Przyszłość psychoterapii wspieranej psychodelikami

Czy psychodeliki mogą pomóc w leczeniu traum i chorób psychicznych? Rick Doblin spędził ponad 30 lat na badaniu tego problemu i wyniki są obiecujące. W tym fascynującym wystąpieniu na temat psychodelików wyjaśnia, jak środki takie jak LSD, psylocybina i MDMA wpływają na mózg i czy wspólnie z psychoterapią mogą zmienić sposób, w jaki leczymy PTSD, depresję, uzależnienia i inne zaburzenia.

Przygotowania do tego wystąpienia
były dla mnie straszniejsze

niż przygotowania do terapii LSD.

(Śmiech)

"Dla nauki o umyśle psychodeliki są tym,

czym mikroskop jest dla biologii,

a teleskop dla astronomii".

To słowa doktora Stanislava Grofa,

który jest jednym z wiodących
badaczy psychodelików na świecie

i moim mentorem.

Dzisiaj chciałbym wam powiedzieć o tym,
jak psychodeliki, gdy używane mądrze,

mogą wspierać leczenie,

mogą inspirować,

a może nawet mogą ocalić życie.

W latach 50. i 60. XX wieku

badania nad psychodelikami
rozkwitły na całym świecie

i przyniosły wielką nadzieję

dla psychiatrii,
psychologii i psychoterapii,

neuronauki i badań nad mistycyzmem.

Ale psychodeliki wyciekły ze świata nauki

i zaczęły być używane przez kontrkulturę

oraz ruch przeciw wojnie w Wietnamie.

Było to nierozsądne

i spotkało się ze sprzeciwem.

W 1970 roku rząd USA zakazał
używania wszelkich psychodelików

i zaczął zamykać programy
badań nad psychodelikami.

Ten zakaz rozprzestrzenił się
na cały świat i trwał dekadami.

Było to tragiczne,

bo psychodeliki to tylko narzędzia

i to czy ich skutki są
korzystne czy szkodliwe,

zależy od tego, jak są używane.

Psychodeliczny znaczy

"objawiający umysł"

i to odnosi się do substancji
takich jak LSD, psylocybina, meskalina,

iboga i inne.

Kiedy miałem 18 lat

i byłem studentem pierwszego roku

eksperymentowałem z LSD i meskaliną,

i te doświadczenia sprawiły,
że zyskałem kontakt z moimi emocjami.

Pomogły mi nawiązać duchową więź,

której moja bar micwa
niestety nie wytworzyła.

(Śmiech)

Kiedy chciałem podrażnić się z rodzicami,

mówiłem im, że to oni
wciągnęli mnie w psychodeliki,

bo bar micwa niestety
nie zmieniła mnie w mężczyznę.

(Śmiech)

Ale co najważniejsze,

psychodeliki dały mi poczucie
wspólności człowieczeństwa

i jedności z całym życiem.

Inni osoby doświadczyły podobnych doznań.

Poczułem, że te doświadczenia

mogą stać się antidotum

na podziały plemienne, fundamentalizm,
ludobójstwo i niszczenie środowiska.

Postanowiłem skupić się w życiu

na zmianie przepisów prawa

i zostałem legalnym psychoterapeutą
używającym psychodelików.

(Brawa)

Teraz, pół wieku po wprowadzeniu zakazu,

przeżywamy światowy renesans
w badaniach nad psychodelikami.

Psychoterapia z psychodelikami
zapowiada się bardzo obiecująco

w leczeniu PTSD,
czyli zespołu stresu pourazowego,

depresji, fobii społecznej,
uzależnień, w tym alkoholizmu,

zapobieganiu samobójstwom.

Psychoterapia z psychodelikami jest próbą
dotarcia do pierwotnych przyczyn zaburzeń

przy zaledwie kilku dawkach leku,

w przeciwieństwie do większości
współczesnych leków psychiatrycznych,

które jedynie zmniejszają objawy

i muszą być przyjmowane codziennie.

Psychodeliki są obecnie używane
również jako narzędzie w neuronauce

do badania funkcji mózgu

i odwiecznej tajemnicy
ludzkiej świadomości.

Psychodeliki oraz mistyczne
doświadczenia związane z ich zażywaniem

są badane pod względem powiązań
między medytacją a mindfulness.

Na przykład, niedawno opublikowany artykuł

o osobach medytujących przez całe życie,

przyjmujących psilocybinę w trakcie
odosobnienia medytacyjnego,

wykazał u tych osób długoterminowe
korzyści i zmiany w mózgu.

Jak działają te leki?

Nowoczesne badania neuronaukowe pokazały,

że psychodeliki zmniejszają
aktywność mózgu w obszarach,

które są popularnie znane
jako sieć stanu spoczynkowego.

To w niej tworzy się nasze poczucie "ja".

Jest odpowiednikiem ego

i filtruje docierające
z zewnątrz informacje

zgodnie z naszymi osobistymi
potrzebami i priorytetami.

Kiedy aktywność sieci stanu
spoczynkowego jest zmniejszona,

ego zmienia perspektywę
z pierwszego planu na drugi

i zaczynamy zdawać sobie sprawę,

że jest ono tylko częścią
większego pola świadomości.

Jest to podobne do zmiany,

jakiej Kopernik i Galileusz
dokonali dla ludzkości,

używając teleskopu,

aby pokazać, że Ziemia nie jest
centrum wszechświata,

tylko krąży wokół Słońca,

czegoś większego od samej siebie.

Dla niektórych ludzi
taka zmiana świadomości

jest najważniejszym

lub jednym z najważniejszych
doświadczeń w życiu.

Czują się bardziej powiązani ze światem.

Czują się bardziej altruistyczni

i zmniejsza się ich lęk przed śmiercią.

Nie wszystkie leki tak działają.

MDMA, znane też jako Ecstasy lub Molly,

działa zupełnie inaczej.

Podzielę się z wami historią Marceli,

która cierpiała na zespół
stresu pourazowego

po brutalnej napaści seksualnej.

Marcela i ja poznaliśmy się w 1984 roku,

kiedy MDMA było wciąż legalne,

ale zaczynało wyciekać
poza kręgi terapeutyczne.

Marcela spróbowała MDMA rekreacyjne

i wówczas dawna trauma
zalała jej pole świadomości

i nasiliła myśli samobójcze.

Podczas naszej pierwszej rozmowy

powiedziałem jej, że gdy MDMA
jest przyjmowane leczniczo,

może zmniejszyć lęk
przed trudnymi emocjami

i pomóc się jej pogodzić
z traumatycznym doświadczeniem.

Poprosiłem ją, aby obiecała,
że nie popełni samobójstwa,

jeśli mamy razem pracować.

Zgodziła się i złożyła tę obietnicę.

Podczas sesji terapeutycznych

Marcela była w stanie
łatwiej poradzić sobie z traumą.

Ostatecznie była w stanie powiedzieć,

że gwałciciel zagroził jej,
że jeśli powie komuś o napaści,

to ją zabije.

Zdała sobie sprawę, że przez to
stała się więźniem własnego umysłu.

Możliwość opowiedzenia swojej historii

i doświadczenia uczuć
i myśli w swoim umyśle,

uwolniła ją.

Była w stanie zadecydować,

by ruszyć naprzód.

W tym momencie

zdałem sobie sprawę, że MDM może być
bardzo efektywne w leczeniu PTSD.

Teraz, 35 lat po terapii,

Marcela sama jest terapeutką

i uczy innych terapeutów, jak pomagać
ludziom wyjść z PTSD z użyciem MDMA.

A więc jak działa MDMA?

Jak MDMA pomogło Marceli?

Mózgi ludzi z PTSD działają inaczej

niż mózgi tych,
którzy nie chorują na PTSD.

Mają nadmiernie pobudzone ciało
migdałowate, które przetwarza lęk.

Mają zmniejszoną aktywność
w korze przedczołowej

odpowiedzialnej za myślenie logiczne

i zmniejszoną aktywność w hipokampie,

gdzie przechowujemy wspomnienia
w pamięci długotrwałej.

MDMA sprawia, że mózg
pracuje w odwrotny sposób.

Redukuje aktywność ciała migdałowatego,

zwiększa aktywność kory przedczołowej

i zwiększa łączność między ciałem
migdałowatym a hipokampem,

aby przenieść traumatyczne wspomnienia
do pamięci długotrwałej.

Ostatnio badacze z Johns Hopkins
opublikowali artykuł w "Nature",

w którym wykazali,
że MDMA uwalnia oksytocynę,

hormon miłości i opieki.

Ci sami badacze przeprowadzili
badania na ośmiornicach,

które są z natury niespołeczne
poza okresem godowym.

Ale niespodziewanie,
kiedy poda się im MDMA,

stają się prospołeczne.

(Śmiech)

Kilka miesięcy po tym,
jak pracowałem z Marcelą,

Departament do Spraw Narkotyków, DEA,
zdelegalizował ecstasy,

nie mając pojęcia
o zastosowaniu terapeutycznym.

Pojechałem do Waszyngtonu

i udałem się do siedziby
Departamentu do Spraw Narkotyków.

Złożyłem pozew z żądaniem przesłuchania,

podczas którego
psychiatrzy i psychoterapeuci

mogliby zaprezentować informacje
o terapeutycznym użyciu MDMA,

aby zachować jego legalność.

W środku przesłuchania DEA wystraszył się,

ogłosił stan wyjątkowy

i uznał za przestępstwo
wszelkie użycie MDMA.

Tak więc jedynym sposobem,
w jaki mogłem przywrócić legalność MDMA,

stała się nauka, medycyna i proces

opracowywania leków
Agencji do Spraw Żywności i Leków, FDA.

W 1986 roku założyłem MAPS

jako organizację farmaceutyczną non-profit
skupiającą się na psychodelikach.

Potrzebowaliśmy 30 lat, do 2016 roku,

żeby opracować potrzebne dane
do przedstawienia przed FDA,

aby ubiegać się o pozwolenie na przejście
do badań fazy III na dużą skalę.

Badania te są potrzebne, aby dowieść
bezpieczeństwa i skuteczności leków,

przed uzyskaniem zgody
na stosowanie ich na receptę.

Tony był weteranem w jednym
z naszych badań pilotażowych.

Zgodnie z danymi Urzędu Weteranów,

PTSD jest powodem niepełnosprawności
ponad miliona weteranów.

Co najmniej 20 weteranów dziennie
popełnia samobójstwo,

wielu z nich z powodu PTSD.

Leczenie, które Tony miał otrzymać,
normalnie trwa trzy i pół miesiąca.

W tym czasie

Tony miał otrzymać MDMA tylko trzy razy

i miało temu towarzyszyć dwanaście
90-minutowych sesji terapeutycznych,

trzy przygotowujące
do pierwszego przyjęcia MDMA

i trzy po przyjęciu każdej dawki MDMA.

Nasze podejście terapeutyczne
nazywamy "terapią wewnątrzsterowną",

bo wspieramy pacjentów
w doświadczaniu wszystkiego,

co dzieje się w ich umysłach i ciałach.

Nawet z użyciem MDMA jest to ciężka praca.

Wielu pacjentów mówi:

"Nie mam pojęcia,
czemu to się nazywa ekstazą".

(Śmiech)

Podczas pierwszej sesji MDMA

Tony leżał na kanapie
z zasłoniętymi oczami,

słuchał muzyki

i rozmawiał z terapeutami,

damsko-męskim zespołem,

kiedy tylko potrzebował.

Po kilku godzinach,

w chwili spokoju i jasności,

Tony powiedział, że zdał sobie sprawę

że jego PTSD było sposobem
na zostanie w kontakcie z przyjaciółmi.

W ten sposób oddawał cześć
przyjaciołom, którzy polegli.

Zmieniając perspektywę, Tony mógł
zobaczyć siebie oczami zmarłych kolegów.

Wtedy zdał sobie sprawę,
że oni nie chcieliby, aby cierpiał

i marnował swoje życie.

Chcieliby, żeby żył pełnią życia,

czego oni niestety nie mogli już zrobić.

Uświadomił sobie, że istnieje inny sposób

na uczczenie ich pamięci

i jest to życie pełnią życia.

Zdał sobie też sprawę, że wmawiał sobie,

że brał opiaty na ból.

Tak naprawdę brał je dla ucieczki.

Zdecydował, że już
nie potrzebował ani opiatów,

ani MDMA,

i zrezygnował z kontynuacji terapii.

To działo się siedem lat temu.

Tony jest nadal wolny od PTSD,

nigdy nie wrócił do opiatów

i pomaga innym, którzy mieli mniej
szczęścia niż on, w Kambodży.

(Brawa)

Dane, które przedstawiliśmy FDA

pochodziły od 107 osób, z Tonym włącznie,
z naszego badania pilotażowego

i wykazały, że 23% osób, które otrzymały
terapię bez aktywnego MDMA,

zostało wyleczonych z PTSD.

Jest to naprawdę dobry wynik,
jak na tę populację pacjentów.

Jednak po dodaniu MDMA

wyniki wzrosły ponad dwukrotnie
do 56% wyleczonych z PTSD.

(Brawa)

Ale co najważniejsze,

kiedy ludzie odkryją,
że nie muszą tłumić traumy,

lecz mogą nad nią pracować,

czuja się coraz lepiej
nawet bez dalszej terapii.

Kontrola po 12 miesiącach od ostatniej
sesji terapeutycznej wykazała,

że dwie trzecie pacjentów
nadal nie cierpiało na PTSD.

Z pozostałej jednej trzeciej,

wielu pacjentów odczuło
znaczne złagodzenie objawów.

(Brawa)

Na podstawie tych danych

FDA uznała terapię wspomaganą MDMA

za przełomową w leczeniu PTSD.

FDA uznała również psylocybinę za przełom

w leczeniu depresji lekoopornej,

a niedawno zaaprobowała także
leczenie depresji esketaminą.

Z dumą informuję,
że rozpoczęliśmy badania fazy III.

Jeśli wyniki okażą się zgodne
z naszymi przewidywaniami

i będą podobne do wyników z fazy II,

to do końca 2021 roku FDA zatwierdzi

psychoterapię wspieraną MDMA
w leczeniu PTSD.

Jeśli tak się stanie,

jedynymi terapeutami, którzy będą
mogli podać MDMA pacjentom,

będą ci, którzy przeszli
nasz program szkoleniowy.

Będzie to możliwe wyłącznie

pod ścisłą kontrolą
w warunkach szpitalnych.

Przewidujemy,
że w ciągu kolejnych dekad

powstaną tysiące klinik
leczących psychodelikami,

w których terapeuci
będą mogli podawać MDMA,

psylocybinę, ketaminę i inne psychodeliki

milionom pacjentów.

Te kliniki będą także mogły rozwinąć się
w centra, gdzie będzie można przyjść,

by wziąć udział w terapii psychodelikami
w ramach rozwoju osobistego,

terapii dla par

lub duchowych i mistycznych doświadczeń.

Ludzkość bierze teraz udział w wyścigu

między katastrofą a świadomością.

Renesans psychodelików jest tu,
by pomóc zwyciężyć świadomości.

A teraz, jeśli tylko wszyscy
zajrzycie pod swoje siedzenia...

Tylko żartowałem!

(Śmiech)

Dziękuję.

(Brawa)

(Śmiech)

(Brawa)

Dziękuję.

(Brawa)

Corey Hajim: Musisz tutaj zostać
jeszcze na minutkę.

Dziękuję, Rick.

Myślę, że to przychylna publiczność.

Rick Doblin: Tak, bardzo.

Wielu z nich brało też udział
w festiwalu Burning Man.

(Śmiech)

CH: Mamy tu pewną dozę synergii.

Mówiłeś o wykorzystaniu tych środków

w leczeniu naprawdę poważnych traum.

Co z częściej występującymi
chorobami psychicznymi

jak zaburzenia lękowe czy depresja?

Czy tu stosuje się mikrodawkowanie?

RD: Mikrodawkowanie
może być pomocne w leczeniu depresji.

Znam kogoś, kto tego próbował.

Ale generalnie, dla celów terapeutycznych,

preferujemy stosowanie większych dawek,

aby pomóc pacjentom
zmierzyć się z przyczyną zaburzeń.

Małe dawki są korzystne
do rozwijania kreatywności,

inspiracji artystycznej,

skupienia.

Mają też wpływ na poprawę nastroju.

Jednak myślę, że w przypadku
poważnych chorób lepiej,

by ludzie nie myśleli,
że potrzebują codziennej dawki leku,

lecz by wykonali głębsza
i bardziej intensywną pracę.

CH: Czy takie badania
prowadzi się poza USA

i Ameryką Północną?

RD: Tak, globalizujemy naszą działalność.

Badania III fazy są przeprowadzane

w Izraelu, Kanadzie
i Stanach Zjednoczonych.

Jak tylko uzyskamy pozwolenie od FDA,

leczenie zostanie zatwierdzone
także w Izraelu i Kanadzie.

Zaczynamy też badania w Europie

i zamierzamy szkolić terapeutów z Chin.

CH: To świetnie.

Mieliśmy przeprowadzić
głosowe nie wśród publiczności

by sprawdzić, czy ludzie uważają,

że to dobry pomysł
by kontynuować te badania.

Ale mam wrażenie,
że znam już odpowiedź, więc...

Dziękuję Ci bardzo, Rick.

RD: Dziękuję. Dziękuję wszystkim.

(Brawa)