گامی چند با موجی بابا - پذیرا باش

زندگی (یک)انسان میتواند بطرزشگرفی قدرتمند، و تاثیرگذار، الهامبخش وسرشارازسرورباشد. من احساس میکنم، الهامبخشی نشان بسیارقدرتمندی است، چراکه جانهایمان ازیکدیگر تاثیر می پذیرند...از این رو آنچه از منبع ذاتمان، می تابیم و می تراویم، راهگشاست.

این هدیه زندگیست، که ما باید خود را کشف کنیم؛ مکاشفه کنیم وبا سیردر سرتاسر پهنه هستیمان، وجود این نور زیبا، این ذات یزدان، این حس یگانگی، این هماهنگی را ببینیم.

پذیرا بودن راهگشای اسا سیست.

پذیرا بمان
قدم زدن صبحگاهی با موجی بابا

مونت ساهاجا، پرتغال
۱۲ آگوست ۲۰۱۴

[موجی] بگذار اعمالت تجلی پیدا کنند.
آنها را پیشگویی نکن.

ندان که چه خواهی کرد.

این تلهٔ بزرگیست و خودانگیزي زندگی،
که خود زندگیست، را خفه می کند.

اینکه تقلا کنی و زندگی را تحریف کنی

تا اینکه فرافکنی ها و خواب و خیال های تو
برآورده شوند، خود یک نوع مرگ است.

خفقان است.
چیزی غیر طبیعی و خالی از مسرت است.

[ دوست] با این وجود، آمادگی
و انتظارات درمورد آینده

به عنوان روش زندگی وعملکرد
به ما آموخته شده است.

[موجی] سوئ تفاهمات بسیاری وجود دارند.

مانند این است که نوعی قرص بلعیده ایم،

برای افسردگی، برای افسرده شدن.

یک قرص برای شرطی شدن مشخصی

که فقط برای این است که شما را
افسرده، کوته فکر، ترسان،

قضاوت کننده و ضعیف کند.

ولی این یک نوع الگوی جهانی شده
که ظاهرا مورد اعتمادمان است،

'ولی اینها استانداردهایی هستند
که ما طبق آنها زندگی میکنیم.'

ولی اینها در واقع چیزی از تو می ربایند.

زندگی یک انسان میتواند بطرز شگرفی
قدرتمند و تاثیرگذار،

الهامبخش و سرشار از سرور باشد.

و من حس میکنم که الهام بخشی
نشان بسیار قدرتمندی است.

چرا که جانهایمان از یکدیگر
تاثیر می پذیرند.

ما بر فراز، بسوی، از درون و به فراسو
عبور میکنیم.

از این رو آنچه از درونمان
می تابد ومی تراود،

بعنوان نورمان و از منبع ذات مان، راهگشاست.

افراط در قید عقلانی، قید روانی
نور را مهار می کند،

و یا این نور را همانجا که بود، مسدود می کند.

احساس نمیکنم که این نور بتواند آسیب ببیند.

ولی درست مانند کشیدن یک پرده
که می تواند خورشید را مسدود کند،

زیادی فکر کردن، زیادی شرط داشتن،

به نوعی به نظر می رسد که
موجب کسوف یا پوشانندگی می شود؛

که نور خالص وجود ما را
تحتالشعاع قرار میدهد.

و به نظر می رسد با ادامه ماندن در آن حالت،

وارد مرحله ای از خواب می شویم
جائیکه به نظر میرسد دیگر برایمان مهم نباشد

که چه عمق و نقاط نامکشوفی
درون وجودمان داریم.

و این هدیه زندگی است که
ما باید خود را کشف کنیم.

مکاشفه کنیم و ببینیم،
که در سیر سرتاسر پهنه وجودمان

این نور زیبا وجود دارد؛
این حضور ذات یزدان وجود دارد.

این حس یگانگی،
این هماهنگی وجود دارد.

و در اینجا یک احساس غم میکند

که اینها به تمامی در درونمان
بسیار نامکشوف باقی می ماند.

بنابراین من دوست دارم
که به تشویق انسانها ادامه دهم،

زیرا می دانم که آنها به راستی
تجلی بسیار قدرتمندی از خدا هستند.

و اینکه آنها می توانند؛ آنها، ما، من، شما،
همه یکیست؛ پذیرا بمانند.

پذیرا بودن راهگشای اساسیست.

زیرا اگر پذیرا نباشی، حرکت نخواهی کرد.

چیزی در درونت می خشکد.

اما پذیرا بودن،
که خود صورتی از نور است،

اجازه می دهد آنچه می تواند تجلی
فیض و توانمندی و خرد و مسرت

و تمامی اینهاست، جلوه گر شود؛

تجلی پیدا کند، شناخته شود،
باز دانسته شود در این دنیا.

درود بر بشریت برای توانمندی ذاتیش.

هنوز خیلی چیز ها هستند که باید
توسط فیض الهی مکاشفه شود.

" پذیرا بودن که خود صورتی از نور است،

اجازه می دهد آنچه می تواند تجلی
فیض و توانمندی

و خرد و مسرت باشد، جلوه گر شود."

[ موسیقی]

"زندگی یک انسان میتواند به طرز شگرفی قدرتمند،
تاثیر گذار، الهامبخش وسرشار ازسرور باشد."

" پذیرا بودن راهگشای اساسیست."

"درود بر بشریت برای توانمندی ذاتیش؛
هنوزخیلی چیزها هستند که باید توسط فیض الهی مکاشفه شود."

"در پرتو فیض الهی. اوم"
موجی

www.mooji.org