-
ΚΑΡΑ ΓΟΥΚΕΡ: MIA ΕΚΛΕΠΤΥΝΣΗ ή Η ΥΠΕΡΟΧΗ SUGAR BABY
-
[ΓΟΥΟΚΕΡ]: "Η Κάρα Γουόκερ ασχολείται με την ιστορία..."
-
[Παλιό Εργοστάσιο Ζάχαρης DOMINO, Μπρούκλιν, ΝΥ]
-
Αυτό που ενυπάρχει στη δήλωση:
-
"Η Κάρα Γουόκερ ασχολείται με την ιστορία "
-
είναι ένα είδος επιθυμίας
-
για μια ηρωική μορφή που θα λύσει το πρόβλημα
-
της ιστορία μας και του συνυφασμένου ρατσισμού .
-
Και δεν θεωρώ οτι το έργο μου στην ουσία
-
ασχολείται αποτελεσματικά με την ιστορία.
-
Αντιλαμβάνομαι το έργο μου
-
ως υπαγόμενο στην ιστορία [ΓΕΛΙΑ]
-
ως κατι που καταναλώνεται απο την ιστορία.
-
[ΑΝΤΡΑΣ#1]: Λοιπόν, αυτό που θέλουμε είναι...
-
...να δουλέψουμε απο το πίσω τμήμα προς τα εμπρός.
-
[ΑΝΤΡΑΣ#2]: Να αναλάβεις το πίσω..
-
...το σχεδιασμό
-
14, 24, 34, 44.
-
...
-
[ΑΝΤΡΑΣ #1]: Εντάξει.
-
[ΓΟΥΟΚΕΡ]: Ο Νάτο Τόμσον απο τη Δημιουργική Ομάδα
-
μου είπε: "Αυτό πρέπει να το δεις".
-
"Όλος ο χώρος είναι εντελώς καλυμμένος με μελάσα".
-
Μελάσα στους τοίχους,
-
μελάσα στα δοκάρια,
-
κομμάτια ζάχαρης εκσφενδονίζονται στον αέρα
-
...
-
ως κατάλοιπο της διαδικασίας ραφιναρίσματος.
-
Ο χώρος ήταν σαν καθεδρικός ναός της παραγωγής,
-
αφιερωμένος σε ένα και μοναδικό προϊόν.
-
Ολόκληρο το πρότζεκτ στηρίχθηκε στο οτι
-
ο χώρος προοριζόταν για κατεδάφιση
-
μετά το πέρας της έκθεσης.
-
Έπρεπε να μάθω περισσότερα για τη ζάχαρη
-
στην προσπάθεια να κατανοήσω το κτήριο.
-
Η ζάχαρη παράγεται απο το ζαχαροκάλαμο.
-
Το ζαχαροκάλαμο καλλιεργείται σε τροπικά μέρη.
-
Συλλέγεται παραδοσιακά απο σκλάβους,
-
χαμηλά αμοιβόμενους, και πιθανώς παιδιά.
-
Είναι μια φορτισμένη και μακραίωνη ιστορία.
-
Άρχισα καταγραφώντας όλους τους ελεύθερους συνειρμούς
-
ξεκινώντας απο τη ζάχαρη και τη μελάσα.
-
Η μελάσα ανήκει στα υπο-προϊόντα
-
της επεξεργασίας της ζάχαρης.
-
Ποια άλλα υπο-προϊόντα υπάρχουν;
-
Κι έτσι βρήκα την άκρη και σκέφτηκα:
-
"Ερείπια!", καταλαβαίνεις;
-
Το ένιωσα μέσα μου "Ερείπια",
-
όλα ήταν χαλάσματα.
-
Και δεν ήταν δυνατόν να δημιουργήσω απλώς ερείπια.
-
Στο βιβλίο που μελετούσα
-
για την ιστορία της ζάχαρης,
-
παλαιότεροι συγγραφείς περιέγραφαν κάτι
-
που το αποκαλούσαν
-
"μια ζαχαρωτή εκλέπτυνση".
-
Μου αρέσει τόσο αυτός ο όρος!
-
"Ζαχαρωτή εκλέπτυνση" σήμαινε ένα μικρό γλυπτό
-
απο ζαχαρόπαστα,
-
αμυγδαλόπαστα,
-
φρούτα και ξηρούς καρπούς,
-
το οποίο αναπαριστούσε μέλη βασιλικών οικογενειών
-
και το απολάμβαναν αποκλειστικά
-
βασιλιάδες, ευγενείς, και κληρικοί.
-
Αυτή η πληροφορία μου έδωσε την ευκαιρία
-
να δημιουργήσω μια φιγούρα
-
που αγκαλιάζει πολλά θέματα,
-
και αγγίζει ζητήματα εξουσίας
-
εσωτερικευμένης και εκδηλωνόμενης.
-
[ΓΟΥΟΚΕΡ]: Απίστευτο!
-
Ένιωθα να αντιλαμβάνομαι
-
διάφορα πολλαπλά νοήματα
-
τα οποία ήθελα να ενσωματώσω στο έργο.
-
[ΓΥΝΑΙΚΑ]: Πως δεν θα ήθελες να δείχνει το έργο;
-
[ΓΟΥΟΚΕΡ]: Δεν ξέρω πως να απαντήσω σ`αυτο! [ΓΕΛΙΑ]
-
Εννοώ, είναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι τέτοιο [ΓΕΛΙΑ]
-
Δεν έχω στα αλήθεια
-
ολοκληρωμένη άποψη, ξέρεις...
-
Απο τα ερείπια στη ζαχαρωτή εκλέπτυνση,
-
αυτο με ώθησε να σκεφτώ...
-
ξέρεις, ποιά θα ήταν η φιγούρα
-
και τι θέση θα έπαιρνε.
-
Νομίζω ήταν εκείνη η στιγμή. που έκανα λίγο πίσω...
-
και "κλίκ"! Αυτό ήταν!
-
Αν η μορφή ήταν μια σφίγγα;
-
Ξέρεις αυτή η ιδέα ηταν πολύ εκλεπτυσμενη [ΓΕΛΙΑ]
-
Δεν ειναι κάποιο είδος
-
λειψάνου συναφές με την Αίγυπτο.
-
Η φιγούρα μου σχετίζεται με το Νέο Κόσμο.
-
Δεν ένιωθα καθόλου σίγουρη να κάνω. γλυπτική.
-
Ήταν ενα απο εκείνα τα πράγματα
-
τα τόσο εκτός των δυνατοτήτων μου
-
που έμενα λίγο πίσω στη φάση της γλυπτικς διαδικασίας.
-
[MΑΙΚΛ ΦΕΡΑΡΙ-ΦΟΝΤΑΝΑ]: Αρχίσαμε με ενα πήλινο πρόπλασμα.
-
Το πρόπλασμα ψηφιοποιήθηκε με scanner
-
και μετατράπηκε σε ψηφιακό αρχείο αναγνώσιμο απο Ρομπότ Γλυπτικής.
-
Απλώς το ενα στρώμα τοποθετείται πάνω απο το άλλο
-
Ακούμε πάντα για γλύπτες
-
[ΜΑΙΚΛ ΦΕΡΑΡΙ-ΦΟΝΤΑΝΑ, ΓΛΥΠΤΗΣ]
-
που απελευθερώνουν τη μορφή απο το συμπαγές κομμάτι πρώτης ύλης.
-
Εμείς χρησιμοποιούμε τοξωτό σύρμα
-
και βασικά το κινούμε πάνω στα διάφορα κομμάτια σε διάφορες κλίσεις
-
ώστε να δημιουργήσουμε τις καμπύλες που θέλουμε.
-
Όσο καταπληκτική κι αν είναι η ρομποτική γλυπτική
-
το ανθρώπινο χέρι είναι απαραίτητο.
-
Και είναι κι αυτό που υπερβαίνει το χέρι.
-
Δεν είναι μονο το χέρι,
-
αλλα αυτό που καθοδηγεί το χέρι.
-
[ERIC HAGAN]: Είμαστε στη διαδικασία του πρώτου ελέγχου,
-
κι έτσι βρισκόμαστε σε φάση ανακάλυψης.
-
Έχω κάνει μικρότερης κλίμακα δοκιμές
-
με φιγούρες ύψους περίπου τριάντα εκατοστών
-
[ΕΡΙ ΧΑΓΚΑΝ, Καλλιτέχνης ζάχαρης]
-
αλλά τίποτε σε τόσο τεράστια κλίμακα.
-
Είναι λοιπόν ένα μίγμα
-
απο σιρόπι, ζάχαρη, και νερό.
-
Περίπου σαν κι αυτό που θα χρησιμοποιούσαμε
-
στην παρασκευή καραμέλας η γλυφιτζουριού.
-
Το βράζουμε περίπου στους
-
μεταξύ 129 και 143 βαθμούς Κελσίου.
-
Αδειάζουμε το μίγμα σε λαστιχένιο καλούπι
-
για να κρυώσει.
-
...
-
Όταν οι φιγούρες βγουν απο το καλούπι
-
θα καλυφθούν με το μίγμα ζάχαρης και νερού
-
όπως και η σφίγγα.
-
[ΓΟΥΟΚΕΡ]: Συνιστώ ανεπιφύλακτα ενα πακέτο 22 κιλών ζάχαρης
-
για ψυχολογική θεραπεία.
-
Κι αν το αναμείξετε
-
με μερικά γαλόνια νερό
-
Είναι πολύ διασκεδαστικό!
-
Είχα να διασκεδάσω τόσο απο το νηπιαγωγείο
-
δημιουργώντας τέχνη.
-
Πιστεύω οτι ήταν πολύ σημαντικό για μένα να έχω
-
μορφές φτιαγμένες απο ένα υλικό
-
τόσο εφήμερο,
-
που υπόκειται τόσο στην αλλαγή.
-
Αληθινά αναγνωρίζω το τεράστιο προνόμιο
-
του να εργαστώ σε αυτόν το χώρο
-
γιατί μπορώ να σκεφτώ
-
χιλιάδες καλλιτέχνες που θα επιζητούσαν την πρόκληση
-
αυτού του χώρου.
-
Αγαπώ τόσο πολύ το οτι
-
αυτές οι μορφές λιώνουν και στάζουν.
-
Και μοιάζουν παρα πολύ με το εσωτερικό
-
του εργοστασίου ζάχαρης ΝΤΟΜΙΝΟ
-
που κι αυτό στάζει,
-
παράγωντας ακόμη μελάσα απο το εσωτερικό του
-
σαν να τρέχουν δάκρυα απο αυτό το υλικό.
-
Η μητέρα
-
αν και είναι σκυμμένη σε αυτη τη στάση
-
ικεσίας κατά κάποιο τρόπο
-
δεν νιώθω πως βρίσκεται εκεί για να παραβιαστεί
-
ή για να ικανοποιηθεί
-
ή για να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης.
-
Κατά κάποιο τρόπο δεν συγκατατίθεται.
-
Δεν θέλω να την μετατρέψω
-
σε μια α-σεξουαλική προστάτιδα της πόλης.
-
Είναι τόσο ισχυρή γιατί
-
είναι τόσο συμβολική υπό μια έννοια.
-
Και είναι τόσο μνημειώδης και απρόσμενη.
-
Αν έχω κάνει σωστά τη δουλειά μου
-
τότε αντλεί τη δύναμή της
-
απο το διαταρρασει τις προσδοκίες τη μια μετά. την άλλη
-
Είναι σημαντικό να κοιτάς πίσω.
-
Δεν νομίζω πως το κάνουμε αρκετά συχνά.
-
Καμιά φορά το να κοιτάς πίσω οδηγεί
-
σε κατάθλιψη και στάση,
-
κι αυτό δεν είναι καλό.
-
Αλλά και το να κοιτάζεις μπροστά χωρίς κανενός είδους
-
βαθιάς ιστορικής αίσθησης αλληλουχίας
-
δεν είναι καλό επίσης.