Are Tampons Vegan? Are They SAFE?

Menstruatie, je periode, tante flo.

vrouwenprobleempjes, die tijd van de maand.

Vrouw worden, de rode golf, de rode badge van moed.

De vlag hijsen, de invatie van het rode leger.

de katoenen pony rijden, het rode stopbord.

Ik heb het gevoel dat de hele mannelijke kant al heeft afgehaakt...

voor iets waar zo weinig over gesproken wordt, heeft het zoveel namen.

Menstruatie is al heel lang taboo in vele culturen,

waarin menstruatie bekeken wordt als

iets onhandigs, irritants en onrein.

Ook sinds vrouwelijke hygieneproducten hun intrede maakten

Ook sinds vrouwelijke hygieneproducten hun intrede maakten

-en dat is een term die vrouwen neerzet als iets wat schoon gemaakt moet worden,

bleef dit rode taboo,

alleen nu wordt het allemaal verpakt in vrolijk gekleurde verpakkingen

en belachelijk onrealistische reclames

van gelukzalige, vrolijke menstruerende vrouwen.

Toen de tampon in 1930 werd geintroduceerd,

veroorloofde dit vrouwen een verhoogde mate van vrijheid,

tenminste, dat werd ze verteld.

Onder de schijnbaar clinische benaming

van dit revolutionaire product

is het nog steeds belangrijk om de vaak vergeten vraag te stellen:

Zijn tampons nou eigenlijk veganistisch?

En, zijn ze wel goed voor je?

Hallo, ik ben Emily van Bite Size vegan,

en welkom bij een nieuwe vegan nugget.

Toen ik begon met dit onderwerp te onderzoeken,

verwachtte ik dat dit een best simpele video zou zijn

om te maken.

Meer dan 20 uur later

was ik helemaal in een Amerikaans patentdocument uit 1977 gezogen,

en las ik over de ene na de andere enge tampon-veiligheidstest uit de jaren 80.

Ik begon zoals het hoort met google,

waar ik andere mensen tegenkwam die zich afvroegen of een tampon eigenlijk wel vegan is,

maar er waren alleen vage antwoorden en onzekerheid.

Ze zijn in ieder geval niet op dieren getest,

ik bedoel, hoe zou je dat uberhaupt doen?

Terwijl ik dieper groef in de berg van wettelijke tamponregulaties

realiseerde ik me dat deze video meer moest bevatten dan alleen een ja of nee antwoord.

Vandaag zullen we dus naar drie delen kijken van de tamponzaak:

de gezondheid van vrouwen, dierenproeven, en de

impact op het millieu, alhoewel dit natuurlijk niet alles is,

ik kon het niet helpen...

en vrouwenrechten ook nog meespelen.

we zullen het een tijdje over gezondheid hebben,

want het is daar waar de dierenproeven op gebaseerd zijn,

en de invloed die dit heeft op het millieu,

want dat is belangrijke informatie die meisjes en vrouwen moeten hebben.

Onder de video kun je hoodstukken vinden zodat deze video gemakkelijk te bekijken is.

Ik heb een lijst van bronnen en citaties van alles wat ik zeg

op mijn blog, als je dit onderwerp zelf nog meer wilt onderzoeken.

dit is dus een uitgebreid onderwerp waar je maandelijks een week aan

kunt besteden en nog steeds niet alles over weet.

We gaan verder.

Menstruatieproducten worden door de reclamewereld nauw verbonden aan gezondheid.

Maar zijn ze echt gezond, en dan vooral tampons?

Als we het hebben over de invloed die tampons hebben op je gezondheid moet je hieraan denken:

de ingredienten, absorbsieniveau, en hoe het bleken in elkaar zit.

al deze punten hebben weer te maken met twee gezondheidsvragen;

Toxic Shock syndroom en blootstelling aan dioxine.

Om het daar echt over te kunnen hebben, moeten we het hebben over de geschiedenis

van deze kleine katoenen raketjes.

We zijn best ver gekomen sinds we katoenen lapjes aan een riempje gebruikten,

maar tampons zijn zeker niet zo nieuw als algemeen gedacht.

Ze werden geïntroduceerd in Europa rond 1930,

maar ze werden in Amerika pas algemeen geaccepteerd in 1974

vanwege de puriteinse vragen die men had

met betrekking tot de integriteit van de maagdelijkheid van vrouwen.

In 1974 produceerden Procter en Gable de

Rely tampon en deden de Amerikaanse vrouwen mee met de Europese

bij de revolutionering van de ongesteldheid.

Want welke vrouw wil nou niet "een garantie van de fijnheid die ze nog nooit heeft gekend"

terwijl ze ineenzakte van de pijn in haar baarmoeder, waar haar persoonlijke einde der tijden plaatsvond?

Er is al sporadisch bewijs van TSS uit 1975 wat

in veband gebracht kan worden met de tampon.

Toxic Shock Syndroom, ofwel TSS is een zeldzaam maar potentieel dodelijk verschijnsel,

wat door giftige stoffen die door een bacterie worden geproduceerd wordt veroorzaakt,

en gepaard gaat met hoofdpijn, misselijkheid, overgeven, diarree, verwarring,

lage bloeddruk, uitslag, en soms zelfs beroertes.

Zelfs zonder deze enge verbintenis met hun producten onderzochten tamponproducenten

5 jaar lang helemaal niets en daarna alleen omdat ze geconfronteerd werden met het

Center for Disease Control en ze schadevergoedingen aan vrouwen moesten betalen.

Toen het erachter kwam dat de bedrijven helemaal geen informatie hadden

over het effect van hun product op de fysiologie en microbiologie van de vagina,

startte het CDC zelf een onderzoek en was het er binnen 3 of 4 weken zeker van

dat TSS veroorzaakt wordt door een bepaalde gifstof die wordt uitgescheiden

door de bacterie staphylococcus aureus.

in de zomer van 1980 deed het CDC de aanbeveling om waarschuwingen te doen bij

tampons, een regulatie die officieel werd in 1982

en tot op de dag van vandaag nog steeds geldt, en vrouwen worden er ook op gewezen dat

als ze TSS willen vermijden, het beter is om tampons niet te gebruiken.

Het CDC rapport vond ook dat Procter en Gamble's Rely tampons

de hoogste kans op TSS gaven.

Rely tampons werden als enige gemaakt van carboxymethylcellulose

en geperst polyester

terwijl andere fabrikanten een mix van katoen en rayon gebruikten.

"Het is totaal anders dan andere tampons. Want Rely is gemaakt van twee materialen.

Elk heeft zijn eigen voordelen, maar samen, zijn ze nog beter."

Oorspronkelijk waren tampons 100% katoen, maar in een poging om lekken tegen te gaan,

gebruikten bedrijven een mix van synthetische stoffen

inclusief polyester, polyacrylaat rayon, cellulose en viscose rayon.

Met toenemende TSS gevallen werd alles behalve katoen uitgefaseerd.

Terwijl de Food and Drug Administration volhoudt dat rayon veilig is,

zeggen experts als Dr. Philip Tierno, directeur van microbiologie

en diagnostieke immunologie aan New York University,

dat 100% katoen een lager risico geeft.

Maar voordat je nu snel een heleboel katoen gaat kopen

om je zaakjes te regelen, is het belangrijk om op te merken dat katoen

het meest vieze gewas van de wereld is, het gebruikt slechts 2.4% van de grond voor teelt

maar gebruikt 16-25% van alle pesticiden.

Aldicarb bijvoorbeeld, een pesticide wat vaak gebruikt wordt bij katoenproductie,

is zo giftig dat een enkele druppel die door de huid wordt opgenomen

een volwassen mens kan doden. En laten we Lauren Wasser niet vergeten,

het 24 jarige model wiens rechterbeen geamputeerd werd

door TSS wat ze kreeg van Kotex Natural Balance

wat katoenen tampons waren. Ze doet nu goed en uitdagend

werk om schoonheidsidealen te herzien.

Maar tampon ingrediënten zijn niet de enige factoren.

In 1980 werden twee invloedrijke studies gepubliceerd

die aangaven dat tampon absorptie

een groter risico gaf op TSS dan tampon ingrediënten,

hoe meer absorptie hoe meer risico.

De FDA kwam in actie en vier jaar later kwam het voorstel om de wettelijke

regulaties te standaardiseren.

Na slechts nog eens vijf jaar gebakkelei tussen

hoge piefen, kwam de FDA eindelijk met hun regels

voor "absorptie niveau's" voor tampons

op 26 oktober 1989. Dat alles binnen een decennium.

Goed gedaan.

Terwijl vrouwen konden genieten van de gelijke absorptie niveau's

was het nog steeds onmogelijk voor ze om te weten wat ze nu precies

in hun lichamen stopten.

In 1982 was de FDA al gevraagd om een lijst van ingrediënten

te gebruiken op tampons door toenemende bezorgdheid van gebruikers.

Maar ondanks het advies van zijn eigen Obstetrics-Gynecology Devices Panel,

weigerde het dat te doen. Voor een product dat zo langdurig

en intiem contact heeft met één van de meest gevoelige

plaatsen van het lichaam, is het niet bekend maken van ingrediënten

nogal verontrustend.

Omdat de FDA de tampons neerzet als medisch middel hebben bedrijven

geen verplichting om te onthullen wat er in hun tampons zit.

Wat leidt tot de tweede grote gezondheidsbezorgdheid:

blootstelling aan dioxine in verhouding tot het bleekproces

tijdens tampon productie.

Dioxine is een groep van chemische samenstellingen

die milieuvervuilend zijn

door hun oplosbaarheid in vetten en in het lichaam blijven voor zo'n

7 tot 11 jaar.

Volgens de Wereld Gezondheids Organisatie, "dioxine is zeer giftig

en kan voortplantings- en ontwikkelingsproblemen veroorzaken,

het immuunsysteem beschadigen, hormonen storen en ook kanker veroorzaken."

Terwijl de meeste dioxine waar mensen mee in contact komen komt van vlees, zuivel,

vis en schelpdieren zijn ze ook een bijproduct

van het bleekproces tijdens papier productie

inclusief de rayon in tampons.

In 1987 zei een FDA wetenschapper dat, "het is kritisch voor een goede risico inschatting

dat het dioxine niveau in tampons, luiers, enz.

gemeten wordt.

De FDA is in staat om dat te meten.

Die data van deze producten

zou de nauwkeurigheid van risico inschattingen verbeteren."

Toch negeerde de FDA dit

en zei dat er niet voldoende data was om het op de labels te zetten.

Later in 1990, samen met de EPA en Consumer Product Safety Commission,

deed de FDA een studie naar risico's gerelateerd aan producten die met chloor gebleekte

spullen bevatten en vond dat het dioxine niveau verwaarloosbaar was.

Maar verschillende specialisten waren het oneens met die conclusie.

Eén stem in het bijzonder kwam van Carolyn B. Maloney,

die een wetsontwerp indiende op 7 november 1997 waarin ze

“The Tampon Safety and Research Act of 1997.” voorstelde.

Het zei "verstrekt voor onderzoek om te bepalen wat de aanwezigheid

van dioxine, synthetische stoffen en andere toevoegingen in tampons

voor risico vormen voor de gezondheid van vrouwen."

Jammer genoeg kwam Maloney's voorstel er niet doorheen. Maar, aanhoudend als altijd,

diende ze het nogmaals in, in 1999,

2003,

2005,

2008,

2011,

2014

en 2015,

nu genaamd “The Robin Danielson Act,” naar een vrouw die stierf aan TSS in 1998.

Een belangrijk punt van Maloney's argument blijft dat de FDA zelf

het dioxine niveau niet bekijkt, maar vertrouwd dat bedrijven

dat zelf doen.

Want als iemand eerlijk is,

dan is het wel een multi miljoenen bedrijf!

Het dioxine niveau dat verwaarloosbaar werd bevonden door deze organisaties was gebaseerd

op één tampon, wat geen rekening hield met de vermeerdering

in het lichaam.

Maloney vergelijkt dit met het baseren van gezondheidsrisico's op het roken

van één sigaret.

Ondanks dat de meeste tampon producenten geen chloor methoden meer gebruiken

en meestal bijna, soms helemaal

chloorvrij zijn,

is er nog altijd dioxine.

Ik weet wat je denkt. "Ok, ok, ik snap het!

Tampons zijn giftige kankerstokjes voor mijn ondeugende plekje.

Het is een tampon samenzwering!

Maar wat heeft dat met veganisme te maken?" Ik ben blij dat je het vraagt.

Van alle voornoemde veiligheidsproblemen,

realiseerden wetenschappers zich dat de enige manier dat het veilig was voor vrouwen

kon komen door het martelen en doden van muizen, konijnen,

kippen, ratten, hamsters, cavia's, apen, schapen, geiten en bavianen.

Omdat niets zo vrouwelijk is als brute vivisectie.

Terwijl ik altijd diep heb moeten graven om de goede

studies te vinden als ik zocht naar diertesten voor bepaalde producten,

zoals medicijnen en sigaretten bijvoorbeeld, er was altijd wel wat

beschikbare informatie om mee te beginnen. Dit was niet het geval voor tampons.

Buiten de vragen en debatten op vegan forums en een niet officieel stukje op

vegan tumblrs kon ik niets specifieks vinden

over hoe en zelfs of tampons getest werden op dieren.

Maar, net als god's gift aan vrouwen, ben ik niets als ik niet volhoud.

Ik vond uiteindelijk een document voor

US Patent number 5641503 A voor toevoegingen aan tampons,

ingediend op 13 januari 1995 en gepubliceerd op 24 juni 1997, uit naam van

McNeil-PPc, Inc, wat hoort bij het beter bekende Johnson & Johnson.

Dit document beschrijft verschillende experimenten

waardoor ik verder kon zoeken.

Ik weet niet of het zoeken met opzet moeilijk wordt gemaakt

maar het was zeker in het voordeel van alle tampon producenten.

Ik zal kort wat voorbeelden geven van

het niet vegan zijn van tampons, maar ik verwijs naar de blog post

voor links naar meer en grondiger voorbeelden.

En ik laat niet aanstootgevends zien.

De studies waren lastig genoeg om te vinden, laat staan bijbehorende foto's.

Om te beginnen, bijna ieder experiment dat ik tegenkwam,

op levende dieren of niet, gebruikte ten minste konijnen bloed

en runderhersenen, wat precies is zoals het klinkt,

of runderhart, en soms ook

schapen erythrocyten, en één zelfs foetaal kalfsserum.

Een uniek onderzoek bebroedde bevruchtte kip eieren voor 11 dagen en injecteerde

de levende kuiken embryo's met TTST-1.

De embryo's werden dan "onderzocht op dood 24 uur na de injectie."

Konijnen worden op verschillende manieren gebruikt voor dit alles.

Sommige konijnen kregen meerdere intradermale injectie op hun rug

met TTS gif voor een periode van 7 weken, dat werd "de konijnen bloeden" genoemd.

Eén experiment beschreef het vastzetten van konijnen in een rek

voor vier uur om ze tot rust te krijgen

voor de injectie.

Dan werd "hun dood gefilmd en overlevende konijnen werden geobserveerd na

vier dagen voor myocard en lever necrose." Sommige kregen ook

endotoxinen "om de dodelijkheid vast te stellen."

Andere methoden implanteerden onderhuidse kamers voor een gelijkmatige

vrijlating van giffen.

Eén zo'n experiment was dat de kamers gemaakt waren

van "geperforeerde polyethyleen golfballen."

Andere konijnen kregen vier kamers geïmplanteerd

in hun baarmoeders, waart het gif vrijgelaten werd.

De kamers werden "verzameld na overlijden

of na 14 dagen als het experiment afgelopen was",

en de konijnen werden gedood en ontleed.

Sommige konijnen moesten herhaaldelijk vaginaal inbrengen

van tampons met TSST verduren.

In één experiment kregen konijnen een geïnfecteerde tampon ingebracht

wat pas na vier uur werd weggehaald en dat proces werd herhaald met een

steriele tampon, en dan nogmaals met een derde

die 14-16 uur bleef zitten om een nachtelijk gebruik te simuleren.

Menstruatie werd gesimuleerd door een mix van konijnen bloed

en runderalbumine in te brengen in de konijnen vagina's

als de tampons waren ingebracht.

Misschien was het meest bizarre wel het experiment waar tampons

onderhuids ingebracht werden in de nekken van konijnen.

De geforceerde vaginale plaatsing van giftige tampons

werd ook gedaan bij bavianen, één experiment liet

ze twaalf uur zitten om "groei van

staphylococcus aureus en TSST-1 productie in de vagina" te kunnen meten.

Cavia's kregen ook intravaginale inentingen van TSS gif

en aanverwanten in een experiment dat uitgevoerd werd

aan een universiteit 15 minuten van waar ikzelf woon.

Eén rapport gebruikt termen die ik nooit eerder heb gezien in een wetenschappelijk document

waarin het zegt dat konijnen die nog niet dood waren

werden "opgeofferd" voor vivisectie, een term die eenvoudigweg het

argument voor dierproeven beschrijft.

Namelijk dat het een noodzakelijk kwaad is voor het grotere goed.

Ik heb een hele video serie over dierproeven en ga daar dieper in op

dit argument en meer, maar de samenvatting

over TSS onderzoek vanuit de wetenschappelijke wereld zelf

en eentje ten gunste van het doorgaan met experimenten,

zegt het beter dan ik ooit zou kunnen:

"De S. aureus stammen produceren een veelvoud van extracellulaire producten...

wat enorme biologische effecten heeft bij sommige dieren wat het moeilijk maakt

om te bevestigen dat de symptomen die worden waargenomen bij dieren die TSST-1 of stammen

daarvan krijgen, hetzelfde werken bij mensen."

Wat betekent dat omdat het gaat over muizen, konijnen, ratten, hamsters,

cavia's, apen, schapen, geiten en bavianen, en niet over mensen,

de resultaten niet betrouwbaar zijn voor hoe het werkt bij mensen.

Dus wat was het nut ervan?

Wel, het rapport verzekerd dat "Niettemin, de meeste data van dieren

wijst aan dat TSST-1 de sterkste rol speelt

als gif wat TSS veroorzaakt."

Geweldig.

Nu weten we dat TSST-1 de belangrijkste

oorzaak is van TSS.

Ik weet zeker dat ieder wezen dat geinjecteerd was,

besneden, verkracht met giftige tampons, en "opgeofferd" berust in het feit

dat ze hebben bijdragen aan iets wat nuttig was.

Terwijl de meeste experimenten die ik beschreef gebeurden in de jaren 80 en 90,

met een paar in 2000, gebeuren deze experimenten

nu steeds over de gehele wereld, gewoon in onze achtertuin.

Als dit alles nog niet genoeg is om de giftige tampons

niet te gebruiken,

laten we ook kort kijken naar de impact op het milieu van onze Maandelijkse Gast.

De gemiddelde vrouw gooit 250-300 pond menstruatie producten,

inclusief 16.800 tampons, weg in haar leven.

Ondanks dat zowel tampons als inlegkruisjes chemicaliën lekken, inclusief dioxine, in het water en de bodem,

zijn tampons in het bijzonder een groot gevaar voor het leven in zee.

Door de drijfeigenschappen kunnen ze kilometers wegdrijven en worden vaak gegeten

door dieren in zee, komen in hun spijsverteringsstelsel,

waardoor ze langzaam verhongeren en sterven.

Sommige bevatten ook bisfenol, een hormoonontregelaar

die bewezen schadelijk is voor zeeleven.

Gebruikte tampons en inlegkruisjes kunnen schadelijke ziektekiemen en bacteriën hebben,

en het afbreken ervan in de natuur lijkt onmogelijk volgens een studie uit 2005

die laat zien dat tampons het langzaamst afbreken van alle papier/katoenen producten.

Ik denk dat het veilig is om te zeggen, na dit alles,

dat tampons beslist niet vegan zijn

en zeer, zeer waarschijnlijk, niet veilig.

Dus wat moet een meisje doen als het zover is?

Wel, gelukkig zijn er alternatieven die ik gelinkt heb in de blog post.

Er zijn meerdere merken die 100% organisch katoen gebruiken

zonder de giftige chemicaliën van conventioneel katoen

en de twijfelachtige effecten van rayon, hoewel het nog steeds kan bijdragen

aan bevuiling ondanks dat het bio-afbreekbaar wordt genoemd.

Degene die ik noem in de blog post hebben duidelijk geen dierproef beleid.

Een alternatief dat aan alle voorwaarden voldoet is een menstruatie cup,

wat, geloof het of niet, langer bestaat dan de tampon,

sinds 1867.

Ondanks dat het beschikbaar is sinds 1930, hebben menstruatie cups niet hetzelfde succes

als tampons gekend, waarschijnlijk doordat ze veelal

gemaakt worden door kleinere

en onafhankelijke bedrijven.

Opties zijn Keeper, de Diva Cup, en meer.

Voor je inlegkruisjes, want die worden met dezelfde giftige materialen gemaakt,

en zijn ook net zo milieu vervuilend,

er zijn herbruikbare opties, zoals GladRags en Lunapads,

met organisch niet gebleekte opties.

Zowel de cups als de herbruikbare inlegkruisjes moeten het opnemen tegen de vooroordelen

en taboes omdat je beter bekend moet zijn met je eigen lichaam.

Maar als je aan je gezondheid denkt, het onnodig martelen van dieren,

en de verwoesting van de planeet en het zeeleven, dan is het beter bekend worden

met je eigen lichaam een kleine prijs.

En omdat beide langere tijd meegaan bespaar je zelfs geld!

ik hoop dat deze video heeft geholpen. Hij duurt veel langer dan ik van plan was

maar gezien het (niet) beschikbare materiaal hierover

wou ik echt grondig zijn.

Menstruatie is niets waarvoor je je hoeft te schamen of geheimzinnig over te doen.

Net als hoe belangrijk het is om de dierproducten industrie te laten zien,

is het alleen als we licht brengen in de duisternis dat we kunnen weten wat we

steunen en een goede keuze kunnen maken.

De tijd die nodig was om deze video te maken was ongeveer [62 uur].

Als je Bite Size Vegan wilt helpen zodat ik dit

kan blijven doen, kijk dan

naar de support links in de video omschrijving beneden waar je een

eenmalige donatie kunt doen of beloningen krijgt voor je support

door bij het Nugget Army te komen, de link daarvoor staat ook in de zijbalk.

Ik wil graag mijn $50 en meer patrons extra bedanken en mijn gehele Patreon familie

omdat ze dit en al mijn video's mogelijk maken.

Jullie zijn meer dan geweldig.

Nu hoor ik graag van jou over dit rood-hete onderwerp.

Wist je deze info over tampons?

Welke alternatieven gebruik je of zou je willen proberen

in plaats van de giftige? Laat het me weten in de commentaren!

Als je deze video leuk vond, geef het een duim omhoog en deel het om andere

vrouwen en meisjes te informeren. Als je nieuw bent, klik de grote

rode Abonneren knop daar beneden voor meer geweldige vegan info

iedere maandag, woensdag en soms vrijdag.

Ga nu vegan leven, Rijd de

Katoenen Pony, en ik zie je binnenkort.

Ik heb zojuist iets geweldigs ontdekt! Het is Rely.

Een nieuwe tampon van Proctor en Gamble. Het is echt anders en beter.

Echt een betere tampon. Ze noemen het niet voor niets Rely.

Als je Rely tampons gebruikt dan is hier een belangrijke boodschap van Proctor en Gamble.

Vrouwen die Rely tampons gebruiken moeten daar mee stoppen en ongebruikte inleveren

bij Proctor en Gamble voor een refund.

Proctor en Gamble heeft de veiligheid van Rely tampons teruggetrokken.

Deze actie is gedaan totdat meer bekend is over de nieuwe ziekte

genaamd Toxic Shock Syndrome (TSS). Sommige studies suggereren dat Rely tampons

een hoger risico geven dan andere tampon merken.

We adviseren u te stoppen met het gebruik van Rely tampons.

Onthoud dat ze het Rely noemden.

Ondertiteling door de Amara.org community