Damián Ortega: Alias | Art21 "Extended Play"

257. Bölüm: Damián Ortega Meksiko’daki stüdyosundan bir karikatürist olarak başladığı kariyerinin ilk yıllarından ve genç bir sanatçı olarak çağdaş sanat hakkında İspanyolca kaynak bulma konusunda çektiği güçlüklerden bahsediyor. Mentoru Gabriel Orozco tarafından kendisine verilen 1979 basımı “Dialogues with Marcel Duchamp”ın İngilizce içeriğini anlamakta güçlük çeken Ortega, sanatçı bir arkadaşından kitabı İspanyolca’ya çevirmesini rica ediyor ve süreç metnin tamamen kendi orijinal bağlamından ayrılarak yeni bir içeriğe dönüşmesiyle sonuçlanıyor. Ortega bu durumu “Bu çok güzel, çünkü sonuçta Duchamp tamamen kendi bağlamının dışında. Bir Meksikalı’ya dönüşüyor.” şeklinde ifade ediyor.

Ortega bu deneyimden yola çıkarak, Alias’ı, İspanyolca konuşulan ülkelerde çağdaş sanat hakkında bulunamayan metinlerin İspanyolca’ya çevirilerini, basımını ve dağıtımını üstlenen bağımsız bir yayın evini kuruyor. “Benim jenerasyonum çağdaş sanat bu bilgilerin hiçbiri hakkında bilgi sahibi değildi. İnternetimizin ve cep telefonlarımızın olmadığı bir zamandı. Biz bu tarz bilgileri fotokopiler ver kitaplar aracılığıyla paylaşırdık. Sonuçta, her ülke kendine özgü bir düşünce biçimi sunar.” diyen Ortega, çeviri, yeniden-üretim ve adaptasyon sürecini bilgiyi yeniden üretmeye ve farklı perspektiflerden düşünmeye olanak sağlayan bir fırsat olarak görüyor.

Damián Ortega gündelik yaşamdaki nesneleri – Volkswagen Beetle araçlarını, Ölülerin Günü posterlerini, yerel üretim mısır tortilla’larını – mitik manalar taşıyan, aynı zamanda evrensel düzeyde hikâyeler anlatan muhteşem heykeller yaratmak için kullanıyor. Sanatçının birçok işinde sıradan objeler belirli aranjmanlar ile – çoğunlukla tavandan sarkıtılarak ya da mekanik bir sistemin parçası olarak – sunuluyor. Bu objeler diyagramların, güneş sistemlerinin, sözcüklerin ve yüzlerin birer temsili olarak karşımıza çıkıyor. Sanatçı heykellerinde, filmlerinde ve performanslarında objelerin toplumsal hafızamızdaki yerine dikkat çektiği için algımızdaki bu değişim görsel olarak kalmayıp kültürel anlamda da etkisini gösteriyor.

Sanatçı hakkında daha fazla bilgi için:
https://art21.org/artist/damian-ortega/

JENERİK | Prodüktör: Ian Forster. Röportaj: Deborah Dickson. Kurgu: Morgan Riles. Kamera: Hatuey Viveros. Ses: Kexolli Kwauhtlinxan. Eser Sahipleri: Damián Ortega, Alias Editorial, & Solomon R. Guggenheim Museum, New York. Teşekkür: Museo Jumex, Olga Rodríguez, & Marek Wolfryd.

"Extended Play" Alta Art tarafından sunulmaktadır.
İlave destek New York City Department of Cultural Affairs ve City Council iş birliği kamu fonu; the Art21 Contemporary Council ve bağımsız destekçiler tarafından sağlanmaktadır.

[Damian Ortega: Alias]

[Meksiko]

Ben, kariyerimi sol görüşteki bir gazetede

çizen bir karikatürist olarak
planlamaya çalıştım.

Bu karikatürleri çizerek yıllarca
hayatımı idame ettirebildim.

O iş eğlenceliydi,
ancak çok zahmetliydi.

Sanatı ve karikatürü
bir araya getirmeye başladım.

Karikatürlerimde takma ad kullandım

çünkü karikatürleri üreten ile

sanat eserlerini üretenin aynı
kişiliğe sahip olduğunu düşünmüyorum.

Benlik algım hakkında tamamen bölünmüştüm.

Ama, bu Alias kitapları
fikrime ilk yaklaşımımdı.

Alias Editorial heyecanlı bir projeydi--

yeni bir deneyimdi--

çünkü başka bir dile çevrilmişti.

O, bilginin yeniden üretimi,
kendi hayatımıza,

Meksiko'daki bağlamımıza
uyarlanmasıydı.

Gabriel Orozco bana orijinal
Marcel Duchamp röportajını vermişti--

ve "Bu kitabın her sayfasını okumalısın,
çünkü çok seveceksin." demişti.

İngilizcem şu an olduğundan daha kötüydü--

ve okumaya gayret ettim,
ama çok da iyi anlayamadım.

Bir arkadaşımdan metnin bir kısmını
İspanyolca'ya çevirmesini rica ettim.

Sonunda, kitabın tamamını çevirttirdim,

çeviride bolca espri vardı.

Bu çok güzel, çünkü sonuçta, Duchamp'ın
tamamen kendi bağlamından çıkması

yeni bir bağlama uyarlanması ve
sanki Meksikalı bir adama, [GÜLÜŞMELER]

Colonia Roma gibi bir yerde yaşayan
birine dönüşmesine sebep oldu.

Cildo Meireles'den Lawrence Weiner'a--

çeviriler aynı şekilde yapıldı.

Kendisi fikri çok beğendi,

ve kapağı yapmayı teklif etti.

Bu gerçekten harikaydı.

Benim jenerasyonum çağdaş sanat
hakkında bu bilgilere sahip değildi.

İnternetimizin, cep telefonlarımızın
olmadığı bir zamandı.

Biz bilgileri fotokopilerle
ve kitaplarla paylaşırdık.

İçimizden biri Avrupa'ya, ABD'ye
ya da Güney Amerika'ya gider,

ve uluslararası sanatçılar
hakkındaki kitapları getirirdi.

Uyarlama bir ifade biçimi, çünkü bilgiyi
yeniden üretmenize olanak sağlıyor.

Sonuçta, her ülke kendine özgü
bir düşünce biçimi sunuyor.