-
ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ
SHOCHIKY
-
"Ο ΗΛΙΘΙΟΣ"
-
Βοηθός παραγωγού:Takashi Koide
-
Βασισμένο στην νουβέλα
του Fedor M. Dostoevsky
-
Σενάριο από τους Eijiro Hisaita
- Akira Kurosawa
-
Φωτογραφία από τον Toshio Ubukata
-
Μουσική από τον Fumio Hayasaka
-
Οι ηθοποιοί:
-
Setsuko Hara
-
Masayuki Mori
-
Toshiro Mifune
-
Yoshiko Kuga
-
Takashi Shimura
-
Chieko Higashiyama
-
Eijiro Yanagi
-
Minoru Chiaki
-
Noriko Sengoku
-
Σκηνοθεσία από τον Akira Kurosawa
-
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ
-
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ ΣΤΟ ΧΟΚΑΙΝΤΟ
-
Μετάφραση επιμέλεια
Manosl
-
Τι φωνή!
-
Συγνώμη, έβλεπα όνειρο.
-
Ονειρευόσουν;
-
Νόμιζα ότι πέθαινες!
-
Πράγματι
-
Θα με εκτελούσαν.
-
Βλέπω συχνά το ίδιο όνειρο.
-
Είμαι εγκληματίας πολέμου
και πρόκειται να μ'εκτελέσουν.
-
Είσαι ακόμα ζωντανός.
-
Την τελευταία στιγμή ανακάλυψαν
ότι είμαι αθώος και σώθηκα.
-
Αλλά τρελάθηκα απ'την αγωνία.
-
'Ημουν σ'ένα αμερικάνικο
νοσοκομείο.
-
Στον νότο;
-
Στην Οκινάβα. Είμαι καλύτερα τώρα.
Πήρα εξιτήριο πριν δέκα μέρες.
-
Τι είχες;
-
Ηλιθιότητα.
-
Τη λένε, επιληπτική παραφροσύνη.
-
Πάθαινα κρίσεις.
Μετά έγινα ηλίθιος.
-
Ηλίθιος;
-
"Ο Ντοστογιέφσκι ήθελε ν'αποδώσει
έναν πραγματικά καλό άνθρωπο.
-
"Τι ειρωνία! Διάλεξε έναν ηλίθιο
για ήρωά του.
-
"'Εναν πραγματικά καλό άνθρωπο
ίσως τον θεωρούν ηλίθιο.
-
"Αυτή είναι η τραγική ιστορία...
-
...της καταστροφής
ενός αγνού και απλού ανθρώπου."
-
Σήκω πάνω! Είναι άρρωστος!
-
Όχι, μην ενοχλήσε...Συνέχισε.
-
Δέξου την καλοσύνη, ηλίθιε!
-
Συγνώμη, είναι μια συνήθεια.
-
Μην ανησυχείς. Δε με πειράζει.
-
Τώρα νιώθω καλύτερα.
-
Κρυώνεις;
-
Ναι, πολύ.
-
Τι τύπος είσαι εσύ!
-
"Ο Ακάμα είχε να γελάσει
πολλά χρόνια.
-
"Ο πατέρας του τον καταπίεζε,
φερόταν σαν ψυλακισμένο ζώο.
-
"Συμπάθησε τον Καμέντα
που τον έκανε να γελάει.
-
"Ο Καμέντα του είπε
για την Ταέκο Νάσου.
-
"Ο Ακάμα μόλις την αντίκρισε
ένιωσε πάλι σαν φυλακισμένος.
-
"Ο Ακάμα γοητεύτηκε
απ'τη γυναίκα.
-
"Της πήρε διαμαντένιο δαχτυλίδι
με λεφτά του πατέρα του.
-
"Ο πατέρας του οργίστηκε
και τον αποκλήρωσε.
-
"Ο Ακάμα γυρνούσε σπίτι του
για τον θάνατό του.
-
"Κι ο Καμέντα πάει στο Χοκάιντο
να δει τον 'Ονο, έναν συγγενή.
-
'Αλλη μια χιονοθύελλα
στο Χοκάιντο.
-
Ακολούθησέ με.
-
Αυτή είναι η Ταέκο Νάσου.
-
Δεν είναι υπέροχη;
-
Ναι, πολύ, αλλά...
-
Τι πράγμα;
-
Πονάω που βλέπω
το πρόσωπό της.
-
Γιατί;
-
Φαίνεται τόσο δυστυχισμένη.
-
Γιατί κλαις;
-
Δεν ξέρω.
Βλέπω τη ψωτογραψία της...
-
Είσαι στ'αλήθεια
πολύ περίεργος τύπος.
-
Με κάνεις να νιώθω περίεργα.
-
Λες και αντικρίζω
ένα νεογέννητο αρνάκι.
-
Φεύγω. Να προσέχεις,
ο κόσμος είναι γεμάτος λύκους.
-
Ο Καμέντα την είδε και έκλαψε.
-
Μια γυναίκα με κακή φήμη.
-
Λένε ότι ανήκε στον Τοχάτα
από τότε που ήταν παιδί.
-
Κι ότι τώρα ο Τοχάτα
θα πληρώσει 600.000 γιέν...
-
...για να την ξεφορτωθεί.
-
Η σκιά της Ταέκο Νάσου βαραίνει
το σπίτι που ψάχνει ο Καμέντα.
-
Τι θα κάνεις με τον Καμέντα;
-
Για την Καμέντα; Να...
-
Υπολογίζει στη βοήθειά μας.
-
Θα ψάξω να του βρω
κάποια δουλειά.
-
Ο Καγιάμα νοικιάζει δωμάτια,
μπορεί να μείνει εκεί ο Καμέντα.
-
Αυτό είναι όλο;
-
Τι θες να πεις;
-
'Ετσι όπως φέρεσαι τελευταία.
-
Πώς φέρομαι;
-
Κινείσαι με μυστικότητα.
-
'Ολες αυτές οι συναντήσεις.
-
Ο Τοχάτα μπορεί να ασκεί
μεγάλη επιρροή...
-
...αλλά να δώσει τη γυναίκα του
στον Καγιάμα...
-
Δεν ξέρεις τίποτα!
Δεν είναι κακό!
-
Χαίρομαι που δεν ξέρω.
-
Αλλά όποιος το κάνει αυτό
δεν είναι καλοδεχούμενος εδώ!
-
Μα...
-
Ας αλλάξουμε συζήτηση.
-
Θέλω να σου πω
για εκείνον τον ηλίθιο.
-
Δεν είναι σωστό να εξαπατάς
έναν τέτοιον άνθρωπο.
-
"Ο στρατός θεωρούσε τον Καμέντα
επίσημα νεκρό.
-
"Ο 'Ονο πούλησε στον πατέρα
του Καμέντα γη μέσω του Καγιάμα.
-
"Ο Καγιάμα θα παντρευτεί
την Ταέκο...
-
"με αντάλλαγμα 600.000 γιέν.
-
""Ο Καγιάμα είναι αδύναμος
και δε διαμαρτύρεται.
-
"Ο Καγιάμα θα ήθελε να πάρει
την Αγιάκο, τη νεότερη κόρη.
-
Καλημέρα.
-
Κοιμήθηκες καλά;
-
Μήπως ενοχλώ;
-
Καθόλου. 'Ακουγα τις απόψεις
του Καγιάμα για τη ζωή.
-
Αύριο έχει γενέθλια η Ταέκο.
Δεν το ξέχασες, έτσι;
-
Το ξέρω, κύριε.
-
Πολύ καλά.
-
Με τον κύριο Τοχάτα την πείσαμε
να δώσει απάντηση στη γιορτή.
-
Πρέπει να είσαι εκεί.
-
Καταλαβαίνω.
-
Να χτυπάς πριν μπεις!
-
Μήπως δεν έπρεπε ν'ακούσω κάτι;
-
Το φαγητό είναι έτοιμο,
κύριε Καμέντα.
-
Η Αγιάκο είναι ξεροκέψαλη,
όπως η μητέρα της.
-
Μερικές ψορές ανικανοποίητη
και άλλες κακιά.
-
Πώς θα ένιωθες
αν όλα αυτά ήταν δικά σου;
-
.
-
- Θα ήσουν χαρούμενος;
-
- Ναι, βέβαια.
-
'Ισως γίνουν δικά σου.
-
Φοβάμαι ότι δεν καταλαβαίνω.
-
Είναι υπέροχα!
-
Τι συμβαίνει;
Γιατί με κοιτάς έτσι;
-
Δε μπορώ να πιστέψω
ότι είσαι άρρωστος.
-
Μακάρι να μην ήμουν.
-
Είμαι αστείος, σωστά;
-
Δε με πειράζει.
-
Ο κόσμος γελάει μαζί μου.
Είμαι αστείος χωρίς να το θέλω.
-
Πώς είσαι στ'αλήθεια;
-
Θέλω να σε μάθω καλύτερα.
-
Πώς ήσουν πριν τον πόλεμο;
-
Να...
-
- Δε θες να μου πεις;
-
- Δεν είναι αυτό.
-
Θυμάμαι πολύ καλά
τη μέρα που μου έδωσαν χάρη.
-
'Ολα τα προηγούμενα
είναι σαν ένα όνειρο.
-
Πες μου, λοιπόν.
-
Πώς ένιωθες, όταν αντιμετώπιζες
βέβαιο θάνατο;
-
Ο κόσμος, οι άνθρωποι...
-
'Ολα μου φαίνονταν πολύτιμα.
-
Οι άνθρωποι;
-
Κάθε άνθρωπος που ήξερα.
-
Κι όσοι περνούσαν δίπλα μου.
-
Κι όχι μόνο οι άνθρωποι.
-
Υπήρχε ένα σκυλί που του έριχνα
πέτρες, όταν ήμουν παιδί.
-
Αναρωτιόμουν γιατί δε μπορούσα
να είχα φερθεί καλύτερα.
-
Στον σκύλο;
-
Σε όλους!
-
Σκέφτηκα, "Μου έδωσαν χάρη
και δε θα πεθάνω. "
-
Υποσχέθηκα στον εαυτό μου
να φέρομαι καλύτερα σε όλους.
-
"Δεν ωφελεί", είπα.
"Θα μ'εκτελέσουν. "
-
Το σκεφτόμουν
και ένιωθα απαίσια.
-
'Ενιωθα ότι τρελαινόμουν.
-
Πού ήσαστε;
-
Ο κύριος Καγιάμα θέλει
να σε πάει σπίτι.
-
Πού ήσαστε;
-
Μη ρωτάς, είναι ξεροκέψαλη,
δε θα σου πει.
-
Δεν το λέει ποτέ, αλλά νιώθει
περήψανη για την ομορφιά της.
-
'Εχει γίνει πολύ ξεροκέφαλη.
-
Ο τρόπος που κρατάει μούτρα;
-
Δεν είναι χαρακτηριστικό της;
-
Πράγματι.
-
Η Ταέκο Νάσου μ'έχει εντυπωσιάσει.
-
Είναι πολύ όμορφη.
-
Πού την είδες;
-
Σε μια φωτογραψία.
-
Θέλω να τη δω!
-
Εμπρός, πείτε με περίεργη!
-
Κι εγώ θέλω να τη δω.
-
Εγώ όχι.
-
Αλήθεια;
-
Θέλω να δω τον κύριο Καγιάμα.
Θα τον ειδοποιήσεις στο γραφείο;
-
Μητέρα!
-
Συγνώμη που δε στέλνω
τα κορίτσια. 'Εχω λόγο.
-
Με καλέσατε;
-
Για ποιο λόγο;
Ξέρετε κάτι;
-
Τους είπα για την Ταέκο Νάσου...
-
Τη γνωρίζετε;
-
Πώς είναι δυνατόν;
-
Κρυφακούσατε που μιλούσα
με τον κ. 'Ονο και τα είπατε;
-
Εγώ μόνο...
-
Γιατί το κάνατε;
-
Τους είπα μόνο
για τη φωτογραψία στον σταθμό.
-
Δε γίνεται τίποτα. Φεύγω.
-
Κάντε μου μια μεγάλη χάρη.
-
Δώστε ένα γράμμα από μένα
στη δεσποινίδα Αγιάκο.
-
Σας πειράζει;
-
Γιατί δεν το κάνετε ο ίδιος;
Τη βλέπετε πολύ συχνά.
-
'Εχω λόγους που δεν το κάνω.
-
Δε θέλω να το δει άλλος
και βιάζομαι.
-
Η μητέρα είναι στον ξενώνα.
-
Πάμε πάνω.
-
Ο κύριος Καγιάμα
μου ζήτησε να σου δώσω αυτό.
-
Θα σας μιλήσω
με απόλυτη ειλικρίνεια.
-
Μην προσβληθείτε,
δεν ανέχομαι την ατιμία.
-
Είμαστε σαν συγγενείς,
θα σας μιλήσω σαν μητέρα σας.
-
Θα παντρευτείτε σύντομα;
-
Κάθε άλλο...
-
Είστε σίγουρος;
-
Εγώ...
-
Δε μπορείτε να μου πείτε;
-
'Οταν μια κοπέλα
δε μιλάει για τον γάμο της...
-
...αυτό με βάζει σε σκέψεις.
-
Αυτά ήθελα να σας πω.
-
Μου μίλησε ειρωνικά
και φταίτε εσείς!
-
Μα εγώ-
-
'Οχι δικαιολογίες!
-
Απάντησε στο γράμμα μου;
-
Ελάτε, κύριε Καμέντα.
-
Θα έρθετε μαζί μου;
Θα περιμένω έξω.
-
Διάβασέ το.
-
Δεν είναι το γράμμα
του κυρίου Καγιάμα;
-
Ναι, διάβασέ το μου δυνατά!
-
Εσύ μου το έδωσες.
-
"Αύριο κρίνεται η μοίρα μου. "
-
"Αρκεί μόνο μια λέξη σου. "
-
"Πες μου αν νιώθεις ακόμα
για μένα όπως πριν. "
-
"Πες μου ν'ακυρώσω τον γάμο... "
-
"... και θα το κάνω ευχαρίστως. "
-
Θα παντρευτεί. Τον γοητεύουν
η εξουσία και τα 600.000 γιέν.
-
'Ενας τιποτένιος γάμος!
-
Μου ζητάει να του πω
να τον ακυρώσει.
-
Να δώσω τη ψιλία μου
σαν αντάλλαγμα για 600.000 γιέν!
-
Αν είχε αρνηθεί,
ίσως γινόμουν φίλη του.
-
Δώσ'το του πίσω!
-
Πες του την απάντησή μου,
"Η φιλία δε διαπραγματεύεται!"
-
Η φιλία δε διαπραγματεύεται!
Αυτή είναι η απάντησή μου.
-
Τι απάντησε;
-
Της δώσατε το γράμμα;
-
Και βέβαια.
Ζήτησε να το διαβάσω.
-
Να το διαβάσετε;
-
Είπε να σας το δώσω πίσω.
-
Εκείνη η ίδια
σας είπε να το διαβάσετε;
-
Δεν ήθελα, αλλά...
-
Ηλίθιε! Ποτέ δε θα σου έλεγε
να κάνεις κάτι τέτοιο!
-
Το έκανε. 'Εχω την απάντηση.
-
Ποια είναι;
-
Η φιλία δε διαπραγματεύεται.
-
Η απάντησή της είναι,
"Η φιλία δε διαπραγματεύεται. "
-
ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ KAYAMA-SO
-
Πάλι τα ίδια!
-
Κεντάς κι εδώ;
'Επρεπε να ντρέπεσαι!
-
Κι εσύ.
-
Τακάκο!
-
Ζήτα συγνώμη.
-
Φερόσουν περίεργα
και του ζήτησα να έρθει.
-
Σας τα είπε όλα;
-
Μη λες ανοησίες!
Τώρα μόλις ήρθε!
-
Ανησυχώ.
Κανονίστηκε αυτή τη φορά;
-
Αυτός δεν έπρεπε να μιλήσει.
-
Της τα είπα.
-
'Ετσι είναι.
-
Πες μου, γιατί;
-
Για την περιουσία του Τοχάτα;
-
Μιλάω για σένα, όχι για εκείνη.
-
Γιατί την παντρεύεσαι;
-
Ξέρω τον λόγο.
-
Για να μην είναι φτωχός.
-
Πάψε!
-
Δεν το ανέχομαι!
Είσαι σιχαμένος!
-
Τι πράγμα; Για ξαναπές το!
-
Θα το πω όσες φορές θέλεις!
Είστε σιχαμένοι κι οι δυο!
-
Αν έρθει να μείνει εδώ,
εγώ θα φύγω!
-
'Οπως θέλεις!
-
Μην είσαι τόσο ήρεμος.
Δεν τα ξέρεις όλα.
-
Της έγραψα
αυτά που σου είπα!
-
Σκύλα!
-
Φύγε, Τακάκο!
-
Τι έπαθες;
Κάνεις λες και είδες φάντασμα!
-
Πες ότι ήρθα.
-
Στάσου!
Ποια θα πεις ότι ήρθε;
-
Είσαι περίεργος άνθρωπος!
-
Η Τάεκο Νάσου.
-
Πώς το ήξερες;
-
Να, εγώ...
-
Δεν έχει σημασία.
Πες ότι ήρθα.
-
Θα την παντρευτώ!
-
Θύμωνε όσο θέλεις!
-
'Ηρθε η δεσποινίς Νάσου.
-
'Εκανε κρύο στην είσοδο
και μπήκα μέσα.
-
Χλώμιασες. Συμβαίνει κάτι;
-
Σύστησέ με.
-
Η αδερφή μου.
Η δεσποινίς Νάσου.
-
Η μητέρα μου.
Η δεσποινίς Νάσου.
-
Πώς είστε;
Χαίρομαι που ήρθατε.
-
Χαίρεστε στ'αλήθεια;
-
Λέω ανοησίες, σωστά;
-
Το σπίτι είναι υπέροχο.
-
Φοβόμουν ότι ίσως
να μην ήμουν ευπρόσδεκτη.
-
Αυτό...
-
Πες μου, μητέρα.
-
Φτιάξε τσάι.
-
Μπορώ να καθήσω;
-
Παρακαλώ.
-
Είσαι μεγάλος μπελάς!
'Εχουμε επισκέψεις!
-
Ο πατέρας μου.
Η δεσποινίς Νάσου.
-
Είμαι ο Τζουμπέι Καγιάμα.'Ενας
αξιολύπητος, αδικημένος,
πρώην στρατιώτης.
-
Είμαι 50 χρονών
και δεν έχω καταφέρει τίποτα.
-
Από δω ο κύριος Καμέντα,
συγγενής του κυρίου 'Ονο.
-
Ενδιαφέρεται.
-
Συγνώμη που ζήτησα
να με αναγγείλετε.
-
Να, εγώ...
-
Πώς ξέρατε ποια είμαι;
-
Και γιατί δείξατε τόση έκπληξη;
-
'Ενιωσα ότι είχα ξαναδεί
τα μάτια σας.
-
Ώστε είναι αλήθεια!
-
Είμαστε αντίπαλοι!
-
Τι κάνεις εδώ;
-
Ποιος είσαι εσύ;
-
Αυτός;
-
Ποιος είσαι;
-
Λέγομαι Ντένκιτσι Ακάμα
και είμαι πολύ πλούσιος!
-
Θα σε εξαγοράσω!
-
Φύγε από δω!
-
Στ'αλήθεια θα τον παντρευτείς;
-
Τώρα θυμήθηκα. Κάποτε μου έδωσες
ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι, έτσι;
-
Γιατί μου κάνεις
αυτή την ερώτηση;
-
Τι σε νοιάζει εσένα,
αν θα τον παντρευτώ;
-
Θα σου δώσω 600.000 γιέν
για να την αφήσεις!
-
Τι είναι αυτά που λες;
Είσαι μεθυσμένος;
-
700.000 γιέν, 800.000!
-
Φύγε, αλλιώς θα καλέσω
την αστυνομία!
-
1.000.000 γιέν!
Θα τα φέρω απόψε!
-
1.000.000 γιέν! Απόψε!
-
Ξαφνικά η τιμή μου
ανέβηκε 400.000 γιέν;
-
Κάθαρμα!
-
Πατέρα!
-
- Μας ντρόπιασε όλους κι εσύ...
-
- Πάψε!
-
Μας έχει ντροπιάσει όλους!
-
Πέταξέ την έξω,
αλλιώς θα το κάνω εγώ!
-
Αρκετά!
-
Μην ανακατεύεσαι! 'Ασε με!
-
Βλάκα αδερψέ!
-
Δεν έγινε τίποτα.
Δε με πειράζει καθόλου.
-
Είναι ένα αρνί!
Δε ντρέπεσαι;
-
Δεν έγινε τίποτα...
-
Τίποτε.
-
Δεν είσαι τέτοια.
-
Δεν έγινες ακόμα...
-
Είμαι ακριβώς αυτό που είπε.
-
Θα με συγχωρέσετε;
-
Αντίο, κύριε Καγιάμα.
Απόψε, λοιπόν.
-
Κι εσείς, κύριε Καμέντα.
Μην το ξεχάσετε.
-
Η οικοδέσποινα αφήνει μόνους
τους επισκέπτες; Τι συμβαίνει;
-
Φαίνεσαι χλωμή.
-
'Εχεις πυρετό;
-
Γι'αυτό φόρεσα αυτό.
-
Γιατί δεν ξεκουράζεσαι λίγο;
-
Θέλω να μιλήσουμε...
-
Είσαι πολύ καλός,
αλλά θέλω να πιω κι άλλο.
-
Τι έγινε; Διασκεδάστε!
-
'Ηρθε ο κύριος Καμέντα.
-
Την είδε στο σπίτι μου.
-
Δεν ήρθατε μαζί;
Σου είπα να το κανονίσεις.
-
Πέστου να περάσει.
-
Γιατί να τον δεις;
-
Είναι ηλίθιος;
-
Δε νομίζω.
-
'Ισως είναι πιο έξυπνος
από σένα.
-
Εκείνος καταλαβαίνει
πώς νιώθουν οι άλλοι.
-
Το ήξερα!
-
Τι θράσος!
-
Από το κρύο...
-
Ξέρεις πόσο αξίζει αυτό;
-
Θα σε ρωτήσω κάτι.
Δε μου τα χάρισες;
-
Τότε, θα τα κάνω ό,τι θέλω.
-
'Ηθελα να τα σπάσω,
έτσι κι αλλιώς!
-
Δε θα σε κουράσω με συστάσεις.
Κανείς εδώ μέσα δεν το αξίζει.
-
Τι σχόλιο!
-
'Ομως ευτυχώς,
εγώ ξέρω ποιος είναι.
-
Τι έπαθες;
Γιατί την κοιτάς έτσι;
-
Πες μου, συμβαίνει κάτι;
-
Μόλις το κατάλαβα.
-
'Ηξερα ότι είχα δει τα μάτια σου
και θυμήθηκα πού.
-
Μάτια σαν τα δικά μου;
-
Γιατί δεν το θυμόμουν;
-
Ποιο ήταν εκείνο το άτομο;
-
Κάποιος που θα τον εκτελούσαν,
όπως εμένα.
-
Υπήρχαν τρία δέντρα...
-
...και εκτελέστηκαν
τρεις ταυτόχρονα.
-
'Ημουν πίσω,
σε δυο σειρές αντρών.
-
Θα με εκτελούσαν σύντομα.
-
Δεν είχα ιδέα
ότι θα έπαιρνα χάρη.
-
Δεν πίστευα ότι θα ζήσω.
-
Κι εκείνος ο άντρας
που είχε μάτια σαν τα δικά μου;
-
'Ηταν στην πρώτη ομάδα
που εκτελέστηκε.
-
Δεν θα ήταν πάνω από 20.
'Εμοιαζε με παιδί.
-
'Ηταν δεμένος στο δέντρο,
έμοιαζε να είναι σε έκσταση.
-
Ξαψνικά άρχισε να τρέμει.
-
Μας κοιτούσε με παράπονο.
-
'Ηταν τα μάτια ενός άντρα
που είχε υποψέρει...
-
...μόνος, για πολύ καιρό.
-
Τα μάτια του φαινόταν να λένε...
"Γιατί πρέπει να υποφέρω έτσι;"
-
Υπέψερε πολύ.
-
Τα μάτια του φαίνονταν
έτοιμα να τρέξουν αίμα.
-
Για μια στιγμή ξέχασα
ότι θα εκτελούσαν κι εμένα.
-
Απόστρεψα το βλέμμα μου.
-
Μερικές φορές τα μάτια σου
είναι όπως εκείνου του αγοριού.
-
Τι έγινε μετά;
Τι απόγινε εκείνος ο στρατιώτης;
-
Μετά, ακούστηκαν πυροβολισμοί.
-
Γύρισα και τον κοίταξα.
-
'Ηταν πεσμένος κάτω,
σαν ένα άδειο σακί!
-
Αρκετά! Τι μακάβρια ιστορία!
Είναι γιορτή γενεθλιών!
-
Ησυχία, παρακαλώ!
-
Τα γενέθλιά μου σημαίνουν κάτι για σένα;
-
Κύριε Καμέντα
-
Ειλικρινά...
-
Πρόκειται να παντρευτώ
τον κ. Καγιάμα.
-
Πρέπει να δώσω απόψε
την απάντησή μου.
-
Να δεχτώ ή όχι;
-
Ταέκο!
-
’σχημη γεύση
-
Θα κάνω ό,τι μου πεις!
-
Αυτό είναι παράλογο!
-
Πες μου, σε παρακαλώ...
-
Γιατί ρωτάς αυτόν;
Τι είναι για σένα;
-
Δεν ξέρεις;
-
Με εμπιστεύτηκε
απ'την πρώτη στιγμή που με είδε.
-
Μπορώ να μην τον εμπιστεύομαι;
-
Πες μου, σε παρακαλώ.
Συμβούλεψέ με τι να κάνω.
-
Δεν πρέπει να τον παντρευτείς.
-
Τότε, δε θα το κάνω!
-
Ακούσατε, κύριε Καγιάμα.
Αυτή είναι η απάντησή μου.
-
Αυτό είναι γελοίο!
-
Κι η υπόσχεση που έδωσες
πριν λίγες μέρες;
-
Τι σημαίνουν αυτά, Τοχάτα;
-
Ικανοποιήθηκες τώρα;
-
Τι;
-
Δε θες ν'αποχωριστείς
τον θησαυρό σου, σωστά;
-
Εγώ είμαι το κορόιδο!
-
Εσύ; Εγώ είμαι!
-
Εσύ είσαι υπεύθυνος!
-
Οι φίλοι δεν τσακώνονται!
-
Κύριε 'Ονο και κύριε Καγιάμα
μην κατηγορείτε τον κ. Τοχάτα.
-
Δε θα ξαναγυρίσω ποτέ κοντά του!
-
Τι έκπληξη!
-
Δε θα πληρώσεις ούτε ένα γιέν
για την ελευθερία σου.
-
Κράτα τα 600.000 γιέν σου.
-
Θα σου επιστρέψω αυτό το σπίτι
και όσα μου έδωσες.
-
Ταέκο!
-
Φεύγω, μόνο με τα ρούχα
που φοράω!
-
'Εκανα λάθος!
Είμαι ένας ανόητος!
-
Ξέχνα το.
-
Δεν είμαι πια 14 χρονών.
-
'Ακουσέ με.
'Εχεις τον λόγο μου.
-
Δε με νοιάζει
τι θα πει ο κόσμος.
-
Θα σε παντρευτώ!
-
Είσαι τόσο φαντασμένος,
ώστε να πιστεύεις...
-
Ποιος είσαι εσύ;
-
Τι είναι αυτό;
-
Το 1.000.000 γιέν.
-
Κράτησες την υπόσχεσή σου;
Σ'ευχαριστώ.
-
Δίνει 1.000.000 γιέν για μένα.
-
400.000 γιέν παραπάνω από σένα.
-
Τέλειωσαν όλα αυτά!
-
Από αύριο θα είμαι αδέκαρη!
-
Κανείς άντρας δε θα δεχτεί
μια αποδιωγμένη...
-
...που δε θα έχει λεφτά.
-
'Ετσι δεν είναι;
-
Ας ρωτήσουμε τον Καμέντα.
-
Εγώ θα σε φρόντιζα.
-
Τι είπες;
-
Είπα, εγώ θα σε φρόντιζα.
-
Μια γυναίκα σαν εμένα;
'Ετσι όπως είμαι;
-
Φυσικά.
-
Τι εννοείς,
"Μια γυναίκα σαν εμένα;"
-
Δεν καταλαβαίνω.
-
Γιατί γελάτε;
-
Το είπα με αστείο τρόπο;
-
'Ηθελα να πω ότι...
-
Η δεσποινίς Νάσου
είναι πολύ αγνή.
-
Φτάνει, ηλίθιε!
-
Με κοροιδεύεις;
-
Είμαι πολύ άρρωστος.
Το μυαλό μου δεν είναι καλά.
-
Μπορεί να είπα κάτι περίεργο.
-
Προσπάθησα να εκφράσω
αυτό που πιστεύω για σένα.
-
Δε με νοιάζει
αν με κοροιδεύει ο κόσμος.
-
Πιστεύω ότι είσαι αγνή.
-
Είπες ότι θα φύγεις,
χωρίς να πάρεις τίποτα.
-
Εμένα δε με πειράζει.
-
Και δε θ'αφήσω κανέναν
να μιλήσει άσκημα για σένα.
-
Γιατί να νιώθεις ντροπή;
Γιατί να πουληθείς σε κάποιον
-
όπως εκείνος για 1.000.000 γιέν;
-
Μην ανακατεύεσαι!
-
'Ασε με να μιλήσω.
-
Υπέφερες πολύ μόνη.
-
Νιώθεις άβολα,
όταν δεν υποψέρεις.
-
Είσαι άρρωστη.
-
Θες κάποιον να σε φροντίζει.
-
Θα σε φροντίζω εγώ.
-
Πώς θα συντηρήσεις κάποια
που έχει συνηθίσει στα πλούτη;
-
Εσύ είσαι πάμπτωχος!
-
Θα βρω κάποια δουλειά!
-
Τι δουλειά;
Θα φτυαρίζεις χιόνι;
-
Θα βγάζει μόνο 300 γιέν.
-
Αυτά δε φτάνουν
ούτε για τα καλλυντικά της!
-
Φτάνει! Σταματήστε
να τον κοροιδεύετε!
-
Σ'ευχαριστώ.
-
Κανείς άλλος
δεν έχει μιλήσει έτσι για μένα.
-
Δεσποινίς Ταέκο...
-
Νομίζω...
-
ότι θα τα καταφέρω.
-
'Οταν είδα τη φωτογραψία σου,
ένιωσα ότι με καλούσες.
-
Για να πω την αλήθεια...
-
...περίμενα έναν άντρα
σαν κι εσένα.
-
Τον περίμενα,
ενώ έκανα μια τέτοια ζωή.
-
Καθόμουν και φανταζόμουν
έναν άντρα σαν κι εσένα.
-
Περίμενα ότι κάποτε θα βρω
έναν καλό και έντιμο άντρα.
-
Που θα μου έλεγε,
"Δε φταις εσύ."
-
"Σε σέβομαι απόλυτα. "
-
Είχα την ελπίδα
ότι θα μου έλεγε αυτά τα λόγια.
-
Και μετά ήρθε κάποιος.
-
Με χρησιμοποίησε, με διέφθειρε
και έφυγε μακριά.
-
Δε θα μάθεις ποτέ
πόσο πολύ με πλήγωσε.
-
Καλύτερα να πεθάνω...
-
...παρά να συνεχίσω
αυτή τη ζωή.
-
Αλλά...
-
φοβάμαι ότι η ιδέα σου...
-
...είναι εντελώς παράλογη.
-
Ακούστε με όλοι!
'Εχω μια σημαντική ανακοίνωση!
-
Είναι μάλλον μια εξομολόγηση.
-
Ως άνθρωπος,
είμαι απόλυτα αξιοκαταφρόνητος.
-
'Εκρυψα απ'όλους το γεγονός
ότι ο κύριος Καμέντα...
-
...έχει περιουσία.
-
Ως συγγενής του,
-
πίστευα ότι ήταν για το καλό του.
-
Πάντως, θέλω ν'ανακοινώσω...
-
...ότι είναι ιδιοκτήτης
μιας έκτασης 500 στρεμμάτων.
-
Κάνε στην άκρη!
-
Εννοείς ό,τι είπες για εκείνη;
-
Είναι ένα αστείο.
-
Τι ; Τότε εννοείς...;
-
Δεν είναι ξεκάθαρο;
Θα πάω μαζί του.
-
Γιατί Ταέκο; Σίγουρα όχι μ'εκείνον;
-
Κάνε στην άκρη!
-
’κουσε.
-
Πώς μπορώ να καταστρέψω τη ζωή
ενός αφελούς, όπως είσαι εσύ;
-
Ξέχασες κάτι σημαντικό.
Το 1.000.000 γιέν.
-
Τα μάζεψα μόνος μου.
-
Ησυχάστε! Μακριά!
Θα τα δώσω στον κ. Καγιάμα.
-
Βγάλ'τα με τα χέρια σου
και είναι όλα δικά σου!
-
Καίγονται!
-
Θα χαθούν όλα!
1.000.000 γιέν!
-
Μόνος μου τα τύλιξα!
-
Πάψε! Μακριά!
-
Μην κάθεσαι έτσι!
Γρήγορα, θα καούν τελείως!
-
Τι έγινε; Δεν τα θέλεις;
-
Σκουλήκι! Βλέπεις τώρα;
-
'Ετσι κάνουμε τα πράγματα.
-
Μην υποκρίνεσαι.
Φέρσου αυθόρμητα.
-
Αλλιώς θα το μετανιώσεις.
-
Βγάλ'τα, για όνομα του Θεού!
Γιατί τόση υπεροψία; Γρήγορα!
-
Βιάσου!
-
Καίγονται τα λεφτά!
-
Είναι εντάξει!
-
Κάηκαν μόνο 4-5.000 γιέν.
-
Στην άκρη!
-
Ακούστε με όλοι!
-
Αυτά είναι του κυρίου Καγιάμα!
-
Τα έβλεπε. Θα τα άφηνε να καούν.
Είναι όλα δικά του!
-
Καταλάβατε;
-
Και τώρα, σας αποχαιρετώ όλους.
-
Αντίο, κύριε Καμέντα.
-
Πάμε να πιούμε!
-
Μη φεύγεις, Καμέντα!
-
Δε μπορείς να σώσεις
μια τέτοια γυναίκα!
-
Καμέντα!
-
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
-
Μην παίζεις με το ψωμί σου!
-
Γιατί είστε όλοι
τόσο σιωπηλοί;
-
Κάτι δεν πάει καλά τελευταία.
-
'Εχει συνέχεια συννεφιά.
Είναι όλοι κακοδιάθετοι.
-
Δεν είναι αυτό. Το ξέρω.
Είναι εκείνος ο άνθρωπος.
-
Τον έκρινα λάθος.
-
Γιατί να του δώσεις λεφτά
για να τα ξοδέψει για εκείνη;
-
Μα...
-
Δε μ'αρέσει όπως το έκανες.
Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος;
-
Ο Καρούμπε,
ο εκπρόσωπός του!
-
'Ησουν ταραγμένος και σιωπηλός,
λες και ένιωθες ένοχος!
-
Τι άνθρωπος! Δε μπορούσε
να στείλει ένα ευχαριστήριο;
-
Είναι πραγματικά ηλίθιος;
-
Τι είναι τόσο αστείο;
-
Μα...
-
Πάλι τα ίδια!
Δε μπορείς να πεις τίποτε άλλο;
-
Μα Αγιάκο...
-
Πάλι σκαρώνει κάτι εκείνη;
Αυτές οι νεαρές!
-
Πες μου. Τι είναι;
-
Της έστειλε ένα παράξενο γράμμα.
-
Παράξενο γράμμα; Πότε;
-
Πριν μια βδομάδα.
Με τον αδερφό του Καγιάμα.
-
Με τον Καόρου, το γυμνασιόπαιδο;
Μ'εκείνον το έστειλε ο Καμέντα;
-
Ο Καμέντα είναι στο Τόκιο.
Πώς θα το έκανε;
-
'Εδωσε το γράμμα στον Καόρου.
-
Λοιπόν; Τι έγραφε το γράμμα;
-
"Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα
γιατί σου γράφω έτσι. "
-
"Δε μπορώ να εγκαταλείψω
την ελπίδα... "
-
"... ότι ίσως να με σκέφτεσαι
καμιά φορά."
-
"Για λόγους που βρίσκω δύσκολο
να σου εξηγήσω... "
-
"... είσαι πολύ σημαντική
για μένα. "
-
"Δεν έχω τίποτε άλλο
να πω ή να γράψω για μένα. "
-
"Σου εύχομαι κάθε ευτυχία. "
-
Ποιο είναι τ'αστείο;
-
Αυτό το γράμμα είναι αστείο.
Ξέρεις γιατί;
-
Ο Καμέντα δε λέει ψέματα.
Είναι απόλυτα ειλικρινής.
-
Τώρα δε μπορείς
να γελάσεις, έτσι;
-
Καταλαβαίνω. 'Εχασες, έτσι;
-
Αλλά γιατί το έστειλε;
-
'Ακουσες τίποτα για τον ηλίθιο;
-
Προφανώς κυνηγάει ακόμα
την Ταέκο, όπως κι ο Ακάμα.
-
Και η Ταέκο...
-
...ταλαντεύεται σαν εκκρεμές
ανάμεσα στους δυο τους.
-
Θα παντρευόταν τον Ακάμα,
αλλά το έσκασε με τον Καμέντα.
-
Κάτι πρέπει να γίνει.
-
Ξέχασες κάτι;
-
Όχι, αλλά ...
-
'Ενιωσα ότι κοίταζε κάποιος.
-
Είναι φόνος ή κάτι τέτοιο;
-
Ο Ακάμα δεν είναι
υπεράνω του φόνου.
-
Σταμάτα!
Αρκετά χάλια είμαι!
-
Πέρασε.
-
'Ελα μαζί μου.
-
Πρόσεχε πού πατάς.
-
Τι έγινε;
Γιατί με κοιτάς έτσι;
-
Κάθησε.
-
Θέλω να μου πεις την αλήθεια.
-
'Ησουν στον σταθμό;
-
Δε θα σου πω.
-
Είδα ένα ζευγάρι μάτια
ολόιδια με τα δικά σου.
-
Ποιανού μάτια;
-
Δηλαδή, το φαντάστηκα;
Μερικές φορές έχω παραισθήσεις.
-
Το δωμάτιο είναι σκοτεινό.
-
Είναι παλιό σπίτι.
-
Κατάλαβα το σπίτι σου
από 100 μέτρα μακριά.
-
Πώς;
-
Διαίσθηση. 'Ενιωθα ότι
το σπίτι σου θα είναι έτσι.
-
Ναι, είναι σκοτεινό.
-
Κι εσύ έχεις μια απαγορευτική
σκοτεινή αύρα γύρω σου.
-
Θα μείνεις εδώ μετά τον γάμο;
-
Ασφαλώς. Είναι το σπίτι μου.
-
Πότε είναι ο γάμος;
-
Δε μπορώ ν'αποφασίσω
κάτι τέτοιο μόνος μου.
-
Σε παρακαλώ,
θέλω να μου πεις την αλήθεια.
-
Δε θέλω ν'ανακατευτώ.
-
Είναι τώρα στο σπίτι,
έτσι δεν είναι;
-
'Εχετε αποφασίσει;
-
Αν έχουμε αποφασίσει;
-
'Ηρθες να το μάθεις;
-
'Οχι ιδιαίτερα.
-
Νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα
να μην παντρευτείτε.
-
Δεν στο είπα;
-
Αυτός ο γάμος θα καταστρέψει
και τους δυο σας.
-
Δε μπορώ να κάνω τίποτα
για να το εμποδίσω.
-
Το καταλαβαίνεις, έτσι;
-
Απλώς τη λυπάμαι.
-
'Οσα κάνει με ανησυχούν.
-
Δε μπορώ να μείνω αμέτοχος.
-
Αυτά τα έχουμε ξαναπεί.
-
Θέλω μόνο να είναι ευτυχισμένη.
Τίποτε άλλο.
-
Γιατί κατεβάζεις τα μούτρα;
-
Φεύγω. Αντίο.
-
Μείνε. 'Εχει περάσει καιρός.
-
Μόλις φύγεις,
ξέρω ότι θα σε μισήσω πάλι.
-
Μ'έκανες να υποφέρω έναν μήνα,
αφού χωριστήκαμε στο Τόκιο.
-
Μπορούσα να σε σκοτώσω!
-
Είναι αλήθεια.
-
Τώρα που σε βλέπω,
θα πάψω να είμαι θυμωμένος.
-
Και είναι περίεργο,
αλλά σε συμπαθώ όπως πάντα.
-
Διαφέρεις. Είμαστε αντίθετοι τύποι.
-
Πάρε ένα ποτό.
-
Για παράδειγμα, την
αγαπάς επειδή την λυπάσαι.