Vergeet niet te leven | Naseem Rakha | TEDxBellingham
-
0:15 - 0:19Het sneeuwt op dit moment
in de Grand Canyon -
0:20 - 0:24en het is er stil.
-
0:24 - 0:28Een statige galerij
in sneeuwgedempte gedaante; -
0:28 - 0:29ik luister,
-
0:29 - 0:31gefluister,
-
0:31 - 0:32een kus.
-
0:33 - 0:37En ik denk: aaah,
wat hou ik toch van sneeuw. -
0:38 - 0:42Ik hou van haar gedempte voetstappen --
een kat op een tapijt -- -
0:42 - 0:45haar verfijnde schommeldans,
-
0:45 - 0:47haar Etch A Sketch-magie.
-
0:47 - 0:50Het roept je op even stil te staan
-
0:50 - 0:52en te luisteren,
-
0:52 - 0:56naar buiten te gaan en te zijn.
-
0:57 - 0:58Afgelopen februari
-
0:58 - 1:01was ik de 'artist-in-residence'
van de Grand Canyon, -
1:01 - 1:04wat betekende dat ik aan de rand
van de kloof verbleef, -
1:04 - 1:06helemaal aan de rand.
-
1:06 - 1:08Dat was een opmerkelijk voorrecht.
-
1:08 - 1:12Een hele maand lang leefde ik
aan de rand van de kloof -
1:12 - 1:14en dan werd ik 's morgens wakker,
-
1:14 - 1:17kleedde me warm aan vanwege de ijzige kou
-
1:17 - 1:18en ging ik wandelen.
-
1:18 - 1:21Ik zag de zon dan opkomen in het oosten
-
1:21 - 1:24en zichzelf tegen
de afzettingsgesteenten slaan -
1:24 - 1:26en, mijn God, dat licht.
-
1:26 - 1:30Waskrijt heeft nooit de kleuren
van de Grand Canyon kunnen vangen. -
1:30 - 1:33En dan 's avonds deed ik hetzelfde.
-
1:33 - 1:34Ik ging wandelen
-
1:34 - 1:37en aanschouwde de
zonsondergang en haar kleuren. -
1:37 - 1:41En overdag keek ik
hoe de stormen overdreven. -
1:41 - 1:44Op een van die dagen,
een van die stormachtige dagen, -
1:44 - 1:46met grote gekneusde wolken
-
1:46 - 1:49die de kloof in- en uitkwamen
als ademtochten, -
1:50 - 1:51was ik aan het wandelen.
-
1:52 - 1:55En plotseling bevond ik mij ...
-
1:56 - 1:58te midden van een kudde elanden!
-
1:58 - 2:01Acht, negen, tien dieren --
-
2:01 - 2:05zo dichtbij dat ik de baardharen
op hun kin kon zien. -
2:05 - 2:10Ik hoorde het knisperen
van de salie tussen hun tanden. -
2:11 - 2:12En op dat moment,
-
2:12 - 2:16precies op dat moment
begon het te sneeuwen. -
2:16 - 2:20En in die stille waas van wit
-
2:20 - 2:22gutsten de gedachten uit mijn geest
-
2:22 - 2:27en stond ik daar stokstijf stil
voor een hele lange tijd. -
2:27 - 2:30Ik moest dat moment onthouden,
-
2:31 - 2:33het gevoel dat het teweegbracht,
-
2:33 - 2:35dat gevoel van onaantastbare schoonheid.
-
2:35 - 2:38Ik was niets
-
2:38 - 2:41aan de rand van iets groots.
-
2:41 - 2:43En de elanden graasden
-
2:44 - 2:46en de sneeuw viel
-
2:46 - 2:50en de wereld was zo verheven.
-
2:51 - 2:56De eerste keer dat ik de kloof zag,
was van beneden uit; -
2:56 - 3:01ik ging op een raft
400 km de rivier af door de kloof. -
3:02 - 3:05Dat was september 1996.
-
3:05 - 3:07Voordat ik naar de kloof vertrok,
-
3:07 - 3:09bevond ik me in totaal
andere omstandigheden: -
3:09 - 3:13vijf dagen ervoor zat ik
in de staatsgevangenis van Oregon, -
3:13 - 3:14als journalist,
-
3:14 - 3:18om verslag te doen van de eerste
executie in die staat in 30 jaar. -
3:18 - 3:23De hele gebeurtenis -- de interviews,
de rondleiding door de executieruimte, -
3:23 - 3:26de boeien waarmee een man werd vastgelegd,
-
3:26 - 3:28gesprekken over dodelijke chemicaliën --
-
3:28 - 3:30ik vond het hartverscheurend.
-
3:30 - 3:32Ik voelde me gekwetst en bezwaard.
-
3:32 - 3:37Maar weet je, twee dagen daarna
deed ik iets wat me nog meer kwetste: -
3:37 - 3:42ik leidde mezelf een kliniek binnen
en liet een abortus doen. -
3:43 - 3:46Iets wat de mensen hierbuiten,
met hun protestborden, -
3:46 - 3:49ongetwijfeld een executie zouden noemen.
-
3:50 - 3:52Die eerste gebeurtenis,
de executie van een gevangene, -
3:52 - 3:54daar zou ik over kunnen praten.
-
3:54 - 3:55Ik zou het kunnen onderzoeken,
-
3:55 - 3:58ik zou rond kunnen gaan en vragen stellen;
-
3:58 - 4:02sterker nog, het was een van de redenen
om mijn boek te schrijven. -
4:02 - 4:04Maar dat tweede ding?
-
4:05 - 4:07Nee. Dat was mijn geheim.
-
4:07 - 4:10Dat was mijn duistere geheim.
-
4:10 - 4:13Maar twee dagen na die ingreep
stond ik dus daar -- -
4:13 - 4:16ik bevond mezelf bij Lees Ferry
en stond boten in te laden. -
4:16 - 4:19Lees Ferry is de toegangspoort
tot de Grand Canyon -
4:19 - 4:21en daar starten de meeste rafttochten.
-
4:21 - 4:22Maar zoals gewoonlijk
-
4:22 - 4:26geeft de toegangspoort je geen idee
van wat je jezelf op de hals haalt. -
4:27 - 4:29Binnen tien minuten raften
-
4:29 - 4:32begreep ik waarom de parkwachter
ons had aangehouden -
4:32 - 4:35om ons communicatiemiddel
voor noodgevallen te controleren -
4:35 - 4:37voordat we gingen,
-
4:37 - 4:39een spiegeltje van 8 bij 12 cm,
-
4:39 - 4:41om de aandacht van
vliegtuigen mee te trekken -
4:41 - 4:44ingeval we problemen kregen.
-
4:44 - 4:46In feite zei hij daarmee:
"Je staat er alleen voor. -
4:46 - 4:48Succes met de slangen en de stortvloeden
-
4:48 - 4:50en, nou ja, je weet het niet."
-
4:51 - 4:52En hij had gelijk,
-
4:52 - 4:54want de rivier afzakkend
-
4:54 - 4:56rezen de wanden van de kloof als een fort
-
4:56 - 4:58en die rand daarboven, die wereld,
-
4:58 - 5:02dat werd een onwerkelijk,
onwezenlijk deel van mijn leven. -
5:02 - 5:04Ik kon niets doen
om daar iets te veranderen. -
5:04 - 5:06Ik had er geen toegang toe.
-
5:06 - 5:10Nee, wij gingen het hart
van de korst van de aarde in. -
5:10 - 5:12Dus wat was er wel relevant?
-
5:12 - 5:13Nou, het water.
-
5:14 - 5:15Het water was heel relevant.
-
5:15 - 5:16Hoe snel stroomde het?
-
5:16 - 5:19Hoe diep zijn die kuilen
in die stroomversnellingen? -
5:19 - 5:22Hoe sterk waren die draaikolken
die ons probeerden terug te zuigen? -
5:22 - 5:24En natuurlijk: hoe reageerden wij daar op?
-
5:24 - 5:26Dat was relevant,
-
5:26 - 5:28maar op dat moment leek het ...
-
5:29 - 5:32of dat het enige was dat belangrijk was,
-
5:32 - 5:33dat moment.
-
5:33 - 5:36En dat was met afstand
de meest 'zen-ervaring' -
5:36 - 5:37die ik ooit had gehad.
-
5:37 - 5:41Maar op hetzelfde moment dat ik denk
zo in het moment te leven, -
5:41 - 5:47kijk ik naar een opeenstapeling momenten
die anderhalve kilometer hoog reiken. -
5:47 - 5:50De jongste rotslaag van de Grand Canyon
-
5:50 - 5:51ligt bovenop,
-
5:51 - 5:53is gevormd uit Kaibab kalksteen,
-
5:53 - 5:54en zit vol fossielen
-
5:54 - 5:55die daar zijn gekomen
-
5:55 - 5:58toen de woestijn ten zuidwesten
zoals wij die kennen -
5:58 - 6:00een inlandse zee was.
-
6:00 - 6:03Dat was 270 miljoen jaar geleden.
-
6:03 - 6:05De oudste rotsen van de Grand Canyon,
-
6:05 - 6:06mijn God,
-
6:06 - 6:07die hebben niet veel mensen gezien,
-
6:07 - 6:10want niet veel mensen
komen tot op de bodem, -
6:10 - 6:13maar ze zijn zwart en verwrongen
en doorweefd met roze. -
6:13 - 6:15Ze zijn zo verbijsterend
-
6:15 - 6:18dat ze zijn vernoemd naar de goden
Vishnu and Zoroaster. -
6:19 - 6:22Ik wilde nooit meer weg
uit de Grand Canyon. -
6:22 - 6:23Nooit.
-
6:23 - 6:24Ik wou daar beneden blijven
-
6:24 - 6:29en voor de rest van mijn leven
wegblijven uit de gekte van de randwereld. -
6:30 - 6:33Ken je dat gevoel van verliefd worden?
-
6:33 - 6:37Die bijna pijnlijke mate van aanbidding?
-
6:37 - 6:41Hoe het de onbelangrijke zaken
gewoon lijkt weg te vagen -
6:41 - 6:43en je aanmoedigt je grotere zelf te zijn,
-
6:43 - 6:45je betere zelf,
-
6:45 - 6:50dat zelf dat tegelijkertijd
naar binnen en buiten reikt? -
6:51 - 6:56Weet je nog dat je wist
dat je nooit meer hetzelfde zou zijn? -
6:57 - 6:59Dat had ik met de Grand Canyon.
-
6:59 - 7:02En daar was ik dan,
ik bereidde me voor op een maand, -
7:02 - 7:05op een hele maand verblijf
bij de Grand Canyon, -
7:05 - 7:07het was een droom die uitkwam.
-
7:07 - 7:10Maar ik twijfelde of ik echt zou gaan.
-
7:10 - 7:14Ik leef in wat ik noem mijn elastiekjaren.
-
7:14 - 7:17Sommige mensen noemen het
de 'sandwichgeneratie' -- -
7:17 - 7:21dat je wordt platgedrukt tussen de zorg
voor je bejaarde ouders en je kinderen -- -
7:21 - 7:25maar sandwiches zijn feitelijk
zo gezellig en warm, weet je? -
7:25 - 7:27Het lijkt meer op elastiek.
-
7:27 - 7:31Het lijkt meer op naar alle kanten
worden uitgetrokken, heel dun, -
7:31 - 7:33en soms breek je ook,
-
7:33 - 7:36met name als je, zeg maar,
in de menopauze zit. -
7:36 - 7:38(Gelach)
-
7:39 - 7:41Dus daar stond ik dan,
-
7:41 - 7:44daar stond ik dan en ik dacht:
ik kan natuurlijk niet echt gaan. -
7:44 - 7:47Ik bedoel, wie moet er dan koken?
-
7:47 - 7:51Wie zorg er dan voor, zeg maar,
dat er schone kleren voorhanden zijn? -
7:51 - 7:56En wie maakt er schoon, en rijdt,
en lost de kleine probleempjes op? -
7:56 - 7:59Hoe kan iemand nou zonder mij?
-
7:59 - 8:03Maar de echte vraag,
waar ik me echt zorgen over maakte: -
8:03 - 8:09wat moet ik als mijn gezin
me niet voortdurend afleidt van mezelf? -
8:10 - 8:13Ik was bang voor die stilte;
-
8:13 - 8:15ik was bang om naar een plek te gaan
-
8:15 - 8:19waarvan ik wist dat ik er
eerlijk en open moest zijn. -
8:19 - 8:22Dat is tenslotte waar schrijven over gaat.
-
8:23 - 8:24Absoluut.
-
8:24 - 8:27Je moet als schrijver de diepte opzoeken.
-
8:27 - 8:28Als je niet diep graaft,
-
8:28 - 8:31ziet alles wat je verzint er goedkoop uit,
-
8:31 - 8:32levenloos.
-
8:32 - 8:34Dat heb je gelezen en dat weet je.
-
8:34 - 8:36Dat boek heb je uit en weggezet.
-
8:36 - 8:42Stel nu, dat ik eindelijk de tijd
en de ruimte krijg waarvan ik droomde -
8:42 - 8:45en ik kom erachter dat ik
de moed niet heb om te schrijven? -
8:47 - 8:51Er zijn een paar dingen
erger dan de dood, denk ik. -
8:51 - 8:58En erachter komen dat je vergeten bent
hoe te leven is er een van. -
8:59 - 9:01En daar maakte ik me zorgen over.
-
9:01 - 9:06Ik had veel over de dood nagedacht
toen ik me op die reis voorbereidde. -
9:06 - 9:08Er is een reden
waarom je daarover denkt -- -
9:08 - 9:11je laat je familie achter,
dus je hebt morbide gedachten. -
9:12 - 9:16Maar vlak voordat ik vertrok, had ik ook
een artikel gelezen over een jonge vrouw. -
9:18 - 9:20Ze was 21 jaar oud
-
9:20 - 9:22en ze werd vermist in de kloof.
-
9:22 - 9:24Ergens daar beneden,
-
9:24 - 9:26terwijl ik mijn voorbereidingen trof,
-
9:26 - 9:28was er een reddingsoperatie
voor haar gaande. -
9:28 - 9:34De kranten zeiden dat ze een studente
van de Universiteit van Montana was, -
9:34 - 9:37dat ze de cultuur bestudeerde
van de inheemse bevolking, -
9:37 - 9:39dat ze antropologie studeerde,
-
9:39 - 9:44dat ze een begenadigd violiste was,
-
9:44 - 9:45dat ze hield van dansen
-
9:45 - 9:49en dat ze de zomer daarvoor
door de Rocky Mountains was getrokken. -
9:49 - 9:53En nu werd ze vermist op een riviertocht.
-
9:53 - 9:56Ze sprak tot mijn verbeelding, snap je?
-
9:56 - 9:58Ik dacht: zo'n meisje, zo'n vrouw ...
-
9:58 - 10:01Ik kon me haar voorstellen hoe ze peddelde
-
10:01 - 10:03en hoe ze de zijkloven introk
-
10:03 - 10:07en 's nachts onder de sterren lag,
-
10:07 - 10:10en hoe de Melkweg haar nacht bekroonde.
-
10:10 - 10:11(Muziek begint)
-
10:11 - 10:13Ze heette Kaitlin
-
10:14 - 10:15en toen ze tien dagen onderweg was,
-
10:15 - 10:21stopte ze bij de Phantom Ranch,
waar alle riviertochten stoppen, -
10:21 - 10:23en ze schreef haar ouders een kaartje
-
10:23 - 10:26en zei dat ze de tijd van haar leven had.
-
10:27 - 10:29De volgende dag werd ze 21
-
10:29 - 10:32op een van de grootste
stroomversnellingen in de kloof. -
10:32 - 10:34En vijf dagen later
-
10:34 - 10:36werden haar reisgenoten wakker
-
10:37 - 10:39en ze was weg.
-
10:39 - 10:41En ik wist wat er gebeurd was.
-
10:41 - 10:45Die rivier, die rivier is meedogenloos.
-
10:45 - 10:47Die rivier is meedogenloos
-
10:47 - 10:49en ook al is de kloof een wonder,
-
10:50 - 10:54het is geen vergevingsgezind wonder.
-
10:55 - 10:57Dus wist ik wat er
met Kaitlin was gebeurd. -
10:58 - 11:01Dit gebeurt er als een lichaam verdrinkt:
-
11:02 - 11:03het zinkt
-
11:04 - 11:07tot het uiteindelijk weer komt drijven,
-
11:07 - 11:10de armen gespreid als vleugels.
-
11:11 - 11:13En omdat ik de kloof ken en liefheb,
-
11:13 - 11:16en omdat ik er de eerste keer
ook bijna verdronk, -
11:16 - 11:18begon ik te schrijven over die jonge vrouw
-
11:19 - 11:22en hoe we leven en sterven.
-
11:22 - 11:24Ik wou zeggen dat hoe tragisch dit ook is,
-
11:24 - 11:28misschien verzacht het om te weten
dat ze een groots en vol leven leefde -
11:28 - 11:31tot op haar allerlaatste moment.
-
11:32 - 11:35De Grand Canyon is
het oudste museum op aarde. -
11:35 - 11:40Sommige gesteenten dateren
van twee miljard jaar geleden. -
11:41 - 11:44De onherbergzame omstandigheden
remmen alle mogelijke verval. -
11:44 - 11:47Voetsporen van indianen,
manden, gereedschappen, -
11:47 - 11:52zelfs graankorrels
kun je er nog steeds vinden. -
11:52 - 11:54En dan is er de rivier zelf,
-
11:54 - 11:58iedere kilometer
afgeladen met geschiedenis. -
11:59 - 12:04En dan is er natuurlijk
het grootste amfitheater in de VS: -
12:04 - 12:05Redwall Cavern.
-
12:06 - 12:09Kaitlin zou haar eerste week
daar zijn gearriveerd. -
12:09 - 12:11En omdat ze een muzikant was
-
12:11 - 12:13en omdat haast
elke muzikant het daar doet, -
12:13 - 12:16weet ik zeker dat ze haar muziek
daar zou hebben gespeeld. -
12:16 - 12:21John Wesley Powell, de eerste blanke man
die ooit door de Grand Canyon trok, -
12:21 - 12:24schatte dat er 50.000 mensen
in die grot konden. -
12:24 - 12:26Ik weet niet of hij gelijk had,
-
12:26 - 12:29maar ik denk wel
dat om daar je muziek te spelen -
12:29 - 12:34net zoiets moet zijn als spelen in
een van 's werelds grootste kathedralen. -
12:34 - 12:36In haar rivierdagboek schreef ze:
-
12:36 - 12:37"Ik ga deze ervaring binnen
-
12:37 - 12:39met de intentie mijn hart
en ziel open te stellen -
12:39 - 12:43voor wat zich ook voordoet,
in welke vorm ook." -
12:43 - 12:47De meeste mensen --
je weet dat ze dat nooit zeggen. -
12:48 - 12:53Angst, terughoudendheid,
schuld, constipatie -- -
12:53 - 12:58we vinden altijd wel een reden
om niet voluit ons leven in te duiken. -
12:58 - 12:59Daar deed Kaitlin niet aan mee.
-
12:59 - 13:03Ze verbleef een koude
wintermaand in de kloof. -
13:03 - 13:07Ze ging haar verjaardag niet vieren
met vrienden, familie en de beschaving, -
13:07 - 13:09maar buiten in de kloof.
-
13:09 - 13:12Kaitlin leefde haar leven ten volle,
-
13:12 - 13:16en dat is bijzonder en waardevol
-
13:16 - 13:17en je ziet het steeds minder.
-
13:17 - 13:18(Muziek stopt)
-
13:18 - 13:21Dus ik schreef mijn artikel
en deed het op de post -
13:21 - 13:25en ik pakte mijn spullen
en nam afscheid van mijn gezin -
13:25 - 13:28en ik stapte in de auto
en begon naar het zuiden te rijden, -
13:28 - 13:33en ik hoopte de moed te vinden
me open te stellen voor wat er zou komen. -
13:34 - 13:37Weet je, de wildernis
is niet gewoon een plek daarbuiten, -
13:37 - 13:39een berg, een kloof.
-
13:40 - 13:42Het is ook hierbinnen.
-
13:42 - 13:46Het is dat niet in kaart gebrachte
deel van ons innerlijk, -
13:46 - 13:52de duistere dingen die we
gezegd, gedaan of gedacht hebben -
13:52 - 13:56waarvoor we verstoten zouden worden
als iemand ervan wist. -
13:57 - 14:00Voor mij was dat natuurlijk mijn abortus.
-
14:00 - 14:03Wie begrijpt er nou
dat een 36-jarige vrouw -
14:03 - 14:05in prima gezondheid
-
14:05 - 14:08besluit: "Nee, niet voor mij.
-
14:08 - 14:11Ik zou geen goede moeder zijn.
Ik ga er niet aan beginnen"? -
14:12 - 14:14Ik zou zeker afgewezen worden.
-
14:14 - 14:19Maar ik wist ook dat ik
er daarmee niet vanaf kwam. -
14:19 - 14:20En dat klopte.
-
14:20 - 14:26Als ik wilde schrijven over echte dingen,
dan moest ik mezelf onder ogen zien. -
14:26 - 14:28Toen ik thuiskwam,
-
14:29 - 14:34werd ik gevraagd een lang thema-artikel
te schrijven voor een zondagskrant -
14:34 - 14:37over wat ik had geleerd van de kloof.
-
14:37 - 14:38Ik ging zitten
-
14:39 - 14:41en je begrijpt waarover ik schreef.
-
14:43 - 14:44Weet je nog dat ding over liefde,
-
14:44 - 14:46hoe het je openmaakt en je vervult
-
14:46 - 14:48en je vraagt groter en beter te zijn
-
14:48 - 14:52en minder oordelend en vrijgeviger?
-
14:52 - 14:56Zo was mijn gezin toen ze dat stuk lazen.
-
14:58 - 15:01Vorige maand was ik weer
bij de Grand Canyon -
15:02 - 15:05en het was toen de regering gesloten was.
-
15:05 - 15:06Ik was er een van de weinigen.
-
15:06 - 15:09Ik was er 'artist-in-residence' geweest;
ik kon er verblijven. -
15:09 - 15:11En laat me je vertellen,
-
15:12 - 15:15als ik februari al stil vond,
-
15:15 - 15:22stel je voor, een woestenij
van 5.000 vierkante kilometer -
15:22 - 15:24met bijna geen mens te bekennen.
-
15:24 - 15:29Het was bijna griezelig --
lege parkeerplaats, lege wegen. -
15:30 - 15:32Maar ik vond het zalig.
-
15:32 - 15:35Ik genoot van die stille ruimte
-
15:35 - 15:38en ik genoot van de gedachten
die zouden opkomen. -
15:38 - 15:39Ik dacht aan Kaitlin
-
15:39 - 15:44en ik vroeg me af of de steenman
die ik in februari voor haar had gebouwd -
15:44 - 15:46nog aan de rivier zou staan.
-
15:46 - 15:50Ik ben dus naar rivier geweest
om te kijken, maar hij was weg. -
15:51 - 15:52Maar dat gaf niet.
-
15:53 - 15:57Kaitlins lichaam was in maart
in de rivier teruggevonden -
15:57 - 16:00en ze was inmiddels weer thuis.
-
16:03 - 16:08De dichteres Mary Oliver stelt een vraag
in haar gedicht 'The Summer Day': -
16:08 - 16:14Ze zegt: "Sterft niet alles
uiteindelijk, en te vroeg? -
16:15 - 16:20Vertel me, wat ga jij doen
met je wilde en dierbare leven?" -
16:21 - 16:23En dit is mijn antwoord:
-
16:24 - 16:30Ik wil leven met mijn armen wijd.
-
16:31 - 16:36De dood is een onopmerkelijke gebeurtenis,
alledaags op alle mogelijke manieren. -
16:36 - 16:40Het is ons leven
dat opmerkelijk moet zijn. -
16:41 - 16:45Het is onze bereidheid en verlangen
-
16:45 - 16:49het duistere en onbekende
onder ogen te zien, -
16:50 - 16:56onze hoop juist die wildernis te verkennen
-
16:57 - 17:02die we allemaal naast ons
en in onszelf kunnen vinden. -
17:03 - 17:08Het sneeuwt op dit moment
in de Grand Canyon -
17:08 - 17:10en ik beloof je
-
17:10 - 17:13dat het er stil is.
-
17:14 - 17:15Dank je wel.
-
17:15 - 17:17(Applaus)
- Title:
- Vergeet niet te leven | Naseem Rakha | TEDxBellingham
- Description:
-
Vertellend over de Grand Canyon in de sneeuw, neemt Naseem Rakha ons mee naar de wildernis daarbuiten en naar de wildernis in ons.
Naseem Rakha is moeder, auteur, journalist, fotograaf, geoloog, ontdekkingsreiziger en spion. Ze heeft nog het meeste aanleg voor slapen, wat leidt tot dromen, wat leidt tot schrijven. Ze schrijft internationale best-sellers en was onlangs artist-in-residence bij de Grand Canyon. Naseem schrijft graag verhalen die mensen raken, en die ze aanzet tot denken, discussiëren en tot deel uitmaken van deze planeet.
Deze talk werd gehouden op een TEDx-evenement, in de stijl van de TED-conferenties, maar onafhankelijk georganiseerd door een lokaal team. Meer informatie hierover op http://ted.com/tedx
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDxTalks
- Duration:
- 17:30
Peter van de Ven edited Dutch subtitles for Remember to live | Naseem Rakha | TEDxBellingham | ||
Peter van de Ven edited Dutch subtitles for Remember to live | Naseem Rakha | TEDxBellingham | ||
Peter van de Ven approved Dutch subtitles for Remember to live | Naseem Rakha | TEDxBellingham | ||
Bieke Van Gelder accepted Dutch subtitles for Remember to live | Naseem Rakha | TEDxBellingham | ||
Peter van de Ven edited Dutch subtitles for Remember to live | Naseem Rakha | TEDxBellingham | ||
Bieke Van Gelder declined Dutch subtitles for Remember to live | Naseem Rakha | TEDxBellingham | ||
Bieke Van Gelder edited Dutch subtitles for Remember to live | Naseem Rakha | TEDxBellingham | ||
Peter van de Ven edited Dutch subtitles for Remember to live | Naseem Rakha | TEDxBellingham |