Μπορούμε να δημιουργήσουμε την «τέλεια» καλλιεργήσιμη γη;

Πριν από περίπου 10.000 χρόνια, οι άνθρωποι άρχισαν να καλλιεργούν. Η αγροτική επανάσταση ήταν ένα σημείο καμπής στην ιστορία μας και επέτρεψε την ύπαρξη του πολιτισμού. Σήμερα, σχεδόν το 40% του πλανήτη μας είναι αγροτικές εκτάσεις. Έχοντας διασκορπιστεί σε όλο τον κόσμο, αυτές οι εκτάσεις αποτελούν τα κομμάτια ενός παγκόσμιου παζλ με το οποίο είμαστε όλοι αντιμέτωποι: πώς θα μπορέσουμε να παρέχουμε μια υγιεινή διατροφή κάθε μέλος ενός αυξανόμενου πληθυσμού; Ο Μπρεντ Λόκεν κάνει την έρευνα. [Σκηνοθεσία Hype CG, αφήγηση Τζακ Κάτμορ-Σκοτ, μουσική Γκάμπριελ Μάια].

Πριν από περίπου 10.000 χρόνια,
οι άνθρωποι άρχισαν να καλλιεργούν.

Αυτή η αγροτική επανάσταση αποτέλεσε
σημείο καμπής για την ιστορία μας

που επέτρεψε στους ανθρώπους
να εγκατασταθούν, να χτίσουν

και να δημιουργήσουν.

Με λίγα λόγια, η γεωργία επέτρεψε
την ύπαρξη του πολιτισμού.

Σήμερα περίπου το 40%
του πλανήτη μας είναι γεωργικές εκτάσεις.

Διασκορπισμένες σε όλο τον κόσμο,

αυτές οι γεωργικές εκτάσεις
είναι τα κομμάτια ενός παγκόσμιου παζλ

στο οποίο είμαστε αντιμέτωποι όλοι:

πώς θα παρέχουμε μελλοντικά
σε κάθε μέλος του αυξανόμενου πληθυσμού

μια υγιεινή διατροφή;

Η επίτευξη αυτού του στόχου

δεν θα χρειαστεί μια δεύτερη
αγροτική επανάσταση.

Η πρώτη αγροτική επανάσταση

χαρακτηρίστηκε από επέκταση
κι εκμετάλλευση,

παρέχοντας τροφή στους ανθρώπους σε βάρος
των δασών, της άγριας ζωής και του νερού,

καθώς και στην περαιτέρω
αποσταθεροποίηση του κλίματος.

Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί
επιλογή την επόμενη φορά.

Η γεωργία εξαρτάται από ένα σταθερό κλίμα

με προβλέψιμες εποχές
και καιρικές συνθήκες.

Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε
να επεκτείνουμε τη γεωργική έκταση,

διότι έτσι θα υπονομεύσουμε
τις περιβαλλοντολογικές συνθήκες

που κατέστησαν εφικτή τη γεωργία εξαρχής.

Αντιθέτως, η επόμενη αγροτική επανάσταση

θα πρέπει να αυξήσει μακροπρόθεσμα
την παραγωγή της υπάρχουσας γεωργικής γης,

προστατεύοντας παράλληλα
τη βιοποικιλότητα, εξοικονομώντας νερό

και μειώνοντας τους ρύπους
και τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

Πώς θα μοιάζουν λοιπόν
οι μελλοντικές φάρμες;

Το ντρόουν αυτό είναι μέρος ενός στόλου
που παρακολουθεί τις καλλιέργειες.

Η γεωργική έκταση
μπορεί να μοιάζει πρόχειρη,

αλλά πρόκειται για μια προσεκτικά
σχεδιασμένη χρήση της γης

που συνδυάζει τις καλλιέργειες
και τα ζώα με τους βιότοπους άγριας ζωής.

Οι συμβατικές γεωργικές μέθοδοι
καθάριζαν μεγάλες ζώνες γης

και φύτευαν σ' αυτές μία μόνο καλλιέργεια,

εξαλείφοντας την άγρια ζωή

κι εκπέμποντας τεράστιες ποσότητες
αερίων του θερμοκηπίου.

Αυτή η προσέγγιση έχει ως σκοπό
να διορθώσει τη ζημιά.

Στο μεταξύ, κινούμενες
ανάμεσα στις καλλιέργειες,

ομάδες από ρομπότ χρησιμοποιούν
λίπασμα σε στοχευμένες δόσεις.

Μέσα στο έδαφος

εκατοντάδες αισθητήρες συλλέγουν
δεδομένα για τα θρεπτικά στοιχεία

και τα επίπεδα νερού.

Οι πληροφορίες αυτές μειώνουν
την περιττή χρήση νερού

κι ενημενώνουν τους γεωργούς

πού να χρησιμοποιούν
περισσότερο ή λιγότερο λίπασμα

αντί να προκαλούν ρύπαvση
ρίχνοντάς το σε όλο το χωράφι.

Οι καλλιέργειες του μέλλοντος όμως
δεν θα είναι μόνο αισθητήρες και ρομπότ.

Οι τεχνολογίες αυτές έχουν σχεδιαστεί
για να μας βοηθήσουν να παράγουμε τροφή

με τρόπο που να δουλεύει
μαζί με το περιβάλλον

κι όχι εναντίον του,

λαμβάνοντας υπόψιν τις μικροδιαφορές
των τοπικών οικοσυστημάτων.

Γεωργικές πρακτικές χαμηλότερου
κόστους εξυπηρετούν επίσης

τους ίδιους στόχους

και είναι πολύ πιο προσβάσιμες
σε πολλούς γεωργούς.

Βασικά, πολλές τέτοιες πρακτικές
βρίσκονται ήδη σε χρήση στις μέρες μας

κι έχουν έναν συνεχώς
αυξανόμενο αντίκτυπο,

καθώς τις υιοθετούν όλο
και περισσότεροι γεωργοί.

Στην Κόστα Ρίκα οι αγρότες
έχουν συνδυάσει τις γεωργικές εκτάσεις

με τροπικούς βιότοπους τόσο επιτυχώς
που έχουν συμβάλλει σημαντικά

στον διπλασιασμό
της δασικής κάλυψης της χώρας.

Έτσι, παρέχονται τροφή
και βιότοποι για την άγρια ζωή,

καθώς και φυσική επικονίαση
και έλεγχος παρασίτων

από τα πουλιά και τα έντομα
που ελκύουν αυτές οι καλλιέργειες,

παράγοντας τρόφιμα
ενώ αποκαθιστούν τον πλανήτη.

Στις ΗΠΑ

οι κτηνοτρόφοι εκτρέφουν βοοειδή
σε λιβάδια με γηγενή είδη,

παράγοντας μια πολύτιμη πηγή πρωτεΐνης

χρησιμοποιώντας μεθόδους παραγωγής
που αποθηκεύουν άνθρακα

και προστατεύουν τη βιοποικιλότητα.

Στο Μπαγκλαντές, την Καμπότζη και το Νεπάλ
νέες προσεγγίσεις στην παραγωγή ρυζιού

μπορούν μελλοντικά να μειώσουν δραματικά
την εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου.

Το ρύζι είναι μια βασική τροφή
για τρία δισεκατομμύρια ανθρώπους

και η βασική πηγή βιοπορισμού
για εκατομμύρια οικογένειες.

Περισσότερο από το 90% του ρυζιού
φυτρώνει σε πλημμυρισμένους ορυζώνες

που χρησιμοποιούν πολύ νερό

κι απελευθερώνουν το 11%
των ετήσιων εκπομπών μεθανίου,

που αντιστοιχεί στο ένα ή δύο τοις εκατό

των ετήσιων εκπομπών αερίων
του θερμοκηπίου παγκοσμίως.

Πειραματιζόμενοι με νέα στελέχη ρυζιού,

αρδεύοντας λιγότερο

κι υιοθετώντας τρόπους φύτευσης
σπόρων λιγότερο κουραστικούς,

οι γεωργοί σ' αυτές τις χώρες

έχουν ήδη αυξήσει το εισόδημά τους
και την απόδοση της σοδειάς τους,

ενώ ταυτόχρονα μείωσαν
τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

Στη Ζάμπια

πολυάριθμοι οργανισμοί έχουν επενδύσει
σε συγκεκριμένες τοπικές μεθόδους,

για να βελτιώσουν την παραγωγή,
να μειώσουν την απώλεια των δασών

και να βελτιώσουν την οικονομική
κατάσταση των ντόπιων γεωργών.

Αυτές οι προσπάθειες αναμένεται
να αυξήσουν την απόδοση των καλλιεργειών

περίπου ένα τέταρτο μέσα
στις επόμενες δεκαετίες.

Εάν συνδυαστούν με μεθόδους
για την αντιμετώπιση της αποψίλωσης δασών,

θα ωθήσουν τη χώρα

προς έναν γεωργικό τομέα πιο ανθεκτικό
και πιο επικεντρωμένο στο κλίμα.

Και στην Ινδία,

όπου έως το 40% της τροφής
μετά τη συγκομιδή χάνεται ή σπαταλάται

λόγω άσχημων υποδομών,

οι γεωργοί έχουν αρχίσει ήδη να εφαρμόζουν

θαλάμους ψυχρής αποθήκευσης
με ηλιακή ενέργεια

που βοηθάνε χιλιάδες γεωργούς
να διατηρούν την παραγωγή τους

και να γίνουν ένα βιώσιμο μέρος
της αλυσίδας εφοδιασμού.

Θα χρειαστούν όλες αυτές οι μέθοδοι

από την πιο υψηλή τεχνολογία
στην πιο χαμηλή τιμή,

για να φέρουν την επανάσταση στη γεωργία.

Οι παρεμβάσεις υψηλής τεχνολογίας
συμβάλλουν στην ενίσχυση

προσανατολισμένων γεωργικών προσεγγίσεων
στο κλίμα και την προστασία

και οι μεγάλοι παραγωγοί
θα πρέπει να επενδύσουν στην εφαρμογή

αυτών των τεχνολογιών.

Στο μεταξύ θα πρέπει να επεκτείνουμε
την πρόσβαση σε μεθόδους χαμηλού κόστους

σε μικρότερης κλίμακας γεωργούς.

Το όραμα για τη μελλοντική γεωργία
απαιτεί επίσης μια παγκόσμια μετατόπιση

προς τις διατροφές
που είναι βασισμένες στα φυτά

και τεράστιες μειώσεις
στην απώλεια φαγητού και νερού,

κάτι που θα μειώσει την πίεση στη γη

και θα επιτρέψει στους γεωργούς να κάνουν
πιο πολλά με ό,τι έχουν στη διάθεσή τους.

Εάν βελτιστοποιήσουμε την παραγωγή
τροφής στη γη και στη θάλασσα,

θα μπορέσουμε να ταΐσουμε την ανθρωπότητα
μέσα στα περιβαλλοντολογικά όρια της Γης.

Υπάρχει όμως ένα πολύ
μικρό περιθώριο λάθους

και θα χρειαστεί μια πρωτοφανή,
παγκόσμια συνεργασία

και συντονισμό των γεωργικών
εκτάσεων που έχουμε σήμερα.