William Kamkwamba: Jak okiełznałem wiatr

W wieku 14 lat chłopiec z Malawii, gdzie panowało ubóstwo i głód, zbudował wiatrak, aby dostarczać energię do swojego domu. Teraz 22-letni William Kamkwamba wystąpił dla TED po raz drugi, aby podzielić się swoją poruszającą historią o konstrukcji, która zmieniła jego życie.

Dziękuję.

Dwa lata temu wystąpiłem dla TED w Aruszy, w Tanzanii.

Wspomniałem wtedy o jednej z moich najlepszych konstrukcji.

To była prosta maszyna, która odmieniła moje życie.

Nigdy przedtem

nie opuściłem swojego domu w Malawi.

nie opuściłem swojego domu w Malawi.

Nigdy nie używałem komputera.

Nie miałem styczności z Internetem.

Tamtego dnia, na scenie, byłem bardzo zdenerwowany.

Zapomniałem angielskiego,

chciało mi się wymiotować.

(Śmiech)

Nigdy nie byłem otoczony przez tylu azungu,

białych ludzi.

(Śmiech)

Wtedy nie opowiedziałbym tej historii.

Ale obecnie czuję się bardzo dobrze.

Chciałbym się dzisiaj nią z wami podzielić.

W mojej rodzinie jest siedmioro dzieci.

Same siostry, poza mną.

To ja z tatą, gdy byłem małym chłopcem.

Zanim odkryłem cuda nauki

byłem prostym rolnikiem

w kraju biednych rolników.

Tak jak wszyscy uprawialiśmy kukurydzę.

Pewnego dnia los się od nas odwrócił.

W 2001 roku nadeszła klęska suszy.

W przeciągu pięciu miesięcy Malawijczycy zaczeli umierać z głodu.

Moja rodzina jadała raz dziennie, wieczorem.

Po trzy garście nsimy na osobę.

Jedzenie przez nas przelatywało.

Byliśmy jak własne cienie.

W Malawi za szkołę średnią

trzeba opłacać czesne.

Głód zmusił mnie do opuszczenia szkoły.

Spojrzałem na mojego ojca

i na wysuszone pola.

Nie mogłem zaakceptować takiej przyszłości.

Szkoła przynosiła mi dużo radości,

więc byłem gotów zrobić wszystko

by zdobyć edukację.

Chodziłem więc do biblioteki.

Czytałem książki naukowe, zwłaszcza z fizyki.

Nie znałem angielskiego zbyt dobrze.

Z diagramów i obrazków

uczyłem się znaczenia słów.

Z kolejnej książki dowiedziałem się,

że wiatrak może pompować wodę i generować prąd.

Pompa wodna oznaczała nawadnianie,

ochronę przed głodem,

którego wówczas doświadczaliśmy.

Zdecydowałem więc, że zbuduję sobie wiatrak.

Ale nie miałem żadnych materiałów,

dlatego poszedłem na złomowisko

i znalazłem potrzebne rzeczy.

Wiele osób, w tym moja matka,

uważało, że zwariowałem.

(Śmiech)

Zdobyłem wentylator z ciągnika,

amortyzator, rury PCV.

Używając ramy rowerowej

i starego dynamo od roweru,

zbudowałem moją maszynę.

Najpierw było jedno światełko.

Potem cztery lampki

z przełącznikami i nawet wyłącznikiem obwodu,

wzorowanym na elektrycznym dzwonku.

Kolejna maszyna pompowała wodę

do nawadniania.

Przed moim domem zaczęły ustawiać się kolejki.

(Śmiech)

Ludzie chcieli naładować telefony komórkowe.

(Brawa)

Nie mogłem się ich pozbyć.

(Śmiech)

Potem przyszli reporterzy,

po nich bloggerzy,

co doprowadziło do telefonu od czegoś, co nazywa się TED.

Nigdy wcześniej nie widziałem samolotu.

Nigdy nie spałem w hotelu.

Wtedy na scenie w Aruszy

zapomniałem angielskiego

i powiedziałem coś jakby

"Spróbowałem. I udało się."

Chciałbym więc powiedzieć

wszystkim ludziom takim jak ja,

Afrykańczykom i ludziom ubogim,

którzy zmagają się ze swoimi marzeniami.

Niech wam Bóg błogosławi.

Może kiedyś obejrzycie to w Internecie.

Mówię wam, zaufajcie sobie i uwierzcie.

Cokolwiek się stanie, nie poddawajcie się.

Dziękuję.

(Brawa)