Koltuğumda -- güzellik üzerine bir makyaj artisti bakış açısı: Eva DeVirgilis TEDxRVAWomen

İnsanlar bir makyaj koltuğuna oturduklarında ne söylerler, nasıl hissederler ve makyaj sizin için bir şeyler yapabilir mi? Eva DeVirgilis yanıtlıyor.

"Yüzüme dokunmak zorunda
kaldığın için özür dilerim.

Şu çıkana bak; iğrenç gözüküyorum."

"Üzgünüm, ben güzel bir kadın değilim."

"Teşekkürler ama hayır.
Pislik gibi gözüküyorum."

"Doktor kilo vermem gerektiğini söyledi.

Çok üzgünüm. Bununla
çalışmak zorundasın."

"Aynaya bakıyorum ve tek
gördüğüm yorgun bir anne.

Kırışıklıkları görüyorum,
yaşlı ve çirkin hissediyorum."

Bunlar hayatımın her bir
gününde duyduğum şeyler.

Ben bir makyaj artistiyim ve bunlar
gerçek kadınlardan gerçek cümleler.

Ayrıca oyuncuyum ama makyaj
yaparak geçen 7 senede fark ettim ki

koltuğuma oturdukları ilk 3 saniyede

neredeyse her kadın görünüşü yüzünden
benden özür diliyor.

Ne kadar genç, yaşlı olduğuna

hangi sosyoekonomik çevreden geldiğine,

karakteristik olarak ne kadar
güzel olduğuna bakmadan

neredeyse her kadın özür diliyor

ve güzelliğin yeni standartına
yeterli olmayacağını hissediyor.

Bazılarınızın bu özür olayıyla
bir ilgisi olabileceğine eminim.

Birilerinin başını
salladığını görüyorum.

Öyle çok oluyor ki

geçen sene TEDx için makyaj artistiydim

ve aynı şey inanılmaz yenilikçi kadınlar

koltuğuma oturduklarında da oldu.

Özür dilediler.

Şu an görüyorum ki

özür dilemeyen küçük bir grup kadın var.

Bunlar yönetici kadrolar, etkin güçler.

Bir ceo veya evden bile
çıkmayan bir anne olabilirler

ama kendilerini bir aynayla ölçmüyorlar.

Tabii ki makyaj yapıyorlar
ama bunun için özür dilemeden.

Anı yaşıyorlar

ve kendilerine anı yaşamanın
keyfini veriyorlar.

Bu kadınlara hayranlık duyuyorum.

Muhtemelen izleyicilerin arasında

bu ender, kıymetli, kendinden emin
varlıklardan birkaçı bulunuyor.

Size söylüyorum kadınlar,
ilerleyin ve bir ihtiyaç molası verin!

2.5 dakika içerisinde geri geleceksiniz,
çünkü buna ihtiyacınız yok!

Söylemem gerekenleri duymaya
ihtiyacınız yok.

Ve o küçük gruptaki kadınlar,

kendi faniliklerinin
farkında olan kadınlar.

Birazdan onlara geri döneceğim.

Bir kadın benden çok çeşitli
sebeplerle randevu alabilir.

Çoğu zaman görünüşü yüzünden üzgündür

ve arkadaşı ona, "Gidip Eva'yı görmelisin.
O inanılmazdır.

Sana makyaj hileleri öğretecektir.
Hayatını değiştirecek." der.

Fakat dürüst olmalıyım.

Bence makyaj yaptığım
şeylerden en önemsizi.

Ama inkar etmiyorum,

makyajın bir kadını daha çekici,
böylece daha kendinden emin hissettirmede

gerçek bir rol oynamadığını söyleyemem.

Çünkü hepimiz insanlar için çekiciliğin,

simetri, renk ve ışık gibi biyolojik
işaretleri olduğunun farkındayız.

Bunları kendimizde veya
bir başkasında gördüğümüzde

ilkel hislerimizin hoşuna gidiyor.

Bir makyaj artisti olarak
beceri ve malzemelerle

yüze bu biyolojik belirtileri kolayca
işlemek ve arttırmakta uzmanım.

Bu benim işim.

Size dürüst olacağım.

Bence koltuğuma oturan,
makyajlı veya makyajsız

her kadın güzel.

Sadece farkında değil!

Bu yüzden kendimi
sığ bir mesleğin derinliklerinde

yürüyormuş gibi düşünmeyi seviyorum.

(Gülüşmeler)

Çünkü makyajı, inanmasına yardım etmek
için bir araç olarak kullanıyorum.

Makyaj benim, bir kadının nasıl
hissettiğini rahatça konuşabilmesine

yardım eden ve bana endişelerini
ifade eden terapi kuklam.

Böylece endişelerinin üzerine
gidebiliyorum.

Ve biliyor musunuz?İşe yarıyor!

Neredeyse her defasında
koltuğumdan sıçrayan bir kadın görüyorum.

Geçici olsa bile
gerçekten aynaya baktığını

ve kendisine gülümsediğini görüyorum.

O koltukta meydana gelen
gerçek bir dönüşüm var.

"Hayır. Sen neden bahsediyorsun?
Ben güzel bir kadın değilim.

Kayınvalidem yuvarlak bir yüzüm olduğunu
ve bu yuvarlak, şişman yüzü

güzelleştirmenin hiçbir yolu
olmadığını söyledi."

Duyduklarıma inanamadım, çünkü
tek gördüğüm güzel bir kadın.

"Matir ama şu muhteşem,
altın gibi cildine bir bak!

Aynayı tut ve ne yapacağımı izle.

Şu kusursuz badem gözlere bak

ve bu dudaklara, bir sonraki hayatımda
bunlardan istiyorum Tanrım.

Gülümsemen odayı aydınlatıyor!" dedim.

"Haklısın."

Şimdi siz işimin bu olduğunu
ve her gün yaptığımı,

kadınların neler söylediğini duyup,
bu eşsiz bakış açısına sahip olduğum için

farklı olacağımı düşüneceksiniz.

Ama ben başkasının makyaj koltuğuna
oturduğumda olanlara bir bakın.

"Ah tanrım. Afedersiniz,
çok sert bir yüzüm var.

Ön kapımdan çıkarken bile

göz kalemine bağımlı olmaktan
nefret ediyorum.

Hayır, hayır endişelenmeyin,
burnum Muppet' in yumruğu gibi de.

İşte böyle.

Yani gizlemeye çalışırken üzülmeyin."

Ben de başkasının makyaj koltuğuna
oturduğumda

tam olarak aynı şeyleri söylüyorum.

İstenilen ölçülerde olduğumu ya da

güzelliğin bu delice ve yeni kriterlerini
gösterebileceğimi zannetmiyorum.

Porno, moda ve photoshop karışmış gibi.

(Gülüşmeler)
(Alkış)

Evet. Size kolay gelsin.

(Alkışlar)

Ve hiçbir yere gittiği yok.
Yani, biz ne yapacağız?

Sahip olduklarımın farkında olmak
için ne yapacağım?

Bunlar beni özür dilemeyen o küçük
bir grup kadına geri getiriyor.

Tamamdır.

"Bugün benim doğum günüm!"

96 yaşındayım ve günlerim sayılı tatlım.

Ama oldukça iyi gözüküyorum ."

"Bu çok iyi hissettiriyor,
uyuya kalmak üzereyim.

Evet, iki miniğim var.
İki ve dört yaşında.

İki kez meme ameliyatı oldum
ve 6 sefer kemoterapi aldım.

Şu an kendimi şımarttığım için
çok mutluyum.

Yeni peruğuma bayıldığımı söylemeliyim!

Benden götüreceği şey bu mu?

Sahip olduklarımın kıymetini bilmek
için götüreceği şey bu mu?

Hastalık veya ölüm
olasılığıyla karşılaştırmak?

Sahip olduklarımızın değerini bilmemiz
için bizden götüreceği bu mu?

Peki, ben buna izin vermiyorum.

Kabul etmiyorum.

Tüm bunlar için ümitsizce
çözüme ihtiyacım varken

"Ne yapabilirim?" diye düşündüm.

"Neden diğer kadınların yaptığını
yapmıyorum?

Yaptılar ve işe yaradı, geçici bile olsa.

Neden denemiyorum?

Neden Eva'nın koltuğuna oturmuyorum?"

Eva'dan özür dilesem bana ne söylerdi?

Biliyorum. İşe yaramaz gibi geliyor.

Ama, aslında çok korkutucuydu.

Bu TED konuşmasını bununla başlayarak
bitirmek istemememin nedeni bu.

Çünkü yapmam gerekeni biliyorum.

Eva, gözlerin hakkında konuşmayı kes.

Gözlerini annenden almışsın,

sana hayat ve akıl veren bu kadının

istenilen ölçülerde olmadığını
bir saniye bile düşünmemişsindir.

Tamam, kes. Eva burnun
hakkında konuşmayı bırak artık.

Babanın ve büyük annenin
burnunu almışsın.

Evet, İtalyan genlerin baskın

ama bu yüzden de ruhun böyle!

Bu yüzden de lezzetli jammy
Primitivo şarabının notalarını

muhtemelen çoğundan daha
iyi tanımlayabilirsin.

Sanırım göz kalemim,
hem yüzüme hem zihnime

simetriyi getiriyorsa karar vereceğim

sonra da sanırım yapacağım.

Dudaklarıma bir renk dokunuşu eklemek,

konuşmama neşe ve renk
getirmeme imkan veriyorsa

neden olmasın ki?

Cildime ışık yansıması ekleyerek
bir grup entelektüele,

görünüşte yüzeysel bir konuya
ışık tutmam için

bende küçük bir güven artışı sağlıyorsa

tabii ki yaparım!

Ve bu beni güzel hissettirir.

Koltuğuma oturacağım,
hepimizin güzel olduğunu

dinleyeceğim ve buna inanacağım.

Bu randevuyu yapacağım.

Teşekkür ederim.

(Alkışlar)