Migration: A Yearning for Home

Kannski er ekkert fyrirbæri í dýraríkinu

sem hreyfir meira við ímyndunarafli
manna, en árstíðabundið far dýranna.

Knúin áfram af einhverju óséðu afli,
sem hafið er yfir hinn einstaka,

safnast heilar dýrategundir saman,

til langrar og erfiðrar ferðar,

mikilla ofrauna, til að
snúa aftur á heimaslóðir.

Sumar fiðrildategundir fljúga
fimm þúsund kílómetra á hverju ári,

til loftslags sem betur hentar
lífsskilyrðum þeirra.

Sumar skjaldbökutegundir synda
yfir Kyrrahafið frá Indónesíu,

upp að ströndu Kaliforníu.

Hnúfubakurinn syndir frá köldum sjó
norður og suður heimskautanna,

að miðbaugi og svo til baka aftur.

Kannski er það jafnvel enn ótrúlegra,

að krían fljúgi frá
norðurskautslöndum

til suðurskautslands

og svo aftur til baka,

á hverju ári,

sem er um eitt hundrað
þúsund kílómetra ferðalag.

Þegar vísindamenn rannsaka
þetta hrífandi fyrirbæri,

leita þeir svara við einni
mikilvægustu spurningu allra:

"Hvernig vita dýrin hvert stefna skal?"

"Og hvernig lærist nýjum
kynslóðum þetta atferli?"

Margt varðandi þetta er enn hulin ráðgáta,

en þegar við sjáum þessa sterku
eðlishvöt að verki í dýrum,

komust við ekki hjá því að
svara þessari spurningu líka:

"Er hugsanlegt að menn búi yfir álíka
löngun eða togkrafti í leiðarkerfi sínu,

ef svo mætti segja, sem dregur þá í átt
að sínum himnesku heimkynnum?"

Ég tel alla karla, konur og börn, hafa
að einhverju marki skynjað kall himins.

Okkar kærleiksríki faðir á himnum
hefur gefið okkur ljós Krists

og djúpt hið innra í hverju okkar,

knýr himnesk hvatning okkur til að
snúa augliti og hjarta að honum.

Sumir gætu bælt niður þessa hvöt
og gert sál sína ónæma fyrir kallinu,

en þeir sem ekki kæfa
þetta ljós hið innra,

geta tekist á við ólýsanlegt ferðalag,

undursamlega ferð í átt
að himneskum hæðum.

Þegar þið farið veg
lærisveinsins,

þegar þið sækið fram í átt
að himneskum föður,

er eitthvað innra með ykkur,

sem staðfestir að þið hafið
heyrt kall frelsarans

og snúið hjarta ykkar
í átt að ljósinu.

Það mun segja ykkur að
þið séuð á veginum rétta

og að þið séuð á heimleið.