केन रॉबिन्सन म्हणतात - शाळा मारुन टाकतात निर्मितिक्षमता
-
0:00 - 0:07सुप्रभात. कसे आहात? खूप छान चाललंय, नाही का?
-
0:07 - 0:11मी एकंदर या प्रकारानं खूप प्रभावित झालो आहे.
-
0:11 - 0:15खरं तर, मी निघालोय. (हशा)
-
0:15 - 0:19तीन विषय आहेत, नाही का,
-
0:19 - 0:23या शिबिरात बोलले जाणारे, जे संबंधित आहेत
-
0:23 - 0:25मला जे सांगायचं आहे त्याच्याशी.
-
0:25 - 0:29एक म्हणजे मानवी निर्मितिक्षमतेचा असामान्य पुरावा
-
0:29 - 0:32जो आपल्या सर्व प्रेझेन्टेशन्समधून दिसतो
-
0:32 - 0:35आणि इथल्या सर्व लोकांमध्ये दिसतो. फक्त त्यात वैविध्य आहे
-
0:35 - 0:38आणि वेगळे प्रकार आहेत. दुसरं म्हणजे
-
0:38 - 0:41आपण अशा ठिकाणी येऊन ठेपलो आहोत जिथं काय होणार आहे याची आपल्याला कल्पना नाही,
-
0:41 - 0:43भविष्याबाबत. काही कल्पना नाही
-
0:43 - 0:45यातून काय घडेल.
-
0:45 - 0:48मला शिक्षणक्षेत्रामध्ये स्वारस्य आहे -
-
0:48 - 0:51खरं तर, मला असं दिसतं की प्रत्येकालाच शिक्षणामध्ये रस असतो.
-
0:51 - 0:53नाही का? मला हे खूप गमतीशीर वाटतं.
-
0:53 - 0:56तुम्ही एखाद्या डिनर पार्टीला गेलात, आणि सांगितलंत
-
0:56 - 0:59की तुम्ही शिक्षणक्षेत्रात काम करता -
-
0:59 - 1:06खरं सांगायचं तर, तुम्ही डिनर पार्ट्यांना जात नसाल, जर तुम्ही शिक्षणक्षेत्रात काम करत असाल
-
1:06 - 1:09(हशा) तुम्हाला बोलावलं जात नाही.
-
1:09 - 1:14आणि परत परत तर नक्कीच नाही. आश्चर्य आहे.
-
1:14 - 1:16पण जर तुम्ही जात असाल, आणि तुम्ही कोणालातरी म्हणालात,
-
1:16 - 1:18म्हणजे, त्यांनी विचारलं, “तुम्ही काय करता?”
-
1:18 - 1:20आणि तुम्ही म्हणालात की तुम्ही शिक्षणक्षेत्रात काम करता,
-
1:20 - 1:24तुम्हाला त्यांचा चेहरा थिजलेला दिसेल. जसं काही
-
1:24 - 1:30बाप रे, “माझ्याबरोबरच असं का? सबंध आठवड्याभरात एकमेव पार्टी मिळाली होती.” (हशा)
-
1:30 - 1:32पण जर तुम्ही त्यांना त्यांच्या शिक्षणाबद्दल विचाराल,
-
1:32 - 1:34ते तुम्हाला भिंतीत चिणून मारतील. कारण हे त्या गोष्टींपैकी एक आहे
-
1:34 - 1:37ज्या लोकांना प्रचंड संताप आणतात, बरोबर ना?
-
1:37 - 1:40धर्म, आणि पैसा आणि अशा इतर गोष्टींप्रमाणं.
-
1:40 - 1:44मला शिक्षणक्षेत्रात खूपच स्वारस्य आहे, आणि मला वाटतं आपल्या सर्वांनाच आहे.
-
1:44 - 1:46त्यामध्ये आपले खूप मोठे हितसंबंध गुंतलेले आहेत,
-
1:46 - 1:49काही अंशी यामुळं की शिक्षणच अशी गोष्ट आहे
-
1:49 - 1:52जी आपल्याला अनिश्चित भविष्यात तारणार आहे.
-
1:52 - 1:55तसा विचार केला तर, या वर्षी शाळेत जाऊ लागणारी मुलं
-
1:55 - 2:01२०६५ मध्ये निवृत्त होतील. कुणालाच कल्पना नाही -
-
2:01 - 2:04गेले चार दिवस कितीही तज्ञ प्रदर्शन चालू असलं तरी -
-
2:04 - 2:06की हे जग कसं असेल
-
2:06 - 2:08पाच वर्षांनंतर. आणि तरीही आपल्याला करायचं आहे
-
2:08 - 2:11त्यांना त्यासाठी प्रशिक्षित. तर ही अनिश्चितता, माझ्या मते,
-
2:11 - 2:13विलक्षण आहे.
-
2:13 - 2:15आणि यापैकी तिसरी गोष्ट अशी की
-
2:15 - 2:20आपण सर्वांनी मान्य केली आहे,
-
2:20 - 2:23मुलांची खरोखर विलक्षण क्षमता -
-
2:23 - 2:25त्यांची नावीन्यपूर्ण क्षमता. म्हणजे बघा, सिरेना काल रात्री किती उत्कृष्ट बोलली,
-
2:25 - 2:28नाही का? काय काय करु शकली ती.
-
2:28 - 2:33आणि ती अपवादात्मक नमुना आहे, पण मला नाही वाटत, खरंच,
-
2:33 - 2:36की ती बालजगतामध्ये अपवादात्मक आहे.
-
2:36 - 2:39तुम्ही पाहताय एक विलक्षण समर्पित व्यक्ती
-
2:39 - 2:41जिला नैसर्गिक देणगी मिळाली. आणि माझं म्हणणं आहे की,
-
2:41 - 2:43सर्व मुलांकडं प्रचंड कौशल्यं असतात.
-
2:43 - 2:45आणि आपण चक्क निर्दयपणे ती वाया घालवतो.
-
2:45 - 2:48म्हणून मला बोलायचं आहे शिक्षणाबद्दल आणि
-
2:48 - 2:51मला बोलायचं आहे निर्मितीक्षमतेबद्दल. माझा मुद्दा असा आहे की
-
2:51 - 2:54आज निर्मितीक्षमता ही साक्षरतेइतकीच महत्त्वाची आहे शिक्षणामध्ये,
-
2:54 - 2:58आणि आपण तिला समान दर्जा दिलाच पाहिजे.
-
2:58 - 3:06(टाळ्या) धन्यवाद. तर, मला एवढंच सांगायचं होतं.
-
3:06 - 3:10खूप आभारी आहे. (हशा) तर, १५ मिनिटं राहिलीत अजून.
-
3:10 - 3:17तर, माझा जन्म झाला... नको. (हशा)
-
3:17 - 3:21नुकतीच मी एक अफलातून गोष्ट ऐकली - मी आवडीनं ती सांगतो -
-
3:21 - 3:25एका छोट्या मुलीची, जी चित्रकलेच्या वर्गात बसली होती. सहा वर्षांची ती
-
3:25 - 3:27मागे, चित्र काढत बसली होती,
-
3:27 - 3:29आणि शिक्षकेचं म्हणणं होतं की या मुलीचं इतर कधीही
-
3:29 - 3:33लक्ष नसतं, आणि या चित्रकलेच्या तासाला मात्र असतं.
-
3:33 - 3:35त्या शिक्षिकेला आश्चर्य वाटलं आणि ती त्या मुलीकडं गेली
-
3:35 - 3:38आणि म्हणाली, “तू कशाचं चित्र काढत आहेस?”
-
3:38 - 3:41आणि ती मुलगी म्हणाली, “मी देवाचं चित्र काढतीय.”
-
3:41 - 3:44ती शिक्षिका म्हणाली, “पण देव कसा दिसतो ते कुणालाच ठाऊक नाही.”
-
3:44 - 3:51"मग एक मिनिट थांबा", ती मुलगी म्हणाली.
-
3:51 - 3:52(हशा)
-
3:52 - 3:57जेव्हा माझा मुलगा इंग्लंडमध्ये चार वर्षांचा होता -
-
3:57 - 4:00खरं तर, तो सगळीकडंच चार वर्षांचा होता. (हशा)
-
4:00 - 4:06अगदी अचूक सांगायचं झालं तर, कुठेही गेला तरी, तो त्या वर्षी चार वर्षांचा होता.
-
4:06 - 4:08त्यानं नॅटिव्हिटी नाटकात भाग घेतला होता.
-
4:08 - 4:11तुम्हाला आठवतीय का ती गोष्ट? नाही, ती मोठी होती.
-
4:11 - 4:14एक दीर्घ गोष्ट. मेल गिब्सन यानं त्याचा उत्तरार्ध बनवला होता.
-
4:14 - 4:19तुम्ही तो पाहिला असेलः नॅटिव्हिटी २. पण जेम्सला जोसेफची भूमिका मिळाली होती,
-
4:19 - 4:22ज्याबद्दल आम्हाला खूप उत्सुकता होती.
-
4:22 - 4:24हे मुख्य पात्रांपैकी एक आहे अशी आमची समजूत होती.
-
4:24 - 4:26टी-शर्ट मधल्या मुलांनी आमची जागा खच्चून भरली होतीः
-
4:26 - 4:29जेम्स रॉबिन्सन जोसेफच्या भूमिकेत! (हशा)
-
4:29 - 4:31त्याच्या तोंडी संवाद नव्हते, पण तुम्हाला माहितीय तो प्रवेश
-
4:31 - 4:34जिथं ते तीन राजे येतात.
-
4:34 - 4:36आणि ते घेऊन येतात गोल्ड, फ्रॅन्किन्सेन्स आणि मर्ह.
-
4:36 - 4:38हे खरोखर घडलं. आम्ही बसलो होतो
-
4:38 - 4:40आणि मला वाटतं त्यांचा क्रम चुकला,
-
4:40 - 4:42कारण आम्ही नंतर त्या छोट्या मुलाशी बोललो आणि आम्ही म्हणालो,
-
4:42 - 4:44"तुला त्याचं काही वाटत नाही ना?” आणि तो म्हणाला, “नाही, का? काही चुकीचं होतं का?
-
4:44 - 4:46ते फक्त चुकीच्या क्रमानं आले, एवढंच.”
-
4:46 - 4:47असो, तर ती तीन मुलं आली -
-
4:47 - 4:49चार वर्षांची मुलं, डोक्यावर छोटं कापड गुंडाळून -
-
4:49 - 4:52आणि त्यांनी ती खोकी खाली ठेवली,
-
4:52 - 4:54आणि पहिला मुलगा म्हणाला, “आय ब्रिन्ग यू गोल्ड.”
-
4:54 - 4:57आणि दुसरा मुलगा म्हणाला, “आय ब्रिन्ग यू मर्ह.”
-
4:57 - 5:11आणि तिसरा मुलगा म्हणाला, “फ्रॅन्क सेन्ट धिस.” (हशा)
-
5:11 - 5:13या गोष्टींमधील साम्य हे आहे की मुलं धोका पत्करुन काम करतात.
-
5:13 - 5:16त्यांना माहिती नसेल तर ते अंदाज बांधतील.
-
5:16 - 5:19बरोबर ना? त्यांना चुकण्याची भिती वाटत नाही.
-
5:19 - 5:24आता, माझं असं म्हणणं नाही की चुका करणं आणि निर्मितिक्षम असणं एकच आहे.
-
5:24 - 5:25आपल्याला हे माहितच आहे की,
-
5:25 - 5:28तुमची चुकायची तयारी नसेल, तर
-
5:28 - 5:31तुम्ही कधीही काहीही नवीन करु शकणार नाही.
-
5:31 - 5:34तुमची चुकायची तयारी नसेल, तर. आणि प्रौढत्वाप्रत येईपर्यंत
-
5:34 - 5:36बहुतांश मुलं ही क्षमता गमावून बसतात.
-
5:36 - 5:39त्यांना चुकण्याची दहशत बसते.
-
5:39 - 5:41आणि जाता जाता सांगतो, आपण आपले उद्योग असेच चालवतो.
-
5:41 - 5:44आपण चुकांना बोल लावतो. आणि आता आपण चालवतो
-
5:44 - 5:47राष्ट्रीय शिक्षण यंत्रणा जिथं
-
5:47 - 5:50चुका करणं सर्वात खराब समजलं जातं.
-
5:50 - 5:53आणि परिणामतः आपण लोकांना शिक्षित करतोय
-
5:53 - 5:56त्यांची निर्मितिक्षमता घालवून. पिकासो एकदा असं म्हणाला.
-
5:56 - 5:59तो म्हणाला की सर्व मुलं जन्मतःच कलाकार असतात.
-
5:59 - 6:03समस्या आहे ती वाढत्या वयाबरोबर कलाकार म्हणून टिकून रहायची. माझा यावर ठाम विश्वास आहे,
-
6:03 - 6:05की आपण निर्मितीक्षमतेसहित वाढत नाही,
-
6:05 - 6:08आपण तिच्याशिवाय वाढतो. किंवा असं म्हणा, आपण तिला सोडून शिकत राहतो.
-
6:08 - 6:10तर हे असं का आहे?
-
6:10 - 6:14सुमारे पाच वर्षांपूर्वीपर्यंत मी स्ट्रॅटफोर्ड - ऍव्हॉन इथं रहात होतो.
-
6:14 - 6:16खरं तर, आम्ही स्ट्रॅटफोर्ड वरुन लॉस ऍँजेलीसला रहायला आलो.
-
6:16 - 6:20यावरुन तुम्हाला कल्पना येईल किती निर्विघ्न संक्रमण असेल ते.
-
6:20 - 6:22(हशा) खरं तर,
-
6:22 - 6:24आम्ही स्निटरफील्ड नावाच्या गावी रहायचो.
-
6:24 - 6:26स्ट्रॅटफोर्ड च्या बाहेरच, जिथं
-
6:26 - 6:31शेक्सपियरच्या वडिलांचा जन्म झाला. काहीतरी वेगळं वाटतंय का? मला वाटलं.
-
6:31 - 6:33शेक्सपियरचे वडील ही कल्पनाच कधी केली नव्हती, होय ना?
-
6:33 - 6:35बरोबर ना? कारण तुम्ही हीदेखील कल्पना केली नव्हती
-
6:35 - 6:37की शेक्सपियर कधी लहान मूल होता, होय ना?
-
6:37 - 6:40सात वर्षांचा शेक्सपियर? मी कधीच कल्पना नव्हती केली. म्हणजे, तो असेल
-
6:40 - 6:42कधीतरी सात वर्षांचा. तो असणार
-
6:42 - 6:51कुणाच्यातरी इंग्रजीच्या वर्गात, नाही का? किती त्रासदायक असेल ते?
-
6:51 - 7:05(हशा) “अजून प्रयत्न करायला हवेत.” त्याचे वडील त्याला झोपायला लावत असतील,
-
7:05 - 7:08शेक्सपियरला, “झोपून टाक, लगेच,”
-
7:08 - 7:10विल्यम शेक्सपियरला, “आणि पेन्सिल ठेवून दे.
-
7:10 - 7:18आणि असलं बोलणं बंद कर. ते कुणालाच कळत नाहीय.”
-
7:18 - 7:23(हशा)
-
7:23 - 7:26असो, तर आम्ही स्ट्रॅटफोर्ड वरुन लॉस ऍँजेलिस ला आलो,
-
7:26 - 7:30आणि खरं तर, मला या बदलाबद्दल एका शब्दात सांगायचं आहे.
-
7:30 - 7:33माझ्या मुलाला यायचं नव्हतं.
-
7:33 - 7:36मला दोन मुलं आहेत. तो आता २१ चा आहे; माझी मुलगी १६ ची.
-
7:36 - 7:38त्याला लॉस ऎंजेलिस ला यायचं नव्हतं. त्याला इथं आवडत होतं,
-
7:38 - 7:43पण इंग्लंडमध्ये त्याची एक मैत्रीण होती. त्याच्या आयुष्यातलं प्रेम होती ती, सारा.
-
7:43 - 7:45तो तिला एक महिन्यापासून ओळखत होता.
-
7:45 - 7:48लक्षात घ्या, त्यांनी चौथी ऍनिव्हर्सरी साजरी केली होती,
-
7:48 - 7:52कारण १६व्या वर्षी हे खूप प्रदीर्घ वाटतं.
-
7:52 - 7:54असो, तर तो विमानामध्ये खूपच नाराज होऊन बसला होता,
-
7:54 - 7:56आणि म्हणत होता, “मला सारासारखी मुलगी परत कधीच भेटणार नाही.”
-
7:56 - 7:58आणि खरं सांगायचं तर, आम्हाला याच गोष्टीचा आनंद होता,
-
7:58 - 8:10कारण तीच मुख्य कारण होती आम्ही देश सोडण्यामागं.
-
8:10 - 8:13(हशा)
-
8:13 - 8:16पण तुमच्या काहीतरी लक्षात येईल, अमेरीकेत आल्यावर
-
8:16 - 8:18आणि जगभर प्रवास केल्यावरः
-
8:18 - 8:22जगातील प्रत्येक शिक्षणपध्दतीमध्ये विषयांची समान श्रेणीरचना आहे.
-
8:22 - 8:24प्रत्येक. कुठेही गेलात तरी.
-
8:24 - 8:26तुम्हाला वाटेल की हे चुकीचं असेल, पण तसं नाही.
-
8:26 - 8:29एकदम वर आहेत गणित आणि भाषा विषय,
-
8:29 - 8:31मग मानवशास्त्र, आणि तळाशी आहेत कला विषय.
-
8:31 - 8:33जगात सर्वत्र.
-
8:33 - 8:36आणि बहुतेक प्रत्येक पद्धतीमध्ये हीदेखील आहे,
-
8:36 - 8:38कला विषयांमधील श्रेणीरचना.
-
8:38 - 8:40कला व संगीताला सहसा वरचा दर्जा दिला जातो शाळांतून
-
8:40 - 8:43नाट्य व नृत्यापेक्षा. जगात एकही शिक्षण पध्दत अशी नाही
-
8:43 - 8:45जी दररोज मुलांना नृत्य शिकवते
-
8:45 - 8:48जसं आपण त्यांना गणित शिकवतो. का?
-
8:48 - 8:50का नाही? मला वाटतं हेच जास्त महत्त्वाचं आहे.
-
8:50 - 8:53माझ्या मते गणित अतिशय महत्त्वाचं आहे, पण मग नृत्यदेखील.
-
8:53 - 8:56मुलांना नाचू दिलं तर ती सदासर्वकाळ नाचतात, आपण सगळेदेखील.
-
8:56 - 8:59आपल्या सर्वांकडं शरीर आहे, नाही का? माझी एखादी मिटींग चुकली का?
-
8:59 - 9:03(हशा) खरंच, काय होतं तर,
-
9:03 - 9:05मुलं मोठी होऊ लागली की, आपण त्यांना शिकवू लागतो
-
9:05 - 9:08कमरेपासून हळूहळू वरवर. आणि मग आपण त्यांच्या डोक्यांवर लक्ष केंद्रीत करतो.
-
9:08 - 9:10आणि थोडंसं एका बाजूला.
-
9:10 - 9:14जर तुम्ही तटस्थपणे शिक्षणाकडं पाहिलंत
-
9:14 - 9:17आणि विचारलंत, “सार्वजनिक शिक्षण कशासाठी?”
-
9:17 - 9:19माझ्या मते तुम्ही या निष्कर्षापर्यंत याल - अंतिम परिणाम पाहता,
-
9:19 - 9:21यातून नक्की कोणाला यश मिळतं,
-
9:21 - 9:23प्रत्येकानं करायला हव्यात त्या गोष्टी कोण करतं,
-
9:23 - 9:26कुणाला चांगले गुण मिळतात, कोण विजेता ठरतं -
-
9:26 - 9:29मला वाटतं तुम्ही या निष्कर्षाप्रत याल की सार्वजनिक शिक्षणाचा एकंदर उद्देश
-
9:29 - 9:30जगभरातून
-
9:30 - 9:34आहे, विद्यापीठातील प्राध्यापक तयार करणं. नाही का?
-
9:34 - 9:36हेच लोक असतात वरच्या श्रेणीत उत्तीर्ण होणारे.
-
9:37 - 9:40आणि मी त्यापैकी एक होतो, म्हणून सांगतोय. (हशा)
-
9:40 - 9:44आणि मला हे युनिव्हर्सिटी प्रोफेसर्स आवडतात, पण माहितीय का,
-
9:44 - 9:48आपण त्यांना मानवी यशस्वीतेचं सर्वोच्च परिमाण मानलं नाही पाहिजे.
-
9:48 - 9:50तो आयुष्य जगण्याचा एक मार्ग आहे,
-
9:50 - 9:52इतर अनेक मार्गांसारखाच. पण ते जरा जास्त जिज्ञासू असतात,
-
9:52 - 9:54आणि मी हे त्यांच्यावरच्या प्रेमातून म्हणतोय.
-
9:54 - 9:57माझ्या अनुभवानुसार, या प्राध्यापक लोकांचं काहीतरी गूढ असतं -
-
9:57 - 10:00सर्वच नाही, पण साधारणपणे - यांचा जीव डोक्यात असतो.
-
10:00 - 10:02ते तिथं वरच राहतात, आणि थोडं एका बाजूला.
-
10:02 - 10:06आणि माहितीय का, ते अक्षरशः थोडेसे शरीराबाहेरच असतात.
-
10:06 - 10:08ते आपल्या शरीराला समजतात
-
10:08 - 10:17आपल्या डोक्याला वाहून नेणारं साधन, नाही का?
-
10:17 - 10:24(हशा) ते एक साधन असतं, त्यांचं डोकं मीटींगपर्यंत पोचवण्याचं.
-
10:24 - 10:27तुम्हाला जर अशारीर अस्तित्वाचा प्रत्यक्ष पुरावा हवा असेल,
-
10:27 - 10:30तर सहज, एखाद्या निवासी शिबिराला जा
-
10:30 - 10:32ज्येष्ठ शिक्षणतज्ञांच्या,
-
10:32 - 10:35आणि शेवटच्या रात्री डिस्कोमध्ये डोकावून पहा.
-
10:35 - 10:39(हशा) आणि तिथं तुम्हाला दिसतील - प्रौढ पुरुष आणि स्त्रिया
-
10:39 - 10:43विचित्रपणे, अनियंत्रितपणे तडफडणारे,
-
10:43 - 10:47हे संपायची वाट पहाणारे, जेणेकरुन ते घरी जाऊ शकतील आणि यावर निबंध लिहू शकतील.
-
10:47 - 10:53आता आपली शिक्षण पध्दती आधारली आहे शैक्षणिक क्षमतेच्या कल्पनेवर.
-
10:53 - 10:56आणि त्याला एक कारण आहे.
-
10:56 - 10:58ही सबंध व्यवस्था बनवली गेली - जगभरामध्ये, कुठेही
-
10:58 - 11:00१९व्या शतकापूर्वी सार्वजनिक शिक्षण व्यवस्था नव्हत्या, खरंच.
-
11:00 - 11:03त्या सर्व बनवल्या गेल्या
-
11:03 - 11:04औद्योगिकीकरणाच्या गरजा भागवण्यासाठी.
-
11:04 - 11:07तर ही श्रेणीव्यवस्था आधारीत आहे दोन गोष्टींवर.
-
11:07 - 11:11पहिली, कामाच्या दृष्टीनं सर्वात उपयुक्त असे विषय
-
11:11 - 11:13असतील सर्वात वर. त्यामुळं तुम्हाला कदाचित नकळत परावृत्त केलं गेलं असेल
-
11:13 - 11:15तुमच्या लहानपणी शाळेमध्ये, तुमच्या आवडत्या गोष्टींपासून,
-
11:15 - 11:17या सबबीवर की तुम्हाला
-
11:17 - 11:20या गोष्टी करुन नोकरी मिळू शकणार नाही. बरोबर ना?
-
11:20 - 11:22संगीत शिकू नकोस, तू काही संगीतकार होणार नाहीस;
-
11:22 - 11:24कला शिकू नकोस, तू काही कलाकार होणार नाहीस.
-
11:25 - 11:29हितकारक सल्ला - आता, नितांत चुकीचा. संपूर्ण जग
-
11:29 - 11:30एका क्रांतीमध्ये वेढलं गेलं आहे.
-
11:30 - 11:33आणि दुसरी गोष्ट आहे शैक्षणिक क्षमता, जिनं पूर्ण व्यापून टाकलंय
-
11:33 - 11:34आपल्या बुद्धीमत्तेच्या कल्पनेला,
-
11:34 - 11:37कारण विद्यापीठांनी ही यंत्रणा घडवली त्यांच्या नजरेतून.
-
11:37 - 11:39जरा विचार केलात तर, ही सबंध व्यवस्था
-
11:39 - 11:41जगभरातील सार्वजनिक शिक्षणाची, आहे एक प्रदीर्घ प्रक्रीया
-
11:41 - 11:43विद्यापीठीय प्रवेशाची.
-
11:43 - 11:46आणि याचा परिणाम म्हणजे कित्येक प्रतिभावान,
-
11:46 - 11:48तल्लख बुद्धीच्या, निर्मितिक्षम लोकांना वाटतं आपण असे नाही,
-
11:48 - 11:50कारण शाळेमध्ये ते ज्या गोष्टीत चांगले होते
-
11:50 - 11:54त्यांची किंमत नव्हती, किंवा त्या खरंतर वर्ज्य होत्या.
-
11:54 - 11:56आणि माझ्या मते ही पद्धत चालू ठेवणं आपल्याला परवडणारं नाही.
-
11:56 - 11:58येत्या ३० वर्षांमध्ये, युनेस्कोच्या म्हणण्यानुसार,
-
11:58 - 12:01जगभरातून अधिक लोक पदवीधर होतील
-
12:01 - 12:03शिक्षणातून, इतिहासाच्या प्रारंभापासून झाले असतील त्यापेक्षा.
-
12:03 - 12:05जास्त लोक, आणि हे मिश्रण असेल
-
12:05 - 12:07आपण बोललेल्या सर्व गोष्टींचं -
-
12:07 - 12:10तंत्रज्ञान आणि त्यामुळं कामांचा कायापालट, आणि लोकसंख्याशास्त्र
-
12:10 - 12:12आणि लोकसंख्येचा विस्फोट.
-
12:12 - 12:15एकाएकी, पदव्यांचं महत्त्व संपून गेलंय. नाही का?
-
12:15 - 12:19माझ्या विद्यार्थीदशेत, पदवी असली की नोकरी मिळायची.
-
12:19 - 12:22तुम्हाला नोकरी नसेल तर ती तुम्हाला करायची नाही म्हणून नसेल.
-
12:22 - 12:25आणि स्पष्ट सांगायचं तर, मलाही नव्हती करायची. (हशा)
-
12:25 - 12:30पण आता पदवीधर मुलं सहसा
-
12:30 - 12:31घरीच परततात, व्हिडीओ गेम खेळत बसण्यासाठी,
-
12:31 - 12:34कारण ज्या कामासाठी पूर्वी बीए चालत तिथं आता एमए लागतात,
-
12:34 - 12:37आणि अजून कुठल्या कामासाठी पीएचडी लागते.
-
12:37 - 12:39ही शैक्षणिक फुगवट्याची प्रक्रीया आहे.
-
12:39 - 12:41आणि ती सूचित करत आहे की संपूर्ण शिक्षण यंत्रणा
-
12:41 - 12:43आपल्या पायाखालून सरकत आहे. आपल्याला आमूलाग्र बदल करावा लागेल
-
12:43 - 12:44आपल्या बुद्धीमत्ताविषयक दृष्टीकोनात.
-
12:44 - 12:46आपल्याला बुद्धीमत्तेविषयी तीन गोष्टी माहिती आहेत.
-
12:46 - 12:49पहिली, वैविधता. आपण जगाचा विचार करतो सर्व प्रकारांनी
-
12:49 - 12:51आपल्या अनुभवानुसार. आपण दृश्य विचार करतो,
-
12:51 - 12:54आपण ध्वनीतून विचार करतो, आपण स्पर्शज्ञानातून विचार करतो.
-
12:54 - 12:57आपण काल्पनिक गोष्टींतून विचार करतो, आपण चेतनेतून विचार करतो.
-
12:57 - 12:59दुसरी, बुद्धीमत्ता गतिमान असते.
-
12:59 - 13:02जर तुम्ही मानवी मेंदूचे व्यवहार पाहिलेत, जसं आपण ऐकलं
-
13:02 - 13:05कालच्या अनेक प्रेझेन्टेशन्समधून,
-
13:05 - 13:07बुद्धीमत्ता ही कमालीची परस्परसंबंधी आहे.
-
13:07 - 13:10मेंदूचे वेगवेगळे भाग पाडलेले नाहीत.
-
13:10 - 13:13प्रत्यक्षात, निर्मितिक्षमता - माझ्या मते जी आहे प्रक्रीया
-
13:13 - 13:15नवनवीन मौल्यवान कल्पना सुचण्याची -
-
13:15 - 13:18बहुतेक वेळा घडून येते परस्परसंबंधातून
-
13:18 - 13:21गोष्टींकडे बघण्याच्या विविधांगी मार्गांतून.
-
13:21 - 13:23हा मेंदू मुद्दामच - जाता जाता सांगतो,
-
13:23 - 13:26मेंदूच्या दोन भागांना जोडणारा नसांचा एक दांडा असतो
-
13:26 - 13:28कॉर्पस कलॉजम नावाचा. स्त्रियांमध्ये तो अधिक दाट असतो.
-
13:28 - 13:30कालच्या हेलनच्या म्हणण्यानुसार, मला वाटतं
-
13:30 - 13:34बहुतेक यामुळंच स्त्रिया एकावेळी अनेक कामं करण्यात अधिक कुशल असतात.
-
13:34 - 13:36कारण तुम्ही तसं करु शकता, नाही का?
-
13:36 - 13:39कित्येक संशोधनं चालू आहेत, पण मला हे माझ्या खाजगी आयुष्यातून कळालं.
-
13:39 - 13:41माझी पत्नी घरी जेवण बनवत असेल तर -
-
13:41 - 13:45सुदैवानं जे नेहमी घडत नाही. (हशा)
-
13:45 - 13:48पण माहितीय का, ती करत असते - नाही, काही गोष्टी ती चांगल्या करते -
-
13:48 - 13:50तर ती स्वयंपाक करीत असते तेव्हा,
-
13:50 - 13:52ती लोकांशी फोनवर चर्चा करीत असते,
-
13:52 - 13:55ती मुलांशी बोलत असते, ती छताला रंग देत असते,
-
13:55 - 13:58ती तिथंच ओपन-हार्ट सर्जरी देखील करीत असते.
-
13:58 - 14:01जेव्हा मी स्वयंपाक करतो, तेव्हा दार बंद असतं, मुलं घराबाहेर असतात,
-
14:01 - 14:04फोन जागेवर असतो, मध्येच ती आली तर मला राग येतो.
-
14:04 - 14:17मी म्हणतो, “टेरी, प्लीज, मी इथं एक अंडं उकडायचा प्रयत्न करतोय. मला एकटं सोड.” (हशा)
-
14:17 - 14:19वास्तविक, तुम्हाला ती जुनी म्हण माहिती आहे का,
-
14:19 - 14:22जंगलात एखादं झाड पडलं आणि कुणाला ऐकू नाही गेलं,
-
14:22 - 14:25तर ते खरंच घडलं का? आठवतो हा शिळा विनोद?
-
14:25 - 14:28मी अगदी अलीकडं एक मस्त टी-शर्ट पाहिला ज्यावर होतं, “जर एखादा पुरुष मनातलं बोलला
-
14:28 - 14:31दूर जंगलात, आणि कुठल्याच स्त्रीनं ऐकलं नाही,
-
14:31 - 14:40तरी त्याचं चूकच असतं का?” (हशा)
-
14:40 - 14:42आणि बुद्धीमत्तेविषयी तिसरी गोष्ट म्हणजे,
-
14:43 - 14:45ती सुस्पष्ट असते. मी सध्या एका नव्या पुस्तकावर काम करतोय
-
14:45 - 14:47एपिफनी' नावाच्या, जे आधारीत आहे काही
-
14:47 - 14:49लोकांच्या मुलाखतींवर, त्यांना कसा शोध लागला
-
14:49 - 14:51त्यांच्या प्रतिभेचा. हे कसं घडलं ते पाहून मी विस्मयचकित झालो.
-
14:51 - 14:54खरंच हे सुचलं माझ्या एका संभाषणातून
-
14:54 - 14:56एका जबरदस्त स्त्रीबरोबरच्या, जिच्याबद्दल बर्याच लोकांनी
-
14:56 - 14:58कधीच ऐकलं नसेल, तिचं नाव आहे जिहलियन लीन,
-
14:58 - 15:00तुम्ही ऐकलं आहे का? काहीजणांनी ऐकलंय. ती एक नृत्यदिग्दर्शक आहे
-
15:00 - 15:02आणि तिचं कार्य बहुश्रुत आहे.
-
15:02 - 15:04तिनं बसवले 'कॅट्स,' आणि 'फॅण्टम ऑफ द ऑपेरा.'
-
15:04 - 15:08ती उत्कृष्ट आहे. मी इंग्लंडमध्ये, रॉयल बॅलेट च्या मंडळात असायचो,
-
15:08 - 15:10तुम्ही पहातच आहात कसा.
-
15:10 - 15:12असो, तर जिहलियन आणि मी एकदा जेवायला गेलो आणि मी म्हणालो,
-
15:12 - 15:14"जिहलियन, तू डान्सर कशी काय झालीस?" आणि ती म्हणाली
-
15:14 - 15:16मजेशीर गोष्ट आहे, ती शाळेत असताना,
-
15:16 - 15:19खरोखर मठ्ठ होती. आणि शाळेनं, ३०च्या दशकातील,
-
15:19 - 15:21तिच्या पालकांना पत्र पाठवलं आणि म्हटलं, “आम्हाला वाटतं
-
15:21 - 15:23जिहलियनला लर्निंग डिसऑर्डर आहे.” ती लक्ष केंद्रित करु शकत नव्हती,
-
15:23 - 15:25ती चुळबूळ करायची. मला वाटतं आता ते म्हणतील
-
15:25 - 15:29तिला एडीएचडी होता. नाही का? पण हे १९३० मध्ये घडलं,
-
15:29 - 15:32आणि तोपर्यंत एडीएचडी चा शोध लागला नव्हता.
-
15:32 - 15:35तो पर्याय त्यावेळी उपलब्ध नव्हता. (हशा)
-
15:35 - 15:39असं काहीतरी आपल्याला असू शकतं याची लोकांना जाणीव नव्हती.
-
15:39 - 15:43असो, तर ती तज्ञांना दाखवायला गेली. तर, या ओक-पॅनल्ड खोलीमध्ये,
-
15:43 - 15:46आपल्या आईबरोबर ती गेली,
-
15:46 - 15:49आणि तिला एका कोपर्यातल्या खुर्चीवर नेऊन बसवण्यात आलं,
-
15:49 - 15:51आणि ती २० मिनिटं हाताची घडी घालून बसली जेव्हा
-
15:51 - 15:53हा इसम तिच्या आईसोबत बोलत होता त्या सर्व
-
15:53 - 15:57समस्यांबद्दल, ज्या जिहलियनला शाळेमध्ये होत्या. आणि सरतेशेवटी -
-
15:57 - 15:59तिचा इतरांना त्रास होत असल्यामुळं,
-
15:59 - 16:01तिचा गृहपाठ नेहमी उशीरा होत असल्यामुळं, आणि असं बरंच काही,
-
16:01 - 16:04आठ वर्षांची चिमुरडी - अखेर, ते डॉक्टर जाऊन बसले
-
16:04 - 16:06जिहलियनपुढं आणि म्हणाले, “जिहलियन,
-
16:06 - 16:08मी त्या सर्व गोष्टी ऐकल्या आहेत ज्या तुझ्या आईनं
-
16:08 - 16:10मला सांगितल्या, आणि मला तिच्याशी एकांतात बोलायचं आहे.”
-
16:10 - 16:13ते म्हणाले, “इथंच थांब, आम्ही परत येऊ, आम्ही फार वेळ नाही लावणार.”
-
16:13 - 16:15आणि ते तिला सोडून गेले.
-
16:15 - 16:17पण खोलीतून बाहेर जाताना, त्यांनी रेडीओ चालू केला
-
16:17 - 16:19त्यांच्या डेस्कवरील. आणि जेव्हा ते
-
16:19 - 16:21खोलीच्या बाहेर पडले, ते तिच्या आईला म्हणाले,
-
16:21 - 16:24फक्त उभं राहून तिचं निरीक्षण करा. आणि ते खोलीमधून बाहेर पडल्याक्षणी
-
16:24 - 16:28ती म्हणाली, ती उठली, त्या संगीतावर थिरकू लागली.
-
16:28 - 16:30आणि त्यांनी थोडा वेळ तिचं निरीक्षण केलं
-
16:30 - 16:33आणि ते तिच्या आईकडं वळून म्हणाले,
-
16:33 - 16:37"मिसेस लीन, जिहलियन रुग्ण नाही, ती डान्सर आहे.
-
16:37 - 16:39तिला डान्सक्लासला घेऊन जा."
-
16:39 - 16:41मी म्हणालो, “मग काय झालं?”
-
16:41 - 16:44ती म्हणाली, “तिनं तसंच केलं. तुम्हाला काय सांगू ते किती छान होतं.
-
16:44 - 16:46आम्ही त्या खोलीत प्रवेश केला आणि ती भरली होती
-
16:46 - 16:49माझ्यासारख्या लोकांनी. एका जागी स्थिर बसू न शकणारे लोक.
-
16:49 - 16:52असे लोक ज्यांना हालचाल केल्याशिवाय विचारदेखील करता येत नव्हता.”
-
16:52 - 16:54ते बॅलेट करत होते, ते टॅप करत होते, ते जॅझ करत होते,
-
16:54 - 16:56ते मॉडर्न करत होते, ते आधुनिक नृत्य करत होते.
-
16:56 - 16:59पुढं तिची रॉयल बॅलेट स्कूलसाठी चाचणी झाली,
-
16:59 - 17:01ती एकपात्री कलाकार बनली, तिची खूप छान कारकीर्द घडली
-
17:01 - 17:03रॉयल बॅलेट मध्ये. पुढं तिनं पदवी प्राप्त केली
-
17:03 - 17:05रॉयल बॅलेट स्कूलमधून आणि
-
17:05 - 17:08स्वतःची संस्था स्थापन केली - द जिहलियन लीन डान्स कंपनी -
-
17:08 - 17:11एँड्र्यू लॉईड वेबर ला भेटली. ती कारणीभूत आहे
-
17:11 - 17:13काही सर्वात यशस्वी संगीत नाटक
-
17:13 - 17:18निर्मितीला, इतिहासातील, तिनं लक्षावधी लोकांना आनंद दिला आहे,
-
17:18 - 17:21आणि ती लक्षाधीश आहे. दुसर्या कुणीतरी
-
17:21 - 17:25तिच्यावर औषधोपचार केले असते आणि तिला सांगितलं असतं
-
17:25 - 17:27शांत रहायला.
-
17:27 - 17:30आता, मला वाटतं... (टाळ्या) मला जे वाटतं ते असं आहेः
-
17:30 - 17:32परवा अल् गोअर बोलले
-
17:32 - 17:35पर्यावरणाबद्दल, आणि रॅशेल कार्सननी चेतवलेल्या क्रांतीबद्दल.
-
17:35 - 17:39माझा विश्वास आहे की आपली भविष्यातील एकमेव आशा
-
17:39 - 17:42म्हणजे मानवी पर्यावरणाच्या नव्या संकल्पनेचा स्वीकार करणं,
-
17:42 - 17:46जिथं आपण सुरुवात करु पुनर्घडणीची आपल्या संकल्पनेच्या
-
17:46 - 17:48मानवी क्षमतेच्या संपन्नतेबाबत.
-
17:48 - 17:52आपल्या शिक्षण पद्धतीनं आपली मनं उकरुन काढली आहेत जशी
-
17:52 - 17:54आपण खणून काढतो जमीनः एखाद्या विशिष्ट उपयुक्त वस्तूसाठी.
-
17:54 - 17:57आणि भविष्यात, ती आपल्याला काही देऊ शकणार नाही.
-
17:57 - 18:00आपल्याला पुनर्विचार केला पाहिजे मूलभूत तत्त्वांचा
-
18:00 - 18:02ज्यायोगे आपण आपल्या मुलांना शिक्षण देत आहोत.
-
18:02 - 18:06जोनास साल्कचं एक छान वचन होतं, “जर सर्व कीटक
-
18:06 - 18:09पृथ्वीवरुन नाहीसे झाले,
-
18:09 - 18:12तर ५० वर्षांत पृथ्वीवरील जीवसृष्टी संपुष्टात येईल.
-
18:12 - 18:15जर सर्व माणसं पृथ्वीवरुन नाहीशी झाली,
-
18:15 - 18:19तर ५० वर्षांत सर्व प्रकारच्या जीवांची भरभराट होईल.”
-
18:19 - 18:21आणि त्याचं बरोबरच आहे.
-
18:21 - 18:24टेड' साजरं करीत आहे मानवी कल्पनाशक्तीचं वरदान.
-
18:24 - 18:28आपल्याला आता काळजी घ्यायला हवी की आपण वापरु हे वरदान
-
18:28 - 18:31सूज्ञपणे, आणि काही परिस्थितींचं निवारण करु
-
18:31 - 18:34अशा परिस्थिती ज्यांबद्दल आपण बोललो. आणि तो एकमेव मार्ग
-
18:35 - 18:38ज्यायोगे आपण हे करु तो म्हणजे आपली निर्मितिक्षमता ओळखून
-
18:38 - 18:40तिच्या संपन्नतेवरुन, आणि ओळखून
-
18:40 - 18:43आपली मुलं त्यांच्यावरच्या आशेवरुन. आणि आपलं उद्दिष्ट
-
18:43 - 18:46आहे त्यांना सर्वांगीण शिक्षण देणं, म्हणजे ते भविष्याला सामोरे जाऊ शकतील.
-
18:46 - 18:49तसंही - आपण कदाचित उद्या पाहू शकणार नाही,
-
18:49 - 18:52पण ते पाहतील. आणि आपलं काम आहे मदत करणं
-
18:52 - 18:54त्यांना, त्यातून काहीतरी घडविण्यात. अतिशय आभारी आहे.
- Title:
- केन रॉबिन्सन म्हणतात - शाळा मारुन टाकतात निर्मितिक्षमता
- Speaker:
- Sir Ken Robinson
- Description:
-
सर केन रॉबिन्सन एका मनोरंजक आणि अभ्यासपूर्ण संभाषणातून मांडत आहेत संकल्पना एका अशा शिक्षण व्यवस्थेची जिथं निर्मिताक्षमता (दडपली जाण्याऐवजी) जोपासली जाते.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 19:00