[รีรัน] 31 ธ.ค. 2563 ไลฟ์สดหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช

เจริญพร

วันนี้เทศน์ช้าหน่อยเพราะว่าลมหนาวมันมา

พัดสายเคเบิลหลุด มีปัญหา

ตอนนี้เราก็รู้กันว่า

โรคระบาดกระจายออกไป 40 กว่าจังหวัดแล้ว

ชลบุรีก็ไม่น้อยหน้าใคร

วันเดียวขึ้นมา 108 คนติดวันเดียว

ของวันนี้เท่าไหร่ยังไม่รู้

ศรีราชาก็เจอ 1 คน

พวกเราช่วงนี้พยายาม Countdown อยู่ที่บ้าน

ถ้าไม่ Countdown กันที่บ้าน

หลังจากนี้มันจะ Count up

ตัวเลขมันคงสูงขึ้น

ถ้าสังเกตให้ดีโรคพวกนี้ มันมาจาก

กลุ่มซึ่งมีปัญหาเรื่องศีลธรรม

อย่างกลุ่มบ่อนพนัน ตามผับ ตามบาร์

เป็นกลุ่มที่มีปัญหาด้านศีลทั้งนั้น

พอกลุ่มนี้มีปัญหามันก็กระจายออก
มาสู่คนอื่นที่ไม่ได้เกี่ยวข้อง

สิ่งที่จะช่วยคุ้มครอง
พวกเราได้จริงๆ ตอนนี้

คือศีลกับสติ ต้องใช้ให้มาก

อย่างคนไปกินเหล้ามันขาดสติ

มันไม่รู้จักระวังป้องกันตัวเอง

พยายามมีสติ

ร่างกายเคลื่อนไหวคอยรู้สึก
จิตใจเคลื่อนไหวคอยรู้สึก

อย่างจิตใจอยากไปเที่ยว

กินเหล้า เข้าบาร์ เข้าบ่อน มีสติรู้สึกไว้

มีศีลพิจารณาลงไปอันไหนมันไม่ถูกศีล
ไม่ถูกธรรมอย่าไปทำมัน

สติจะช่วยเราได้ทุกหนทุกแห่ง

อย่างเราเคยฝึกร่างกายเคลื่อนไหวเรารู้สึก

เราจะเผลอเอามือขยี้ตา

จับโน้นจับนี่จะเอามือมาขยี้ตาลูบหน้าตัวเอง

เคลื่อนไหวรู้สึก

แล้วรู้ว่าไม่สมควรทำ เราก็งดเว้นไม่ทำ

อะไรๆ ก็สู้ความมีสติไม่ได้

แล้วศีลก็เป็นเครื่องรักษาเรา

ในทางวัตถุบางคนก็อยากได้
วัตถุมงคลที่จะสู้โควิด

มันมีนะนี่

นี่ล่ะวัตถุมงคล

ไปไหนก็พกพาไป ใส่จมูกไว้นะ
ไม่ใช่พกใส่กระเป๋า

ถ้ามีวัตถุมงคลอันนี้ปลอดภัยอีกเยอะเลย

ยกเว้นเอามือไปจับโน้นจับนี้
ติดเชื้อแล้วมาป้ายหน้า ป้ายตาตัวเอง

อันนั้นอาศัยสติ

อดทนกันไว้

อีกไม่กี่เดือน

เราก็จะมีวัคซีนใช้

ช่วงนี้ซื้อเวลาพยายามรักษาตัวเองให้รอดก่อน

มีธรรมะนะ สนใจ

อยู่บ้านตอนนี้มีเวลามากขึ้น

บางคนก็ทำงานที่บ้าน

บางคนก็บอกงด ไม่ต้องไปเที่ยว

อยู่บ้านมีเวลาเยอะขึ้น

เอาใจใส่กับคนในบ้าน คนรอบๆ ตัว

แล้วก็เอาใจใส่กับจิตใจของตัวเอง

บ้านเมืองเรามันพัฒนาสังคมมันเปลี่ยน

สถาบันครอบครัวมันเสื่อมลงไป

ต่างคนต่างอยู่ คนในบ้าน
อยู่กันไปอย่างนั้นเอง

บางทีไม่เจอกันด้วยซ้ำไป

ลูกไปทาง พ่อไปทาง แม่ไปทาง

ตอนนี้หลายแห่งโรงเรียนก็ปิด

คนก็ไม่ได้ไปนอกบ้าน อยู่ในบ้านดูแลกัน

พูดคุยกันสร้างความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นมา

ทำบ้านให้มันอบอุ่น เราจะได้มีความสุข

ที่สำคัญก็คือปฏิบัติธรรมกัน

ชวนกันปฏิบัติธรรม

ทั้งบ้านชวนกันทำยิ่งดี

บ้านไหนมีคนปฏิบัติธรรมคนหนึ่ง
ก็ร่มเย็นไปส่วนหนึ่ง

ถ้าทุกคนปฏิบัติธรรมบ้านนั้นจะร่มเย็นมาก

หลวงพ่อตั้งแต่เป็นโยม

หลวงพ่อก็ภาวนาของหลวงพ่อไปเรื่อย

ความร่มเย็นอยู่ในใจเรา

หน้าตาเราก็ยิ้มแย้มแจ่มใสทั้งวัน

คนมาเห็นพวกเพื่อนที่ทำงานมาเห็น
เขาก็ถามว่าทำอย่างไร ?

ดูผ่องใส ก็บอกเขาว่าเราภาวนา

เขาก็เริ่มสนใจภาวนาบ้าง

เมื่อไม่กี่วันนี้ก็มีข่าว

ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งพ่อเป็นคนจีน

ไม่รู้เรื่องสวดมนต์ ไหว้พระอะไรไม่เป็นเลย

เป็นคนจีนอายุมาก

ได้ยินหลวงพ่อพูดเรื่องให้บริกรรมพุทโธๆๆ
แกก็พุทโธไปด้วย

ก็ฝึกพุทโธๆๆ อยู่เรื่อยๆ

วันหนึ่งมีคนมาทำให้แกโกรธ

พอแกโกรธแกก็ไม่อาละวาดอย่างที่เคยเป็น

พอพ้นจากคนนั้นมาแล้ว
“ลูกถามว่าไม่โกรธหรือวันนี้?”

บอก “โกรธ”

“เอ้า โกรธแล้วพ่อทำอย่างไร?

พ่อไม่รู้จะทำอะไร พ่อเลยพุทโธใส่มัน

พุทโธในใจ โกรธมันก็พุทโธๆๆ
ไม่ต้องทะเลาะกัน”

บอกป่วยหนักพอเข้าโรงพยาบาล

หมอก็ถามว่า “ลุงใช้ครีมอะไรทาหน้า

หน้าตาดูผ่องใสมากหมออยากรู้
หมอจะได้ไปซื้อมาใช้บ้าง”

แกบอกแกใช้ครีมพุทโธ กรณีอย่างนี้ก็เคยมี

เคยได้ยินมาหลายครั้ง

อย่างเคยมีดาราคนหนึ่งจำชื่อแกไม่ได้หรอก

หลวงพ่อไม่คุ้นกับพวกดารา

มีนิตยสารไปสัมภาษณ์ว่า
บำรุงความงามได้อย่างไร?

แกบอกแกใช้ซีดีหลวงพ่อปราโมทย์

ฟังซีดีหลวงพ่อทำให้สวยให้งามก็ได้

ทำไมมันสวยงาม จิตใจมันมีความสุข

จิตใจที่ไม่มีความสุข จิตใจเคร่งเครียด

ถึงจะสวยอย่างไร แต่กำเนิด

ตอนเครียดจัดๆ อย่างไร มันก็ไม่น่าดู

ฉะนั้นตอนนี้ถึงจะต้องเปลี่ยนวิถีชีวิตบ้าง

ก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา

มันไม่มีอะไรคงที่หรอก

เรายอมรับสภาพต้องมี New normal

จะเหมือนเดิมไม่ได้

อยู่บ้านก็ภาวนาไปพุทโธๆๆๆ ไป

ผ่านช่วงนี้ไปเราจะขอบคุณโควิด

ทำให้เรามีเวลาภาวนาได้เยอะขึ้น

แค่ใจเราคอยคิดถึงพุทโธๆๆ ไป

ไม่ฟุ้งซ่านคิดโน่นคิดนี่ ใจก็ไม่กลุ้ม

ความกลุ้มใจ ความกังวลใจ
มันเกิดจากความคิดทั้งหมดเลย

แทนที่เราจะปล่อยให้มันคิดสะเปะสะปะ

เราก็มาคิดพุทโธไป

ไม่ชอบพุทโธสั้นไปเอายาวกว่านั้นก็ได้

พุทโธ ธัมโม สังโฆก็ได้

หรือมีคำบริกรรมอะไรก็ได้ที่เราถนัด

เราก็บริกรรมของเราไปเรื่อยๆ

แรกๆ ยังไม่เห็นผลก็ทำไปหลายๆ วัน
หลายๆ วันเข้าทำไม่เลิก

เราจะเห็นความเปลี่ยนแปลงของใจเรา

ใจเรามันมีความสุข มีความสงบ

แล้วก็มีพลังขึ้นมา มันมีพลัง

พลังอันนี้ผุดขึ้นมา

เป็นความอิ่มเอิบแผ่ซ่านไปทุกขุมขน

แผ่ซ่านไปทั้งตัวเลย

พลังจากการภาวนามันทำให้ผ่องใส

เนื้อหนังก็ดูสดใส

ใสเข้าไปถึงกระดูก ใสเข้าไปถึงเส้นผม

ให้ภาวนาเยอะๆ

แล้วชีวิตเราจะเปลี่ยน
ที่ชีวิตเราเปลี่ยนเพราะจิตใจเราเปลี่ยน

อย่างหลวงพ่อภาวนา

ตอนเด็กๆ ก็ชอบซนชอบเล่น

ไปดูสมุดพกที่ครูเขียนตอนประถมบอกว่าซน

เราภาวนามาเรื่อยๆ ใจมันสงบสุข

ไม่ซนที่ไหนหรอก

ทำงานเสร็จไม่มีธุระอะไรก็กลับบ้าน

อาบน้ำกินข้าว เหนื่อยนักก็พอก่อน

หายเหนื่อยเราก็นั่งหายใจเข้าพุท ออกโธไป

ทำอะไรก็ภาวนาไปเรื่อยๆ

คนที่เขาดูไม่เป็น
เขาก็ไม่รู้หรอกว่าเราปฏิบัติ

เพราะเราไม่ได้ปฏิบัติเพื่อให้คนดู

ไม่ใช่ดาราทำอะไรต้องมีคนดู

เราภาวนาของเราเอง เราเห็นผลของเราเอง

จิตใจมันมีความสุข ร่มเย็น

หน้าตาก็ยิ้มแย้มแจ่มใส

ไปทางไหนคนเขาก็เห็น หน้าเราดูผ่องใส

เป็นผลจากการภาวนาทั้งนั้น

เวลาทำงานทำการที่ต้องคิด

เราได้เปรียบคนอื่นมาก

เราภาวนาเรื่อยๆ ใจเรามีสมาธิ

เวลาเราทำงานมีสมาธิ มันทำงานได้ดี

เวลาอ่านหนังสือ วิเคราะห์ข้อมูลทำได้ดี

มองทางออก มองทางแก้ปัญหามองได้ดี

เพราะไม่ได้มีอคติ

ไม่ได้แก้ปัญหา ไม่ได้คิดวิธีแก้ปัญหานี้
เพราะโลภ เพราะโกรธ เพราะหลง

หรือเพราะกลัวอะไร

การทำงานมันก็ดีขึ้นด้วย
จิตใจเราก็ดีขึ้นด้วย

ฉะนั้นธรรมะมีคุณประโยชน์

แต่ไม่จำเป็นต้องไปภาวนาให้คนเห็น

สังคมยุคนี้เป็นสังคมของคนไม่ค่อย
มีศีล มีธรรมอะไร

เราก็ไม่ต้องไปฝืนกับเขา

กลมกลืนอยู่กับเขา
แต่เรารักษาใจของเราให้ดี

เราก็ไม่มีเรื่องต้องขัดแย้งอะไรกับใคร

แต่ถ้าเราภาวนาไปนานๆ

บางทีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในตัวเรา

คนก็สงสัยทำไมเราเป็นอย่างนี้

อย่างมีนะ หลวงพ่อเคยเจอโดนกับตัวเองเลย

หัวหน้าหลวงพ่อนี่แหละ

เห็นหลวงพ่อสนใจแต่ภาวนา เข้าวัดเรื่อยๆ

แกไม่ได้ดูอย่างอื่นหรอก

แกรู้สึกว่าอย่างนี้ชีวิตต้องไม่สดชื่น

เขาบอกเธอไปเที่ยวเล่นบ้างสิ

ไปกินเลี้ยง ไปอย่างโน้นอย่างนี้บ้าง
จะได้มีความสุข

หลวงพ่อก็บอกแกผมมีความสุขอยู่แล้ว

ถ้าไปอย่างนั้นไม่มีความสุข

ฉะนั้นเราภาวนาไม่มีใครรู้ดีที่สุดเลย

เพราะยุคนี้คนไม่ได้ภาวนา

คนส่วนใหญ่ไม่รู้จัก

พอเราปฏิบัติเข้า เขารู้สึกว่าเราแปลกแยก

หลวงพ่อพยายามทำตัวให้กลืน

ถึงจุดหนึ่งเราจะรู้เลยว่า

เราปฏิบัติธรรม เราไม่มีปัญหา
ขัดแย้งกับโลกเลย

อยู่ตรงไหนเราก็อยู่อย่างมีความสุขได้

แต่ถ้าเราแสดงตัวว่าเป็นนักปฏิบัติเมื่อไหร่

โลกมันจะขัดแย้งกับเรา

ชาวโลกเป็นโลกของคนมีกิเลส

มันจะเริ่มมีปัญหากับเราแล้ว

ทำไมไม่ทำอย่างนั้น ทำไมไม่ทำอย่างนี้

พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า

ตัวท่านไม่มีปัญหากับโลก
แต่โลกมีปัญหากับท่าน

โลกมีปัญหากับท่านเพราะท่านโดดเด่นออกมา

ประกาศธรรมะออกมา

ถ้าท่านบรรลุแล้วท่านเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า
เฉยๆ ไม่ยุ่งกับใคร ไม่สอนใคร อย่างนั้น

โลกก็จะไม่ยุ่งกับท่าน

พอท่านออกมาประกาศธรรมะ มันฝืนกับโลก

โลกส่วนใหญ่มันไหลไปตามกระแสของกิเลส

ในขณะที่ธรรมะ กระแสของธรรม มันทวนกระแสกัน

อย่างเราเป็นฆราวาส เราภาวนาของเราเงียบๆไป

ไม่ต้องไปคุยอวดใคร

หลายคนชอบหาเรื่องภาวนาแล้วก็เที่ยวไปคุยอวด

เข้าวัดนั้นเข้าวัดนี้ก็ไปคุยอวด

เรียนกับหลวงพ่อปราโมทย์มา

ทำให้เขาเขม่นหลวงพ่อซะอีก

บางทีเขาดูออกนี่หรือหลวงพ่อปราโมทย์สอน
ไม่ได้เรื่องเลย

คนอย่างนี้มาให้หลวงพ่อดู

หลวงพ่อก็ว่าไม่ได้เรื่องเหมือนกัน

คนภาวนาจริงๆ ไม่ไปยุ่งกับใครหรอก

เวลาที่จะดูกาย ดูใจของตัวเอง
ยังแทบไม่พอเลย

รู้สึกไม่พอ

จะเอาเวลาไปยุ่งกับคนอื่นได้อย่างไร?

ฉะนั้นเรามาฝึกตัวเอง

อาศัยช่วงที่ต้องเก็บเนื้อ เก็บตัวอยู่บ้าน

ลดการเที่ยวเตร่ลงไป มาอยู่กับตัวเอง

มาอยู่กับพุทโธ มาอยู่กับลมหายใจ

อยู่กับการภาวนา

แล้วเราจะไม่รู้สึกว่าช่วงเวลาที่ผ่านมานี้
ที่จะผ่านต่อไปนี้

มันทุกข์เหลือเกิน มันนานเหลือเกิน

อย่างพวกพระมาบวชอยู่กับ
หลวงพ่อ 3 เดือน 4 เดือน

ส่วนใหญ่ไม่รู้สึกนาน อยากอยู่ต่ออีก

แต่ไม่มีที่ให้อยู่

อย่างเราภาวนาเราจะไม่รู้สึกหรอก
4 - 5 เดือนข้างหน้านี้

หรือ 3 - 4 เดือนข้างหน้านี้

ที่ยังต้องระวังตัวมากๆ

เป็นความทุกข์ยากลำบาก จะไม่รู้สึกหรอก

จะรู้สึกว่าประเดี๋ยวเดียว

ถ้าเราอยู่กับธรรมะจริงๆ

แป๊บเดียวก็ผ่านไปเดือนหนึ่ง
แป๊บเดียวก็ผ่านไปเดือนหนึ่ง

แต่ถ้าเราอยู่กับความเครียด

กว่าจะผ่านสักวันหนึ่ง ไม่ใช่เรื่องเล็ก

เราเครียดๆ กว่าจะหมดไปวันหนึ่ง
คืนหนึ่งรู้สึกยาวนาน

แต่เราอยู่กับธรรมะ
อยู่กับลมหายใจ อยู่กับพุทโธ

ใจเราร่มเย็นเป็นสุข

เรารู้สึก เอ้า หมดไปวันหนึ่งแล้ว
หมดไปเดือนหนึ่งแล้ว

แป๊บเดียวๆ

ฉะนั้นช่วงรอวัคซีนก็ภาวนาให้เยอะๆ ไว้

มีวัตถุมงคลก็คือมีมาสก์นี่แหละดีที่สุดเลย

พอมีสติ มีศีล รักษาเนื้อ รักษาตัวไว้

เอาเวลาว่างๆ แทนที่จะไปคิดกลุ้มใจ

ก็มาภาวนา

หรือบางคนชอบเข้าบ่อน

เมื่อวานหลวงพ่อได้ฟังหมอทวีศิลป์

เขาบอกคนติดโรครุ่นหลังนี่

ไม่ใช่คนหนุ่มสาววัยทำงานแล้ว

เป็นคนที่อายุค่อนข้างมาก

เป็นผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย

เเล้วก่อนหน้านี้ก็เคยมีเคสคล้ายๆ อย่างนี้

คือคนอายุเยอะๆ ติดเยอะ

แล้วก็ผู้หญิงเป็นเยอะกว่าผู้ชาย

ยุคโน้นเขาพบว่ามันเกิดจากบ่อน

ผู้หญิงชอบเข้าบ่อนกว่าผู้ชาย

จริงหรือเปล่าก็ไม่รู้
หลวงพ่อไม่เคยเข้าบ่อน

เมื่อวานฟังเขาว่าอย่างนั้น แต่หมอก็
ไม่ได้ยืนยันว่าคนติดรอบนี้มาจากบ่อน

แกอ้างสถิติของเก่ารอบก่อน

คุณป้าคุณย่าคุณยายทั้งหลายไม่ได้เข้าบ่อน

ของมันเคย ไม่ได้เข้าบ่อนจะกลุ้มใจ

กลุ้มใจก็จะหาเรื่องหงุดหงิด
จะด่าคนโน้นด่าคนนี้

แทนที่จะหงุดหงิดก็มาพุทโธๆๆ ไป

บริกรรมไป หายใจไป บริกรรมไป

ชีวิตมันจะร่มเย็น วันคืนผ่านไปจะรู้สึก

เอ้า ทำไมหมดไปวันหนึ่งเร็วจังเลย

หมดไปหนึ่งอาทิตย์แล้ว หมดไปหนึ่งเดือนแล้ว

แป๊บเดียวๆ ก็มันมีความสุข

เวลาพวกเรามีความสุขแล้ว
จะรู้สึกวันเวลาผ่านไปรวดเร็ว

เวลามีความทุกข์ จะรู้สึกวันเวลาผ่านไปช้า

งั้นถ้าเรากลุ้มใจไปเที่ยวไม่ได้

ไปกินเหล้าไม่ได้กลุ้มใจ

กลุ้มใจแล้วจะรู้สึกว่ากว่า
จะหมดวันหนึ่งหมดคืนหนึ่ง นาน

อยู่กับธรรมะไป

วันคืนล่วงไปอย่างรวดเร็วเลย

แล้วพอวันคืนผ่านไป เรามองย้อนหลังกลับมา

สมมติว่าปลายปี 2564 เราย้อนมาดูปี 2563

ย้อนมาดูต้นปี 2564 เราเคยยากลำบาก

พอปลายปีเราพ้นความยากลำบากไปส่วนใหญ่แล้ว

แต่บางคนก็ยังยากลำบากต่อ

ถึงไม่มีโรคแล้ว เศรษฐกิจ
การค้าขายก็เสียไปช่วงหนึ่ง

ก็ต้องไปสตาร์ทใหม่ก็จะเหน็ดเหนื่อยกันบ้าง

แต่อันนั้นยังเหนื่อยอย่างมีความหวัง

พอเรามองย้อนกลับมาในช่วงที่เราลำบาก

แล้วเราพบว่าเวลาที่ลำบาก

เราได้ใช้ไปเพื่อการภาวนา

เราจะรู้ว่ามันเป็นเวลาที่มีคุณค่า

ฉะนั้นช่วงที่เราต้องเก็บเนื้อเก็บตัว

คนไม่มีปัญญาก็จะรู้สึกเป็นช่วงเวลา
แห่งความทุกข์ทรมาน

คนมีปัญญาจะรู้ว่ามันเป็นเวลา
ที่มีคุณค่ามีประโยชน์มาก

เพราะเรามีเวลาที่เรียนรู้ตัวเองได้มาก

ตอนนี้ยังไม่รู้สึกไม่เป็นไร

แต่พอผ่านเหตุการณ์ไปแล้วลองย้อนกลับมาดู

ถ้าช่วงโควิดเราก็ขยันภาวนา

ขยันตั้งใจรักษาศีล ขยันเจริญสติ

ผ่านช่วงนี้ไปพอมานึกย้อนดูจะพบว่า

มันคุ้มค่าที่สุดเลย

กับความยากลำบากที่มีเล็กๆ น้อยๆ
ถือว่าเล็กน้อย

อย่างคนอื่นลำบากกว่าเราเยอะ

พวกตำรวจพวกทหารเฝ้าระวังชายแดน
หนาวๆ อย่างนี้

คอยระวังไม่ให้คนเดินเข้าเดินออก แอบเข้ามา

เขาลำบากกว่าพวกเราเยอะเลย

พวกเราลำบากไม่มาก เราก็บ่นแล้วบ่นอีก

สำหรับพวกภาวนาไม่เป็น

ถ้าภาวนาเป็นไม่เห็นมีปัญหาอะไรเลย

อะไรๆ มันก็ดูดีไปหมด ถ้าภาวนาได้

อย่างเราไม่เป็นโรคเราก็รู้สึกดี

ถ้าเป็นโรคเราก็รู้สึกดี เออ ยังไม่ตาย

ถ้าจะตายเราก็รู้สึกดี เออพ้นทุกข์
พ้นร้อนอย่างนี้สักที

เดี๋ยวเราไปเกิดที่ดีกว่านี้อีก
เพราะเราภาวนามาเยอะ

จะไม่รู้สึกขาดทุนหรอกชีวิต

คนที่รู้สึกว่าชีวิตนี้ขาดทุน

ก็คือคนไม่ได้มีศีลมีธรรมพอ

ฉะนั้นตั้งอกตั้งใจ รักษาศีลเอาไว้

วันนี้วันสิ้นปี

อะไรเลวๆ ที่เคยทำ ก็ให้มันสิ้นไปสักที

แล้วตั้งอกตั้งใจสร้างความดี
ให้ยิ่งๆ ขึ้นไป

ปกติปลายปีเขาก็ขอพรกัน ให้พรกัน

หลวงพ่อไม่ค่อยนิยมให้พรอะไรกับใครเขาหรอก

หลวงพ่อไม่ค่อยเชื่อเรื่องพร

อย่างการขอพรสมัยพุทธกาล

ขอพรไม่ใช่ขอ ขอให้หนูได้อย่างโน้น

ขอให้หนูได้อย่างนี้
ให้ผมเป็นนั่น ผมเป็นนี่

นั่นไม่ใช่การขอพร

ถ้าเราดูพระไตรปิฎก

การขอพรก็คือขอสิทธิในการกระทำบางอย่าง

อย่างนางวิสาขาไปขอพรจากพระพุทธเจ้า

ขอถวายอาหารพระที่เจ็บป่วยอะไรอย่างนี้

พระพุทธเจ้าอนุญาต อย่างนี้เรียกว่าให้พร

ให้สิ่งที่ประเสริฐ คือไปขอทำสิ่งที่ดี

พระพุทธเจ้าท่านอนุญาต ขอพรกันเป็นอย่างนี้

พระอานนท์ก็ขอพรจากพระพุทธเจ้า

ขอว่าเป็นพระอุปัฏฐาก
จะไม่รับผลประโยชน์ใดๆ ทั้งสิ้น

แต่ขออย่างเดียวว่า

ถ้าพระพุทธเจ้าไปเทศน์ที่ไหน
ที่พระอานนท์ไม่ได้ยิน

ให้ (พระพุทธเจ้า)
มาเล่าให้ฟังเขาขอพรกันอย่างนี้

ขอพรเพื่อจะลดละกิเลส

ของเรามันขอพรแบบอ่อนหัด

ขอโน่น ขอนี่ มันเพ้อฝัน ขอให้รวยอย่างนี้

ขอให้รวย มันขอได้ไหม? ไม่ได้หรอก

หาวัตถุมงคลมาห้อย จะให้รวย

รุ่นรวยมหารวย รวยโคตรรวย

โคตรมหาเศรษฐีอะไรอย่างนี้ไม่รวยหรอก

มันไม่มีเหตุมีผล

ฉะนั้นเราอยากได้พร พรแปลว่าความประเสริฐ

เราทำตัวเองให้มันประเสริฐ แล้วมันก็ได้พร

ท่านเจ้าคุณนรฯ

ท่านเป็นพระดีพระแท้ ท่านสอนเลย

“ทำดี ดีกว่าขอพร”

ถ้าทำดีก็เป็นพรในตัวเองแล้ว
ไม่ต้องขอใครหรอก

ถ้าจะขอ ก็ไปขอกับพระพุทธรูปก็ได้

บอกต่อไปนี้ เราจะไม่กินเหล้า

ต่อไปนี้ เราจะไม่เจ้าชู้

ต่อไปนี้ จะไม่เที่ยวกลางคืน

ต่อไปนี้จะไม่คบคนที่ชวนเราเสียหาย

ขออย่างนี้เราจะได้พรจริงๆ

ชีวิตเราจะเจริญขึ้นจริงๆ

ส่วนไปจุดธูปขอโน่นขอนี่ มันงมงาย

ไม่มีเหตุมีผลอะไรเลย

แต่ถามว่ามีประโยชน์ไหม? มีเหมือนกัน

คนที่อินทรีย์อ่อนมากๆ

การทำอย่างนั้นมันก็ได้กำลังใจ

ไปขอต้นตะเคียน ต้นตะเคียนมันล้ม

จมดินจมน้ำอยู่นาน

ไปขุดขึ้นมาเอามาไหว้มากราบ

ขอโชคขอลาภ

ถ้าหลวงพ่อเป็นนางตะเคียน หลวงพ่อจะบอก

ฉันยังไม่มีโชคเลย ฉันจมดินอยู่ตั้งนาน

ฉันเองก็ลำบาก

เราเป็นชาวพุทธอย่างมงาย

ปีใหม่นี้ให้พรกับตัวเอง

ว่าความชั่วอะไรที่เคยทำ เราจะละ

ความดีอะไรที่ยังไม่ทำ เราจะทำ

เราจะฝึกจิตของเราให้สะอาด
หมดจดผ่องแผ้วไปตามลำดับ

ถ้าขอพรให้ตัวเองอย่างนี้ได้

เราจะได้รับพรอย่างแท้จริง

เราจะได้รับชีวิตที่ประเสริฐ

ไม่ใช่ชีวิตที่โง่งมงาย

แต่เราจะว่าเขาก็ไม่ได้

คนส่วนใหญ่อินทรีย์เขาอ่อน

ก็ให้พรกัน ก็เป็นการให้กำลังใจกัน
ก็ยังดีล่ะ สงสาร

แต่พวกเราเรียนกรรมฐานกับหลวงพ่อ
หลวงพ่อก็ให้พรแบบหลวงพ่อนี่ล่ะ

ให้พรที่พวกเราต้องทำเอาเอง

พรปีนี้ก็คือ สำรวจตัวเอง

ความชั่วอะไรยังไม่ละ ก็ละเสีย

ความดีอะไรยังไม่ทำ ก็ทำเสีย

มุ่งฝึกจิตฝึกใจ

ยกระดับจิตใจตัวเองให้สะอาดหมดจด
ให้ผ่องแผ้วไปตามลำดับ

นี่คือพรที่ประเสริฐกว่าพรทั้งหลาย

วันนี้เอาเท่านี้ก็แล้วกัน

จะเอาพรหรือเปล่า?

ให้ไปแล้วนะ

บางคนบอก ขอสักหน่อย เอ้า

ขอสัพพมงคลจงมี ขอเทพยดาจงรักษา

ด้วยอานุภาพแห่งพระพุทธเจ้า
พระธรรม พระอริยสงฆ์

ขอความสุข ความสวัสดี

จงมีแก่ท่านทั้งหลายทุกเมื่อ

อย่าลืมพุทโธ