vimeo.com/.../261565601

Καλησπέρα σας καλώς ήλθατε στο Trouble.

Το όνομα μου δεν έχει σημασία.

Με αφορμή τα πρόσφατα σκάνδαλα που
συγκλόνισαν το Hollywood,

τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, την ακαδημαϊκή
κοινοτήτα, τα ερασιτεχνικά αθλήματα

και, φυσικά, την πολιτεία της Washington

το ζήτημα της σεξουαλικής
παρενόχλησης επανεμφανίζεται διαρκώς

στα Αμερικανικά μέσα.

Ωστόσο, ενώ είναι καλό να βλέπεις
ισχυρούς άνδρες

τουλάχιστον να αρχίζουν
να λογοδοτούν

για τη μισογύνικη συμπεριφορά τους

η παρενόχληση
και οι επιθέσεις κατά των γυναικών

προφανώς δεν είναι κάτι νέο.

Οι πρόσφατες αυτές ιστορίες είναι μία
ελάχιστη αναπαράσταση

ενός ευρέως διαδεδομένου
και συστηματικού ζητήματος.

Αν οι διασημότητες
δεν είναι ασφαλείς

τί μπορεί αυτό να σημαίνει
για τις υπόλοιπες;

Η σεξουαλική βία αποτελεί
τη βάση της πατριαρχίας,

ενός από τα παλαιότερα και πιο
ύπουλα συστήματα κυριαρχίας

στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Με ποικίλες μορφές όπως

ο βιασμός και
η σεξουαλική εκμετάλλευση,

η επιβολή μισογύνικων
προτύπων ομορφιάς,

τα έμφυλα πρότυπα,

νόμους και στερέοτυπα
που σκοπό έχουν να ελέγξουν

τη γυναικεία σεξουαλικότητα,
τη σωματική αυτονομία

και την αναπαραγωγική υγεία.

Η πατριαρχία αποτελεί δομικό
στοιχείο της κοινωνίας

με ρίζες στην πυρηνική οικογένεια

και την ανατροφή των παιδιών

βάσει του φύλου γέννησής τους.

Είναι ενσωματωμένη στη γλώσσα μας,

και ενισχύεται από τη θρησκεία
και την κουλτούρα

επηρεάζοντας την
αντίληψή μας για τον κόσμο

και τη θέσης μας σε αυτόν.

Εμφανίζεται μέσα σε αμέτρητες
καθημερινές πρακτικές

σχηματίζοντας ενάν κύκλο που
διαιωνίζεται

περνώντας από γενία σε γενιά

και επηρεάζοντας όλο το φάσμα της

της ανθρώπινης δραστηριότητας και
συμπεριφοράς.

Μακριά από την αποδοχή
του αιώνιου θύματος,

ιστορικά, οι γυναίκες αγωνίζονταν
διαρκώς ενάντια

στα πατριαρχικά συστήματα
κοινωνικού, πολιτικού

και οικονομικού ελέγχου.

Σήμερα, βρισκόμαστε στη
πρώτη γραμμή

αντικαπιταλιστικών και αντιαποικιακών
κινημάτων ανά τον κόσμο,

παίζοντας, επιπρόσθετα, σημαντικό ρόλο
στην αντίσταση ενάντια

στη λευκή υπεροχή
και την αστυνομική τρομοκρατία,

για την ΛΟΑΤΚΙ απελευθέρωση,

ενάντια σε κάθε διαχωρισμό,

τη σωφρονιστική βιομηχανία.

Στα επόμενα τριάντα λεπτά

θα παρουσιάσουμε κάποιες από

τις μάχες των γυναικών ανά τον κόσμο

συνομιλώντας με μερικές

για την αντιμετώπιση κοινωνικών
στερεοτύπων,

την καταπολέμηση του σεξισμού,

και την υπονόμευση των συστημάτων
της ανδρικής κυριαρχίας

... προκαλώντας ένταση.

Mε μία λέξη, θα όριζα την
πατριαρχία ως κατάκτηση.

Πέρα από τις καθημερινές
προκαταλήψεις,

αποτελεί ένα σύστημα εξουσίας
το οποίο έχει καθιερωθεί

σε ποικίλες όψεις της ζωής μας.

Ένα κοινωνικό, οικονομικό,
πολιτικό σύστημα

το οποίο εδράζει στην
έμφυλη καταπίεση.

Το σύστημα έμφυλης ρύθμισης

που κοινωνικά και υλικά
ευνοεί τον ανδρισμό,

τους άνδρες και την αρρενωπότητα.

ΛΟΑΤΚΙ άτομα,

συμπεριφορές και χαρακτηριστικά

που μπορούμε να τα συσχετίσουμε
με τις γυναίκες,

ή τη θηλυκότητα
θεωρούνται ως κατώτερα.

Αποτελεί ένα κοινωνικό σύστημα
το οποίο εδραιώνει,

κωδικοποιεί την κυριαρχία,

την υπεροχή των ανδρών σε
κάθε σφαίρα της κοινωνικής ζωής

έναντι των γυναικών.

Οι αγώνες των γυναικών
ανά τον κόσμο

αποδεικνύουν την ύπαρξη
ζητημάτων,

όπως η μειωμένη εκπροσώπησή τους
ή περιθωριοποίηση

στον πολιτισμό, την οικονομία
και την πολιτική.

Ένα από τα κοινότερα
στοιχεία της πατριαρχίας

το οποίο συναντάται στον κόσμο
είναι η επιβολή ενός

έμφυλου δυισμού,
σε βάρος

όσων δεν απαντούν
στα στερεότυπα

- εντός των αναμενόμενων
αναπαραστάσεων

της αρρενωπότητας
ή της θηλυκότητας.

Το πατριαρχικό σύστημα, σαν
ένα σύστημα έμφυλης ρύθμισης,

περιστρέφεται γύρω από τον
ΛΟΑΤΚΙ-μισογυνισμό

- τον οποίο η πατριαρχία
ορίζει ως τιμωρία

της μη αρρενωτόποτητας.

Γιατί οι τρανς γυναίκες δεν μπορούν
να ειδωθούν ως γυναίκες

αλλά μόνο ως αποτυχημένοι
άνδρες.

Και η βία ενάντια στις τρανς
γυναίκες εξυπηρετεί δύο σκοπούς.

Επιτρέπει στους cis άνδρες να επιβεβαιώσουν

την δική τους αντίληψη περί ανδρισμού
τιμωρώντας της τρανς γυναίκες

για τη δική τους ανασφάλεια
για την ετεροφυλία,

την έλξη τους προς
τις τρανς γυναίκες που

αμφισβητεί τον
ανδρισμό τους.

Επιπρόσθετα αποτελεί
προειδοποίηση προς τις τρανς γυναίκες.

Το είδος της ένστολης
εμπειρίας της πατριαρχίας

εάν υπήρχε κάτι τέτοιο
... επειδή φυσικά

η πατριαρχία βιώνεται
διαφορετικά από φύλο σε φύλο

και ταυτότητες
που αλληλεπικαλύπεται με την πατριαρχία

- αλλά είναι ειδικά, η υποδούλωση

ειδίως στην υποδούλωση και την ανισότητα

εντός των ερωτικών σχέσεων,

και τις "οικιακές" σφαίρες.

Οπότε ένας από τους τρόπους
με τους οποίους η πατριαρχία

εξακολουθεί να κυριαρχεί,
παραταύτα μη αντιληπτή.

Οι πατριαρχικές σχέσεις,
η κυριαρχία των ανδρών έναντι των γυναικών,

αποτελεί συνήθως συνέπεια

ενός συστήματος που
εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη εργασία.

Γι'αυτό τον λόγο
ο έλεγχος έναντι των γυναικών,

της αναπαραγωγικής τους ικανότητας,
της οικιακής τους εργασίας

- αποτελεί στόχο, τουλάχιστον
τουλάχιστον των εξουσιαστών.

Η πατριαρχία είναι,
κατά την άποψή μου,

συνδεδεμένη με το ταξικό σύστημα.

Με ένα σύστημα εκμετάλλευσης
το οποίο υπερβαίνει τις σχέσεις

μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Οικονομικά, η υποταγή των
γυναικών και θηλυκών

εμφανίζεται στο μισθοδοτικό
και έτσι

η γυναικεία εργασία υποτιμάται,
ανεξάρτητα από τη φύση της.

Και είτε πρόκειται
για πιο παραδοσιακά πλαίσια

όπως οι curanderas,

αφορά τυπικά περισσότερες γυναίκες.

Όταν αναφερόμαστε στη
γνώση των προγόνων μας

η οποία κληροδοτήθηκε
από τις γιαγιάδες μας

μέσω των μητέρων
- αυτού του είδους η γνώση

αυτή παραλείπεται πιο συχνά.

Υπάρχει εκμετάλλευση
εις βάρος της γυναικείας διάνοιας.

Της γυναικείας εργασίας
την οποία εκμεταλλεύονται οι άνδρες.

Όλα τα στερεότυπα που υπήρχαν
πάντα, ξέρετε,

"πίσω από κάθε σπουδαίο άνδρα
υπάρχει μία γυναίκα".

Πίσω από κάθε σπουδαία γυναίκα
υπάρχουν δέκα ακόμη

που είναι σκληρές και δούλεψαν
σκληρά στηρίζοντας η μία την άλλη

και ενθαρρύνοντας η μία την άλλη
ώστε να βρουν τη δύναμη

και τη φωνή τους.

Η πατριαρχία τα αγνοεί όλα αυτά.

Η πατριαρχία διαγράφει τη γυναικεία
διάνοια μέσα στην ιστορία.

Διαγράφει τις προσπάθειες
που έχουμε καταβάλλει

ώστε οι να ανθίσουν
κοινότητές μας.

Να ανατραφούν
τα παιδιά μας.

Έχω αναφερθεί στην "πατριαρχία
του μισθού" για να ορίσω

τον τρόπο με τον οποίο ο
καπιταλισμός συντηρεί

ιεραρχίες βάσει του φύλου.

Η πατριαρχία του μισθού
ορίζει,

ή υπονοεί,
τη σχέση των μισθών.

Και το γεγονός ότι ο καπιταλισμός
οργανώνει

την απλήρωτη γυναικεία εργασία

αποτελεί θεμελίωδης συθήκη
και στοιχείο

του πατριαρχού ελέγχου

Είδαμε πρόσφατα στο
κίνημα #MeToo

πως το ζήτημα της κακοποίησης
των γυναικών

είναι κάτι το οποίο
υπερβαίνει

οποιαδήποτε τάξη
και οποιαδήποτε κουλτούρα.

Είναι εξίσου σημαντικό
να αναφέρουμε ότι η πατριαρχία

δεν υπονοεί ότι όλοι οι άνδρες
έχουν εξουσία πάνω σε όλες τις γυναίκες.

Επί παραδείγματι, στην περίπτωση
των ΗΠΑ

είναι σαφές ότι οι φυλετικές σχέσεις
έχουν σημαντική επίδραση

στον ορισμό

του ποιοι άνδρες έχουν εξουσία
και σε ποιες γυναίκες.

Προσεγγίζω την πατριαρχία
όχι μόνο ως κάτι

που επηρεάζει τις γυναίκες
μόνο

και τους άνδρες
των κοινοτήτων μας

Εμποδίζει την εξέλιξή τους.

Εμποδίζει την λογοδοσία τους,

τα συναισθήματά τους.

Τη διάθεσή τους να αναπτύξουνυχθούν
και να κατανοήσουν

ότι μπορούν να γίνουν
καλύτεροι άνθρωποι,

πνευματικότερα.

Περισσότερο κοντά με τους
σκοπούς της ζωής τους.

Ειδικότερα
- όταν αναφερόμαστε

ξέρετε στην επανάσταση
υπάρχει το στερεότυπο

πως πρέπει να είσαι σκληρός
και βίαιος.

Σίγουρα το χρειαζόμαστε αυτό.

Πρέπει να υπερασπιστούμε
τις κοινότητές μας.

Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να
επικοινωνούμε μεταξύ μας.

Να είμαστε λογικοί,
και να μη προεπιλέγουμε την οργή.

Στο βιβλίο της γέννησης,

το οποίο τυγχάνει να είναι
η ιστορία της δημιουργίας

του κόσμου για
4.2 δις υποστηρικτές

του ιουδαϊσμού,
του χριστιανισμού και του ισλάμ

είναι περιττό να
αναφέρουμε ότι

οι γυναίκες δεν παρουσιάζονται
ως κάτι καλό.

Και οι αναμφισβήτητα αρσενικοί
συντάκτες του

πιστεύουν ότι για όλα υπεύθυνη
είναι η Εύα.

Γιατί ενώ της δόθηκε
ο παράδεισος

για να παιδιαρίζει

αυτή η αχάριστη πόρνη
έκανε το ένα πράγμα

που ο αγαθοεργής αρσενικός
θεός της απαγόρευσε.

Και το χειρότερο,
κατέστρεψε και τον άνδρα της

ο οποίος κατηγορήθηκε μαζί της
... ενώ πρόσφερε

ένα από τα πλευρά του
ώστε να δημιουργηθεί εκείνη.

Τρώγωντας τον απαγορευμένο
καρπό

η Εύα ευθύνεται για το
προπατορικό αμάρτημα

... και συνολικά για τη
πτώση της ανθρωπότητας.

Είναι βαρύ.

Και για χιλιάδες χρόνια,

τα κέντρα της οργανωμένης θρησκείας

έκαναν τα πάντα ώστε
να διασφαλίσουν

πως όλοι θα θυμούνται
την αποτρόπαια αλήθεια

μέσω αυτού του
άθλιου ψέματος.

Η καθολική εκκλήσία διαδράμάτισε
κεντρικό ρόλο

στην καλλιέργεια της μισογυνίκης
αντίληψης.

Η εκκλησία έπαιξε
τρομακτικό ρόλο,

ειδικότερα, στον ορισμό
της γυναίκειας σεξουαλικότητας

ως κάτι αμαρτωλό.

Ως κάτι που
πρέπει να ελεγχθεί.

Κατ' επέκταση η γυναίκα
είναι αμαρτωλή.

Η γυναίκα πρέπει να
καλύπτει το σώμα της,

επειδή είναι ένας διαρκής πειρασμός
για τους άνδρες.

Η σεξουαλικότητα είναι μία έντονη,
υπονομευτική δύναμη.

Ξέρετε, θα προσέθετα ότι

τους προβληματισμούς της
εκκλησίας μοιράζονται

οι πολιτικές και
νομοθετικές αρχές.

Επειδή στις αρχές του
καπιταλιστικού συστήματος

κατά το τέλος του
Μεσαίωνα

το ζήτημα του ελέγχου
της σεξουαλικότητας,

του ελέγχου της τεκνοποίησης
αναδείχθηκε σε στρατηγικής σημασίας.

Μετατράπηκε σε
στρατηγικό στόχο.

Οι ίδιες αυτές τεχνικές,

αξίες που διαποτίστηκαν με
την υποτίμηση των γυναικών

... εξήχθησαν.

Με την αποικιοκρατία,
ο χριστιανισμός χρησιμοποίησε τη βίβλο

και τις ιστορίες της
για να αποδείξει ότι η πατριαρχία

ήταν θέλημα του θεού.

Οι χριστιανικές,
καθολικές θρησκείες

που επιβλήθηκαν
αποθεώνουν τους άνδρες.

Και αποθεώνουν τον θεό ως άνδρα.

Και δεν υπάρχει χώρος για το ιερό θηλυκό.

Η αποικιοκρατία χρειαζόταν να διαχωρίσει
και να καταστρέψει τις κοινότητες

ώστε να κερδίσει πρόσβαση
στα εδάφη.

Και με την άφιξή τους,
οι άποικοι διαπίστωσαν

ότι γηγενείς γυναίκες
κατείχαν θέσεις

εξουσίας εντός των κοινοτήτων τους,

και του συστήματος διακυβέρνησής τους.

Έτσι ενώ υπήρξαν
γενικευμένες επιθέσεις

κατά των γηγενών κοινοτήτων,

υπήρξαν και
ειδικές επιθέσεις

που στόχευαν άμεσα τις
γυναίκες.

Ανατρέχοντας στην ιστορία,

την εξαγωγή πόρων

... τους τρόπους με τους οποίους
τα μη ανθρώπινα όντα

έχουν εμπορευματοποιηθεί,
κλαπεί και πωληθεί

... αποδεικνύει την έλλειψη
ιερότητας

αυτών των θρησκειών.

Ένα από τα πρώτα πράγματα
που έκαναν ήταν

να πείσουν τους άνδρες των κοινοτήτων
πως η έμφυλη ισότητα

αποτελεί σημάδι κατωτερότητας.

Αυτό επετεύχθη μέσω

της θρησκείας και διάφορους
τρόπους,

και ουσιαστικά τους εκμεταλλεύτηκαν
στη διαδικασία

απομάκρυνσης αυτών των γυναικών
από θέσεις εξουσίας.

Ο τρόπος με τον οποίο
οι αποικιοκράτες εισέβαλαν

και συνεχίζουν,
και καταστρέφουν

δίχως σεβασμό προς
τη γη που μας θρέφει

... συμβαδίζει με τους
τρόπους που οι ίδιοι

επιβάλλουν την κακοποίηση
των ντόπιων γυναικών ειδικότερα.

Το κίνημα MMIW στον Καναδά

αποτελεί πρωτοβουλία αυτοχθόνων
ενάντια στα υψηλά ποστοστά

εξαφανίσεων και δολοφονιών

γηγενών γυναικών.

Ενώ το ποσοστό του γυναικείου
πληθυσμού είναι 4%,

αυτές αποτελούν το 16% των
ανθρωποκτονιών στη χώρα.

Οι θάνατοι και οι εξαφανίσεις
τους

συχνά αγνοούνται ή
διαχειρίζονται λάθος από την αστυνομία.

H ετυμηγορία στην υπόθεση
Tina Fontaine

... η πρόσφατη αθώωση σε
αυτή την υπόθεση

η οποία ήταν συγκλονιστική

- βλέπετε τέτοιου είδους
πράγματα συμβαίνουν.

Και πέρα από αυτό εμφανίζονται,

λίγο πριν την ετυμηγορία, στον τύπο

πρωτοσέλιδα και άρθρα στα οποία
αναφέρονταν

σε ναρκωτικά και αλκοόλ στον
οργανισμό της

όταν βρέθηκε.

Σα να δικαιολογεί το γεγονός ότι
δολοφονήθηκε και

το πτώμα της πετάχτηκε στο ποτάμι
σε υπνόσακο.

Τα ευρωπαϊκά συστήματα
της θρησκείας,

της κοινωνικής δόμησης
στηρίζονται όλα στην ιεραρχία.

Οι υπάρχουσες ιεραρχίες
τοποθετούν τις γυναίκες

- τις έγχρωμες γυναίκες -
στο πάτο.

H Jezebel αποτελεί μία από
τις κυρίαρχες απεικονίσεις

της μαύρης θηλυκότητας
η οποία στηρίζεται στην ιδέα

ότι οι μαύρες γυναίκες είναι
σεξουαλικά επιθετικές

και ασυγκράτητες,

και υπερσεξουαλικές
και ζωώδης.

Αυτό συνδέεται με το δουλεμπόριο
στις ΗΠΑ

στο πλαίσιο του οποίου
οι μαύρες γυναίκες

υπόκεινται τη σεξουαλική βία
των αφεντικών τους.

Επειδή αντιμετώπιζονταν
μόνο ως κορμιά που υπήρχαν

προς σεξουαλική κατανάλωση και
κυριάρχησης εκ μέρους λευτών ανδρών.

Αυτό μετακύλησε
στη σύγχρονη ιδέα

πως οι μαύρες γυναίκες
δεν "βιάζονται".

Πως είναι αμιγώς σεξουαλικά όντα
που επιθυμούν διαρκώς το σεξ.

Οπότε κάθε φορά που
πέφτουμε θύματα,

δεν θεωρούμαστε αποδεκτά θύματα

όπως οι λευκές γυναίκες θεωρούνται.

Στη Συρία συναντάμε την εμφάνιση

ενός αριθμού εξουσιαστικών
ισλαμιστικών ομάδων

οι οποίες σε διάφορα βαθμούς περιορίζουν
τις γυναίκες

τη συμμετοχής τους στα κοινα,

ή θέτοντας ενδυματολογικούς περιορισμούς.

Στο ισλαμικό κράτος, είδαμε
αυτούς τους ακραίους του τρόμου

να καταφέρονται ενάντια στις γυναίκες.

Η επανεισαγωγή της σεξουαλικής δουλείας,

καθώς και η αστυνόμευση των γυναικών
στο δημόσιο χώρο

- κάτι που ήταν ξένο στη Συριακή κοινωνία.

Ωστόσο θεωρώ ότι είναι
εξίσου σημαντικό να αναγνωρίσουμε

ότι οι γυναίκες πρωτοστατούν

στη μάχη κατά του εξτρεμισμού.

Φυσικά,
στις Κουρδικές περιοχές

η μαχήτριες του YPJ
έχουν κερδίσει

τον κόσμο με το θάρρος τους

πολεμώντας το ισλαμικό κράτος.

Στη Raqqa υπήρχε η εκπληκτική αυτή
γυναίκα, η Suad Nofal,

που έγινε σύμβολο
των Σύριων επαναστατών

με τον δίμηνο προσωπικό αγώνα της

ενάντια στο ισλαμικό κράτος.

Καθημερινά διαδήλωνε εναντίον τους

απαιτώντας να φύγουν.

Και στο Idlib, συναντά κανείς
γυναίκες να πρωτοστατούν

στον αγώνα κατά του μετώπου Nusra.

Είναι σημαντικό
να αναγνωρίσουμε

πως όλες αυτές οι γυναίκες είναι βαθιά θρησκευόμενες,

μουσουλμάνες γυναίκες.

Αλλά αυτό που δηλώνουν
είναι η άρνησή τους να παραδοθούν

στην τυραννία του καθεστώτος
και η αντίστασή τους

σε κάθε τυραννία που προσπαθεί
να την αντικαταστήσει.

Αντιστέκονται σε όποιον
προσπαθεί να τους επιβάλλει

ένα αυταρχικό σύστημα

ή να τους υποδείξει
τι πρέπει να φορούν

ή ποιος είναι
ο κοινωνικός τους ρόλος.

Σύμφωνα με τα επιτροπή
των ΗΕ για το προσφυγικό,

το 2017 υπήρξε το ρεκορ
των 258 εκ μεταναστών

που ζουν ανά τον κόσμο.

Αυτός ο αριθμός περιλαμβάνει
σχεδόν 26 εκ ανθρώπους

που επίσημα θεωρούνται ως πρόσφυγες.

Και κατά τη διάρκεια
των τελευταίων ετών,

για πρώτη φορά στην ιστορία,

η πλειονότητα αυτών που εξαναγκάζονται
σε αυτό

είναι οι γυναίκες και τα παιδιά.

Η απόφαση να αφήσεις

το σπίτι σου και τη ζωή σου

δεν είναι για κανέναν εύκολη.

Η αναγκαστική μετανάστευση είναι
τραγική

λόγω της αβεβαιότητας και της επισφάλειας

... κι αυτό αληθεύει ειδικά
για τις γυναίκες πρόσφυγες

και μετανάστριες,

οι οποίες αντιμετωπίζουν
συγκεκριμένους κινδύνους,

περισσότερους από τις προκλήσεις

των αντίστοιχων ανδρών.

Όσο ο πόλεμος,
η εδαφική εκμετάλλευση,

η ακραία οικονομική ανισότητα
και η κλιματική αλλαγή συνεχίζουν

να αποσταθεροποιούν τον κόσμο,
η ανθρωπότητα στέκεται

στο κατώφλι μίας εποχής
ακόμα μεγαλύτερων επιπέδων

εκτοπισμού και απομάκρυνσης.

Και καθώς αυτή η διαδικασία
επιταχύνεται

οι γυναίκες θα φέρουν το βαρύτερο φορτίο.

Αυτό συνθέτει
την πραγματικότητα

ότι οι γυναίκες εξακολουθούν
να επηρεάζονται περισσότερο

από τον ιμπεριαλισμό, το μιλιταρισμό,
την κλιματική αλλάγη,

και τη φτώχεια λόγω της αποικιοκρατίας
και του νεοφιλελευθερισμού.

Και πως οι γυναίκες
μετακινούνται κυρίως.

Στο νότιο ημισφαίριο

- κυρίως στην Αφρική,
τη Λατινική Αμερική και την Ασία -

αυτό που συναντάμε είναι
η φτωχοποίηση

σε μαζικό επίπεδο.

Με αφετηρία την οικονομική κρίση
στο τέλος των 70s

και την εφαρμογή προγραμμάτων

δομικής προσαρμογής,

τα οποία είναι προγράμματα
σκληρής λιτότητας.

Αυτό που έχουμε παγκοσμίως

είναι μαζική εξαθλίωση,

η οποία πυροδοτεί
μεγάλες μεταναστευτικές ροές.

Κι ο μεγαλύτερος μύθος είναι

ότι η Δύση
όπως και και ο Βορράς

καλοδέχονται τους πρόσφυγες.

Οι άνθρωποι που τα καταφέρνουν

στον Βορρά είναι ελάχιστοι.

Οι περισσότεροι εκτοπίζονται, ξέρετε,

είτε σε περιοχές της χώρας τους

είτε σε γειτονικές χώρες.

Οι συνθήκες διαβίωσης,

η φτώχεια,
η δυσκολία

... αύξησαν την οικιακή βία

ενάντια σε γυναίκες που ζουν
σε στρατόπεδα.

Γιατί οι άντρες θα εκδηλώσουν
τη σύγχυση τους

πάνω στις γυναίκες τους.

Έχω περάσει χρόνο
με πρόσφυγες στο Λίβανο,

την Ιορδανία και το Ιράκ.

Σε όλα τα μέρη
συνάντησα γυναίκες που

οργανώνονταν ενάντια στην
ενδοοικογενειακή βία

ή τον πρώιμο γάμο.

Ο ρατσισμός κατά των μεταναστών

ανά τον κόσμο υπάρχει και

στην Ευρώπη,

τον συναντάμε στο προσφυγικό,

τον συναντάμε στη Μεσόγειο,

τον συναντάμε στη Νέα Ζηλανδία,

στις ΗΠΑ
και τον Καναδά

ξανά και ξανά.

Οι γυναίκες αποτελούν

πάνω απο το μισό
του μεταναστευτικού πληθυσμού.

Και πρέπει να αντιμετωπίσουν

τις ειδικές δυσκολίες του να είσαι
γυναίκα σε κίνηση

μπροστά σε οχυρωμένα σύνορα.

Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι
οι γυναίκες απειλούνται

από τον βιασμό και τη βία.

Το 60% των γυναικών που περνούν τα
νότια σύνορα των ΗΠΑ

δηλώνουν πως ήταν θύμα βιασμού
στα σύνορα.

Κι αυτό αποτελεί μία ακόμη

κατηγορία εναντίον σου.

Γυναίκες χωρίς χαρτι,
θύματα ενδοοικογενειακής βίας,

ή σεξουαλικής επίθεσης,

έχουν από μηδενικές έως
ελάχιστες διεξόδους.

Ο φόβος της απέλασης,

του αποχωρισμού των παιδιών τους,

οι βίαιες μέθοδοι απέλασης
που χρησιμοποιούνται

αφήνει τις γυναίκες απροστράτευτες.

Πρέπει να αντιμετωπίσουν
χρόνια απομόνωσης,

αποκλεισμού, βίας.

Καθώς συχνά
κατά την άφιξή τους

δεν διαθέτουν τα απαραίτητα έγγραφα,

ή τους αφαιρώνται.

Έτσι εκτίθενται

σε πολύ βίαιες μορφές
εκμετάλλευσης.

Έτσι δεν προτίθενται να μιλήσουν.

Είμαστε απρόθυμοι να καταγγείλουμε

τις άδικες εργασιακές συνθήκες,

τη σεξουαλική παρενόχληση από
τους εργοδότες τους.

Πάντοτε, ξέρετε,

ενδιαφερόμενες για τα
παιδιά τους.

Για την επιβίωση.
Για να μπορούν να δομήσουν μία ζωή

αφού πρώτα ξεριζώθηκαν
από τις πατρίδες τους.

Οι μετανάστριες είναι, επίσης,

οι βασικές υπεύθυνες

για την διαβίωση και
την επιβίωση των παιδιών τους

όσο μετακινούνται.

Ή αντιμετωπίζουν με τον χωρισμό
οικογενειών

αποχωριζόμενες τα παιδιά τους

... συχνά για δεκαετίες.

Άρα όλα αυτά σχετίζονται
απολύτως με την πατριαρχία

ως προς το βάρος που
οι γυναίκες σηκώνουν,

την αναπαραγωγή
και την οικιακή εργασία

μέσα στο σπίτι.

Εάν εξετάσουμε κοινότητες,

όπως είτε αυτές των γηγενών,

είτε σε αγροτικές περιοχές

στο μεγαλύτερο μέρος του
νότιου ημισφαιρίου

διαπιστώνουμε ότι οι γυναίκες
είναι υπεύθυνες

για τη φροντίδα του σπιτιού.

Για τη συντήρηση της οικονομίας
των κοινοτήτων

και των χωριών τους.

Γι' αυτό όποτε αντιμετώπιζουμε
κάποια κλιματική αλλαγή

είτε ξηρασία είτε πλημμύρα

οι γυναίκες εξαναγκάζονται να φύγουν.

Καθώς οι γύναικες παράγουν συνήθως

τον πλούτο κοινοτήτων που
τα μέλη τους συνδέονται

ακόμα με τη γη.

Όταν η ταυτότητα σου και
ο τρόπος ζωής σου,

και η πνευματικότητά σου
σχετίζονται με τη γη

και εξαναγκάζεσαι να φύγεις
από αυτή τη γη.

Όταν δεν έχεις πρόσβαση σε μέρη

από τα οποία προέρχεται η ιστορία σου.

Όπου γεννήθηκαν οι προγονοί σου.

Η πολιτισμική γενοκτονία που συμβαίνει
είναι ανυπολόγιστη.

Η εκμετάλλεσυη των γυναικών από
την αποικιοκρατία

ή τον ιμπεριαλισμό δεν είναι κάτι νέο.

Η αποικιοκρατία στο σύνολό της,

εδώ και 500 χρόνια,

χρησιμοποίησε συχνά μία
φεμινιστική λογική.

Αυτού του είδους αφηγήσεις
είναι πιθανές γιατί

ένας τρόπος λειτουργίας του
ιμπεριαλισμού είναι

ο αποκλεισμός των αυτοχθόνων.

Αυτό είναι που η Gayatri Spivak
ορίζει ως

"την παλαιότερη λογική εξημέρωσης
εκ μέρους των λευκών

προς σωτηρία των έγχρωμων ανθρώπων."

Τα γυναικεία σώματα χρησιμοποιήθηκαν
σαν εργαλεία

στην αναμάσηση αυτών

των ισλαμοφοβικών σχημάτων
όχι μόνο από τα κράτη,

αλλά δυστυχώς και από
πολλούς αριστερούς

ή φεμινίστριες.

Πολλοί κάνουν τα ταξίδια στη Συρία

και επιστρέφοντας γράφουν άρθρα

για γυναίκες που είδαν με μπικίνι
στις παραλίες

ή για γυναίκες που έπιναν
αλκοόλ σε night clubs.

Και το μήνυμα αυτών είναι:

"Όλα καλά με τη γενοκτονία,
όσο η κοινωνική και

φιλελεύθερη ελιτ της Δαμασκού
μπορεί να διασκεδάζει."

Κάτι που είναι προφανώς
παράλογο.

Το θέμα με τον φεμινισμό είναι
πως μπορεί

να πάρει πολλές μορφές.

Οπότε είναι σύνηθες
για την εξουσία,

να προσλαμβάνει τον φεμινισμό

ως μία υποτιθέμενα προοδευτική λογική.

Και το συναντάμε παρομοίως

στο σωφρονιστικό σύστημα

για οποίο λέγεται ότι
απαιτούνται πιο

πολλές φυλακές
και μπάτσοι

Για να
προστατεύσουμε τις γυναίκες.

Θεωρώ σημαντικό
να αναφέρουμε πως

οι μαύρες γυναίκες επηρεάζονται
από τη βία του κράτους.

Τα ποσοστά των μαύρων κρατουμένων
είναι σχεδόν

τετραπλάσια αυτών των λευκών.

Η παρανομοποίηση των
μαύρων γυναικών

είναι ενδεικτική της
άποψης πως η δημόσια ασφάλεια

περιστρέφεται γύρω από
τις απειλές ενάντια

στις λευκές γυναίκες.

Περιλαμβάνοντας όλες τις
έγχρωμες γυναίκες.

Έτσι οι μπάτσοι,
και οι φυλακές

και ο στρατός είναι μέρος μίας
λογικής υπεροχής.

Συχνά το σωφρονιστικό σύστημα
χρησιμοποιεί μία έμφυλη

προσέγγιση ώστε να ενισχύσει
τη λευκή υπεροχή

και τον κοινωνικό έλεγχο.

Έχει ειπωθεί πως
η επαναστατική θεωρία

είναι αρμοδιότητα ηλικιωμένων
λευκών αντρών.

Αυτός ο μύθος όχι μόνο
ρίχνει στην αφάνεια

πλήθος θεωρητικών συνεισφορών
επαναστατριών

μέσα στα χρόνια

από τη Rosa Luxembourg
στη Comandanta Ramona,

αλλά αγνοεί και το γεγονός
πως για μία μεγάλη περίοδο

που οι άνδρες ήταν οι μόνοι
με το δικαίωμα

δημοσιεύσουν τις ιδέες τους,
πολλές γυναίκες

ασχολούνταν με την εφαρμογή
της θεωρίας στη πράξη.

Από τη Louise Michel,
που έστηεν οδοφράγματα

της Παρισινής Κομούνας

στη Lucy Parsons,

ιδρυτικό στέλεχος των IIW,

που η αστυνομία του Chicago
περιέγραψε ως

πιο επικίνδυνοι κι από
χίλιους διαδηλωτές.

Από την Emma Goldman,

που χτύπησε τον Johann Most
με μαστίγιο

για τις απόψεις που διέδιδε,

στη Maria Nikiforova,

την Ουκρανή αναρχική μαχήτρια

και εκτελέστρια των Λευκών Φρουρών
και των Μπολσεβίκων.

Από την Kanno Sugako,

που απαγχονίστηκε στα 29 της για
την απόπειρα δολοφονίας

του Ιάπωνα αυτοκράτορα,

στην Assata Shakur,

που κατάφερε να αποδράσει από τα
μπουντρούμια

και είναι καταζητούμενη από το FBI

για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες.

Δεν ξεχνάμε τις αμέτρητες γυναίκες

που εφάρμοσαν τη προπαγάνδα στη πράξη,

που συγκρόυστηκαν, και πολέμησαν
στη πρώτη γραμμή

επαναστάσεων ανά τον κόσμο.

Ακόμα και σήμερα οι γυναίκες
παλεύουν

σε αμέτρητους αγώνες ανά τον κόσμο

είτε πρόκειται ενάντια στην εξαγωγή πόρων

και τη συνεχιζόμενη κλοπή
της γης,

την απελευθέρωση του συριακών
εδαφών από το ισλαμικό κράτος

και την πάλη έναντια στην τουρκική
βαρβαρότητα στη Rojava,

ή την πάλη ενάντια
στην αστυνομική βία

στις αποκαλούμενες ΗΠΑ.

Θεωρώ ότι κάθε οργάνωση
πρέπει να είναι φεμινιστική.

Εάν κάτι μπορεί να επηρεάσει

την κοινότητα και πρέπει
να εκφραστεί

η προέγγιση πρέπει να είναι
αντιαποικιακή

και μητριαρχική.

Έτσι για εμένα το είδος
του φεμινισμού που

με ενδιαφέρει δεν είναι το είδος

που ενδιαφέρεται στον κοινωνικό έλεγχο.

Δεν είναι ο φεμινισμός που
επικεντρώνεται

στο ποιος είναι ο CEO ή
ο επόμενος πρόεδρος

της αυτοκρατορίας.

Αλλά είναι ένας φεμινισμός που
στηρίζεται

στην απελευθέρωση.

Αυτός είναι αντικαπιταλιστικός,
αντιρατσιστικός,

και πολλά περισσότερα.

Και αναζητά την ελευθερία.

Οποιοδήποτε είδος φεμινισμού

- συστημικό ή άλλο -

που απαιτεί περισσότερο έλεγχο,
περισσότερη κυριαρχία,

είναι το αντίθετο
αυτού που ο φεμινισμός είναι

εάν τον εξετάζουμε ως μέρος
του αγώνα για την απελευθέρωση.

Ελπίζω ότι το αναδυόμενο
φεμινιστικό κίνημα

μαθαίνει από τα διδάγματα
του παρελθόντος.

Δεν μπορείς να οραματιστείς
την αλλαγή για τις γυναίκες

απλά αλλάζοντας τη
μορφή εκμετάλλευσης.

Είναι πολύ σημαντικό αντίθετα
να κατανοήσουμε

ποιοι είναι οι δομικοί μηχανισμοί

που επιτρέπουν αυτή
την εκμετάλλευση.

Κι αυτό είναι το σημείο όπου
πρέπει να οργανωθούμε.

Οι φεμινιστικοί αγώνες που είναι
ενθουσιώδεις στις μέρες μας

είναι όσοι κατανοούν τους
ποικίλους δεσμούς

ανάμεσα στα διάφορα
συστήματα μέσα στα οποία ζούμε.

Όπως ο ταξικός φεμινισμός
για παράδειγμα.

Οι αγώνες που επικεντρώνονται
στις εμπειρίες των σεξ-εργατριών.

ΛΟΑΤΚΙ αγώνες,
αγώνες των γηγενών γυναικών,

ο μαύρος φεμινισμός,
οι αγώνες των μεταναστριών,

οι αγώνες που κατανοούν

ότι αυτά τα συστήματα συνδέονται

και πως ο φεμινισμός
δεν αποτελεί

απλά η ανέλιξη κάποιων γυναικών
σε βάρος κάποιων άλλων.

Ενδιαφέρομαι επίσης για
τους αγώνες που αποσκοπούν

στην ανάδειξη των διαφόρων
ειδών εργασίας

που υπάρχουν στην κοινωνία μας.

Πρέπει να μάθουμε από
τις εμπειρίες τους.

Πρέπει να ενισχύσουμε τις φωνές τους.

Και με αυτόν τον τρόπο
μπορούμε να αναδείξουμε

τις ανισότητες που υπάρχουν
και να διασφαλίσουμε ότι

οι γυναίκες στη Συρία έχουν λόγο.

Απλά δημιουργήστε μία ομάδα γυναικών.

Η καθεμία μπορεί

να συμμετέχει στη γειτονία,

και στην κοινότητά της.

Τα κινήματά μας θα αποτύχουν

όσο δεν νιώθουμε ασφαλείς με αυτά.

Τόσο η αναρχία όσο και
ο μαύρος φεμινισμός

υπογραμμίζουν τη βία εντός
του καπιταλισμού.

Υπογραμμίζουν τη βία

του Αμερικανικού κράτους.

Η σύνθεση των δυο

σε έναν μαύρο φεμινιστικό αναρχισμό,
επι παραδείγματι,

θα στόχευε σε δικαιότερα φυλετικά

και έμφυλα κριτήρια.

Και να εμπλουτίσει τον αναρχικό λόγο

με αντιρατσιστικά χαρακτηριστικά.

Ενθαρρύνω γυναίκες και θηλυκότητες

να εμπλακούν σε χώρους όπου
κυριαρχούν οι άνδρες

υποστηρίζοντας η μία την άλλη.

Και να μετατρέψουν αυτούς
τους χώρους σε κάτι

πιο φιλόξενο, που θα περιλαμβάνει

τους πάντες,
ανεξαρτήτου φύλου.

Αυτό δεν είναι λιγότερο ριζοσπαστικό,

ή συγκρουσιακό.

Και δεν προτείνει τη μεταστροφή
των προτεραιοτήτων

του επαναστατικού αγώνα,

της επιθετικής πάλης.

Προτείνει την αναπλαισίωση
αυτών των στοιχείων

μακριά από όρους αρρενωπότητας

αλλά ως κάτι με το οποίο
όλα τα φύλα ταυτίζονται.

Δεν ξέρω εάν η βία είναι πάντα η λύση

αλλά σε κάποιες περιπτώσεις είναι
η απάντηση

Κι αν αναφερόμαστε στις γυναικοκτονίες,
την κουλτούρα του βιασμού,

τη σεξιστική βία, την άνοδο του
μισογυνισμού

... τότε θεωρώ ότι όλα τα ενδεχόμενα

θα έπρεπε να είναι υπό εξέταση.

Μην εγκαταλείπετε την ικανότητα να
επικοινωνείτε.

Αυτό σας κάνει πιο ευάλωτες.

Δεν πίστεύω στις σφαίρες

ή για να το θέσω διαφορετικά

υπάρχει πολύ ουσιαστική δουλειά
που πρέπει να γίνει.

Δεν είναι σημαντικό μόνο
το κάθε ζήτημα ξεχωριστά

με το οποίο καταπιάνεστε

αλλά και ο τρόπος με τον οποίο
λειτουργείτε.

Αντιμετώπιζετε τα πράγματα
πέρα από την ατομική δράση;

Προσπαθείτε να τα προσεγγίζεται
με συλλογικούς,

υλιστικούς όρους;

Υπερασπίζεστε την αυτονομία

εκτός του κράτους;

Προσπαθείτε να δομήσετε
φεμινιστικές πολιτικές

που δεν είναι μόνο καταγγελτικές

ή προσπαθείτε να εκπροσωπηθείτε;

Γενικά πιστεύω ότι ο κόσμος είναι σκατά.

Αλλά πιστεύω πως επειδή είναι σκατά

το μόνο που αξίζει να γίνει είναι
να παλεύεις.

Και πιστεύω ότι υπάρχει η ιστορία
για να μας εμπνεύσει

όπως και εκπληκτικοί άνθρωποι

που αγωνίστηκαν

με ποικίλους τρόπους.

Είναι χρήσιμο

να ανατρέχουμε σε αυτούς.

Παρόλο που ο δρόμος είναι μακρύς

μέχρι την κατάργηση κάθε
έμφυλου διαχωρισμού,

τις δύο τελευταίες δεκαετιές σημειώθηκαν
πρόοδοι

από τις γυναίκες του κόσμου.

Κάθε βήματα μπροστά ήταν
μία πάλη

όσο οι άνδρες προσπάθησαν να
διατηρήσουν

την εξουσία και τον έλεγχο

που τους παρέχει η πατριαρχία.

Αλλά σήμερα ακόμα κι αυτές οι νίκες

απειλούνται

από αναδυόμενα κινήματα
αντρικής αντίδρασης,

τον εθνικισμό και τον
θρησμευτικό φονταμενταλισμό.

Από το κίνημα για
τα δικαιώματα των ανδρών

που κατηγορεί τις γυναίκες για τα δεινά
του καπιταλισμού

έως το βίαιο μισογυνισμό που διέπει

την ακροδεξια,

στον θρησκευτικό φανατισμό του
Mike Pence

και του ισλαμικού κράτους.

Δεν υπάρχει περιθώριο να δρέπουμε
τις δάφνες

του παρελθόντος

... είναι κρίσιμο να συνεχίσουμε
να διευρύνουμε

τη πάλη ενάντια στη
πατριαρχία σε όλα τα μέτωπα,

και να προετοιμαστούμε για
τις επόμενες μάχες.

Σε αυτό το σημείο,
να θυμίσουμε ότι

προτείνουμε τη συλλογική
προβολή του Trouble

και χρήση του στην προώθηση
συζητήσεων

και συλλογικής οργάνωσης.

Ενδιαφέρεστ να ξεκινήσετε

μία ριζοσπαστική φεμινιστική
συλλογικότητα,

ή να βοηθήσετε στην ενσωμάτωση
της φεμινιστικής ανάλυσης

σε ήδη υπάρχουσες δομές;

Συναντηθείτε με τις συντρόφισσές σας

οργανώστε προβολή της ταινίας

και συζητήστε.

Ενδιαφέστε να προβάλλετε
τακτικά το Trouble

στην κοινότητά σας

ή με τους φίλους σας;

Εγγραφείτε στην πλατφόρμα.

Με μηνιαία συνεισφορά

έχετε υλικό προβολής

επιπρόσθετες πηγές

που μπορούν χρησιμοποιηθούν.

Εάν δεν επιθυμείτε την οικονομική συνδρομή

μπορείτε να κατεβάσετε το υλικό

από το website sub.media

Εάν έχετε προτάσεις

επικοινωνήστε μαζί μας.

Αυτό το επεισόδιο δεν θα γινόταν

χωρίς τη πολύτιμη βοήθεια των

Carla, John, Devin και Nikos Pelasgos

Τώρα βγείτε εκεί έξω και αγωνιστείτε!