Portia wil een baan.

Toen Portia van de middelbare school afkwam, had ze hoge verwachtingen om een baan te vinden. Ze heeft een lichte verstandelijke beperking en ontdekte dat er voor haar weinig kansen liggen. Ze heeft vrijwilligerswerk gedaan en werkervaringsplekken gehad. Maar haar zoektocht naar die ene ongrijpbare baan is een achtbaan voor haar.

Mijn naam is Portia.

Ik ben 21 jaar en ik wil een baan.

Moeder: Hallo. Portia: Hoi.

Moeder: Ben je klaar? Wat heb je daar?

Portia: Mijn cv.

Maak je je zorgen om je afspraak?

Portia: Ja.

Ik ga vragen of ze een baan voor me hebben.

Dat wordt een carrièrestap.

Je krijgt vandaag feedback

over hoe je was tijdens je werkervaring.

Hoe denk je dat het zal gaan?

Portia: Ik ben zenuwachtig.

Ik weet niet wat ik moet verwachten.

Stel ze geven me geen baan.

Moeder: Ze heeft er 5 weken gewerkt.

ik hoop dat het wat oplevert...

Dat gaan we vanmiddag zien.

We kunnen gaan mam.

Moeder: hopelijk krijgt ze de baan.

Ze zou zo in een grote keten werken.

Portia: Ik heb echt alles geprobeerd

cv's afgeven, online solliciteren.

Moeder: Ben je opgewonden?

Portia: Echt wel, en zenuwachtig.

Mijn handicap werkt me tegen.

Gebeurde er maar iets heel fijns.

Filmmaker: Hoe ging het Portia?

Portia: Niet goed.

Moeder: Nee, het ging niet goed.

Ze kunnen alleen werkervarng bieden.

En verder niks beloven.

We hoopten dat ze haar kwaliteiten zien.

Maar dat was niet zo.

Het was werkervaring en die hebben we nu.

Het raakt me heel erg ...

Portia heeft heel veel te bieden.

Ze kan allerlei werkzaamheden uitvoeren.

Ik vind dat ze haar een kans moeten geven.

Laten we eens door je cv lopen Portia.

Werkervaring: heel wat bladzijden.

Als ze vragen waarom je deze baan wilt,

wat ga je daarop antwoorden?

Omdat het een heel toffe baan is.

Wat heb je in huis hebt voor die baan?

Wat zijn je kwaliteiten?

Ik heb veel ervaring in de detailhandel.

Wat heb je dan precies gedaan?

Kleding opgehangen, kleedhokjes opgeruimd.

Het is moeilijk om een baan te vinden.

Ik heb wel 100 keer mijn cv afgegeven.

En eindeloos online gesolliciteerd.

Niemand heeft me teruggebeld met een baan.

Moeder: Zullen we hier naar binnen gaan?

Portia: Goed.

Portia: Heeft u misschien vacatures?

Man: Wil je full time of part time werken?

Portia: Part time.

Man: Heb je een cv voor me?

Portia: Ja hoor.

Man: Ok, we laten wel iets van ons horen.

Portia: Dankjewel.

Portia: Heeft u mensen nodig?

Vrouw: We hebben een part time vacature.

Wil je je cv achterlaten?

Portia: Graag.

Moeder: Ze reageren heel vriendelijk

nemen wel je cv aan...

maar we horen meestal niets meer van ze.

Portia: Meer kan ik niet doen.

Ik heb alles gedaan om werk te vinden.

Maar dat is blijkbaar toch niet genoeg.

Moeder: Hoe was de reactie?

Portia: Goed.

Ze biedt zich aan voor de lange duur

niet zomaar voor even.

Ze is heel gedreven,
maar we krijgen geen voet tussen de deur.

Dus gaan we gewoon maar door.

Het is best frustrerend voor ons.

Ze is van de middelbare school afgekomen
en verwachtte zoveel,

net als ieder kind,
je hebt een heel leven voor je.

Je krijgt een baan,
gaat op kamers wonen...

gaat op vakantie
en trekt op met je vrienden.

En dat gebeurde allemaal niet.

Met de tijd werd ze minder enthousiast
als ze haar cv afgaf

omdat telkens een afwijzing volgde,
men zei:

"Bedankt, maar we hebben
geen baan voor jou".

Ik ben nu al 2,5 jaar bezig
en heb nog steeds geen baan.

Ze was een ideale baby,
ze sliep lekker door
en maakte ons niet wakker.

Toen in die tijd dachten we:
ideaal!

Later zagen we dat dit een onderdeel
was van een ziektebeeld.

Door haar ziekte begon ze
een achterstand te ontwikkelen.

Ze bleef achter op allelei terreinen.

Met 2,5 kon ze nog steeds niet praten.

Dat kon ze pas toen ze 6,5 jaar was.

Ze kreeg een diagnose...

de aandoening heet 'Cri du Chat-syndroom',

Frans voor 'de schreeuw van de kat'

omdat ze een katachtige schreeuw hebben.

Ze mist een stukje in het 5e chromosoom.

Daarom heet het ook wel '5 P minus'.

Er zijn allerlei gradaties.

Ze heeft de minder ernstige vorm.

Sommige kinderen kunnen niet praten,

of niet bewegen,
dus zij kon best veel.

Daardoor is niet genoeg aandacht
aan haar problemen besteed.

Portia: Ik heb twee zussen,
Olivia en Juliette.

Ik ben de oudste.
We houden alledrie van kleren.

Portia: Welke schoenen passen daarbij?

Zus: Misschien deze?

Portia: Mijn zus kreeg een baan,
meteen na school. Gewoon zo.

Ik dacht dat het bij mij ook zo zou gaan,
maar niet dus.

Zus: Ik heb een korte broek,
maar die is voor de zomer.

In de zomer ga ik die lekker showen.

Moeder: Het is moeilijk voor haar.

Ze wil zo graag hetzelfde doen
als haar jongere zussen.

Een eigen leven hebben en uitgaan.

Maar daarvoor moet ze mensen tegenkomen
die werk hebben.

We geven niet op.

Het lastigste is om haar optimistisch
te laten blijven.

Ze mag haar eigenwaarde niet verliezen.

Steeds werkgevers benaderen
en je cv achterlaten,

dat is heus niet makkelijk voor haar.

Het was fijn om bij 'Farmers' te werken.

Ik zat op de afdeling voor dameskleding.

Ik moest de maat-etiketten op de
kleerhaken plakken.

Kleren die eraf gevallen waren oppakken,

de prijs erop hangen.

Soms raakte ik een klant kwijt...

als ik iemand moest gaan vragen
om informatie.

Als ik die dan eindelijk had gevonden,

vroegen ze: "Waar is je klant dan?".

En die was opeens spoorloos verdwenen.

Op school dachten ze waarschijnlijk
dat ik dom was...

omdat ik bij de Unit kids zat.

Daardoor was duidelijk dat ik
een handicap heb.

Maar als ik nu mensen ontmoet en vertel...

dat ik een handicap heb, zeggen ze...

"Je ziet er helemaal niet uit alsof
je gehandicapped bent."

Mijn probleem is eigenlijk niet
mijn handicap.

Ik weet dat ik best veel kan.

Het probleem is meer hoe mensen
tegen me aankijken en met me omgaan.

Vandaag ga ik naar Day Service
voor gehandicapten.

Ik voel me alsof ik weer
naar de middelbare school moet.

Mensen met een handicap gaan hierheen.

Ze hebben de school al afgerond.

We volgen er programma's zoals
begeleid op kamers gaan wonen,

ze helpen je ook om werk te vinden.

Vrouw: Hallo Portia, neem een stoel.

We gaan vandaag foto's maken
vanuit verschillende hoeken.

Objecten dichterbij en
verder weg fotograferen

zodat ze groter of kleiner lijken.

Je leert trucjes om dingen anders
te laten uitzien.

Portia: Ik ga er niet zo graag heen...

want het lijkt voor mij op school.

Moeder: Portia is na school naar
Day Service gegaan...

ze doen daar van alles en dat is prima.

Maar zij wou toch graag meer.

Heel veel kinderen willen
betaald werk verrichten...

en zich gewaardeerd voelen
door de samenleving.

Jongen: "Wat doe je Portia?"

Portia: Ik ben vrijwilliger
voor het Rode Kruis.

Meisje: "Hoe gaat het vandaag?"

Portia: Goed. En met jou?

Meisje: Goed, want ik hoef
morgen niet naar school.

Portia: In mijn laatste schooljaar
dacht ik...

super, volgend jaar krijg ik ik een baan.

Maar dat was niet zo en ik
moest naar Day Service.

Als ik werk krijg, zal dat die rotte tijd
een beetje goed maken.

Ze heeft een werkervaringsplek
bij het Rode Kruis,

daar heeft ze met kleding te maken,
wat ze graag wil.

Dit heeft ze via Day Service gevonden.

Vrouw: Hoi Portia, klaar voor het werk?

Portia: Ja!

Vrouw: Deze kleren moeten in de winkel
komen.

Dan laat ik je nu je gang gaan.

Portia: Ok.

Ze sorteert de kleding en prijst ze.

Binnenkort gaat ze aan de kassa.

Als ze een baan wil vinden
in een kledingzaak

moet ze al die competenties beheersen.

Klant: Hallo, ik wil deze graag kopen.

Vrouw: Ze wordt hier opgeleid. Dank u
voor het begrip.

Dus nu voer je het bedrag in.

Een damesrok. Goed zo.

Subtotaal.

Portia: Dat is dan 7 dollar, a.u.b.

Nu voer je 20 dollar in.

Portia: Ze moeten geduld met me hebben,
vrees ik.

Vrouw: En nu 'contant'. Goed zo!

Dus: 13 dollar terug, 10 en 2 en 1.

Geef de kassabon en tel het wisselgeld
voor de klant.

Ze moeten me vaak herinneren aan dingen

die ze me al weken geleden hebben verteld.

Anders vergeet ik het.

Zijn er nog dingen die je niet begrijpt
met de kassa?

Is alles duidelijk wat we hebben geoefend?

Portia: Ja.

Alleen de Eftpos snap ik niet.

Met een beetje oefenen gaat dat ook goed.

Sommigen mensen werken bij 'Op Shops'.

Ze krijgen later een baan bij
een grote keten.

Maar dat geluk heb ik niet.

De concurrentie in de detailhandel
is groot.

En ik heb wel eens de moed opgegeven
om te solliciteren.

Het helpt toch niet,

ondanks al mijn werkervaring.

Ik ben brandweerman in Hamilton op
het stadskantoor.

Ik dacht dat Portia kantoorervaring

kon opdoen

op ons management-bureau.

Ik heb het voorgelegd.

Ze wilden Portia graag hebben.

Dianne: Hallo, hoe gaat het ermee?

Portia: Goed.

Ik heb wat printjes voor je.

Wil je die op het publicatiebord hangen?

Portia: Ok.

Portia had het naar haar zin.

Ze vond het leuk om met de volwassenen
samen te werken.

En ze leerde van alles over kantoorwerk.

Wellicht leidt dit naar een baan.

Ik berg alle tankbonnen van de wagens op.

En ik verstuur post naar de kazernes,

zodat ze weten of ze het budget
overschrijden.

Als ze bijv. 100 dollar hebben uitgegeven
voor een waterslang

terwijl daar maar 90 dollar voor was.

We zagen op tv een uitzending

getiteld 'Creative Spirit' en gaat over

instap-banen coor kinderen als Portia.

We zijn onderweg naar Auckland

en hebben een afspraak met Anna-Marie.

Zij gaat over het 'Creative Spirit'- programma.

We zullen ook Emma ontmoeten.

Zij is het perfecte voorbeeld voor Portia

om te laten zien wat kantoorwerk inhoudt.

Hallo, ik ben Anna-Marie.
Hallo, ik ben Karina.

Hallo, ik ben Portia.

Fijn dat je er bent. Kom mee.

We volgen jouw 'Creative Spirit'-prgramma
op de televsie.

En we zoeken een baan voor Portia.

Het 'Creative Spirit'-programma is helemaal
nieuw.

Het is een initiatief om bedrijven aan te zetten

om banen te scheppen voor mensen zoals
jij, Portia.

Het zou geweldig zijn als we je aan een
baan kunnen helpen.

Je werkt nu bij de brandweer?

Ja.

Wat voor werk doe je daar?

Kantoorwerk.

Ik registreer de tankbonnetjes.

En ik verstuur post naar de kazernes.

Die weten zo dat ze hun budget overschrijden.

Als ze een te dure waterslang hebben gekocht.

24 Procent van de bevolking van Nieuw Zeeland heeft een handicap.

Hopelijk zal dit tv-programma
mogelijkheden scheppen

zodat zij een bijdrage aan de maatschappij
kunnen leveren

zoals alle andere mensen.

Dank jullie voor het bezoek.
We houden contact.

Ik stuur een mailtje als er iets passends
langskomt.

Dan volgt een sollicitatiegesprek
en gaan we van daaruit verder.

Karina: Dat klinkt heel goed.
Bedankt!

Het mes snijdt naar twee kanten...

Als je een opening wilt bieden,

dan is dat geen liefdadigheid,
er moet werk zijn

en iemand moet dat werk willen doen.

Het gaat erom dat bedrijven hun ogen
openen

voor de kansen die werknemers zoals
Portia meebrengen..

Die diversiteit biedt veel potentie.

En die moeten ze meenemen in hun
personele bezetting.

Hallo, aangenaam.

Hallo, dit zijn mijn moeder en mijn vader.

Portia: Emma die we van de televisie kennen.

Ik zag haar optrekken met andere mensen op haar werk.

En hoe ze de kranten bijhield.

En ik dacht: zoiets zou ik ook kunnen!

Dit is mijn werkplek.

Portia: Wat voor werk doe je hier?

Ik verstuur de televisiegidsen.

In deze database voer ik de
geretourneerde gidsen in.

Mensen die geen gids hebben ontvangen
of verkeerde adressen.

In de tweede rij staat de uitgave-datum.

De derde rij is voor het klantnummer en -naam.

Tot slot commentaar of reden voor wijziging.

Hoi Portia, hoe ging het?

Goed.

Heb je een baan?

Nog niet.

Maar ze gaan praten met het kantoor
in Waikato.

De televisie heeft contact opgenomen.
Ze willen weten hoe Portia opschiet.

Ik denk dat ze indruk heeft gemaakt.

Want dit meisje wil echt werken.

Anna-Marie belde en vroeg naar Portia.
Hoe het met haar ging en

of ze al werk had gevonden. Ze zei

dat er een kansje was

op een baan waarop ze kon reageren.

Als we naar dat sollicitatiegsprek gaan

vertel dan over je werk bij de brandweer.

Hallo, ik ben Christine.

Hallo, ik ben Karine.

En jij bent zeker Portia.

Kom maar mee.

Welkom Portia, fijn dat je hier bent.

Vertel eens iets over jezelf.

Ik ga elke twee weken paardrijden in
Cambridge.

Op zondagmiddag train ik voor
speciaal Olympisch zwemmen.

Je hebt vrijwilligerswerk gedaan,
klopt dat?

Bij het Rode Kruis en de brandweer?

Bij de brandweer heb ik administratief
werk gedaan.

Ik zat in een team, met een vrouw die
Dianne heet.

Bij het Rode Kruis heb ik in de winkel
gestaan.

Ik vulde de nieuwe voorraden aan.

Ok, ik zal je uitleggen wat het werk
inhoudt.

Je taak is om de keuken schoon te houden
en de afwas in de vaatwasser te zetten.

En de keukenvoorraden aan te vullen.

Verder moet je ook kranten bewaren.

En voor het papier in het kopieerapparaat
zorgen.

En we versturen post.

Dat klinkt fantastisch.Goed he, Portia?

Want dat heb je al bij de brandweer
gedaan.

Ik denk dat je goed in het
team past.

We willen je die taak geven.

We geven het door aan
personeelszaken.

Je kunt de formulieren doornemen.
Dan kun je beginnen.

Lieve help.

Dank u zeer.

Bedankt.

Tot ziens.

Ongelooflijk. Al dat werk wat we
hebben gedaan...

en nu heeft ze een baan.
Helemaal fantastisch.

Hoe lang ben je nu op zoek naar een
baan geweest Portia?

2,5 Jaar.

Dat is lang, toch?

Mmm.

Ik ben heel erg blij.

En vind het spannend om te starten.

Betaald werk.

Ja, betaald werk.

Ja, je eigen geld verdienen.

De thee is zo klaar.

Maken jullie de tafel klaar?

Terugkijkend op onze inspanningen...

Portia's wens en drang om meer uit haar
leven te halen...

en zelf meer de regie erover te voeren

heeft mij op het pad van Enabling
Good Lives gebracht.

Het gaat om een verandering van de
maatschappij en hoe men denkt.

Tegen andere ouders die in hetzelfde
bootje zitten...

zou ik zeggen: blijf proberen, ga door...

blijf je kind steunen op zijn zoektocht.

Ik denk dat werkgevers meer zouden
moeten openstaan

en hun werkplekken bekijken

en zeggen: onze organisatie kan
beter worden

door mensen aan te nemen die willen
werken en trouw zijn...

die er zijn en deel uitmaken van de groep.

Proost op Portia en haar nieuwe baan
en toekomst.

Goed gedaan Portia. Proost.