Szalony naukowiec tworzy uszy z jabłek

Członek TED Andrew Pelling jest biohakerem, a przyroda jest jego sprzętem komputerowym. Jego ulubione tworzywa, to te najprostsze (najczęściej znajduje je w śmietniku). Dobudowuje celulozowe konstrukcje, które dają jabłku jego kształt, w ten sposób hoduje ludzkie uszy, wprowadzając technologie, które pewnego dnia mogą być użyte w bezpiecznej i taniej naprawie części ciała. Andrew ma jeszcze kilka dziwnych pomysłów... Mówi: „Najbardziej ciekawi mnie, czy kiedyś będzie możliwe naprawianie, odbudowanie i zwiększanie naszych ciał przy pomocy rzeczy, które robimy w kuchni”.

Muszę się przyznać.

Uwielbiam grzebać w śmieciach.

To nie jest żadna dziwna sprawa.

Zazwyczaj szukam starej elektroniki,

rzeczy, które mogę
rozmontować w warsztacie.

Mój fetysz to stacje dysków CD-ROM.

Każdy z nich ma trzy różne silniki,

pozwalające budować ruchome rzeczy.

Są tam przełączniki, więc można
coś włączać i wyłączać.

Posiada również niesamowity laser,

dzięki czemu zmienić robota
z fajnego w obłędnego.

Zbudowałem wiele rzeczy ze śmieci,

a niektóre z nich
okazały się nawet przydatne.

Ale rzecz w tym,

że dla mnie śmiecie są szansą na zabawę,

kreatywność i budowanie dla rozrywki.

Wcieliłem to, co kocham,
w codzienną pracę.

Prowadzę uniwersyteckie
laboratorium biologiczne,

gdzie ponad wszystko
stawiamy ciekawość i poznanie.

Nie koncentrujemy się
na żadnym określonym zagadnieniu

i nie próbujemy znaleźć
lekarstwa na jakąś chorobę.

To jest jedynie miejsce,
gdzie można przyjść,

zadawać fascynujące pytania
i znajdować odpowiedzi.

Zrozumiałem jakiś czas temu,

że wyzwanie, by tworzyć potrzebny sprzęt

ze znalezionych śmieci,

jest świetnym sposobem
na pobudzenie kreatywności.

Okazało się,

że artyści i naukowcy z całego świata

zaczęli zjeżdżać do mojego laboratorium.

Nie tylko dlatego, że cenią sobie
niekonwencjonalne pomysły,

ale dlatego, że sprawdzamy
i potwierdzamy je

z naukowym rygorem.

Pewnego rozbierałem coś na części

i nagle mnie olśniło:

Czy mogę traktować
biologię jak dysk twardy?

Rozebrać układ narządów,

dobierać do siebie części

i składać je z powrotem
w nowy i interesujący sposób?

Moje laboratorium zaczęło nad tym pracować

i pokażę wam rezultat.

Czy ktoś powie mi, co to za owoc?

Publiczność: Jabłko!

Andrew Pelling: Właśnie, to jabłko.

Teraz zwróćcie uwagę,

że jest bardziej czerwone
od większości jabłek.

To dlatego, że hodujemy
na nim ludzkie komórki.

Bierzemy zupełnie niewinne
jabłko McIntosh,

usuwając wszystkie komórki jabłka i DNA

i wszczepiamy ludzkie komórki.

Po usunięciu wszystkich komórek jabłka

zostało nam celulozowe rusztowanie.

Ta struktura nadaje roślinom
ich kształt i powierzchnię.

A te małe dziurki

to miejsca, gdzie były komórki jabłka.

Poszliśmy o krok dalej,

wprowadziliśmy komórki ssaków,
które widzicie na niebiesko.

Zaczynają się mnożyć,

wypełniają całe rusztowanie.

Dziwna sprawa,

ale naprawdę przypomina to
ułożenie naszych tkanek.

Znaleźliśmy dzięki przedklinicznej pracy,

że można wszczepić
takie rusztowania w ciało,

które wyśle komórki i dostarczy krwi,

utrzymując to coś przy życiu.

W tym miejscu często słyszę:

"Andrew, czy da się zrobić
części ciała z jabłek?".

Odpowiadam: "Dobrze trafiliście".

(Śmiech)

Podrzuciłem to żonie.

Ona tworzy instrumenty muzyczne,

dużo rzeźbiąc w drewnie,
czym zarabia na życie.

Zapytałem ją,

czy mogłaby, dosłownie, wyrzeźbić uszy

z jabłek.

Zrobiła to.

Wziąłem te uszy do laboratorium.

Zaczęliśmy je preparować.

Tak, wiem.

(Śmiech)

To świetne laboratorium.

(Śmiech)

Hodowaliśmy na nich komórki.

To są wyniki.

Moje laboratorium nie jest fabryką uszu.

Ludzie pracują nad tym od dziesięcioleci.

Chodzi o to, że komercyjne rusztowania

mogą być drogie i problematyczne,

bo pochodzą z markowych produktów,

zwierząt lub zwłok.

Używamy jabłka, które kosztuje grosze.

A co najfajniejsze,

robienie takich rzecz nie jest trudne.

Wymagane wyposażenie
można zrobić ze śmieci,

przetwarzanie wymaga tylko mydła i wody.

Wszystkie instrukcje zamieszczamy
w internecie, są darmowe i ogólnodostępne.

Założyliśmy firmę z misją,

gdzie dla ułatwienia budujemy zestawy,

żeby każdy, kto ma zlew i lutownicę,

mógł robić to w domu.

Najbardziej ciekawi mnie,
czy któregoś dnia

będzie można naprawiać,
odtwarzać i powiększać ciało

z rzeczy, które robimy w kuchni.

Skoro mowa o kuchni,

mamy tutaj szparagi.

Są pyszne i mocz
po nich dziwnie pachnie.

(Śmiech)

Byłem w kuchni i zwróciłem uwagę

na przecięte łodygi szparagów.

To, co widzicie, to małe pojemniki.

Wyobraźmy je sobie w laboratorium,

widać jak celuloza tworzy te kształty.

Ten obraz przypomina mi dwie rzeczy.

Naczynia krwionośne

oraz strukturę i ukształtowanie
nerwów i rdzenia kręgowego.

Mam pytanie:

Czy da się hodować aksony
i neurony w tych kanalikach?

Jeśli tak,

może da się użyć szparagów
do tworzenia nowych połączeń

między końcami uszkodzonych
i urwanych nerwów.

Może nawet rdzeń kręgowy.

Nie zrozumcie mnie źle,

to jest wyjątkowo trudne,

wymaga ciężkiej pracy,

Nie my jedni nad tym pracujemy.

Ale tylko my używamy szparagów.

(Śmiech)

Obecnie mamy obiecujące dane pilotażowe.

Pracujemy z inżynierami tkankowymi

oraz z neurochirurgami,

żeby odkryć, co jest możliwe.

Cała praca, którą wam pokazałem,

rzeczy, które zbudowałem
są wokół mnie na scenie,

projekty prowadzone w moim laboratorium

wszystko to bezpośrednio
wynika z zabawy śmieciami.

Zabawa to kluczowa część
mojej praktyki naukowej.

Tak ćwiczę umysł, żeby był
niekonwencjonalny i kreatywny

oraz decydował o tworzeniu
ludzkich uszu z jabłek.

Następnym razem kiedy spojrzycie na starą,

popsutą, niesprawną, lipną technologię,

pomyślcie o mnie.

Ponieważ tego chcę.

(Śmiech)

Znajdźcie sposób,
żeby się ze mną skontaktować,

zobaczymy, co się da zbudować.

Dziękuję.

(Brawa)