-
ΚΑΡΑ ΓΟΥΚΕΡ: A SUBTLETY ή Η ΘΑΥΜΑΣΙΑ SUGAR BABY
-
...
-
...
-
[ΓΟΥΟΚΕΡ]: "Το έργο της Κάρα Γουόκερ αντιμετωπίζει την ιστορία..."
-
[Εργοστάσιο Ζάχαρης DOMINO, Μπρούκλιν, ΝΥ]
-
Αυτό που είναι βαθιά ενσωματωμένο στη δήλωση
-
"το έργο της Κάρα Γουόκερ αντιμετωπίζει την ιστορία"
-
...
-
...
-
...
-
...
-
...
-
είναι εκείνο το είδος της επιθυμίας
-
...
-
...
-
...
-
...
-
...
-
...
-
...
-
...
-
...
-
...
-
...
-
για έναν ήρωα που θα λύσει το πρόβλημα
-
της ιστορίας μας και του συνυφασμένου ρατσισμού.
-
Και δεν θεωρώ οτι το έργο μου στην ουσία
-
αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την ιστορία.
-
Αντιλαμβάνομαι το έργο μου
-
ως υπαγόμενο στην ιστορία [ΓΕΛΙΑ]
-
ως αναλώσιμο απο την ιστορία.
-
[ΑΝΤΡΑΣ#1]: ΟΚ, θέλουμε...
-
...να δουλέψουμε απο πίσω προς τα εμπρός.
-
[ΑΝΤΡΑΣ#2]: Να αναλάβεις το πίσω..
-
...τον σχεδιασμό
-
14, 24, 34, 44.
-
...
-
[ΑΝΤΡΑΣ #1]: Εντάξει.
-
[ΓΟΥΟΚΕΡ]: Ο Νάτο Τόμσον απο την Creative Time
-
μου είπε: "Πρέπει να το δεις".
-
"Όλος ο χώρος είναι καλυμμένος με μελάσα".
-
Μελάσα στους τοίχους,
-
μελάσα στα δοκάρια,
-
σβώλοι ζάχαρης 15 μέτρα στον αέρα
-
...
-
ως κατάλοιπο της διαδικασίας ραφιναρίσματος της ζάχαρης.
-
Ο χώρος ήταν σαν καθεδρικός ναός βιομηχανικής παραγωγής
-
αφιερωμένος σε αυτό το ένα και μοναδικό προϊόν.
-
Ολόκληρο το εγχείρημα στηρίχθηκε στο οτι
-
ο χώρος προοριζόταν για κατεδάφιση
-
μετά το πέρας της έκθεσης.
-
Έπρεπε να μάθω για τη ζάχαρη
-
στην προσπάθεια να κατανοήσω το κτήριο.
-
Η ζάχαρη παράγεται απο το ζαχαροκάλαμο,
-
το οποίο καλλιεργείται σε τροπικά κλίματα.
-
Συλλέγεται παραδοσιακά απο σκλάβους,
-
χαμηλά αμοιβόμενους, και πιθανώς παιδιά.
-
Είναι μια φορτισμένη, μακραίωνη ιστορία.
-
Άρχισα καταγράφοντας όλους τους ελεύθερους συνειρμούς μου
-
ξεκινώντας απο τη ζάχαρη και τη μελάσα.
-
Η μελάσα ανήκει στα υπο-προϊόντα
-
της επεξεργασίας της ζάχαρης.
-
Ποια άλλα υπο-προϊόντα υπάρχουν;
-
Έτσι βρήκα την άκρη, σκέφτηκα:
-
"Ερείπια!", καταλαβαίνεις;
-
Το ένιωσα: "Ερείπια",
-
όλα ήταν χαλάσματα.
-
Δεν ήταν δυνατόν να δημιουργήσω ερείπια.
-
Σε ένα βιβλίο
-
για την ιστορία της ζάχαρης,
-
περιγραφόταν κάτι
-
το οποίο αναφερόταν ως
-
"εκλεπτυσμένο ζαχαρωτό".
-
Μου αρέσει τόσο αυτός ο όρος!
-
"Εκλεπτυσμένο ζαχαρωτό" ήταν ένα γλυπτό
-
απο ζαχαρόπαστα,
-
αμυγδαλόπαστα,
-
φρούτα και ξηρούς καρπούς.
-
Αναπαριστούσε μέλη βασιλικών οικογενειών
-
και το απολάμβαναν αποκλειστικά
-
βασιλιάδες, ευγενείς, και κληρικοί.
-
Αυτό το έναυσμα έδωσε την ευκαιρία
-
να δημιουργήσω μια μορφή
-
που αγκαλιάζει πολλά θέματα,
-
και αγγίζει ζητήματα εξουσίας
-
εσωτερικευμένης και εκδηλωνόμενης.
-
[ΓΟΥΟΚΕΡ]: Απίστευτο!
-
Ένιωθα να αντιλαμβάνομαι
-
τόσα διαφορετικά νοήματα
-
που ήθελα να ενσωματώσω στο έργο.
-
[ΓΥΝΑΙΚΑ]: Πως δεν θα ήθελες να δείχνει το έργο;
-
[ΓΟΥΟΚΕΡ]: Δεν ξέρω να απαντήσω.
-
Είναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι τέτοιο!
-
Κι έτσι δεν έχω στα αλήθεια
-
ολοκληρωμένη άποψη, ξέρεις...
-
Απο τα ερείπια στο "εκλεπτυσμένο ζαχαρωτό "
-
με ώθησε να σκεφτώ...
-
ποιά θα ήταν η μορφή
-
και τι θέση θα έπαιρνε.
-
Νομίζω ήταν εκείνη η στιγμή που έκανα λίγο πίσω...
-
"κλίκ"! Αυτό ήταν!
-
Μια σφίγγα;
-
Ξέρεις, η ιδέα ηταν πολύ... εκλεπτυσμένη. [ΓΕΛΙΑ]
-
Δεν είναι κάποιο είδος
-
λειψάνου συναφές με την Αίγυπτο.
-
Η μορφή μου σχετίζεται με το Νέο Κόσμο.
-
Δεν ένιωθα καθόλου σίγουρη να κάνω γλυπτική.
-
Ήταν ένα απο εκείνα τα πράγματα
-
τα τόσο εκτός των δυνατοτήτων μου
-
που δίσταζα κατά τη γλυπτική μορφοποίηση.
-
Αρχίσαμε με ένα πήλινο πρόπλασμα.
-
Το πρόπλασμα ψηφιοποιήθηκε με scanner
-
και μετατράπηκε σε αρχείο αναγνώσιμο απο Ρομπότ Γλυπτικής.
-
Απλώς το ένα στρώμα τοποθετείται πάνω απο το άλλο
-
Ακούμε πάντα για γλύπτες
-
[Μ. ΦΕΡΑΡΙ-ΦΟΝΤΑΝΑ, ΓΛΥΠΤΗΣ]
-
που απελευθερώνουν τη μορφή απο τη συμπαγή πρώτη ύλη.
-
Εμείς χρησιμοποιούμε τοξωτό σύρμα
-
και το κινούμε πάνω στα κομμάτια σε διάφορες κλίσεις
-
ώστε να δημιουργήσουμε τις καμπυλότητες που θέλουμε.
-
Όσο καταπληκτική κι αν είναι η ρομποτική γλυπτική
-
το ανθρώπινο χέρι είναι απαραίτητο.
-
Και είναι κι αυτό που υπερβαίνει το χέρι.
-
Δεν είναι μόνον το χέρι,
-
αλλα αυτό που καθοδηγεί το χέρι.
-
[ERIC HAGAN]: Είμαστε στη διαδικασία του πρώτου ελέγχου,
-
κι έτσι βρισκόμαστε σε φάση ανακάλυψης.
-
Έχω κάνει μικρότερης κλίμακας δοκιμές
-
με φιγούρες ύψους περίπου 30 εκατοστών
-
[ΕΡΙ ΧΑΓΚΑΝ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΖΑΧΑΡΗΣ]
-
αλλά τίποτε σε τόσο τεράστια κλίμακα.
-
Είναι λοιπόν ένα μίγμα
-
απο σιρόπι γλυκόζης, ζάχαρη, και νερό
-
περίπου σαν κι αυτό που θα χρησιμοποιούσαμε
-
στην παρασκευή καραμέλας η γλυφιτζουριού.
-
Το βράζουμε περίπου
-
μεταξύ 129 και 143 βαθμών Κελσίου.
-
Το αδειάζουμε σε λαστιχένιο καλούπι
-
για να σταθεροποιηθεί.
-
...
-
...
-
...
-
...
-
Έτσι όταν οι μορφές βγουν απο το καλούπι
-
...
-
...
-
...
-
...
-
...
-
...
-
...
-
...
-
θα καλυφθούν με το μίγμα ζάχαρης και νερού
-
...
-
όπως και η σφίγγα.
-
[ΓΟΥΟΚΕΡ]: Συνιστώ ανεπιφύλακτα ενα πακέτο 22 κιλών ζάχαρης
-
για ψυχολογική θεραπεία.
-
Κι αν το αναμείξετε
-
με μερικά γαλόνια νερό,
-
είναι πολύ διασκεδαστικό!
-
Είχα να διασκεδάσω τόσο απο το νηπιαγωγείο
-
δημιουργώντας τέχνη.
-
Πιστεύω οτι ήταν πολύ σημαντικό για μένα να έχω
-
μορφές φτιαγμένες απο ένα υλικό
-
τόσο εφήμερο,
-
που υπόκειται τόσο στην αλλαγή.
-
Αληθινά αναγνωρίζω το τεράστιο προνόμιο
-
του να εργαστώ σε αυτόν το χώρο
-
γιατί μπορώ να σκεφτώ
-
χιλιάδες καλλιτέχνες που θα επιζητούσαν την πρόκληση
-
αυτού του χώρου.
-
Αγαπώ τόσο πολύ το οτι
-
αυτές οι μορφές λιώνουν και στάζουν.
-
Και μοιάζουν πάρα πολύ με το εσωτερικό
-
του εργοστασίου ζάχαρης ΝΤΟΜΙΝΟ
-
που κι αυτό στάζει ακόμη,
-
παράγοντας ακόμη μελάσα απο το εσωτερικό του
-
σαν μια ουσία δακρύων που κυλούν.
-
Η μητέρα
-
αν και είναι σκυμμένη σε αυτη τη στάση
-
ικεσίας κατά κάποιο τρόπο
-
δεν νιώθω πως βρίσκεται εκεί για να παραβιαστεί
-
ή για να ικανοποιηθεί
-
ή για να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης.
-
Κατά κάποιο τρόπο δεν συγκατατίθεται.
-
Δεν θέλω να την μετατρέψω
-
σε μια α-σεξουαλική προστάτιδα της πόλης.
-
Είναι τόσο ισχυρή γιατί
-
είναι τόσο εμβληματική, υπό μια έννοια.
-
Και είναι τόσο μνημειώδης και απρόσμενη.
-
Αν έχω κάνει σωστά τη δουλειά μου
-
τότε αντλεί τη δύναμή της
-
απο το ότι διαταράσσει τις προσδοκίες τη μια μετά την άλλη.
-
Είναι σημαντικό να κοιτάζεις πίσω.
-
Δεν νομίζω πως το κάνουμε αρκετά συχνά.
-
Καμιά φορά το να κοιτάζεις πίσω οδηγεί
-
σε κατάθλιψη και καθήλωση,
-
κι αυτό δεν είναι καλό.
-
Αλλά και το να κοιτάζεις μπροστά χωρίς κανενός είδους
-
βαθιάς ιστορικής αίσθησης αλληλουχίας
-
δεν είναι καλό επίσης.
Art21