final webinaire 2024

Hoe leren dove kinderen lezen?
Vertaling Sibylle Fonzé

"École et Surdité" en haar ervaringen omtrent tweetalig en inclusief onderwijs.

Illustraties
Kibo

Goeiedag iedereen.
Ik ben Magaly Ghesquière.

Ik ben een tweetalige lerares en werk
sinds 25 jaar bij Sainte-Marie de Namur.

Daar lopen horende en dove leerlingen
samen school.

Gedurende de voorbije 25 jaar
heb ik niet altijd dezelfde functie gehad.

Eerst haalde ik mijn lerarendiploma
voor het lager onderwijs

alsook het Frans Belgische Gebarentaal
certificaat (UF12).

Vanaf de opstart van de tweetalige klassen,
werkte ik als kleuterjuf gedurende vier jaar.

Dan was ik de klastitularis in het eerste
en tweede leerjaar gedurende acht jaar.

Daarna nam ik afstand van deze functie
en richtte ik me op het onderzoek.

Nu heb ik drie functies: ten eerste ben ik
de coordinator van de tweetalige klassen

in het kleuter en het lager onderwijs, en werk samen
met het team, de leerlingen en hun ouders.

Ik coördineer het allemaal
en ondersteun de directeur.

Daarnaast, voer ik onderzoeken uit.
Momenteel richt ik me op de leesvaardigheden

van dove leerlingen,
maar niet meer bij de jongsten.

Dit heb ik al gedaan en
er werd een boek hierover uitgegeven.

Nu focus ik me op de dove tieners.
Ik onderzoek hun leervoortgang

in verband met het lezen en schrijven.
met als doel hen beter te ondersteunen.

Dit is het onderzoek die ik nu uitvoer.

Ten derde, geef ik nog altijd lessen
samen met mijn dove collega Sibylle Fonzé.

Haar moedertaal is de Frans Belgische
Gebarentaal en de mijne is het Frans.

Samen bieden we een complementair aanpak
in onze tweetalige lessen waar leerlingen

leren met beide talen te werken
gelijkaardig aan de vertalingslessen.

Deze lessen worden gegeven vanaf
het eerste leerjaar in het lager onderwijs

tot het zesde leerjaar
in het middelbaar onderwijs.

Hoe werden de tweetalige klassen
25 jaar geleden opgericht?

Het begon met horende ouders
van dove kinderen

die geen geschikte school in Namen
vonden voor doven.

Ze wouden hun kind in een gewone school niet
laten integreren wegens isolement en

de dichtste gespecialiseerde school was ver
gelegen met een matige onderwijskwaliteit.

Daarom besloten ze het in Namen
op te richten.

Deze ouders hebben de vereniging
"École et Surdité" 25 jaar geleden opgericht.

Deze vereniging verleent nu nog steun
aan de school door fondsenwerving,

bevordert de reflecties rond de pedagogie
van tweetalig onderwijs, en

biedt dagelijks ondersteuning aan de school
en zijn directeur. Dit ondersteuningswerk

is waardevol want zonder de vereniging
zou de school het niet kunnen.

Naast beide organisaties, is er ook de
Universiteit van Namen en haar LSFB-Lab.

Ze werken alledrie samen sinds 25 jaar al.

Het thema van de video van vandaag gaat over
hoe doven leren lezen.

Denken jullie dat er maar één methode is
die geschikt is voor doven?

Nee. Er zijn er meerdere wegens de nood
aan aanpassingen voor de verschillende

profielen van doven zodanig iedere van hen
kan leren lezen en schrijven.

Vandaar is het belangrijk voor mij
om eerst uitleg te geven over het werkkader

van Sainte-Marie de Namur en het context
waarin deze school zich bevindt.

Dit heeft invloed op ons manier van werken en
de sterke princiepen die we volgen.

De structuur en het context waarin jullie jullie
bevinden zijn verschillend van ons,

bijgevolg is het niet mogelijk om heel ons aanpak
direct bij jullie toe te passen.

Het is dus belangrijk om ons context goed
te begrijpen om daarna na te denken

hoe het in jullie context kan toegepast worden.

Ik ga nu jullie vertellen over de principes
van Sainte-Marie de Namur.

Daarin licht ik ook toe over de verschillende
profielen van doven zodanig ik later

de geschikte leesmethode bij de start
voor iedere van hen kan uitleggen.

Jullie zullen merken dat deze principes
een belangrijke rol spelen op jullie werk

en de pedagogische methoden aangepast
voor de leerlingen. Ze beïnvloeden ons werk.

Er zijn er drie:
ten eerste, de tweetaligheid,

ten tweede, de inclusie, en
ten derde,

het gelijkwaardig onderwijs dat verstrekt
wordt aan zowel horende als dove leerlingen.

Ik ga nu uitgebreid uitleggen over ieder principe.

De tweetaligheid.

Ik zal eerst toelichten over
het algemeen concept van tweetaligheid,

daarna over de dissociatie ervan
met de doelstelling van tweetaligheid.

Het reden is dat dovenscholen verklaren dezelfde
doelstelling van tweetaligheid na te strijven

maar bij nader inzien, merkt men dat
de toepassing ervan anders

wordt bekeken en aangepakt bij iedere dovenschool.

Daarom is het belangrijk om de doelstelling
van de tweetaligheid

bij Sainte-Marie de Namur goed toe te lichten.

Als we aan mensen in het algemeen vragen
wat een tweetalige persoon kan doen

men antwoordt meestal dat een persoon
die tweetalig is beheerst perfect beide talen

en beide talen staan op gelijke voet
in alle hun modaliteiten (spreken, enz).

Is dit het juiste antwoord? Nee.

Wat vertellen onderzoekers in hun publicaties
rond tweetaligheid dan?

Een persoon die tweetalig is
beheerst meerdere talen

maar de graad van beheersing bij iedere
van deze talen kan niet gelijk en perfect zijn.

Het ideaal van tweetaligheid waar men talen
op perfecte niveau beheren

is voor de mens in de praktijk onhaalbaar.

Wereldwijd zijn er veel mensen die
twee of meerdere talen beheerst

maar niemand kan twee talen perfect
beheersen op gelijkwaardig niveau.

Waarom?

Ik geef een voorbeeld: een persoon die
tweetalig is in het Spaans en het Engels

gebruikt Engels op het werk
in het domein van informatica

en spreekt Spaans thuis
met zijn hele familie.

Die persoon kan in diepte
over informatica spreken

met een rijke lexicon in het Engels

maar thuis spreekt hij amper over informatica
daar er geen nood hiervoor is.

Hij zal specifieke termen in het Engels kennen
maar niet in het Spaans.

Trouwens, zal hij thuis zijn Spaanse taalgebruik
aanpassen tegenover jonge kinderen

alsook tegenover oudere mensen.

Hij gebruikt daar Spaans
op een verrijkende manier

in verschillende contexten
en tegenover verschillende mensen.

Maar op het werk is er geen variatie,
hij ontmoet steeds dezelfde personen.

Er zijn geen jonge noch oudere
personen met wie hij kan spreken.

Beide situaties hebben invloed op
de evolutie van zijn talen.

Hetzelfde geldt voor de dove leerlingen
van Sainte-Marie de Namur.

Inderdaad, sommigen van hen komen
uit gezinnen van horende mensen

waar Frans, de eerste taal, wordt gesproken.
Het kind kan daar deze taal spreken.

Maar het kind gebruikt de gebarentaal nooit
buiten school.

Daarentegen, een dove kind van dove ouders
die uit een dove familie komt

en die zowel jonge als oude doven
ontmoet met wie hij gebruikt gebarentaal

zoals het ook het geval is op school
zal Frans beperkt kunnen lezen.