Wizja Khan Academy

Informacje o tym co - mamy nadzieję - Khan Academy może pomóc zmienić.

Czym Khan Academy jest dzisiaj

można najlepiej określić jako narzędzie pomocnicze lub pewien zasób

Teraz, gdy odwiedzisz naszą stronę internetową

znajdziesz tam filmiki, interaktywne ćwiczenia,

oraz deskę rozdzielczą dla nauczycieli.

Dlatego też - zależnie od sytuacji - może być to wykorzystane przez nauczyciela do pomocy swoim uczniom,

ale również i do użytku domowego dla osób, które chcą nauczyć się czegoś na własną rękę

Jest to również świetne rozwiązanie dla dorosłych, którzy chcą przypomnieć sobie informacje, które związane są z tym czym zajmują się aktualnie.

Jednak jedna rzecz, którą chciałbym uściślić, jest to, iż nie uważamy tego za wszystko

czym - jak uważamy - Khan Academy może się stać,

czy nawet tego w jaki sposób uczniowie powinni doświadczać nauki.

Uważamy, że jest to na razie jedynie "Pierwsza Wersja"

(bardzo prymitywna na chwilę obecną)

narzędzia, które ewentualnie będzie umożliwiać prawdziwy, interaktywny sposób edukacji.

Inną sprawą, którą pragnę wyjaśnić jest to,

iż nie uważamy tego za propozycję "albo-albo".

Nie chcemy, by była to rywalizacja pomiędzy nauką w sieci a f nauką w klasie --

Amazon.com przeciwko Barnes & Noble.

Chcemy, by był to sposób na edukację w sieci ORAZ tą klasyczną.

Lub nawet lepiej, " Jak używamy narzędzi i zasobów z wirtualnej strefy nauczania?"

"Jak możemy tego użyć, by rzeczywiście rozbudować środowisko, w którym uczniowie się uczą? "

" jak, aby nauka w klasie była najlepszym możliwym doświadczeniem?"

W tej właśnie wizji, czym właściwie może być pełne doświadczenie uczenia się

posiadamy kilka kluczowych pomysłów.

Pierwszy pomysł dotyczy "biegłego nauczania"

(zapiszę ten epitet w cudzysłowie, ponieważ "biegłość" może mieć różne znaczenie dla każdego z nas)

Dla nas jest to próba, by uczniowie dokładnie zrozumieli koncepcję podstawowych idei

z tych bardziej fundamentalnych - zanim zostanę wepchnięci na głęboką wodę tematów pochodnych

lub bardziej zaawansowanych - .

Więc jeśli myślisz o tradycyjnej metodzie postępu w matematyce

- aczkolwiek uważamy, że znajduje to zastosowanie nie tylko w matematyce -

w tradycyjnych metodach nauczania, edukację rozpoczyna się zagadnieniami z arytmetyki,

aż wreszcie dociera się do trygonometrii, geometrii i całej reszty.

Wreszcie kończy się to na rachunku różniczkowym i całkowym.

Według nas niestety dla zbyt wielu uczniów problemem

(i to jest aspekt, w którego skutek wielu uczniów zaczyna mieć problemy z algebrą

oraz definitywnie z rachunkami różniczkowymi)

jest to, iż nie mają biegłości w fundamentalnych pojęciach.

Wierzymy, że jeżeli uczniowie będą mieli czas, by naprawdę zbudować sobie mocny fundament w arytmetyce

- włącznie z wykładnikami oraz czymkolwiek innym -

w momencie kiedy nadejdzie czas na algebrę, będą mogli działać nieco bardziej intuicyjnie.

Będą mieli większa szansę, by dokładnie to zrozumieć,

A gdy uczniowie będą lepiej oraz dogłębniej rozumieć algebrę,

również i rachunki różniczkowe będą dla nich bardziej zrozumiałe.

Jeżeli jednak zrobi się to na odwrót i po prostu przepchnie się uczniów przez te tematy

tak by zrozumieli to na 80 czy 90%

będą jedynie starali się przetrwać.

Zakończą na jedynie powierzchownym rozumieniu danego zagadnienia.

Zaczną stosować pewnego rodzaju wzorzec dopasowania się do algebry i rachunku różniczkowego.

Nie tylko może to zaszkodzić przy przyswajaniu wiedzy na bazie ów wzorców,

ale i również zmniejsza to prawdopodobieństwo późniejszego wykorzystania w życiu codziennym.

Według naszych przekonań o wiele bardziej drogocenne jest dogłębne zrozumienie algebry,

oraz to, by być w stanie dostrzegać algebrę dookoła siebie,

niż jedynie przebrnąć przez algebrę i powierzchownie opanować działania różniczkowe,

nie będąc w stanie zastosować ich lub naprawdę zrozumieć od podstaw.

Inny pomysł (edukacji opartej na biegłości w konkretnych zagadnieniach).

Tak naprawdę nie możesz mieć nauki opartej na ów biegłości - przynajmniej nie w naszej świadomości -

bez pewnego rodzaju własnego, rzeczywistego tempa pracy,

ponieważ jeżeli naprawdę pragniemy nauczyć uczniów rzeczy bardziej zaawansowanych

musimy dać im na to czas oraz oczywiście "miejsce" na przyswojenie tej nauki.

Gdy każdy oprócz nawet jednej osoby opanuje już dane zagadnienie i jest gotów przejść dalej

nie jest to wystarczający powód, by faktycznie zająć się kolejnym zagadnieniem (nie dla osób, które jeszcze NIE ZDOŁAŁY opanować części pierwszej).

Powinniśmy dać im popracować nad tym we własnym zakresie.

Następną bardzo istotną kwestią, na temat pracy w indywidualnym tempie jest to,

iż pozwoli to na stworzenie pewnego rodzaju własności.

Jest to wielka, naprawdę ogromna zaleta.

Wielka, wielka i jeszcze raz wielka rzecz.

Prawdopodobnie najistotniejszą rzeczą,

której możesz nauczyć się w szkole

niekoniecznie jest któryś z obszarów omawianej tematyki.

(zdobycie wiedzy jak rozwiązać konkretne równanie lub jak uporać się z całkami)

Najważniejsze jest to, by zdobyć wiedzę o tym jak się uczyć.

Jaki jest mój sposób na przyswajanie wiedzy na jakiś temat?

Jak - do pewnego stopnia - sprawiasz, by coś stało się twoim prywatnym przewodnikiem?

Jak wyznaczasz swoje cele?

To właśnie możesz zrozumieć jedynie pracując we własnym tempie,

gdzie pracując z mentorem, z osobą, która może cię poprowadzić

może po prostu powiedzieć "Spójrz, to jest rzecz, której chciałbym się nauczyć."

"To jest sposób, w który chciałbym się tego uczyć."

"To jest mój plan, co zamierzam zrobić by do tego dotrzeć.

A moim celem jest perfekcja. Moim celem nie jest jedynie to, by przebrnąć przez dany temat."

Kolejna rzecz, w którą mocno wierzymy,

którą również zaczynamy powoli wprowadzać.

Pracujemy z wieloma szkołami.

Pracujemy z wieloma szkołami bazując na tym wszystkim

biorąc pod uwagę po prostu to, jak my definiujemy nasze pomoce oraz nasze źródła,

idea uczniów uczących uczniów

Lub może możemy to nazwać nauczanie i uczenie "równy równemu" (uczeń uczy ucznia)

Zauważalna jest tutaj oczywista korzyść.

Jeśli jesteś w otoczeniu innych uczniów,

może ktoś jest nieco dalej niż ty,

ktoś kto może cię pokierować.

Masz większy dostęp do osób, które mogą być w stanie ci pomóc.

Jednak uważamy, że jest to co najmniej tak skuteczne dla uczniów, którzy udzielają korepetycji

jak i dla tych, którzy tę pomoc przyjmują.

Jest to bardzo problematyczna kwestia

jak i również poznawanie nowych zagadnień metodami tradycyjnymi.

Jednak żeby faktycznie osiągnąć coś więcej

- i osobiście uważam, że większość nauczycieli zgodzi się ze mną w tym momencie -

musisz nauczyć tego druga osobę.

Powinieneś być w stanie przedstawić to, wytłumaczyć

oraz stać się mentorem dla kogoś innego.

Na samym szczycie tej całej machiny uzyskasz kolejne drobne umiejętności,

które są chociażby tak istotne

- na przykład pojęcie czegoś -

jak i również cała reszta umiejętności konkretniejszych:

empatia,

umiejętność wysłuchania drugiej osoby,

umiejętność nakierowania kogoś

bez wzbudzani w nim poczucia strachu bądź niepewności.

I wtem nareszcie czwarta naczelna zasada dla nas jest pomysł,

że uczniowie

- i jest to najważniejszy wniosek z naszych doświadczeń-

uczniowie, gdy znajdują się gdzieś razem muszą działać wspólnie, oddziaływać ze sobą.

Tak więc MUSI to być proces interaktywny.

(i gdy mówimy tutaj o "interaktywności"

nie mamy na myśli "interaktywności w sieci".

Rozmawiamy o oddziaływaniu w świecie realnym.

Uczniowie zmuszeni są współdziałać z innymi istotami żywymi.

Muszą z nimi rozmawiać.

Muszą się uśmiechać.

Muszą na nich patrzeć)

Powinno się to opierać na "wybadaniu" czy też "wyjaśnieniu"

(ZAPISAĆ: wybadanie i wyjaśnienie.)

I to właśnie jest klucz do wszystkiego w co wierzymy.

(jest to również powód dla którego aktywnie eksperymentujemy z obozami wakacyjnymi,

które przeprowadzają uczestników przez całą tę partię doświadczenia.)

Ponieważ wierzymy, że celem dla studenta

jest dobre przyswojenie tych rzeczy

- i idzie to jak najbardziej w parze SZCZEGÓLNIE z naszą ideą biegłości -

uczniom potrzebne jest zmaganie się z tymi ideami.

Potrzebują doświadczyć ich namacalnie.

W ramach przykładu, posiadamy studentów,

którzy robią rzeczy, prawdopodobnie domyślnie nauczane,

jednak oni sami o tym nie wiedzą.

Uważają, że robią jedynie symulację.

Myślą, że grają w pewnego rodzaju grę.

Jednak poprzez tworzenie tych symulacji w wspomnianych wcześniej grach

później, gdy są one przyrównane

do bardziej formalnych, akademickich idei, prawdopodobnie lub oczekiwanie wartościowych,

mają oni namacalne pojęcie na ich temat.

Teraz mają oni intuicyjne pojęcie w tym zakresie.

Widzą oni również wartość tych pomysłów w bardziej formalnym ujęciu.

Miejmy nadzieję, że zaprezentowałem w ten sposób duży obraz tego czym się zajmujemy.

Dzisiaj jesteśmy narzędziem i źródłem

Jednak pełnym celem jest

- i pragniemy, by ludzie używali tego na jakikolwiek sposób jaki tylko im odpowiada.

Może to być część programu formalnego.

Może być to uzupełnienie.

Może być to użyte jako powtórka, w jakikolwiek sposób."

Naszym prawdziwym celem jest "Jak możemy zoptymalizować to narzędzie?

Jak możemy ulepszyć to narzędzie, a więc jak naprawdę

możemy poprowadzić te wartości, by stworzyć prawdziwie holistyczne /całościowe/ doświadczenie edukacyjne."

następnie przechodzi się do algebry,