ده افسانه برتر روانشناسی | بن امبریج | TEDxYouth@Manchester

آیا فکر می کنید اطلاعاتی که در مورد مغز خود دارید اشتباه هستند؟ در این سخنرانی بن امبریج ،شما رابا ۱۰ اندیشه و تفکر رایج در روانشناسی- که اثبات شده اشتباه هستند- آشنا می کند و از واقعیت هایی در مورد مغزمان وکارکرد مغز انسان پرده بر می دارد.

خُب شما درمورد ضریب هوشی تان

و هوش کلی چیزهایی را قبلا شنیده اید،

اما در مورد هوش روانشناختی تان چطور؟

چقدردرمورد محرک های انگیزشی می دانید،

و چقدر در پیش بینی رفتار مردم

یا احساسات خودتان خوب هستید؟

فکرمیکنید چقدر از آنچه که درباره
مفهوم روانشناسی می دانید اشتباه است؟

خُب بگذارید با شمارش۱۰ افسانه برتر
روانشناسی شروع کنیم.

خب حتما این را شنیده اید که از منظر روانشناختی

مردان و زنان بسیار متفاوت هستند.

انگار مردان از کره مریخ و زنان از ونوس آمده اند.

اما واقعا تفاوت بین مردان وزنان چقدر هست؟

خب برای شروع بیایید به چیزی بنگریم که زنان و مردان

در آن واقعا متفاوت اند

ویکسری تفاوت های روانشناختی جنسیتی در
همان مقیاس را طرح ریزی کنیم.

خب یکی از تفاوت ها

توانایی آنها در پرتاب هر چه دورتر توپ است.

اگر به داده های مربوط به مردان نگاه کنیم

یک منحنی با توزیع نرمال می بینیم.

تعداد کمی از مردان می توانند یک توپ
را به مسافت خیلی دور پرت کنند،

و تعداد اندکی از مردان نمی توانند توپ را خیلی زیاد دور پرتاب کنند،

اما بیشتر آنها هم توپ را با فاصله ای متوسط پرتاب می کنند.

و زنان نیز در این زمینه دارای توزیع یکسانی هستند،

اما یک تفاوت فاحش وجود دارد.

بطور مردان عادی می توانند توپ را دورتر از

۹۸ درصد زنان

خب حالا به تفاوت های روانشناختی می پردازیم

با شباهتی به همان مقیاس استاندارد شده

هرروانشناسی به شما خواهد گفت که مردان دربعضی

کارهای خاص از زنان بهتر هستند،

برای مثال ،چیزهایی مثل خواندن نقشه
و این واقعیت دارد،

اما بیایید به اندازه این تفاوت بنگریم.

خیلی کم است: خط ها اینقدر به هم نزدیک اند
که تقریبا روی هم افتاده اند.

در واقع یک زن معمولی از ۳۳ % مردان بهتر است

و البته اگر این عدد به می رسید۵۰ %

در ان صورت هر دوجنس باید کاملا برابر می شدند.

توجه کنید این مورد و مورد بعدی که به شما نشان خواهم داد

شامل بزرگترین تفاوت های جنسیتی هستند

که در روانشناسی کشف شده اند.

این هم بعدی

هر روانشناسی به شما خواهد گفت که زنان

در زبان و گرامر از مردان بهتر هستند.

خب این هم عملکردی در یک تست گرامر

این داده های زنان و داده های مردان است.

دوباره،زنان به طورکلی بهترهستند
اما خط ها بسیار به هم نزدیک اند

۳۳ % مردان

از متوسط زنان بهتر هستند،

و دوباره اگر این عدد ۵۰ % می شد

هر دوجنس در این مقوله با هم برابر می شدند.

خب درواقع این موردمریخی و ونوسی نیست

این می تونه هر موردی باشه مثل شکلات مارس واسنیکرز می مانند:

درواقع هر دوشکلات مثل هم اند اما

ممکنه یکی از آنها از دیگری پرفندق ترباشه.

من نمی گم کدوم.

خب.حالاکه گرم شدید

بیاید تا شمارو با آزمون لکه جوهر رورشاخ تحلیل روانی کنم.

خب می تونید ببینید.نمی دونم.دوخرس یا دوانسان یا هرچیزی

فکرمی کنید دارند چه می کنند؟

اگرفکرمیکنید دارند سلام می کنند، دستتان را بالا برید.

خیلی کم.ا بسیار خوب.

اگرفکر میکنید که دارند بزن قدش می کنند دستاتون رو ببرید بالا

خب.آیا فکر می کنید آنها در حال جنگیدن هستند؟

تعدادکمی ازشما این فکرو می کنید.

خب پس اگر فکر میکنید آنها سلام می کنند یا بزن قدش

این نشان دهنده این است که شما انسان مهربانی هستید.

اما اگرفکرمیکردیدکه درحال جنگ اند این به معنای این است

که شما یک آدم تهاجمی هستید.

درواقع،آیا یک عاشق اید یا یک جنگجو.

نظرتون درمورداین چیه؟دیگه جداگانه نمی پرسم.

پس با شماره ۳ همه یکصدا بگید که چی می بینید

یک، دو ، سه.

(تماشاگران فریاد می زنند)

شنیدم یکی گفت موش بزرگ.کی گفت؟

این خیلی نگران کننده است.

یک آقا گفت موش بزرگ

خب شما باید یک جانوری با دو پا اینجا ببینید،

ویک شکل آینه مانند از آنها در آنجا

اگر نتوانستید ببینید این نشون می ده که شما

درپردازش شرایط پیچیده

زمانی که خیلی چیزها با هم پیش می آید مشکل دارید.

البته به غیر ازآن.
این آن معنی رانمیدهد

تست لکه جوهر رورشاخ هیچ اعتباری در رابطه با

تشخیص شخصیت انسان ها ندارد

و توسط روانشناسان امروزی استفاده نمی شود.

درواقع یک تحقیقی نشان داد که

وقتی می خواستند شخصیت انسان ها را با

آزمون لکه جوهر مشخص کنند،

در ۱/۶ افراد کاملا نرمال

اسکیزوفرنی تشخیص داده می شد.

خب اگر عملکرد شما در این تست خوب نبود

شاید به این خاطر است که انسان تصویری ای نیستند.

خب بیایید تست دیگری انجام دهیم تا بفهمیم

زمان درست کردن کیک آیا ترجیح می دهید

خب دست ها برای هر کدوم دوباره بالا--

الف : آیا شما ترجیح می دهید که از یک کتاب
آشپزی عکس داراستفاده کنید؟

بله.تعدادکمی از شماها.

ب : آیا ترجیح می دهید ازدوست تان طرزتهیه کیک را بپرسید؟

ج: یا ترجیح می دهید که همینجوری یک کیکی درست کنید؟

تعداد اندکی از شما

خب اگر با موردالف موافق بودید یعنی

که شما یک یادگیرنده بصری هستید

و شما زمانی خوب یاد می گیرید که

داده ها به صورت عینی برای شما به نمایش گذاشته بشن

اگر با مورد ب موافق بودید یعنی شما یک یادگیرنده سمعی هستید

و زمانی خوب یاد می گیرید که داده ها به صورت سمعی به شما برسند

و اگر با ج موافق بودید

این نشان می دهد که شما یک یادگیرنده جنبشی هستید

شما وقتی خوب یاد می گیرید که درگیر کار بشید

و کارها را بادست خود انجام دهید

البته همانطوری که شاید حدس زده باشید

این تست هم درست نیست و تمامش یک افسانه است.

روش های یادگیری یک افسانه خودساخته است

و توسط شواهد علمی پشتیبانی نمی شوند

خب ما این را می دانیم زیرا در مطالعات کنترل شده آزمایشی،

وقتی به افراد چیزهایی به منظور یادگیری می دهند

چه به روش دلخواهشون و چه به روشی دیگر،

این هیچ فرقی در مقدار اطلاعاتی که

آنها کسب می کنند شامل نمی شود.

اگر فقط یک لحظه به آن فکر کنید

این واضحه که این باید درست باشه

این واضحه که بهترین قالب ارائه

به شما بستگی ندارد،

اما به چیزی که می خواهید یاد بگیرید وابسته است.

برای مثال ایا می توانید رانندگی یادبگیرید،

فقط با شنیدن صدای کسی که به شما می گوید چکار کنید

و بدون تجربه عملی؟

آیا می توانید به حل معادلات ریاضی

فقط در مغز خود بپردازید بدون اینکه آنها رابنویسید؟

آیا می توانید برای امتحان معماری

ار روش رقص تفسیری استفاده کنید
زیرا شما یادگیرنده جنبشی هستید؟

نه.تنها کاری که باید بکنید هماهنگی است

هماهنگی چیزهایی که باید یادبگیرید با قالب ارائه،

نه هماهنگی با خودتان

خوب من خیلی ها رو میشناسم که دانش آموزان برجسته هستند

که به تازگی نتایج امتحانات را دریافت کرده اند

واگر نتایج خوبی نگرفتید،

شما نمی توانید روش های یادگیری را مسبب آن بدانید

اما یکی از چیزهایی که می توانید ملامت کنید ژنهای شماست

خب این یعنی چی

در یک تحقیق جدید در دانشگاه کالج لندن

معلوم شد که ۵۸ درصد تفاوت

در نتایج امتحانات دانش آموزان

به علت فاکتورهای ژنتیکی بوده

خب این رقم دقیق به نظر می آید،

خب از کجا می تونیم بگیم؟

خب وقتی که می خواهیم به افشای سهم نسبی

ژن ها و محیط بپردازیم

آنچه که می توانیم بگویم مطالعه ای است که بر روی دوقلوها انجام شده .

دوقلوهای همسان۱۰۰ درصد یک
محیط یکسان را شریک هستند

و ۱۰۰ درصد نیز ژن های یکسان دارند،

در حالیکه دوقلوهای غیرهمسان ۱۰۰ درصد
محیط را شریک هستند

اما مثل هر خواهروبرادر دیگری

فقط دارای ۵۰ درصد ژن مشترک هستند

خب با مقایسه یکسانی نتایج امتحانات در دوقلوهای همسان

در مقابل دوقولهای غیرهمسان،

و با انجام ریاضیاتی هوشمندانه،

می توانیم بفهمیم که چقدر گوناگونی
در عملکرد به محیط بستگی دارد

وچقدر به ژن ها

و نتیج نشان می دهد که ۵۸ درصد به ژنها بستگی دارد.

خب این به معنی نادید گرفتن
تلاش های شما و معلمتان نیست.

اما اگر از امتحانات نتیجه خوبی نگرفتید،

می توانید خانواده خود وژن هایتان را مقصر بدانید

یک چیز که نمی تواند ملامت کنید

یادگیرنده چپ مغز یا راست مغز بودن است،

زیرا این هم یک افسانه است.

خب افسانه در اینجا اینه که مغزچپ منطقی است،

وبرای حل مسائلی مثل این خوبه،

و مغزراست بیشتر خلاق است،

بنابراین مغز راست در موسیقی بهتر است.

اما دوباره این هم یک افسانه است زیرا اکثر کارها

تمام بخش های مغزرا درگیر می کند

حتی کاری ساده مثل حرف زدن

اگرچه دلیل اینکه این افسانه و باورغلط هنوزپابرجاست

این است که این حرف کمی درست است.

خب یک تفسیر افسانه ای دیگر

این است که مردم چپ دست خلاق تر
از مردم راست دست هستند،

که این هم قابل درک است زیرا مغز شما
دست های متقابل راکنترل می کند،

بنابراین چپ دست ها

سمت راست مغزشان بیشتر از

سمت چپ مغزشان فعال است،

و این ایده که راست دست ها خلاقانه تر هستند.

این حقیقت ندارد که

مردم چپ دست از راست دست ها خلاق تر هستند.

این درست است که دودست ها،

یا کسانی که می توانند از هر دودست
خود برای انجام کارها استفاده کنند،

نسبت به افراد راست دست یا چپ دست
متفکران خلاق تری هستند،

زیرا دودست بودن شامل

فعالیت زیاد هر دو ناحیه مغز و ارتباط بیشتر آنها باهم است،

که در تفکرخلاقانه وانعطاف پذیری برای بسیار کاربرد دارند.

افسانه چپ دست ها خلاق

از این واقعیت نشات می گیرد که دو دست بودن

بیشتر در چپ دست ها رایج است

تا در راست دست ها

خب این رگه ای از واقعیت در مورد ایده دست چپ خلاق بود

اما نه زیاد.

یک افسانه مربوط به این که حتما به گوشتان خورده

این است که ما فقط از۱۰% مغزمان استفاده می کنیم.

این هم یک افسانه و باورغلط است.

تقریبا هرکاری که می کنیم،حتی عادی ترین کارها

موجب فعالیت تمام بخش های مغزمان می شوند.

البته این درسته

که خیلی از ما از قدرت مغزی خود بهره نمی بریم

درحالیکه که در خیلی از موارد می توانیم این کاررابکنیم.

خب به منظور تقویت قدرت مغزمان باید چه بکنیم؟

شاید باید به موتزارت گوش بدهیم.

خب آیا اثر موتزارت به گوشتان خورده؟

خب اثرموتزارت یعنی گوش دادن به موتزارت

می تواند شما را باهوش ترکند و
عملکرد شما و ضریب هوشی شما را بالاببرد.

خب چیز جالب در مورد این افسانه این است که

اگرچه آن یک افسانه است،

اما رگه ای از واقعیت در آن هست

یک تحقیقی دریافت که

افرادی که جند دقیقه ای موسیقی موتزارت
برای شان پخش شده بود

در تست های ضریب هوشی عملکرد بهتری داشتند

تا افرادی که در سکوت نشسته بودند.

اما مطالعه دیگری افرادی را به کارگرفت
که موسیقی موتزارت را دوست داشتند

و گروهی دیگر

که عاشق داستان های ترسناک استفن کینگ بودند.

وبعد برای این افراد موسیقی و داستان ها را پخش کردند.

افرادی که موسیقی موتزارت را به داستان ترجیح دادند

از موسیقی موتزارت تقویت هوشی
بیشتری گرفتند تا از داستان ها

و افرادی که داستان ها را
به موسیقی موتزارت ترجیح دادند

از شنیدن داستان های استفن کینگ
تقویت هوشی بیشتری

گرفتند تا موسیقی موتزارت.

خب واقعیت این است که گوش سپردن
به چیزموردعلاقه شما

به شما انرژی می دهدوباعث تقویت
موقتی ضریب هوشی می شود

در انجام محدوده ای باریک از فعالیت ها

هیچ پیشنهادی مبنی بر اینکه گوش دادن به موتزارت

یا داستان های استفن کینگ

شما را در آینده باهوش خواهد کرد وجود ندارد.

تفسیر دیگری از افسانه موتزارت

این است که گوش دادن به موتزارت می تواند هم شما
را باهوش و هم سلامت کند.

متاسفانه این اصلا درست نیست

زیرا شخصی که هرروز به موسیقی
موتزارت گوش می داد

خود موتزارت بود

که از سوزاک، آبله و ورم مفاصل رنج می برد،

و خیلی ها فکر می کنند که سفلیس

او را در بسترش کشت.

این نشان می دهد که شاید بهتر بود که
موتزارت باید بیشتر

در انتخاب شرکای جنسی اش دقت می کرد.

اما ما چگونه برای خود شریک جنسی پیدا می کنیم؟

خب یک افسانه ای هست که این
توسط جامعه شناسان پخش شده

که می گه ترجیح ما برای شریک جنسی

محصول فرهنگ مان هست

که بطور فرهنگی بسیار خاص هستند،

اما در واقع یافته ها از این حرف پشتیبانی نمی کنند.

یک تحقیق مشهوراز مردم ۳۲ کشور جهان همه پرسی کرد

از آمریکا تا زولوس،

در رابطه با اینکه آنها در یک شریک جنسی
به دنبال چه می گردند؟

و در هر فرهنگی در سراسر جهان

مردان ترجیح بیشتری به جذابیت فیزیکی زنان داشتند

تا زنان نسبت به مردان،

و در هر فرهنگی

زنان ترجیح بیشتری برجاه طلبی و ثروت مرد داشتند

تا مردان نسبت به زنان.

در هر فرهنگی

مردان زنانی را ترجیح دادند که از خود جوانتر بودند،

فکر می کنم به طور متوسط ۲.۶۶ سال جوانتر از خودشان،

و در هر فرهنگی

زنان مردانی را ترجیح دادند که از خودشان مسن تر بودند،

بصورت میانگین ۳/۴۲ سال

به اینصورت که به اینجا رسیدیم که
"هر کسی به یک مردپولداراحتیاج داره."

خب از بحث شریک جنسی می رویم به

بحث فوتبال و بسکتبال یا هر
ورزش دیگری را دوست دارید.

خب افسانه در اینجا این است که ورزشکارانی

که دستشان گرم می شود .(اصطلاح آمریکایی)

یا فاز بنفش،چیزی که انگلیسی ها می گن

زمانی که آنها دیگر اشتباه نمی کنند،

مثل این بسکتبالیست که همه توپ ها ش گل می شه.

اما درواقع چیزی که اتفاق می افته اینه که اگر الگوی

پرتاب هایی که گل شده اند و آنهایی
که گل نشده اند را بررسی کنیم

مشخص می شود که این اتفاق تصادفی است.

مغز شما از تصادف الگوهایی ایجاد می کند.

پس اگر سکه ای رو پرت کنید

بر طور تصادفی یکسری شیر می آید یکسری خط

و مغز دوست دارد الگوهایی را ببیند که وجود ندارند،

ما این وقایع را می بینیم و می خواهیم بهشان معنی بدهیم

و می گوییم"آره،امروز خیلی رو فرمه"

در حالیکه که شما الگوهای یکسانی را

حتی اگر به طور تصادفی توپ
را پرتاب می کردید می گرفتید.

خب یک استثنا هست اونم در رابطه با ضربات پنالتی

یک مطالعه جدید در مورد ضربات پنالتی در فوتبال

نشان داد که بازیکنانی از کشورهایی

با سابقه بد در ضربات پنالتی

مثل انگلستان سریعتر به توپ ضربه می زنند

تا بازیکنان کشورهایی با سابقه بهتر در پنالتی

و در نتیجه ،ضربه آنها کمتر گل می شود.

که این سوال را به وجود می آورد

آیا راهی برای بهبود عملکردافراد وجود دارد،

و فکری که به ذهن می رسد

تنبیه افراد برای اشتباهاتشان

و منتظر ماندن برای بهتر شدن نتایج آن است.

این ایده که تنبیه می تواند به بهبودی عملکرد بیانجامد،

چیزی بود که افراد شرکت کننده درآزمایش میلگرم
(آزمایشی مشهوردرباره یادگیری و تنبیه)

فکر می کردند که دارند در مورد این ایده تست می شوند.

اگر دانشجوی روانشناسی باشید درباره
این آزمایش را شنیده اید.

داستان از این قراراست که افراد
شرکت کننده در نقش معلم باید

به افراد شرکت کننده نقش دانش آموز
که سوالی را اشتباه پاسخ می دادند

شوک مرگ بار الکتریکی می دادند،

فقط به این خاطر که فردی با لباس سفید
به آنها گفته بوداین کاررابکنند.

اما این داستان به ۳ علت یک افسانه است.

اولین دلیل اینه که کت لابراتوار سفید نبود.

بلکه خاکستری بود.

دوما به شرکت کننده ها قبل از آزمایش

گفته شده بود در صورت نگرانی بدانند که

این شوک های درد آورد مرگ بار نیستند،

و باعث آسیب دائمی و خطرناک به فرد نمی شوند.

و سوما افراد شرکت کننده شوک ها را به این

علت که شخصی با کت سفید گفته بود وارد نکردند،

بلکه بعد از آزمایش در مصاحبه گفتند که

آنها باور داشتند که

آزمایش یادگیری و تنبیه یک آزمایش مهم علمی بوده

و دستاورد زیادی خواهد داشت

هرچند که باعث ناراحتی

گذرایی برای بعضی از شرکت کنندگان شد.

خب نزدیک ۱۲ دقیقه است که دارم حرف می زنم.

و شما که اونجا نشستید

و به حرف های من گوش می دهید و سعی می کنیید
که الگوهای کلامی و وبدنی من را آنالیز کنید

و بفهمید که آیا حرفایم واقعیت دارند یا نه

چه من راست بگویم و چه دروغ،

اما اگر اینطوره شما موفق نشده اید

زیرا اگرچه ما فکر می کنیم که می توانیم دروغگو

را از طریق زبان بدن و الگوی کلامی اش تشخیص دهیم

صدها تست روانشناسی درطی سالها نشان داده اند

که همه ما و افسران پلیس وکارآگاه ها

وقتی پای تشخیص دروغ از طریق

الگوی کلامی و زبان بدن باشد
به طورتصادفی این کار را می کنیم.

یک استثنای جالب

در مورد درخواست تلویزیونی برای اقوام گم شده هست.

این خیلی آسان است که حدس بزنیم
کی این بستگان گم شده اند

و کی این افراد خودشان مبادرت
به قتل نزدیکانشان کرده اند.

پس افرادی که از دروغ به گم شدن
نزدیکانشان اقدام کرده اند

بیشتر سرشان را تکان می دهند و به سمت دیگر نگاه می کنند
و بیشتر خطاهای کلامی دارند

در حالیکه افرادی که واقعا یکی از نزدیکانشان گم شده است

همه اش امیددارند که روزی آن فرد سالم برگردد

و از کلمات خشمگینانه استفاده نمی کنند.

برای مثال می گویند"او را از ما گرفتند"
و نمی گویند"کشته شد."

وقتشه که

من این بحث را تمام کنم

اما قبل از آن می خواهم به شما

در ۳۰ ثانیه

فراگیرترین افسانه روانشناسی را نشان دهم

خب این افسانه روانشناسی

افسانه ای که نه کتب درسی روانشناسی

و نه دروس دانشگاهی روانشناسی هیچ کاری

جهت افشا ساختن آن نمی کنند این است که

روانشناسی مجموعه ای از نظریه های جالب است

نظریه هایی کاربردی

که چیزی برای ارائه دارند

امید دارم آن چیزی که می خواستم به شما در این چند دقیقه نشان دهم

این است که این درست نیست

کاری که باید بکنیم این است که به
ارزیابی نظریه های روانشناسی بپردازیم

با مشاهده پیشبینی های آنها

چیزهایی مثل شنیدن موتزارت باعث باهوشی می شود

یا شما در صورتی بهتریاد می گیرید که

اطلاعات بر اساس سبک یادگیریان به شما ارائه شوند

یا هرچیزدیگری،تمام این ها پیش بینی های
تجربی قابل آزمایش هستند،

و تنها راهی که می توانیم به پیشرفت برسیم

این است که این پیش بینی ها رادرمقابل داده ها

در مطالعات کنترل شده آزمایشگاهی تست کنیم،

و تنها دراین صورت است که می توانیم امیدوار

به کشف این باشیم که کدام یک از این نظریه ها درست اند

و کدام یکی از آنها افسانه وار و اشتباه اند.

متشکرم.