Google Glass (Google Gözlük)'ı hızlı prototipleme - Tom Chi

Dersin tamamı için: http://ed.ted.com/lessons/rapid-prototyping-google-glass-tom-chi

Hızlı prototipleme inovasyon sürecini hızlandırmak için kullanılan bir metoddur. TEDYouth 2012'de Tom Chi bu metodun Google'ın yeni icadı Google Glass (Google Gözlük)'ı yaratmak için nasıl kullanıldığını açıklıyor.

Konuşma: Tom Chi.

Adım Tom Chi.

Hayatımın iki yılını

Google'ın Google X bölümü için

kullanıcı deneyimi ekibi kurarak harcadım

ve bu bölüme yaptığımız

proje çeşitlerinin

fütüristik doğası yüzünden sevgiyle

Bilim Kurgu Departmanı diyorum:

Kendi kendine giden arabalar,

Google Gözlük

ve yakında göreceğiniz diğer şeyler.

Bu projeyi daha önce
duymamış olanlarınız için

Google Gözlük böyle bir şey.

Hâlâ dünyanın bir parçası
olmaya devam ederken

dijital şeyleri görüşünüz
üzerine getiriyor.

Bilirsiniz, eğer cep telefonumu çıkarıp

ona bakarsam basitçe
bu dünyanın dışına çıkarım,

kendi cep telefonu-tablet dünyamın
içindeyimdir ve benzeri şeyler.

Ama Google Gözlük bu dünyada
olmaya devam ederken,

aynı zamanda ihtiyacımız olan

ve sevdiğimiz dijital şeylere
erişimimiz olması vizyonuna sahip.

Şimdi size Google Gözlük'le ilgili
çok basit bir soru soracağım:

Bu deneyimi nasıl prototiplerdiniz?

Sizce gözlük ekranının

ilk çalışan versiyonunu yapmak
ne kadar zaman alır?

Tamam, biraz uzun sürdüğünü düşünelim.

Cevap bir gün.

İşte neye benzediği.

Sihirli parça, giysi askısı.

Askıyı belli bir şekle büktüm,

üst ilmek boyna dolanır,

sonra alt ilmek göğsünüzde durur

ve benim küçük bir levha koruyucu ile

bir parça pleksiglası taşımamı sağlar.

Bunlar ıslanmasınlar diye
kitap raporlarınızı

koyduğunuz şeyler,

bunları cidden eczaneden aldım.

Pleksiglasın sonunda çıkışı vardır

ve dizüstü bilgisayara bağlı
bir piko projektör ile

üzerine yansıtılır.

Bu kurulumu kullanarak, bir günde

hâlihazırda fiziksel dünyanızla çakışan

dijital şeylerin neye benzediğini,

onunla birlikte hareket edebilmeyi

deneyimlemeye başlayabilirsiniz

ve aynı zamanda yazılımla ilgili

tonlarca fikri denemek için
dizüstü bilgisayarı kullanabilirsiniz.

Şimdi böyle bir şeyi
çalıştırmaya başlayınca,

gerçekten önemli bir sorun ortaya çıkar,

böyle bir şeyi kafanıza takıyorsunuz,

bir gözlük gibi,

bir fareniz, klavyeniz veya
dokunmatik ekranınız yok,

bir makine ile iletişime geçmeye
alıştığınız bütün yollar.

Bu yüzden bir anlığına düşündük,

belki Azınlık Raporu'nda

gösterilen şeye benzer
bir şey yapabiliriz.

Onu hâlâ görmeyenler için

kısaca Tom Cruise elleri yüzü önünde

yazılımı manipüle ediyor

ve fotoğraflar oraya uçuşuyor,

e-postaları buraya,

bunun gibi şeyler.

Yine aynı soruyu soracağım,

bunun gibi bir şeyi

gerçekte deneyimlemek
sizce ne kadar zaman alırdı?

İki sene, tamam.

Birisi bir gün dedi.

45 dakika.

İşte neye benzediği.

İlk önce gördüğümüz şeyi giyeriz,

çünkü bir şeyleri yansıtmak için
bir yola ihtiyaç var

ama burada olan şey, iki saç bandımız var

ki yaptığımız şeyin en zor kısmı

insanların saç tokalarını almaktı.

Her saç bandına bir el koyarsınız

ve o saç bandını tutturursunuz,

biz misina ile bağladık.

Misina beyaz tahtanın üzerine gider

ve sonra yere bantlanmış olan

bu küçük montaja gider.

Bunun anlamı,

elimi herhangi bir yönde
hareket ettirdiğimde,

misinaya gerilim verir

ve yerdeki montaja şunu yapar.

Misinanın diğer ucu
bir yemek çubuğuna bağlı,

bunun nedeni Uzakdoğulu olmam değil,

yakında bir kafeterya var,

yanımda yemek çubuğu taşımam.

Ancak bunu yemek çubuğunun
sonuna bağladım,

bir dosya klipsine bağladım

ve bir tükenmez kalem üzerine koydum

ve ardından olan şey

kolunuzu hareket ettirdiğinizde

telde bir gerilim yaratır,

yemek çubuğu kaldıraç gibi aşağı düşer

ve sunum düğmesine basar,

bir el sunumu ileri hareket ettirir,

diğer el sunumu geri hareket ettirir.

Bu 45 dakikada yapıldı

ve ondan sonrası kısaydı

şöyle deneyimlerimiz oluyordu,

resim galerisine bakıp

şunu diyorduk, "bir sonraki resim,

bir sonraki resim,

bir önceki resim,"

ya da e-postalarımıza bakıp
şöyle diyorduk,

"şu e-postaya tıklayayım,

şimdi Cevapla'ya tıklayayım."

Bu tam olarak ellerinizle

yazılımı kontrol etme
deneyiminin nasıl olduğuydu.

Sonuç olarak bize öğrettiği şey,

bunun muhtemelen üründe
olmaması gerektiğiydi.

Bunun sosyal tuhaflığı hakkında

ve bazı ergonomik yönleri hakkında

birçok şey öğrendik,

bunu önceden sadece

düşünerek bilemezdik.

Dolayısıyla ikinci prototipleme kuralı,

"yapmak en iyi düşünmedir."

Size okulda bir sürü şey öğretebilirler

ama bence biraz gözde büyütülmüş.

Şimdi son örnek,

aslında Google böyle bir şeyi

yapmaya çalışan ilk ekip değildi

ve baş ekranı diye ararsanız

bunun gibi çeşitli sistemler yapmış

tonlarca ekip resmine ulaşırsınız

ama bir bakışta size

bu donanımların hiçbirini
15 dakikadan fazla süre

giymenin rahat
olmayacağını söyleyebilirim,

şuradaki kaskın dışında

ama onda da kask giymek zorundasınız.

O yüzden bunun gibi bir şeyi

rahatça giymenin yolunu
bulmak zorundasınız?

Cevap gerçekten basit materyaller:

Modelleme teli,

kâğıt,

kil

ve bunun gibi bir şeyi kullanarak

bir gözlüğe benzer bir şeyi
gerçekten çabucak yapabilirsiniz.

Cihaza koymaktan bahsettiğimiz

elektronik bileşenlerle
tam olarak aynı miktarda

ağırlığı olan kil parçaları kestim

ve bir kağıda sardım,
böylece yüzünüze kil bulaşmaz,

sonra bir gözlüğün size
nasıl uyacağını deneyimlemek için

onu modelleme telinin
muhtelif yerlerine bantladım.

Sonra gerçekten önemli bir şey keşfettik.

Alttaki çizime bakarsanız,

bir gözlüğün ağırlığı

aslında çoğunlukla burnunuzda

ne kadar ağırlık olduğuyla hissediliyor.

Aynı zamanda kulaklarınızın burnunuzdan

daha fazla yük taşıyacağı anlaşılıyor

ve bu tamamen farklı bir deney,

bununla ilgili bana soru sorabilirsiniz.

Ama bu gerçek yüzünden

eğer kulaklarınızın
arkasına yük koyarsanız,

kulağınız kaldıraç dayanma noktası
olarak hareket ediyor

ve önde burnunuzdan ağırlık alıyor.

Aslında gözlüğü olan herkes
bunu şimdi deneyebilir,

gözlüklerinizin arkasına
çok nazikçe basarsanız,

gözlüklerinizin aslında çok daha
hafif olduğunu anlayacaksınız.

Bu, sadece nasıl yapacağımızla ilgili

ilginç bir şey keşfetmedik,

böyle bir cihazı geliştirirken,

aynı zamanda aslında
daha önce gözlüklerle ilgili

keşfedilmemiş olan oldukça
temel bir şeyi keşfettik anlamında, nokta.

Eğer gerçekten ağır gözlükleriniz varsa,

bunu yapabilirsiniz
ve daha rahat hissedersiniz.

Konuşmak istediğim son nokta,

iki çeşit öğrenme ile ilgili,

çünkü hızlı prototipleme sürecinde

çok çabuk öğrenebilirsiniz.

Çok spesifik bir öğrenme şekli.

Genelde okulda öğrendiğiniz
öğrenme şekline

kitap öğrenmesi diyorum.

Hâlihazırda insanlığın
bildiği şeylerden gelir

ve sizlerin gidip dünyayı keşfetmesi
için gerekli bir temeldir.

Ancak tamamen farklı
bir tip öğrenme vardır,

ona genişleyen öğrenme diyorum

ve o da insanlık yararına
yaptığınız öğrenmedir,

değil mi?

Yeni bir şeyler yaratıyorsunuz,

olasılıklarınızı artırıyorsunuz

ve bu süreçte insanlık bilgisi
alanı yaratıyorsunuz.

Bunları düşünürüz ve bunu duyar duymaz,

tamam, insanlık bilgisi alanı ötesinde

sonsuz olasılıklar alanı,

Büyük Hadron Çarpıştırıcısı'nda

o harika ekipmanları olan

bilim adamlarını düşünüyor olabilirsiniz,

bu onların işi, değil mi?

Ama doğrusu bu hareket
hepimiz için geçerli,

bilirsiniz,

sadece bilim adamları için değil,

bir duyguyu ilk defa özgün
biçimde ifade eden

bir şair veya şarkı sözü yazarı için de.

Aynı zamanda kesinlikle milyonlarca
yaşama yardım edebilecek,

harika bir iş fikri olan biri için de.

Bu, eski bir teknolojide
yeni bakış açıları

bulmak için kâğıt, kil

ve bant kullanma alanı.

Şimdi hızlı prototipleme
hakkında bir sürü şey bildiğiniz için,

onunla neler yapacağınızı
görmek için heyecan duyuyorum.

Teşekkürler.