William Kamkwamba: Rüzgarı nasıl dizginledim

Malavili, açlık ve yoksulluk içinde büyümüş 14 yaşında bir çocuk, ailesinin evine elektrik getirmek için rüzgar türbini yaptı. Şimdi 22 yaşında olan William Kamkwamba, TED için yaptığı ikinci konuşmada hayatını değiştiren icadını kendi sözleriyle anlatıyor.

Teşekkür ederim.

İki yıl önce, ArushaTanzanya'da TED sahnesindeydim.

Gurur duyduğum eserlerden biri hakkında oldukça kısa bir konuşma yaptım.

Bu, hayatımı değiştiren basit bir makineydi.

Daha öncesinde

Malavi'deki evimden

hiç ayrılmamıştım.

Hiç bilgisayar kullanmamıştım.

Hiç internet görmemiştim.

O gün sahnedeyken çok gergindim.

İngilizce'yi unuttum.

Kusmak istedim.

(Kahkaha)

Etrafımda hiç bu kadar çok azungu,

-beyaz insan- olmamıştı.

(Kahkaha)

O zaman size anlatmadığım bir hikaye vardı.

Ama olsun, şimdi kendimi iyi hissediyorum.

Bugün sizinle o hikayeyi paylaşmak istiyorum.

Ailemizde 7 çocuk var.

Benim dışımda hepsi kız.

Bu, babamla ben, daha küçük bir çocukken.

Bilimin harikalarını keşfetmeden önce

yoksul çiftçiler ülkesinde

basit bir çiftçiydim.

Herkes gibi mısır yetiştiriyorduk.

Çok şanssız bir senemiz vardı.

2001'de felaket bir kıtlık yaşadık.

5 ay içinde bütün Malavililer açlıktan ölmeye başladılar.

Ailem günde bir öğün yemek yiyordu, o da gece.

Her birimiz için sadece 3 lokma nsima (mısır yemeği).

Bir deri bir kemik kalmıştık.

Elde avuçta hiç birşey kalmamıştı.

Malavi'de, ortaokulda,

okul harcı ödersiniz.

Açlık yüzünden, okulu bırakmam gerekecekti.

Babama baktım,

ve o kuru tarlalara baktım.

Böyle bir geleceği kabul edemezdim.

Ortaokulda olmaktan dolayı çok mutluydum.

Öğrenebilmek için mümkün olan

herşeyi yapmaya karar verdim.

Kütüphaneye gittim.

Kitap okudum, bilim kitapları, özellikle fizik.

Pek de iyi İngilizce okuyamıyordum.

Etrafındaki sözcükleri öğrenmek için

tablo ve resimlere bakıyordum.

Bana bilgi veren başka bir kitap.

Bir rüzgar türbininin su pompalayabileceğini ve elektrik üretebileceğini söylüyordu.

Su pompalamak sulama demekti.

O an yaşamakta olduğumuz

kıtlığa karşı bir çözüm.

Böylece kendim için bir rüzgar türbini yapmaya karar verdim.

Ama kullanacak malzemem yoktu.

Bu yüzden bir hurdalığa gittim

ve malzemelerimi buldum.

Çoğu insan, annem dahil

bana deli dedi.

(Kahkaha)

Bir traktör fanı,

amortisör, pvc borular.

Bir bisiklet iskeleti

ve eski bir bisiklet dinamosuyla

makinemi yaptım.

Başlangıçta tek bir lambaydı.

Sonra 4 lamba,

anahtar ve hatta bir elektrik sayacı model alınarak

yapılmış bir sigorta.

Bir de sulama için su pompalayan

bir makine.

İnsanlar cep telefonlarını şarj etmek için

(Kahkaha)

evimin önünde sıraya girmeye başladı.

(Alkış)

Onlardan kurtulamadım.

(Kahkaha)

Sonra da gazeteciler geldi,

ve bloglarda yazılmaya başlandı

sonunda da TED diye birşeyden beni aradılar.

Daha önce hiç uçak görmemiştim.

Hiç otelde kalmamıştım.

Neyse, o gün Arusha'da sahnede

İngilizcem kayboldu

şöyle bir şey söyledim:

"Denedim ve başardım."

Şimdi seslenmek istediğim

benim gibi insanlar,

Afrikalılar ve orada hayalleriyle

mücadele eden yoksullar,

Tanrı yanınızda olsun.

Günün birinde belki bunu internette izleyeceksiniz.

Diyorum ki, kendinize güvenin ve inanın.

Ne olursa olsun vazgeçmeyin.

Teşekkür ederim.

(Alkış)