İnsan teninin her renkteki güzelliği

Angélica Dass'ın fotoğrafçılığı, ten rengi ve etnik kimlik üzerine düşüncelerimizi sorguluyor. Bu kişisel konuşmada, portre projesi Humanæ'nın ardındaki ilhamı ve ırkla ilişkilendirilmiş gerçek olmayan beyaz, kırmızı, siyah ve sarı yerine insanlığın gerçek renklerini kanıtlama arzusunu dinleyin.

Dünyadaki son ülkenin köleliği

yok etmesinin üzerinden 128 yıl,

Martin Luther King'in
"Bir hayalim var...''

konuşmasının üzerinden ise 53 yıl geçti.

Ama hâlâ derinizin renginin sadece

ilk izlenim vermekle kalmayıp sizinle
ilgili akılda kalan son şey olduğu

bir dünyada yaşıyoruz.

Çok renkli bir ailede doğdum.

Babam yoğun çikolata renk tonunu aldığı

bir hizmetçinin oğluydu.

Babaannem ve dedem olarak tanıdığım
kişiler tarafından evlatlık edinilmişti.

Anne tarafımdan,
anneannemin porselen rengi

bir ten rengi ve pamuğa
benzeyen saçları vardı.

Dedem, amcam ve kuzenim gibi
vanilya ve çilekli yoğurt

tonları arasındaydı.

Annem bir tutam fındık ve bal rengi tenli
yerli bir Brezilyalının ve

kahvesi bol bir sütlü kahve tenli adamın

tarçın rengi tenli

bir kızıydı.

İki kız kardeşi vardı.

Biri kavrulmuş yer fıstığı tenli

ve evlatlık olan diğeri

krep gibi

daha bej bir

tondaydı.

(Kahkahalar)

Bu ailede büyüdüğümden dolayı

renk benim için hiç önemli değildi.

Ama evin dışında işler biraz
daha farklıydı.

Rengin birçok anlamı vardı.

Okuldaki ilk resim derslerimi birtakım
çelişkili duygular

olarak hatırlıyorum.

Resim dersleri heyecanlı ve yaratıcıydı

fakat ten rengi kalemi asla anlayamadım.

Benim de bir tenim vardı
fakat pembe değildi.

Benim tenim kahverengiydi
ve insanlar siyah olduğumu söylüyorlardı.

Kafamda bir renk karmaşası vardı
ve yedi yaşımdaydım.

Sonra,

kuzenimi okula götürdüğümde

dadı olarak görülüyordum.

Bir arkadaşın partisinde mutfakta
yardım ederken

insanlar hizmetçi olduğumu düşünüyorlardı.

Sadece, sahilde Avrupalı arkadaşlarımla
yalnız dolaştığım için

fahişe muamelesi bile gördüm.

Çoğu zaman üst tabaka binalarda

oturan ninemi veya arkadaşlarımı
ziyarete gittiğimde

ana asansörü kullanmamam istendi.

Çünkü sonunda,

bu renkle ve saçla

bazı yerlere ait olamazdım.

Bir açıdan,

buna alıştım ve bir parçasını kabul ettim.

Ama yine de içimden bir şey düşünmeyi
ve mücadele etmeyi sürdürüyordu.

Yıllar sonra bir İspanyol ile evlendim.

Ama herhangi bir İspanyol değil.

Güneş yanığı olduğunda teni bir karidese
benzeyen birini seçtim.

(Kahkahalar)

Sonra bir soru aklıma takıldı.

Çocuklarımızın rengi ne olacaktı?

Anlayacağınız üzere bu benim
kaygılanacağım son şeydi.

Ama bunu geçmişteki altyapımla

düşündüğümde

hikâyem beni kişisel eğitimimi
fotoğrafçı olarak yapmaya götürdü.

İşte Humanae böyle doğdu.

Humanae ırklarla özdeşleştirilen beyaz,
kırmızı, siyah, sarı gibi

gerçek olmayan renklerdense

gerçek olan renklerimizi
vurgulamanın arayışı.

Bu, kodlarımızı sorgulamak için
bir tür oyun.

Bu kişisel bir hikâyeden evrensel bir
tarihe doğru gelişen bir çalışma.

Ben kişileri beyaz bir arka planda
fotoğraflıyorum.

Sonra arka planı boyamak için
burundan 11 piksellik bir

parça alıyorum

ve endüstriyel paletten uyuşan rengi,
Pantone'u arıyorum.

Önce ailemle ve arkadaşlarımla başladım.

Sonra sosyal medyadan ulaşan umumî
çağrılar sağ olsun, daha fazla kişi

bu maceraya katıldı.

Yaptığım işi göstermek için asıl alanın
internet olduğunu düşündüm,

çünkü insanları hem bilgisayarlarıyla,
hem de beyinleriyle "Paylaş" butonuna

basmaya davet eden
açık bir konsept istiyordum.

Kar topu yuvarlanmaya başlamıştı.

Proje çok iyi karşılandı,

davetler, sergiler,

fiziksel formatlar,

galeriler ve müzeler

oldu.

Bunların arasında favorim:

Humanae umumi alanlarda gerçekleştiğinde

ve sokakta gösterildiğinde

popüler bir tartışma ortaya atması

ve toplumsal bir duyarlılık
oluşturmasıydı.

13 farklı ülkeden, 19 farklı şehirden,

3000'den fazla insanın

fotoğrafını çektim.

Onların bazılarından
bahsetmek gerekirse, onlar,

Forbes listesinde bulunan birinden

Akdeniz'i bir botla geçmeye
çalışan mültecilere,

Paris'te UNESCO Merkezi'nden bir barınağa,

İsviçre'den ve
Rio de Janeiro'nun gecekondu

mahallelerinden öğrencilere kadarlar.

Her türden inanç,

cinsel kimlik

ve fiziksel engelleri,

yeni doğmuş veya ölümcül hasta.

Biz hep beraber Humanae'yi kurduk.

Bu portreler birbirimizi nasıl gördüğümüzü
bize yeniden düşündürdü.

Modern bilim ırk kavramını sorgularken,

siyah, beyaz, sarı, kırmızı olmak
bizim için ne ifade ediyor?

Göz mü, burun mu, ağız veya saç mı

ya da kökenimizle,

milliyetimizle,

banka hesabımızla mı alakalı?

Bu kişisel egzersiz bir keşfe dönüştü.

Aniden Humanae'nin birçok insan için
çok kullanışlı olduğunu fark ettim.

Bu, kendini herhangi bir etikette
ifade edilmiş

olarak bulamayan insanlar için
bir tür aynayı temsil ediyor.

İnsanların bu işle alakalı

fikirlerini benimle paylaşmaya
başlaması inanılmazdı.

Bunlardan yüzlercesi var,

sizinle de paylaşacağım.

11 yaşında bir çocuğun annesi-

11 yaşında bir kızın annesi şöyle yazmış,

"Kızım bu hafta sonu bir arkadaşıyla
Norveç'e ait olmadığı ve

Norveç'te yaşamasına izin verilmemesi

konusunda tartıştıktan sonra onun
güvenini artırmak için

çok iyi bir araç oldu.

Yani yaptığınız işin kalbimde
çok özel bir yeri var

ve bu benim için çok önemli."

Bir kadın portresini Facebook'ta paylaşmış
ve şöyle yazmış,

"Hayatım boyunca

dünyanın dört bir yanından insanlar beni
bir gruba yerleştirirken zorlandı,

bir kalıba,

bir kutuya.

Belki de artık durmalıyız.

İnsanları bir kalıba sokmak yerine onlara

"Kendini nasıl tanımlardın?"
diye sormalıyız.

Ben şöyle söylerdim,

"Merhaba. Ben Massiel.

Dominikli-Hollandalı'yım.

Melez bir ailede büyüdüm

ve biseksüel bir kadınım."

Bu beklenmedik ve duygusal tepkilerin
yanı sıra, Humanae

değişik alanlarda yeni bir hayat buluyor.

Örnek vermek gerekirse,

çizerler ve resim öğrencileri

eskizleri ve çalışmaları için
referans olarak kullanıyorlar.

Bu bir yüz koleksiyonu.

Araştırmacılar, antropoloji alanında,

fizik ve nörobilim alanında
insan etnik kökeni,

optofizyoloji, yüz tanıma ya da
Alzheimer için farklı

bilimsel

yaklaşımlarla

Humanae'i

ilişkilendirdi.

Projenin en önemli etkilerinden biri,

bu resimler Dışişleri'nin
önemli siyasi yayınlardan

birinin kapağı seçildi.

Dışişleri'nden bahsedince,

projem için güzel bir elçi buldum ...

Öğretmenler.

Onlar eğitim amaçlı olarak
Humanae kullanırlar.

Onların tutkusu beni çizim derslerine
geri dönmek için teşvik etti,

şimdi bir öğretmen olarak
ben de yapıyorum.

Yetişkin ve çocuklar,

tüm öğrencilerim,

kendi portrelerini yaptılar,

kendilerine mahsus ten rengini
keşfetmeye çalıştılar.

Bir fotoğrafçı olarak,

anladım ki, diğerlerinin iletişimi
için bir aracı olabilirim.

Bir birey olarak,

Angélica olarak,

her fotoğraf çektiğimde,

bir terapistin önünde
oturuyormuş gibi hissederim.

Tüm hayal kırıklığı, korku ve yalnızlık,

bir zamanlar hissettiğim ...

aşka dönüşür.

Son ülke --

köleliğin kaldırıldığı son ülkede

doğdum,

Brezilya.

Ayrımcılığın kalktığını anlamak için
hâlâ çok uğraşıyoruz.

Bu dünya çapında yaygın bir uygulama
olarak devam etmektedir

ve kendiliğinden yok olmayacak.

Teşekkürler.

(Alkış)

Teşekkürler.