.

Και μας παραλύει γιατί,
κυρίως στα αγόρια και στους άντρες,

το πορνό μας διδάσκει ότι σαν άντρας
αναγνωρίζεσαι αποκλειστικά στο σεξ

έχοντας μεγάλο πέος και μια αιώνια στύση.

Σύμφωνα με το πορνό, το να είσαι
άξιος σεξουαλικός σύντροφος

δεν έχει να κάνει με το αν είσαι
αισθησιακός, παθιασμένος, προσεκτικός,

γενναιόδωρος, ισορροπημένος.
Τίποτα από τα παραπάνω.

Είναι όλα για το μεγάλο πέος
και την αιώνια λιακάδα,

που δεν έχουμε.

Οπότε τα αγόρια παραλύουν.

Κι αν δεν παραλύουν βλέποντας πορνό,

συχνά γίνονται μιμητές όσων είδαν,

που σημαίνει ότι γίνονται επιθετικοί.

Επιθετικοί ακόμα
κι όταν εμπλέκεται το συναίσθημα.

Υπάρχει τόση πολλή σεξουαλική
κατάχρηση σήμερα

εντός των ορίων που αντιλαμβανόμαστε
από εξωγενείς παράγοντες

ως όμορφες νεανικές ιστορίες αγάπης
ή υγιείς σχέσεις ενηλίκων.

Γιατί δεν μιλάμε πραγματικά για το σεξ,

απλώς το βλέπουμε παντού γύρω μας,
δεν μιλάμε όμως για αυτό.

Έτσι ό,τι συμβαίνει
εντός των ορίων ενός δωματίου

αλλά όλα αυτά είναι σεξουαλικές
μεταλλάξεις που συμβαίνουν.

Αν μιλάμε για γυναίκες,
δεν είναι μόνο αυτό,

αλλά τα νεαρά κορίτσια λαμβάνουν το μήνυμα
όχι μόνο από το σκληρό πορνό,

αλλά και από την κυρίαρχη κουλτούρα
που την επηρεάζει η πορνογραφία.

Έχετε δει κανένα διαφημιστικό ή βίντεοκλιπ
της Μάιλι Σάιρους ή της Λέιντι Γκάγκα;

Είναι πορνό με ρούχα.

Έτσι τα κορίτσια λαμβάνουν την ιδέα
ότι αν θέλεις να είσαι άξια για αγάπη,

πρώτα και κύρια πρέπει
να είσαι άξια για σεξουαλικό πόθο.

Και τώρα, ο ορισμός του σεξουαλικού πόθου

είναι σχεδόν ταυτόσημος
με το να είσαι σαν πορνοστάρ.

Εργάζομαι σε δεκάδες γυμνάσια και λύκεια

και σε όλα βρίσκω κορίτσια

που κάποια στιγμή συμφώνησαν
να καταγραφούν σε μια προσωπική στιγμή

γιατί ήθελαν να ευχαριστήσουν κάποιον
τύπο για τον οποίον είχαν αισθήματα.

Και αυτός ο τύπος κακοποίησε
την εμπιστοσύνη τους.

Πάντα η ίδια ιστορία.

Έτσι την πουλάει
μέσω του WhatsApp ή στο διαδίκτυο

και κανένας δεν τον ελέγχει ηθικά,

ενώ πάντα τα κορίτσια υποφέρουν
από την ντροπή και την ταπείνωση.

Μπορεί να αλλάξουν σχολείο,
συνήθως το παρατάνε τελείως.

Μπορεί να μετακομίσουν σε άλλη πόλη

αλλά αυτό ακόμα τις κυνηγάει
στα κοινωνικά δίκτυα.

Παθαίνουν κατάθλιψη,
σοβαρές διατροφικές διαταραχές,

λες και δεν έχουμε αρκετούς λόγους στην
κοινωνία μας για διατροφικές διαταραχές.

Απομονώνονται από τον κοινωνικό περίγυρο.

Και κάποιες όπως
η συγχωρεμένη Αμάντα Τοντ,

κάποιες από αυτές πραγματικά αυτοκτονούν.

Γιατί δεν βρίσκουν πια αξία
στη ζωή ή τους εαυτούς τους.

Λοιπόν, το πορνό δεν είναι
μόνο μέσα στο σπίτι μας.

Είναι μια υπόθεση θανατικής ποινής.

Δεν είναι ένα υποβαθμισμένο φαινόμενο
στην κοινωνία μας.

Είναι ένα ζήτημα ζωής και θανάτου
κάποιες φορές.

Είναι κυρίως ζήτημα ζωής και θανάτου
για όσους συμμετέχουν στο πορνό,

γιατί το πορνό δεν είναι η ενσάρκωση
της ελευθερίας του λόγου,

ελευθερία στην εργασία, μπλα, μπλα... Όχι.

Είναι η ενσάρκωση
της σεξουαλικής εκμετάλλευσης

που πάει πακέτο με τη σωματεμπορία,

τον βιασμό, τη μαστροπεία
και την άγρα πελατών.

Για κάθε πορνοστάρ με συμβόλαιο για βιβλίο

ή μια εταιρεία παραγωγής,

έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες
και κορίτσια που δεν επιβιώνουν εκεί.

Κυριολεκτικά δεν τα βγάζουν πέρα.

Η βιομηχανία του σεξ τις ξεζουμίζει
και μετά τις απορρίπτει

σε οίκους ανοχής,
σε εκδιδόμενη εργασία στον δρόμο,

σε υπηρεσίες συνοδείας,
στούντιο μασάζ, με αίσιο ή κακό τέλος,

εξαρτάται ποιον ρωτάς,
και δεν αστειεύομαι.

Αυτό είναι το συνολικό φάσμα της πορνείας.

Έτσι πολλές από αυτές δεν προλαβαίνουν
να φτάσουν την ηλικία των 50.

Και αναφέρομαι σε χώρες
που το προσδόκιμο ζωής

είναι πλέον 75 ή 76 χρόνια.

Δεν φτάνουν τα 50.
Κυρίως για τέσσερις λόγους.

Ναρκωτικά,
σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα,

δολοφονίες από πελάτες,
προαγωγούς ή συντρόφους,

και ο τέταρτος λόγος
είναι πάλι η αυτοκτονία.

Γιατί αν είσαι εκδιδόμενη γυναίκα,
είτε μπροστά στην κάμερα είτε όχι,

βρίσκεσαι σε μια κατάσταση που μπορούμε
να ορίσουμε ως κοινωνικό θάνατο.

Όλοι έχουμε φάει μαζί

με ανθρώπους που πιθανότατα
κατανάλωσαν πορνεία,

που βρέθηκαν σε κάποιον οίκο ανοχής
μία δύο φορές τουλάχιστον.

Ποτέ όμως δεν θα καθίσουμε
να φάμε μαζί με μια πόρνη.

Όχι με μια δηλωμένη.
Αυτό είναι κοινωνικός θάνατος.

Δεν έχει καθόλου αίγλη.

Όταν κάθομαι
στην ιδιωτικότητα του δωματίου μου

και βλέπω πορνό, ακόμα και δωρεάν -

δεν χρειάζεται να πληρώσεις,
είναι δωρεάν.

Εύχομαι να το ξέρετε αυτό,
αν ακόμα το πληρώνετε.

Οτιδήποτε βλέπω δημιουργεί ζήτηση.

Κι όπου υπάρχει ζήτηση
θα υπάρξει και προσφορά.

Υπάρχει συσχετισμός.

Αν βλέπω πορνογραφία μαύρων
μεγαλύτερων γυναικών,

κάποιος θα βγει έξω και θα προάγει
μαύρες ηλικιωμένες γυναίκες.

Ανήλικες ασιάτισσες; Κάποιος ήδη κάνει
εμπόριο ανήλικων από την Ασία

για να τις κινηματογραφήσει.

Ισραηλινές, Παλαιστίνιες, WASP,
νεαρές Αμερικάνες φοιτήτριες.

Είναι έντονο τα τελευταία χρονια,
είναι μια ανερχόμενη κατηγορία.

Τα αποβράσματα της γης ήδη προσπαθούν

να πείσουν και να εκπορνεύσουν
αυτές τις γυναίκες μπροστά από τον φακό.

Για αυτό σταμάτησα να βλέπω πορνό
για την καλύτερη προσωπική μου ευεξία.

Την ενδόμυχή μου επικοινωνία,
την προσωπική μου ερωτική ζωή.

Για να ανακτήσω τον έλεγχο
και την ευθύνη απέναντι στον νου μου.

Αλλά κάνοντας αυτό,

σταμάτησα να συνεισφέρω και σε αυτή
την απαίσια βιομηχανία του σεξ.

Κι αυτό είναι κάτι καλό πιστεύω.

Και θα ήθελα πάρα πολύ
να προτείνω αυτή την ιδέα

του σωματικώς και συναισθηματικώς
ασφαλούς σεξ.

Δεν σημαίνει να γίνετε συντηρητικοί
ή μη απελευθερωμένοι σεξουαλικά.

Είμαι υπέρ της σεξουαλικής ελευθερίας.

Σημαίνει απλά να αφήσουμε
την ιεραρχία των φύλων στην άκρη,

την υποταγή στην άκρη,

και να επαναφέρουμε... ας πούμε το γέλιο,

σαν κατάλληλη μέθοδο για την οικειότητα.

Δύο ψυχές, δύο άνθρωποι
μόνοι σε προσωπικές στιγμές,

μπορούν να γελάσουν μαζί;

Είτε γνωρίζονται
για μία δεκαετία ή για μία ώρα.

Αν δύο μόνες ψυχές σε ένα δωμάτιο
δεν μπορούν να γελάσουν μαζί,

τι καλό θα μπορούσε να προκύψει εκεί;

Είτε σεξουαλικά, είτε όχι.

Αυτό είναι συναισθηματικά ασφαλές σεξ.

Έχω τόσα πολλά που θέλω
να μοιραστώ μαζί σας

αλλά νιώθω ότι
ο χρόνος μου τελειώνει, οπότε...

Από εσάς θέλω μόνο να μιλήσετε
περισσότερο για αυτά τα ζητήματα

γιατί πιστεύω ότι το ιστορικό της σιωπής
δεν μας έκανε ποτέ καλό,

γιατί η σιωπή απλώς διαιωνίζει τη σιωπή,

ενώ η συζήτηση γεννά περισσότερη συζήτηση,

περισσότερο μοίρασμα, περισσότερη ταύτιση,
περισσότερη επίγνωση, περισσότερη αλλαγή.

Μια μικρή αλλαγή,
έχουμε μια μικρή ταπεινή ζωή.

Αλλά μια πραγματική αλλαγή,
συναισθηματικά πιο ασφαλή.

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.

(Χειροκρότημα)