-
Βόρειο Εσωτερικό Λονδίνο,
διαμέρισμα ρετιρέ
-
Τοίχοι άσπροι, χαλί άσπρο, γάτα άσπρη
-
Διαχωριστικά από ριζόχαρτο
-
Μοντέρνα τέχνη και φιλοδοξία
-
Ο οικοδεσπότης γιατρός
-
Ξύπνιος τύπος,
με δικό του ιατρείο
-
Η κοπέλα του ηθοποιός
-
Φίλος μας παλιός από την πατρίδα
-
και παρέα πάντα διασκεδαστική
-
Ήρθαμε λοιπόν για δείπνο
-
Ο 5ος καλεσμένος μία άγνωστη
-
Οι οικοδεσπότες μας κάλεσαν
για χατίρι της
-
γιατί το κορίτσι μόλις έφτασε
από την Αυστραλία
-
και μετακόμισε στο Βόρειο Λονδίνο
-
και είναι κάποιου αδερφή
-
ή συνδέεται με κάποιον
-
Καθώς γίνονται οι συστάσεις
-
η ομορφιά της με θαμπώνει
-
Είναι ωραία, το δίχως άλλο
-
Με μάτια μαύρα, μαύρα μαλλιά
-
Καθώς όμως πάει να κάτσει
-
σφίγγομαι λίγο, το ομολογώ
-
γιατί προσέχω την άκρη του φτερού
μιας νεράιδας
-
που έχει τατού στο δημοφιλές εκείνο σημείο
-
λίγο πάνω από τον ποπό
-
κι όταν πετάει ένα «είμαι Τοξοτάκι»
-
ανοίγει ένα κουτάκι, το ομολογώ
-
που γεμίζει αυτομάτως ταμπελάκια
-
μόλις λέει πως τη λένε Καταιγίδα.
-
Η συζήτηση στην αρχή ανάλαφρη και ζωηρή
-
πολύ γρήγορα όμως η Καταιγίδα ξεσπά:
-
Δεν μπορείς να γνωρίζεις τίποτα
-
Η γνώση δεν είναι παρά μία άποψη
-
γνωματεύει, με το Καμπερνέ Σωβινιόν
της στο χέρι
-
βιζαβί
-
σ' ένα ξενέρωτο
-
εμπειρικού τύπου σχόλιο δικό μου
-
Δεν αρχίσαμε καλά, σκέφτομαι εγώ
-
Είμαστε ακόμα στα πρώτα ποτά
-
κι η γυναίκα μου από απέναντι
-
γουρλώνει τα μάτια
-
και άφωνα με ικετεύει:
Να 'σαι ευγενικός!
-
Συζυγική προειδοποίηση
-
που καλύτερα να μην αγνοήσω
-
κι έτσι αντιστέκομαι να ρωτήσω
την Καταιγίδα
-
αν η γνώση είναι τόσο πια απροσδιόριστη
-
όταν κάθε πρωί
-
αποφασίζει αν θ’ αφήσει
-
το διαμέρισμα από την εξώπορτα
-
ή από το παράθυρο του δευτέρου
-
Το φαΐ είναι θεσπέσιο και η Καταιγίδα
-
αποφεύγοντας ό,τι έχει κρέας
-
τρώει ευχαριστημένη
-
ενώ ο καλός γιατρός, λίγο πιωμένος
-
δίνει παράσταση διηγούμενος κάποια
αναχρονιστική ιατρική άποψη
-
ώσπου η Καταιγίδα ξαφνικά διατρανώνει:
-
Μα το ανθρώπινο σώμα είναι ένα μυστήριο!
-
Η επιστήμη πέφτει σε τρύπα
-
μόλις προσπαθεί να εξηγήσει
τη φύση της ψυχής
-
Η οικοδέσποινα με κοιτά παγωμένη
-
όπως η γυναίκα μου, ξέρει
ότι υπάρχει περίπτωση
-
να με πιάσει εκείνο το σπάνιο
αλλά διασκεδαστικό παραλήρημα
-
Όμως όχι. Τα χείλη μου σφραγίζουν.
-
Θέλω μόνο ν' απολαύσω το γεύμα
-
και μολονότι η Καταιγίδα αρχίζει
να με κουρδίζει
-
δεν έχω πρόθεση να ταράξω τα νερά
-
συγκρατιέμαι βέβαια μετά βίας
-
καθώς – όμοια με τη μετεωρολογική
της συνονόματη
-
η Καταιγίδα για τη βαρκούλα μας
δυάρα δε δίνει
-
Οι φαρμακευτικές είναι ο εχθρός
-
Προωθούν την εξάρτηση από τα φάρμακα
-
εις βάρος των φυσικών θεραπειών
-
που από μόνες τους αρκούν για
τον οργανισμό μας
-
Είναι ανήθικες κι έχουν κίνητρο
την απληστία
-
Γιατί να παίρνεις φάρμακα
-
όταν γιατρεύεσαι και με βότανα;
-
Γιατί να χρησιμοποιείς χημικά
-
όταν τα ομοιοπαθητικά διαλύματα
-
σου λύνουν τα προβλήματα;
-
Είναι νομίζωκαιρός να επιστρέψουμε
σε μια ζωή
-
με φυσικά φαρμακευτικά
υποκατάστατα
-
Όσο κι αν πάσχισα
-
μια μικρή ρωγμή εμφανίζεται
-
στο διπλωματικό μου το φράγμα
-
Εξ ορισμού, ξεκινώ
-
η Εναλλακτική Ιατρική, συνεχίζω
-
είτε δεν έχει αποδειχτεί ότι λειτουργεί
-
ή έχει αποδειχτεί ότι δεν λειτουργεί
-
Ξέρεις πως λένε την «εναλλακτική ιατρική»
-
που έχει αποδειχτεί ότι λειτουργεί;
-
Ιατρική.
-
Δηλαδή εσύ δεν πιστεύεις
-
σε ΚΑΜΙΑ Φυσική θεραπεία;
-
Αντιθέτως, Καταιγίδα
-
και μάλιστα λίγο πριν έρθουμε για τσάι
-
πήρα ένα φάρμακο
-
που βγαίνει από τη φλούδα μιας ιτιάς
-
Ένα αναλγητικό με σχεδόν καμία
παρενέργεια
-
Έχει ένα όνομα παράξενο
-
Πώς το είπαμε, αγάπη μου;
-
Μασπιρίνη;
-
Βασπιρίνη;
-
Α, ναι. Ασπιρίνη!
-
Που έκανε περίπου ένα δολάριο
-
στο φαρμακείο της γειτονιάς
-
Η διαμάχη προσωρινώς καταλαγιάζει
-
ενώ ο οικοδεσπότης μαζεύει
τα πιάτα
-
επιστρέφοντας όμως με
τα επιδόρπια
-
η Καταιγίδα ζωηρά διακηρύσσει
-
Το 'πε πρώτος ο Σαίξπηρ:
-
Γεμάτος είναι ο ουρανός και η γη
από πράγματα
-
που η φιλοσοφία σου ούτε τα έχει
ονειρευτεί
-
Η επιστήμη δεν είναι παρά ο τρόπος που
μάθαμε να βλέπουμε την πραγματικότητα
-
Δεν εξηγεί την αγάπη ή την
πνευματικότητα
-
Πώς εξηγεί η επιστήμη τα μέντιουμ
-
την αύρα, τη μετά θάνατον ζωή,
τη δύναμη της προσευχής;
-
Συνειδητοποιώ
-
ότι κοιτώ βλοσυρά
-
σαν λαγός που παγιδεύεται ξαφνικά
-
στους εκτυφλωτικούς προβολείς
της απύθμενης μπούρδας
-
Ίσως λόγω του Άμλετ
που μόλις παράφρασε
-
ή του πέμπτου ποτηριού που μόλις κατέβασα
-
Το διπλωματικό μου φράγμα στενάζει
-
και ο μαλάκας που εγκλώβιζε
-
πλέον δεν έχει συγκρατημό:
-
Κοίταξε, Καταιγίδα, δε θέλω να
στο χαλάσω
-
αλλά αύρα δεν υπάρχει!
-
Το διάβασμα της αύρας είναι σαν
να μαντεύεις σκέψεις
-
Ούτε ο καφές, ούτε τα ζώδια,
ούτε οι μεσημβρινοί
-
Οι άνθρωποι αυτοί δεν πουλάνε ικανότητα
-
Ή λένε ψέματα ή είναι τρελοί
-
Το ίδιο κι όσοι ισχυρίζονται ότι ξέρουν
το θέλημα του Θεού
-
Και οι πνευματικοί θεραπευτές που
νομίζουν πως έχουν μαγικά χέρια
-
Κι επιπλέον,
-
γιατί θεωρούμε ότι είναι ΟΚ
-
να προσποιούνται ορισμένοι ότι
μιλούν με τους πεθαμένους;
-
Δεν είναι εντελώς μαλακισμένο αυτό;
-
Να λες ψέματα σε μια μάνα που θρηνεί
το παιδί της
-
Πως είσαι σ’ επαφή με την άλλη πλευρά;
-
Εντελώς άρρωστο το βρίσκω
-
Δηλαδή χρειάζεται και διευκρίνηση
ότι μέντιουμ δεν υπάρχουν;
-
Πόσων χρονών είμαστε; 2;
-
Πιστεύουμε δηλαδή ότι ακούμε φωνές;
-
Πιστεύουμε ακόμα ότι ο Άγιος Βασίλης
μας φέρνει τα δώρα;
-
Ότι ο Μάικλ Τζάξον δεν έκανε πλαστικές;
-
Θαμπωνόμαστε ακόμα με κόλπα του τσίρκου
-
Και νομίζουμε πως οι νεκροί
-
θα θέλανε να μιλάνε με πρήχτες;
-
σαν τον Τζον Έντουαρντ;
-
Η Καταιγίδα, προς τιμήν της,
παρά τη λοιδορία
-
συνεχίζει να εκτοξεύει κλισέ με
τρομερή ακρίβεια
-
σαν ελεύθερος σκοπευτής με
μπούρδες για πυρομαχικά
-
Είσαι τόσο σίγουρος για όσα λες
-
αλλά φοράς απλώς παρωπίδες
-
νομίζω ότι θα διαπιστώσεις
-
ότι η πίστη σου στην επιστήμη και τα τεστ
-
είναι το ίδιο τυφλή
-
με την πίστη ενός φονταμενταλιστή
-
Ωχ καλό επιχείρημα, κάτσε να σκεφτώ
μια στιγμή
-
Α περίμενε, λάθος, μπαρούφα είπες χοντρή
-
Η επιστήμη προσαρμόζει τις απόψεις της
με βάση τις παρατηρήσεις
-
Η πίστη είναι η άρνηση της παρατήρησης
με σκοπό τη διατήρηση της Δοξασίας
-
Αν μου αποδείξεις
-
ότι π.χ. η ομοιοπαθητική λειτουργεί
-
τότε θ' αλλάξω γνώμη
-
Θα κάνω κωλοτούμπες
-
Θα με ξεμπροστιάσεις όσο δεν πάει
-
αλλά θα βγω στους δρόμους και θα φωνάζω
-
Θαύμα! Ρίξτε στα σκουπίδια τη φυσική!
-
Το νερό έχει μνήμη!
-
Κι ενώ η μνήμη μιας από καιρό χαμένης
σταγόνας από χυμό κρεμμυδιού είναι αέναη
-
για κάποιο λόγο ξεχνάει όλα τα σκατά
που έχει αγγίξει
-
Δείξε μου ότι δουλεύει και πώς δουλεύει
-
κι εγώ μόλις συνέλθω απ' το σοκ
-
θα σκαλίσω με διαβήτη πάνω
στον πούτσο μου «Ά, στο καλό»
-
Όλοι πλέον με κοιτάνε
-
αλλά εγώ τα 'χω πάρει κι αφού
το 'φτασα πια ως εδώ
-
Σκέφτομαι, τώρα το 'κανα
που το 'κανα:
-
Η ζωή είναι γεμάτη μυστήρια, ναι
-
αλλά κάπου υπάρχουν απαντήσεις
-
και δε θα βρεθούν
-
από όσους στρογγυλοκάθονται
-
με ύφος σοβαρό
-
και λένε, μυστήριο πράγμα η ζωή
-
Ας καθίσουμε να ελπίζουμε
-
Ας καλέσουμε το γαμημένο τον Πάπα
-
Ας βάλουμε να δούμε την Όπρα
-
να παίρνει συνέντευξη
τον Ντήπακ Τσόπρα
-
Αν είναι να δεις τηλεόραση,
δες Σκούμπυ Ντου
-
Ήταν φοβερή αυτή η σειρά
-
γιατί σε κάθε εκκλησία που είχε δαίμονα
-
και κάθε σχολείο που είχε φάντασμα
-
σήκωναν τη μάσκα και τι ήταν από κάτω;
-
Το αρχίδι ο επιστάτης ή ο χειριστής
της νεροτσουλήθρας
-
Γιατί σε ολόκληρη την ιστορία
-
κάθε μυστήριο
-
που λύθηκε ποτέ, αποδείχτηκε
-
πως δεν ήταν Μαγεία
-
Μήπως η ιδέα ότι μπορεί
να υπάρχει γνώση
-
σε φοβίζει;
-
Η ιδέα ότι ένα απόγεμα με τη
-
γαμω-Wikipedia μπορεί να σε φωτίσει
-
σε φοβίζει;
-
Μήπως η σκέψη πως το μεταφυσικό
μπορεί να μην υπάρχει
-
σου ζαλίζει το κεφάλι
-
τόσο που προτιμάς να στέκεις
μέσα στην ομίχλη
-
της ανικανότητάς σου να
ανοίξεις το Google;
-
Δεν αρκεί όλο αυτό;
-
Ο κόσμος αυτός και μόνο;
-
Αυτός ο όμορφος, περίπλοκος,
-
θαυμάσιος, ασύλληπτος, φυσικός κόσμος;
-
Πώς γίνεται να μη μας ελκύει
την προσοχή, σε σημείο
-
να πρέπει να τον υποβιβάζουμε
εφευρίσκοντας
-
φτηνούς, κατασκευασμένους
Μύθους και Τέρατα;
-
Αφού σου αρέσει τόσο ο Σαίξπηρ
-
δάνεισέ μου το αφτί σου:
-
«Να χρυσώσω τον ραφιναρισμένο χρυσό,
να βάψω τον κρίνο,
-
Να αρωματίσω τη βιολέτα...
είναι εντελώς μαλακία»
-
Ή κάπως έτσι
-
Και τι είχε πει ο Σάτσμο;
-
Βλέπω δέντρα πράσινα
-
και κόκκινα ρόδα
-
Ωραία λοιπόν, αν θες να
-
δοξάζεις τον Κρίσνα και το Βισνού
-
μ' έναν μετα-αποικιακό, αλαζονικό,
-
καταπιεσμένο και τυποποιημένο τρόπο
-
Ό,τι πεις, λοιπόν εντάξει
-
αλλά να τι με καυλώνει εμένα:
-
Είμαι ένα μικροσκοπικό, ασήμαντο,
αδαές ψίχουλο από άνθρακα
-
Έχω μία μόνο ζωή, και είναι μικρή
-
ασήμαντη...
-
Χάρις όμως στις πρόσφατες επιστημονικές
ανακαλύψεις
-
μπορώ και ζω το διπλάσιο σε σχέση με τους
προ-προ-προ-προπάππους και τις προγιαγιάδες μου
-
Στο διπλάσιο να ζω τη ζωούλα μου αυτή
-
Στο διπλάσιο να αγαπώ τη γυναικούλα
μου αυτή
-
Δυο φορές τα χρόνια με φίλους και κρασί
-
Να τρώμε μαζί κάρυ και
να την πέφτουμε
-
Σε χίπισσες καλλονές
-
με νεράιδες στη ραχοκοκαλιά
-
και πεταλούδες στα βυζιά
-
Κι αν κάποιους ίσως έχω θίξει
-
σκεφτείτε αυτό, κι όλα θα φτιάξουν:
-
Πιο εύκολο δέκα λεπτά να γυρνούσε
πίσω ο χρόνος
-
παρά εσύ να άλλαζες γνώμη.
-
Written and performed by Tim Minchin
-
Written and performed by Tim Minchin
-
Produced by Tracy King
-
Character Design and animation by DC Turner
-
Camera & Effects: Ricky Earl, Fraser Davidson, DC Turner, Andrew Flatt
-
Supporting Character Animation: Ricky Earl, Kei Phillips, Ash Collins, Valentina Grasso, Betty Le Bon, Fraser Davidson
-
Supporting character artwork: Kei Phillips, Ricky Earl, Diego Garcia, Betty Le Bon, Fraiser Davidson, Rachael King, Stuart Mason, Manu Roig
-
Sound: Milton Mermikedes, Bridget Merkimedes, Holley Gray, Matthias Simmons, Pete Clements
-
Additional Storyboards: Tracy King, Fraser Davidson, Ricky Earl, Joe Pavlo
-
With thanks to: Sid Rodrigues, Rebecca Watson, Jane Goldman and family, Chris Blohm, Loretta King, Susan Turner
-
With thanks to: Lyndsey Brown, Shella Livingston, Helen Jack, Chris Cox, Tom Milsom, Robin Ince
-
© Storm Movie 2011 All Rights Reserved. stormmovie.net, timminchin.com, kershoot.com
