Ueli Gegenschatz's extreme wingsuit-sprongen

Wingsuit-springen is de frontlinie van extreme sporten -- een staaltje ongebreideld lef dat strak staat van de adrenaline, met skydivers die door ravijnen razen met snelheden tot boven 160 km/u. Ueli Gegenschatz vertelt hoe (en waarom) hij het doet, en toont adembenemende filmbeelden.

Ik begon met parapenten.

Parapenten is het van bergen afspringen

met een glijscherm, waarbij men

lange afstanden kan afleggen,

enkel door het benutten van thermiek.

Ook verscheidene acrobatische manoeuvres zijn mogelijk

met een parapente.

Daarna begon ik met skydiving.

Op deze foto zie je

een vierpersoons skydive,

vier mensen die samen springen.

Aan de linkerkant zie je de cameraspringer

met de camera bevestigd aan zijn helm.

Hij kan de hele sprong filmen,

voor de film zelf en ook voor de beoordeling.

Van gewoon, relatief skydiving

ging ik naar freeflying.

Freeflying is meer het driedimensionale skydiving.

Hier zie je de skydiver in het rode pak,

in een staande positie.

Degene met het geelgroene pak

vliegt ondersteboven.

Dat ben ik op de achtergrond; ik omcirkel de hele formatie,

ook in vrije val, met de helmcamera

om deze sprong te filmen.

Van freeflying ging ik naar skysurfing.

Skysurfing is skydiving met een plank aan je voeten.

Je kunt je voorstellen met dit grote oppervlak

van een skysurfplank,

dat er een hoop weerstand is, een hoop kracht.

Natuurlijk kan ik deze kracht gebruiken

om bijvoorbeeld rond te draaien -- dat noemen we helikopter-bewegingen.

Daarna begon ik met wingsuit-vliegen.

Een wingsuit is een pak,

dat ik kan laten vliegen, enkel met mijn lichaam.

Als ik spanning zet op mijn lichaam, op mijn pak,

kan ik het laten vliegen. Zoals je ziet

is de valratio veel langzamer

vanwege het grote oppervlak.

Met de juiste lichaamshouding ben ik in staat vooruit te gaan

en een behoorlijk eind af te leggen.

Dit is een sprong die ik deed in Rio de Janeiro.

Je kunt de Copacabana zien aan de linkerkant.

Daarna, met alle vaardigheden en kennis

van parapente en de verschillende disciplines

in skydiving, begon ik met BASE-jumping.

BASE-jumping is skydiving van vaste objecten,

zoals gebouwen, antennes, bruggen en de aarde --

d.w.z. bergen en kliffen.

Het is -- voor mij -- het ultieme gevoel

van een vrije val,

met alle rituele referenties.

Mijn doel was vrij snel om plaatsen te vinden

waar nog niemand gesprongen had.

Dus in de zomer van 2000 was ik de eerste die een BASE-jump

deed van de noordzijde van de Eiger in Zwitserland.

Twee jaar later was ik de eerste die een BASE-jump deed van de Matterhorn,

een erg beroemde berg, die waarschijnlijk

iedereen hier kent.

In 2005 deed ik een BASE-jump van de Eiger, de Mönch en de Jungfrau,

drie erg beroemde bergen in Zwitserland.

Het bijzondere van deze drie sprongen was,

dat ik ze allemaal beklom in slechts één dag.

In 2008 sprong ik van de Eiffeltoren in Parijs.

(Gelach)

Met al deze kennis wilde ik

ook stunts gaan doen.

Dus met enkele vrienden gingen we stunts uithalen,

zoals deze sprong hier,

waar ik van een parapente sprong.

Of hier: iedereen had het koud, behalve ik,

want het was erg koud in Oostenrijk

toen we dit filmden.

Iedereen zat in een korf,

en ik boven op de ballon,

klaar om er met mijn skysurfplank vanaf te glijden.

Of hier, van een rijdende vrachtwagen op de snelweg.

(Gelach)

Extreme sporten op dit topniveau

zijn alleen mogelijk als je stap voor stap oefent,

als je heel hard aan je vaardigheden werkt

en aan je kennis.

Natuurlijk moet je in zeer goede fysieke conditie zijn,

dus ik train veel.

Je hebt de best mogelijke uitrusting nodig.

Waarschijnlijk het belangrijkst is

dat je aan je mentale vaardigheden werkt, mentale voorbereiding.

Dit allemaal om zo dicht mogelijk te komen

bij de menselijke droom om te kunnen vliegen.

Voor 2009

train ik hard voor mijn twee nieuwe projecten.

Het eerste: ik wil een wereldrecord vestigen

door met mijn wingsuit van een klif af te vliegen.

Ook wil ik een nieuw record vestigen

voor de langste afstand ooit gevlogen.

Voor mijn tweede project,

heb ik een sensationeel idee

voor een sprong die nog nooit gemaakt is.

Nu, in de volgende film zul je zien

dat ik veel beter vlieg in een wingsuit,

dan dat ik Engels spreek.

Veel plezier en dank je wel.

(Applaus)

(Applaus)

June Cohen: Ik heb wat vragen.

Ik denk dat we allemaal wel vragen hebben.

Vraag 1: voelt dit nou zoals

dromen dat je vliegt?

Zo ziet het er namelijk wel uit.

Ueli Gegenschatz: Zo goed als. Ik denk dat dit waarschijnlijk het dichtst

in de buurt komt van de droom dat je kunt vliegen.

JC: Ik weet het antwoord, maar hoe land je?

UE: Parachute. We moeten een parachute openen

enkele seconden voor, laat ik zeggen, impact.

(Gelach)

Het is nog niet mogelijk om met een wingsuit te landen.

JC: Nog niet. Maar mensen proberen het. Ben jij één van degenen --

je hoeft je niet vast te leggen -- ben jij één van degenen die het proberen?

UE: Het is een droom. Het is een droom, ja.

We werken eraan en we

ontwikkelen wingsuits voor betere prestaties,

om meer kennis te krijgen.

Binnenkort, denk ik.

JC: Oké. We gaan het in de gaten houden. Ik heb nog twee vragen.

Wat waren de uitlaatgassen die

uit de achterkant van het pak kwamen? Was dat een aangedreven wingsuit?

UE: Nee, het is rook.

JC: Die van jou afkwam?

(Gelach)

UE: Ik hoop het niet!

(Gelach)

JC: Dat lijkt gevaarlijk.

UE: Nee, de rook is er om twee redenen:

je kunt de snelheid zien, je kunt het traject zien

dat ik aflegde.

Dat is de eerste reden. De tweede reden:

het is veel makkelijker voor de cameraman

als ik rook gebruik.

JC: Ah, ik begrijp het. De wingsuit is geprepareerd om rook te produceren

zodat je gevolgd kan worden. Nog één vraag.

Wat doe je om je gezicht te bedekken?

Ik krijg maar niet uit mijn hoofd dat je zo hard gaat

en je hele gezicht strakgetrokken wordt.

Draag je een helm? Draag je een bril?

UE: Het puurste en beste gevoel zou zijn met enkel een bril.

JC: Is dat hoe je meestal vliegt?

UE: Meestal draag ik een helm. In de bergen draag ik altijd een helm

vanwege de landingen -- dat is meestal moeilijk --

niet zoals bij gewoon skydiving waarbij je een grote landingsplaats hebt.

Dus je moet voorbereid zijn.

JC: Juist. Zijn er dingen je níet doet?

Komen mensen bij je met projecten: "We willen dat je dit doet."

en zeg je dan ooit: "Nee, dat doe ik niet."

UE: O natuurlijk.. Sommige mensen hebben krankzinnige ideeën en --

(Gelach)

JC: ... applaus graag...

(Applaus)

UE: Zeer hartelijk bedankt.

(Applaus)