Ελίζαμπεθ Πισάνι: Σεξ, ναρκωτικά και HIV -- ας λογικευτούμε

Οπλισμένη με θαρραλέα λογική, εξυπνάδα και τα γυαλιά "ενός σπασίκλα της δημόσιας υγείας" της, η Ελίζαμπεθ Πισάνι αποκαλύπτει τις μυριάδες αντιφάσεις του σύγχρονου πολιτικού συστήματος οι οποίες εμποδίζουν τα χρήματά μας από το να ξοδεύονται αποτελεσματικά στον πόλεμο κατά της εξάπλωσης του HIV. Η έρευνά της με πληθυσμούς υψηλού κινδύνου -- από τοξικομανείς στη φυλακή μέχρι επαγγελματίες του σεξ στους δρόμους της Καμπότζης -- καταδεικνύει τα, κάποιες φορές αντίθετα στο ένστικτό μας, μέτρα που μπορούν να ανακόψουν την εξάπλωση αυτής της ολέθριας ασθένειας.

“Οι άνθρωποι κάνουν βλακείες.

Έτσι εξαπλώνεται ο HIV”.

Αυτός ήταν ο κύριος τίτλος μιας βρετανικής εφημερίδας,

της Γκάρντιαν, πριν από λίγο καιρό.

Είμαι περίεργη -- σηκώστε τα χέρια σας -- ποιος συμφωνεί μ' αυτόν;

Λοιπόν, ένας ή δύο γενναίοι.

Αυτά είναι στην πραγματικότητα τα ακριβή λόγια μιας επιδημιολόγου

η οποία έχει εργαστεί στο πεδίο του HIV για 15 χρόνια,

έχει δουλέψει σε τέσσερις ηπείρους,

και την έχετε μπροστά σας.

Και τώρα πρόκειται να υποστηρίξω

ότι αυτή είναι μόνο η μισή αλήθεια.

Οι άνθρωποι κολλούν HIV επειδή κάνουν βλακείες,

οι περισσότεροι όμως απ' αυτούς κάνουν βλακείες

για απολύτως λογικές αιτίες.

Τώρα, η έννοια του “λογικού” αποτελεί το κυρίαρχο πλαίσιο ιδεών

στη δημόσια υγεία.

Και εάν κοιτάξετε μέσα από τα γυαλιά ενός σπασίκλα της δημόσιας υγείας,

θα δείτε ότι αν δώσουμε στους ανθρώπους τις πληροφορίες που χρειάζονται

σχετικά με το τι είναι καλό και τι είναι κακό γι' αυτούς,

αν τους δώσετε τις υπηρεσίες που μπορούν να χρησιμοποιήσουν

για να δράσουν βάσει αυτών των πληροφοριών,

και κάποιο μικρό κίνητρο,

οι άνθρωποι θα παίρνουν λογικές αποφάσεις

και θα ζουν μακρόχρονες και υγιείς ζωές.

Καταπληκτικά.

Αυτό είναι ένα μικρό πρόβλημα για 'μένα καθώς δουλεύω στον τομέα του HIV

και παρόλο που είμαι σίγουρη ότι όλοι γνωρίζετε

ότι ο HIV έχει να κάνει με τη φτώχεια και τις ανισότητες των φύλων,

και αν ήσασταν στην TED '07,

έχει να κάνει με την τιμή του καφέ,

στην πραγματικότητα o HIV έχει να κάνει με το σεξ και τα ναρκωτικά.

Και αν υπάρχουν δύο πράγματα που κάνουν τους ανθρώπους

λιγάκι παράλογους,

αυτά είναι η στύση και η εξάρτηση.

(Γέλια)

Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε με το τι είναι λογικό για κάποιον εξαρτημένο.

Θυμάμαι να συνομιλώ με έναν Ινδονήσιο φίλο μου, τον Φράνκι.

Τρώγαμε μεσημεριανό και μου έλεγε

για τότε που βρισκόταν στη φυλακή του Μπαλί για ενδοφλέβια χρήση.

Και ήταν τα γενέθλια κάποιου, και με μεγάλη ευχαρίστηση κάποιοι

είχαν περάσει λαθραία μια ποσότητα ηρωίνης μέσα στη φυλακή,

και εκείνος πολύ γενναιόδωρα τη μοιραζόταν

με όλους τους συναδέλφους του.

Έτσι λοιπόν όλοι παρατάχθηκαν,

όλοι οι πρεζάκηδες στη σειρά.

Και ο τύπος του οποίου ήταν τα γενέθλια

γέμισε τη σύριγγα,

και άρχισε να τους κάνει ενέσεις.

Κάνει ένεση λοιπόν στον πρώτο,

και μετά σκουπίζει τη σύριγγα στο πουκάμισό του,

και κάνει ένεση στον επόμενο.

Και λέει ο Φράνκι: “Είμαι το νούμερο 22 στη σειρά,

και βλέπω τη σύριγγα να έρχεται προς το μέρος μου,

και υπάρχει αίμα παντού.

Και η σύριγγα στομώνει ολοένα και περισσότερο.

Και με ένα μικρό κομμάτι του μυαλού μου σκέφτομαι,

'Αυτό είναι τόσο αηδιαστικό

και πραγματικά επικίνδυνο,'

αλλά με το μεγαλύτερο κομμάτι σκέφτομαι,

'Σε παρακαλώ ας έχει περισσέψει λίγη πρέζα

μέχρι να φτάσει σ' εμένα.

Σε παρακαλώ, ας έχει μείνει λίγο'”.

Και μετά, λέγοντάς μου αυτή την ιστορία,

ο Φράνκι είπε,

“Ξέρεις, θεέ μου,

τα ναρκωτικά πραγματικά σε κάνουν βλάκα”.

Και, ξέρετε, δεν μπορείτε να τον κατηγορήσετε ότι είναι ακριβής,

αλλά, στην πραγματικότητα, ο Φράνκι, εκείνη την εποχή,

ήταν ηρωινομανής και ήταν στη φυλακή.

Οι επιλογές του ήταν λοιπόν, είτε

να δεχτεί τη βρώμικη σύριγγα, είτε να μη φτιαχτεί.

Και αν υπάρχει ένα μέρος στο οποίο θέλεις πραγματικά να φτιαχτείς,

αυτό είναι η φυλακή.

Όμως εγώ είμαι επιστήμονας,

και δεν μ' αρέσει να κατασκευάζω δεδομένα μέσα από ιστορίες,

ας κοιτάξουμε λοιπόν μερικά δεδομένα.

Μιλήσαμε με 600 ναρκομανείς

σε τρεις πόλεις της Ινδονησίας,

και τους είπαμε: “Λοιπόν, ξέρετε πώς κολλάτε HIV;”

“Α, ναι. Με το να μοιραζόμαστε σύριγγες.”

Μιλάμε για σχεδόν το 100 τοις εκατό. Ναι, με το να μοιράζονται σύριγγες.

Και, “ξέρετε από που μπορείτε να πάρετε μια καθαρή σύριγγα

σε προσιτή για 'σας τιμή, ώστε να το αποφύγετε;”

“Α, ναι”, το 100 τοις εκατό.

“Πρεζάκηδες είμαστε, ξέρουμε από που να πάρουμε καθαρές σύριγγες.”

“Έχετε μαζί σας λοιπόν καθαρή σύριγγα;”

Παίρναμε συνέντευξη βασικά σε ανθρώπους στο δρόμο,

σε μέρη που σύχναζαν και έπαιρναν ναρκωτικά.

“Έχετε μαζί σας καθαρές σύριγγες;”

Ένας στους τέσσερις, το πολύ.

Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη ότι

η αναλογία αυτών που όντως χρησιμοποιούσαν καθαρές σύριγγες

κάθε φορά που έκαναν ένεση την προηγούμενη εβδομάδα

ήταν περίπου ένας στους δέκα,

και οι υπόλοιποι εννιά στους δέκα τις μοιράζονταν.

Έχουμε λοιπόν αυτή την τεράστια ασυμφωνία.

Όλοι γνωρίζουν ότι

αν τις μοιράζονται θα κολλήσουν HIV,

αλλά όλοι τις μοιράζονται έτσι κι αλλιώς.

Τι είναι λοιπόν όλο αυτό; Φτιάχνεσαι καλύτερα αν τις μοιράζεσαι ή κάτι τέτοιο;

Το ρωτήσαμε αυτό σε έναν τοξικομανή και μας λέει, “Έχετε τρελαθεί;

Δεν θέλεις να μοιράζεσαι μια σύριγγα πιο πολύ απ' ότι θα ήθελες

να μοιράζεσαι μια οδοντόβουρτσα, ακόμη και με κάποιον που κοιμόσαστε μαζί.

Υπάρχει κάτι το αηδιαστικό σ' αυτό.

Όχι, όχι. Μοιραζόμαστε τις σύριγγες γιατί δεν θέλουμε να πάμε φυλακή.”

Στην Ινδονησία λοιπόν, εκείνη την περίοδο,

αν κουβαλούσες μια σύριγγα και σε μάζευε η αστυνομία,

μπορούσαν να σε βάλουν φυλακή.

Και αυτό αλλάζει λίγο τα δεδομένα της εξίσωσης, έτσι δεν είναι;

Γιατί οι επιλογές σου τώρα είναι, είτε,

χρησιμοποιώ τη δική μου σύριγγα τώρα,

ή μπορώ να μοιραστώ μια σύριγγα τώρα

και να κολλήσω μια ασθένεια που ίσως

με σκοτώσει σε δέκα χρόνια από τώρα,

ή μπορώ να χρησιμοποιήσω τη δική μου σύριγγα τώρα

και να πάω φυλακή αύριο.

Και παρόλο που οι τοξικομανείς σκέφτονται ότι

είναι πολύ κακή ιδέα να εκτίθενται στον HIV

πιστεύουν ότι είναι πολύ χειρότερη ιδέα,

να περάσουν τον επόμενο χρόνο στη φυλακή,

όπου πιθανότατα θα βρεθούν στη θέση του Φράνκι

και θα εκτεθούν στον HIV έτσι κι αλλιώς.

Έτσι λοιπόν ξαφνικά, γίνεται απολύτως λογικό

να μοιράζονται τις σύριγγες.

Ας το δούμε τώρα απ' την πλευρά εκείνων που διαμορφώνουν τις πολιτικές.

Είναι στ΄ αλήθεια ένα εύκολο πρόβλημα.

Για μια φορά τα κίνητρα εναρμονίζονται.

Έχουμε αυτό που είναι λογικό για τη δημόσια υγεία.

Θέλουμε οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν καθαρές σύριγγες,

και οι τοξικομανείς θέλουν να χρησιμοποιούν καθαρές σύριγγες.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να κάνουμε αυτό το πρόβλημα να εξαφανιστεί,

κάνοντας απλώς τις καθαρές σύριγγες διαθέσιμες παγκοσμίως

και απομακρύνοντας το φόβο της σύλληψης.

Ο πρώτος άνθρωπος, τώρα, που το κατάλαβε

και έκανε κάτι γι' αυτό σε εθνική κλίμακα

ήταν εκείνη η ευρέως γνωστή για τη φιλανθρωπία και το φιλελευθερισμό της,

η Μάργκαρετ Θάτσερ.

Και προσέφερε το πρώτο στον κόσμο

εθνικό πρόγραμμα ανταλλαγής συρίγγων

και ακολούθησαν και άλλες χώρες, η Αυστραλία, η Ολλανδία και κάποιες ακόμη,

και σε όλες αυτές τις χώρες, μπορείτε να δείτε πως

όχι περισσότερο από το 4 τοις εκατό όσων

έκαναν ενδοφλέβια χρήση μολύνθηκε ποτέ από HIV.

Στα μέρη που δεν το έκαναν αυτό, στην πόλη της Νέας Υόρκης για παράδειγμα,

τη Μόσχα, την Τζακάρτα,

μιλάμε ότι, στην κορύφωσή του,

ένας στους δύο ενδοφλέβιους χρήστες

μολύνθηκε από αυτήν τη θανατηφόρα ασθένεια.

Τώρα, η Μάργκαρετ Θάτσερ δεν το έκανε αυτό

επειδή αγαπά ιδιαιτέρως τους τοξικομανείς.

Το έκανε επειδή διοικούσε μια χώρα

η οποία είχε ένα εθνικό φορέα υγείας.

Αν λοιπόν δεν επένδυε στην αποτελεσματική πρόληψη,

θα έπρεπε να πληρώσει το κόστος

της θεραπείας αργότερα,

και προφανώς αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο.

Πήρε λοιπόν μια πολιτικά λογική απόφαση.

Τώρα, αν βγάλω τα δικά μου

γυαλιά του σπασίκλα της δημόσιας υγείας σ΄αυτό το σημείο,

και κοιτάξω αυτά τα δεδομένα,

μοιάζουν σαν κάτι αυτονόητο, έτσι δεν είναι;

Αλλά σ' αυτή τη χώρα,

όπου η κυβέρνηση προφανώς δεν αισθάνεται αναγκασμένη

να παρέχει ιατρική περίθαλψη στους πολίτες,

έχουμε ακολουθήσει μια πολύ διαφορετική προσέγγιση.

Αυτό που κάνουμε λοιπόν στις Ην. Πολιτείες

είναι να αναλύουμε τα δεδομένα, ασταμάτητα να αναλύουμε τα δεδομένα.

Αυτές λοιπόν είναι οι αναλύσεις εκατοντάδων μελετών,

από όλα τα μεγάλα κεφάλια

στο πάνθεον της επιστημονικής κοινότητας στις Ην. Πολιτείες,

και αυτές είναι οι μελέτες που δείχνουν ότι

τα προγράμματα ανταλλαγής συρίγγων είναι αποτελεσματικά, αρκετά από αυτά.

Τώρα, εκείνες που δείχνουν ότι τα προγράμματα αυτά δεν είναι αποτελεσματικά --

θα νομίζετε ότι αυτή είναι μία από εκείνες τις ενοχλητικές ψηφιακές διαφάνειες,

και θα πατήσω το κουμπί μου και θα εμφανιστεί το υπόλοιπο κομμάτι της,

αλλά όχι, αυτή είναι ολόκληρη η διαφάνεια.

(Γέλια)

Δεν υπάρχει τίποτα στην άλλη πλευρά.

Εντελώς παράλογο λοιπόν,

θα σκεφτείτε,

αλλά όμως, σταθείτε ένα λεπτό, και οι πολιτικοί είναι λογικοί,

και ανταποκρίνονται σ' αυτό που νομίζουν ότι θέλουν οι ψηφοφόροι.

Αυτό που βλέπουμε λοιπόν είναι ότι οι ψηφοφόροι ανταποκρίνονται

πολύ καλά σε πράγματα σαν κι αυτό,

και όχι τόσο καλά σε πράγματα όπως αυτό.

(Γέλια)

Φαίνεται λοιπόν αρκετά λογικό

να αρνούμαστε υπηρεσίες σε όσους κάνουν ενδοφλέβια χρήση.

Ας μιλήσουμε τώρα για το σεξ.

Είμαστε περισσότερο λογικοί σχετικά με το σεξ;

Και ούτε καν πρόκειται να ασχοληθώ

με τις προφανώς παράλογες θέσεις

εκείνων όπως η Καθολική Εκκλησία,

η οποία πιστεύει ότι, με κάποιο τρόπο, αν μοιράζεις προφυλακτικά,

όλοι θα τρέξουν να κάνουν σεξ.

Δεν ξέρω αν ο Πάπας Βενέδικτος

παρακολουθεί TEDtalks διαδικτυακά,

αλλά αν το κάνεις, σου έχω νέα Βενέδικτε.

Έχω πάνω μου προφυλακτικά όλη την ώρα,

και ποτέ δεν κάνω σεξ.

(Γέλια)

Δεν είναι τόσο εύκολο.

Ορίστε, ίσως εσείς έχετε περισσότερη τύχη.

(Χειροκρότημα)

Εντάξει, σοβαρά,

δεν είναι τόσο εύκολο ο HIV

να μεταδοθεί μέσω της σεξουαλικής επαφής.

Εξαρτάται από το πόσα κύτταρα του ιού υπάρχουν

στο αίμα και στα σωματικά υγρά σου.

Και αυτό που έχουμε είναι ένα πολύ, πολύ υψηλό ιικό φορτίο,

ακριβώς στην αρχή, όταν μολύνεσαι αρχικά,

έπειτα αρχίζεις να παράγεις αντισώματα,

και μετά κινείται με σκαμπανεβάσματα σε αρκετά χαμηλά επίπεδα

για μεγάλο χρονικό διάστημα, 10 ή 12 χρόνια,

έχει εξάρσεις αν κολλήσεις κάποιο άλλο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα,

αλλά βασικά, δεν συμβαίνει σχεδόν τίποτα

μέχρι να αρχίσεις να εκδηλώνεις συμπτώματα AIDS.

Και όταν φτάσεις σ' αυτό το στάδιο, εδώ,

δεν φαίνεσαι καλά, δεν αισθάνεσαι καλά,

δεν κάνεις και τόσο πολύ σεξ.

Η μετάδοση του HIV μέσω του σεξ λοιπόν,

καθορίζεται βασικά από το πόσους ερωτικούς συντρόφους έχεις

σε αυτά τα μικρά χρονικά διαστήματα

όπου έχεις υψηλά επίπεδα ιαιμίας.

Τώρα, αυτό τρελαίνει τους ανθρώπους

γιατί σημαίνει ότι πρέπει να μιλήσουμε σχετικά με το ότι

κάποιες ομάδες ανθρώπων έχουν περισσότερους ερωτικούς συντρόφους

σε μικρότερα χρονικά διαστήματα απ' ότι άλλες,

και αυτό θεωρείται στιγματισμός.

Πάντα ήμουν λίγο περίεργη γι' αυτό

γιατί θεωρώ ότι το στίγμα είναι κάτι κακό,

ενώ το πολύ σεξ είναι κάτι καλό,

αλλά ας τ' αφήσουμε αυτό.

Η αλήθεια είναι ότι 20 χρόνια

πολύ καλών ερευνών

μας έχουν δείξει ότι

υπάρχουν ομάδες που είναι πιθανότερο να εμφανίσουν

μεγαλύτερο αριθμό συντρόφων σε μικρό χρονικό διάστημα,

και αυτές οι ομάδες είναι, παγκοσμίως,

οι άνθρωποι που παρέχουν αγοραίο σεξ και οι πιο συχνοί τους πελάτες,

είναι οι ομοφυλόφιλοι άνδρες της σκηνής των πάρτι,

οι οποίοι έχουν, κατά μέσο όρο, τρεις φορές περισσότερους συντρόφους

από τα ετεροφυλόφιλα άτομα της σκηνής των πάρτι,

και είναι και οι ετεροφυλόφιλοι

που προέρχονται από χώρες οι οποίες έχουν

παράδοση πολυγαμίας

και σχετικά υψηλά επίπεδα αυτονομίας των γυναικών,

και σχεδόν όλες αυτές οι χώρες είναι στην ανατολική ή τη νότια Αφρική.

Και αυτό αντικατοπτρίζεται στην επιδημία που έχουμε σήμερα.

Μπορείτε λοιπόν να δείτε αυτά τα τρομακτικά στοιχεία από την Αφρική.

Αυτές όλες είναι χώρες της νοτίου Αφρικής

όπου μεταξύ ένας στους επτά

και ένας στους τρεις

ενήλικες

έχει προσβληθεί από HIV.

Στον υπόλοιπο κόσμο, τώρα,

βασικά δεν έχουμε τίποτα στο γενικό πληθυσμό,

πολύ, πολύ χαμηλά επίπεδα,

έχουμε όμως εντυπωσιακά υψηλά επίπεδα HIV

στις ομάδες υψηλού κινδύνου, δηλαδή

στους ενδοφλέβιους χρήστες, στους επαγγελματίες του σεξ,

και τους ομοφυλόφιλους άντρες.

Και θα παρατηρήσετε ότι αυτά είναι τα δεδομένα από το Λος Άντζελες.

25 τοις εκατό εξάπλωση μεταξύ των ομοφυλόφιλων αντρών.

Φυσικά, δεν μπορείς να κολλήσεις HIV απλά κάνοντας σεξ χωρίς προφυλάξεις.

Μπορείς να κολλήσεις HIV μόνο αν κάνεις σεξ χωρίς προφυλάξεις

με ένα άτομο που είναι οροθετικό.

Στον περισσότερο κόσμο,

ανεξάρτητα από αυτές τις λίγες ελλείψεις

στο κομμάτι της πρόληψης,

βασικά τα πάμε αρκετά καλά αυτό τον καιρό

στον τομέα του αγοραίου σεξ.

Το ποσοστό της χρήσης προφυλακτικού είναι μεταξύ του 80 και του 100 τοις εκατό

στον τομέα του αγοραίου σεξ στις περισσότερες χώρες.

Και πάλι αυτό συμβαίνει εξαιτίας της εναρμόνισης των κινήτρων.

Αυτό που είναι λογικό για τη δημόσια υγεία

είναι επίσης λογικό και για τα άτομα που είναι επαγγελματίες του σεξ

γιατί είναι πραγματικά κακό για την δουλεία σου αν έχεις κάποιο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα.

Κανένας δεν το θέλει αυτό.

Και, βασικά, ούτε οι πελάτες θέλουν να γυρίζουν σπίτι τους με γονόρροια.

Έτσι, ουσιαστικά, είμαστε σε θέση να επιτύχουμε

αρκετά υψηλά ποσοστά στη χρήση προφυλακτικού στον τομέα του αγοραίου σεξ.

Αλλά στις “στενές” σχέσεις,

αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο καθώς,

με τη σύζυγό μας ή το φίλο μας,

ή με κάποιον που ελπίζουμε ότι θα εξελιχθεί σε κάτι απ' τα παραπάνω,

έχουμε αυτή τη ψευδαίσθηση του ειδυλλίου

και της εμπιστοσύνης και της οικειότητας,

και τίποτα δεν είναι λιγότερο ρομαντικό

όσο η ερώτηση “το δικό μου ή το δικό σου προφυλακτικό, αγάπη μου;”

Μπροστά λοιπόν σ' αυτό,

χρειάζεται να έχεις αρκετά ισχυρό κίνητρο

για να χρησιμοποιείς προφυλακτικά.

Όπως, για παράδειγμα, αυτό. Αυτός είναι ένας κύριος που λέγεται Τζόζεφ.

Είναι από την Αϊτή και έχει AIDS,

και μάλλον δεν κάνει και πολύ σεξ αυτή τη στιγμή,

αλλά αποτελεί υπενθύμιση για τον κόσμο,

του γιατί μπορεί κανείς να θέλει

να χρησιμοποιεί προφυλακτικά.

Αυτό είναι επίσης από την Αϊτή και αποτελεί υπενθύμιση

του γιατί, ίσως, μπορεί κανείς να θέλει να κάνει σεξ.

Τώρα, όλως παραδόξως, εδώ είναι επίσης ο Τζόζεφ

μετά από έξι μήνες θεραπείας με αντιρετροϊκά.

Δεν το ονομάζουμε το Φαινόμενο του Λαζάρου για το τίποτα.

Αλλά αλλάζει την εξίσωση

σχετικά με το τι είναι λογικό

στη λήψη αποφάσεων σχετικά με το σεξ.

Λοιπόν, να τι έχουμε --

μερικοί άνθρωποι λένε, “Α, δεν έχει και μεγάλη σημασία

γιατί, στην πραγματικότητα, η θεραπεία είναι σαν αποτελεσματική πρόληψη

επειδή μειώνει το ιικό σου φορτίο και συνεπώς

κάνει πιο δύσκολη τη μετάδοση του HIV”.

Αν κοιτάξουμε το θέμα της ιαιμίας λοιπόν ξανά,

αν ξεκινήσεις θεραπεία όταν είσαι άρρωστος,

τι συμβαίνει; Το ιικό σου φορτίο μειώνεται.

Αλλά συγκριτικά με τι; Τι συμβαίνει αν δεν κάνεις θεραπεία;

Βασικά, πεθαίνεις,

άρα το ιικό σου φορτίο φτάνει στο μηδέν.

Και όλο αυτό το πράσινο κομμάτι εδώ, συμπεριλαμβανομένων και των εξάρσεων,

οι οποίες συνέβησαν επειδή δεν μπορούσες να πας στο φαρμακείο,

ή σου τελείωσαν τα φάρμακα, ή ξεφάντωσες σε ένα τριήμερο πάρτι

και ξέχασες να πάρεις τα φάρμακά σου,

ή επειδή άρχισες να αποκτάς ανθεκτικότητα στα φάρμακα, ή οτιδήποτε άλλο,

όλο αυτό είναι ιός

ο οποίος δεν θα ήταν εκεί έξω αν δεν υπήρχε η θεραπεία.

Τώρα, δηλαδή λέω, α καλά, καταπληκτική στρατηγική πρόληψης,

ας σταματήσουμε να δίνουμε θεραπεία στους ανθρώπους;

Φυσικά και όχι. Φυσικά και όχι,

πρέπει να διευρύνουμε την θεραπεία με αντιρετροϊκά όσο περισσότερο μπορούμε.

Αυτό που κάνω όμως είναι να αμφισβητώ

όλους εκείνους που λένε ότι η περισσότερη θεραπεία

είναι η μοναδική πρόληψη που χρειαζόμαστε.

Αυτό δεν είναι απαραίτητα αλήθεια,

και νομίζω ότι μπορούμε να μάθουμε πολλά από την εμπειρία των ομοφυλόφιλων αντρών

στις πλούσιες χώρες, όπου η θεραπεία είναι ευρέως διαθέσιμη

εδώ και 15 χρόνια τώρα,

και αυτό που έχουμε δει είναι ότι,

στην πραγματικότητα, τα ποσοστά χρήσης προφυλακτικού,

τα οποία ήταν πολύ, πολύ υψηλά --

η κοινότητα των ομοφυλοφίλων αντέδρασε ραγδαία στον HIV,

με ελάχιστη βοήθεια

από τους σπασίκλες της δημόσιας υγείας, θα έλεγα --

ότι τα ποσοστά χρήσης προφυλακτικού έχουν πέσει δραματικά από τότε που ξεκίνησε η θεραπεία

για δύο λόγους, ουσιαστικά.

Ένας είναι η υπόθεση ότι “ε, καλά,

αν έχει μολυνθεί τότε πιθανότατα παίρνει φάρμακα

και το ιικό του φορτίο θα είναι χαμηλό, άρα είμαι σχετικά ασφαλής”.

Και ο άλλος είναι ότι οι άνθρωποι απλώς

δεν φοβούνται τόσο τον HIV

όσο φοβούνταν το AIDS, και δικαίως.

Το AIDS ήταν μια παραμορφωτική ασθένεια που σε σκότωνε,

και ο HIV είναι ένας αόρατος ιός,

που σε κάνει να παίρνεις ένα χάπι κάθε μέρα.

Και αυτό είναι βαρετό,

αλλά είναι το ίδιο βαρετό όσο το να

πρέπει να χρησιμοποιείς προφυλακτικό κάθε φορά που κάνεις σεξ,

ανεξάρτητα απ' το πόσο μεθυσμένος είσαι,

ανεξάρτητα απ' το πόσα χαπάκια έχεις πάρει, ή οτιδήποτε;

Αν κοιτάξουμε τα δεδομένα, μπορούμε να δούμε ότι

η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα

είναι χμμμ.

Αυτά λοιπόν είναι δεδομένα από τη Σκωτία.

Βλέπετε την έξαρση στο ποσοστό των ενδοφλέβιων χρηστών

πριν ξεκινήσει το εθνικό πρόγραμμα ανταλλαγής συρίγγων.

Μετά έπεσε κατά πολύ

και τόσο στους ετεροφυλόφιλους, κυρίως στο αγοραίο σεξ,

όσο και στους χρήστες ναρκωτικών,

δεν συμβαίνει σχεδόν τίποτα από τότε που ξεκινά η θεραπεία,

και αυτό οφείλεται στην εναρμόνιση των κινήτρων,

για την οποία μίλησα νωρίτερα.

Αλλά στους ομοφυλόφιλους άντρες,

έχουμε μια δραματική αύξηση

η οποία ξεκινά τρία ή τέσσερα χρόνια

μετά από τότε που η θεραπεία έγινε ευρέως διαθέσιμη.

Και πρόκειται για νέες μολύνσεις.

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι το αποτέλεσμα του συνδυασμού της ελάττωσης της ανησυχίας

και του να υπάρχει μεγαλύτερη ποσότητα ιού στον πληθυσμό εκεί έξω,

περισσότεροι άνθρωποι να ζουν μακρότερες, πιο υγιείς ζωές,

με πολύ πιθανότερο να κάνουν σεξ

έχοντας HIV,

υποσκελίζει τα αποτελέσματα του μικρότερου ιικού φορτίου,

και αυτό είναι κάτι πολύ ανησυχητικό.

Τι σημαίνει;

Σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε περισσότερη πρόληψη, για όσο περισσότερη θεραπεία έχουμε.

Αυτό συμβαίνει;

Όχι, και το ονομάζω το αίνιγμα της συμπόνοιας.

Μιλήσαμε πολύ για τη συμπόνοια τις προηγούμενες μέρες.

Και αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι άνθρωποι είναι

ανίκανοι να κάνουν τους εαυτούς τους να παρέχουν

καλές και αποδοτικές υπηρεσίες υγείας για τους επαγγελματίες του σεξ,

ανίκανοι να προσφέρουν σύριγγες στους τοξικομανείς,

αλλά μόλις εκείνοι σταματούν να είναι παραβατικοί άνθρωποι,

των οποίων τη συμπεριφορά δεν θέλουμε να αποδεχτούμε,

και γίνουν θύματα του AIDS,

ερχόμαστε όλο συμπόνοια

και τους αγοράζουμε τρομερά ακριβά φάρμακα για την υπόλοιπη ζωή τους.

Δεν βγάζει κανένα νόημα

από την σκοπιά της δημόσιας υγείας.

Θέλω να δώσω τον τελευταίο σχεδόν λόγο στην Ινές.

Η Ινές είναι μια τρανσέξουαλ πόρνη στους δρόμους της Τζακάρτα.

Είναι μια γκόμενα με πουλί.

Γιατί κάνει αυτή τη δουλειά;

Λοιπόν, φυσικά επειδή έχει εξαναγκαστεί,

γιατί δεν έχει καλύτερη επιλογή, και λοιπά και λοιπά,

και αν απλώς της μαθαίναμε να ράβει

και της δίναμε μια καλή δουλειά σε εργοστάσιο, όλα θα ήταν καλά.

Αυτά είναι τα χρήματα που βγάζουν σε μια ώρα οι εργάτες σε εργοστάσιο στην Ινδονησία,

κατά μέσο όρο, 20 σεντς.

Ποικίλουν λίγο από επαρχία σε επαρχία.

Μίλησα με επαγγελματίες του σεξ, 15.000

γι' αυτή τη συγκεκριμένη διαφάνεια.

Και αυτά είναι τα χρήματα που οι επαγγελματίες του σεξ

λένε πως βγάζουν σε μια ώρα.

Δεν είναι λοιπόν καμιά καταπληκτική δουλειά, αλλά για πολλούς ανθρώπους

είναι στ' αλήθεια μια αρκετά λογική επιλογή.

Εντάξει, Ινές.

Έχουμε τα εργαλεία, τη γνώση και τα λεφτά,

και την αφοσίωση στην πρόληψη του HIV,επίσης.

Ινές: Γιατί λοιπόν η εξάπλωση ακόμη αυξάνεται;

Όλα είναι θέμα πολιτικής.

Όταν πρόκειται για πολιτική τίποτα δεν βγάζει νόημα.

Ελίζαμπεθ Πισάνι: “Όταν πρόκειται για πολιτική τίποτα δεν βγάζει νόημα.”

Άρα, από την οπτική γωνία μιας επαγγελματίας του σεξ,

οι πολιτικοί δεν βγάζουν νόημα.

Από την οπτική γωνία ενός σπασίκλα της δημόσιας υγείας,

οι τοξικομανείς κάνουν βλακείες.

Αυτό που εννοώ είναι ότι ο καθένας έχει μια διαφορετική λογική.

Υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί τρόποι να είναι κανείς λογικός

όσοι είναι και οι άνθρωποι στον πλανήτη,

και αυτό είναι ένα κομμάτι του μεγαλείου της ανθρώπινης ύπαρξης.

Αλλά αυτοί οι τρόποι να είναι κανείς λογικός,

δεν είναι ανεξάρτητοι ο ένας απ' τον άλλο.

Είναι λοιπόν λογικό,

για έναν ενδοφλέβιο χρήστη να μοιράζεται σύριγγες,

εξαιτίας μιας ηλίθιας απόφασης που πήρε ένας πολιτικός,

και είναι λογικό για έναν πολιτικό

να πάρει αυτή την ηλίθια απόφαση

επειδή ανταποκρίνεται σ' αυτό

που νομίζει ότι θέλουν οι ψηφοφόροι.

Αλλά εδώ είναι το θέμα:

Εμείς είμαστε οι ψηφοφόροι.

Δεν είμαστε μόνο εμείς, φυσικά, αλλά η TED είναι μια κοινότητα από καθοδηγητές γνώμης

και ο καθένας που βρίσκεται σ' αυτό το δωμάτιο,

και ο καθένας που το παρακολουθεί αυτό στο διαδίκτυο,

νομίζω ότι έχει καθήκον να απαιτήσει απ' τους πολιτικούς του,

να διαμορφώνουμε τις πολιτικές βάσει επιστημονικών δεδομένων

και κοινής λογικής.

Θα είναι πολύ δύσκολο για 'μας

να επηρεάσουμε ως μεμονωμένα άτομα το τι είναι λογικό

για τον κάθε Φράνκι και την κάθε Ινές εκεί έξω.

Μπορείτε όμως τουλάχιστον να χρησιμοποιήσετε την ψήφο σας

ώστε να εμποδίσετε τους πολιτικούς να κάνουν βλακείες

που εξαπλώνουν τον HIV.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)