อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อความสำคัญอันดับแรกของสื่อคือ กำไร
-
0:01 - 0:02ผมขอเริ่มเลยนะครับ ถ้าเป็นไปได้
-
0:02 - 0:05ด้วยเรื่องของหอยทากเพสลี (Paisley snail)
-
0:05 - 0:08ตอนค่ำของวันที่ 26 สิงหาคม 1928
-
0:08 - 0:11เมย์ ดอเนอฮู (May Donaghue)
ขึ้นรถไฟจากกลาสโกว์ -
0:11 - 0:13ไปที่เมืองเพสลี่
ห่างไปเจ็ตไมล์ทางทิศตะวันออกของเมือง -
0:13 - 0:16และที่ร้านอาหารเวลมีโด คาเฟ่
(Wellmeadow Cafe ) ที่นั่น -
0:16 - 0:19เธอทานไอศกรีมโซดาสก๊อตส์
(Scots ice cream float) -
0:19 - 0:21ซึ่งมีส่วนผสมเป็นไอศกรีมกับเบียร์ขิง
-
0:21 - 0:23ซึ่งเพื่อนของเธอซื้อให้ทาน
-
0:23 - 0:25เบียร์ขิงถูกนำมาเสริฟ ในขวดสีน้ำตาลทึบแสง
-
0:25 - 0:29ป้ายติดว่า "D. Stevenson, Glen Lane, Paisley"
-
0:29 - 0:31เธอดื่มมันไปบ้าง
-
0:31 - 0:33แต่ระหว่างที่เบียร์ขิงที่เหลือนั้นถูกเท
-
0:33 - 0:34ลงไปในแก้วของเธอ
-
0:34 - 0:37หอยทากที่เน่าเปื่อย
-
0:37 - 0:39ก็ลอยขึ้นมา
-
0:39 - 0:41สามวันต่อมา เธอเข้ารับการรักษา
-
0:41 - 0:42ที่โรงพยาบาล กลาสโกว์ รอยัล อินเฟอร์มารี
(Glasgow Royal Infirmary) -
0:42 - 0:44และถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคลำไส้อักเสบรุนแรง
-
0:44 - 0:46พร้อมด้วยอาการช็อก
-
0:46 - 0:49คดีของดอเนอฮูกับสตีเวนสัน ที่ตามมาหลังจากนั้น
-
0:49 - 0:52กลายเป็นคดีตัวอย่างสำคัญมาก เท่าที่เคยมีมา
-
0:52 - 0:54สตีเวนสัน ซึ่งเป็นผู้ผลิตเบียร์ขิงขวดนั้น
-
0:54 - 0:57ต้องถือปฏิบัติตาม
หลักหน้าที่พึงระวัง (duty of care) ที่ชัดเจน -
0:57 - 0:58ต่อ เมย์ ดอเนอฮู
-
0:58 - 1:00ถึงแม้ว่าจะไม่มีสัญญาใดๆ ระหว่างเขาทั้งสอง
-
1:00 - 1:03และก็ แน่นอนครับ เธอไม่ได้แม้แต่ซื้อเครื่องดื่มเอง
-
1:03 - 1:06ผู้พิพากษาท่านหนึ่งคือ ลอร์ด แอทกิน (Lord Atkin)
อธิบายเรื่องนี้ว่า: -
1:06 - 1:09คุณต้องระมัดระวัง เพื่อหลีกเลี่ยงการกระทำ
หรือการละเลย -
1:09 - 1:11ที่คุณพอจะคาดคะเนได้
-
1:11 - 1:14ว่าน่าจะเป็นอันตราย ต่อคนรอบตัวของคุณ
-
1:14 - 1:17ใช่ครับ ผู้คนต่างสงสัยกันว่า
ถ้าไม่มีหลักหน้าที่พึงระวังแล้วละก็ -
1:17 - 1:18จะมีคนอีกสักกี่คน ที่จะต้องทนทุกข์ทรมาน
-
1:18 - 1:22จากโรคกระเพาะอาหารและลำไส้อักเสบ
ก่อนที่สตีเวนสัน จะเลิกกิจการไปในที่สุด -
1:22 - 1:24ตอนนี้ เรามาเกาะติดเรื่องของหอยทากเพสลีกัน
-
1:24 - 1:28เพราะว่า มันเป็นหลักการสำคัญอย่างหนึ่ง
-
1:28 - 1:30ปีที่แล้ว สมาคมฮานซาร์ด (Hansard Society) ซึ่งเป็น
องค์กรการกุศลที่เป็นกลาง -
1:30 - 1:32ที่มุ่งสร้าง
ความเข้มแข็งของประชาธิปไตยแบบรัฐสภา -
1:32 - 1:35และส่งเสริม
การเข้ามามีส่วนร่วมทางการเมืองของสาธารณชน -
1:35 - 1:38ได้พิมพ์เผยแพร่ รายงานการตรวจสอบประจำปี
-
1:38 - 1:41ว่าด้วยการมีส่วนร่วมทางการเมือง
ซึ่งมีหมวดเพิ่มเติมหมวดหนึ่ง -
1:41 - 1:44ว่าด้วยเรื่องการเมืองและสื่อทั้งหมวด
-
1:44 - 1:46นี่เป็นข้อสังเกตที่ค่อนข้างน่าหดหู่ใจสองเรื่อง
-
1:46 - 1:48จากการสำรวจครั้งนั้น
-
1:48 - 1:50หนังสือพิมพ์ข่าวซุบซิบ (tabloids) ดูจะไม่ได้
-
1:50 - 1:53ช่วยพัฒนา ความเป็นพลเมืองทางการเมือง
(political citizenship) ของผู้อ่าน -
1:53 - 1:55ซึ่งดูจะมีพอๆ กับผู้คน
-
1:55 - 1:58ที่ไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์อะไรเลย
-
1:58 - 2:01ผู้อ่านหนังสือพิมพ์ซุบซิบอย่างเดียว
มีแนวโน้มจะเห็นด้วย -
2:01 - 2:03กับความคิดเห็นเชิงลบ ต่อการเมือง
-
2:03 - 2:05มากกว่าผู้ที่ไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์เลย เป็นสองเท่า
-
2:05 - 2:07พวกเขาไม่ได้เพียงผูกพันทางการเมือง
น้อยกว่าเท่านั้น -
2:07 - 2:10พวกเขาบริโภคสื่อที่ส่งเสริม
-
2:10 - 2:12การประเมินการเมืองในเชิงลบ ของพวกเขาด้วย
-
2:12 - 2:15จึงส่งผลต่อทัศนคติ แบบปล่อยไปตามยถากรรม
และดูแคลน -
2:15 - 2:18ต่อระบอบประชาธิปไตย และบทบาทของพวกเขาเอง
ในระบอบประชาธิปไตย -
2:18 - 2:20ไม่ประหลาดใจนัก ที่รายงานนั้นได้สรุปว่า
-
2:20 - 2:24ในเรื่องนี้ หนังสือพิมพ์
โดยเฉพาะ หนังสือพิมพ์ซุบซิบนั่น -
2:24 - 2:26ดูจะไม่ได้ทำงาน โดยตระหนักถึงความสำคัญ
-
2:26 - 2:29ของบทบาทของพวกเขา
ในระบอบประชาธิปไตยของเรา -
2:29 - 2:31ตอนนี้ ผมจึงสงสัยว่า
จะมีใครสักคนหรือไม่ในห้องนี้ -
2:31 - 2:32ที่จะท้าทายความเห็นนั้น อย่างจริงจัง
-
2:32 - 2:35แต่ถ้าแฮนซาร์ดพูดถูก
และโดยปกติพวกเขาก็ถูกนะครับ -
2:35 - 2:37เราก็จะมีปัญหาที่รุนแรงมาก ที่เราต้องรับผิดชอบ
-
2:37 - 2:39และมันเป็นปัญหาหนึ่ง
ที่ผมอยากใช้เวลา 10 นาทีต่อจากนี้ไป -
2:39 - 2:41มุ่งไปที่เรื่องนี้
-
2:41 - 2:43นับตั้งแต่ เรื่องหอยโข่งเพสลี่
-
2:43 - 2:46และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มากกว่าทศวรรษที่ผ่านมา
ประมาณนั้น -
2:46 - 2:47ความคิดมากมาย ได้ถูกพัฒนาขึ้นมา
-
2:47 - 2:49เกี่ยวเนื่องกับ หลักหน้าที่พึงระวัง
-
2:49 - 2:52เพราะมันสัมพันธ์ กับหลายๆด้านของสังคมพลเมือง
-
2:52 - 2:55โดยทั่วไป หลักหน้าที่พึงระวังจะเกิดขึ้น
เมื่อบุคคลคนหนึ่ง -
2:55 - 2:57หรือ กลุ่มบุคคลหนึ่ง ทำกิจกรรมอย่างหนึ่ง
-
2:57 - 3:00ซึ่งมีศักยภาพ ที่จะทำให้เกิดอันตรายต่อคนอื่น
-
3:00 - 3:03ไม่ว่าจะทางกาย ทางจิตใจ หรือ ทางเศรษฐกิจ
-
3:03 - 3:05เรื่องนี้ถูกเน้นอย่างมาก ในเรื่องที่ชัดเจน
-
3:05 - 3:08เช่น การแสดงความเห็นอกเห็นใจของเรา
ต่อเด็กๆ และเยาวชน -
3:08 - 3:11ต่อบุคคลากรด้านบริการของเรา และ
ต่อผู้สูงอายุ และผู้พิการ -
3:11 - 3:15หายาก ถ้าจะมีนะ ที่จะขยายไปจนถึง
ข้อโต้แย้งที่สำคัญเท่าๆกัน -
3:15 - 3:19เกี่ยวกับความเปราะบาง
ของระบบรัฐบาลปัจจุบันของเรา -
3:19 - 3:23จนถึงแนวคิดที่ว่า ความซื่อสัตย์ ความเที่ยงตรง
และความยุติธรรมนั้น -
3:23 - 3:25เป็นรากฐาน ของกระบวนการเพื่อสร้าง
-
3:25 - 3:27และปลูกฝังประชาธิปไตย แบบรอบรู้
-
3:27 - 3:29และมีส่วนร่วม
-
3:29 - 3:31และถ้าคุณยิ่งคิดถึงมัน มากขึ้นเท่าไหร่
-
3:31 - 3:33เรื่องก็ยิ่งแปลก มากขึ้นเท่านั้น
-
3:33 - 3:34เมื่อสองปีที่แล้ว ผมยินดีได้รับเชิญ
-
3:34 - 3:36ให้ไปเปิดโรงเรียน ใหม่เอี่ยมอ่อง
-
3:36 - 3:37ทางตะวันออกเฉียงเหนือ ของอังกฤษ
-
3:37 - 3:41นักเรียนของโรงเรียน ตั้งชื่อใหม่ให้โรงเรียนว่า
Academy 360 -
3:41 - 3:43ขณะที่ผมเดินทะลุผ่าน ห้องโถงหลังคากระจก
-
3:43 - 3:44ที่น่าประทับใจนั้น
-
3:44 - 3:46ข้างหน้าของผม มีตัวอักษรไฟ
-
3:46 - 3:48ตกแต่งไว้บนผนัง
-
3:48 - 3:51เป็น คำสั่งห้ามที่โด่งดังของ มาร์คัส ออรียัส
(Marcus Aurelius) ที่ว่า: -
3:51 - 3:53ถ้ามันไม่จริง ก็อย่าพูดมัน
-
3:53 - 3:57ถ้ามันไม่ถูกต้อง ก็อย่าทำมัน
-
3:57 - 3:59ครูใหญ่เห็นผมจ้องอ่านอยู่
-
3:59 - 4:01ก็พูดว่า "โอ้ นั่นเป็นคติพจน์ของโรงเรียนเราครับ"
-
4:01 - 4:03ขณะอยู่บนรถไฟ กลับลอนดอน
-
4:03 - 4:05ผมไม่สามารถกำจัดมันออกไป
จากความคิดได้ -
4:05 - 4:07ผมเฝ้าคิดว่า จริงหรือที่เราได้ใช้เวลา
-
4:07 - 4:10ไปมากกว่า 2000 ปี มาการลงเอย
-
4:10 - 4:12ที่ความคิดง่ายๆนั่น
-
4:12 - 4:15ว่าเป็นความคาดหวังขั้นต่ำของเรา ที่มีต่อกันและกัน
-
4:15 - 4:17มันไม่ถึงเวลาแล้วหรือ ที่เราจะพัฒนาหลักความคิดนี้
-
4:17 - 4:19เรื่อง หลักหน้าที่พึงระวัง
-
4:19 - 4:21และขยายมันไป ให้รวมถึงการดูแลปกป้อง
-
4:21 - 4:24ค่านิยมประชาธิปไตยร่วมกันของเรา
ซึ่งอยู่ในภาวะอันตรายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ -
4:24 - 4:26อย่างไรก็ตาม การขาดหายไป
ของหลักหน้าที่พึงระวัง -
4:26 - 4:28ในหลายๆ สาขาอาชีพ
-
4:28 - 4:30ทั้งหมดรวมกันแล้ว สามารถนำไปสู่
การกล่าวหา เรื่องการละเลย ได้โดยง่าย -
4:30 - 4:34และถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว เราจะสบายใจ
อย่างแท้จริงได้หรือ กับความคิดที่ว่า -
4:34 - 4:36ที่จริงแล้ว เรากำลังละเลย
-
4:36 - 4:39ด้านสุขภาพของสังคมของเราเอง
-
4:39 - 4:41รวมทั้งค่านิยม ที่จำเป็นต่อการค้ำจุนสังคมนั้น
-
4:41 - 4:44จะมีใครบ้างหรือไม่
ที่จะชี้แนะได้อย่างสุจริตใจ ด้วยหลักฐาน -
4:44 - 4:48ว่า สื่อตัวเดียวกันกับที่ฮานซาร์ด
ได้ประณามอย่างรุนแรงนั้น -
4:48 - 4:51ได้เอาใจใส่เพียงพอแล้ว ที่จะหลีกเลี่ยงความประพฤติ
-
4:51 - 4:54ในแบบที่พวกเขามีเหตุผล พอจะคาดได้ว่า
-
4:54 - 4:56น่าจะทำให้รากฐานประชาธิปไตย
ซึ่งเปราะบางโดยธรรมชาติของเรานั้น -
4:56 - 4:59อ่อนแอลง หรือแม้กระทั่งเสียหายได้
-
4:59 - 5:01ครับ จะมีผู้คนที่จะโต้แย้ง
-
5:01 - 5:03ว่าทั้งหมดนี้ ง่ายดายเหลือเกิน อาจจะนำไปสู่รูปแบบ
-
5:03 - 5:05ของการเซ็นเซอร์ แม้ว่าเซ็นเซอร์ตัวเองก็ตาม
-
5:05 - 5:07แต่ผมไม่เชื่อข้อโต้แย้งนั้น
-
5:07 - 5:09มันต้องเป็นไปได้
-
5:09 - 5:11ที่จะทำให้เกิด ความสมดุลกันระหว่าง
อิสรภาพในการแสดงออก -
5:11 - 5:14กับความรับผิดชอบทางจริยธรรมและทางสังคม
ที่กว้างขวางขึ้น -
5:14 - 5:16ให้ผมอธิบายว่าทำไม ด้วยการยกตัวอย่าง
-
5:16 - 5:19จากการทำงานของผมเอง
ในฐานะคนสร้างภาพยนต์ -
5:19 - 5:21ตลอดเส้นทางอาชีพนั้น ผมไม่เคยยอมรับ
-
5:21 - 5:23ว่า คนสร้างภาพยนต์ ควรจะสร้างงาน
-
5:23 - 5:26ของตัวเองนอกเขตหรือเหนือออก
ไปจากสิ่งที่เขาหรือเธอ -
5:26 - 5:28เชื่อว่า เป็นชุดของค่านิยมที่ดีงาม
-
5:28 - 5:31ต่อชีวิตของพวกเขาเอง ครอบครัวของพวกเขาเอง
-
5:31 - 5:35และอนาคตของสังคม ที่พวกเราทั้งหมดอาศัยอยู่
-
5:35 - 5:36ผมจะไปไกลกว่านั้น
-
5:36 - 5:39นักสร้างภาพยนตร์ที่มีความรับผิดชอบ
ไม่ควรจะลดคุณค่างานของพวกเขา -
5:39 - 5:41จนถึงจุดที่น้อยกว่า ความเป็นจริง
-
5:41 - 5:45ของโลกที่พวกเขาเอง อยากจะอาศัยอยู่
-
5:45 - 5:48ผมคิดว่า นักสร้างภาพยนตร์ นักหนังสือพิมพ์
หรือแม้แต่ผู้เขียนบล็อก -
5:48 - 5:51ทั้งหมดนั้นต้องเผชิญกับความคาดหมายของสังคม
-
5:51 - 5:54ซึ่งมาพร้อมกับการรวมเอาพลังภายในสื่อของพวกเขา
-
5:54 - 5:58เข้ากับทักษะอาชีพ ที่พัฒนามาอย่างดีแล้ว
-
5:58 - 6:01ชัดเจนว่า นี่ไม่ใช่หน้าที่ซึ่งถูกบัญญัติไว้ในกฎหมาย
-
6:01 - 6:03แต่สำหรับนักสร้างภาพยนตร์ที่มีพรสวรรค์
และนักหนังสือพิมพ์ที่รับผิดชอบ -
6:03 - 6:07หรือแม้แต่ผู้เขียนบล็อก มันกระทบใจผม
ว่าหลีกเลี่ยงไม่ได้อย่างเด็ดขาด -
6:07 - 6:09เราควรจะรำลึกไว้เสมอว่า ความเข้าใจของเรา
-
6:09 - 6:12ว่าด้วยเรื่องเสรีภาพส่วนบุคคล และคู่หูของมัน
คือเสรีภาพที่สร้างสรรค์นั้น -
6:12 - 6:14ค่อนข้างจะใหม่
-
6:14 - 6:16ในประวัติศาสตร์ของแนวคิด ของโลกตะวันตก
-
6:16 - 6:18และด้วยเหตุผลนั้น บ่อยครั้งจึงถูกประเมินค่าต่ำไป
-
6:18 - 6:21และอาจถูกทำลายไปได้อย่างรวดเร็วมาก
-
6:21 - 6:23มันเป็นรางวัล ที่จะเสียไปได้โดยง่าย
-
6:23 - 6:25และทันทีที่เสียไป ทันทีที่ยอมแพ้
-
6:25 - 6:28พิสูจน์ได้ว่า ยากมากๆที่จะเรียกคืน
-
6:28 - 6:30และแนวทางปกป้องมันอย่างแรก
-
6:30 - 6:32ต้องเป็นมาตรฐานของตัวเราเอง
-
6:32 - 6:36ไม่ใช่ที่เราถูกบังคับ โดยการเซ็นเซอร์
หรือโดยกฎหมาย -
6:36 - 6:37แต่เป็นมาตรฐานของเราเอง
และหลักคุณธรรมของตัวเราเอง -
6:37 - 6:39หลักคุณธรรมของเรา ขณะที่เรารับมือกับผู้ที่
-
6:39 - 6:41เราทำงานด้วย
-
6:41 - 6:45และมาตรฐานของตัวเราเอง
เมื่อเราปฏิบัติงานอยู่ในสังคม -
6:45 - 6:46และมาตรฐานเหล่านี้ของเรา
-
6:46 - 6:49จำเป็นต้องเป็นเนื้อเดียวกันกับ
ระเบียบวาระทางสังคมที่ยั่งยืน -
6:49 - 6:51เหล่านี้เป็นส่วนหนึ่ง ของความรับผิดชอบร่วมกัน
-
6:51 - 6:54ความรับผิดชอบของศิลปิน หรือนักหนังสือพิมพ์
-
6:54 - 6:56ที่จะรับมือกับโลก ตามที่มันเป็นจริง
-
6:56 - 6:58และในทางกลับกัน สิ่งนี้ต้องไปด้วยกันกับ
-
6:58 - 7:01ความรับผิดชอบ ของผู้ที่ปกครองสังคม
-
7:01 - 7:03ที่จะเผชิญหน้ากับโลกนั้นด้วย
-
7:03 - 7:05และจะไม่ถูกล่อลวง ให้เอาสาเหตุการป่วยไข้ของมัน
-
7:05 - 7:08ไปใช้ในทางที่ผิด
-
7:08 - 7:10ทว่า ตามที่ปรากฏอย่างเด่นชัด
-
7:10 - 7:13กว่าสองปีที่ผ่านมา
-
7:13 - 7:15ความรับผิดชอบแบบนั้น ได้ถูกเพิกถอนไปอย่างมาก
-
7:15 - 7:18โดยภาคส่วนต่างๆของสื่อส่วนใหญ่
-
7:18 - 7:20และผลที่ได้ก็คือ ทั่วทั้งโลกตะวันตก
-
7:20 - 7:23หลักการง่ายๆ ของกลุ่มประท้วงต่างๆ
-
7:23 - 7:25และคำร้องขอของพวกเขา
-
7:25 - 7:27ต่อประชากรสูงวัยกว่า ที่ไม่ได้งมงายนัก
-
7:27 - 7:29พร้อมกับการเฉยเมยและการหมกมุ่น
กับเรื่องเล็กๆน้อยๆ -
7:29 - 7:31ซึ่งนั่น อย่างน้อยที่สุด
ก็เป็นแบบฉบับของคนหนุ่มสาวบางคน -
7:31 - 7:33เมื่อนำมันมารวมกันกัน สิ่งเหล่านี้และความผิดปกติ
-
7:33 - 7:35ร่วมสมัยอื่นๆ ที่คล้ายๆ กัน
-
7:35 - 7:37กำลังคุกคามที่จะขัดขวางชีวิต
-
7:37 - 7:41ให้ขาดความกระฉับกระเฉง การโต้เถียงที่รอบรู้
และความผูกพัน -
7:41 - 7:43และผมขอย้ำ เรื่องความกระฉับกระเฉง
-
7:43 - 7:45นักเสรีนิยมหัวรุนแรงที่สุด อาจจะโต้แย้ง
-
7:45 - 7:48ว่า ดอเนอฮู วี สตีเวนสัน ควรจะถูกจับโยน
ออกมาจากศาล -
7:48 - 7:50และว่า สตีเวนสันนั้นในที่สุดแล้ว
ก็จะเลิกกิจการไป -
7:50 - 7:54ถ้าหากเขายังคงขายเบียร์ขิง
ที่มีหอยทากอยู่ในนั้นต่อไปอีก -
7:54 - 7:57แต่ผมคิดว่า พวกเราส่วนมาก
ยอมรับบทบาทเล็กๆน้อยๆ -
7:57 - 8:00เพื่อให้รัฐบังคับใช้ หลักหน้าที่พึงระวัง
-
8:00 - 8:03และคำสำคัญตรงนี้คือ สมเหตุผล (reasonable)
-
8:03 - 8:07ผู้พิพากษาต้องถามว่า พวกเขาได้เอาใจใส่
อย่างสมเหตุผลหรือไม่ -
8:07 - 8:08และพวกเขาได้คาดการณ์ล่วงหน้าไว้
อย่างสมเหตุผลหรือไม่ -
8:08 - 8:10ถึงผลของการกระทำของพวกเขา
-
8:10 - 8:13ห่างไกลจากการชี้บ่ง ถึงอำนาจครอบงำของรัฐ
-
8:13 - 8:17มันคือ การทดสอบโดยใช้สามัญสำนึกเล็กน้อย
ว่าด้วยเรื่องของความสมเหตุผล -
8:17 - 8:19ซึ่งผมอยากจะให้พวกเรา นำไปประยุกต์ใช้กับผู้
ที่อยู่ในสื่อมวลชน -
8:19 - 8:22ผู้ซึ่ง ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม
เป็นผู้กำหนดทิศทางและเนื้อหา -
8:22 - 8:25สำหรับวาทกรรมประชาธิปไตยของเรา อย่างมาก
-
8:25 - 8:28ประชาธิปไตยนั้น เพื่อที่จะให้มันใช้ได้แล้วละก็
ต้องให้ -
8:28 - 8:31ชายและหญิงที่มีเหตุผล ใช้เวลา
เพื่อที่จะเข้าใจ และโต้เถียงกัน -
8:31 - 8:33เกี่ยวกับประเด็นปัญหาที่ยาก ซึ่งบางครั้งก็ซับซ้อน
-
8:33 - 8:35และพวกเขาต้องทำอย่างนั้น ในบรรยากาศ
ที่พยายามฟันฝ่า -
8:35 - 8:38ให้เกิดแบบของความเข้าใจ ที่จะนำไปสู่
-
8:38 - 8:40ถ้าตกลงกันไม่ได้ ก็อย่างน้อยที่สุดก็เป็น
-
8:40 - 8:42การรอมชอม ที่ก่อให้เกิดผลดีและใช้การได้
-
8:42 - 8:44การเมืองเป็นเรื่องของทางเลือก
-
8:44 - 8:48และระหว่างตัวเลือกเหล่านั้น การเมืองก็เป็นเรื่องของ
ความสำคัญก่อนหลัง -
8:48 - 8:51เป็นเรื่องของการประนีประนอม
ความต้องการที่ขัดแย้งกัน -
8:51 - 8:56ในที่ใดๆและเมื่อใดก็ได้
โดยขึ้นอยู่กับข้อเท็จจริง -
8:56 - 8:59แต่ถ้าข้อเท็จจริงนั้น ถูกทำให้บิดเบี้ยวไป
-
8:59 - 9:02การแก้ปัญหานั้น ก็ดูเหมือนจะเป็นเพียง
การสร้างความขัดแย้งต่อไปอีก -
9:02 - 9:04พร้อมกับความตึงเครียดทั้งมวลต่อสังคม
-
9:04 - 9:06ซึ่งจะตามมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
-
9:06 - 9:08สื่อต้องตกลงใจในเรื่องต่อไปนี้ว่า
-
9:08 - 9:12พวกเขานั้น เห็นบทบาทของตนว่า เพื่อยั่วยุ
-
9:12 - 9:14หรือเพื่อให้ข้อมูล
-
9:14 - 9:17เพราะว่าในที่สุดแล้ว มันก็จะมาลงเอยที่การรวมกัน
-
9:17 - 9:19ของความเชื่อมั่นและความเป็นผู้นำ
-
9:19 - 9:22ห้าสิบปีที่แล้ว ในสัปดาห์นี้ ประธานาธิบดี
จอห์น เอฟ เคนเนดี -
9:22 - 9:23ได้กล่าวสุนทรพจน์สำคัญ ที่เปิดศักราชใหม่สองเรื่อง
-
9:23 - 9:27เรื่องแรกในเรื่องการลดอาวุธ และ
เรื่องที่สองในเรื่องสิทธิพลเมือง -
9:27 - 9:29เรื่องแรก ในทันที เกือบจะนำไปสู่
-
9:29 - 9:31สนธิสัญญาห้ามการทดลองนิวเคลียร์
-
9:31 - 9:34และเรื่องที่สอง ได้นำไปสู่กฏหมาย
สิทธิที่เท่าเทียมกันของพลเมืองปี 1964 -
9:34 - 9:37ทั้งสองเรื่องนั้น เป็นสัญลักษณ์
ของการก้าวกระโดดไปข้างหน้า -
9:37 - 9:40ประชาธิปไตย ที่ถูกนำและให้ความรู้เป็นอย่างดี
-
9:40 - 9:42สามารถบรรลุผลสิ่งที่ยิ่งใหญ่อย่างมากได้
-
9:42 - 9:44แต่มีเงื่อนไข ที่ต้องมาก่อน
-
9:44 - 9:47เราต้องเชื่อใจว่า คนที่ตัดสินใจนั้น
-
9:47 - 9:50กำลังทำผลประโยชน์ที่ดีที่สุด ไม่ใช่เพื่อตัวเอง
-
9:50 - 9:51แต่เพื่อประชาชนทั้งหมด
-
9:51 - 9:55เราจำเป็นต้องมีตัวเลือก ที่อยู่บนข้อเท็จจริง
-
9:55 - 9:56และวางไว้ให้เห็นอย่างชัดเจน
-
9:56 - 9:57ไม่ใช่ตัวเลือก ที่เป็นบรรษัทสองสามแห่ง
-
9:57 - 9:59ที่มีอำนาจมากและมีศักยภาพในการบงการ
-
9:59 - 10:02เพื่อที่จะมุ่งสู่ วาระของตัวเองที่มักจะคับแคบ
-
10:02 - 10:04แต่เราต้องการข้อมูล ที่เที่ยงตรงไม่ลำเอียง
-
10:04 - 10:06ที่จะเอามาใช้ ในการตัดสินด้วยตัวเราเอง
-
10:06 - 10:08ถ้าเราต้องการ จัดเตรียมชีวิตที่ดีงามและสมบูรณ์
-
10:08 - 10:11ให้กับลูกๆ ของเรา และลูกๆ ของลูกของเรา
-
10:11 - 10:14เราจำเป็นต้องนำไปปฏิบัติให้มากที่สุด
เท่าที่จะทำได้ -
10:14 - 10:15ว่าด้วยหลักของหน้าที่พึงระวัง
-
10:15 - 10:18เพื่อประชาธิปไตยที่มีชีวิตชีวา และหวังว่าจะยั่งยืน
-
10:18 - 10:20ขอบคุณมากครับ ที่รับฟังผม
-
10:20 - 10:24(เสียงปรบมือ)
- Title:
- อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อความสำคัญอันดับแรกของสื่อคือ กำไร
- Speaker:
- เดวิด พัทท์นัม (David Puttnam)
- Description:
-
more » « less
ในการพูดที่ต้องครุ่นคิดอย่างหนักนี้ เดวิด พัทท์นัม ถามคำถามใหญ่เกี่ยวกับสื่อว่า: สื่อนั้นมีความจำเป็นด้านศีลธรรม ที่จะสร้างพลเมืองที่มีความรู้อย่างดีหรือไม่ หรือสื่อนั้นมีอิสระที่จะมุ่งหากำไรด้วยวิธีการใดๆก็ตาม เหมือนๆกับธุรกิจอื่นๆหรือไม่ วิธีแก้ปัญหาของเขา เพื่อให้เกิดความสมดุลของกำไร และความรับผิดชอบนั้น ช่างกล้าหาญ...และคุณก็อาจจะไม่เห็นด้วย
(ถ่ายทำที่ TEDxHousesofParliament) - Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 10:41
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Does the media have a "duty of care"? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut approved Thai subtitles for Does the media have a "duty of care"? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Does the media have a "duty of care"? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Does the media have a "duty of care"? | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for Does the media have a "duty of care"? | |
|
Chatthip Chaichakan accepted Thai subtitles for Does the media have a "duty of care"? | |
|
|
Chatthip Chaichakan edited Thai subtitles for Does the media have a "duty of care"? | |
|
|
Chatthip Chaichakan edited Thai subtitles for Does the media have a "duty of care"? |