Πώς η δυσαρέσκεια γίνεται κινητήριος δύναμη αλλαγής
-
0:01 - 0:03Μερικές φορές,
-
0:03 - 0:05έχεις ένα άσχημο συναίσθημα.
-
0:07 - 0:10Δεν είσαι ευχαριστημένος
με το πώς πάνε τα πράγματα. -
0:10 - 0:13
Νιώθεις δυσαρέσκεια και απογοήτευση, -
0:14 - 0:17και συχνά, επιλέγεις να ζεις
μ' αυτό το συναίσθημα. -
0:18 - 0:21Είναι μια κατάσταση που πείθουμε
τον εαυτό μας ότι πρέπει να υπομείνει. -
0:22 - 0:25Όμως στ' αλήθεια πιστεύω
-
0:25 - 0:27ότι όλοι έχουμε την ικανότητα
-
0:27 - 0:30να μετατρέψουμε
αυτό το αρνητικό συναίσθημα -
0:30 - 0:31σε θετικό
-
0:32 - 0:34επιτρέποντας απλώς στη δυσαρέσκειά μας
-
0:34 - 0:36να γεννήσει την αλλαγή.
-
0:37 - 0:41Στις 6 Ιανουαρίου 1999,
-
0:41 - 0:42δούλευα στο Λονδίνο
-
0:42 - 0:45όταν τα κανάλια άρχισαν να μεταδίδουν
-
0:45 - 0:48την επαναστατική εισβολή στην πατρίδα μου,
-
0:48 - 0:50τη Φριτάουν στη Σιέρα Λεόνε.
-
0:52 - 0:54Χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους
-
0:54 - 0:57και πτώματα πλημμύρισαν
τους δρόμους της Φρίταουν. -
0:57 - 1:01Η ηλικιωμένη θεία
του συζύγου μου κάηκε ζωντανή -
1:01 - 1:04και σκέφτηκα το δύο ετών παιδί μου
-
1:04 - 1:08στη θέση των μικρών παιδιών
με τα ακρωτηριασμένα άκρα. -
1:09 - 1:11Συνάδελφοι με ρώτησαν,
-
1:11 - 1:13«Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε;»
-
1:13 - 1:15Δεν ήξερα,
-
1:15 - 1:19έτσι άρχισα να καλώ τους αριθμούς
που εμφανίστηκαν στην οθόνη μου -
1:19 - 1:22καθώς διεθνείς οργανισμοί βοήθειας
άρχισαν να κάνουν εκκλήσεις -
1:22 - 1:26για συγκέντρωση χρημάτων
για την αντιμετώπιση της τραγωδίας. -
1:27 - 1:31Η ασάφεια και η αοριστία
αυτών των συνομιλιών με απογοήτευσαν. -
1:31 - 1:34Ένιωσα ότι οι άνθρωποι
που συγκέντρωναν τα χρήματα -
1:34 - 1:37δεν καταλάβαιναν το μέγεθος της κρίσης,
-
1:37 - 1:39το οποίο ήταν φυσικό,
-
1:39 - 1:41αλλά δεν ένιωσα καθησυχασμένη,
-
1:41 - 1:42ούτε και πεισμένη
-
1:42 - 1:46ότι οι παρεμβάσεις που τελικά θα εφάρμοζαν
-
1:46 - 1:49θα είχαν τον μεγάλο αντίκτυπο
που ήταν εμφανώς αναγκαίος. -
1:50 - 1:53Είχα ένα σφίξιμο σαν κόμπο
στο στομάχι για μέρες -
1:53 - 1:57κι ενώ συνέχιζα να βλέπω στην τηλεόραση
τη φρίκη να εκτυλίσσεται, -
1:57 - 1:59συνεχώς αναρωτιόμουν,
-
1:59 - 2:01Τι μπορώ να κάνω εγώ;
-
2:01 - 2:03Τι πρέπει να κάνω;
-
2:03 - 2:07Αυτό που ήθελα να κάνω ήταν να βοηθήσω
τα παιδιά που πλήττονταν από τον πόλεμο. -
2:07 - 2:09Αυτό κάναμε λοιπόν.
-
2:10 - 2:13Εγώ, η αδερφή μου και μερικοί φίλοι
-
2:13 - 2:17ιδρύσαμε το Ταμείο Πολέμου
της Σιέρα Λεόνε για τα Παιδιά, ΤΠΣΛ. -
2:17 - 2:20Αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε
στους χιλιάδες ανθρώπους -
2:20 - 2:22που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους
-
2:22 - 2:25και ζούσαν τώρα
σε πολύ κακές, δύσκολες συνθήκες -
2:25 - 2:28σε καταυλισμούς στη Φρίταουν.
-
2:28 - 2:30Ξεκινήσαμε με τον καταυλισμό Ρος Ρόουντ
-
2:30 - 2:32στο ανατολικό άκρο της πόλης.
-
2:32 - 2:35Σε συνεργασία με έναν
τοπικό οργανισμό υγείας, -
2:35 - 2:40εντοπίσαμε περίπου 130
από τις πιο ευάλωτες ανύπαντρες μητέρες -
2:40 - 2:43με παιδιά κάτω των πέντε ετών
-
2:43 - 2:48και τις στηρίξαμε εφοδιάζοντάς τες
με επαγγελματικές δεξιότητες, -
2:48 - 2:50μικροπιστώσεις
-
2:50 - 2:52και ό,τι άλλο μας ζήτησαν.
-
2:53 - 2:55Υπό από αυτές τις δύσκολες συνθήκες,
-
2:56 - 2:59ακόμα και να κάνεις τα βασικά,
δεν ήταν κάτι εύκολο, -
2:59 - 3:02αλλά η συλλογική μας αίσθηση δυσαρέσκειας
-
3:02 - 3:05από την απαράδεχτη υπάρχουσα κατάσταση
-
3:05 - 3:08μας έδωσε δύναμη να προχωρήσουμε.
-
3:09 - 3:12Κάποιες από αυτές τις γυναίκες
άνοιξαν μικρές επιχειρήσεις, -
3:12 - 3:14εξόφλησαν τα δάνειά τους
-
3:14 - 3:16και κι έτσι κατέστησαν δυνατό
-
3:16 - 3:20να δοθούν οι ίδιες ευκαιρίες
και σε άλλες μητέρες με τα παιδιά τους. -
3:20 - 3:22Και συνεχίσαμε.
-
3:23 - 3:27Το 2004, ανοίξαμε
ένα κέντρο γεωργικής κατάρτισης -
3:27 - 3:29για παιδιά πρώην στρατιώτες,
-
3:29 - 3:31και όταν ο πόλεμος πια τελείωσε,
-
3:31 - 3:35ξεκινήσαμε ένα πρόγραμμα υποτροφιών
για μειονεκτούντα κορίτσια -
3:35 - 3:38που υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήταν
σε θέση να συνεχίσουν το σχολείο. -
3:39 - 3:42Σήμερα, η Στέλλα,
ένα από αυτά τα κορίτσια, -
3:42 - 3:45είναι έτοιμη να πάρει το πτυχίο Ιατρικής.
-
3:45 - 3:49Είναι εκπληκτικό τι μπορεί
λίγη δυσαρέσκεια να καταφέρει. -
3:49 - 3:52(Χειροκρότημα)
-
3:52 - 3:55Δέκα χρόνια αργότερα, το 2014,
-
3:55 - 3:57η Σιέρα Λεόνε χτυπήθηκε από τον Έμπολα.
-
3:57 - 4:03Δούλευα στην κατασκευή ενός ξενοδοχείου
στη Φρίταουν στις 25 Μαΐου, -
4:03 - 4:05όταν ανακοινώθηκαν τα πρώτα κρούσματα,
-
4:05 - 4:09αν και είχα επιστρέψει
στο Λονδίνο όταν στις 30 Ιουλίου -
4:09 - 4:12ανακοινώθηκε η κατάσταση έκτακτης ανάγκης,
-
4:12 - 4:17ίδια μέρα που πολλές αεροπορικές εταιρείες
σταμάτησαν τις πτήσεις προς Σιέρα Λεόνε. -
4:18 - 4:21Θυμάμαι να κλαίω για ώρες,
-
4:21 - 4:24ρωτώντας τον Θεό,
Γιατί αυτό; Γιατί σ' εμάς; -
4:26 - 4:28Αλλά πέρα από τα δάκρυα,
-
4:28 - 4:30άρχισα να νιώθω ξανά
-
4:30 - 4:33αυτή τη βαθιά αίσθηση δυσαρέσκειας.
-
4:33 - 4:37Όταν λοιπόν έξι μήνες μετά την επιβεβαίωση
των πρώτων κρουσμάτων, -
4:37 - 4:41κάλπαζε ακόμα
η διασπορά του ιού στη Σιέρα Λεόνε -
4:41 - 4:46και ο αριθμός των ανθρώπων που μολύνονταν
και πέθαιναν συνέχισε να αυξάνεται, -
4:46 - 4:49η απογοήτευση και ο θυμός μου
ξεπέρασαν κάθε όριο -
4:49 - 4:51και κατάλαβα ότι δεν μπορούσα
-
4:51 - 4:54να παραμείνω αμέτοχος θεατής
απ' το εξωτερικό. -
4:55 - 4:58Έτσι, στα μέσα Νοεμβρίου,
-
4:58 - 5:01αποχαιρέτησα τον σύζυγο και παιδιά μου
-
5:01 - 5:04που πολυαγαπώ και έχουν τόση κατανόηση,
-
5:04 - 5:06και επιβιβάστηκα
σ' ένα σχεδόν άδειο αεροπλάνο -
5:06 - 5:07για τη Φρίταουν.
-
5:08 - 5:11Η Φρίταουν ήταν τώρα
το επίκεντρο της επιδημίας. -
5:11 - 5:14Υπήρχαν εκατοντάδες
νέα κρούσματα κάθε εβδομάδα. -
5:14 - 5:17Μιλούσα με πολλούς
εμπειρογνώμονες ιατρούς, -
5:17 - 5:19επιδημιολόγους
-
5:19 - 5:21και απλούς ανθρώπους κάθε μέρα.
-
5:21 - 5:23Όλοι ήταν πολλοί φοβισμένοι.
-
5:24 - 5:29«Δεν θα τα καταφέρουμε αν δεν μιλήσουμε
στον κόσμο σε κάθε μικρή πόλη και χωριό» -
5:29 - 5:31είπε ο Δρ. Γιότι,
-
5:31 - 5:35γιατρός της Ουγκάντα
που εργαζόταν για τον ΠΟΥ, -
5:35 - 5:38και που είχε ασχοληθεί
σχεδόν με όλα τα ξεσπάσματα του Έμπολα -
5:38 - 5:39στην Αφρική κατά το παρελθόν.
-
5:40 - 5:41Είχε δίκιο,
-
5:41 - 5:44αλλά δεν υπήρχε κανένα σχέδιο
για να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο. -
5:45 - 5:48Έτσι, ένα Σαββατοκύριακο
στις αρχές Δεκεμβρίου, -
5:48 - 5:53Ανέπτυξα ένα σχέδιο που έγινε γνωστό
ως το σχέδιο Western Area Surge. -
5:53 - 5:56Ήταν απαραίτητο
να συζητήσουμε με τους ανθρώπους, -
5:56 - 5:58όχι απλώς να τους μιλήσουμε.
-
5:58 - 6:02Έπρεπε να μιλήσουμε με αυτούς
που ασκούν επιρροή στη κοινότητα -
6:02 - 6:05για να πείσουμε τους ανθρώπους
να μας ακούσουν. -
6:05 - 6:07Έπρεπε να μιλήσουμε
στους ανθρώπους από κοντά, -
6:07 - 6:09όχι από μεγάφωνα.
-
6:09 - 6:11Και χρειαζόμασταν περισσότερες κλίνες.
-
6:11 - 6:14Το Εθνικό Κέντρο Καταπολέμησης
του Έμπολα, NERC, -
6:14 - 6:17υλοποίησε αυτό το σχέδιο,
-
6:17 - 6:19κι ως την τρίτη εβδομάδα του Ιανουαρίου,
-
6:19 - 6:22ο αριθμός των κρουσμάτων μειώθηκε αισθητά.
-
6:22 - 6:23Μου ζητήθηκε να υπηρετήσω
-
6:23 - 6:26ως η νέα Διευθύντρια
Προγραμματισμού του NERC, -
6:26 - 6:29και ταξίδεψα σε όλη τη χώρα,
-
6:29 - 6:31προσπαθώντας να προλάβω ξεσπάσματα του ιού
-
6:31 - 6:33αλλά και να αποκριθώ σε άλλα
-
6:33 - 6:35σε απομακρυσμένα χωριά στις επαρχίες
-
6:35 - 6:38καθώς και στις αστικές παραγκουπόλεις.
-
6:39 - 6:42Μια φορά, βγήκα από το αυτοκίνητό μου
-
6:42 - 6:45να βοηθήσω έναν άνδρα
που είχε καταρρεύσει στο δρόμο. -
6:45 - 6:48Πάτησα κατά λάθος σε υγρά
-
6:48 - 6:51που κύλαγαν στο δρόμο
από εκεί που βρισκόταν. -
6:51 - 6:53Έτρεξα στο σπίτι των γονιών μου
-
6:53 - 6:55κι έπλυνα τα πόδια μου με χλωρίνη.
-
6:55 - 7:00Ποτέ δεν θα ξεχάσω να περιμένω
για τα αποτελέσματα των εξετάσεών του, -
7:00 - 7:04καθώς έλεγχα συνεχώς τη θερμοκρασία μου
τότε και σ' όλη τη διάρκεια της επιδημίας. -
7:05 - 7:10Ο αγώνας κατά του Έμπολα
ήταν πιθανότατα η πιο δύσκολη, -
7:10 - 7:13αλλά και η πιο ωφέλιμη εμπειρία
της ζωής μου, -
7:13 - 7:15και είμαι πραγματικά ευγνώμων
-
7:15 - 7:17για τη δυσαρέσκεια
-
7:17 - 7:19που μου δημιούργησε την ανάγκη
-
7:19 - 7:20να δράσω.
-
7:21 - 7:25Η δυσαρέσκεια μπορεί να υποβόσκει
για καιρό κάτω από την επιφάνεια, -
7:25 - 7:27ή μπορεί να έρθει ξαφνικά,
-
7:27 - 7:28να την πυροδοτήσουν τα γεγονότα.
-
7:30 - 7:31Μερικές φορές και τα δύο.
-
7:32 - 7:35Στην πατρίδα μου, έτσι έγινε.
-
7:36 - 7:40Για χρόνια, η πόλη μας άλλαζε,
-
7:40 - 7:43και μου προκαλούσε αφάνταστο πόνο.
-
7:44 - 7:45Θυμάμαι στην παιδική μου ηλικία
-
7:45 - 7:48να μεγαλώνω σκαρφαλώνοντας δέντρα,
-
7:49 - 7:52να κόβω μάνγκο και δαμάσκηνα
-
7:52 - 7:55στην πανεπιστημιούπολη
όπου ο πατέρας μου ήταν λέκτορας. -
7:56 - 8:00Να ψαρεύω στα ρυάκια
βαθιά στους βοτανικούς κήπους. -
8:00 - 8:07Οι πλαγιές γύρω από τη Φρίταουν
ήταν καλυμμένες από πλούσια βλάστηση, -
8:07 - 8:09και οι παραλίες ήταν καθαρές και παρθένες.
-
8:09 - 8:13Ο διπλασιασμός του πληθυσμού της Φρίταουν
στα χρόνια μετά τον εμφύλιο πόλεμο, -
8:14 - 8:17και η έλλειψη χωροταξίας και πολεοδομίας
-
8:17 - 8:19είχε ως αποτέλεσμα
τη μαζική αποψίλωση των δασών. -
8:20 - 8:23Καταστράφηκαν τα δέντρα
και η φυσική ομορφιά -
8:23 - 8:28για να δημιουργηθεί χώρος
για νέες κοινότητες, νόμιμες ή αυθαίρετες, -
8:28 - 8:30και για την κοπή καυσόξυλων.
-
8:30 - 8:33Ήμουν πολύ ταραγμένη και δυσαρεστημένη.
-
8:35 - 8:38Δεν ήταν μόνο η καταστροφή
των δέντρων και των πλαγιών -
8:38 - 8:39που με ενοχλούσε.
-
8:39 - 8:42Ήταν επίσης ο αντίκτυπος στους ανθρώπους,
-
8:42 - 8:47καθώς οι υποδομές απέτυχαν να συμβαδίσουν
με την αύξηση του πληθυσμού. -
8:47 - 8:50Δεν υπήρχε κανένα σύστημα υγιεινής,
-
8:50 - 8:55μια βρώμικη πόλη με τύφο,
ελονοσία και δυσεντερία. -
8:55 - 8:58Δεν ήξερα τα στατιστικά τότε,
-
8:58 - 9:01αλλά αποδείχθηκε ότι μέχρι το 2017,
-
9:01 - 9:06μόνο το 6% των υγρών αποβλήτων
και 21% των στερεών αποβλήτων -
9:06 - 9:08συλλέγονταν και αποχετεύονταν.
-
9:08 - 9:10Τα υπόλοιπα ήταν γύρω μας,
-
9:10 - 9:13σε αυλές, χωράφια, ποτάμια
-
9:13 - 9:16και κατέληγαν στη θάλασσα.
-
9:17 - 9:22Ο τρόπος αντιμετώπισης του έντονου
θυμού και απογοήτευσης που ένιωθα -
9:22 - 9:25δεν ήρθε με κάποιον μαγικό τρόπο.
-
9:25 - 9:28Δεν λειτουργεί έτσι
η δύναμη της δυσαρέσκειας. -
9:29 - 9:32Πρέπει να συνειδητοποιήσεις
ότι τα πράγματα μπορούν να καλυτερέψουν -
9:32 - 9:37και να πάρεις τα ρίσκα
που θα επιφέρουν αυτή την αλλαγή. -
9:37 - 9:41Κι έτσι το 2017
-
9:41 - 9:43αποφάσισα να κατέβω για δήμαρχος,
-
9:43 - 9:45γιατί ήξερα ότι μπορούσαμε και καλύτερα.
-
9:45 - 9:49Φάνηκε πως και άλλοι το πίστευαν,
γιατί κέρδισα τις εκλογές. -
9:49 - 9:52(Χειροκρότημα)
-
9:52 - 9:57Σήμερα, υλοποιούμε ένα φιλόδοξο σχέδιο
-
9:57 - 9:59για να μεταμορφώσουμε την πόλη μας,
-
10:00 - 10:03και μιλάω σε πρώτο πληθυντικό,
-
10:03 - 10:04πραγματικά ενθουσιασμένη γι' αυτό,
-
10:04 - 10:08γιατί συμμετέχει
ολόκληρη η κοινότητα της Φρίταουν, -
10:08 - 10:14είτε πρόκειται για συμμετοχή
σε διαγωνισμούς ανταμοιβής των γειτονιών -
10:14 - 10:17που έδειξαν τη μεγαλύτερη βελτίωση
στη συνολική καθαριότητα, -
10:17 - 10:19ή συμμετοχή στα προγράμματά μας
-
10:19 - 10:24που καθοδηγούν και φέρνουν σ' επαφή
τους ανθρώπους με συλλέκτες αποβλήτων -
10:24 - 10:26μέσω των εφαρμογών μας.
-
10:27 - 10:29Η Φρίταουν σήμερα,
-
10:29 - 10:31είναι μια πολύ καθαρότερη πόλη,
-
10:32 - 10:35κι όσο για τα δέντρα
για τα οποία είμαστε τόσο γνωστοί, -
10:35 - 10:39φυτέψαμε άλλα 23.000
την τελευταία περίοδο των βροχών. -
10:39 - 10:40(Χειροκρότημα)
-
10:40 - 10:44Και το 2020 σκοπεύουμε να φυτέψουμε
ένα εκατομμύριο δένδρα ακόμα -
10:44 - 10:48στο πλαίσιο της εκστρατείας μας
«Φρίταουν: Η Πόλη των Δέντρων». -
10:48 - 10:51(Χειροκρότημα)
-
10:51 - 10:56Μερικές φορές,
έχουμε ένα άσχημο συναίσθημα. -
10:57 - 11:00Δεν είμαστε ευχαριστημένοι
με το πώς πάνε τα πράγματα. -
11:00 - 11:02Νιώθουμε δυσαρέσκεια
-
11:02 - 11:04και απογοήτευση,
-
11:05 - 11:08Μπορούμε να αλλάξουμε
αυτό το αρνητικό σε θετικό. -
11:10 - 11:14Εάν πιστεύετε ότι τα πράγματα
μπορούν να καλυτερέψουν, -
11:14 - 11:20έχετε τότε την επιλογή να κάνετε κάτι,
αντί να μην κάνετε τίποτα. -
11:20 - 11:24Η ένταση και οι περιστάσεις
κάθε κατάστασης μπορεί να διαφέρουν -
11:24 - 11:26αλλά για τον καθένα μας
-
11:27 - 11:30υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής.
-
11:31 - 11:34Μπορούμε, παίρνοντας τα κατάλληλα ρίσκα,
να κάνουμε τη διαφορά, -
11:34 - 11:36και θα κλείσω λέγοντας,
-
11:36 - 11:38βγείτε έξω,
-
11:38 - 11:39πάρτε ένα ρίσκο.
-
11:39 - 11:42Αν μπορούμε να ενωθούμε πίσω
τη δύναμη της δυσαρέσκειας, -
11:42 - 11:44ο κόσμος θα γίνει ένα καλύτερο μέρος.
-
11:44 - 11:46Σας ευχαριστώ.
-
11:46 - 11:48(Χειροκρότημα)
- Title:
- Πώς η δυσαρέσκεια γίνεται κινητήριος δύναμη αλλαγής
- Speaker:
- Υβόν Άκι-Σόγιερ
- Description:
-
Μετά την καταστροφική εισβολή των ανταρτών στη Φρίταουν το 1999 και την επιδημία του Έμπολα το 2014, η Υβόν Άκι-Σόγιερ, δήμαρχος της πόλης, αρνήθηκε να αφήσει την απόγνωση να την παραλύσει. Αντ 'αυτού, χρησιμοποίησε τον θυμό της ως καταλύτη για δράση. Σε αυτήν την εμπνευσμένη ομιλία, μοιράζεται τον τρόπο με τον οποίο μεταμόρφωσε την πόλη της, παίρνοντας τα απαραίτητα ρίσκα για να επιφέρει δραματικές αλλαγές - και μας αποδεικνύει πώς μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη από τη δυσαρέσκειά μας.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 12:01
Lucas Kaimaras approved Greek subtitles for How to turn your dissatisfaction into action | ||
Lucas Kaimaras edited Greek subtitles for How to turn your dissatisfaction into action | ||
Lucas Kaimaras edited Greek subtitles for How to turn your dissatisfaction into action | ||
Maria Chatziilia accepted Greek subtitles for How to turn your dissatisfaction into action | ||
Maria Chatziilia edited Greek subtitles for How to turn your dissatisfaction into action | ||
Eleni Marioli edited Greek subtitles for How to turn your dissatisfaction into action | ||
Eleni Marioli edited Greek subtitles for How to turn your dissatisfaction into action | ||
Eleni Marioli edited Greek subtitles for How to turn your dissatisfaction into action |