Siedzący Skryba, 2620-2500 p.n.e.

Siedzący Skryba, 2620-2500 p.n.e. - rządy IV Dynastii Starego Państwa Egipt (Luwr, Paryż)

Siedzący Skryba jest rzeźbą pełnoplastyczną, wykonaną z wapienia i polichromowaną. Przedstawia półnagiego mężczyznę, ukazanego w pozie siedzącej, ze skrzyżowanymi nogami. Ukazany jest en face, na twarzy rysuje się lekki uśmiech. Skryba ma duży nos, duże ciemne oczy z zaznaczonymi konturami i silnie podkreślonymi łukami brwiowymi, krótko przystrzyżone włosy.

Rozmawiają: Dr. Beth Harris i Dr. Steven Zucker

(muzyka w tle)

Jesteśmy w Luwrze i patrzymy na rzeźbę Siedzącego Skryby, która jest rzeźbą z okresu Starego Państwa. Nie jest ona rzeczywistej wielkości,

pochodzi z około 2600 p.n.e. - powiedzmy, że ma około 4600 lat.

Racja. Pochodzi ona z grobowców świętych byków Apisów w Sakkarze,

gdzie znajduje się piramida schodkowa - piramida schodkowa Djosera.

Jest to więc ważne miejsce w Starym Państwie.

Rzeźba jest istotna z wielu powodów.

Nie tylko mówi nam ona o społeczności egipskiej, ale jest to także rzeźba niesamowicie wyrazista w często sztywnej tradycji malarskiej.

Wygląda on bardzo nieformalnie. Ma skrzyżowane nogi, siedzi na ziemi, trzyma zwinięty papirus.

Mógł on oczywiście trzymać pierwotnie swego rodzaju trzcinowy długopis.

Przedstawiony jest bardzo ludzko, naturalnie, w porównaniu z kapłanami, których zazwyczaj przedstawiają egipskie figurki.

Musi mieć to związek z tym, że nie ma on królewskiego, boskiego statusu faraona.

Jest skrybą. Zajmuje ważne, niezwykle ważne miejsce w hierarchii społeczeństwa egipskiego.

Potrafi pisać, co jest bardzo ważną umiejętnością

i bez wątpienia pochodzi z wyższej klasy społecznej, ponieważ zrobiono rzeźbę na jego cześć.

Nie jest on jednak ucieleśnieniem boskości, więc może być przedstawiony w bardziej naturalny sposób.

Ciekawe jest to, jak powiedziałaś, że był bardzo ważny i sądzę, że zostało to ukazane na wiele sposobów.

Nie tylko był on człowiekiem piszącym i prawdopodobnie powierzono mu w pewnym sensie odpowiedzialność pisania dla kraju,

ale zauważamy nieco tłuszczu w jego talii, co zdaniem archeologów jest wyznacznikiem jego zamożności.

Można także powiedzieć, że jest to mężczyzna w średnim wieku, ponieważ (pomijając tłuszcz) wygląda jakby stracił trochę muskulatury ciała na ramionach i klatce piersiowej.

Bije od niego także swego rodzaju poczucie mądrości -

nieco subiektywne przedstawienie postaci, wąskie usta i duże wpuszczone w wapień oczy sprawiają, że wygląda jak żywy.

Tęczówki są wykonane z kryształu. Zostały one wywiercone i znajduje się za nimi nieco koloru.

Są wyjątkowe. Nieco miedzi znajduje się wokół oczu, co wygląda przepięknie.

Jest on pomalowany na brunatnożółty kolor, a jego włosy są czarne.

Jeśli weźmiemy pod uwagę kolor, wpuszczone oczy, jego indywidualizm, jego zrelaksowana, nieformalna pozycja to jest on bardzo naturalny.

Mówię tak, ale z drugiej strony nie jest on aż tak naturalny, ponieważ może być oglądany tylko z przodu.

Jest to rzeźba grobowa i ma być w niej coś niedoścignionego.

Ciekawe. Powiedziałaś, że ma być oglądany z przodu - tak, ale skoro został stworzony do wnętrza grobowca, nikt nie miał go widzieć.

Racja, w rzeczywistości jest on stworzony na życie po śmierci. Ciekawym jest fakt, że jest to rzeźba, która wykracza poza życie ludzkie

i została stworzona na życie po śmierci, na swego rodzaju życie wieczne.

(muzyka w tle)

Ten film jest hojnym darem Kevina Bradshaw'a.