Ջեմի Օլիվերի TED-ի Մրցանակի ցանկությունը. Սովորեցնել յուրաքանչյուր երեխայի սննդի մասին

Պատմելով ճարպակալման դեմ պայքարի իր տպավորիչ ծրագրի մասին, որն իրականացրել է Հանթինգթոնում, Արևմտյան Վիրջինիա նահանգում` TED-ի մրցանակի հաղթող Ջեմի Օլիվերը մեծ մասշտաբներով սկսում է պայքարել սննդի նկատմամբ ունեցած մեր անտեղյակության դեմ:

Դժբախտաբար,

իմ խոսքի հաջորդ 18 րոպեների ընթացքում,

4 ամերիկացի

կմահանա

իրենց օգտագործած սննդի պատճառով:

Անունս Ջեմի Օլիվեր է: Ես 34 տարեկան եմ:

Ես Անգլիայի Էսսեքս քաղաքից եմ

և վերջին յոթ տարիների ընթացքում

ես անդադար աշխատել եմ իմ իմացած ճանապարհով

մարդկանց կյանքը փրկելու համար:

Ես բժիշկ չեմ:

Ես գլխավոր խոհարար եմ,

չունեմ շատ թանկ սարքավորումներ

կամ դեղորայք:

Ես օգտագործում եմ տեղեկատվությունը, կրթությունը:

Ես իրապես հավատում եմ, որ սննդի ուժը

զբաղեցնում է առաջնային տեղ մեր տներում,

ինչը ստիպում է մեզ կյանքի ամենալավ պատառները համտեսել:

Մենք ունենք ահավոր վատ,

չափազանց վատ իրականություն հիմա:

Ամերիկա, դու քո խաղի վերջին ես հասել:

Սա աշխարհի ամենից անառողջ երկրներից է:

Կարո՞ղ եմ ես խնդրել պարզապես ձեռք բարձրացնեն նրանք,

ովքեր ունեն երեխաներ:

Խնդրում եմ` բարձրացրեք ձեռքերը:

Մորաքույրներ, քեռիներ, դուք կարող եք շարունակել...

Բարձրացրեք ձեռքերը: Դուք նույնպես, հորաքույրներ և քեռիներ:

Ձեր մեծամասնությունն ունի: Շատ լավ:

Մենք` վերջին չորս սերունդների ներկայացուցիչներս,

տվել ենք մեր երեխաներին մի այնպիսի ճակատագիր,

որում կյանքի տևողությունը շատ կարճ է,

քան նրանց ծնողներինը:

Ձեր երեխան ապրելու է 10 տարի ավելի քիչ,

քան դուք,

և դա սննդի այն միջավայրի պատճառով, որ մենք ստեղծում ենք նրանց շուրջը:

Այս սենյակի երկու երրորդը,

այսօր Ամերիկայում վիճակագրորեն չափազանց գեր են կամ տառապում են գիրանալու խնդրով:

Իսկ այ դուք` մյուսներդ , դուք լավ եք, բայց ժամանակի ընթացքում ձեզ էլ կհասնենք, չմտածեք:

(Ծիծաղ)

Լա՞վ:

Վատ առողջության վիճակագրությունը պարզ է,

շատ պարզ:

Մենք անց ենք կացնում մեր կյանքը` սարսափելով մահվանից, սպանությունից, մարդասպանությունից,

ինքներդ շարունակեք թվարկումը: Այդ ամենը ցանկացած թերթի շապիկին են, CNN-ի հաղորդումներում:

Աստծու սիրուն, նայեք ներքևում գրված սպանությունների թվաքանակին:

Ճիշտ չե՞մ:

(Ծիծաղ)

(Ծափահարություններ)

Այն կարմիրներից յուրաքանչյուրը

սննդի հետ կապված հիվանդություն է:

Ցանկացած բժիշկ, ցանկացած մասնագետ կասի դա ձեզ:

Փաստ է: Սննդին առնչվող հիվանդություններն ամենահաջողակ մարդասպաններն են

Միացյալ Նահանգներում. հենց հիմա, այստեղ, այսօր:

Սա համընդհանուր հիմնախնդիր է:

Սա աղետ է:

Դա տարածվում է ողջ աշխարհով:

Անգլիան հենց ձեր հետևում է, ինչպես միշտ:

(Ծիծաղ)

Ես գիտեի, որ նրանք մոտ են, բայց ոչ այդքան:

Մենք հեղափոխության կարիք ունենք:

Մեքսիկա, Ավստրալիա, Գերմանիա, Հնդկաստան, Չինաստան.

բոլորն ունեն ահռելի խնդիրներ ճարպակալման և անառողջության հետ:

Մտածեք ծխելու մասին:

Ներկա դրությամբ այն ավելի քիչ ծախսատար է, քան ճարպակալումը:

Ճարպակալման հետ կապված ծախսերը Ամերիկացիների համար

կազմում են առողջական ծախսերի 10 տոկոսը:

150 միլիարդ դոլար տարեկան:

Տաս տարի հետո այն կկրկնապատկվի:

300 միլիարդ դոլար տարեկան:

Եվ եկեք ազնիվ լինենք, դուք այդ գումարները չեք ունենա:

(Ծիծաղ)

Ես եկել եմ ասյտեղ, որպեսզի իրականացնեմ սննդի հեղափոխություն,

որին ես ազնվորեն հավատում եմ:

Մենք դրա կարիքն ունենք: Դրա ժամանակը հենց հիմա է:

Մենք այժմ բեկումնային փուլում ենք:

Ես սա անում եմ արդեն 7 տարի:

Ես փորձում եմ Ամերիկայում 7 տարի:

Այժմ հասունացման պահն է, երբ պետք է արդեն քաղել բերքը:

Ես գնացի հողմին ընդառաջ:

Ես գնացի Արևմտյան Վիրջինիա նահանգ, որն ամենից անառողջ նահանգն է Ամերիկայում:

Կամ այն այդպիսին էր անցյալ տարի:

Մենք ունենք նորը այս տարի, բայց այդ ուղղությամբ մենք կաշխատենք հետո:

(Ծիծաղ)

Հանթինգթոն, Արևմտյան Վիրջինիա:

Հրաշալի վայր:

Ես ուզում էի օգնել մարդկանց,

ձեր հասարակությանը,

հոգով և սրտով հասկանալու այդ վիճակագրությանը,

որին այդքան սովոր ենք:

Ես ցանկանում եմ ձեզ ներկայացնել այն մարդկանց, ում համար ես մտահոգ եմ:

Ձեր հասարակությունը: Ձեր երեխաները:

Ես ցանկանում եմ ցույց տալ իմ ընկեր Բրիթանիի լուսանկարը:

Նա 16 տարեկան է:

Նրան 6 տարի է մնացել ապրելու

այն սննդի պատճառով, ինչ նա օգտագործել է:

Նա ամերիկացիների երրորդ սերնդի ներկայացուցիչ է,

որը չի մեծացել է այնպիսի միջավայրում,

ուր նրան կսովորեցնեին պատրաստել տանը կամ դպրոցում,

կամ իր մայրիկի մոտ, կամ տատիկի տանը:

Նրան մնացել է ապրել վեց տարի:

Նա «ուտեցնում» է իր լյարդը մահվան:

Սթեյսին, Էդվարդների ընտանիքը:

Սա սովորական ընտանիք է, ժաղովու'րդ:

Սթեյսին ջանում է անել ամեն ինչ, բայց նա էլ է երրորդ սերնդի ներկայացուցիչ.

նրան երբեք չեն սովորեցրել պատրաստել տանը կամ դպրոցում:

Այդ ընտանիքը տառապում է ճարպակալությամբ:

Ջասթինը, ահա, 12 տարեկան է:

Նա 350 ֆունտ է կշռում (158 կիլոգրամ):

Նա ծաղրի' է ենթարկվում:

Աղջիկը` Քեյթը, 4 տարեկան է:

Նա տառապում էր ճարպակալությամբ անգամ մինչև մանկապարտեզ գնալը:

Մարիսան: Նրա մոտ ամեն ինչ կարգին է: Նա շատերից մեկն է:

Բայց գիտե՞ք ինչ: Ճարպակալությամբ տառապող նրա հայրը

մահացել է աղջկա ձեռքերի վրա:

Եվ դրանից հետո նրա կյանքի երկրորդ կարևոր մարդը`

նրա հորեղբայրը, նույնպես մահացել է ճարպակալումից:

Այժմ էլ նրա խորթ հայրն է տառապում նույն հիվանդությամբ:

Հարցը նրանում է,

որ ճարպակալումը և սննդի հետ կապված հիվանդությունները,

ոչ միայն վնասում են դրանցով տառապող մարդկանց,

այլ նաև նրանց ընտանիքներին, ընկերներին,

եղբայրներին և քույրերին:

Քահանա Սթիվը:

Շատ ոգեշնչող մարդ է: Իմ ամենավաղ հետևորդներից ու համագործակցողներից է Հանթինգթոնում, Արևմտյան Վիրջինիա:

Նա չափազանց մոտ էր կանգնած այս խնդրին:

Նա ստիպված էր թաղել մարդկանց, հասկանու՞մ եք:

Եվ նա հոգնել էր դրանից: Նա հոգնել էր իր ընկերներին թաղելուց,

իր ընտանիքին, իր շրջապատի մարդկանց:

Ձմռանը մահացության դեպքերը երեք անգամ ավելի շատ էին լինում:

Նա զզվել էր սրանից:

Այս համաճարակը բուժելի է: Կյանքի անիմաստ կորուստը:

Ի դեպ, ահա թե ինչի մեջ են նրանց թաղում:

Մենք պատրասված չենք սրա համար:

Ի վիճակի չենք դռնից դուրս հանել, լուրջ եմ ասում:

Չենք կարողանում նրանց նույնիսկ այնտեղ տեղավորել: Բարձրացնող հարմարանքներ են պետք:

Ես այս ամենը պատկերում եմ եռանկյան տեսքով, ահա:

Սա մեր սննդի իրավիճակն է:

Ես ցանկանում եմ, որ դուք հասկանաք:

Դուք հավանաբար սրանք լսել եք նախկինում,

բայց եկեք վերանայենք այն:

Անցած 30 տարիների ընթացքում

ի՞նչ տեղի ունեցավ, որ այս երկրի սիրտը հանեց:

Եկեք լինենք պարզ և ազնիվ:

Այսպես: Ժամանակակից կյանքը:

Եկեք սկսենք փողոցներից:

Արագ սնունդը գրավեց ողջ երկիրը: Մենք դա գիտենք:

Հեղինակավոր ապրանքանիշերն ունեին ամենամեծ ազդեցությունն ու հզորությունը,

հզոր ազդեցություն այս երկրում:

Սուպերմարկետները նույնպես:

Մեծ ընկերությունները: Մեծ ընկերությունները:

30 տարի առաջ սննդի մեծ մասը

գլխավորապես տեղական էր և հիմնականում թարմ:

Այժմ այն հիմանակում վերամշակած է և հագեցած շատ հավելումներով,

լրացուցիչ նյութերով, իսկ պատմության շարունակությունը դուք գիտեք:

Չափաբաժինը ակնհայտորեն մեծ, շատ մեծ խնդիր է:

Պիտակավորումն է շատ մեծ խնդիր:

Պիտակավորուման համակարգաը մեր երկրում ահավոր է:

Նրանք ցանակնում են լինել ինքնա-... Նրանք ցանկանում են ինքնահսկողություն:

Արդյունաբերությունը ցանկանում է իրականացնել ինքնավերահսկողություն:

Ի՞նչ, այպիսի կլիմայի պայմաններում: Նրանք դրան արժանի չեն:

Ինչպե՞ս կարելի ես ասել, որ ինչ-որ բան քիչ յուղային է, երբ այն այդքան շաքար է պարունակում:

Տունը:

Տան հետ կապված մեծագույն խնդիրն

այն է, որ այն եղել է հիմնական վայրը

սննդի և դրա մշակույթի փոխանցման համար,

ինչը կազմավորել է մեր հասարակությունը:

Սա այլևս այսպես չէ:

Եվ գիտե՞ք, մինչ մենք գնում ենք աշխատանքի, և մինչ կյանքը փոխվում է,

և մինչ մեր կյանքն անընդհատ առաջ է ընթանում,

մենք պետք է դիտարկենք դա ամբողջապես`

մի պահ հետ գնանք և վերահասցեավորենք բալանսը:

Դա տեղի չի ունենում: Չի կատարվել նաև վերջին 30 տարիների ընթացքում:

Ես ցանկանում եմ ձեզ ցուցադրել մի իրավիճակ,

որը հասարակ բան է

հիմա: Էդվարդների ընտանիքը:

(Վիդեո) Ջեմի Օլիվեր. Արի խոսենք:

Այս ամենն անցնում է քո և քո ընտանիքի անդամների մարմնով

ամեն շաբաթ:

Եվ ես ուզում եմ, որ դու իմանաս, որ սա քո երեխաներին վաղ վախճան է բերելու:

Ի՞նչ ես դու զգում:

Սթեյսի. Հենց հիմա շատ տխուր և ընկճված վիճակում եմ:

Բայց, գիտեք, ես ցանկանում եմ, որ իմ երեխաները հաջողակ լինեն կյանքում,

և սա նրանց այնտեղ չի տանում:

Բայց ես սպանում եմ նրանց:

ՋՕ. Սպանում ես, այո: Ճիշտ այդպես:

Բայց մենք կարող ենք վերջ տալ դրան:

Շատ պարզ: Եկեք գնանք դպրոցներ,

մի բան, որում ես իրապես մասնագետ եմ:

Շատ լավ: Դպրոց:

Ի՞նչ է դպրոցը: Ո՞վ է այն հիմնադրել: Ի՞նչն է դպրոցների նշանակությունը:

Դպրոցը միշտ էլ մեզ տվել է այնպիսի գործիքներ,

որոնցով մենք դառնում ենք առավել ստեղծագործ, անում հրաշալի գործեր,

սովորում վաստակել ապրուստի համար, և այլն, և այլն, և այլն:

Գիտեք, երկար ժամանակ դա մի տեսակ ուժեղ արկղիկ էր:

Այնպես չէ՞:

Բայց մենք այն այդպես էլ չենք զարգացրել,

որ չեզոքացնի Ամերիկայի սննդի աղետը, լա՞վ:

Դպրոցի կերակուրը մի բան է,

ինչով սնվում է 31 միլիոն երեխա օրական, իրականում`

օրական երկու անգամ, ավելի քան հաճախ,

նախաճաշ և ճաշ, տարվա 180 օրվա ընթացքում:

Ստացվում է այնպես, որ դպրոցում ստացած սնունդն իրականում շատ ավելի կարևոր դեր ունի`

դատելով հանգամանքներից:

(Ծիծաղ)

Մինչև իմ ամպագոռգոռ բառերին անցնելը,

ինչին կարծում եմ դուք սպասում եք...

(Ծիծաղ)

Ես մի բան պետք է ասեմ և դա այնքան կարևոր է

այն հրաշքի իրագործման գործում, որը, հուսով եմ, կատարվելու և իրականանալու է

հաջորդ երեք ամիսների ընթացքում:

Ամերիկայի դպրոցական խոհարարուհիները ու խոհարարները...

Ես ինձ առաջարկում եմ որպես նրանց դեսպան:

Ես չեմ նվազեցնում նրանց աշխատանքը:

Նրանք անում են այն ամենն, ինչ կարող են:

Նրանք անում են լավագույնը:

Բայց նրանք անում են այն, ինչ նրանց ասում են,

և այն, ինչ նրանց ասում են, սխալ է:

Համակարգը հիմնականում ղեկավարվում է հաշվապահների կողմից:

Շատ քիչ են կամ չկան

սննդից իրոք հասկացող մարդիկ այս գործում:

Սա խնդիր է:

Եթե դու սննդի մասնագետ չես, և դու սուղ բյուջե ունես,

որն ավելի ու ավելի է նվազում, ապա դու չես կարող ստեղծագործ լինել,

և համապատասխանեցնել անհրաժեշտ լուծումները միջոցներիդ:

Եթե դու հաշվապահ ես,

ապա միակ բանը, որ կարող ես անել այս պարագայում,

էժան կեղտ գնելն է:

Այժմ իրականությունն այսպիսին է.

ձեր երեխաների ամենօրյա սնունդը արագ սնունդ է,

այն չափազանց մշակված է,

նրանցում պակասում է թարմ սնունդը:

Դե գիտեք` հավելումների քանակը, E-կոդերը, բաղադրատարրեր, որոնց մասին ասեմ, դուք չեք հավատա ...

Բանջարեղենի չափաբաժին բացարձակ չկա: Ֆրանսիական ֆրին համարվում է բանջարեղեն:

Պիցցա նախաճաշի համար: Նրանք նույնիսկ սպասք չեն ստանում:

Դանակներ և պատառաքաղնե՞ր: Չէ', դրանք չափազանց վտանգավոր են:

Նրանք դասարանում մկրատներ ունեն,

բայց դանակներ և պատառաքաղներ` ոչ:

Եվ իմ տեսանկյունը սրա վերաբերյալ այն է, որ եթե դու չունես դանակ և պատառաքաղ քո դպրոցում,

ապա դու փաստորեն

նահանգային մակարդակով սատարում ես արագ սննդին: Քանի որ այն ձեռքով է բռնվում:

Եվ այո, ի դեպ, սա հենց արագ սնունդ է: Դրանք կերակրային սոուսներ են,

բուրգերներ, սարդելկաներ,

պիցցաներ, և նման բաներ:

Մեր առողջական ծախսերի 10 տոկոսն, ինչպես արդեն ասել եմ,

ծախսվում է ճարպակալման վրա: Եվ դա կրկնապատկվելու է:

Մենք չենք սովորեցնում մեր երեխաներին:

Չկան նորմատիվ ակտեր, որպեսզի սովորեցնենք մեր երեխաներին սննդի մասին

նախադպրոցական հաստատություններում կամ դպրոցում, այնպես չէ՞:

Մենք չենք սովորեցնում երեխաներին սննդի մասին: Ճի՞շտ է:

Սա մի փոքրիկ տեսահոլովակ է նախադպրոցական հաստատությունից,

որը շատ տարածված իրավիճակ է Անգլիայում:

Վիդեո. ՋՕ -Ո՞վ գիտի` ինչ է սա:

Երեխա. -Կարտոֆիլ: ՋՕ. -Կարտոֆի՞լ: Այսպիսով, դու կարծում ես, որ սա կարտոֆի՞լ է:

Դու գիտե՞ս, թե սա ինչ է:

Իսկ դու՞: Երեխա. -Բրոկոլլի՞:

ՋՕ. -Իսկ սրա մասին ի՞նչ կասեք` մեր հին, լավ ընկերը:

ՋՕ. -Դու գիտես սա ի՞նչ է, քաղցրիկս: Երեխա. - Կարոս:

ՋՕ. -Ոչ: Ի՞նչ եք կարծում, սա ի՞նչ է: Երեխա. -Սոխ: ՋՕ. -Սո՞խ: Ոչ:

(Ջեմի Օլիվեր) Անմիջապես հասկանում ենք,

թե երեխաները ինչ չգիտեն սննդի մասին:

Վիդեո. ՋՕ. -Ո՞վ գիտի` ինչ է սա: Երեխա. -Ա~, տանձ է:

ՋՕ. -Դու ի՞նչ ես կարծում, ի՞նչ է սա: Երեխա. -Ես չգիտեմ:

(Ջեմի Օլիվեր) Եթե երեխաները չգիտեն, թե սրանք ինչեր են,

ապա նրանք երբեք դա չեն ուտի:

(Ծիծաղ)

ՋՕ. -Նորմալ է: Անգլիա և Ամերիկա:

Անգլիա և Ամերիկա:

Գուշակեք, թե ինչը լուծեց այս խնդիրը: Գուշակեք` որն էր լուծումը:

Երկու մեկ ժամանոց հավաքույթ:

Մենք պետք է սկսենք սովորեցնել մեր երեխաներին

սննդի մասին դպրոցներում և վերջակետ:

(Ծափահարություններ)

Ես ցանկանում եմ ձեզ մի բան պատմել:

Ես ցանկանում եմ ձեզ պատմել,

թե ինչում է կայանում այն մեծ խնդիրը, որը մեզ անհանգստացնում է: Լա՞վ:

Ես ցանկանում եմ խոսել մի այնպիսի հիմնարար բանի մասին, ինչպիսին է կաթը:

Յուրաքանչյուր երեխա իրավունք ունի կաթ խմել դպրոցում:

Ձեր երեխաներն ըմպում են կաթ դպրոցում նախաճաշին և ճաշին, այնպես չէ՞:

Նրանք պետք է, որ խմեն 2 շիշ: Հա՞:

Եվ երեխաների մեծ մասն այդպես էլ անում է:

Բայց կաթն այլևս այդքան էլ լավը չէ:

Որովհետև ինչ-որ մեկը կաթի արտադրությունից, ինձ սխալ չհասկանաք,

ես կաթի կողմնակից եմ, բայց ինչ-որ մեկը կաթ արտադրողներից

հավանաբար վճարել է բավական շատ գումար ինչ-որ մարդուկի,

որ նա բացահայտի, որ եթե դու ավելացնես անուշահոտեր, գունավորումներ

և շաքարավազ կաթի մեջ,

ավելի շատ երեխաներ կխմեն այն: Այո:

(Ծափ է տալիս)

Եվ անտարակույս, հիմա դա ավելի է տարածվելու:

Խնձորի ոլորտի կազմակերպությունները կբացահայտեն,

որ եթե նրանք պատրաստեն իրիսային խնձորներ, ավելի շատ կսպառեն դրանցից:

Գիտեք չէ՞` ինչ նկատի ունեմ:

Ինձ համար կարիք չկա կաթին համ հաղորդելու:

Լա՞վ: Շաքարավազ կա ամե՜ն ինչում:

Ես գիտեմ դրանց բոլոր բաղադրիչները:

Դրանք ամեն ինչի մեջ են: Նույնիսկ կաթը չի փրկվել,

այսպես ասած, օրվա մոդայիկ խնդիրներից:

Այնտեղ մեր կաթն է: Այնտեղ մեր արկղն է:

Դրանում համարյա այնքան շախարավազ կա, ինչքան

ձեր սիրելի գազավորված ըմպելիքի մեկ բաժակում:

Եվ նրանք դա խմում են օրական երկու անգամ:

Այսպիսով, պարզապես թույլ տվեք ցույց տամ ձեզ:

Մենք ունենք մի երեխա, ահա,

ով օգտագործում է ութ ճաշի գդալ շաքարավազ օրական:

Ահա, սա ձեզ մեկ շաբաթ:

Սա էլ մեկ ամիս:

Եվ ես համարձակություն եմ ունեցել համադրելու

նախադպրոցական հաստատություններում 5 տարում ստացած շաքարը

միմիայն կաթից:

Այժմ, չգիտեմ դուք ինչպես,

բայց դատելով հանգամանքներից, հա՞,

յուրաքանչյուր դատավոր ողջ աշխարհում,

նայելով վիճակագրությանը և դեպքերին,

ցանկացած կառավարության կճանաչեր

մեղավոր երեխաներին վնաս պատճառելու մեջ: Դա իմ համոզմունքն է:

(Ծափահարություններ)

Այժմ, եթե ես գայի այստեղ, և կուզենայի այդպես գալ,

և ներկայացնել ՁԻԱՀ-ի կամ քաղցկեղի բուժումը,

դուք կպայքարեիք և կհրեիք միմյանց ինձ հասնելու համար:

Սրանք` բոլոր այս վատ նորությունները, լուծելի հարցեր են:

Դա լավ նորություն է:

Դրանք լիովին կանխարգելվող են:

Այնպես որ եկեք մտածենք դրա մասին, մենք ունենք խնդիր,

մենք կարիք ունենք վերագործարկման:

Լավ, այսպես, իմ պատկերացմամբ` ի՞նչ պետք է մենք անենք:

Ահա խնդիրը, այնպես չէ՞:

Դա չի կարող ծնվել միայն մեկ ակունքից:

Վերագործարկել և իրականացնել իրապես նշանակալի փոփոխություններ,

իրական փոփոխություններ, այնպես, որ ես կարողանամ նայել ձեր աչքերի մեջ

և ասել. «10 տարի հետո

ձեր երեխաների կյանքը

երջանիկ կլինի, և եկեք չմոռանանք, որ դուք խելացի եք, եթե ճիշտ եք սնվում,

դուք գիտեք, որ կապրեք ավելի երկար,

և այս ամեն ինչը այլ տեսք կունենա: Լա՞վ:

Այսպիսով, սուպերմարկետները:

Ուրիշ որտե՞ղ եք դուք այդքան հավատարմորեն գնումներ կատարում:

Շաբաթը շաբաթի վրա:

Ինչքա՞ն եք դուք ծախսում ձեր կյանքի ընթացում սուպերմարկետներում:

Սիրում եք դրանք: Նրանք վաճառում են մեզ այն, ինչ մենք ցանկանում ենք: Շատ լավ:

Նրանք պարտավոր են մեզ համար նշանակել հատուկ սննդի "դեսպան"

յուրաքանչյուր մեծ սուպերմարկետում:

Նրանք պետք է մեզ օգնեն գնումներ կատարել: Նրանք կարիք ունեն մեզ սովորեցնելու, թե ինչպես մենք պատրաստենք

արագ, համեղ, սեզոնային սնունդ

այն մարդկանց համար, ովքեր զբաղված են:

Սա թանկ չէ:

Որոշ տեղերում դա արվում է: Եվ պետք է շարունակվի ու տարածվի

Ամերիկայի ողջ տարածքով շուտ և շատ արագ:

Խոշոր ընկերությունները, գիտեք, սննդի ընկերությունները,

պետք է ներդնեն սննդի ուսուցում

իրենց բիզնեսի հիմքում:

Ես գիտեմ` ավելի հեշտ է ասել, քան անել:

Դա ապագան է: Դա միակ ելքն է:

Արագ սնունդ: Արագ սննդի արդյունաբերությունը,

գիտեք, շատ մրցակցային է:

Ես ունեմ բազում գաղտնի թղթեր և համաձայնություններ, որոնք

կնքված են եղել արագ սննդի ռեստորանների միջև:

Ես գիտեմ` ինչպես են նրանք դա անում:

Նկատի ունեմ` նրանք մեզ մանկուց սովորեցրել են

շաքարավազին, աղին և ճարպերին և շատ այլ բաների:

Եվ բոլորը սիրում են դրանք, այնպես չէ՞:

Այսպիսով, այս մարդիկ պետք է լուծեն այս հիմնահարցը:

Բայց մեզ համար կարևոր է, որ կառավարությունն աշխատանքներ տանի

արագ սննդի բոլոր մատակարարների և ռեստորանային բիզնեսի ներկայացուցիչներ հետ:

Եվ հինգ, վեց, յոթ տարիների ընթացքում

հետ սովորեցնի մեզ այդքան շատ քանակության

ճարպի, շաքարավազի և այլ ոչ սննդային հավելումների օգտագործումից:

Այժմ, նորից անդրադառնալով խոշոր բրենդներին և պիտակներին,

ինչի մասին խոսեցինք քիչ առաջ, ամբողջովին կեղծ են

և դրանք անպայման պետք է դասակարգվեն:

Լավ, դպրոցը:

Ակնհայտորեն դպրոցների դեպքում մենք նրանց ենք պարտական,

համոզված լինելու, որ այդ 180 օրը տարվա ընթացքում,

չորս տարեկան հասակից

մինչև 18, 20, 24, ինչևէ,

նրանք պետք է պատրաստեն

պատշաճ թարմ սնունդ

օգտագործելով տեղական արտադրության ապրանքներ, լա՞վ:

Պետք է լինեն պատշաճ թարմ սննդի նոր ստանդարտներ

մեր երեխաների համար: Այո՞:

(Ծափահարություններ)

Հանգամանքներից ելնելով` չափազանց կարևոր է,

որ յուրաքանչյուր ամերիկացի աշակերտ դպրոցից հետո

իմանա, թե ինչպես պատրաստել 10 տեսակի բաղադրատոմսեր,

որոնք կփրկեն իրենց կյանքը:

Կենսական հմտություններ:

(Ծափահարություններ)

Դա նշանակում է, որ նրանք կարող են լինել ուսանողներ, երիտասարդ ծնողներ

և ի վիճակի լինեն տարբերակելու լավը վատից

սննդի պատրաստման տարրական հարցերում,

և կարևոր չէ, թե ինչպիսի անկումներ են սպասվում հաջորդ անգամ: Եթե դու կարողանում ես պատրաստել,

դրամային ճգնաժամերը նշանակություն չունեն:

Եթե դու կարողանում ես պատրաստել, ժամանակը կարևոր չէ:

Աշխատատեղը: Մենք չենք խոսել դրա մասին:

Գիտեք, հիմա ժամանակն է, որպեսզի կազմակերպությունը պատասխանատու լինի

նրա համար, թե իրականում ինչով են կերակրում

կամ ինչ հնարավորություններ ունեն նրանց աշխատակիցները:

Աշխատակիցները Ամերիկայի երեխաների մայրերն ու հայրերն են:

Մարիսան, հայրը մահացել է նրա ձեռքերի մեջ,

կարծում եմ, նա լիովին երջանիկ կլիներ,

եթե «կորպորատիվ» Ամերիկան կարողանար սկսել կերակրել իրենց աշխատողներին պատշաճ կերպով:

Անկասկած, նրանք չպետք է անտեսվեն:

Եկեք վերադառնանք դեպի տուն:

Այժմ, նայեք, եթե մենք անենք այս ամբողջը, և մենք կարող ենք դա անել,

այն այնքան հասանելի է: Դուք կարող եք հոգ տանել և առանց մեծ ծախսերի:

Լիովին:

Բայց ընտանիքը պետք է սկսի

կերակրամշակույթի փոխանցումը, իհարկե:

Անկասկած, փոխանցելով դա իբրև փիլիսոփայություն:

Ինձ համար դա բավական ռոմանտիկ է:

Բայց պատկերացրեք, եթե մի հոգի սովորեցնի միայն երեքին,

թե ինչպես կերակուր պատրաստել,

իսկ հետո նրանք էլ իրենց հերթին փոխանցեն իրենց ծանոթներին,

և դա ընդամենը 25 անգամ կրկնելուց հետո,

այն կընդգրկի Ամերիկայի ողջ բնակչությունը:

Ռոմանտիկ է, այո, բայց

կարևորն այն է,

որ դրանով փորձում ես մարդկանց հասկացնել,

որ ձեր յուրաքանչյուրի անհատական ջանքը

կբերի լուրջ փոփոխությունների:

Մենք պետք է հետ բերենք այն, ինչ կորցրել ենք:

Հանթինգթոնի Խոհանոց: Հանթինգթոնը, որտեղ ես պատրաստել եմ այս ծրագիրը,

գիտեք, մենք ունեցանք ճիշտ ժամանակին կատարված ծրագիր` հուսալով, որ

կոգեշնչենք մարդկանց իսկապես կատարել այդ փոփոխությունները:

Ես իսկապես հավատում եմ, որ փոփոխություններն անպայման կլինեն:

Հանթինգթոնի Խոհանոց: Ես աշխատել եմ հասարակության հետ:

Ես աշխատել եմ դպրոցների հետ: Ես գտա տեղական հաստատուն ֆինանսավորում`

տարածաշրջանի յուրաքանչյուր դպրոց

աղտոտված սննդի միջավայրից առողջ սննդի միջավայր ներգրավելու համար:

Վեց ու կես հազար դոլար մեկ դպրոցի համար:

(Ծափահարություններ)

Ահա թե ինչքան է հարկավոր: Վեց ու կես հազար դոլար մեկ դպրոցի համար:

Յուրաքանչյուր խոհանոցի համար 25 հազար դոլար ամսական: Լա՞վ:

Դա կարող է սպասարկել 5000 մարդ տարեկան,

որը կազմում է բնակչության 10 տոկոսը:

Եվ սա ընթանում է մի մարդուց դեպի մյուսը:

Գիտեք, տեղացի խոհարարները սովորեցնում են տեղացի բնակիչներին:

Դրանք խոհարարության անվճար դասընթացներ են, ժողովուրդ, ազատ դասընթացներ գլխավոր փողոցներում:

Սա իրականություն է, նկատելի փոփոխություն, իրական, շոշափելի փոփոխություն:

Ողջ Ամերիկայում, եթե հետ նայենք,

շատ հրաշալի բաներ են տեղի ունենում:

Բավական շատ հրաշալի բաներ են տեղի ունենում: Կան հրեշտակներ

Ամերիկայում, որոնք հրաշքներ են գործում

դպրոցներում, կազմակերպում են դպրոցների կարգերը,

պարտեզային կարգերը, կրթությունը:

Հրաշալի մարդիկ արդեն զբաղվում են սրանով:

Խնդիրն այն է, որ նրանք ցանկանում են ընդլայնել իրենց գործողությունները

հաջորդ դպրոցում, և հաջորդում:

Բայց կանխիկ փող չկա:

Մենք պետք է արագ ճանաչենք մասնագետներին և փերիներին,

ճանաչենք նրանց և թույլ տանք նրանց հետշությամբ գտնեն ռեսուրսներ,

շարունակելու այն, ինչ արդեն անում են

և անում են պատշաճ մակարդակով:

Ամերիկայում գործարարությունը պետք է աջակցի

տկն. Օբամային անել այն, ինչ նա ձգտում է անել:

(Ծափահարություններ)

Եվ, տեսեք, ես գիտեմ, որ շատ տարօրինակ է,

որ անգլիացին կանգնած է այստեղ ձեր առջև և

խոսում է այս ամենի մասին:

Ընդամենը ես կարող եմ ասել, որ ես մտահոգ եմ: Ես հայր եմ:

Եվ ես սիրում եմ այս երկիրը:

Եվ ես իսկապես հավատում եմ,

որ եթե հնարավոր է իրականացնել փոփոխություններ այս երկրում,

ապա շատ հրաշալի բաներ կարող են տեղի ունենալ ողջ աշխարհում: Եթե Ամերիկան արեց դա,

ես հավատում եմ, որ մյուսները կհետևեն դրան:

Դա չափազանց կարևոր է:

(Ծափահարություններ)

Երբ ես Հանթինգթոնում փորձում էի որոշ բաներ իրագործել,

որոնք չէի ստացվում, ես մտածում էի, թե կախարդական փայտիկ ունենալու դեպքում

ի՞նչ կանեի: Եվ ես մտածեցի, գիտե՞ք ինչ:

Ես կցանկանայի լինել Ամերիկայի ամենից հրաշալի

բարեփոխիչներից ու առաջ տանողներից մեկը:

Եվ մեկ ամիս անց TED-ը զանգահարեց ինձ և տվեց ինձ այս մրցանակը:

Ես այստեղ եմ:

Այսպիսով, իմ երազանքը:

Ես դիսլեքսիկ եմ, դրա համար մի քիչ դանդաղ կկարդամ:

Իմ երազանքն է

օգնել ձեզ

կատարել կայուն շարժում

կրթելու համար յուրաքանչյուր երեխայի

սննդի մասին,

ոգեշնչելու ընտանիքներին նորից պատրաստել սնունդ,

և հնարավորություն տալու բոլորին ամենուր

պայքարել ճարպակալության դեմ:

(Ծափահարություններ)

Շնորհակալություն

(Ծափահարություններ)