Waarom we een beroep zullen doen op robots

Pessimisten stellen dat robots simpelweg mensen zullen vervangen. Maar eigenlijk kunnen ze onze essentiële medewerkers worden zodat we onze tijd kunnen besteden aan minder alledaagse en mechanische uitdagingen. Rodney Brooks wijst erop hoe waardevol dit is, wanneer het aantal actieve volwassenen daalt en het aantal gepensioneerden aangroeit. Hij stelt ons Baxter voor, de robot met bewegende ogen en armen die reageren op aanraking. Hij zou kunnen werken naast een verouderende bevolking en leren om hen ook thuis bij te staan.

Arthur C. Clarke,

een beroemde sciencefictionschrijver
uit de jaren 50,

zei: "We overschatten technologie
op de korte termijn

en we onderschatten haar
op de lange termijn."

Vandaar de angst

dat banen verdwijnen
door kunstmatige intelligentie en robots,

omdat we technologie overschatten
op de korte termijn.

Ik ben juist bezorgd of we in de toekomst
de nodige technologie zullen hebben.

De vergrijzing zal veel extra taken geven

en wij zullen daarvoor
een beroep moeten doen op stalen robots.

Ik ben bang dat we niet genoeg
robots zullen hebben.

Angst om onze baan te verliezen
aan technologie leeft al lang onder ons.

In 1957 maakten Spencer Tracy
en Katharine Hepburn een film.

Je weet hoe die eindigde.

Spencer Tracy bracht een voor 1957 krachtige,
mainframe computer mee

om de bibliothecarissen te helpen.

De bibliothecarissen in het bedrijf
beantwoordden vragen van de directie:

"Wat zijn de namen
van de rendieren van de Kerstman?"

Dat zochten zij dan op.

De computer zou hen helpen met deze taak.

Een computer uit 1957
was niet erg geschikt voor die taak.

De bibliothecarissen waren bang dat
hun banen zouden verdwijnen.

Maar dat gebeurde niet.

De vraag naar bibliothecarissen
steeg nog lang na 1957.

Pas toen het internet

en zoekmachines opkwamen,

waren er minder bibliothecarissen nodig.

Iedereen uit 1957 onderschatte

de technologie die we vandaag
op zak kunnen steken.

We krijgen onmiddellijk antwoord

op onze vragen over
de rendieren van de Kerstman

of welke vraag dan ook.

Overigens gingen de salarissen
van bibliothecarissen sneller omhoog

dan die van andere beroepen
in de VS in die periode,

omdat bibliothecarissen
met computers werkten.

Computers werden hun gereedschap
en ze kregen meer nuttig gereedschap

zodat ze effectiever werden.

Hetzelfde gebeurde in kantoren.

Vroeger gebruiken mensen werkbladen.

Werkbladen waren grote vellen papier

en berekenen gebeurde manueel.

Maar iets interessants gebeurde.

Met de pc-revolutie rond 1980,

werden spreadsheetprogramma's gemaakt
voor kantoorgebruik.

Niet om bediendes te vervangen,

maar men ging ervan uit dat bediendes
programmeurs konden worden.

Dus werden kantoorbediendes
spreadsheetprogrammeurs.

Het vergrootte hun capaciteiten.

Ze hoefden niet langer
alledaagse berekeningen te maken,

ze konden zoveel meer doen.

Vandaag duiken robots op in ons leven.

Links zie je PackBot van iRobot.

Soldaten stuitten in Irak en Afghanistan
op bermbommen.

In plaats van
een beschermend pak aan te trekken

en met een stok in het rond te porren,

zoals ze tot 2002 deden,

sturen ze er nu een robot naartoe.

De robot neemt de gevaarlijke taak over.

Rechts zijn een paar TUG's
van een bedrijf Aethon in Pittsburgh.

Ze zijn in gebruik
in honderden ziekenhuizen in de VS.

Ze brengen de vuile lakens
naar de wasserij.

Ze brengen de vuile afwas naar de keuken.

Ze halen de medicijnen af bij de apotheek.

Het bevrijdt
de verpleegsters en verpleeghulpen

van het alledaagse en mechanische werk

zodat ze meer tijd
aan de patiënten kunnen besteden.

Robots zijn op veel manieren
alomtegenwoordig in ons leven.

Voor fabrieksrobots
zijn mensen echter een beetje bang.

Ze zijn gevaarlijk.
Om ze te programmeren

moet je zes-dimensionale
vectoren en quaternionen begrijpen.

En gewone mensen kunnen er niet mee omgaan.

Het is dit soort technologie
waar het verkeerd liep.

Het haalde de werknemer
weg van de technologie.

We hebben echt technologie nodig

waar werknemers mee kunnen omgaan.

Ik wil jullie vertellen over Baxter.

Baxter is de eerste robot in zijn soort

waar gewone mensen mee kunnen omgaan
in een industriële omgeving.

Baxter is hier.

Dit is Chris Harbert van Rethink Robotics.

Hier is een lopende band.

Als het licht niet te extreem is --

Ah, ah! Daar is hij.
Hij nam een object van de lopende band.

Hij brengt het hier en zet het neer.

Dan gaat hij terug
en reikt naar het volgende object.

Baxter heeft een minimum aan
gezond verstand.

Wat gebeurt daar met die ogen?

De ogen die je ziet op het scherm

anticiperen op de bewegingen van de robot.

Een persoon die met de robot werkt,

begrijpt waar hij gaat reiken
en is niet verrast door de bewegingen.

Hier nam Chris het object uit zijn hand

en Baxter probeerde niet meer
om het neer te zetten.

Hij ging terug en
begreep dat hij een ander moest halen.

Hij heeft dus wat basaal gezond verstand
en neemt objecten op.

Baxter is veilig om mee te werken.

Dit wil je niet doen met de huidige
industriële robots,

maar met Baxter is het veilig.

Hij voelt de kracht,
begrijpt dat Chris daar staat

en doet hem geen pijn.

De gebruikersinterface van Baxter
is heel interessant.

Chris gaat nu aan de andere kant
de arm vastnemen.

Als reactie gaat Baxter naar
nul-kracht-zwaartekracht-compensatie-modus

en er verschijnen beelden op het scherm.

Je kan icoontjes zien op de linkerkant
van het scherm waar zijn rechterarm was.

Chris legt iets in de hand van de robot
brengt hem naar achter,

drukt een knop in
zodat de robot het object loslaat.

De robot begrijpt dat er verwacht wordt
dat hij het object neerlegt

en zet er een klein icoontje.

Chris laat de robot hier komen
en de vingers samengrijpen.

De robot begrijpt
dat hij het object moet opnemen

en plaatst het groene icoontje

daar waar hij het object
moet gaan opnemen.

Chris beweegt de robotarm
wat heen en weer

en Baxter begrijpt nu
in welk gebied hij moet zoeken.

Hij moest het niet van een menu aflezen.

Nu leert hij aan hoe het object eruitziet,

terwijl ik verder spreek.

Ik wil jullie nog vertellen
hoe het is in deze fabrieken.

We verzenden elke dag zulke robots

naar fabrieken over het hele land.

Dit is Mildred.

Ze werkt al 20 jaar aan de lopende band
in een fabriek in Connecticut.

Een uur na kennismaking
met haar eerste industriële robot,

had ze hem geprogrammeerd
voor enkele taken.

Ze werd verliefd op de robots.

Ze deden simpele repetitieve taken
die zij eerst zelf moest doen.

Nu doet een robot het voor haar.

Toen we voor het eerst
met fabrieksarbeiders spraken

over hoe ze beter met robots konden omgaan,

vroegen we hen:

"Wil je dat jouw kinderen
in een fabriek werken?"

Het antwoord was steeds: "Nee,
ik wil een betere baan voor mijn kinderen."

Daarom is Mildred een typisch voorbeeld

van de huidige
fabrieksarbeidsters in de VS:

ouder en ze worden steeds ouder en ouder.

Er zijn niet veel jonge mensen
die starten in de fabriek.

Omdat de taken zwaarder voor hen worden,

moeten we ze tools geven
waarmee ze kunnen samenwerken

zodat ze deel van de oplossing worden.

Zodat ze kunnen blijven werken
en wij verder kunnen produceren in de VS.

Onze visie is dat Mildred
die aan de lopende band werkt,

Mildred de robottrainer wordt.

Ze breidt haar vaardigheden uit,

net als de kantoorbediendes
in de jaren 80.

Ze hoeven er niet jarenlang
voor te studeren.

Ze leren er in een paar minuten mee werken.

Er zijn twee grote krachten
die wilskrachtig maar onvermijdelijk zijn:

klimaatverandering en de vergrijzing.

Vergrijzing zal onze wereld
écht veranderen.

Dit is het percentage actieve volwassenen.

Het is een beetje gedaald
de laatste 40 jaar.

Maar het zal de volgende 40 jaar
dramatisch veranderen, zelfs in China.

Het percentage actieve volwassenen
gaat dramatisch dalen.

Het aantal mensen op pensioenleeftijd
gaat zeer, zeer snel stijgen

omdat de babyboomers met pensioen gaan.

Dat betekent meer mensen
met minder geld voor sociale zekerheid,

in concurrentie voor diensten.

Meer nog, hoe ouder we worden,
hoe kwetsbaarder we worden.

We kunnen niet meer alle taken
doen die we gewend zijn.

Als we kijken
naar de leeftijd van zorggevenden:

ze worden ouder en ouder.

Dat is nu aan de gang.

Het aantal ouder wordende
gepensioneerde mensen vergroot

en er zijn minder mensen
om voor hen te zorgen.

We zullen dus echt robots nodig hebben.

Ik bedoel geen robots als gezelschap.

Ik bedoel robots die taken overnemen
die we normaal zelf doen

maar die minder goed lukken
als we ouder worden.

De boodschappen uit de auto halen
en de trap opdragen naar de keuken.

Of zelfs, als we nog ouder worden,

onze auto's besturen
als we ergens op bezoek gaan.

Ik denk dat robots mensen de kans geven
op waardig ouder worden,

omdat ze de controle behouden.

Op die manier zijn ze niet afhankelijk
van mensen om hen te helpen.

Ik denk echt
dat we meer tijd gaan doorbrengen

met robots zoals Baxter,

en er meer mee zullen gaan werken
in ons dagelijks leven.

Hier, Baxter, het is goed.

We zullen de volgende 40 jaar
allemaal beroep doen op robots

als deel van ons dagelijks leven.

Hartelijk dank.

(Applaus)