Part 01 - Moby Dick Audiobook by Herman Melville (Chs 001-009)

Part 1. Classic Literature VideoBook with synchronized text, interactive transcript, and closed captions in multiple languages. Audio courtesy of Librivox. Read by Stewart Wills.

Playlist for Moby Dick by Herman Melville: http://www.youtube.com/playlist?list=PL3488B73A45D1DF78

Moby Dick free audiobook at Librivox: http://librivox.org/moby-dick-by-herman-melville/

Moby Dick free eBook at Project Gutenberg: http://www.gutenberg.org/ebooks/2701

Moby Dick at Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Moby-Dick

View a list of all our videobooks: http://www.ccprose.com/booklist

Этымалогія і экстракт этымалогіі.

(Забяспечваецца Позна Спажывецкае Usher ў гімназіі)

Бледна Usher - пацёрты ў паліто, сэрца, цела і мозг, я бачу яго цяпер.

Ён заўсёды быў яго стары пылу слоўнікаў і граматык, з дзіўнай хустку,

насмешліва ўпрыгожаны ўсе вясёлыя сцягі ўсіх вядомых народаў

свету.

Ён любіў сваю старую пыл граматыкі, яна як-то мякка нагадаў яму пра яго

смяротнасці.

"Пакуль вы ўзяць у свае рукі ў школу іншых, і навучыць іх якім імем кіт-рыба

будзе называцца ў нашай мове пакідаючы, па няведанні, літара Н, якая

практычна ў адзіночку робіць значэнне з

Словам, вы даставіць тое, што гэта не так. "

- HACKLUYT

"КІТ .... Sw. і Дан. HVAL. Гэта жывёла завецца ад круглости або пракат, бо ў

Дадзены. HVALT дугападобна або скляпеністая "-. Вэбстэр СЛОЎНІК

"КІТ .... Гэта больш непасрэдна з тэставага прылады. і ім. ВАЛЛ; AS WALW-УПА да

рола, валяцца "-. Рычардсана СЛОЎНІК

KETOS, грэцкі. CETUS, латынь.

WHOEL, англасаксонская. HVALT, дацкі.

WAL, галандскі. HWAL, шведскі.

КІТ, ісландскі. КІТ, англійская.

BALEINE, ФРАНЦУЗСКАЯ. Балы, іспанскі.

PEKEE-NUEE-NUEE, FEGEE. PEKEE-NUEE-NUEE, ERROMANGOAN.

Экстракт (забяспечваецца суб-суб-бібліятэкар).

Відаць, што гэта проста burrower карпатлівай і лічынкі-чарвяк небараку з

Sub-Sub, падобна, прайшлі праз доўгі Vaticans і вулічных прылаўкаў

зямлю, падымаючы ўсе выпадковыя алюзіі

кітоў ён мог любым выпадку знайсці ў любой кнізе б там ні было, святым або недарэкай.

Таму вы не павінны, у кожным выпадку па крайняй меры, узяць беспарадку кіта

заявы, аднак сілу, у гэтых экстрактаў, за сапраўдную навука аб кітах Евангелля.

Зусім няма.

Як кранальна старажытныя аўтары, як правіла, а таксама паэты тут з'яўляцца, гэтыя

экстракты з'яўляюцца выключна каштоўным і цікавым, як прадастаўленне зірнуўшы

з вышыні птушынага палёту, што было

без разбору казаў, думаў, здалося, і спявалі Левіяфана, многія народы і

пакаленняў, уключаючы нашу ўласную. Так тарыф табе добра, небарака з Sub-Sub,

якога каментатар я.

Ты належыш да гэтай безнадзейнай, жоўтае племя, якое не віна ў гэтым свеце калі-небудзь

цёпла, і для каго нават Бледны Шэры б занадта ружова-моцны, але з кім

часам любіць сядзець і адчуваць сябе бедным,

д'ябальскі таксама; і расці кампанейскі на слёзы, і скажы ім: прама, з поўнай

вочы і пустыя шклянкі, а ў не зусім непрыемныя смутак - Кінь,

Sub-Subs!

За тым, наколькі больш намаганняў вы будзеце браць, каб дагадзіць свеце, да тым больш павінны

вы калі-небудзь за няўдзячная! Калі б я магла ачысціць Хэмптан Корт

і Цюільры для вас!

Але праглынуць твае слёзы і спяшацца наверх да каралеўскага-мачты з сэрцы вашыя, бо ваш

сябры, хто быў да ачышчаюцца з сямі-павярховы нябёсы, і робячы

бежанцаў доўгатэрміновай папесціць Гаўрыіл, Міхаіл, і Рафаэль, супраць вашага прыезду.

Тут вы страйк, але раскол сэрца разам - там, вы будзеце страйк

unsplinterable ачкі!

Экстракт. "І стварыў Бог рыб вялікіх".

- Быццё.

"Левіяфан робіць шлях да бляску пасля яго; Здавалася б, глыбока, каб быць сівы".

- ПРАЦА.

"І цяпер Гасподзь вялікаму кіту праглынуць Ёну".

- Ёна.

"Там ідуць караблі; ёсць тое, што Левіяфан якога Ты стварыў гуляць

ў ім. "- псалмы.

"У той дзень, Гасподзь з яго баліць, і вялікім, і моцны меч, пакараю

Левіяфан пірсінг змей, нават Левіяфан, што скарпіёна, і ён

заб'е дракона, які знаходзіцца ў мора. "

- Ісая

"І тое, што рэч прабачце, акрамя прыходзіць у хаос у вусны гэтага монстра,

будзь то звер, лодка, альбо каменя, па ёй праходзіць увесь нястрыманы, што фол вялікі глыток

яго, і гіне ў бяздонную прорву яго жывот. "

- HOLLAND 'S МАРАЛЬНАСЦЬ Плутарха.

"Індыйскі мора breedeth самых буйных і рыб, якія з'яўляюцца, сярод якіх

Кіты і Whirlpooles называецца Balaene, займаюць так шмат у даўжыню, чатыры акры, або

arpens зямлі ».

- HOLLAND 'S Плінія.

"Ледзь мы зыходзілі два дні на моры, калі аб ўзыходзе шмат кітоў

і іншыя монстры мора, з'явіліся. Сярод былых, адзін з самых

жахлівых памераў ....

Гэта прыйшло да нас, з адкрытым ротам, падымаючы хвалі з усіх бакоў, і збіццё мора

Перад ім у пену. "- Тук 'S Лукиана.

"Праўдзівы гісторыю".

"Ён пабываў у гэтай краіне і з улікам лавіць конь-кітоў, якія былі косткі

вельмі вялікае значэнне для іх зубоў, з якіх ён прывёз цару ....

Лепшы кітоў злавіў у сваёй уласнай краіне, некаторыя з якіх было 48 гадоў,

каля пяцідзесяці метраў у даўжыню. Ён сказаў, што ён быў адным з шасці які

забіў шэсць у працягу двух дзён ".

- Сябрам або іншымі славесныя Апавяданне зьнялі ў яго з рота каралём Альфрэдам, AD

890.

"І ў той час як усе іншыя рэчы, будзь то жывёла або на судне, якія ўваходзяць у

жудасны заліва (кіта) рот гэтага монстра, з'яўляюцца адразу ж страціў і праглынуў

уверх, марскі пячкур сыходзіць у яго ў вялікі бяспекі, і там спіць. "

- Мантэнь. - Выбачэнні за Райманд SEBOND.

"Будзем лётаць, будзем лётаць! Стары Нік ўзяць мяне, калі не Левіяфан

апісваецца высакародны прарок Майсей ў жыцці пацыента Праца ".

- Рабле.

"Гэта печані кіта было два воза." - Стоў 'S летапісе.

"Вялікі Левіяфан, што робіць мораў бурліць, як кіпення рондаль."

- Гасподзь Бэкана ВЕРСІЯ псалмы.

"Гаворачы, што жахлівая маса кіта або Орк мы атрымалі нічога пэўнага.

Яны растуць перавышае тлушчу, так што неверагодная колькасць нафты будзе

здабываецца з аднаго кіта ".

- Там жа. "ГІСТОРЫЯ ЖЫЦЦЯ І СМЕРЦІ".

"Sovereignest рэч на зямлі parmacetti для ўнутранага сіняк".

- Караля Генрыха.

"Вельмі падобна на кіта". - Гамлет.

"Якія да бяспечным, не майстэрствам мастацкай вылугаванне ў Часціца яго availle, але returne againe

Для работніка яго раны, у тым, што з найнізкімі дартс

Dinting грудзі, развёў яго неспакойны Пэйн,

Накшталт як параненага кіта на бераг мухі бесперасадачны мэйн ".

- Каралева феяў.

"Вялізныя як кіты, руху, дзе пераважная органы могуць у спакойнай мірнай непрыемнасці

Сезам акіяна да кіпення. "- Сэр Уільям Давенант.

Прадмову да GONDIBERT.

"Што spermacetti ёсць, людзі маглі б справядліва сумневу, так як даведаўся Hosmannus ў яго

Праца трыццаць гадоў, кажа прама: Nescio фунтаў сядзець ".

- Сэр Т. Браўн. Аб Sperma Кітай і КІТ Sperma Кіта. VIDE ЯГО У.Я.

"Як і Talus Спенсера з яго сучаснымі цэп Ён пагражае спусташэнне са сваім цяжкім хвастом.

Іх фіксаванай jav'lins ў баку, ён носіць, і на спіне гай пікі з'яўляецца ".

- УОЛЛЕР 'S Бітва ЛЕТА выспаў.

"Па мастацтва ствараецца вялікі Левіяфан, званы Садружнасці або дзяржавы, - (па-латыні

Civitas), які з'яўляецца толькі штучным чалавекам. "- Першым прапанове Левіяфан Гобса.

"Дурныя Mansoul праглынуў не разжоўваючы, як калі б яна была кілька ў

рот кіта "-. паломніка S ПРАГРЭС.

"Гэта мора звера Левіяфана, якія Бог на ўсе яго творы, створаныя найвелізарны, якія плаваюць

Акіян паток "-. Paradise Lost.

--- "Там Левіяфан, найвелізарны жывых істот, у глыбокіх Расцягнутыя як

мыс спіць або плыве, І здаецца якая рухаецца зямлі, і на яго жабры Малюе ў, і

на яго дыханне носікі з мора. "

- Там жа.

"Магутных кітоў, якія плаваюць у моры вады, і мора нафты купанне ў

іх ", -. FULLLER 'S недарэкай і святасці.

"Так блізка ззаду некаторых мыса ляжаць вялізныя Левіяфана, каб прысутнічаць на іх здабычу,

І не даюць шанец, але праглынуць ў малявак, якія праз сваю разяўленую пашчу

памылка шляху "-. Драйден 'S год цудаў.

"У той час кіт плавае ў кармавой частцы карабля, адсеклі яму галаву, і паляць

яго з лодкі, недалёка ад берага, як ён прыйдзе, але гэта будзе на мель у дванаццаць ці

тринадцать ног вадой ".

- Томас EDGE Дзесяць рэйсаў на Шпіцберген, IN кантракту.

"У шляху яны бачылі шмат кітоў спартыўных ў акіяне, а ў распусту фаззинга да

вады праз свае трубы і вентыляцыйныя адтуліны, што прырода размясціла на сваім

плечы ".

- Сэр Герберт Т. 'S падарожжа ў Азію і Афрыку. HARRIS сб

"Тут яны ўбачылі такога велізарнага войскі кітоў, што яны былі вымушаныя прыступіць да

вялікай асцярогай, баючыся, яны павінны весці свой карабель на іх. "

- SCHOUTEN 'S ШАСЦІ кругасветнае плаванне.

"Мы адплылі з Эльбы, вецер СВ ў караблі пад назвай Ёнаса-у-кіт ....

Некаторыя кажуць, што кіт не можа адкрыць рот, але гэта казка ....

Яны часта паднімаюцца ўверх па мачта, каб убачыць, ці змогуць яны ўбачыць кіта, на першы

першаадкрывальнік мае дукат за яго старанні ....

Мне сказалі, кіта, прынятыя побач Шетландских, што было вышэй барэль селядцоў у яго

жываце ....

Адзін з нашых harpooneers сказаў мне, што аднойчы ён злавіў кіта на Шпицбергене, які быў

белы ва ўсім. "- падарожжа ў Грэнландыя, AD 1671 HARRIS

Сб

"Некалькі кітоў прыйшлі ў на гэтым ўзбярэжжа (файф) Anno 1652, адзін восемьдесят футаў у

Даўжыня кіта косткі роду ўвайшоў, якія (як мне паведамілі), акрамя велізарнага

колькасць алею, не дазволіць сабе 500 вага кітоў вуса.

Сківіцы пастаяць вароты ў сад Pitferren ".

- SIBBALD 'S FIFE і Кинросс.

"Я сам пагадзіліся паспрабаваць, ці змагу я майстар і забіць гэтага Sperma-Кіта кіта, на

Я ніколі не чуў пра якую-небудзь у гэтым родзе, які быў забіты любога чалавека, такая яго

лютасць і хуткасцю. "

- Рычард Страффорд ЛІСТ АД бэрмуды. Філ. TRANS. AD 1668.

"Кіты ў голасе мора Божай слухацца." - NE PRIMER.

"Мы бачылі таксама багацце вялікіх кітоў, так як няма больш у тых паўднёвых мораў, а

Я магу сказаць, на сто да аднаго, чым у нас на поўнач з нас ».

- Ваяж КАПІТАЛ Каўлі вакол зямнога шара, А. Д. 1729.

"... і дыханне кіта часта суправаджаецца такімі

невыносным пахам, каб прывесці ў засмучэнне мозгу ".

- УЛЬОА 'S Паўднёвай Амерыкі.

"Каб пятьдесят выбралі сильфы асабліва адзначыць,

Мы верым, важна зарад, ніжняя спадніца.

Oft мы Вядома, што ў сем разоў плот на правал,

Тхо ", фаршаваныя абручы і ўзброеных з рэбрамі кіта".

- Згвалтаванне LOCK.

"Калі мы параўнаем наземных жывёл па адносінах да велічыні, з тымі, якія прыступяць да выканання сваіх

пражывае ў глыбокі, мы знойдзем яны з'явяцца пагарджаным ў параўнанні.

Кіта, без сумневу, самае буйное жывёла ў стварэнні ".

- Голдсміт, NAT. Hist.

"Калі вы павінны пісаць байкі для маленькіх рыб, вы павінны прымусіць іх казаць, як

вялікі Уэльс "-. Голдсміт Джонсана.

"У другой палове дня мы ўбачылі, што павінна было быць рок, але ён апынуўся мёртвым

кіта, які некаторыя азіяты былі забітыя, а затым былі буксіроўкі да беразе.

Здавалася, яны імкнуцца схавацца за кітамі, для таго, каб

пазбегнуць бачыцца нам "-. Кука рэйсы.

"Чым больш кітоў, яны рэдка прадпрыемства для нападаў.

Яны стаяць у такім вялікім страху некаторыя з іх, што, калі ў мора яны баяцца

назваць хоць бы іх імёны, і несці памёт, вапна, камень, ядловец драўніны, і некаторыя

іншыя вырабы з такога ж характару ў іх

лодкі, для таго, каб напалохаць і прадухіліць іх занадта блізка падыходзіць ".

- ААН VON Troil лісты Аб БАНКАХ І Ваяж Соландер ў Ісляндыю ў 1772 годзе.

"Кіт Spermacetti знойдзеныя Nantuckois, з'яўляецца актыўным, лютыя жывёлы,

і патрабуе вялізнага адрас і смеласць ў рыбакоў. "

- КІТ Томаса Джэферсана Помнік міністр Францыі ў 1778 годзе.

"І маліцеся, сэр, што ў свеце роўнага яму?"

- Эдмунда Берка ДАВЕДКА ў парламенце, каб Нантакет кітабойным промысел.

"Іспанія - вялікі кіта выкінула на бераг Еўропы».

- Эдмунд Бёрк. (SOMEWHERE.)

"Дзясятага філіяла звычайных даходаў караля, кажа, будзе заснаваны на

разгляд яго аховы і абароны мораў ад піратаў і

разбойнікаў, з'яўляецца права на каралеўскую рыбу, якія кіта і асетра.

І гэта, калі або выкінуты на бераг ці злоўлены недалёка ад узбярэжжа, з'яўляюцца ўласнасцю

цара ".

- Blackstone.

"Хутка ў спорт смерці экіпажы рамонт:

Rodmond беспамылковай o'er галаву прыпыняе калючым сталі, і кожны паварот наведвае ".

- FALCONER 'S караблекрушэння.

"Яркі ззялі даху, купала, шпілі,

І ракеты ўзарвалі сябе выгнаныя, каб павесіць іх імгненнага агню

Вакол нябеснага скляпеньня.

"Так пажар вадой, каб параўнаць, акіян служыць на вышыню,

Up-лінула на кіта ў паветра, каб выказаць радасць грувасткім ".

- Купер, НА ВІЗІТ QUEEN ў Лондан.

"Дзесяць або пятнадцать літраў крыві выкідваецца з сэрца на інсульт, з вялізным

Хуткасць "-. КОШТ JOHN паляўнічага DISSECTION

Кіта. (Дробных ONE.)

"Аорты кіта больш у канале ствала, чым асноўная труба з вады працуе на

Лонданскі мост, і вада роў пры яго праходжанні праз гэтую трубу саступае ў

імпульс і хуткасць, каб хлынула кроў з сэрца кіта ".

- Пэли 'S багаслоўя.

"Кіт mammiferous жывёла без задніх ног".

- Барона Кюўе.

"У 40 градусаў паўднёвай шыраты, мы ўбачылі Spermacetti кітоў, але не прымаць якія-небудзь да першага

мая, мора быўшы затым пакрываецца з імі ".

- COLNETT 'S ваяж на мэтай пашырэння Рыбалоўства спермацет кіта.

"У свабодны элемент пада мной плавалі, боўтаўся і ныраў,

ў гульні, у Чэйса, у баі, рыбы ўсіх колераў, формаў і віду;

На якой мове не магу маляваць, і марак ніколі не бачыў, ад страху Левіяфан

Для насякомых мільёны засялення кожнай хвалі:

Gather'd зграямі велізарных, як плывучыя выспы,

На чале з таямнічай інстынкты праз гэта адходы

І безрельсового рэгіёне, хоць з усіх бакоў напалі пражэрлівыя ворагі,

Кіты, акулы, і монстраў, arm'd спераду або сківіцы,

З мячамі, пілы, спіраль рогі ці іклы падключылі ".

- MONTGOMERY ЧС да патопу.

"Іа! Гімн! Іа! спяваць. Каб цар багаты рыбай людзей.

Ня магутнейшы кіта, чым гэта ў пераважнай Атлантыкі;

Не тоўшчы рыбы, чым ён, камбалы круглы Палярныя мора ".

- Чарльз ягня ТРЫУМФ кіта.

"У 1690 годзе некалькі чалавек былі на высокім пагорку назірання кітоў і бэтэр

спартыўныя адзін з адным, калі адзін заўважыў: там - паказваючы на моры - гэта

зялёныя пашы, дзе нашы дзіцячыя ўнукі пойдуць на хлеб ".

- Абед Макі ГІСТОРЫЯ Нантакет.

"Я пабудаваў катэдж на Сьюзен і я і зрабіў шлюз у выглядзе гатычнага

. Арка, шляхам стварэння сківіцы кіта косткі "- Готорн 'S двойчы распавядалі.

"Яна прыйшла ў бенефіс помнік сваёй першай любові, які быў забіты кіт

у Ціхім акіяне, не менш за сорак гадоў таму. "

- Там жа.

"Не, сэр, 'гэта кіта", адказаў Том: "Я бачыў яго ўцёкі, ён развёў пары

як даволі вясёлкі як хрысціянін хацелася б паглядзець.

He'sa raal нафты прыкладам, гэты хлопец! "

- Купера PILOT.

"Дакументы былі дастаўлены ў, і мы бачылі ў Берліне бюлетэні, што кіты былі

ўведзена на этапе "-. Эккерман 'S Гутаркі з Гётэ.

"Божа мой! Г-н Чэйса, у чым справа? "Я адказаў:" мы былі на печы

кіта ".

- "Аповесць аб караблекрушэння КІТ SHIP ESSEX Аб Нантакет, якая падвергнулася нападу

І канчаткова разбурана вялікім кашалота У Ціхім акіяне ".

Оўэн шасі Аб Нантакет, старпом ГЭТАЙ судна.

Нью-Ёрк, 1821.

"Марак сядзеў у кажухі адну ноч, вецер трубаправодаў бясплатна;

Цяпер яркі, зараз недаступная, быў месячнае святло бледна,

І phospher блішчалі ў святле кіта,

Як боўтаўся ў мора. "

- Элізабэт Оукс Сміт.

"Колькасць лініі выведзеныя з судоў, занятых у захопе гэтага

кіта, склала ў цэлым на 10440 ярдаў або каля шасці ангельскіх міляў ....

"Часам кіт трасе велізарны хвост у паветра, які, як крэкінгу

пугай, гучыць на адлегласці трох-чатырох міль. "

- Скорсби.

"Mad з мукі ён церпіць ад гэтых свежых нападаў, раз'юшаны кашалота

рулоны зноў і зноў, ён тылы яго велізарная галава, і з шырокім пашыраны сківіцы гыркае на

ўсё вакол яго, ён кідаецца ў

лодкі з галавой, яны рухаюцца да яго з велізарнай хуткасцю, і

Часам праклёну ....

Гэта выклікае вялікую здзіўленне, што разгляд звычкі так

цікава, і, у камерцыйнай пункту гледжання, гэтак важнага жывёльнага (у якасці спермы

Кіт) павінна было быць так цалкам

занядбаць, ці павінны мець узбуджаныя так мала цікаўнасці сярод шматлікіх, і многія з

іх кампетэнтных назіральнікаў, што за апошнія гады, павінны былі валодаць найбольш

багатыя і найбольш зручным

магчымасці сведкамі іх habitudes ".

- Томас Біла ГІСТОРЫЯ кашалота, 1839.

"Cachalot» (кашалота) "не толькі лепш узброены, чым Праўда кітоў"

(Грэнландыя або кіта) "у валоданні грознай зброяй на абодвух ўскраек

яго цела, але і больш часта адлюстроўвае

размяшчэнне выкарыстоўваць гэтую зброю абразліва і ў парадку, так адразу

хітры, смелы, і гарэзны, як прывесці да яе разглядаюцца як найбольш небяспечныя

атакаваць усіх вядомых відаў кітоў племя. "

- Кітабойнай Ваяж Фрэдэрык DEBELL Беннетта вакол зямнога шара, 1840.

13 кастрычніка. "Там яна ўдары", быў праспяваць з

топавага. "Дзе ж?" Запатрабаваў капітан.

"Тры ачкі ад лука ці, сэр."

"Падніміце вашыя колы. Ўстойлівы! "

"Спакойна, сэр." "Топавага Ahoy!

Ці бачыце вы, што кіт зараз? "

"Ай ай, сэр! Чараду кашалотаў!

Там яна ўдары! Там яна парушэнні! "

"Sing Out! спяваць кожны раз! "

"Ай Так, сэр! Там яна ўдары! там - там - Тар яна

удараў - Боўза -! бо-о-ос "" Як далёка "

"Два з паловай мілі".

"Гром і маланка! так блізка! Выклічце ўсе рукі ".

- J. Рос Браўн афорты кітабойнай CRUIZE. 1846 годзе.

"Кіт-карабель глобус, на борце якога судна адбылося жудаснае здзелак мы

збіраецеся звязаць, належаў востраў Нантакет ".

- "Аповесць аб свеце", неадмыслоўцам І Хасэ тых, хто выжыў. AD 1828.

Будучы калісьці якая праводзіцца кіта, якога ён параніў, ён парыраваў нападу для некаторых

час з дзідай, але лютасьць монстра на адлегласці кінуўся на лодцы; сябе і

Таварышы толькі захоўваюцца, скачучы

у ваду, калі яны ўбачылі пачатак было непазбежным ".

- Місіянер ЧАСОПІС TYERMAN і Бэнэт.

"Нантакет сябе", сказаў г-н Вэбстэр, "з'яўляецца вельмі яркім і своеасаблівым частка

Нацыянальны інтарэс.

Існуе насельніцтвам восем-9000 чалавек, якія жывуць тут у моры,

дадаць у значнай ступені кожны год, каб Нацыянальнае багацце на самыя смелыя і настойлівыя

галіны ».

- ДАКЛАД СЛОВА Дэніэл Вэбстэр ў Сенаце ЗША, па заяўцы на

Узвядзенне маўляў AT Нантакет. 1828.

"Кіта ўпала прама над ім, і, верагодна, забілі яго ў дадзены момант."

- "Кіта і яго выкрадальнікаў, або Прыгоды китобой І кіта

БІЯГРАФІЯ, сабраліся на даму круіз COMMODORE Preble. "ВА REV. Генры Т.

Чивер.

"Калі вы зробіце меры пракляты крыху шуму", адказаў Самуілу: "Я пашлю цябе ў пекла".

- Жыццё Сэмюэл Comstock (мяцежнік), яго брат, Уільям Comstock.

Іншая версія КІТ-SHIP GLOBE апавядання.

"Рэйсы з галандскага і ангельскай на Паўночным акіяне, у парадку, калі гэта магчыма,

адкрыць праход праз яе ў Індыю, хоць яны не змаглі іх асноўных аб'екта,

выкладзеных пераследуе кіта ".

- MCCULLOCH 'S КАМЕРЦЫЙНАЙ СЛОЎНІК.

"Гэтыя рэчы з'яўляюцца ўзаемнымі, мяч адскоквае, толькі звязаны зноў наперад, бо

Зараз у стварэнні адкрытай пераследуе кіта, китобои, здаецца, ускосна стукнуць

на новых clews да той жа містычнай Паўночна-Заходняга праходу ".

- АД «нешта» не апублікавана.

"Гэта немагчыма сустрэць кітоў судна на акіян, не будучы здзіўлены яе побач

знешні выгляд.

Судна пад кароткай ветразь, выкананы ў стылі-аўтаў на мачце галовамі, з нецярпеннем сканавання

шырокае прастору вакол іх, мае зусім іншы паветра з тых, хто займаецца рэгулярнымі

плаванне ".

- Токі і кітоў. ЗША EX. EX.

"Пешаходы ў непасрэднай блізкасці ад Лондана і ў іншых месцах можа ўспомніць, убачыўшы вялікія

выгнутыя косткі набор вертыкальна ў зямлю, альбо ў форме аркі над шлюзамі ці

ўваходы ў нішы, і яны, можа быць,

сказалі, што гэта былі рэбры кітоў ".

- Казкі КІТ VOYAGER да Паўночным Ледавітым акіянам.

"Гэта было не да лодкі вярнуліся з дасягнення гэтых кітоў, што

белыя ўбачылі сваё судна ў крывавыя валоданне дзікуноў паступіў сярод экіпажа ".

- ГАЗЭТА ЎЛІК Адабранне і паўторнага захопу КІТ-SHIP HOBOMACK.

"Гэта, як правіла, добра вядома, што з экіпажа кітабойнай здабычы судоў (амерыканскі) некалькі

калі-небудзь вярнуцца ў судах на борце якога яны сышлі. "

- Круіз ў КІТ BOAT.

"Раптам магутныя масы выйшлі з вады, і стрэліў уверх перпендыкулярна ў

паветра. Гэта было ў той час як ".

- Мірыям труны або КІТ рыбака.

"Кіта гарпун, каб быць упэўненым, але ўспомніць вас, як вы будзеце кіраваць

магутнае бесперапыннае жарабяці, з простай прыбор з вяроўкі, прывязанай да яго пні

хвост ".

- ГЛАВА на кітабойным промысел ў рэбрах і грузавых аўтамабіляў.

"Аднойчы я ўбачыў двух гэтых монстраў (кіты), верагодна, мужчына і жанчына,

Павольна плаванне, адзін за адным, менш чым у двух кроках ад

бераг "(Terra Del Fuego)," над якім бука пашырыла сваю галіны ".

- Дарвіна Ваяж натураліста.

«Штерн ўсё! Ускрыкнуў памочнік, як на павярнуўшы галаву, ён убачыў расцягнуты сківіцы

вялікага кашалота блізка да галавы з лодкі, пагражаючы яго з імгненнымі

знішчэння; - '! Стэрн за ўсё, для вашай жыцця "

- WHARTON косатки.

"Так і быць вясёлым, хлопцы, няхай вашыя сэрцы ніколі не атрымаецца, хоць гэта адважнае harpooneer

дзіўны кіта! "- Нантакет песні.

"О, рэдкіх старых кітоў, у сярэдзіне буры і шторму ў акіяне яго дом будзе

Гігант можа, дзе моцны заўсёды мае рацыю, і кароль бязмежнае мора. "

- КІТ песні.

>

-Кіраўнік 1. Loomings.

Клічце мяне Ізмаіл.

Некалькі гадоў таму - усё роўна, колькі часу сапраўды - маючы мала або няма грошай на мой

кашалёк, і нічога асаблівага, каб зацікавіць мяне на бераг, я думаў, што прайсці каля

трохі і паглядзім, вадзяністая частка свету.

Менавіта так, як я з ад'язджаюць селязёнкі і рэгулявання звароту.

Кожны раз, калі я лаўлю сябе на якая расце змрочным вакол рота; кожны раз, калі ён вільготны, дажджлівы

Лістапада ў маёй душы, калі я міжволі лаўлю сябе на паўзу да труны

складах, і выхаванне задняй

кожныя пахаванне я сустракаюся, і асабліва, калі мая hypos атрымаць такі верх над

мне, што яна патрабуе моцнага маральнага пачатку, каб перашкодзіць мне наўмысна

стэпінг на вуліцу, і метадычна

стук капялюшы людзей ад - тады, я рахунку пара, каб дабрацца да мора, як толькі я

можа. Гэта мая замяніць пісталет і мяч.

З філасофскай квітнець Катона кідаецца на свой меч, і я спакойна зрабіць, каб

карабель. Існуе нічога дзіўнага ў гэтым няма.

Калі б яны толькі ведалі гэта, амаль усе мужчыны ў іх ступень, той ці іншы час, песціць

амаль такія ж пачуцці ў адносінах да акіяна са мной.

Там цяпер гэта твой астраўной горад Manhattoes, абведзеныя раўндзе прыстані, як

Індыйскі выспы каралавымі рыфамі - гандаль атачае яго са сваім прыбою.

Справа і злева, на вуліцах вас waterward.

Яе крайняя горада гэта акумулятар, дзе гэтай высакароднай моль абмываюць хвалі, і

астуджаецца Брыз, які некалькі гадзін папярэдняга схаваліся з-пад увагі зямлі.

Паглядзіце на натоўпу вадой gazers там.

Абыходзяць горад летуценны другой палове дня суботы.

Пераход ад гака Corlears да слізгаценню Coenties, а адтуль, на Уайтхолл, на поўнач.

Што вы бачыце? - Паведамленні як маўчаць гадзінных па ўсім горадзе, стаяць

тысячы і тысячы смяротных людзей зафіксаваныя ў акіяне мар.

Некаторыя прыхінуўшыся spiles, а некаторыя, які сядзіць на пірсе галоўкі, а некаторыя шукаюць

праз фальшборт судоў з Кітая, а некаторыя высокія паветры ў фальсіфікацыі, як бы імкненне

, Каб атрымаць яшчэ лепш да мора ежу.

Але гэта ўсё землепроходцев, дзён тыдня назапасілася ў планкай і тынкоўка - прывязаныя да

лічыльнікі, прыбітай да лаўкі, атрымаў на стол.

Як жа гэта?

Ёсць зялёныя палі пайшоў? Што яны тут?

Але паглядзіце! сюды прыходзяць больш натоўпу, крочачы прама да вады, і, здавалася б звязаны

для апускання.

Дзіўна! Нішто не ўтрыманне іх, але крайнія

мяжа зямлі, сноўдаўся пад цяністымі зацішнага склады вунь там не будзе

дастаткова.

Не, яны павінны атрымаць амаль гэтак жа, як вада, як яны, магчыма, можа, не ўпадаючы цалі

І там яны каштуюць - міль з іх - лігі.

Inlanders за ўсё, яны адбываюцца з завулкаў і алей, вуліц і праспектаў - поўнач, усход,

поўдзень і захад. Але тут усе яны аб'яднаюцца.

Скажыце, гэта магнітнае сілу іголкі компасы ўсіх гэтых караблёў

прыцягнуць іх сюды? Яшчэ раз.

Дапушчальны, вы знаходзіцеся ў краіне, а ў некаторых высокіх краіна азёр.

Вазьміце амаль любы шлях вам будзе заўгодна, і 12:50 ён нясе цябе ў даліне, і

пакідае вас там басейн у струмені.

Існуе чараўніцтва.

Няхай самы рассеяны мужчын пагрузіцца ў яго глыбокія мары - стэнд, які

Чалавек на нагах, усталяваць ногі на ўздым, і ён абавязкова прывядзе вас да вады, калі

Вада там быць ва ўсім гэтым рэгіёне.

Калі вы калі-небудзь смагу ў вялікай амерыканскай пустыні, паспрабуйце гэты эксперымент, калі

ваш караван, здараецца, пастаўляюцца з метафізічнай прафесар.

Так, як кожны ведае, медытацыі і вада з'яўляюцца адданымі назаўжды.

Але вось мастак.

Ён хоча, каб фарба вы dreamiest, shadiest, ціхі, самы чароўны трохі

рамантычны пейзаж ва ўсіх даліне Сако.

Што з'яўляецца галоўным элементам, ён працуе?

Там стаяць яго дрэў, кожнае з спадзіста ствала, як калі б пустэльнікі і распяцце былі

ў межах, і тут спіць яго луг, і там спаць быдла ягонае, і ў параўнанні з прэч

Катэдж ідзе сонны дым.

Глыбока ў далёкія лясы вятроў заблытаны шлях, дасягнуўшы да дублявання адгор'ях

Горы купаліся ў іх пагорка сіні.

Але хоць карціна ляжыць такім чынам tranced, і хоць гэта хвоя прыстасоўваецца яго

ўздыхі, як лісце на галаву гэтага пастуха, але ўсё было дарэмна, калі

вочы пастуха былі скіраваныя на чароўны паток перад ім.

Перайсці наведаць прэрый ў чэрвені, калі для ацэнкі на дзесяткі вёрст вас ўброд калена

глыбокая сярод Тыгр-лілеі - што гэта адзін зачараванне жадаючых? - Вада - ёсць ні кроплі

вады там!

Былі Ніагара, але катаракты пяску, ці будзеце вы падарожнічаць сваю тысячу міль, каб убачыць гэта?

Чаму бедны паэт штат Тэнэсі, пасля раптам атрымлівае дзве прыгаршчы срэбра,

наўмыснае ці купіць яму паліто, якое ён з сумам неабходна, або інвеставаць свае грошы ў

пешаходны паездка ў Rockaway Beach?

Чаму амаль усе надзейныя здаровага хлопчыка з надзейнай здаровай душы ў ім, на некаторы час

ці аднаго з розуму пайсці ў мора?

Чаму на ваш першы рэйс у якасці пасажыра, вы самі адчуваеце такое містычнае

вібрацыю, калі ўпершыню сказаў, што вы і ваш карабель у цяперашні час па-за полем зроку зямлі?

Чаму старажытных персаў правесці мора сьвятым?

Чаму грэкі даць яму асобнае бажаство, і родны брат Юпітэра?

Вядома, усё гэта не без сэнсу.

І яшчэ больш глыбокі сэнс, што гісторыя Нарцыса, які, таму што ён не мог

зразумець пакутлівых, мяккі вобраз, які ён бачыў у фантан, пагрузілася ў яе і быў

патануў.

Але гэта ж малюнак, мы і самі бачым ва ўсіх рэках і акіянах.

Гэта вобраз няўлоўнага здані жыцця, і гэта ключ да ўсяго.

Цяпер, калі я кажу, што я знаходжуся ў звычку выходзіць у мора, калі мне пачынаюць расці туманна

Аб вачах, і пачынаюць быць больш свядомымі з маіх лёгкіх, я не маю на ўвазе

значыць ён зрабіў выснову, што я калі-небудзь выйсці ў мора ў якасці пасажыра.

Для ехаць у якасці пасажыра трэба патрэбы кашалёк, і кашалёк, але ануча

калі ў вас ёсць што-то ў ім.

Акрамя таго, пасажыры атрымліваюць марская хвароба - сварлівай расці - Пасрэднік спаць начэй, - не

павесяліцца шмат, як агульная справа, - не, я ніколі не хаджу ў якасці пасажыра, ні, хаця

Я што-то соль, ці павінен я калі-небудзь, каб

Мора, як Commodore, або капітан, або Кук.

Я адмовіцца ад славы і адрозненне такіх офісаў для тых, хто, як яны.

Са свайго боку, я ненавіджу ўсіх сумленных рэспектабельны працуе, выпрабаванняў і нягод

любога роду.

Цалкам столькі, колькі я магу зрабіць, каб паклапаціцца пра сябе, не клапоцячыся пра

караблі, баркі, брыг, шхуны, а што няма.

А што тычыцца збіраецца, як кухар, - хоць я прызнаюся, існуюць значныя славы ў тым, што кухар

быўшы свайго роду афіцэрам на борце судна - але, так ці інакш, я ніколі не здавалася, падсмажвання птушак; -

хаця, калі-то смажанага, разумна алеем,

і judgmatically салёныя і засыпалі, не існуе той, хто будзе казаць больш

з павагай, калі не сказаць поўна глыбокай пашаны, з смажанай птушкі, чым я гэта зраблю.

Менавіта з идолопоклоннической dotings старых егіпцян ад смажанай ібісам і смажаныя

ракі конь, якую вы бачыце муміі з гэтых істот у іх велізарнай спячы дамоў

пірамід.

Не, калі я іду ў мора, я іду як просты матрос, прама перад мачтай, строма ўніз

ў баку, у паветры там, каб каралеўская топавага.

Праўда, яны даволі парадку мне пра якіх-тое, і зрабі мяне скокнуць з шпата ў парах, як

конік на лузе траўня. І па-першае, такога роду рэчы ёсць

досыць непрыемна.

Ён закранае сваіх пачуццём гонару, асабліва калі вы прыехалі з старога

створана сям'ёй у зямлю, Ван Rensselaers або Randolphs або Hardicanutes.

І больш за ўсё, калі толькі папярэдні, каб пакласці сваю руку ў Тар-банк, вы

Былі гаспадараць як краіна настаўнік, робячы высокія хлопчыкі стаяць

ў захапленні ад вас.

Пераход імкнецца адзін, запэўніваю вас, ад настаўніка да марак, і

патрабуе моцнага адвара Сенека і стоікаў, каб вы маглі стойка пераносіць

яго.

Але нават гэта сціраецца са часам. Што ж, калі нейкія старыя кавалкі марскога

Капітан загадвае мне, каб атрымаць венік і падмятаць ўніз палуб?

Што гэта прыніжэнне складзе, ўзважвалі, я маю на ўвазе, у маштабах новых

Запавет?

Як вы думаеце, арханёл Гаўрыіл не задумваецца менш за мяне, таму што я хутка

і з павагай падпарадкоўвацца, што стары скнара ў дадзеным канкрэтным выпадку?

Хто ain'ta раба?

Скажы мне, што.

Ну, тады, аднак старыя марскія капітаны могуць замовіць мне - як бы яны ні ўдар

і ўдар мне, у мяне ёсць задавальненне, ведаючы, што ўсё ў парадку, то

усе астатнія так ці інакш служылі

шмат у чым такім жа чынам - альбо ў фізічнай або метафізічнай пункту гледжання, гэта значыць, і

такім універсальным ўдар перадаецца круглая, і ўсе рукі павінны церціся адзін аднаму плячо

ляза, і быць задаволеным.

Зноў жа, я заўсёды іду ў мора, як марак, таму што яны робяць пункту плаціць мне за

мая бяда, тады як яны ніколі не плацяць пасажыры ні капейкі, што я калі-небудзь чуў

а.

Наадварот, пасажыры самі павінны плаціць.

А ёсць усе адрозненне ў свеце паміж плацельшчыкамі і плацяць.

Акт плаціць, мабыць, самы нязручны прычыненне што два

сад злодзеяў пацягнулі на нас. Але плацяць, - што будзе параўноўваць з ім?

Ветлівы актыўнасць, з якой чалавек атрымлівае грошы сапраўды цудоўны,

улічваючы, што мы так шчыра вераць грошай, каб быць коранем ўсіх зямных бед,

і што ні ў якім выпадку можна monied чалавека патрапіць у рай.

Ах! як весела мы аддаць сябе на пагібель!

Нарэшце, я заўсёды іду ў мора, як марак, з-за карысных практыкаванняў і чыстай

паветра пярэдніх замка палубе.

Бо, як у гэтым свеце, кіраўнік вятроў, значна больш распаўсюджаныя, чым вятры ззаду (гэта

значыць, калі вы ніколі не парушаюць пифагорейской максімы), так што па большай частцы Commodore

на юне атрымлівае сваю атмасферу на

Секундная стрэлка з матросаў на баку.

Ён думае, што ён дыхае, ён упершыню, але не так.

Шмат у чым такім жа чынам зрабіць абшчыны прывесці іх лідэраў шмат у чым іншым, у

той жа час, што лідэры падазраю, што гэта трохі.

Але чаму гэта было тое, што пасля таго, як неаднаразова пахла морам, як купец

Матрос, я павінен зараз прыняць яго ў галаву пайсці на кітабойным рэйс; гэта

нябачны афіцэр паліцыі лёсу, які

мае пастаяннае назіранне за мяне, і таемна сабакі мяне, і ўплывае на мяне ў некаторых

невытлумачальным чынам - ён можа лепш адказаць, чым любы іншы.

І, без сумневу, мой сыход на гэтым кітабойнай рэйса, уваходзілі ў праграму грандыёзны

Божага, які быў распрацаваны даўно.

Ён прыйшоў у якасці свайго роду кароткі антракт і сола паміж больш шырокія ўяўленні.

Я лічыць, што гэтая частка законапраекта павінны запусціць што-нешта накшталт гэтага:

"Гранд перадвыбарная барацьба за пасаду прэзідэнта ЗША.

"Кітабойнай ваяж на АДЗІН Ізмаіла. "Крывавая бітва У AFFGHANISTAN".

Хоць я не магу сказаць, чаму гэта было дакладна, што тыя рэжысёры, лёсы, пакладзеце

мяне для гэтага патрапаны частка кітабойнай рэйса, калі іншыя былі зафіксаваныя ў

пышныя частак у высокай трагедыі, і

кароткім і лёгкім у частцы высакароднай камедыі, і вясёлы часткі фарс - хоць я не магу

сказаць, чаму гэта было менавіта тое, аднак, цяпер, калі я ўспамінаю ўсе абставіны, я думаю, што змагу

Паглядзіце на крыніцы і матывы

які, будучы па-майстэрску падарыў мне пад рознымі маскіруе, заахвоціла мяне ўзяцца за

выкананне частцы я зрабіў, акрамя таго ўгаворваць мяне ў зман, што гэта быў выбар

у выніку сваёй бесстаронняй добраахвотнае і дыскрымінацыйныя меркаванні.

Галоўным з гэтых матываў было пераважнай думка вялікага кіта

сам.

Такое знамянальная і таямнічае пачвара выклікала цікаўнасць ўсе мае.

Затым дзікіх і далёкіх морах, дзе ён закаціў выспы навалам; дастаўлена,

безыменных небяспекі кіта, гэтыя, з усімі цудамі удзел тысячы

Патагонских і гукі, дапамаглі схіліць мяне да майго жаданні.

З іншымі мужчынамі, можа быць, такія рэчы не былі б стымулы, але як па мне,

Мяне мучыць вечны сверб для рэчаў, пульта дыстанцыйнага кіравання.

Я люблю плаваць забаронена мора і зямлі, на варварскім ўзбярэжжа.

Не ігнаруючы тое, што добра, я хутка ўспрымаць жах, і ўсё яшчэ можа быць

сацыяльнай разам з ім - было б мне далі - так як ён, але добра, каб быць у сяброўскіх адносінах з

усе насельнікі размясціць один ложы цалі

З прычыны гэтых рэчаў, то, кітабойнай рэйса толькі вітаць; вялікі

паводак брамы цуд-свет расчыніліся, і ў дзікай прыродзе, рухаючых conceits мяне

Мая мэта, як двойчы два плылі ў

маёй патаемнай душы, бясконцыя шэсця кіта, і, у сярэдзіне большасць з іх усё, адзін вялікі

з капюшонам фантом, як снежны пагорак ў паветры.

Кіраўнік 2. Сакваяж.

Я пудзілаў кашулю ці два ў маёй старой сакваяж, сунуў яго пад руку, і

пачаўся для мыса Горн і Ціхага акіяна. Выхад добры горад старых Manhatto, я

належным чынам прыбыў у Нью-Бедфорд.

Гэта была ноч на суботу ў снежні.

Шмат што я расчараваны, даведаўшыся, што маленькі пакет для Нантакет ўжо

адплыў, і што ні спосаб дасягнення гэтага месца будзе прапаноўваць, да наступнай

Панядзелак.

Як большасць маладых кандыдатаў на болі і пакарання промыслу спыняцца на гэтым жа Новы

Бедфорд, адтуль адпраўляюцца ў сваё падарожжа, ён можа таксама быць звязана, што я, са свайго боку,

паняцця не меў, так робяць.

Для майго розуму было зроблена да ветразь ні ў якой іншай, чым рамяство Нантакет, таму што не было

штрафу, шумныя сёе-тое пра ўсё, што звязана з вядомага старога выспы,

якая дзіўна мне спадабалася.

Акрамя таго, хоць Нью-Бедфорд ў апошні час паступова манапалізавалі бізнэс

кітабойнай здабычы, і хоць у гэтым пытанні бедны стары Нантакет цяпер нашмат ззаду яе, і ўсё ж

Нантакет быў яе вялікі арыгінал - Шыны

гэтага Карфаген, - месца, дзе першы мёртвых амерыканскіх кіт затрымаўся.

Дзе, як не з Нантакет ж гэтыя першабытнікаў китобои, Краснае-мужчын, у першую

вылазкі ў каноэ, каб пераследваць у Левіяфан?

І дзе, а з Нантакет таксама зрабіў гэта першы прыгод мала шлюп вылучылі,

Часткова гружаны з імпартнымі каменем - так ідзе гісторыя - каб кінуць на кітоў, у

Каб выявіць, калі яны былі амаль дастаткова, каб рызыка гарпун ад бушприта?

Зараз, маючы ноч, дзень, і яшчэ адна ноч пасля перада мной у Нью-

Бедфорд, перш чым я мог бы прыступіць да маёй прызначаныя порце, стала важнае справа

дзе я павінен быў ёсць і спаць тым часам.

Гэта была вельмі сумніўнай у будучыню, больш за тое, вельмі цёмныя і змрочныя ночы, халоднай і хвостка

бязрадаснай. Я ведаў, ніхто не ў тым месцы.

З трывожна коткі я гучаў мой кішэню, і толькі выхаваны некалькі кавалачкаў

срэбра, - Так, дзе б вы ідзяце, Ізмаіла, казаў я сабе, як я стаяў у сярэдзіне

сумнай вуліцы плечы маю сумку, і

Параўноўваючы цемры да поўначы з цемрай на поўдзень - усюды, дзе ў

ваша мудрасць, якую вы можаце заключыць падаць на ноч, мой дарагі Ізмаіл, пераканайцеся, што

даведацца цану, і не будзьце занадта прыватнасці.

Пры спыненні крокі, якія я хадзіў па вуліцах, і перадалі знак "Скрыжаваныя гарпуны" -

але гэта выглядала занадта дорага і весела там.

У далейшым, з светлымі вокнамі чырвоны "Меч-рыба Inn", прыйшлі такія

гарачыя промні, што, здавалася, растварыліся спакаваныя ад снегу і лёду да

дома, для ўсюды застылы

мароз ляжалі дзесяць дзюймаў таўшчынёй цяжка, асфальтавы тратуар, - а для мяне стомленым,

калі я стукнуў нагой крамяністы прагнозы, таму што з жорсткіх, бязлітасных

службы падэшвы ботаў былі ў найбольш бядотнае становішча.

Занадта дорага і весела, ізноў жа думаў, што я, спыніўшыся адзін момант глядзець шырокі яркае святло

на вуліцы, і чуць гукі звон шкла знутры.

Але далей, Ізмаіл, сказаў, што я нарэшце-то, не чуеш? адысці ад да дзвярэй;

ваш прапатчыць боты прыпынку ў шляху. Так на, я пайшоў.

Я цяпер інстынктам ідуць вуліцы, якія ўзялі мяне waterward, бо там, без сумневу,

былі танныя, калі не cheeriest гасцініц.

Такі змрочны вуліцах! Блокі чарнаты, а не дома, па абодва бакі, і тут і

там свечкі, як свечка рухаліся ў магіле.

У гэты гадзіну ночы, у апошні дзень тыдня, што чвэрць горада

даказаў усім, але пустыя.

Але цяпер я прыйшоў да дымных зыходзячы святло ад нізка, шырокія будынка,

дзверы якога стаяў прызыўна адкрытымі.

Ён нядбайным поглядам, як быццам гэта было прызначана для выкарыстання грамадскасцю, так што, уваходзячы,

Першае, што я зрабіў, каб спатыкнуцца паддувала ў пад'ездзе.

Ха! падумаў я, га, а якія ляцяць часціц ледзь не задыхнулася мне, гэтыя попелу ад

разбуранага горада, Гамора?

Але "Скрыжаваныя гарпуны" і "Меч-рыба?" - Гэта, дык трэба знак

з "пасткі".

Тым не менш, я ўзяў сябе ў парадак і чуць гучны голас унутры, змяшчаецца і адкрылі

па-другое, міжпакаёвых дзвярэй. Здавалася вялікі чорны парламента

седзячы ў Тафэт.

Сто чорныя асобы павярнуўся ў іх шэрагах, каб прыгледзецца, і за яго межамі, чорны анёл

Дум біў кнігу ў кафедру.

Гэта была царква негр, і тэкст прапаведніка было змрок цемры,

і, плачучы і галосячы і зубоў-скрыгат там.

Ха, Ісмаіл, прамармытаў я, адыходзячы з, няшчасны забавы на знак '

Пастка!

Рухаемся далей, я, нарэшце, прыйшлі да цьмяным святле роду недалёка ад докаў, і пачуў

няшчасныя рыпанне ў паветры, і, падняўшы вочы, убачыў, што гайдалася знак над дзвярыма

белую афарбоўку на яго, ледзь-ледзь

прадстаўляюць высокі прамы бруёй цьмянае распыленне, і гэтыя словы унізе - "

Spouter Inn: -.? Піцер Труна "Труна - Spouter - Хутчэй за злавеснае ў тым, што

прыватнасці сувязі, падумаў я

Але гэта агульная назва ў Нантакет, кажуць яны, і я мяркую, што гэта Пётр тут

эмігрант адтуль.

Як святло выглядаў так цьмяна, і месца, час, паглядзеў досыць ціха, і

старым драўляным доміку сам паглядзеў, як быццам гэта магло быць вазілі сюды

з руін некаторыя спалены раёна, і

як хісткай знак меў бедных роду рыпанне да яго, я думаў, што тут

было самае месца для таннага жылля, і лепшыя з гароху кавы.

Гэта быў дзіўны выгляд месцы - франтон складу старой хаце, на адным баку паралізаваны як бы і

схіліўшыся над сумна.

Ён стаяў на рэзкае змрочнай кут, дзе, што бурны Euroclydon вецер пастаянна

горш, чым калі-небудзь выючы, ён кінуў рамяство пра бедных Паўла.

Euroclydon, тым не менш, магутны прыемны зефір нікому ў дзвярах, з

нагі на пліту спакойна тостаў да сну.

"Пры ацэнцы гэтага вецер бурны называецца Euroclydon", кажа стары пісьменнік - з якіх

працы ў мяне ёсць толькі копіі захаваліся - "гэта робіць цудоўныя розніцы, няхай гэта будзе

Ты глядзіш на яго з са шкла

дзе маразы ўсё на вуліцу, ці ж ты observest яе ад

sashless акно, дзе маразы з абодвух бакоў, і пра якога Смерць Уайт з'яўляецца

толькі шкляра ".

Праўда, думаў, што я, як гэты урывак адбылося, на мой погляд - старыя чорна-лісты, ты

reasonest добра. Так, гэтыя вочы акна, і гэты орган

Мой ёсьць дом.

Як шкада, што яны не затыкаць шчыліны і расколіны, хоць, і цягі ў

мала небудзь смачненькае тут і там. Але ўжо занадта позна, каб рабіць якія-небудзь паляпшэнняў

цяпер.

Сусвет скончана, заключны штрых уключаны, і чыпы павезлі мільёнаў

гадоў таму.

Бедны Лазар там, боўтаць яго зубы ад тумба для яго падушку, і

страсаючы яго лахманы з яго shiverings, ён мог бы затыкаць вушы з абодвух

анучы, і пакласці кукурузныя катахі ў рот,

і тым не менш, што б не пусціць бурны Euroclydon.

Euroclydon! кажа стары апусканняў, у сваю чырвоную шаўковую абгортку - (у яго быў чырванейшыя один

пасля) цьфу, цьфу!

Што выдатную ноч марозная, як Арыён блішчыць, што паўночнае ззянне!

Хай яны кажуць аб сваіх усходніх клімаце летам вечная кансерваторый, дай

мне гонар зрабіць мае ўласныя летам з маім уласным вуглём.

Але тое, што думае Лазара?

Ці можа ён цёплы яго блакітныя рукі, трымаючы іх да вялікага паўночнага ззяння?

Не было Лазара, хутчэй, на Суматры, чым тут?

Хіба ён не далёка, а абкласці яго падоўжна ўздоўж лініі экватара;

так, вы багі! Спусьцецеся на вогненную яму сабе, для таго, каб трымацца ў такі мароз?

Зараз, што Лазар павінен ляжаць там на мель тумбе перад дзвярыма апусканняў,

гэта больш выдатным, чым айсберг павінна быць прышвартаваўся да аднаго з Молуккских выспаў.

Тым не менш Апусканні сябе, ён таксама жыве як цар у лядовы палац зроблены з замарожаных ўздыхі, і

будучы прэзідэнтам грамадства цвярозасці, ён толькі п'е халаднаватае слёзы сірот.

Але не больш за гэтага blubbering цяпер, мы збіраемся кітабойнай здабычы, і ёсць шмат

што яшчэ наперадзе.

Давайце драпаць лёд з нашых ног матавае, і паглядзець, якія месцы гэтага

"Spouter" можа быць.

>

-Кіраўнік 3. Spouter-Inn.

Увод што франтон складу Spouter-Inn, вы апынуліся ў шырокі, нізкі, стрегглинга

ўезд са старамоднай wainscots, нагадваючы адзін з апірышчаў некаторых

асудзіў старыя рамёствы.

З аднаго боку вісела вельмі вялікая oilpainting так старанна besmoked, і ўсяляк

сапсаваныя, што ў няроўнай перасякальныя прамяні з дапамогай якога вы бачылі ў ім, гэта было толькі

Даследаванне старанным і серыі сістэматычных

візіты да яго, і дбайны апытанне суседзяў, што вы маглі б якім-небудзь чынам прыйдзем

разумення яе мэты.

Такое невытлумачальнае масы адценняў і ценяў, што спачатку вы амаль думкі

некаторыя амбіцыйны малады мастак, у часы Новай Англіі ведзьмы, спрабавала

акрэсліць хаос зачаравала.

Але праз шмат і сур'ёзна сузірання і разважанняў часта паўтараецца,

і, асабліва, расхінаючы акенца ў кірунку задняй часткі ўступлення, вы

у рэшце рэшт прыйшоў да высновы, што такія

Ідэя, тым не менш дзікія, можа быць не зусім неабгрунтаваным.

Але тое, што большасць здзіўленне і збянтэжаныя вас быў доўгі, гнуткі, знамянальна, чорная маса

чаго-то лунае ў цэнтры малюнка на працягу трох сіні, цьмяны, перпендыкулярнай

ліній, якія плаваюць у безназоўных дрожджаў.

Балотныя, сырой, squitchy карціна сапраўды, дастаткова, каб звесці нервовы чалавек адцягваецца.

Але быў там свайго роду нявызначаны, напалову дасягнута, няўяўныя ўзвышша аб гэтым

, Што даволі замарозіла вас да яго, пакуль вы мімаволі узяў клятву з сябе

высветліць, што гэта цудоўнае палатно на ўвазе.

Зноў і зноў ярка, але, нажаль, зманлівая ідэя будзе дартс вас праз .--

Гэта Чорнага мора ў апоўначы шторм .-- Гэта ненатуральнае барацьбы з чатырох

першасных элементаў .-- It'sa падарвалі здароўе .--

It'sa гиперборейской зімой сцэны .-- Гэта расчляненне льдамі струмені Часу.

Але ў рэшце рэшт усе гэтыя фантазіі саступілі што адзін знамянальны што-то ў

Сярод малюнка.

Што, як толькі даведаўся, а ўсе астатнія раўніне.

Але стоп, ці не так мядзведзь аддалена нагадвае гіганцкую рыбу? нават

вялікі левіяфан сябе?

На самай справе, дызайн мастака, здавалася так: канчатковай тэорыі маіх уласных, часткова заснаваны на

агрэгаваных думкі шматлікіх пажылых людзей, з якімі я гутарыў на

тэму.

Карціна ўяўляе мыс-Хорнер ў вялікі ўраган, паў-карабель да дна

загразла там з яго трыма шчогламі дэмантаваныя толькі бачны, і раздражнёны

кіта, purposing да вясны больш чыстай

рамёствы, знаходзіцца ў велізарнай акт працінаючы сябе на тры мачты галавы.

Процілеглай сцяне частка гэтага ўваходу вісела на ўсім працягу з паганскім масіў

жахлівы дубінкамі і дзідамі.

Некаторыя з іх былі густа набор з бліскучымі зубамі нагадваюць слановую косць пілы, іншыя былі чубатую

з вузламі з чалавечага воласа, а адзін быў серпападобныя, з велізарнай ручкай подметание

круглыя, як сегмент, зробленыя ў свежескошенной траве даўгарукі касілкі.

Вы здрыгануліся, як вы глядзелі, і здзівіўся, што жахлівы людаед і дзікіх можа

калі-небудзь пайшлі смерці уборкі з такой ўзлом, жахлівая рэалізаваць.

Змяшаны з гэтым былі іржавыя старыя дзіды кітабойным гарпун і ўсе пабітыя і

дэфармуецца. Некаторыя з іх былі павярховы зброі.

З гэтай калі-то доўгае дзіда, цяпер дзіка локцем, пяцьдзесят гадоў таму зрабіў Натан Суэйн

забіць пятнадцать кітоў паміж узыходам і заходам сонца.

І, што гарпун - так, як штопар ў цяперашні час - быў кінуты ў Джаван морах, і ўцячы з

на кіта, забітага гадоў праз з мыса Бланка.

Арыгінальныя жалеза ўвайшла амаль хвост, і, як клапатлівы якія пражываюць іголку ў

Цела чалавека, падарожнічаў поўны сорак футаў, і, нарэшце, быў выяўлены укладзеным у

горб.

Скрыжаванне гэтай цёмнай ўступленне і далей праз фон нізкай арачнай спосаб - выразаць праз тое, што ў старых

раз, павінна быць, вялікі цэнтральнай трубы з камінамі усё вакол - вы

ўвесці грамадскія памяшкання.

Яшчэ duskier гэта за месца, з такімі нізкімі цяжкімі пучкі вышэй, і такіх старых

маршчыністай дошкі ўнізе, так каб вы амаль фантазіі вы ступалі некаторых старых карабля

кабінах, тым больш такога выцця

Уначы, калі гэта краевугольны якар стары каўчэг гайдаўся так люта.

З аднаго боку стаяў доўгі, нізкі, захоўвання, як стол, пакрыты расколінамі выпадках шкло,

запоўненая пыльных рарытэтаў сабраў з аддаленых куткоў гэтага шырокага свету.

Праектаванне ад далейшага кут пакоя стаіць цёмна-дэн гледзячы - бар -

грубыя спробы галаву правай кіта.

Будзь то як ён можа, варта велізарных арачных косць сківіцы кіта, настолькі шырокі,

Трэнер можа амаль дыска пад ім.

У потертой з'яўляюцца паліцы, вагалася вакол са старымі графіны, бутэлькі, флаконы, а ў

гэтыя сківіцы хуткую пагібель, як і іншы пракляты Ёна (пад якім імя сапраўды

яны называлі яго), мітусіцца маленькі сухі

Стары, які за свае грошы, дорага прадае маракоў делирии і смерці.

Агідны знаходзяцца тумблеры, у які ён налівае яго ядам.

Хоць праўдзівыя цыліндры без - у межах, villanous зялёныя акуляры вытарашчанымі

здрадніцку канічныя ўніз да ніжняй падману.

Паралельна мерыдыянаў груба клюнуў у шкло, атачаюць кубкі гэтых падушачак лап.

Запоўніць да гэтай адзнакі, і ваш зарад, але ні капейкі, і з гэтай пені больш, і гэтак далей, каб

поўны шклянка - мера мыс Горн, які можна праглынуць за адзін шылінг.

Пры ўваходзе ў месца, дзе я знайшоў некалькі юных маракоў сабраліся вакол стала,

разгляду на бляклае святло дайвераў ўзоры SKRIMSHANDER.

Я шукаў гаспадара, і кажу яму, што я хацеў быць размешчаны ў пакоі,

атрымаў адказу, што яго дом быў поўны - не спаць незанятымі.

"Але Avast", дадаў ён, паляпаў сябе па лбе ", вы haint няма пярэчаньняў супраць

абмен коўдру harpooneer гэта, ці ёсць у вас? Я s'pose вы Goin '-whalin', так што вам

лепш прывыкнуць да таго падобнае ".

Я сказаў яму, што я ніколі не любіў спаць два ў пасцелі, што калі я калі-небудзь зрабіць, то

будзе залежаць ад таго, хто harpooneer можа быць, і што калі ён (гаспадар) сапраўды

не было іншага месца для мяне, і

harpooneer не было безумоўна адмоўнае, то чаму, а не блукаць далей аб

чужым горадзе на гэтак горкай ночы, я б змірыўся з паловы любога прыстойнага чалавека

коўдру.

"Я так і думаў. Добра, сядай.

Вячэра -? Вы хочаце вячэраць? Supper'll быць гатовыя наўпрост. "

Я сеў на стары драўляны вырашыць, разьбяны ўвесь, як на лаўцы батарэі.

На адным канцы разважаючы смала яшчэ больш ўпрыгожваюць яго сваімі складаны нож,

нагнуўшыся над і старанна працуюць далёка ў прастору паміж ног.

Ён спрабаваў рукой на карабель пад усімі ветразямі, але ён не дамагчыся значнага прагрэсу, я

думкі. Нарэшце-то каля чатырох ці пяці з нас былі

выкліканы ў нашу еду ў суседнім пакоі.

Было холадна, як Ісландыя - няма агню наогул - гаспадар сказаў, што ён не мог сабе гэта дазволіць.

Нічога, акрамя двух змрочных свечкі лоевыя, кожны ў саван.

Мы ахвотна зашпільваць курткі нашы малпы, і ўтрымлівайце, каб нашы вусны кубкаў

пякучы гарбату з нашымі полузамерзших пальцаў.

Але тарыф быў з найбольш істотных роду - не толькі мяса і бульба, але

пяльмені, божа мой! пяльмені на вячэру!

Адзін малады чалавек у зялёным паліто акно, звярнуўся да гэтых пяльмені

Найбольш страшны чынам. "Мой хлопчык", сказаў гаспадар ", вы будзеце мець

кашмар мёртвых sartainty ".

"Landlord", прашаптала я ", гэта значыць не harpooneer гэта?"

"О, няма", сказаў ён, гледзячы роду д'ябальску смешна ", з'яўляецца harpooneer

цёмна complexioned кіраўнік

Ён ніколі не есць варэнікі, ён Пасрэднік - ён нічога не есць, але стэйкі, і яму падабаецца ім, рэдкія ".

"Д'ябал ён робіць", кажа І. "Дзе гэта harpooneer?

Ён тут? "

"Ён будзе тут перш за доўга", быў адказ. Я не мог з сабой парабіць, але я пачаў адчуваць

падазроных гэтага "цёмнага complexioned" harpooneer.

Ва ўсякім разе, я вырашыўся, што, калі гэта так апынулася, што мы павінны спаць

разам, то ён павінен распрануцца і легчы ў ложак, перш чым я зрабіў.

Вячэра скончылася, кампанія вярнулася ў бар-пакоі, калі, не ведаючы, што рабіць

з сабой, я вырашыў правесці рэшту вечара, як глядзіць далей.

Сапраўднае беспарадкі пачуўся шум звонку.

Запуск, гаспадар усклікнуў: "Гэта экіпажа Грампус ст.

Я яе насенне паведамілі ў недалёкай будучыні гэта раніцу; падарожжа трох гадоў, а поўны

карабель. Ура, хлопцы, цяпер у нас будзе апошнім

навіны з Feegees ".

Тупат ботаў мора быў чутны ў запісу; дзверы расчыніліся, і ў

пракат дзікіх набор маракоў дастаткова.

Ахінуты ў калматай поўсцю гадзіны, і з галавой захутаўшыся ў ваўняныя

коўдры, усё bedarned і абарваныя, і барады жорсткай з лядзякамі, яны

Здавалася, вывяржэнне мядзведзяў ад лабрадора.

Яны толькі што высадзіліся з лодкі, і гэта быў першы дом, які яны ўведзеныя.

Нядзіўна таму, што яны зрабілі прама памінкі па рот кіта - бар - калі

маршчыністы дзядок Ёна, ёсць судзейства, неўзабаве выліў іх brimmers

з усіх бакоў.

Адзін скардзіўся на моцную прастуду ў яго галаве, на якой Ёна змешаных яго пітч-як

зелле джын з патакай, якую ён пакляўся было суверэннай лекі ад усіх прастуд і

катары б там ні было, не кажучы ўжо пра тое, як доўга

стоячы, ці ж злавілі ў берагоў лабрадора, або на надвор'е баку

ледзяны востраў.

Лікёр неўзабаве ўстаноўлены ў іх галовы, так як яна, наогул кажучы, нават з

arrantest topers зноў высадзіліся з мора, і яны пачалі capering пра большасць

шумна.

Я заўважыў, аднак, што адзін з іх адбылося некалькі ў баку, і хоць ён, здавалася,

жадае, каб не сапсаваць весялосць яго таварышы сваімі цвярозымі твар, але пры

У цэлым ён устрымаўся ад якіх-столькі шуму, як астатнія.

Гэты чалавек зацікавіў мяне адразу, а так як марскія багі пасвечаны, што ён павінен

неўзабаве стаў маім таварыша (хоць, але спальныя партнёра адзін, пастолькі, паколькі гэта

апавяданне занепакоены), я буду тут прадпрыемства на маленькім апісанне яго.

Ён стаяў цэлых шэсць футаў у вышыню, з высакароднымі плечы і грудзі, як куфар-

плаціны.

Я рэдка бачыў такія мускулы ў чалавеку.

Яго твар быў глыбока карычневыя і спалены, робячы яго белыя зубы асляпляльна кантраст;

а ў глыбокіх ценях вачыма плавалі некаторыя ўспаміны, якія не

, Здаецца, даюць яму шмат радасці.

Яго голас адразу абвясціў, што ён быў паўднёвец, і ад яго тонкай рост, я

думаў, што ён павінен быць адным з тых, высокі альпіністаў з грэбня ў Alleghanian

Вірджынія.

Калі разгулу яго спадарожнікі былі ўсталяваныя на вышыні, гэты чалавек паслізнуўся

прэч непрыкметна, і я больш не бачылі яго, пакуль ён стаў маім таварышам па моры.

Праз некалькі хвілін, аднак, ён быў прапушчаны па яго таварышы, і, быўшы, па-відаць, для

нейкай прычыне вялізнага каханых з імі, яны паднялі крык "Bulkington!

Bulkington! Дзе Bulkington? "І выскачыў з хаты за ім у пагоню.

Было каля дзевяці гадзін, і ў пакоі ўяўны амаль звышнатуральна ціхай пасля

гэтых оргіях, я пачаў віншаваць сябе на маленькі план, якія адбыліся

Мне толькі да ўваходу маракоў.

Ні адзін мужчына аддае перавагу спаць два ў пасцель. На самай справе, вы б шмат, а не

спаць са сваім братам.

Я не ведаю, як яна ёсць, але людзі любяць быць прыватнымі, калі яны спяць.

І калі справа даходзіць да спіць з невядомай чужы, у незнаёмай гасцініцы, у

чужым горадзе, і што незнаёмец harpooneer, то вашы пярэчанні

бясконца размножвацца.

Не было ніякай зямной прычына, чаму я, як марак павінен спаць два ў пасцель, больш, чым

хто-небудзь яшчэ, для маракоў больш не спаць два ў пасцель на моры, чым халасцяк Каралі рабіць

на бераг.

Каб пераканацца, што яны ўсё спяць разам у адной кватэры, але ў вас ёсць свой гамак,

і пакрыць сябе з вашым уласным коўдрай і спаць ва ўласнай шкуры.

Чым больш я разважаў над гэтым harpooneer, тым больш я ненавідзеў думка аб

спаць з ім.

Гэта было справядліва выказаць здагадку, што, быўшы harpooneer, яго ільняной або ваўнянай, а

выпадку можа быць, не было б tidiest, вядома ж ні адна з лепшых.

Я пачаў тузацца ўсім целам.

Акрамя таго, было ўжо позна, і мой годны harpooneer павінны быць дома і збіраецца

bedwards.

Выкажам здагадку зараз, ён павінен падаць у да мяне ў апоўначы - як жа я магу сказаць ад таго, што подлы

адтуліну ён ідзе? "Арэндадаўца!

Я змяніў сваё меркаванне аб тым, што harpooneer .-- Я не буду спаць з ім.

Я пастараюся лаўцы тут. "

"Падобна да таго, як вам заўгодна, я шкадую, што не магу запасных вы абрус для матраца, і it'sa

непрыемны грубы дошка тут "- пачуццё вузлоў і выразамі.

"Але пачакайце крыху, Skrimshander; ў мяне самалёт цясляра там у бары - чакаць,

Я кажу, і я зраблю вы ўтульна дастаткова ".

З гэтымі словамі ён закупляюцца плоскасці, і са сваім старым шаўковай хусткай первый пылу

лаве, энергічна усталяваны ў габлёўкі прэч на маёй ложка, у той час як ухмыляючыся, як малпы.

Габлюшкі ляцелі направа і налева, пакуль, нарэшце, самалёт-жалеза прыйшла наторкаецца

непарушны вузел.

Гаспадар быў побач вывіхнуў запясце, і я сказаў яму, дзеля бога, каб кінуць -

Ложак была дастаткова мяккай, каб задаволіць мяне, і я не ведаў, як усё ў габлёўкі

можа зрабіць свет гага ўніз хвоі дошкі.

Так збіраць габлюшку з іншай усмешкай, і кідалі іх у вялікі

печ у сярэдзіне пакоя, ён пайшоў па сваіх справах і пакінуў мяне ў карычневым

даследаванні.

Я ўзяў мера лаўцы, і выявіў, што яна была занадта кароткай назе, але

, Што можна выправіць з крэсла.

Але гэта была нага занадта вузкі, а іншы лаўцы ў зале было каля чатырох цаляў

вышэй, чым запланавана адно - каб не было yoking іх.

Затым я паставілі першы судзейскі падоўжна ўздоўж толькі вольная прастора супраць

сцяне, пакідаючы маленькі інтэрвал паміж, спіну, каб супакоіцца цалі

Але неўзабаве я выявіў, што наступіў такі праект халоднага паветра на мяне з-пад

падваконніку вокны, што гэты план ніколі не будзе рабіць наогул, тым больш, што іншы

току ад хісткай дзверы сустрэлі таго, хто

з акна, і абодва разам фармуюцца серыі невялікіх віхур ў непасрэднай

блізкасці ад месца, дзе я думаў, каб правесці ноч.

Д'ябал атрымаць гэтую harpooneer, падумаў я, але спыніцеся, я не змог апярэдзіць яго -

Болт яго дзверы знутры, і скакаць ў ложак, каб не прачнуўся ад самых жорсткіх

грукі?

Здавалася, не дрэнная ідэя, але на другі думкі, якія я адхіліў яго.

Бо хто мог сказаць, але тое, што на наступную раніцу, як толькі я выскачыў з

пакоя, harpooneer можа стаяць каля ўваходу, усё гатова, каб збіць мяне ўніз!

Тым не менш, азіраючыся мяне зноў, і не бачачы магчымы шанец выдаткаў можна трываць

ноч, калі ў пасцелі іншага чалавека, я пачаў думаць, што ўсё-такі я мог бы быць

песцячы неапраўданыя прадузятасці супраць гэтага невядомага harpooneer.

Думае, што я, я буду чакаць некаторы час, ён павінен быць зніжаецца ў хуткім часе.

У мяне будзе добры погляд на яго тады, і, магчыма, мы можам стаць добрай вясёлай bedfellows

У рэшце рэшт - там ніхто не ведае.

Але, хоць іншыя мяжы прыходзілі ў выглядзе адзінак, двоек і троек, і, падышоўшы да

пасцелі, але ніякіх прыкмет майго harpooneer. "Арэндадаўца"! Сказаў я, "што гэта за хлопец з'яўляецца

ён - ён заўсёды трымаць такі позні час? "

Гэта было ўжо складана на дванаццаці гадзін. Гаспадар зноў усміхнуўся са сваёй благой

смяшок, і, здавалася, моцна казыталі на што-то за межамі майго разумення.

"Не", адказаў ён, "у цэлым ён рана ўстае - airley ў ложак і airley расці -

Так, ён птушку, што кідаецца чарвяка.

Але сёння ўвечары ён выйшаў ўразнос, бачыце, і я не бачу, што на Airth трымае

яму так позна, калі, можа быць, ён не можа прадаць сваю галаву ".

"Не магу прадаць сваю галаву? - Якая гісторыя bamboozingly гэта вы кажаце

Мяне? "Патрапіць у лютасці.

"У вас прыкідвацца і казаць, памешчык, што гэта harpooneer сапраўды займаецца гэтай блаславёнай

У суботу ўвечары, ці, хутчэй, у нядзелю раніцай, у гандлююць галаву вакол гэтага горада? "

"Гэта дакладна", сказаў гаспадар ", і я сказаў яму, што ён не мог прадаць яго тут,

рынку перапоўненыя. "" З чым? "крычаў I.

"З кіраўніка, каб пераканацца, ці не занадта шмат галоў у свеце?"

"Я кажу вам, што гэта такое, гаспадар", сказаў, што я зусім спакойна ", лепш спыніць які верціцца

што нітка для мяне - я не зялёныя ".

"Можа быць, няма", вымаючы палачку і габляваў калыпкі ", але я думаю, rayther

Вам будзе прыемна, калі BROWN, што перш чым harpooneer чуе вас галаву slanderin ".

"Я разаб'ю гэта для яго", сказаў я, цяпер ляцяць у запал зноў на гэтай невытлумачальнай

мешаніна з арэндадаўца. "Ён зламаў a'ready", сказаў ён.

"Зламаўся", сказаў я, - "? Зламаўся, вы маеце на ўвазе"

"Sartain, і гэта менавіта таму, што ён не можа яе прадаць, я думаю."

"Арэндадаўца", сказаў я, падышоўшы да яго так крута, як гара. Гекла ў мяцеліца - "гаспадар,

спыніць габляваў.

Вы і я павінны разумець адзін аднаго, і, што таксама без затрымак.

Я прыйшоў у ваш дом і хочаце спаць, вы скажыце мне, вы можаце толькі даць мне палову адзін;

, Што іншая палова належыць да пэўнай harpooneer.

І пра гэта harpooneer, якога я яшчэ не бачыў, вы ўпарта казалі мне

Найбольш загадкавыя і раздражняе гісторый тэндэнцыю спараджаць ўва мне нязручна

пачуццё да чалавека, якога вы дызайн для

мой муж - гэта свайго роду сувязі, арэндадаўца, які з'яўляецца блізкім і

канфідэнцыйную адзін у вышэйшай ступені.

Я ў цяперашні час патрабуюць, каб вы гаварыць і расказваць мне, хто і што гэта harpooneer ёсць, і

ці буду я быць ва ўсіх адносінах бяспечнай, каб правесці з ім ноч.

І ў першую чаргу, вы будзеце так ласкавы, адмаўляцца ад сваіх слоў, што гісторыя аб продажы сваіх

галава, якая калі гэта праўда я лічу добрым доказам таго, што гэта harpooneer відавочны з розуму,

і я паняцця не спіць з вар'ятам;

а вы, сэр, я маю на ўвазе вас, гаспадар, ВЫ, сэр, спрабуючы прымусіць мяне зрабіць гэта

нездарма, тым самым будзе аказваць сябе адказнасць перад крымінальным пераследам. "

"Сцяна", сказаў гаспадар, выбарка доўгі дыханне, "that'sa purty доўга sarmon для

кіраўнік рипы, што мала зараз і потым.

Але лёгка, лёгка, гэта тут harpooneer я расказваў "Вам толькі што прыбыў

з паўднёвых мораў, дзе ён скупіў шмат 'супакоены Новай Зеландыі галавы (вялікія

Цікава, ці ведаеце), і ён прадаў усё, на 'Em

акрамя аднаго, і што адзін ён спрабуе прадаць гэтую ноч, прычынай нядзелю, заўтра, і гэта

не будзе рабіць, каб быць Sellin "чалавечыя галовы па вуліцах, калі людзі гэта ідзеш да

цэркваў.

Ён хацеў, у мінулую нядзелю, але я спыніў яго гэтак жа, як ён быў Goin 'з дзвярэй

з чатырма галовамі нанізаныя на нітку, для ўсіх Airth як радок inions ".

Гэтая уліковы запіс праяснілася інакш невытлумачальнай таямніцай, і паказалі, што

Гаспадар, у рэшце рэшт, паняцці не мелі аб падманваюць мяне, - але ў той жа час, што можа

Я думаю пра harpooneer, хто застаўся з

Суботу ўвечары ў чыстую святую суботу, якія займаюцца такі бізнэс, як людаед

продажу кіраўніка мёртвых ідалапаклоннік? "Паверце, гаспадар, што harpooneer

з'яўляецца небяспечным чалавекам ".

"Ён плаціць reg'lar", быў адказ. "Але прыйдзе, яна становіцца жахлівай позна, вы

Лепш быць, перагортваецца сосальщики - it'sa добры пасцелі; Сал і мной спала ў ложку, што перш чым

Уначы мы былі зрошчаныя.

Там досыць месцы для двух перакінуць у пасцелі, гэта усемагутны вялікім ложкам

што.

Чаму, перш чым мы ад яго адмовіцца, Соль выкарыстоўваецца для размяшчэння нашых Сэм і маленькі Джоні ля падножжа

яго.

Але я мару і квітнеючае аб адной ночы, і так ці інакш, Сэм атрымаў спыніліся

паверх, і падышлі, зламаў руку. Артэрыі, што Сал заявіў, што не будзе рабіць.

Пойдзем сюды, я дам вы Глим ў адно імгненне, "і так сказаўшы, што ён запаліў свечку

і трымаў яе да мяне, прапаноўваючы ісці наперадзе.

Але я стаяў нерашучы, пры поглядзе на гадзіны ў куце, ён усклікнуў: "Я ВУМ

гэтую нядзелю - вы не ўбачыце, што harpooneer сёння ўвечары, ён прыйшоў на якар дзе-то -

пойдзем тады; DO прыйшоў, НЕ БУДЗЕ вы прыйшлі? "

Я разгледзеў гэтае пытанне імгненне, а затым уверх па лесвіцы мы пайшлі, і я быў заправаджаны ў

невялікая пакой, халодная, як малюск, і мэбля, вядома ж, з велізарнай ложкам, амаль

досыць вялікі, сапраўды для любых чатырох harpooneers спаць побач.

"Там", сказаў гаспадар, паставіўшы свечку на вар'ят стары куфар мора, якое было

двайную абавязак як рукамыйніца і ў цэнтры стала; "там, адчувайце сябе як дома

цяпер, і спакойнай ночы вы ".

Я павярнуўся ад прыглядаецца пасцелі, але ён знік.

Спінка задняга коўдру, я нахіліўся над ложкам.

Хоць ні адзін з самы зграбны, ён яшчэ стаяў кантролю ніштавата.

Затым я азірнуўся пакой і, акрамя табліцы ложка і ў цэнтры, не бачыў

іншая мэбля, якія належаць да месца, але грубы палка, чатыры сцяны, і шпалерамі

FireBoard якія прадстаўляюць чалавек дзіўнай кіта.

З рэчаў належным чынам не належаць пакой, там быў гамак накінуўся ўверх, і

кінуты на падлогу ў адным куце, таксама вялікі мяшок марака, які змяшчае

harpooneer гардэроб, без сумневу, замест зямлі ствол.

Акрамя таго, быў ўчастак дзіўныя рыбы гаплікі косткі на паліцы над агменем-

месца, і высокі гарпун стоячы каля галавы ложка.

Але што гэта на грудзях?

Я ўзяў яго, і трымаў яе блізка да святла, і адчуваў гэта, і пераплавіць яго і спрабавалі

ўсяляк прыйсці ў нейкі здавальняючы заключэнне аб ёй.

Я магу параўнаць яго ні да чаго, але вялікая цыноўкі дзверы, упрыгожаныя па краях

маленькі бразгучы тэгі нешта накшталт афарбаваных пёраў дзікабраза круглы індыйскі

макасіны.

Існаваў адтуліну ці шчыліну ў сярэдзіне гэтага мацюка, як вы бачыце тое ж самае ў Паўднёвай

Амерыканская понча.

Але гэта можа быць магчыма, што які-небудзь цвярозага harpooneer б патрапіць у дзверы кілімок, і

Парад вуліцах любога хрысціянскага горада ў такога роду прыкрыццём?

Я надзеў яе, каб паспрабаваць яго, і ён важыў мяне ўніз, як тармазіць, быўшы незвычайна касматай

і тоўстыя, і я падумаў трохі вільготнай, як быццам гэта таямнічае harpooneer было

насіць яго на чорны дзень.

Я падняўся ў ім трохі шкла затрымаліся каля сцяны, і я ніколі не бачыў такога

відовішча ў маім жыцці. Я адарвалася ад яго так спяшаліся

што я даў сабе залом шыі.

Я сеў на край ложка і пачаў думаць пра гэта галава ўразнос

harpooneer, а яго дзверы кілімок.

Падумаўшы некаторы час на прикроватные, я ўстаў і зняў куртку малпы, і

то стаяў у сярэдзіне пакоя мыслення.

Затым я зняў паліто, і думаў, крыху больш у маёй кашулі.

Але, пачынаючы адчуваць сябе вельмі холадна, палова распрануўся, як я, і успомніўшы, што

Гаспадар сказаў аб harpooneer не прыйдзе дадому ўсю ноч, пры гэтым

так што вельмі позна, я зрабіў не больш шуму, але

выскачыў з маіх штаноў і чаравік, а затым выдзіманне святло каціўся

пасцелі, і высока ацаніў сябе клопат аб нябёсах.

Незалежна ад таго, што матрац быў набіты пачаткаў ці зламаныя посуд, няма

казаць, але я катаўся шмат, і не мог спаць на працягу доўгага часу.

Нарэшце-то я саслізнуў ў свет дрэмлюць, і меў даволі амаль зрабіў добры гарамі

па адносінах да зямлі Нод, калі я пачуў тупат цяжкіх у сенцах, і ўбачыў

пробліск святла увайшоў у пакой з-пад дзвярэй.

Госпадзе, выратуй мяне, думае, што я, гэта павінна быць harpooneer, пякельны галавой гандляр.

Але я ляжаў зусім нерухома, і вырашыў не гаварыць ні слова, пакуль казаў.

Холдынг святло ў адной руцэ, і, што ідэнтычныя Новай Зеландыі ў галаву аднаго,

Незнаёмец увайшоў у пакой і, не гледзячы на ложак, паставіў сваю свечку

Добры спосаб ад мяне на падлозе ў адным

куце, а затым пачаў працаваць далёка ў вузламі шнуры вялікую торбу я перад

казаў, як знаходзячыся ў пакоі.

Я быў усё жаданне бачыць яго твар, але ён трымаў гэта прадухіліць на працягу некаторага часу ў той час як

занятых у unlacing рот сумкі. Гэта зроблена, аднак, ён апынуўся

туры - калі, Божа мой! што за відовішча!

Такое твар! Гэта быў цёмны, пурпурны, жоўты колер,

тут і там затрымаліся больш буйнымі черновато гледзячы квадратаў.

Так, гэта так жа, як я думаў, he'sa страшнага суседа, ён быў у баі,

атрымаў страшна рэзаць, і вось ён, толькі ад хірурга.

Але ў гэты момант ён выпадкова павярнуць яго твар так, да святла, што я толкам

ўбачыў, што яны не маглі быць ліпкі тынкоўка наогул, гэтыя чорныя квадраты на шчоках.

Яны былі плямы якія-небудзь ці іншае.

Спачатку я не ведаў, што рабіць гэтага, але неўзабаве намёк на ісціну адбылося

для мяне.

Я ўспомніў гісторыю белага чалавека - китобой таксама - хто, падаючы сярод

людаеды, былі татуіраваныя імі.

Я прыйшоў да высновы, што гэта harpooneer, падчас свайго далёкага падарожжа, павінны мець

сустрэўся з аналагічнымі прыгод. А што гэта такое, падумаў я, у рэшце рэшт!

Гэта ўсяго толькі яго межамі, чалавек можа быць сумленным ў якой-небудзь скуры.

Але тады, што рабіць з яго незямной колер твару, той яго часткі, я маю на ўвазе, лежачы

вакол, і зусім не залежыць ад квадратаў татуіроўкі.

Трэба адзначыць, што гэта можа быць нічога, акрамя добрага паліто трапічнага загару, але я ніколі не чуў

ад гарачага сонца загар белы чалавек у пурпурно жоўты.

Аднак, я ніколі не быў у Паўднёвых морах, і, магчыма нд там вырабляецца

гэтыя дзіўныя эфекты на скуры.

Цяпер, калі ўсе гэтыя ідэі праходзілі праз мяне, як маланка, гэта harpooneer

ніколі не заўважаў мяне.

Але пасля некаторых цяжкасцяў, адкрыўшы сваю сумку, ён пачаў шнарыць у ім, і

у цяперашні час выцягнуў роду тамагаўк і ўшчыльненне скуры папернік з валасамі на.

Размяшчэнне іх на старадаўні куфар, у сярэдзіне пакоя, ён потым узяў новы

Зеландыі галавы - жудасная рэч дастаткова - і забітыя яго на сумку.

Цяпер ён зняў капялюш - новы бабровую шапку, - калі я наблізіўся спеваў з свежай

сюрпрыз.

Існаваў няма валасоў на галаве - ні гаварыць, па крайняй меры - нічога, акрамя невялікага

скальп-вузел скручаныя на лбе. Яго лысая галава пурпурно цяпер глядзеў на ўсё

свет, як цвіллю чэрапа.

Калі б не Незнаёмы стаяў паміж мной і дзвярыма, я б выскачыў з яго

хутчэй, чым калі-небудзь я нітамі вячэру.

Нават, як гэта было, я думаў, што-то выслізгвае з акна, але гэта было

Другі паверх таму.

Я не баязлівец, але што рабіць з гэтай галавой ўразнос фіялетавы махляр цалкам

Прайшло майго разумення.

Невуцтва бацькоў страху, і быць цалкам тупік і прыводзіў у замяшанне аб

незнаёмец, прызнаюся, я быў цяпер гэтак жа, баяліся яго, як быццам гэта быў д'ябал

сам, такім чынам, разбіваецца на маю пакой у глухую ноч.

На самай справе, я так баяўся яго, што я была не гульня, то дастаткова проста звярнуцца да яго,

і попыт здавальняючага адказу адносна таго, што здавалася невытлумачальным ў ім.

Між тым, ён працягваў справу распранаючыся, і, нарэшце, паказала грудзі

і рукі.

Як я жыву, гэтыя пакрытыя часткі яго былі клецістыя з тым жа квадратаў, як і яго

твар, спіну, таксама ўсё было скончана ж цёмныя клеткі, ён, здавалася, былі ў

Трыццацігадовая вайна, і проста збег ад яе з пластырам кашулю.

Яшчэ больш, само яго ногі былі адзначаны, як калі б ўчастак цёмна-зялёныя жабы

падбягаючы ствалы маладых пальмаў.

Было ўжо зусім ясна, што ён павінен быць нейкі агідны дзікіх або іншых адпраўлены на борце

з китобой ў Паўднёвых морах, і так прызямліўся ў гэтай хрысціянскай краіне.

Я здрыганулася, каб думаць пра гэта.

Гандляр кіраўнікі таксама - магчыма, кіраўнікамі сваіх братоў.

Ён можа захапіцца, каб мая - мой! глядзець на гэты тамагаўк!

Але было не да уздрыгу, таму што зараз дзікая пайшла пра што-тое, што

цалкам зачараваны маю ўвагу, і пераканаў мяне, што ён павінен быць сапраўды

язычнікаў.

Рух да сваіх цяжкім Грег або wrapall або бясстрашнасць, якія ён раней вісела

на крэсле, ён пакапаўся ў кішэнях, і вырабляецца на адлегласці цікаўных маленькіх

дэфармаваныя малюнак з здагадка на спіне,

і менавіта колер тры дні дзіця Конга.

Успамінаючы бальзамавалі галаву, спачатку я ледзь не падумаў, што гэта быў чорны манекен

рэальнага дзіцяці захаваліся ў некаторых аналагічным чынам.

Але бачачы, што ён зусім не быў гнуткім, і што ён блішчаў, як шмат

паліраванага чорнага дрэва, я прыйшоў да высновы, што яно павінна быць нічога, акрамя драўлянага ідала, які сапраўды,

апынулася.

Пакуль дзікія даходзіць да пусты камін, і выдаленне шпалерамі пажарных

платы, усталёўвае гэтую маленькую гарбатага малюнка, як Tenpin, паміж andirons.

Комін вушакі і ўсе цэглу ўнутры былі вельмі абкуродымленыя, так што я падумаў, што гэта

камін зрабіў вельмі дарэчы трохі храм або капліцу для свайго куміра Конга.

Я цяпер разьбовым вочы жорсткі ў адносінах да напалову схаваны вобраз, пачуццё, але не па сабе

Тым часам - каб убачыць, што будзе далей, каб прытрымлівацца.

Спачатку ён займае каля двайны жменю габлюшкі з кішэні Грега, і

месца іх ўважліва перад ідалам, потым кладка трохі карабель печыва зверху і

ужываннем полымя лямпы, ён

загарэўся габлюшкі ў ахвярны агонь.

У цяперашні час пасля шматлікіх паспешных абрыўкі ў агонь, і да гэтага часу hastier канфіскацыі

пальцамі (калі ён, здавалася, пякучае іх дрэнна), ён нарэшце-то атрымалася

У выцягваючы печыва, а потым дзьме

зняць з агню і попелу крыху, ён зрабіў ветлівае прапанова яго маленькі негр.

Але маленькі д'ябал, здавалася, не фантазіі такога роду сухі тарыфу на ўсіх, ён ніколі не

паварушыў губамі.

Усе гэтыя дзіўныя выхадкі суправаджаліся яшчэ больш дзіўным гартанным шумы

Адданы, які, здавалася, маліўся ў нараспеў ці ж спевы некаторых паганскіх

спевы псалмоў або інакш, на працягу якога асоба

тузануўся пра найбольш супрацьпрыроднае чынам.

Нарэшце тушэння агню, ён узяў ідал да вельмі бесцырымонна, і ў мяшках яно

зноў у кішэню Грег ж нядбайна, як быццам спартсмен мяшкі мёртвым

слонка.

Усе гэтыя дзіўныя разгляду павялічылася мая няёмкасць і, убачыўшы яго зараз

экспанавання моцныя сімптомы заключэнне свайго бізнес-аперацый, а таксама скачкі ў

ложку са мной, я падумаў, што пара,

Зараз ці ніколі, перш чым свет быў патушаны, каб развеяць чары, у якім я так доўга

былі звязаныя. Але інтэрвал я правёў у абмеркаванні

што сказаць, быў адзін са смяротным зыходам.

Узяўшы свой тамагаўк з-за стала, ён агледзеў кіраўнік яго на імгненне, і

затым, утрымліваючы яго на святло, з вуснаў на ручку, ён надзьмуў вялікі

аблоках тытунёвага дыму.

У наступнае імгненне святло быў згашаны, і гэты дзікі людаед, тамагаўк паміж

зубы, ускочыў да мяне ў ложак.

Я спяваў, я не мог яго цяпер, і дае раптоўнае бурчанне здзіўлення, ён

адчула мяне.

Заіканне што-то, я не ведаў, што я адкаціўся ад яго да сцяны,

, А затым заклінаў яго слоў, той, хто або што ён мог бы быць, маўчаць, і дазвольце мне атрымаць

уверх і зноў уключыць лямпу.

Але яго гартанны адказы задаволены мяне адразу, што ён, але дрэнна разумеў маю

сэнс. "Хто-е debel вас?" - Ён, нарэшце, сказаў - "Вы

не казаць-е, плаціны мяне, я заб'ю-е ".

З гэтымі словамі пачаў асветлены тамагаўк квітнее пра мяне ў цемры.

"Арэндадаўца, дзеля Бога, Піцер Труну!" Крычаў I.

"Арэндадаўца! Глядзець! Труну! Анёлы! выратуй мяне! "

"Гавары-е! скажыце мне-е-е-е-е якія могуць або пашкоджанні мяне, я заб'ю-е! "зноў зароў людаед,

а яго жудасныя flourishings з тамагаўк расьсеяны гарачую попел тытунь

пра мяне, пакуль я думаў, што маё бялізну атрымалі б у агні.

Але дзякаваць Богу, у гэты момант гаспадар увайшоў у пакой, святло ў руцэ,

і скача з ложка, я падбег да яго.

"Не бойцеся цяпер", сказаў ён, усміхаючыся яшчэ раз ", Квикег тут не пашкодзіць валасам

з вашай галавы. "

"Спыніце ухмыляючыся," крычаў я ", і чаму ты не сказаў мне, што гэта пякельны

harpooneer быў людаед? "

"Я думаў, вы know'd яна, - А ці не было 'т Я кажу, вы, ён быў peddlin галавы па ўсім горадзе - але?

сваю чаргу, сосальщики і зноў заснуць.

Квикег, глядзіце тут - вы sabbee мяне, я sabbee - вы гэтага чалавека sleepe вас - вы

sabbee? "

"Я sabbee шмат", - хмыкнуў Квикег, пыхкаючы сваёй трубкай і, седзячы ў

пасцелі.

"Вы ў gettee", дадаў ён, ківаючы на мяне сваімі тамагаўк і, кінуўшы вопратку

ў адзін бок. Ён сапраўды зрабіў гэта, не толькі грамадзянскіх, але

сапраўднаму добрыя і дабрачынныя чынам.

Я стаяў і глядзеў на яго момант. Нягледзячы на ўсе свае татуіроўкі ён быў у цэлым

чыстай, ласкавая, гледзячы людаеда.

Што ўся гэтая мітусня я рабіў каля, падумаў я пра сябе - man'sa

чалавека быць проста, як і я: у яго столькі ж падстаў баяцца мяне, як я павінен быць

баюся яго.

Лепш спаць з цвярозым людаедам, чым п'яным хрысціянінам.

"Арэндадаўца", сказаў я, "скажыце яму, каб схаваць свой тамагаўк там, або трубы, ці як вы

называем яго, скажы яму, каб кінуць паліць, карацей кажучы, і Я зьвярнуся да яго.

Але я не па душы, якія маюць чалавека курэнне ў ложку са мной.

Гэта небяспечна. Акрамя таго, я не застрахаваны ".

Гэта кажуць у Квикег, ён адразу пагадзіўся, і зноў ветліва паказаў мне на

легчы ў пасцель - перакульванне ў бок як бы сказаць - "Я не буду дакранацца нагой

вы ".

"Дабранач, гаспадар", сказаў, што я ", вы можаце ісці."

Я звярнуўся ў, і ніколі не спаў лепш у маім жыцці.

>

-Кіраўнік 4. Counterpane.

Пасля абуджэння раніцай аб дзённым святле, я знайшоў руку Квикег ў накінутай на мяне ў

самы хто любіць і далікатны чынам. Вы ўжо амаль думалі, што я была яго жонкай.

Покрыва было пэчворк, поўны няцотныя трохі пярэстай плошчаў і

трыкутнікі, і гэтая рука яго татуіроўкамі на ўсім працягу з бясконцым лабірынце Крыцкага

постаці, не дзве часткі з якіх былі

адзін дакладны адценне - Я мяркую, з-за яго трымаючы руку на моры ў unmethodically

Сонца і цень, кашулі нерэгулярна закатаў ў розны час -

гэтая ж рука яго, кажу я, паглядзеў на ўсе

свет, як паласы таго ж лапікавая коўдру.

Сапраўды, часткова якая ляжыць на ёй, як рукой зрабіў, калі я першы раз прачнуўся, я ледзь мог сказаць яму,

з коўдры, яны так змяшаныя іх адценні разам, і гэта было толькі пачуццё

вага і ціск, якое я мог бы сказаць, што Квикег абдымаў мяне.

Мае адчуванні былі дзіўныя. Дазвольце мне паспрабаваць растлумачыць іх.

Калі я быў дзіцем, я добра памятаю, некалькі аналагічных абставінах, якая спасцігла

Мяне, ці было гэта рэальнасць або мара, я ніколі не мог цалкам вырашыць.

Акалічнасць было гэтага.

Я быў рэзаць некаторыя з каперсаў або іншых - Я думаю, ён спрабаваў падпаўзці

комін, як я бачыў мала разгорткі зрабіць некалькі дзён папярэдні, і маёй мачахі,

так ці інакш, увесь час лупцоўкі

мне, ці адправіць мяне ў ложак supperless, - мама пацягнула мяне за ногі з

комін і спакаваныя мяне ў ложак, хоць гэта было толькі 2:00 ў другой палове дня

21 чэрвеня самы доўгі дзень у годзе, у нашым паўшар'і.

Я адчуваў сябе жудасна.

Але было не зробіш, так што ўверх па лесвіцы я пайшоў у сваю пакойчык ў трэцім

паверх, распрануўся сам як можна павольней, каб забіць час, і з

горкі ўздых атрымаў паміж лістамі.

Я ляжаў паныла разліку, што шаснаццаць гадзін ўсё павінна прайсці, перш чым я

маглі б разлічваць на нядзелю. Шаснаццаць гадзін у ложку! невялікі маёй спіны

балела, каб думаць пра гэта.

І гэта было такім лёгкім таксама, сонца ў акно, і вялікі стук

трэнеры на вуліцах, і гук вясёлыя галасы па ўсім доме.

Я адчуваў сябе ўсё горш і горш - я, нарэшце, устаў, апрануўся, і мякка падае ў маіх

шкарпэтках, шукаў маю мачыху, і раптам кінуўся да яе ног,

молячы яе як адмысловую міласьць

дайце мне добрага slippering для майго недастойнага паводзін, што-небудзь сапраўды, але

якая асуджае мяне, каб легчы ў пасцелі такое нясцерпнае час.

Але яна была лепшай і найбольш добрасумленныя з мачахі, і таму я павінен быў пайсці да маёй

пакоя.

На працягу некалькіх гадзін я ляжаў шырокі прачнуўся, адчуваючы сябе значна горш, чым я калі-небудзь

зрабіць, так як, нават з найбольшай наступных няшчасцяў.

Нарэшце-то я павінен патрапілі ў праблемных кашмар дозы і павольна абуджэння ад

яна - напалову пагружаны ў мары - я адкрыў вочы, і перад сонцам асветленым пакоі ў цяперашні час

загорнутыя ў цемру вонкавую.

Імгненна я адчуў шок праходзіць праз усю маю кадры, нічога не было відаць, і

нічога не было чуваць, але звышнатуральныя боку здавалася, змешчаны ў шахту.

Мая рука вісела над пакрывала, і безназоўным, няўяўным, ціхая форма або

фантом, у якім бакі належалі, здавалася, цесна седзячы ў маёй ложка бок.

Для таго, што здавалася узростаў звалілі на ўзрост, я ляжаў, замарожаныя з самымі жудаснымі страхамі,

не смеючы адцягваць руку, і ўсё ж калі-небудзь думаў, што калі б я мог, але рух гэта адзін

ні пядзі, жудаснае загавор будзе парушаная.

Я не ведаў, як гэта прытомнасць, нарэшце, слізганула прэч ад мяне, але пры абуджэнні

Раніцай я shudderingly памятаць усё гэта, і на працягу многіх дзён і тыдняў і месяцаў

пасля гэтага я страціў сябе ў змешаных спробы растлумачыць таямніцу.

Не, на гэты ж час, я часта галаваломкі сябе з ім.

Зараз, забярыце жудасны страх, і мае адчуванні на пачуцці звышнатуральнага боку

ў шахце былі вельмі падобныя, у сваю дзівацтва, з тымі, якія я выпрабаваў

прачнуўшыся і ўбачыўшы паганскіх руку Квикег гэта кінутыя вакол мяне.

Але ў рэшце рэшт ўсе апошнія ночы падзеі цвяроза паўтаралася, адзін за адным, у асноўны

рэальнасць, а потым я ляжаў толькі жывы, каб смешны сітуацыі.

Бо, хоць я спрабаваў рухаць рукой - разблакаваць яго жаніх зашпілька - усё ж, сон, як ён

быў, ён усё-ткі абняў мяне моцна, як быццам нічога, акрамя смерці павінен разлучыць нас напалам.

Я імкнуўся абудзіць яго - "Квикег!" - Але яго адзіным адказам было храпці.

Затым я перавярнуўся, мая шыя пачуццё, як калі б гэта было ў хамут, і раптам

адчуў лёгкае за нуль.

Кінуўшы ў бок коўдру, ляжаў спальны тамагаўк аб бок дзікуна,

як быццам гэта быў сякера тварам дзіцяці.

Дастаткова расола, сапраўды, думаў, што я, у пасцелі тут, у чужым доме ў шырокім дзень,

з людаедам і тамагаўк! "Квикег -! У імя дабра,

Квикег, прачніся! "

Нарэшце, з дапамогай значна выгінаючыся і гучна і бесперапынны expostulations на

unbecomingness яго абдымаць таварышаў мужчын у тым, што шлюбная роду стыль, я

атрымалася вылучыць рохкаць, а таксама

у цяперашні час, ён адхапіў руку, страсянуўся увесь, як сабака-вадалаз

толькі ад вады, і сеў у ложку, жорсткай, як шчупак з персаналам, гледзячы на мяне, і

праціраючы вочы, як быццам ён не

наогул памятаю, як я прыйшоў, каб быць там, хоць і цьмянае ўсведамленне ведаючы,

што-то пра мяне здавалася, павольна зара над ім.

Між тым, я ляжаў спакойна разглядаючы яго, не маючы сур'ёзных асцярог цяпер, і надумалі

вузка назірання такія цікаўныя істоты.

Калі ж, нарэшце, яго розум, здавалася склалі кранальныя характар яго суседа,

і ён стаў, як бы змірыліся з тым, ён выскачыў на падлогу, і

пэўнымі знакамі і гукамі даў мне

разумеюць, што, калі яна мне спадабалася, ён бы сукенку, а потым пакіньце мяне ў сукенку

потым, пакінуўшы ўсю кватэру да сябе.

Думае, што я, Квикег, у якія склаліся абставінах, гэта вельмі цывілізавана

уверцюры, але, па праўдзе кажучы, гэтыя дзікуны маюць прыроджанае пачуццё далікатнасці, сказаць, што

Вы будзеце, ёсьць дзіўна як па сутнасці яны ветлівыя.

Я плачу дадзеным камплімент Квикег, таму што ён ставіўся да мяне з такім

значна ветлівасць і ўвага, а я быў вінаваты ў вялікую грубасць; гледзячы на

яго з пасцелі, і глядзеў усе яго

Туалетная руху, бо час маё цікаўнасць атрымання лепшага майго гадоўлі.

Тым не менш, чалавек, як Квикег вы не бачыце кожны дзень, ён і яго спосабы былі добра

Варта незвычайнае а.

Ён пачаў падліўкай на вяршыні, надзеўшы бабровую шапку, вельмі высокі, дарэчы, і

Затым - яшчэ мінус яго trowsers - ён паляваў да ботаў.

Што пад небам ён зрабіў для яго, я не магу сказаць, але яго наступнае рух быў

раздушыць сябе - боты ў руках, і капялюш - пад ложак, калі з інвентар гвалтоўныя

gaspings і strainings, я зрабіў выснову, што ён быў

старанна працуе загрузцы сябе, хоць ні ў законе прыстойнасці, што я калі-небудзь чулі, з'яўляецца

любога чалавека павінна быць прыватнай, калі апранаў боты.

Але Квикег, ці бачыце, было істота ў пераходнай стадыі - ні гусеніцы

ні матылька.

Ён быў досыць цывілізаваным, каб паказаць яго outlandishness ў самым дзіўным

магчымымі спосабамі. Яго адукацыя была не завершана.

Ён быў студэнтам.

Калі б ён не быў невялікі ступені цывілізаванымі, ён вельмі наўрад ці б

праблемных сябе боты на ўсіх, але тады, калі б ён не быў яшчэ дзікі, ён

ніколі б не марыў атрымаць пад ложак, каб надзець іх.

Нарэшце, ён выйшаў з капелюшом вельмі пакамечаны і раздушыў ўніз па вачах, і

пачаўся рыпанне і кульгаючы па пакоі, як быццам, не вельмі прывыклі да боты,

яго пара вільготныя, маршчыністыя тыя валовай скуры -

верагодна, не робяцца па замове альбо - хутчэй за ўшчыкнуў і мучылі яго на першым ісці

оф мароз раніцай.

Бачачы, цяпер, што не было ніякіх запавес на акне, і што на вуліцы быў вельмі

вузкія, дому насупраць камандаваў бачны ў пакой, і назіранні

ўсё больш і больш непрыстойным малюнка відаць, што

Квикег зрабіў, прадухіляючы а с невялікім іншае, капялюш і боты, і я папрасіў яго

а як я мог, каб паскорыць свой туалет у некаторай ступені, і, у прыватнасці, каб атрымаць

ў яго панталоны як мага хутчэй.

Ён падпарадкаваўся, а затым прыступіў да мыцца.

У той час у раніца любога хрысціяніна б ўмыўся, але Квикег,

Да майго здзіўлення, здавольваўся тым, якія абмяжоўваюць яго абмывання да грудзей,

рукі, і рукі.

Затым ён надзеў камізэльку, і, узяўшы кавалак цвёрдага мыла на рукамыйніца

цэнтр стала, акунуў яе ў ваду і пачаў намыльваць твар.

Я быў глядзець за тым, дзе ён трымаў брытву, калі пра цуд, ён бярэ

гарпун з ложка куце, выслізгвае з доўгіх драўляных акцый, unsheathes галавы,

ўзбуджае яго крыху на свой ботаў, і крочыў

да трохі люстэрка да сцяны, пачынаецца энергічнае выскрабанне, ці, хутчэй,

harpooning яго шчоках. Думае, што я, Квикег, гэта выкарыстанне Роджерса

лепшых сталовых прыбораў з падвоенай сілай.

Потым я падумаў менш пры гэтай аперацыі, калі я даведаўся пра тое, што штраф

сталі кіраўнік гарпун зроблены, і як асляпляльная доўгіх прамых

баках заўсёды захоўваюцца.

Астатняя частка яго туалета неўзабаве была дасягнутая, і ён ганарліва выйшаў з пакоя,

загорнуты ў сваёй вялікай малпы куртку пілота, і спартыўныя свой гарпун, як

маршала дубінкай.

Кіраўнік 5. Сняданак.

Я хутка рушылі ўслед яго прыкладу, і спускаецца ў бар-пакой падышоў ухмыляючыся

Гаспадар вельмі прыемна.

Я запаветнай ні злосці па стаўленні да яго, хоць ён быў skylarking са мной не мала

у справе майго суседа.

Тым не менш, добры смех з'яўляецца магутнай добрая рэч, і, мабыць, занадта бедныя добрая рэч;

тым горш.

Так што, калі які-небудзь адзін чалавек, па яго ўласным патрэбным чалавеку, дазволіць сабе рэчы для добрай жартам

хто-небудзь, то ён не будзе таму, але хай ён весела дазволіць сабе выдаткаваць і

праводзіцца такім чынам.

І чалавек, які не мае нічога шчодра смешна пра яго, пераканайцеся, што ёсць больш

ў гэтым чалавеку, чым вы, магчыма, думаць.

Бар-пакой была цяпер поўная мяжы, якія былі падзення ў ноч

папярэдні, і якога я пакуль яшчэ не было добра разгледзець.

Яны былі амаль усе китобои, старэйшых памочнікаў і памочнікаў другі, і трэці памочнікі, і мора

цесляры, бондары і мора, і мора кавалі, і harpooneers, і карабель

захавальнікаў, карычневы і мускулістыя кампаніі, з

Боско барады; непадстрыжаную, кудлаты усталяваны, усе малпы насіць курткі для ранішніх сукенках.

Вы маглі б даволі ясна сказаць, як доўга кожны быў на беразе.

Гэта здаровыя шчокі малады чалавек з'яўляецца як сонца тосты груша у тон, і, здавалася б,

Пах амаль гэтак жа мускусный, ён не мог быць праз тры дні высадзіліся з сваіх індыйскіх рэйса.

Гэты чалавек побач з ім выглядае некалькі тонаў святлей, можна сказаць дакрананне атласа

драўніна ў ім.

У колер твару Трэці ўсё яшчэ затрымліваецца tawn трапічны, але злёгку адбеленыя

у дадатак, ён, несумненна, замарудзіўся цэлыя тыдні на бераг.

Але хто мог бы паказаць, як шчокі Квикег? якія, забаронена з рознымі адценнямі, здавалася,

як Анды "заходні схіл, каб паказаць, выкладзеных у адзін масіў, кантрасныя клімаце,

зоны зоны.

"Grub-хо!" Зараз усклікнуў гаспадар, расхінуўшы дзверы, і ў мы паехалі ў

сняданак.

Кажуць, што мужчыны, якія бачылі свет, тым самым стаць цалкам у сваёй талерцы ў парадку,

цалкам вытрыманы ў кампаніі.

Не заўсёды, хоць: Ledyard, вялікі падарожнік Новай Англіі, і Мунго Парк,

Шатландскі адзін, усіх людзей, яны валодалі меры ўпэўненасць у гасціную.

Але, магчыма, проста перасячэння Сібіры ў санках, запрэжаных сабакамі, як Ledyard зрабіў, або

займае шмат адзінкавыя прагулкі на пусты страўнік, у негра сэрца Афрыкі,

якая была сума бедных Мунго

спектаклі - гэта выгляд падарожжа, я кажу, не можа быць самым лепшым спосабам дасягнення

высокі сацыяльны пазногцяў. Тым не менш, у большасці сваім, такога роду

Справа ў тым, якое будзе мецца ў любым месцы.

Гэтыя разважанні толькі тут выклікана тым акалічнасцю, што пасля таго як мы былі

седзячы за сталом, і я рыхтаваўся пачуць цікавыя гісторыі пра кітабойным здабычы, на мой

не маленькі сюрпрыз, амаль кожны чалавек падтрымліваецца глыбокая цішыня.

І не толькі гэта, але яны выглядалі збянтэжанымі.

Так, тут было мноства марскіх сабак, многія з якіх без найменшай сарамлівасці было

селі вялікіх кітоў ў адкрытым моры - усё чужыя імі - і іх дуэлі

мёртвыя не міргаючы, і ўсё ж, вось яны

сядзелі за сацыяльную стол сняданак - усё ж пакліканне, усё роднасных густ -

азіраючыся, як сарамліва адзін на аднаго, як быццам яны ніколі не былі па-за полем зроку

некаторых кашары сярод зялёных гор.

Цікаўны погляд, гэтыя сарамлівыя мядзведзі, гэтыя нясмелыя китобои воін!

Але што тычыцца Квикег - чаму, Квикег сядзеў сярод іх - на чале стала,

таксама, так здарылася, так крута, як лядзяш. Каб пераканацца, што я не магу сказаць за яго

размнажэння.

Яго самы вялікі прыхільнік не мог бы сардэчна апраўдваў сваю выніку чаго яго

гарпун ў сняданак з ім, і выкарыстоўваць яго там без цырымоній, з ахопам больш

табліца з ім, непазбежна небяспекі

многіх галовах, і змагаецца біфштэксы да яго.

Але гэта было, вядома, вельмі стрымана зроблена ім, і кожны ведае, што ў большасці

народны ацэнкі, зрабіць што-небудзь спакойна гэта рабіць genteelly.

Мы не будзем казаць пра асаблівасці ўсіх Квикег тут, як ён пазбягаў кавы

і гарачыя булачкі, і ўжываецца сталую ўвагу да біфштэксы, робіцца рэдка.

Даволі, што, калі сняданак скончыўся ён зняў як і ўсё астатняе ў грамадскае

пакой, запаліў тамагаўк трубы, і сядзеў там ціха пераварвання і курэнне

са сваім неразлучныя капялюш, калі я адправілася гуляць.

Кіраўнік 6. Стрыт.

Калі б я быў уражаны первой мімаходам ўбачыць гэтак дзіўныя індывіда як

Квикег цыркулююць сярод прыстойным грамадстве цывілізаванага горада, што

здзіўленне хутка адышоў пасля ўступлення ў маім

первая шпацыр дзённым святле па вуліцах Нью-Бедфорд.

У магістраляў амаль докі, любы значны марскі порт, часта прапаноўваюць

Для прагляду дзіўныя гледзячы nondescripts з чужых краёў.

Нават на Брадвеі і каштанавыя вуліцы, міжземнаморскія маракі часам

заштурхаць спалоханыя дамы.

Рыджэнт-стрыт не з'яўляецца невядомым для Lascars і малайцы, і ў Бамбеі, у Аполло Грын,

жыць Янкі часта баяцца тубыльцаў. Але Нью-Бедфорд б'е ўсе Уотэр-стрыт і

Wapping.

У гэтых апошняй названай пераследуе вы бачыце толькі маракі, але ў Нью-Бедфорд, фактычныя

людаеды стаяць чаце на рагах вуліц, дзікуны прама, многія з якіх яшчэ працягваюць

іх косці бязбожных плоці.

Гэта робіць чужым поглядам.

Але, акрамя Feegeeans, Tongatobooarrs, Erromanggoans, Pannangians, і

Brighggians, і, акрамя дзікіх узораў кітабойным судоў, якія

без увагі шпулькі па вуліцах, вы будзеце

убачыць іншыя славутасці яшчэ больш цікава, вядома, больш камічна.

Там штотыдзень прыбываюць у гэты горад мноства зялёных Vermonters і Нью-Гэмпшыр мужчын, усё

смагу нажывы і славы ў здабычы.

Яны ў асноўным малады, рослы з кадра; хлопчыкаў і дзяўчынак, якія маюць высечаных лясоў, а цяпер

імкнуцца кінуць сякеру і вырваць кіта дзідай.

Многія з іх зялёны, як адкуль Зялёных гор яны прыйшлі.

У некаторых рэчах можна падумаць, ім, але некалькі гадзін таму.

Глядзіце! што кіраўнік напышлівы за вуглом.

Ён носіць капялюш бабра і фрак, перапаясаных рамянём марака і

ножны нож.

А вось іншы з sou'-заходні і бомбазин плашч.

Няма горада выхаваны дэндзі будзем параўноўваць з краінай, выхаваны адно - я маю на ўвазе цалкам

непаваратнем дэндзі - чалавек, што ў гарачыя летнія дні, будзе касіць яго двух акрах ў аленевай скуры

пальчаткі з-за страху загару рукі.

Цяпер, калі краіна дэндзі, як гэта адбываецца ў галаву, каб адрозніваць

рэпутацыяй, і далучаецца да вялікай кітабойным промысел, вы павінны ўбачыць камічны рэчы

ён па дасягненні марскога порта.

У голасу сваёй марской нарад, ён загадвае звон-кнопкі, каб яго камізэлькі, рамяні

яго trowsers палатне.

Ах, бедны Hay-Seed! як горка лопне гэтыя рамяні ў першай выцця буры,

калі ты прывадам, рамяні, гузікі, і ўсё, што на горла бурай.

Але не думайце, што гэты знакаміты горад мае толькі harpooneers, людаеды, і bumpkins

, Каб паказаць яе наведвальнікаў. Зусім няма.

Аднак Нью-Бедфорд з'яўляецца дзіўным месцам.

Калі б не было для нас китобои, што ўчастак зямлі будзе ў гэты дзень, магчыма, былі ў

як вые, як стан ўзбярэжжа Лабрадор.

Як гэта, часткі яе спіны краіне дастаткова, каб напалохаць адзін, яны выглядаюць так кашчавай.

Сам горад, мабыць, самае дарагое месца для жыцця, ва ўсіх Новай Англіі.

Гэта зямля на нафту, праўда: але не як Ханаан; зямлі, акрамя таго, кукурузы і

віна.

Вуліцы не працуюць з малаком, ні ў вяснова-часу яны пракладваюць іх з

свежых яек.

Тым не менш, нягледзячы на гэта, нідзе ва ўсёй Амерыцы вы не знойдзеце больш патрыцыя тыпу

дома, паркі і сады больш раскошным, чым у Нью-Бедфорд.

Адкуль прыйшлі? як пасадзілі на гэты раз худая дзындры з краіны?

Ідзі і позірк жалеза сімвалічны гарпуны круглы вунь высокія асабняк, і

Ваша пытанне будзе дадзены адказ.

Так, усе гэтыя адважныя дамоў і кветкавымі садамі прыйшоў з Атлантыкі, Ціхага акіяна,

і Індыйскага акіянаў.

Адзін і ўсе яны былі гарпун і пацягнуў уверх сюды са дна

мора. Можа спадар Аляксандр здзейсніць подзвіг, як

што?

У Нью-Бедфорд, бацькі, маўляў, дайце кітоў для dowers сваім дочкам, і

частку ад іх пляменніцы з некалькімі марскія свінні ўбор.

Вы павінны паехаць у Нью-Бедфорд, каб убачыць бліскучую вяселле, бо, кажуць яны, у іх ёсць

рэзервуары нафты ў кожным доме, і кожную ноч безразважна спальваць іх даўжыні ў

спермацет свечкі.

У летні час, горад салодка бачыць, поўны тонкага клёны - доўгія напрамкі зялёны

і золата.

А ў жніўні, высока ў паветра, прыгожыя і багатыя конскія каштаны, кандэлябры-

мудры, прапаноўваць мінакам свае звужваюцца вертыкальна конусы сабраліся кветкі.

Так ўсемагутнага гэта мастацтва, якое ў многіх раёна Нью-Бедфорд мае superinduced

яркія тэрасы кветкі на голыя скалы адмовіцца адкінута на тварэнні

апошні дзень.

І жанчыны Нью-Бедфорд, яны квітнеюць, як і іх уласныя чырвоныя ружы.

Але ружы квітнець толькі ўлетку, тады як штраф гваздзікі іх шчокі шматгадовых

як сонечнае святло ў сёмым небе.

Другім матчы, што росквіт іх, вы не можаце захаваць у горадзе Салем, дзе яны кажуць мне,

маладыя дзяўчыны дыхаць такім мускуса, іх умілаваных марак іх пах мілях ад

бераг, як быццам яны былі блізка малявання

пахкіх Молуккских выспаў, а не пурытанскім пяскоў.

Кіраўнік 7. Капліца.

У тым жа Нью-Бедфорд варта капліца китобой, і нешматлікія з іх капрызны

Рыбакі, неўзабаве адзнака Індыйскага акіяна або Ціхага акіяна, якія не ў стане зрабіць нядзелю

Наведванне месцы.

Я ўпэўнены, што я не зрабіў. Вярнуўшыся з маёй першай прагулцы раніцай, я

зноў адправілася з адмысловага на гэта даручэнне. Неба было зменена з ясны, сонечны холад,

да ваджэнню мокры снег і туман.

Упакоўка сябе ў сваіх касматых куртку з тканіны называюць мядзведжай шкуры, я змагаўся мой шлях

супраць ўпартай шторму.

Увайшоўшы, я выявіў невялікі рассеяны сходу маракоў і маракоў жонак

і ўдоваў. Прыглушаны цішыня, толькі ламаецца пры

раз крыкі шторму.

Кожны маўчыць прыхільнік здавалася знарок сядзіць асобна ад іншых, як калі б кожны

маўчанне гары былі астраўныя і невымоўнае.

Каплан яшчэ не прыбытку, і там гэтых маўклівых выспах мужчыны і жанчыны сядзелі

пільна гледзячы на некалькі таблетак мармуру, з чорнымі межамі, masoned ў сцяну

па абодва бакі кафедры.

Тры з іх пабег нешта накшталт наступнага, але я не прэтэндую на цытаты: -

Свяшчэннай ПАМЯЦІ Джон Талбот, Які, ва ўзросце да васемнаццацi гадоў, была страчана за борт,

Каля выспы Спустошанне, ад Патагоніі, 1 лістапада 1836 году.

Гэтая Скрыжаль ўзведзена ў яго памяць, яго сястра.

Свяшчэннай ПАМЯЦІ Роберт Лонг, Уіліс Эллера, Натан COLEMAN, WALTER сабе на розуме, Сэт

Мэйси, і Самуіл GLEIG, утворачы адну з лодак, экіпажа судна ELIZA Хто былі

буксіруемых па-за полем гледжання на кіта, на Off-

беразе зямлі ў PACIFIC, 31 снежня 1839 года.

ГЭТА мармуру тут размешчаны іх тых, хто выжыў таварышаў.

Свяшчэннай ПАМЯЦІ нябожчыка капітана Езэкііля Хардзі, які на носе сваёй лодкі

быў забіты кашалота на ўзбярэжжа Японіі, 3 жнівень 1833.

Гэтая Скрыжаль ўзведзена ў яго памяць, яго ўдава.

Страсаючы мокры снег з маёй ледзяной глянцавітай капелюшы і куртцы, я сеў побач

дзверы і, павярнуўшыся бокам быў здзіўлены, убачыўшы Квикег побач са мной.

Пацярпелых ад ўрачыстасць сцэны, было цікава, недаверлівым позіркам

цікаўнасці на яго твары.

Гэты дзікун быў адзіным сапраўдным чалавекам, які здавалася, не заўважаў мой ўваход, таму што ён

быў адзіным, хто не ўмеў чытаць, і, такім чынам, не чытаў гэтыя халодныя

Надпісы на сцяне.

Ці ёсць якія-небудзь са сваякоў маракоў, чые імёны з'явіліся ў цяперашні час існуе паміж

сходу, я не ведаў, але так многія няўлічаных няшчасных выпадкаў

рыбалоўства, і так толкам некалькі жанчын

цяперашні час знос твар, калі не знешнія атрыбуты некаторых бесперапынных гора, што я

упэўнены, што тут перада мной былі сабраныя тыя, чыё сэрца незагойныя ў

выгляд у гэтых змрочных таблеткі

спачувальна выклікала старыя раны крывацёк зноўку.

О! вы чые мёртвыя пахаваныя пад зялёнай травой, які стаяў сярод кветак можа

кажуць - тут, тут ляжыць мой каханы; вы не ведаеце, што запусценне вывадкі ў пазухах

як яны.

Які горкі прабелы ў гэтых чорных аблямоўкай мармуру, якія ахопліваюць ня попел!

Што адчаю ў гэтых нерухомай надпісы!

Што смяротнай пустэчы і няпрошаных здрад ў лініях, якія, здаецца, каб грызці на ўсіх

Вера, і адмовіцца ад ўваскрашэння, каб істоты, якія загінулі placelessly

без магілы.

Таксама можа гэтыя таблеткі стаяць у пячоры Элефант, як тут.

У якім перапісу жывых істот, мёртвыя чалавецтва ўключаныя, чаму гэта

што ўніверсальныя прыказка кажа пра іх, што яны нікому не казкі, хоць, якія змяшчаюць больш

таямніц, чым Гудвін пяскі, як гэта

, Што на яго імя, хто ўчора адправіўся ў іншы свет, мы прэфікс гэтак значныя

і няверных слоў, і ўсё ж не такім чынам дае яму, калі ён, а адпраўляецца на

аддаленых Індый гэтай жывой зямлі, чаму

Кампаніі па страхаванні жыцця плаціць смерці канфіскацыі, на несмяротных; ў тым, што

вечным, unstirring параліч, і смяротна, безнадзейна трансу, яшчэ ляжыць старадаўні Адама, які

памёр шестьдесят круглы стагоддзяў таму, як гэта

што мы да гэтага часу адмаўляюцца ад суцяшэньня для тых, хто мы ўсё-ткі захаваць у

жылля ў невымоўнай асалода; чаму ўсе жывем так імкнуцца замяць ўсе мёртвыя;

Таму, але слых аб стукаецца ў грабніцу будуць палохаць ўвесь горад.

Усе гэтыя рэчы не без іх значэння.

Але Вера, як шакал, кармоў сярод магільняў, і нават з гэтых мёртвых сумневы яна

збірае сваіх самых жыццёва важных надзеі.

Яна мае патрэбу ці ледзь можна распавялі, з якімі пачуццямі, напярэдадні падарожжа Нантакет,

Я лічыў гэтыя мармуровыя таблеткі, і цёмны святло, што пацямнела, сумны дзень

чытаць лёс китобои, якія сышлі да мяне.

Так, Ісмаіл, такая ж лёс можа быць тваім. Але чаму-то я рос вясёлым зноў.

Цудоўны стымулы пачаць, выдатны шанец для прасоўвання па службе, здаецца - так,

Печ лодка зробіць мяне несмяротным, патэнт.

Так, ёсць смерць у гэтай справе палявання на кітоў - моўчкі хуткае хаатычны

камплектацыі чалавека ў Вечнасці. Але што потым?

Мне здаецца ў нас вельмі памылкова гэта пытанне жыцця і смерці.

Мне здаецца, што яны называюць маёй цені на зямлі мая праўдзівая рэчывы.

Мне здаецца, што пры поглядзе на рэчы духоўныя, мы занадта шмат, напрыклад, вустрыц

Травень сонца праз ваду, і думаючы, што тоўстыя ваду тонкай з

паветра.

Мне здаецца маё цела, але асадак з маіх лепшых быцця.

На самай справе ўзяць мой орган, які будзе, вазьмеце яго я кажу, гэта не я.

І таму тройчы ўра Нантакет, і прыходзяць лодкі печы і печы цела, калі

яны будуць, для прадухілення маю душу, Юпітэр сам не можа.

>

-Кіраўнік 8. Кафедрай.

Я не сядзела вельмі задоўга да чалавека пэўных шаноўны надзейнасці ўвайшлі;

адразу ж, як бура, закідалі дзверы паляцелі назад на дапускае яго слоў, хуткае паважлівыя

гледзячы на яго ўсё супольства,

досыць сведчыць, што гэты выдатны стары быў святаром.

Так, гэта быў знакаміты Mapple Айца, так і называюць китобои, сярод якіх ён быў

вельмі вялікі фаварыт.

Ён быў мараком і harpooneer ў маладосці, але на працягу многіх гадоў мінулым

прысвяціў сваё жыццё служэнню.

У той час я зараз пісаць о, бацька быў у Mapple Хардзі зімой здаровыя старыя

ўзрост; такую старасць, якая здаецца зліваючыся другую маладосць красавання, для

сярод усіх расколін яго маршчыны,

там свяціліся мяккім пэўныя пробліскі новых развіваюцца красавання - зеляніна вясны

заглядваў наперад, нават пад снегам лютага.

Ніхто не чуў, папярэдне яго гісторыю, мог у першы раз вось бацька

Mapple без вялікую цікавасць, таму што былі ўпэўненыя, прышчэплены канцылярскай

асаблівасці пра яго, віне, што прыгод жыццё марскога ён вёў.

Калі ён увайшоў я заўважыў, што ён нёс ніякай парасон, і, вядома, не прыйшоў у

карэту, за яго брызентам капялюшы пабег уніз з які растае снегам, і яго вялікая

Куртка пілот тканінай, здавалася, амаль перацягнуць

яго на падлогу з вагой вады яна паглынаецца.

Тым не менш, капялюш і паліто і галёшы былі адзін за іншым выдаленыя, і павесіў трубку ў невялікай колькасці

прастора ў суседнія кута, калі, апранутыя ў прыстойны касцюм, ён спакойна падышоў

кафедрай.

Як і большасць старамодны кафедраў, гэта быў вельмі высокім адзін, а з рэгулярнымі лесвіцы

на такую вышыню, што, на яго доўгай кут з падлогай, сур'ёзна кантракт

ўжо невялікі плошчы капліцы,

Архітэктар, здавалася, дзейнічаў на намёк Бацька Mapple, і скончыў

кафедры без лесвіцы, падставіўшы лесвіцу перпендыкулярна боку, як і тыя, якія выкарыстоўваюцца

у мантажнай карабель з лодкі ў моры.

Жонка капітана кітабойным прадставілі капліца з прыгожым пара чырвоных

камвольна чалавека-ліны для гэтай лесвіцы, якая, будучы сама выдатна ўзначальваў, і афарбаваных

з чырвонага колеру, уся

прыстасаванне, улічваючы тое, што манера капліцы ён быў, здавалася, зусім не ў дрэнным

густ.

Прыпынак на імгненне ля падножжа лесвіцы, і абедзвюма рукамі схапіўшы

дэкаратыўныя ручкі чалавека-ліны, бацька Mapple адліваных глядзець уверх, а затым з

сапраўды марак-падобныя, але ўсё ж поўнае глыбокай пашаны

спрыт, перабіраючы рукамі, падняўся на ганак, як калі узыходзячы галоўнай вяршыні сваёй

судна.

Перпендыкулярнай часткі гэтага боку лесвіцы, як гэта звычайна бывае з

размахваючы іх былі тканіны, пакрытай вяроўку, толькі раўндаў былі з дрэва, так што ў

кожны крок быў сустава.

На мой першы погляд на кафедру, ён не вырвалася ў мяне, што як бы зручна для

карабель, гэтыя суставы ў дадзеным выпадку, здавалася непатрэбным.

Бо я не быў гатовы да бацькі Mapple пасля здабыцця вышыню, павольна паварочваеце

круглай, і, нагнуўшыся над кафедры, наўмысна перацягнуць уверх па лесвіцы, крок за

крок, пакуль усё было на захоўванне ў межах,

пакінуўшы яго непрыступным ў сваёй маленькай Квебеку.

Я разважаў некаторы час без поўнага разумення прычын гэтага.

Бацька Mapple карыстаўся такім шырокую вядомасць за шчырасць і святасці, што

Я не мог западозрыць яго заляцанні вядомасці любымі проста трукі на сцэне.

Не, падумаў я, павінен быць нейкі цвярозы розум за гэтую справу, акрамя таго, яна павінна

сімвалізаваць нешта нябачнае.

Можа быць, тое, што гэты акт фізічнай ізаляцыі, ён азначае яго

духоўнае вываду на час, ад усіх знешніх мірскіх сувязяў і сувязяў?

Так, для папоўніўся мяса і віна словам, верны чалавек Божы,

гэтай кафедры, я бачу, з'яўляецца самастойным якія змяшчаюць апора - высокія Ehrenbreitstein, з

Шматгадовае калодзеж з вадой у сценах.

Але боку лесвіца была не толькі дзіўная асаблівасць месца, запазычаныя з

былога капелана марскога farings.

Між мармуровымі кенотафы па абодва бакі ад кафедры, сцены, якая сфармавала

таму быў упрыгожаны вялікі карцінай з выявай галантных зьбіцьця карабель супраць

страшная бура з зацішнага ўзбярэжжа чорныя скалы і снежныя выключальнікаў.

Але высока над ляціць па ветры і цёмна-рухомага аблокі, плылі маленькія выспы

сонечнага святла, ад якога ззяў наперад тварам анёла, і гэта светлае твар праліць

асобныя плямы ззянне на судна

кінуў палубе, што нешта падобнае срэбраная міса цяпер ўстаўляецца ў дошку Перамогі

дзе Нэльсан ўпаў.

"Ах, высакародны карабель," Анёл, здавалася, казаў: "біць па, біце па, ты высакародны карабель, і

мядзведзь Хардзі руля, бо вось! Сонца прарыву; аблокі коцяцца

выхадны - serenest блакіт пад рукой ».

Не было кафедру сябе без следу той жа марской густ, які быў дасягнуты

лесвіцу і карціны.

Яго панэлямі фронту ў падабенстве блеф лукі карабля, і Біблію

абапіралася на праектаванне кавалак пракруткі працы, стылізаванай судна скрыпкі

узначальваў дзюбай.

Што можа быць больш поўнай сэнсу? - На кафедры заўсёды гэтай зямлі за ўсё

частку, усё астатняе паступае ў яго тыле; кафедру першае месца ў свеце.

Адтуль ён буру хутка гнеў Божы спачатку descried, а лук павінен

мядзведзь ранніх ўдар на сябе.

Адтуль ён бог брыз справядлівай і няпраўдамі первым выклікаецца на спрыяльнае

вятроў.

Так, карабель world'sa на яго выезд, а не падарожжа паўнаты і кафедры

з'яўляецца яго носе.

Кіраўнік 9. Пропаведзь.

Бацька Mapple ружы, а ў мяккі голас сціплая ўлады загадалі безуважлівага

людзей кандэнсавацца. "Правы борт трап, там! боку прэч

левы борт - левы борт трапе з правага борта!

Миделе! миделе! "Быў нізкі гул цяжкіх марскіх ботах

Сярод лаўкі, і да гэтага часу лёгкім ператасоўкі жаночай абутку, і ўсё было

ціхі зноў, і кожны вока на прапаведніка.

Ён памаўчаў крыху, потым на каленях лукі кафедру, у скрыжаваў вялікія карычневыя рукі

на грудзях, узнятыя яго зачыненымі вачамі, і прапанаваў малітвы так глыбока набожным, што

ён, здавалася, на каленях і маліўся на дне мора.

Гэта скончылася, пры працяглым урачыстым тонам, як сталы звон званы на караблі

гэта значыць затаплення ў моры ў тумане - у такіх танах, ён пачаў чытаць наступнае

гімн, але змяняецца яго манера да

заключнай строфы, вырваўся з пілінг весялосць і радасць -

"Рэбры і жахі ў кіта, Арачныя на мяне змрочнае засмучэнне,

Хоць усё Божая залітым сонцам хвалямі пракаціўся, І падняць мяне паглыбленне да згубы.

"Я бачыў адкрыццё пашчу пекла, бясконцыя болю і смутку ёсць;

Якія ніхто, акрамя іх, якія адчуваюць сябе магу сказаць - О, я быў апускання ў адчай.

"У чорным гары, я патэлефанаваў мой Бог, калі я ледзь паверыла маім,

Ён пакланіўся яму на вуха, каб мае скаргі - Няма больш кіта зрабіў мне абмежавацца.

"З хуткасцю ён ляцеў да майго палягчэння, як і на зіхатлівы дэльфінаў пераносіць;

Жахліва, але яркая, як маланка свяцілася твар майго збаўцу Бога.

"Мая песня назаўжды фіксуе Гэта жахліва, што радасную гадзіну;

Я даю дзякуй Богу майму, Яго ласку і ўлада ".

Амаль усе падпявалі гэты гімн, які распух высока над выццём

бура.

Кароткая паўза, прапаведнік павольна перавярнуўся лісце Бібліі, і ў

Нарэшце, скрыжаваўшы рукі на належны старонку, сказаў: "Каханы таварышы, клінч

апошні верш з першай кіраўніка Ёна -

«І Бог вялікаму кіту праглынуць Ёну".

"Таварышы, гэтая кніга, якая змяшчае толькі чатыры кіраўніка - чатыры ніткі - гэта адзін з

найменшая нітак у магутны кабель Пісання.

Аднак тое, што глыбіні душы робіць глыбокі гук Sealine Ёны! , Што цяжарная ўрок

для нас гэта прарок! Што высакароднае справа ў тым, што песьню ў

рыбы жывот!

Як-вал, як і бурна вялікі! Мы адчуваем, паводкі якія растуць над намі, і мы

гук з ім, каб злы вадзяной ніжняй частцы вод; марскіх водарасцяў і ўсё слізі

Мора пра нас!

Але што гэта за ўрок, што кніга Ёны вучыць?

Таварышы, гэта дзве мель ўрок, ўрок для ўсіх нас, як грэшнікаў, і

ўрок для мяне, як пілот жывога Бога.

Як грэшных людзей, гэта ўрок для ўсіх нас, таму што гэта гісторыя граху, жорстка

цеплыні, раптам абудзіліся страхі, хуткаму пакаранню, пакаяння, малітвы і

нарэшце, вызваленне і радасць Ёну.

Як і ва ўсіх грэшнікаў сярод людзей, грэх гэты сын Аматыінага было ў яго наўмысным

непаслушэнства запаведзі Божай - не бярыце ў галаву тое, што цяпер гэтая каманда была, і як

перадаў, - якія ён знайшоў жорсткіх каманд.

Але ўсё тое, што Бог хоча ад нас цяжка для нас - памятаць, што -

і, такім чынам, ён часцей за загадвае нам, чым спрабуе пераканаць.

І калі мы паслухмяныя Богу, мы павінны падпарадкоўвацца сабе, і менавіта ў гэтым непадпарадкаванне

сябе, у якім цвёрдасць падпарадкоўвацца Богу складаецца.

"З гэтым грэх непаслушэнства ў ім, Ёна яшчэ больш топча на Бога,

імкнецца бегчы ад Яго.

Ён лічыць, што карабель зробленыя мужчыны будуць несці яго ў краінах, дзе Бог не

праўлення, але толькі капітаны гэтай зямлі. Ён skulks аб прыстані Ёпіі, і

імкнецца карабель, прывязаны да Тарсіс.

Там тоіцца, мабыць, да гэтага часу без увагі значэнне тут.

Па агульным меркаванні Тарсіс магло быць ніякай іншы горад, чым сучасны Кадыс.

Вось меркаванне навукоўцаў мужоў.

А дзе Кадыс, таварышы? Кадыс у Іспаніі, так далёка ад вады, ад

Ёпіі, як Ёна змог бы плавалі ў тыя далёкія часы, калі Атлантычны

была амаль невядомая мора.

Таму што Ёпіі, сучасны Яффо, таварышы, знаходзіцца на самай ўсходняй ўзбярэжжа

Міжземнамор'я, сірыйскіх і Тарсіс або Кадыс больш за дзве тысячы міль, каб

на захад ад гэтага, недалёка ад Гібралтарскага праліва.

Ці бачыце, тое, таварышы, што Ёна імкнуўся бегчы ўсім свеце ад Бога?

Няшчасны чалавек!

О! Найбольш пагарджанае і годным пагарды усіх, з паплёўся капялюш і вінаватых вачэй,

хаваліся ад Бога свайго, блукаюць сярод дастаўкі, як подлы злодзей спяшаецца

крыж мораў.

Так неўпарадкаванай, сама-асуджае яго поглядам, што калі б там былі паліцыянты ў тых

дзён, Ёна, на простае падазрэнне нешта не так, былі арыштаваныя перш чым ён

дакранулася да палубы.

Як ясна he'sa ўцекача! ня багаж, а не хет-поле, чамадан або сакваяж, - няма

сяброў суправаджаць яго да прыстані з іх adieux.

Нарэшце, пасля доўгіх ўхіленне пошуку, ён знаходзіць Тарсіс карабель атрымання апошняга

прадметы яго груз, і, як ён ідзе на борт, каб убачыць яго Капітан у салоне, усё

Маракі на дадзены момант адмовіцца ад

пад'ёмна ў тавары, каб адзначыць благога вочы незнаёмца.

Ёна бачыць гэта, але дарэмна ён спрабуе глядзець усё лёгка і ўпэўнена, дарма

нарысы яго бездапаможнай усмешкай.

Моцная інтуіцыя чалавека забеспячэння маракоў, ён не можа быць нявінным.

У іх вясёлы, але ўсё яшчэ сур'ёзна, адзін шэпча іншы - "Джэк, ён

абрабаваў ўдаву; », або« Джо, ты знакам яму; he'sa двоеженцем; "або" Гары хлопец, я думаю,

ён пералюбнік, што зламаў турму ў старых

Гаморы, або belike, аднаго з зьніклых забойцаў з Садомы ".

Іншы бяжыць на чытанне законапраект, які затрымаўся на кол на прыстані у якім

судна Шварт, прапаноўваючы пятьсот залатых манет за злоў

забойства бацькi, і якія змяшчаюць апісанне яго асобы.

Ён чытае, і глядзіць з Ёна да законапраекта, у той час як усе яго таварышы цяпер сімпатычнай

Натоўп вакол Ёны, гатовыя ўскладуць рукі свае на яго.

Спалохаўся дрыжыць Ёны, і сабраўшы ўсё смеласць яго ў твар, толькі выглядае так

значна больш баязлівец. Ён не будзе прызнацца, сам падазраваны, але

, Якія самі з'яўляюцца моцныя падазроны.

Так што ён робіць лепш яго, а калі маракі знайсці яго, каб не быць чалавекам, які

рэкламуюцца, яны дазволілі яму прайсці, і ён спускаецца ў каюту.

«Хто там?" Крыкі капітана на сваім напружаным стол, паспешліва афармляць свае паперы

для мытні - 'Who там: "О! як гэта бясшкодна скажае пытанне

Ёна!

За імгненне ён ператвараецца амаль бегчы зноў.

Але ён мітынгаў. "Я шукаю праход у гэтым караблі ў Тарсіс;

як хутка ветразь вы, сэр?

Да гэтага часу занятыя капітан не падняў вочы да Ёну, хоць чалавек у цяперашні час стаіць перад

яго, але не раней, ён чуў, што глухім голасам, чым ён дартс дбайнага погляд.

"Мы ветразь з наступнага бліжэйшыя прыліва", у рэшце рэшт ён павольна адказаў, па-ранейшаму пільна

гледзячы на яго. "Як толькі, сэр ?'--' Неўзабаве дастаткова для любога

сумленны чалавек, які ідзе пасажырскі.

Ха! Іёны, гэта ўжо зусім іншая ўдар. Але ён хутка званкі удалечыні ад капітана

што водар.

"Я буду плыць з вы,» - кажа ён, - "праходжанне грошай, колькі ў тым, што? - Я буду плаціць

цяпер ".

Для яе асабліва напісана, таварышы, як быццам гэта было самае не варта выпускаць з-пад увагі

ў гэтай гісторыі ", што аддаў плату за правоз яго" перш чым судна было ветразі.

І прынята з кантэкстам, гэта напоўнена сэнсам.

"Цяпер капітан Ёны, таварышы, быў той, чые праніклівасць выяўляе злачынства ў любы, але

сквапнасць якога выкрывае яго толькі ў без гроша.

У гэтым свеце, таварышы, грэх, які плаціць сваім чынам, можа свабодна перасоўвацца, і без

пашпарт, тады як дабрачыннасць, калі жабрак, спыняецца на ўсіх межах.

Так капітан Ёна рыхтуецца праверыць даўжыню кашалёк Ёны, перш чым ён судзіць яго

адкрыта. Ён абвінавачвае яго тройчы звычайная сума, а

яна зрабіў ласку.

Затым капітан ведае, што Ёна ўцекача, але ў той жа час вырашае

дапамагчы палёт, які пракладае свой тыл з золатам.

Усё ж, калі Ёна дастаткова дастае кашалёк, разумна падазрэнні яшчэ прыставаць

Капітан. Ён тэлефануе кожную манету, каб знайсці кантрафактнымі.

Ці не падробка, якім-небудзь чынам, ён мармыча, а Ёна паклаў за яго праход.

"Выберыце, мой стан пакоя, сэр, кажа Ёна цяпер:" Я стаміўся ад падарожжа, мне трэба спаць ".

"Ты глядзіш, як ён, кажа капітан," ёсць твой нумар.

Іёны ўваходзіць, і было б замкнуць дзверы, але замак не ўтрымлівае ключ.

Слуханне яго глупства мацаць там, капітан смяецца сціплы для сябе, і

нешта мармыча пра дзверы клеткі асуджаных час ніколі не дапускаецца

зачынены знутры.

Усе апранутыя і пыльна, як ён, Ёна кідаецца ў сваёй койцы, і знаходзіць

трохі параднае памяшканне столь амаль адпачываў на лбе.

Паветра блізка, і Ёну задыхаецца.

Затым, у тым, што кантракт адтуліну, затануў, таксама пад судна ватэрлініі, Ёна адчувае

прадракаючы прадчуванне, што душна гадзіну, калі кіт праводзіць яго ў

маленькіх палатах вантробы яго ".

"Рэзьбавыя на сваёй восі супраць боку, размахваючы лямпы злёгку вагаецца ў

Пакоі Ёны, і карабель, нахіл на бок прыстані з вагай

апошнія цюкі атрымаў, лямпы, полымя і

усё, хоць у лёгкае рух, па-ранейшаму падтрымлівае пастаянны нахіл з

спасылка на пакой, хоць, па праўдзе кажучы, беспамылкова прама сябе, але зрабіў

відавочная хлусня, размешчаных узроўняў, сярод якіх ён вісеў.

Лямпа сігналізацыі і палохае Ёна; які ляжыць у яго прычала яго мучылі рол вочы

круглы месца, і гэта да гэтага часу паспяховай ўцекача не знаходзіць прытулак для сваіх

неспакойны позірк.

Але гэта супярэчнасць у лямпе больш і больш appals яго.

Падлогу, столь, і бакі, усё наперакасяк.

"О! так што мая сумленне вісіць на мне ", ён стогне," прама ўверх, так што гэта апёкі;!, але

Камеры маёй душы ўсё ў крывулі!

"Як і той, хто пасля ночы п'янага разгулу HIES да ложка, яшчэ не акрыяла, але

з сумленнем яшчэ паколванне яго, як plungings рымскай гонкі коні, але так

значна больш нанесці ўдар па яго тэгі сталі ў

яго, як той, хто ў гэтым бядотнае становішча ўсё яшчэ аказваецца і ператвараецца ў галавакружны нуды,

молячыся Богу за знішчэнне да падыходзяць быць перададзены, і, нарэшце, сярод віхуры

гора ён адчувае, глыбокі ступар крадзе за

ім, як над чалавекам, які сыходзіць крывёй да смерці, бо сумленне рану, і ёсць

нічога, каб спыніць яго, так што, пасля баліць wrestlings ў сваёй койцы, вундэркінд Ёны ў

цяжкія пакуты цягне яго ўтаплення спаць.

"А цяпер час прыліву прыйшоў, карабель скідае яе кабелі, а з

пустэльнай прыстані uncheered судна для Тарсіс, усё імчыць, слізгае ў моры.

Гэты карабель, сябры мае, быў першы з запісаных кантрабандыстаў! кантрабанда была

Іёны. Але мора паўстанцаў, ён не будзе несці

бязбожнікі цяжар.

Жудасны шторм прасоўваецца, карабель падобны на перапынак.

Але цяпер, калі боцман заклікае ўсіх рук, каб палегчыць яе, калі скрыні, цюкі, і слоікаў

з'яўляюцца стук за борт, а калі вецер віск, і мужчыны крычалі, а

кожная планка грымоты з нагамі таптаць

прама над галавой Ёны, ва ўсёй гэтай звеставанне шум, Ёна спіць яго агідны сон.

Ён не бачыць чорнае неба і бушуючае мора, адчувае сябе не хістаецца драўніны, і мала чуе

ён прыслухоўваецца ён далёка прыліў магутнага кіта, якія і цяпер з адкрытым ротам з'яўляецца

рассякаючы мора ў яго гонар.

Так, таварышы, Ёна сышоў уніз, у бакі карабель - спальнае месца ў кабіне

як я ўзяў яе, і моцна заснуў.

Але спалоханы гаспадар прыходзіць да яго, і крыкі ў яго мёртвае вуха: "Што подлым

Ты ж, о, спальнае месца! ўзнікаюць!

Здрыгануўшыся ад яго летаргіі тым, што страшны крык, Ёна хістаючыся на ногі, і

Каменем на палубу, захоплівае саван, трэба паглядзець на мора.

Але ў той момант, калі ён зазьзяў, на якія пантэра вал пераскокваючы праз фальшборт.

Хваля за хваляй такім чынам скача ў карабель, і не знаходзячы хуткі выхад працуе аўтамабільныя

носе і на карме, пакуль маракі падыходзіць, каб патануць у той час як яшчэ на плаву.

І калі-небудзь, а белая месяц паказвае яе спалоханыя асобы ад стромкіх яраў ў

чарнату над галавой, у жаху Ёна бачыць выхаванне бушприт паказваючы высокую ўверх,

але неўзабаве зноў біць ўніз па адносінах да мучыў глыбокі.

"Жахі на жахі запусціць крычаў у яго душы.

Ва ўсіх яго Лісьлівасьць адносіны, Бог-ўцекача ўжо занадта відавочна вядомыя.

Маракі знак яго, усё больш і больш вызначаным выгадаваць іх падазрэнні аб ім, і, нарэшце,

цалкам праверыць ісціну, спасылаючыся уся справа ў высокім небе, яны падаюць на

кідаючы жэрабя, каб даведацца, за каго гэтая вялікая бура была на іх.

Многае Ёны, то выявілі, то, як люта яны натоўпам яго сваім

пытанні.

"Што ёсць тваё занятак? Адкуль ты прыйшоў?

Твая краіна? Якія людзі?

Але заўважце, мой таварышы, паводзіны бедных Ёну.

Імкнуцца маракоў, але спытаеце яго, хто ён, і адкуль, тады як яны не толькі

атрымаць адказ на гэтыя пытанні, але таксама яшчэ адзін адказ на пытанне, ці не

пастаўленыя ім, але непажаданую адказ

вымушаныя пакінуць Ёну на цвёрдым руку Бога, які на яго.

"" Я іўрыце, "крычыць ён, - а затым - 'I баяцца Госпада Бога Нябёсаў, Хто

Які стварыў мора і сушу!

Бойся яго, пра Ёна? Так, а ты баішся mightest Гасподзь Бог

ТАДЫ!

Неадкладна, зараз ён ідзе, каб зрабіць поўнае прызнанне, пасля чаго маракі сталі

больш і больш у жаху, але да гэтага часу шкада.

Бо, калі Ёна, яшчэ не умольны Бога аб літасці, бо ён занадта добра ведаў,

змрок заслугах, - калі няшчасны Ёна крычыць іх прыняць яго і

кінулі яго ў мора, бо ён ведаў,

што дзеля яго гэтая вялікая бура была на іх, яны міласціва сваю чаргу ад яго,

і шукаць з дапамогай іншых сродкаў, каб выратаваць карабель.

Але ўсё дарэмна, абураны вые бура гучней, а затым, з аднаго боку, узнятыя

invokingly да Бога, з іншага боку, яны не unreluctantly авалодаць Ёну.

"І сёньня, вось Ёна ўлічваецца ў якасці якара і ўпала ў моры, калі імгненна

тоўстай спакой выплывае з усходу, і мора па-ранейшаму, як Ёна нясе ўніз

Шторм з ім, пакідаючы гладкай вадзе ззаду.

Ён спускаецца ў віхравы сэрца такі шум без гаспадара, што ён прыслухоўваецца да дэфіцытным

момант, калі ён падае кіпіць ў разяўленую пашчу ў чаканні яго, і кіт

ўцёкі да ўсе зубы з слановай косткі, як і многія белых нітаў, па яго турэмнага зняволення.

І памаліўся Ёна Госпаду з жывата рыбы.

Але назіраць за яго малітвы, і даведацца важкі ўрок.

Для грахоўнай, як ён, Ёна не плакаць і галасіць для прамога вызвалення.

Ён адчувае, што яго жудаснае пакаранне з'яўляецца справядлівым.

Ён пакідае ўсё сваё збавенне Бога, задавальняючыся пры гэтым, што, нягледзячы на

ўсе яго болю і пакуты, ён усё-ткі глядзець у Яго святой храм.

І вось, таварышы, з'яўляецца верным і праўдзівым пакаяннем, не крыклівы аб памілаванні, але

ўдзячныя за пакаранне.

І як заўгодна Богу было гэта паводзіны ў Ёну, паказана на магчымае вызваленне

яго ад мора і кіта.

Таварышы, я не месца Ёна перад вамі, каб быць скапіяваныя за грэх свой, але я яму месца

перад вамі ў якасці мадэлі для пакаяння. Граху няма, але калі вы робіце, вы глядзіце за пакаяцца

пра яго, як Ёна ".

Пакуль ён казаў гэтыя словы, выццё віск, касыя шторм

без, здавалася, дадаваць новыя магутнасці для прапаведніка, які, апісваючы Ёны марскога

буры, здавалася, кінулі на штурм самога сябе.

Яго глыбокая грудзі ўздымаліся, як з наземнай брыняюць, яго кінулі зброю здавалася ваюючых

Элементы на працы, і грымоты, што адвалены ад зняў смуглы лоб і

скача святло з вока, зрабіў усё

яго простыя слухачы глядзяць на яго з хуткім асцерагаюцца, што было дзіўна для іх.

Там цяпер прыйшло зацішша ў яго поглядзе, а ён моўчкі перавярнуў лісце кніга

яшчэ раз, і, нарэшце, стоячы нерухома, з зачыненымі вачамі, для

момант, здавалася, маючы зносіны з Богам і самім сабой.

Але ён зноў нахіліўся да людзей, і схіліўшы галаву пакорлівы, з

аспект глыбокае пакора яшчэ мужны, ён казаў такія словы:

"Таварышы, Бог заклаў, але з аднаго боку на вас; абедзве рукі ціснуць на мяне.

Я прачытаў вы тым, што цёмны святло можа быць мой ўрок, які вучыць Ёну для ўсіх

грэшнікаў, і, такім чынам, і вы, і тым больш для мяне, бо я больш грэшнік, чым

вы.

І цяпер, як бы я з задавальненнем спускаюцца з гэтага топавага і сядзець на люкі ёсць

, Дзе вы сядзіце і слухайце, як вы слухаеце, а некаторыя з вас чытае мне, што іншыя

і больш жудасныя ўрок, які вучыць Ёна да мяне, як пілот жывога Бога.

Як быць памазаны лётчык-прарокам, ці спікера сапраўдныя рэчы, і загадзе

Госпада, каб гук гэтых непажаданых ісціны ў вушах злы Нінэвію, Ёна, жах

на варожасць, ён павінен падняць, уцекачоў з

сваю місію, і імкнуліся пазбегнуць яго доўг і Бога свайго, узяўшы судна ў Ёпію.

Але Бог ёсць усюды, Тарсіс ён так і не дасягнута.

Як мы бачылі, Бог сышоў на яго ў кіта, і праглынуў яго, каб жыццё

заліваў гібелі, і з хуткім slantings сарваў яго з сабой "у сераду

мора, дзе глыбіні віхравыя смактаў яго

10000 сажняў ўніз, і "пустазеллі абвіта была галава, і ўсё

воднага свету гора уражаны яго.

Тым не менш нават у гэтым выпадку па-за дасяжнасцю любога адвес - 'out чэрава hell' - калі

кіта зазямлення на ўсе косткі акіяна, нават тады, Бог пачуў engulphed,

пакаянне прарока, калі ён плакаў.

Затым Бог гаварыў з рыбай, а з уздрыгам халоднай і чарноцце мора,

кіта прыйшоў штаны ўверх, да цёплым і прыемным сонцам, і ўсе любаты

паветра і зямлі, і "выкінуў Ёну

на сушу; ", калі слова Гасподняе да другой разоў, і Ёна, у сіняках

і білі - яго вушы, як два ракавінак, яшчэ multitudinously нараканьні

Акіян - Ёна зрабіў таргоў Усявышняга.

А што гэта, таварышы? Каб прапаведаваць Ісціну ў твар

Хлусня! Вось і ўсё!

"Гэта, таварышы, гэта тое, што іншым урокам, і гора таму, пілот жыцця

Бог, які крыўды гэта. Гора таму, каму гэты свет зачароўвае з

Евангелле абавязак!

Гора таму, хто хоча падліваць масла на вадзе, калі Бог вараць іх у

шторм! Гора таму, хто імкнецца дагадзіць, а не

каб прыводзіць у жах!

Гора таму, чыё добрае імя для яго больш, чым дабра!

Гора таму, хто ў гэтым свеце, суды не ганьбіць!

Гора таму, хто не быў бы сапраўдным, нават калі ілжывымі было выратаванне!

Так, гора таму, хто, як вялікі Pilot Пол ён, прапаведуючы іншым з'яўляецца

Сам пацярпелы караблекрушэнне! "

Ён упаў і ўпаў ад сябе на імгненне, а затым падняўшы твар да іх

зноў паказаў глыбокую радасць у яго вачах, як ён закрычаў нябеснага энтузіязмам, - "Але

о! таварышы! на руку правым борце

кожны гора, ёсць, што асалода; і вышэй Акрамя таго захаплення, чым

ніжняй частцы гары глыбока. Хіба гэта не асноўны грузавіка вышэй, чым

Келсон запоўненая?

Захапленне для яго - далёка, далёка ўверх, і ўнутр асалода - хто супраць гордыя багі

і коммодоры гэтай зямлі, калі-небудзь варта выклаў свае ўласныя няўмольныя сябе.

Захапленне для яго моцныя рукі якога яшчэ падтрымліваюць яго, калі карабель гэтай базы

здрадлівы свет сышоў уніз пад ім.

Захаплення яго слоў, хто дае літасці не ў ісьціне, і забівае, спальвае і знішчае

усякі грэх, хоць ён вырві яго з-пад адзення сенатараў і суддзяў.

Захапленне, - топ-галантны асалоду таго, хто не прызнае ніякіх законаў або пан, але

Госпаду Богу свайму, і толькі патрыёт на нябёсы.

Захаплення яго слоў, якому ўсё хвалі хвалямі мораў апантаны

Натоўп ніколі не можа стрэсці з гэтым упэўнены, кіль стагоддзя.

І вечная радасць і цудоўна будзе яго, які падыходзіць да абкласці яго, можна сказаць,

з яго апошняга дыхання - Ойча -! галоўным чынам вядомыя мне Твой жазло - смяротным або несмяротным,

тут я не памру.

Я імкнуўся быць Тваім, больш, чым быць у свеце, але і мае ўласныя.

Але гэта нічога: я пакідаю вечнасці Табе, бо што ёсць чалавек, што ён павінен жыць

з жыцця яго Бога? "

Ён больш нічога не сказаў, але павольна размахваючы дабраславеньне, закрыў твар

рукі, і так і застаўся на каленях, пакуль усе людзі сышлі, і ён застаўся

Толькі на месцы.

>